Akty ujednolicone - rok 2009 nr 60 poz. 493

Na podstawie art. 130 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 227, poz. 1505) zarządza się, co następuje:

1) warunki powoływania i odwoływania członków komisji dyscyplinarnej oraz rzecznika dyscyplinarnego i jego zastępcy;

2) sposób dokonywania zmian w składzie komisji dyscyplinarnej;

3) zakres czynności rzecznika dyscyplinarnego i jego zastępcy, służących wyjaśnieniu sprawy;

4) organizację i funkcjonowanie komisji dyscyplinarnych oraz tryb prowadzenia postępowania dyscyplinarnego;

5) warunki i sposób ustalania należności przysługujących członkom komisji dyscyplinarnych, rzecznikom dyscyplinarnym i ich zastępcom, świadkom, obrońcom i biegłym.

1) komisji dyscyplinarnej – rozumie się przez to komisję dyscyplinarną urzędu, wspólną komisję dyscyplinarną oraz Wyższą Komisję Dyscyplinarną Służby Cywilnej;

2) rzeczniku dyscyplinarnym – rozumie się przez to rzecznika dyscyplinarnego urzędu, wspólnego rzecznika dyscyplinarnego, rzecznika dyscyplinarnego do spraw dyscyplinarnych osób zajmujących stanowiska dyrektorów generalnych urzędów, rzecznika dyscyplinarnego do spraw dyscyplinarnych osób zajmujących stanowiska wojewódzkich lekarzy weterynarii i ich zastępców, oraz ich zastępców – jeżeli zostali powołani.

1) posiada wyższe wykształcenie;

2) posiada wiedzę i doświadczenie zawodowe niezbędne dla właściwego wykonywania obowiązków członka komisji dyscyplinarnej;

3) nie była karana za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe;

4) nie była karana dyscyplinarnie w służbie cywilnej;

5) nie pełni funkcji rzecznika dyscyplinarnego.

2. Powołanie w skład komisji dyscyplinarnej wymaga pisemnej zgody osoby powoływanej.

3. W skład komisji dyscyplinarnej urzędu oraz wspólnej komisji dyscyplinarnej powinny wchodzić co najmniej dwie osoby posiadające wyższe wykształcenie prawnicze.

4. W skład Wyższej Komisji Dyscyplinarnej Służby Cywilnej powinny wchodzić co najmniej trzy osoby posiadające wyższe wykształcenie prawnicze.

1) złożenia rezygnacji;

2) ustania stosunku pracy;

3) wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego lub postępowania karnego skarbowego;

4) wszczęcia przeciwko niemu postępowania dyscyplinarnego;

5) powierzenia funkcji rzecznika dyscyplinarnego.

2. Członka komisji dyscyplinarnej urzędu oraz wspólnej komisji dyscyplinarnej odwołuje się również w przypadku powołania w skład Wyższej Komisji Dyscyplinarnej Służby Cywilnej.

3. Członka komisji dyscyplinarnej można odwołać w szczególnie uzasadnionych przypadkach, w tym w przypadku:

1) niewykonywania przez niego obowiązków członka komisji dyscyplinarnej;

2) niedbałego wykonywania obowiązków członka komisji dyscyplinarnej;

3) zachowania uchybiającego godności członka komisji dyscyplinarnej.

2. Członek komisji dyscyplinarnej powołany w skład komisji dyscyplinarnej w trybie określonym w ust. 1 pełni swoją funkcję do końca kadencji komisji dyscyplinarnej.

1) posiadają wyższe wykształcenie;

2) posiadają wiedzę i doświadczenie zawodowe niezbędne dla właściwego wykonywania obowiązków rzecznika dyscyplinarnego;

3) nie były karane za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe;

4) nie były karane dyscyplinarnie w służbie cywilnej.

2. Powierzenie funkcji rzecznika dyscyplinarnego wymaga pisemnej zgody osoby powoływanej.

2. Rzecznika dyscyplinarnego odwołuje się w przypadku:

1) złożenia rezygnacji;

2) ustania stosunku pracy;

3) wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego lub postępowania karnego skarbowego;

4) powołania w skład komisji dyscyplinarnej.

3. Rzecznik dyscyplinarny podlega wyłączeniu od udziału w sprawie, jeżeli:

1) sprawa dotyczy go bezpośrednio, jego małżonka, krewnego lub powinowatego w linii prostej albo osoby pozostającej z nim w stosunku przysposobienia;

2) złożył pisemny wniosek o wyłączenie go od udziału w sprawie.

4. Rzecznik dyscyplinarny może zostać wyłączony od udziału w sprawie, jeżeli zostanie uprawdopodobnione istnienie między nim a obwinionym lub jego obrońcą okoliczności niewymienionych w ust. 3, które mogą wywołać wątpliwości co do jego bezstronności.

5. O wyłączeniu rzecznika dyscyplinarnego od udziału w sprawie decyduje osoba powołująca rzecznika dyscyplinarnego.

6. O powołaniu i odwołaniu rzecznika dyscyplinarnego oraz o wyłączeniu rzecznika dyscyplinarnego od udziału w sprawie niezwłocznie informuje się właściwą komisję dyscyplinarną.

2. W toku postępowania wyjaśniającego rzecznik dyscyplinarny powinien dążyć do szczegółowego wyjaśnienia sprawy i ustalenia, czy został popełniony czyn stanowiący naruszenie obowiązków członka korpusu służby cywilnej. W tym celu może on odbierać wyjaśnienia od osoby, której dotyczy postępowanie, przesłuchiwać świadków, zasięgać opinii biegłych, badać dokumenty, a także przeprowadzać, zabezpieczać i utrwalać dowody.

3. Z czynności dowodowych przeprowadzanych w toku postępowania wyjaśniającego sporządza się protokół lub notatkę.

4. W przypadku nieobecności osoby, której dotyczy postępowanie wyjaśniające, postępowanie to ulega zawieszeniu do czasu umożliwienia tej osobie złożenia wyjaśnień.

5. Odmowa złożenia wyjaśnień przez osobę, której dotyczy postępowanie wyjaśniające, nie wstrzymuje biegu postępowania.

1) zgłaszać rzecznikowi dyscyplinarnemu wnioski dowodowe i składać wyjaśnienia;

2) przeglądać akta sprawy;

3) ustanowić obrońcę z wyboru.

1) powiadamia osobę, której dotyczyło postępowanie wyjaśniające, o zakończeniu postępowania, udostępnia jej zebrane dowody oraz umożliwia złożenie dodatkowych wyjaśnień;

2) informuje osobę, która poleciła wszczęcie postępowania wyjaśniającego, o dokonanych ustaleniach.

2. Wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego zawiera:

1) imię i nazwisko, numer PESEL, miejsce pracy i zajmowane stanowisko służbowe osoby, której dotyczyło postępowanie wyjaśniające;

2) dokładne określenie czynu stanowiącego naruszenie obowiązków członka korpusu służby cywilnej, czasu, miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia oraz skutków z niego wynikających;

3) proponowaną karę dyscyplinarną;

4) imiona i nazwiska oraz adresy świadków, którzy powinni być wezwani na rozprawę, jak również wskazanie innych dowodów;

5) uzasadnienie.

2. Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, rzecznik dyscyplinarny niezwłocznie doręcza osobie, której dotyczyło postępowanie wyjaśniające.

2. Jeżeli zachodzą przesłanki przekazania sprawy rzecznikowi dyscyplinarnemu do uzupełnienia postępowania wyjaśniającego, przewodniczący komisji dyscyplinarnej kieruje sprawę do rozpatrzenia na posiedzeniu składu orzekającego.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, komisja dyscyplinarna wydaje postanowienie o:

1) przekazaniu sprawy rzecznikowi dyscyplinarnemu w celu uzupełnienia braków w postępowaniu wyjaśniającym albo

2) skierowaniu sprawy do rozpoznania na rozprawie

– które doręcza się obwinionemu i rzecznikowi dyscyplinarnemu, zwanym dalej „stronami”.

4. Postanowienie, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, powinno wskazywać braki w postępowaniu wyjaśniającym oraz określać termin ich uzupełnienia, nie krótszy niż 7 i nie dłuższy niż 14 dni od dnia doręczenia postanowienia.

5. Na uzasadniony wniosek rzecznika dyscyplinarnego komisja dyscyplinarna może określić dłuższy niż 14-dniowy termin uzupełnienia braków w postępowaniu wyjaśniającym.

1) sprawa dotyczy go bezpośrednio, jego małżonka, krewnego lub powinowatego w linii prostej albo osoby pozostającej z nim w stosunku przysposobienia;

2) występował w sprawie w charakterze świadka, biegłego lub rzecznika dyscyplinarnego;

3) złożył pisemny wniosek o wyłączenie go od udziału w sprawie.

2. Wyłączenie członka komisji dyscyplinarnej od udziału w rozpoznawaniu sprawy może nastąpić również na uzasadniony wniosek rzecznika dyscyplinarnego, obwinionego lub jego obrońcy, jeżeli zostanie uprawdopodobnione istnienie między nim a rzecznikiem dyscyplinarnym, obwinionym lub jego obrońcą okoliczności, które mogą wywołać wątpliwości co do jego bezstronności.

3. Wyłączenie członka komisji dyscyplinarnej od udziału w rozpoznawaniu sprawy z przyczyn, o których mowa w ust. 1, stwierdza przewodniczący komisji dyscyplinarnej.

4. O wyłączeniu członka komisji dyscyplinarnej od udziału w rozpoznawaniu sprawy z przyczyn, o których mowa w ust. 2, rozstrzyga przewodniczący komisji dyscyplinarnej; jeżeli wniosek dotyczy przewodniczącego komisji dyscyplinarnej, wyznacza on do udziału w sprawie innego członka komisji dyscyplinarnej.

2. W wezwaniu oznacza się komisję dyscyplinarną, wymienia skład orzekający oraz podaje się, w jakiej sprawie, w jakim charakterze, miejscu i czasie ma się stawić adresat, i wskazuje, czy jego stawiennictwo jest obowiązkowe, a także uprzedza o skutkach niestawiennictwa.

3. Doręczenie wezwania obwinionemu powinno nastąpić co najmniej 7 dni przed terminem rozprawy.

4. Do doręczania wezwań i innych pism stosuje się przepisy rozdziału 8 działu I ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.¹⁾).

2. Wnioski i oświadczenia stron składa się na piśmie lub ustnie, do protokołu.

3. Komisja dyscyplinarna może, z ważnych powodów, zarządzić przerwę w rozprawie na okres nie dłuższy niż 48 godzin.

2. Jeżeli świadek lub biegły nie może stawić się z powodu przeszkody zbyt trudnej do usunięcia, komisja dyscyplinarna może zlecić jego przesłuchanie członkowi składu orzekającego. Strony mogą brać udział w przesłuchaniu.

2. Przedmiotem dowodu są fakty mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.

3. Fakty powszechnie znane nie wymagają dowodu. To samo dotyczy faktów znanych komisji dyscyplinarnej z urzędu, należy jednak zwrócić na nie uwagę stron.

2. We wniosku dowodowym podaje się oznaczenie dowodu oraz określa okoliczności, które mają być udowodnione, a także można określić proponowany sposób przeprowadzenia dowodu.

3. Komisja dyscyplinarna może oddalić wniosek dowodowy, jeżeli:

1) okoliczność, która ma zostać udowodniona, nie ma znaczenia dla sprawy;

2) okoliczność, której dotyczy wniosek dowodowy, została już udowodniona zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy;

3) dowód jest nieprzydatny do stwierdzenia danej okoliczności;

4) wniosek dowodowy w sposób oczywisty zmierza do przedłużenia postępowania;

5) dowodu nie da się przeprowadzić.

4. Podstawą oddalenia wniosku dowodowego nie może być okoliczność, że dotychczas przeprowadzone dowody wskazują fakty odmienne od tych, które wnioskodawca zamierza udowodnić.

5. Oddalenie wniosku dowodowego nie stoi na przeszkodzie późniejszemu dopuszczeniu dowodu, nawet jeżeli nie ujawniły się nowe okoliczności.

1) niestawiennictwa rzecznika dyscyplinarnego;

2) usprawiedliwionego niestawiennictwa obwinionego;

3) niestawiennictwa obwinionego, któremu wezwanie nie zostało prawidłowo doręczone;

4) zmiany składu orzekającego.

2. Komisja dyscyplinarna może odroczyć rozprawę w przypadku niestawiennictwa świadka lub biegłego albo z innej ważnej przyczyny.

3. Jeżeli skład orzekający uległ zmianie, rozprawę odroczoną prowadzi się od początku, chyba że przewodniczący składu orzekającego, za zgodą stron, zarządzi jej kontynuowanie.

4. Komisja dyscyplinarna może odroczyć rozprawę na okres nie dłuższy niż 30 dni.

1) ustał stosunek pracy obwinionego;

2) nastąpiło przedawnienie karalności;

3) w sprawie o ten sam czyn zostało wydane prawomocne postanowienie lub orzeczenie komisji dyscyplinarnej albo w tej samej sprawie i przeciwko temu samemu obwinionemu toczy się przed komisją dyscyplinarną wcześniej wszczęte postępowanie;

4) zachodzą okoliczności wykluczające, z mocy ustawy, orzekanie w sprawie.

2. W przypadku zawieszenia postępowania z przyczyny określonej w ust. 1 rzecznik dyscyplinarny w terminie 10 dni uzupełnia wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego; przepis § 8 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

2. Przebieg narady i głosowania nad orzeczeniem nie podlega ujawnieniu.

2. W sprawach szczególnie zawiłych ogłoszenie orzeczenia może być odroczone na czas nieprzekraczający 7 dni od dnia zamknięcia rozprawy.

2. Komisja dyscyplinarna orzeka większością głosów; w przypadku zgłoszenia zdania odrębnego dołącza się je do akt sprawy.

1) uniewinnieniu obwinionego od zarzucanego mu czynu stanowiącego naruszenie obowiązków członka korpusu służby cywilnej;

2) uznaniu obwinionego za winnego popełnienia czynu stanowiącego naruszenie obowiązków członka korpusu służby cywilnej i wymierzeniu jednej z kar dyscyplinarnych;

3) umorzeniu postępowania dyscyplinarnego.

2. W sprawach wszczętych na podstawie art. 115 ust. 3 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej komisja dyscyplinarna urzędu albo wspólna komisja dyscyplinarna orzeka o:

1) utrzymaniu w mocy kary upomnienia na piśmie;

2) uniewinnieniu obwinionego od zarzucanego mu czynu stanowiącego naruszenie obowiązków członka korpusu służby cywilnej.

1) oznaczenie komisji dyscyplinarnej, która je wydała, oraz imiona i nazwiska członków składu orzekającego i rzecznika dyscyplinarnego;

2) datę oraz miejsce rozpoznania sprawy i wydania orzeczenia;

3) imię i nazwisko obwinionego, jego miejsce pracy i zajmowane stanowisko służbowe;

4) opis czynu stanowiącego naruszenie obowiązków członka korpusu służby cywilnej;

5) orzeczenie o winie i rozstrzygnięcie co do kary wraz z podaniem kwalifikacji prawnej albo uznanie za niewinnego.

2. Do orzeczenia dołącza się uzasadnienie faktyczne i prawne.

3. Orzeczenie wraz z uzasadnieniem podpisują wszyscy członkowie składu orzekającego.

4. Orzeczenie komisji dyscyplinarnej wydane w I instancji uprawomocnia się z dniem upływu terminu przewidzianego w art. 126 ust. 7 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej, o ile nie został złożony środek odwoławczy.

5. Orzeczenie Wyższej Komisji Dyscyplinarnej Służby Cywilnej wydane w II instancji uprawomocnia się z dniem upływu terminu na złożenie odwołania do sądu apelacyjnego – sądu pracy i ubezpieczeń społecznych, o ile nie został złożony środek odwoławczy.

2. Przewodniczący składu orzekającego może zarządzić utrwalenie przebiegu rozprawy za pomocą urządzenia rejestrującego dźwięk, niezależnie od sporządzania protokołu, o czym uprzedza uczestników rozprawy. Do protokołu można dołączyć stenogram z przebiegu rozprawy.

1) utrzymaniu w mocy orzeczenia komisji dyscyplinarnej, wydanego w I instancji;

2) zmianie orzeczenia komisji dyscyplinarnej, wydanego w I instancji, w całości lub w części albo

3) uchyleniu orzeczenia komisji dyscyplinarnej, wydanego w I instancji, w całości lub w części.

2. Jeżeli materiał dowodowy zgromadzony przez komisję dyscyplinarną orzekającą w I instancji nie pozwala na wydanie jednego z orzeczeń, o których mowa w ust. 1, Wyższa Komisja Dyscyplinarna Służby Cywilnej orzeka o uchyleniu orzeczenia komisji dyscyplinarnej wydanego w I instancji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania.

1) komisji dyscyplinarnej urzędu i rzecznika dyscyplinarnego urzędu – zapewnia właściwy urząd;

2) wspólnej komisji dyscyplinarnej i wspólnego rzecznika dyscyplinarnego – zapewnia urząd określony w porozumieniu dyrektorów generalnych urzędów powołującym wspólną komisję dyscyplinarną lub wspólnego rzecznika dyscyplinarnego;

3) Wyższej Komisji Dyscyplinarnej Służby Cywilnej i rzecznika dyscyplinarnego do spraw dyscyplinarnych osób zajmujących stanowiska dyrektorów generalnych urzędów – zapewnia Kancelaria Prezesa Rady Ministrów;

4) rzecznika dyscyplinarnego do spraw dyscyplinarnych osób zajmujących stanowiska wojewódzkich lekarzy weterynarii i ich zastępców – zapewnia Główny Inspektorat Weterynarii.

1) dieta,

2) zwrot kosztów przejazdu

– zgodnie z przepisami w sprawie należności przysługujących pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Prezes Rady Ministrów: w z. G. Schetyna

¹⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz. 1188 i Nr 170, poz. 1660, z 2004 r. Nr 162, poz. 1692, z 2005 r. Nr 64, poz. 565, Nr 78, poz. 682 i Nr 181, poz. 1524 oraz z 2008 r. Nr 229, poz. 1539.

²⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 2006 r. w sprawie postępowania wyjaśniającego i postępowania dyscyplinarnego w służbie cywilnej (Dz. U. Nr 246, poz. 1798), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 207 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 227, poz. 1505).