Lider zespołu pracowniczego powinien cieszyć się szacunkiem. Jak tego dokonać? Mamy na to 8 rad: pozytywne nastawienie, dostępność dla każdego pracownika, pomoc w potrzebie, wyznaczanie zadań, aktywne słuchanie, poczucie humoru, chwalenie za dobrą pracę oraz konsekwencja w działaniu.
Organy podatkowe w kolejnych interpretacjach, potwierdzają, że przychód otrzymany przez uczestnika pracowniczego programu motywacyjnego, powinien być opodatkowany w momencie realizacji jednostek uczestnictwa jako przychód z kapitałów pieniężnych. Oznacza to, że podatek trzeba obliczyć wg 19% stawki PIT, a nie wg skali podatkowej – właściwej dla przychodów ze stosunku pracy.
Goniąc za sukcesem zawodowym, często zapominamy o sobie. Lekceważymy sygnały, które daje nam nasze ciało i poświęcamy jego dobro na rzecz zdobywania bogactwa. Pamiętajmy jednak, że ciągły stres, życie w biegu i zła dieta ogromnie wpływają nie tylko na zdrowie, ale i samopoczucie. Z tym natomiast wiąże się nasza wydajność, zdolność do współpracy i ogólna atmosfera, jaką do pracy wnosimy. Wkraczamy tym samym w błędne koło: poświęcamy się, myśląc, że dzięki temu osiągniemy więcej, a tymczasem będąc w dobrej formie, to samo moglibyśmy zrobić mniejszym kosztem.
Człowiek do prawidłowego funkcjonowania, po ciężkim stresującym dniu, potrzebuje odpowiedniej dawki snu. Przed pójściem spać, należy spędzić trochę czasu na świeżym powietrzu, wyjść na krótki spacer, powiedzmy do sklepu, czy - jeśli ktoś ma psa - iść do parku. Sen pozytywnie na nas wpływa, ponieważ w tym czasie nasz organizm zdobywa określone siły, odpoczywa. Dlatego też powinniśmy odpowiednio do tego snu podchodzić.
Dla niektórych kilkudniowe szkolenia to niepowtarzalna okazja do wychylenia paru głębszych. Po upojnym wieczorze, pijani lub na kacu, pojawiają się na zajęciach, by wpisać się na obowiązkową listę obecności. Swoim zachowaniem i postawą potrafią zepsuć nawet najlepiej przygotowane szkolenie. Nie bardzo wiadomo, co z nimi robić: wyrzucić, upomnieć czy ignorować?
Czy narzekanie to nasza cecha narodowa? Narzekamy także w pracy - na pogodę, piłkarzy, rząd, urzędników i … pracę. Dużo oczywiście zależy od osób i warunków, w których się pracuje. Ludzie pogodni, podchodzący do wszystkiego z dystansem, raczej nie będą podatni na zmianę nastawienia z powodu wpływu środowiska pracy, chyba że warunki, w których przyjdzie im codziennie wykonywać zawodowe obowiązki, okażą się naprawdę nieprzyjazne.
Gdy przyjmiemy, że nasi pracownicy są kreatywni, zorientowani na osiągnięcia i sukces zawodowy, to nie możemy przydzielać im pracy ogłupiającej, poniżej możliwości, opartej na rutynie. Praca musi motywować do wysiłku intelektualnego i zaangażowania emocjonalnego, dlatego powinna spełniać wymienione niżej warunki.
Podejmujemy tylko takie działania, w których widzimy sens. Jeżeli nie dostrzegamy celu, do którego chcemy dotrzeć, po prostu nie zaczynamy działać. Menedżer, który przydziela swoim podwładnym zadania do wykonania, musi poinformować, jaki jest ich cel. Pracownicy zawsze mają mniej informacji od swojego przełożonego. Nie znają długofalowych planów i strategii firmy, mają węższy obraz działań organizacji.
