Praca

Mediacja jest procedurą, która poprzedza inne metody rozstrzygania sporów zbiorowych takie jak akcję strajkową lub w przypadku nieskorzystania z prawa do strajku postępowanie przed kolegium arbitrażu społecznego.Zgodnie z Ustawą o rozwiązywaniu sporów zbiorowych postępowanie mediacyjne jest obligatoryjne jeżeli rokowania nie zakończą się porozumieniem.

Ustawą z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rozpoznawaniu przez sądy spraw z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, ustawodawca powierzył sądom powszechnym rozpoznawanie spraw z zakresu prawa pracy.

Niekiedy spór na linii pracodawca-pracownik trafia na wokandę Sądu Najwyższego. Należy jednak podkreślić, że nie każde orzeczenie sądu można zaskarżyć do Sądu Najwyższego.

Instytucja przedawnienia polega na niemożności dochodzenia roszczeń po upływie czasu określonego w ustawie. Strona która dochodzi swych roszczeń powinna więc pamiętać, aby roszczenie nie uległo przedawnieniu.

W przypadku kiedy konflikt pomiędzy stronami znalazł finał przed sądem, możliwe jest zawarcie ugody sądowej. Ma ona na celu skrócenie i zakończenie postępowania przed sądem pracy już w fazie postępowania wyjaśniającego.

Postępowanie uproszczone jest jednym z postępowań odrębnych, które znacznie przyspiesza cała procedurę. W prawie pracy sprawy w postępowaniu uproszczonym są rozpatrywane przez sądy rejonowe.

Sprawy pracownicze w pierwszej instancji są rozpatrywane przez jednego sędziego zawodowego oraz dwóch ławników. W drugiej instancji co do zasady orzekają 3-osobowe składy sędziowskie.

Jedną ze stron sporu jest podmiot zatrudniający, drugą pracownik, były pracownik lub uprawniony spadkobierca pracownika. Pracodawca, jak i pracownik mogą więc występować po stronie powoda, lub po stronie pozwanego.

Pracodawca jak i pracownik mogą dochodzić swoich praw przed sądem osobiście lub poprzez pełnomocnika.

Na podstawie przepisów zawartych w Kodeksie postępowania cywilnego wyróżniamy trzy właściwości sądów pracy.

Pracownik może dochodzić swoich praw na drodze sądowej. Ustawodawca zachęca jednak strony sporu o polubowne załatwienie sporu.

Rodzice zastępczy zapewniają opiekę i wychowanie dziecku którego biologiczni rodzice są nieznani albo pozbawieni praw rodzicielskich lub którym ograniczono władzę rodzicielską. Nie ma zatem przeszkód, aby pracownik który zaadoptował dziecko (został opiekunem prawnym dziecka) skorzystał z urlopu wychowawczego, który jest czasem osobistej opieki nad dzieckiem.

Co do zasady pracownik wnoszący powództwo do sądu pracy jest zwolniony z ponoszenia opłat. Nie oznacza to jednak, że jest on całkowicie z nich zwolniony.

Zgodnie z ogólnymi regułami, sąd nie może wyrokować co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem powoda, jak również zasądzać ponad żądanie. Do wyjątków należą jednak określone sprawy rozpatrywane przez sąd pracy.

Urlop wychowawczy to czas, podczas którego pracownik może osobiście opiekować się dzieckiem. W przypadku opieki nad dzieckiem niepełnosprawnym, ustawodawca wydłużył czas trwania urlopu wychowawczego.

Apelacja jest środkiem odwoławczym od wyroku sądu I instancji do sądu II instancji. W przypadku sporu na linii pracodawca-pracownik, apelację od wyroku sądu rejonowego rozpoznaje sąd okręgowy, a od wyroku sądu okręgowego jako sądu I instancji sąd apelacyjny.

Planowana jest nowelizacja kodeksu pracy, w której przewiduje się ograniczenie możliwości zatrudniania pracowników na podstawie umowy o pracę na czas określony dłuższy niż 2-4 lata.

Przed skierowaniem sprawy na drogę sądową pracownik może żądać wszczęcia postępowania przed komisją pojednawczą.

Choroba to czasowa przeszkoda w wykonywaniu dotychczasowej pracy.
Pracownicy w czasie choroby mają szereg praw, ale podlegają również licznym obowiązkom. Sytuacja pracowników w tym okresie jest zróżnicowana przede wszystkim pod względem otrzymywanych przez nich świadczeń.

Stosunek pracy kobiet w ciąży podlega na mocy przepisów kodeksu pracy szczególnej ochronie.

Obowiązek zachowania trzeźwości w pracy to podstawowy obowiązek pracownika.

Zgodnie z art. 6 kodeksu cywilnego na podstawie art. 300 kodeksu pracy ciężar udowodnienia nietrzeźwości, jako podstawy do rozwiązania stosunku pracy, spoczywa na pracodawcy.

Przepisy prawa pracy nie zabraniają, aby w okresie wypowiedzenia, pracodawca rozwiązał z pracownikiem stosunek pracy bez wypowiedzenia.

Oczywiste jest, że jeżeli dany pracownik ma w aktach osobowych informację, iż został ukarany przez pracodawcę za naruszenie obowiązków pracowniczych, nie jest to dla niego korzystnie.

Obowiązkiem pracodawcy jest wydanie pracownikowi świadectwa pracy niezwłocznie po zakończeniu stosunku pracy. Co się dzieje w sytuacji, kiedy pracodawca tego nie zrobi?

Kodeks pracy nakłada na pracodawców obowiązek niedyskryminacji pracowników w zatrudnieniu.

Zatrudnienie nie powstaje samoistnie. Aby powstał stosunek pracy, konieczna jest wola zatrudnienia po stronie pracodawcy i chęć podjęcia pracy przez pracownika.