Warszawska kancelaria specjalizująca się wyłącznie w pomocy pracodawcom w zakresie zbiorowego i indywidualnego prawa pracy oraz świadczeń pracowniczych
Na rynku doradztwa prawnego działa w różnych formach organizacyjnych już od 2004 roku. Kancelaria skupia obecnie 11 członków Okręgowych Izb Radców Prawnych w Warszawie i Lublinie oraz 8 innych pracowników, którymi zarządza radca prawny dr Marcin Wojewódka.
Cechą wyróżniającą Kancelarię jest bogate doświadczenie w przeprowadzaniu zmian restrukturyzacyjnych (np. przejście zakładu pracy w trybie art. 23[1] kodeksu pracy, zwolnienia grupowe), w zakresie indywidualnych stosunków pracy (umowy o pracę, umowy szkoleniowe, zakaz konkurencji) oraz kwestiach związanych z uprawnieniami rodzicielskimi pracowników, w negocjacjach ze związkami zawodowymi, radą pracowników oraz innymi reprezentantami pracowników zakładowych źródeł prawa pracy (np. ZUZP, ZFŚS, regulaminy pracy i wynagradzania), due dilligence w zakresie prawa pracy oraz w zakresie utworzenia i prowadzenia u pracodawcy programów dobrowolnych form oszczędzania na emeryturę, w tym w szczególności PPE.
Kancelaria od lat jest doceniana za posiadane doświadczenie oraz prezentowany wysoki poziom merytoryczny w zakresie zbiorowego prawa pracy i w świadczeniach emerytalnych, w tym, w szczególności, w pracowniczych programach emerytalnych. Kancelaria jest wskazywana, jako jedna z najsilniejszych w obszarze procesowego prawa pracy, na rynku polskim, a także, jako jedyna mająca duże praktyczne doświadczenie w tworzeniu świadczeń emerytalnych.
W 2015 roku Kancelaria została sklasyfikowana na 2 miejscu, w obszarze prawa pracy, rankingu The Legal 500 EMEA oraz na 2 miejscu w rankingu Chambers & Partners Europe.
Pracodawca ma obowiązek prowadzenia konsultacji z radą pracowników w określonych przypadkach. Celem prowadzonych konsultacji jest bowiem zawarcie porozumienia między radą pracowników a pracodawcą.
Samo żądanie sprostowania świadectwa pracy w części dotyczącej stwierdzenia, że stosunek pracy został rozwiązany przez pracodawcę w trybie dyscyplinarnym jest nieprawidłowe. Dopiero gdy z prawomocnego orzeczenia sądu wynika, że zwolnienie dyscyplinarne nastąpiło z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu w tym trybie umów o pracę, pracodawca musi wydać pracownikowi nowe świadectwo pracy z informacją o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem.
W sytuacjach wskazanych w przepisach, pracodawca musi wystąpić do zakładowej organizacji związkowej o informację dotyczącą pracowników korzystających z jej obrony. W niektórych przypadkach pracodawca może być jednak zwolniony z tego obowiązku.
Czy pracodawca może wypłacić wynagrodzenie pracownika do rąk współmałżonka? W jakich sytuacjach współmałżonek pracownika może domagać się takiej wypłaty?
Jak kształtują się uprawnienia urlopowe przy długich nieobecnościach w pracy? Czy pracownikowi, który przez długi czas przebywał na zwolnieniu chorobowym lub urlopie bezpłatnym przysługuje prawo do urlopu wypoczynkowego?
Co do zasady prowadzenie przez pracownika działalności, która nie pokrywa się z działalnością pracodawcy nie powinno rodzić dla niego negatywnych konsekwencji. Jeśli jednak będzie to w jakiś sposób naruszać dobro zakładu pracy skutki mogą być dla pracownika dotkliwe.
Przeważająca część doktryny prawa pracy oraz orzecznictwa stoi na stanowisku, iż pracownik nie ma prawa odmówić zastosowania się do polecenia pracodawcy o pracy w godzinach nadliczbowych. Nie dotyczy to jednak pewnych grup pracowników np. kobiet w ciąży lub pracowników niepełnosprawnych.
Obowiązkiem pracodawcy jest wypłata pracownikowi wynagrodzenia w terminie i w poprawnej wysokości. Czy w przypadku wypłaty wyższego lub nienależnego wynagrodzenia, pracodawca może prawnie i skutecznie odzyskać nienależne wynagrodzenie?
Od początku 2017 r. pracodawca ma obowiązek niezwłocznie wydać pracownikowi świadectwo pracy, jeżeli nie zamierza nawiązać z nim kolejnego stosunku pracy w ciągu 7 dni. Jak zatem stosować przepisy przejściowe w związku ze zmianami w wydawaniu świadectw pracy?
Praca w systemie home office jest coraz częściej stosowana przez pracodawców. Jakie są różnice pomiędzy pracą wykonywaną w systemie home office a telepracą?
Zakres działalności konkurencyjnej powinien określić pracodawca w umowie o zakazie konkurencji. Co jednak w przypadku, gdy pracownik odmówi podpisania umowy, czy pracodawca jest uprawniony do rozwiązania z nim stosunku pracy?
Z dniem 1 stycznia 2017 r. weszła w życie ustawa z dnia 16 grudnia 2016 r. o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego przedsiębiorców, która wprowadziła istotne zmiany w zbiorowym prawie pracy. Zmiany dotyczą m.in. regulaminu wynagradzania i regulaminu pracy oraz Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.
W praktyce, pracownik może świadczyć pracę w formie telepracy we własnym domu. Nie jest to jednak jedyna forma telepracy. Doktryna prawa pracy wyróżnia jeszcze 4 podstawowe formy telepracy.
Pracodawca ma obowiązek zapewnić okulary korygujące wzrok pracownikom pracującym przy monitorach ekranowych. Czy przewidziane są w tym zakresie zwolnienia podatkowe?
Zgodnie z Kodeksem pracy pracownik może zgłosić żądanie urlopu nawet w dniu rozpoczęcia urlopu. Pracodawca jest obowiązany udzielić 4 dni urlopu w ciągu roku na żądanie pracownika i w terminie przez niego wskazanym. Czy brak odpowiedzi pracodawcy można potraktować, jako milczącą zgodę pracodawcy?
Pracownik może wystąpić z roszczeniem o wydanie lub sprostowanie świadectwa pracy. Obok roszczeń niemajątkowych wiążących się ze świadectwem pracy, pracownik może również dochodzić odszkodowania od pracodawcy.
Pracodawca ma obowiązek zwolnić pracownika od pracy na czas niezbędny do stawienia się na wezwanie sądu w charakterze świadka. Czy obowiązek ten będzie miał miejsce w sytuacji, gdy pracownik jest stroną postępowania, czyli powodem albo pozwanym?
Przepisy Kodeksu pracy szczegółowo regulują kwestie stosowania kar porządkowych wobec pracowników. Jakie są granice czasowe, w jakich może być zgodnie z prawem nałożona kara porządkowa?
