REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Magdalena Golińska

Dołącz do grona ekspertów
Magdalena Golińska

aplikant radcowski

Ekspert w dziedzinie prawa pracy i ubezpieczeń społecznych. Ukończyła prawo i prawo kanoniczne. Obecnie pracuje w administracji rządowej i specjalizuje się także w prawie telekomunikacyjnym

Stosunek pracy został zdefiniowany w art. 21 §1 Kodeksu pracy i zgodnie z nim, przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Czy to jednak wszystko?
Mimo zobowiązaniowego charakteru, treść stosunków pracy jest wyznaczona nie tylko przez wolę stron konkretnej umowy o pracę, ale również w dużej mierze przez „wolę państwa” sformułowaną na potrzeby każdego potencjalnego stosunku w różnorakich przepisach, w szczególności w kodeksie pracy i kodeksie cywilnym.

REKLAMA

Przepis art. 22 § 1 kodeksu pracy stanowi, iż przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.
Umowa o pracę na okres próbny może być korzystna dla obu stron stosunku pracy. Dla pracodawcy, ponieważ będzie mógł poznać bliżej pracownika i jego kwalifikacje, a także zdecydować, czy właśnie kogoś takiego szuka, a dla pracownika, ponieważ w ten sposób może on zapoznać się z firmą i warunkami pracy i zdecydować, czy tego właśnie oczekuje.

REKLAMA

Kodeks pracy rozróżnia dwie sytuacje, kiedy dochodzi do zakończenia stosunku pracy: jego wygaśnięcie bądź rozwiązanie.
Zgodnie z art. 30 § 3 kodeksu pracy oświadczenie każdej ze stron o wypowiedzeniu umowy lub rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinno nastąpić na piśmie.
W niektórych sytuacjach strony stosunku pracy mogą być zainteresowane zmianą długości okresu wypowiedzenia. Pracodawca może być zainteresowany skróceniem okresu wypowiedzenia np., jeśli znajduje się w złej sytuacji ekonomicznej lub jeśli chce szybko odsunąć pracownika od ważnych z punktu widzenia pracodawcy informacji.
Wypowiadając umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony albo dokonując rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia pracodawca powinien wskazać przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy. Jedną z takich przyczyn może być osiągnięcie przez pracownika wieku emerytalnego.
Jednym ze sposobów rozwiązania umowy o pracę jest porozumienie. Ustawodawca wymienia go w art. 30 kodeksu pracy na pierwszym miejscu, co oznacza, że traktuje ten sposób rozwiązania umowy za najlepszy. Jest on bowiem odzwierciedleniem zgodnej woli stron.
Zgodnie z art. 30 kodeksu pracy jednym ze sposobów rozwiązania umowy o pracę jest porozumienie. Należy zauważyć, że ustawodawca wymienia go w podanym przepisie na pierwszym miejscu, co oznacza, że traktuje ten sposób rozwiązania umowy za najlepszy. Jest on bowiem odzwierciedleniem zgodnej woli stron.
Z zachowaniem wymagań kodeksu pracy, każda ze stron umowy o pracę może ją rozwiązać za wypowiedzeniem, a rozwiązanie umowy następuje z upływem okresu dokonanego wypowiedzenia.
Wypowiedzenie warunków pracy lub płacy jest dopuszczalne w sytuacjach, w których można wypowiedzieć umowę o pracę. N tak więc nie może być ono dokonane w przypadku umowy o pracę na czas określony, w której nie przewidziano możliwości wypowiedzenia, oraz umowy na czas wykonania określonej pracy.
Zgodnie z nieobowiązującymi już przepisami prawa pracy za porzucenie pracy uważano samowolne uchylanie się pracownika od wykonywania pracy, a także niestawienie się do pracy bez zawiadomienia zakładu pracy we właściwym terminie o przyczynie nieobecności. Porzucenie pracy przez pracownika powodowało wygaśnięcie umowy o pracę. Obecnie porzucenie pracy nie pociąga za sobą automatycznie wygaśnięcia stosunku pracy.
Przestępstwo popełnione przez pracownika może stanowić samodzielną podstawę rozwiązania z nim umowy o pracę w trybie natychmiastowym. Jest to jeden z przypadków opisanych w art. 52 § 1 kodeksu pracy, gdy pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.
Jeżeli zgodnie z art. 52 § 1 kodeksu pracy wystąpiła okoliczność uzasadniająca zwolnienie dyscyplinarne pracownika, wówczas pracodawca powinien złożyć pracownikowi na piśmie oświadczenie o rozwiązaniu umowy bez wypowiedzenia.
Regułą jest, że prowadzenie działalności gospodarczej jest swobodne i nieograniczone. Jednakże wykonywanie niektórych rodzajów działalności gospodarczej doznaje ograniczeń. W pewnych bowiem przypadkach przedsiębiorcy muszą występować o udzielenie koncesji lub zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej. Innym ograniczeniem jest istnienie działalności regulowanej.
Opis stanowiska pracy to nic innego jak zakres obowiązków, które pracownik będzie zobowiązany wykonywać na swoim stanowisku pracy. W praktyce po stronie pracodawcy wiele trudności występuje w związku z określaniem tzw. zakresów czynności, które są powierzone pracownikowi do wykonywania w ramach spełniania jego obowiązków wynikających ze stosunku pracy.
Outsourcing oznacza świadomą rezygnację przedsiębiorstwa z jednego lub więcej rodzajów działalności wewnętrznej na rzecz korzystania z usług innych przedsiębiorstw.
Kodeks cywilny wymienia trzy rodzaje prokury: oddzielna, łączna i oddziałowa. Czym charakteryzują się te rodzaje?
Przepisy zawierają szereg ograniczeń i nakazów dotyczących nazwy i firmy przedsiębiorcy, a więc nie pozwalają na pełną dowolność w ich doborze. Ograniczenia te zależą od formy prawnej, w jakiej przedsiębiorca prowadzi działalność gospodarczą.

REKLAMA