Dzienniki Urzędowe - rok 2017 poz. 427

Na podstawie § 31 ust. 2 rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 18 stycznia 2007 r. w sprawie wypadków i incydentów lotniczych (Dz. U. Nr 35, poz. 225) w związku z zarządzeniem nr 14 Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego z dnia 14 grudnia 2006 r. w sprawie wprowadzenia klasyfikacji grup przyczynowych zdarzeń lotniczych (Dz. Urz. ULC Nr 10, poz. 43) ogłasza się, co następuje:

1. Wypadek lotniczy, który wydarzył się w dniu 31 października 2015 r. na spadochronie Crossfire 119, klasyfikuję do kategorii:

„Czynnik ludzki”
w grupie przyczynowej: „H1 – Postępowanie umyślne”
oraz
”H4 –- Błędy proceduralne”.

2. Opis okoliczności wypadku lotniczego:

Skrócony opis zdarzenia powstał na podstawie raportu końcowego przesłanego przez Państwową Komisję Badania Wypadków Lotniczych, zwaną dalej „PKBWL”, do Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego.

Skoczek (1356 skoków) uczestniczył w skoku na zadanie RW-6. Po wykonaniu zadania w czasie swobodnego spadania, na wysokości około 1000 m zainicjował otwarcie spadochronu, który napełnił się prawidłowo. Po doleceniu nad rejon lądowania i wyhamowaniu prędkości postępowej, na wysokości 110 m wykonał manewr lądowania, wprowadzając spadochron w głęboki zakręt o 90 stopni. Po wyrównaniu lotu leciał nad ziemią, trzymając prawą nogę podwiniętą do tyłu, a krawędzią lewej stopy, ślizgając się po trawie. Po około 10 m takiego ślizgu lewa stopa uległa wykręceniu o 90 stopni, a skoczek po przeleceniu jeszcze około 20 m przewrócił się na trawę. Przeprowadzone w szpitalu badanie potwierdziło doznanie przez skoczka poważnego urazu ciała.

3. Przyczyna wypadku lotniczego:

Zbyt niskie wyrównanie lotu spadochronu w fazie lądowania.

4. Zalecenia profilaktyczne PKBWL dotyczące bezpieczeństwa:

PKBWL po zapoznaniu się ze zgromadzonymi w trakcie badania zdarzenia materiałami nie wydała zaleceń dotyczących bezpieczeństwa.

Komentarz PKBWL:

Podczas lądowania skoczek powinien wyrównać lot na takiej wysokości, aby po wytraceniu prędkości postępowej móc w sposób kontrolowany stanąć na nogach lub dobiec kilka kroków. Ślizganie się po trawie na stopach zawsze jest obciążone ryzykiem zaczepienia na przykład o kępę trawy lub wpadnięcia stopy w dołek i doznaniem poważnego urazu ciała.