Dzienniki Urzędowe - rok 2012 poz. 79

Na podstawie § 31 ust. 2 rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 18 stycznia 2007 r. w sprawie wypadków i incydentów lotniczych (Dz. U. z 2007 r. Nr 35, poz. 225), w związku z zarządzeniem nr 14 Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego z dnia 14 grudnia 2006 r. w sprawie wprowadzenia klasyfikacji grup przyczynowych zdarzeń lotniczych (Dz. Urz. ULC z 2006 r. Nr 10, poz. 43) ogłasza się, co następuje:

1. Wypadek lotniczy, który wydarzył się 18 września 2011 r., na szybowcu SZD-51-1 Junior, klasyfikuję do kategorii:

„Czynnik ludzki”
w grupie przyczynowej: „Błędy proceduralne - H4” .

2. Opis okoliczności wypadku:

Na szybowisku w Bezmiechowej wykonywane były grawitacyjne loty szkolne i treningowe. O godzinie 12:00 nastąpił start grawitacyjny szybowca SZD-51-1 „Junior” do lotu treningowego. Podczas fazy wyrównania nastąpiło przepadnięcie szybowca z wysokości około 1 m i przyziemienie szybowca na 2 punkty. Po skończonym dobiegu pilot opuścił szybowiec, nie odnosząc żadnych obrażeń. W wyniku zdarzenia nastąpiło uszkodzenie kadłuba (belki ogonowej) za spływem skrzydła, w postaci pęknięć. Lądowanie odbyło się z tylnym wiatrem.

Pilot szybowcowy, lat 29, posiadał ważną licencję pilota szybowcowego. Nalot na szybowcach około 600 godz., w tym około 80 godz. na typie, na którym zaistniało zdarzenie.

3. Przyczyna wypadku:

Państwowa Komisja Badania Wypadków Lotniczych, zwana dalej „PKBWL”, ustaliła, że przyczyną wypadku lotniczego było zbyt wysokie wyrównanie w trakcie lądowania na lądowisku górskim.

4. Zalecenia PKBWL dotyczące bezpieczeństwa: PKBWL nie wydała zaleceń.

5. Zalecenia profilaktyczne Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego:

Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego nie zaproponował zaleceń, jednocześnie zaakceptował zastosowane przez Aeroklub regionalny działania profilaktyczne, które polegały na: przeprowadzeniu przez szefa szkolenia aeroklubu z pilotem uczestniczącym w zdarzeniu, rozmowy dotyczącej techniki wykonywania lotów w terenie górskim. Omówione zostały zagadnienia dotyczące lądowania „pod stok”, zagrożenia wynikające z występowania takich zjawisk jak zawietrzna oraz techniki wykonywania lądowania z wiatrem. Podczas okresowej kontroli techniki pilotażu, szef szkolenia wykonał z pilotem trzy loty, w których m.in. wykonane zostało lądowanie w pozorowanym terenie przygodnym oraz lądowanie z wiatrem.