Dzienniki Urzędowe - rok 2011 nr 6 poz. 45

Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277, z późn. zm.¹⁾), w związku z art. 417 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.²⁾) postanawia się, co następuje:

Wytyczne określają sposób postępowania przy naprawianiu szkód w mieniu, powstałych w wyniku siłowego pokonywania przez policjantów przeszkód utrudniających lub uniemożliwiających przeprowadzenie czynności służbowych w pomieszczeniu lub obiekcie, zwanego dalej „wejściem siłowym”, w sytuacji działania niezgodnego z prawem, w szczególności wystąpienia oczywistej omyłki przy działaniu policjantów.

Ilekroć w wytycznych jest mowa o:

1) oczywistej omyłce – należy przez to rozumieć sytuacje, w której policjanci realizowali czynności służbowe, wymagające wejścia siłowego, zgodnie z zatwierdzonym planem działań lub posiadaną wiedzą, a rezultatem tych czynności było wyrządzenie szkody w mieniu osób postronnych z uwagi na niewłaściwe miejsce dokonania wejścia siłowego;

2) dowodzącym akcją – należy przez to rozumieć policjanta jednostki organizacyjnej Policji prowadzącej czynności dochodzeniowo-śledcze lub operacyjno-rozpoznawcze bądź inne czynności, koordynującego całość tych czynności na miejscu ich realizacji i odpowiedzialnego za ich przeprowadzenie, w ramach których uznano za konieczne zastosowanie wejścia siłowego;

3) pionie logistyki Policji – należy przez to rozumieć komórkę, organizacyjną komendy wojewódzkiej lub Stołecznej Policji właściwą w sprawach logistyki Policji, na terenie której doszło do oczywistej omyłki;

4) przedstawicielu pionu logistyki Policji – należy przez to rozumieć wyznaczonego przez kierownika pionu logistyki Policji policjanta lub pracownika do oszacowania wartości szkody i ustalenia sposobu jej naprawienia;

5) szkodzie w mieniu – należy przez to rozumieć uszkodzenie drzwi, okien lub innych przeszkód oraz ich zabezpieczeń, a także uszkodzenie rzeczy znajdujących się wewnątrz pomieszczenia lub obiektu, powstałe bezpośrednio na skutek wejścia siłowego;

6) osobie poszkodowanej – należy przez to rozumieć osobę, która w dostateczny sposób potwierdzi tytuł prawny do zajmowania lub użytkowania pomieszczenia lub obiektu, do którego zastosowano wejście siłowe;

7) podmiocie pozapolicyjnym – należy przez to rozumieć podmiot posiadający zdolność do wykonania czynności, o których mowa w § 8 ust. 2, z którym współprace, podjęto na podstawie umowy zawartej przez kierownika jednostki organizacyjnej Policji.

Osobą obowiązaną do stwierdzenia, że nastąpiła szkoda w mieniu w wyniku oczywistej omyłki jest dowodzący akcją.

1. Dowodzący akcją informuje o wystąpieniu oczywistej omyłki bezpośredniego przełożonego i dyżurnego właściwej miejscowo komendy powiatowej (miejskiej, rejonowej) Policji.

2. Dowodzący akcją sporządza w 2 egzemplarzach notatkę służbową informującą o wystąpieniu oczywistej omyłki oraz o poczynionych ustaleniach i wykonanych na miejscu czynnościach, którą przekazuje kierownikowi tej jednostki organizacyjnej Policji, której policjanci wykonywali wejście siłowe, oraz właściwemu miejscowo przedstawicielowi pionu logistyki Policji.

3. Dyżurny właściwej miejscowo komendy powiatowej (miejskiej, rejonowej) Policji informuje o wystąpieniu oczywistej omyłki kierownika tej jednostki oraz dyżurnego komendy wojewódzkiej lub Stołecznej Policji.

4. Dyżurny komendy wojewódzkiej lub Stołecznej Policji powiadamia kierownika pionu logistyki Policji o konieczności skierowania przedstawiciela pionu logistyki Policji na miejsce zaistnienia szkody w mieniu.

5. Dyżurny właściwej miejscowo komendy powiatowej (miejskiej, rejonowej) Policji zapewnia dowodzącemu akcją wsparcie w zakresie tymczasowego zabezpieczenia pomieszczenia lub obiektu, do którego zastosowano wejście siłowe na skutek oczywistej omyłki.

6. Czynności, o których mowa w ust. 1–5, wykonuje się niezwłocznie.

Dyżurny właściwej miejscowo komendy powiatowej (miejskiej, rejonowej) Policji, jeżeli jest to uzasadnione, wyznacza policjantów do fizycznego zabezpieczenia pomieszczenia lub obiektu do czasu naprawy zniszczonych zabezpieczeń lub zamontowania innych albo podpisania ugody, w której strony zgodziły się na naprawienie szkody poprzez zapłatę, odszkodowania.

1. Wysokość szkody w mieniu określa szacunkowo w notatce przybyły na miejsce zdarzenia przedstawiciel pionu logistyki Policji. W notatce tej zawiera się również informacje, o przebiegu wstępnych rozmów z osobą poszkodowaną i jej gotowości do podpisania ugody.

2. Realizacja czynności, o których mowa w ust 1, w drodze porozumienia między kierownikiem pionu logistyki Policji a komendantem powiatowym (miejskim, rejonowym) Policji może być przekazana wyznaczonemu policjantowi lub pracownikowi tej komendy.

3. Dopuszcza się zlecanie określenia wysokości szkody w mieniu osobie niebędącej policjantem bądź pracownikiem Policji, jeżeli kierownik pionu logistyki Policji stwierdzi, że w pionie logistyki Policji brak jest pracowników mogących wykonać tę czynność lub pracownicy ci są niedostępni. Określenie wysokości szkody powinno być sporządzone na piśmie i przekazane przedstawicielom Policji, o których mowa w ust. 1 lub 2.

4. Przedstawiciel pionu logistyki Policji lub wyznaczony policjant lub pracownik, o którym mowa w ust. 2, przedkłada kierownikowi pionu logistyki Policji notatkę, o której mowa w ust. 1, wraz z innymi zgromadzonymi dokumentami w sprawie naprawienia szkody, który przedkłada je wraz ze swoją opinią dotyczącą jej wysokości do akceptacji komendantowi wojewódzkiemu lub Stołecznemu Policji.

5. Pismo kierownika pionu logistyki Policji informujące o szacunkowej wysokości szkody w mieniu oraz propozycji jej naprawienia jest przekazywane osobie poszkodowanej.

6. Warunkiem naprawienia szkody w mieniu jest podpisanie przez osobę poszkodowaną ugody w sprawie formy i warunków naprawienia szkody oraz odstąpienia od dalszych roszczeń. Wzór ugody określa załącznik do wytycznych.

7. Po podpisaniu ugody, o której mowa w ust. 6, przedstawiciel pionu logistyki Policji lub wyznaczony policjant lub pracownik, o którym mowa w ust. 2, uzgadnia z osobą poszkodowaną przewidywany termin naprawienia szkody. W razie odmowy podpisania ugody informuje się osobę poszkodowaną o możliwości dochodzenia roszczeń na drodze sądowej.

8. Czynności, o których mowa w ust. 1–7, wykonuje się niezwłocznie.

1. Naprawienie szkody w mieniu następuje przez zapłatę odszkodowania w wysokości określonej w ugodzie.

2. Na żądanie osoby poszkodowanej naprawienie szkody w mieniu następuje przez przywrócenie mienia do stanu poprzedniego albo zakup mienia takiego samego rodzaju co mienie zniszczone – jeżeli z różnych powodów przywrócenie mienia do stanu poprzedniego jest niemożliwe lub utrudnione.

3. Jeżeli żądanie, o którym mowa w ust. 2, nie zostało sformułowane na piśmie, przedstawiciel pionu logistyki lub wyznaczony policjant lub pracownik, o którym mowa w § 6 ust. 2, sporządza notatkę, w której zamieszcza w szczególności informacje dotyczące sposobu naprawienia szkody. Notatkę przedkłada się do podpisu osobie poszkodowanej.

1. Naprawienie szkody powinno nastąpić niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie 72 godzin od zawarcia ugody z osobą poszkodowaną.

2. Naprawienie szkody w mieniu w sposób, o którym mowa w § 7 ust. 2, powinno być wykonane przez pion logistyki Policji.

3. Dopuszcza się zlecanie naprawienia szkody w mieniu w sposób, o którym mowa w § 7 ust. 2, podmiotowi pozapolicyjnemu, gdy kierownik pionu logistyki Policji stwierdzi, że:

1) w pionie logistyki Policji brak jest pracowników mogących wykonać niezbędne prace lub pracownicy ci są niedostępni;

2) nie ma możliwości naprawienia szkody własnymi siłami w ciągu 72 godzin od zawarcia ugody z osobą poszkodowaną.

4. Rozpoczęcie naprawienia szkody w mieniu w sposób, o którym mowa w § 7 ust. 2, powinno nastąpić w ciągu 24 godzin od zawarcia ugody z osobą poszkodowaną.

5. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, zwłaszcza takich jak: konieczność użycia specjalistycznych lub trudno dostępnych materiałów, zbieg okresu naprawienia szkody z dniami wolnymi od pracy rozpoczęcie naprawienia szkody w mieniu w sposób, o którym mowa w § 7 ust. 2, może nastąpić w terminie późniejszym niż 48 godzin, ale w każdym przypadku naprawienie szkody powinno nastąpić w ciągu 72 godzin od zawarcia ugody z osobą poszkodowaną.

1. Jeżeli koszty naprawienia szkody zostały poniesione przez inną jednostkę organizacyjną Policji, niż jednostka odpowiedzialna za jej wyrządzenie, rozliczenie tych kosztów następuje poprzez wystawienie noty obciążeniowej kierownikowi jednostki odpowiedzialnej za podjęte czynności służbowe, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

2. W przypadku, gdy odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę ponoszą terenowe komórki Centralnego Biura Śledczego Komendy Głównej Policji lub Biura Spraw Wewnętrznych Komendy Głównej Policji, notę obciążeniową wystawia się kierownikowi jednostki organizacyjnej Policji, będącej dysponentem środków budżetowych przeznaczonych na finansowanie tych komórek.

3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, gdy jednostka ponosząca koszty naprawienia szkody jest jednocześnie dysponentem środków budżetowych przeznaczonych na finansowanie komórki organizacyjnej Policji odpowiedzialnej za podjęte czynności służbowe.

Do innych niż oczywista omyłka sytuacji działania niezgodnego z prawem, przepisy wytycznych stosuje się odpowiednio.

Wytyczne wchodzą w życie z dniem podpisania.

¹⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 57, poz. 390, Nr 120, poz. 818, Nr 140, poz. 981 i Nr 165, poz. 1170, z 2008 r. Nr 86, poz. 521, Nr 171, poz. 1065 i Nr 237, poz. 1651, z 2009 r. i Nr 22, poz. 120, Nr 62, poz. 504, Nr 85, poz. 716, Nr 97, poz. 803, Nr 98, poz. 817, Nr 115, poz. 959, Nr 157, poz. 1241, Nr 168, poz. 1323, Nr 195, poz. 1502, Nr 201, poz. 1540, Nr 206, poz. 1589 i Nr 223, poz. 1777, z 2010 r. Nr 34, poz. 190, Nr 96, poz. 620, Nr 98, poz. 626, Nr 125, poz. 842, Nr 127, poz. 857, Nr 164, poz. 1108, Nr 182, poz. 1228, Nr 238, poz. 1578 i Nr 240, poz. 1602 oraz z 2011 r. Nr 53, poz. 273 i Nr 117, poz. 677.

²⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151, z 2004 r. Nr 91, poz. 870, Nr 96, poz. 959, Nr 162, poz. 1692, Nr 172, poz. 1804 i Nr 281, poz. 2783, z 2005 r. Nr 48, poz. 462, Nr 157, poz. 1316 i Nr 172, poz. 1438, z 2006 r. Nr 133, poz. 935 i Nr 164, poz. 1166, z 2007 r. Nr 80, poz. 538, Nr 82, poz. 557 i Nr 181, poz. 1287, z 2008 r. Nr 116, poz. 731, Nr 163, poz. 1012, Nr 220, poz. 1425 i 1431 i Nr 228, poz. 1506, z 2009 r. Nr 42, poz. 341, Nr 79, poz. 662 i Nr 131, poz. 1075, z 2010 r. Nr 40, poz. 222 i Nr 155, poz. 1037 oraz z 2011 r. Nr 80, poz. 432 i Nr 85, poz. 458.

Załącznik do wytycznych Nr 1
Komendanta Głównego Policji
z dnia 28 lipca 2011 r.

UGODA