Dzienniki Urzędowe - rok 2001 nr 9 poz. 104

W celu wykonania przepisów art. 65-76 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. nr 11, poz. 95 z późn. zm.) w związku z koniecznością zapewnienia ochrony informacji niejawnych w toku prowadzonych przez Policję postępowań o udzielenie zamówień publicznych i wykonywania umów ustala się, co następuje:

1. Informacje niejawne przekazuje się tylko przedsiębiorcom, jednostkom naukowym lub badawczo-rozwojowym, zwanym dalej „kontrahentami” posiadającymi zdolność do zapewnienia ochrony informacji niejawnych przed ich nieuprawnionym ujawnieniem.

2. Informacje niejawne stanowiące tajemnicę państwową można przekazywać kontrahentom po otrzymaniu przez nich świadectwa bezpieczeństwa przemysłowego.

3. Wszystkie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego inicjowane przez jednostki i komórki organizacyjne Policji, zwane dalej „komórkami Policji”, w czasie realizacji których zachodzi konieczność przekazania informacji niejawnych muszą być rozpoczynane z takim wyprzedzeniem, aby zapewnić możliwość realizacji zadania z uwzględnieniem czasu niezbędnego dla uzyskania przez kontrahenta świadectwa bezpieczeństwa przemysłowego i poświadczeń bezpieczeństwa osobowego albo poświadczeń bezpieczeństwa osobowego w przypadku przekazywania informacji niejawnych stanowiących tajemnicę służbową.

1. Jeżeli komórka Policji przewiduje, że będzie przekazywać informacje niejawne w czasie procedury zamówienia publicznego lub w czasie wykonywania umowy, to przed przygotowaniem zapytania ofertowego przedstawia informację dla właściwej komórki do spraw ochrony informacji niejawnych.

2. Informację, o której mowa w ust. 1, przygotowuje ta komórka Policji, która przewiduje, że będzie przekazywać informacje niejawne.

3. Informacja zawiera:

1) ogólny opis zamówienia lub zlecenia, w związku z realizacją którego zachodzi konieczność przekazywania informacji niejawnych i planowany czad realizacji przedsięwzięcia,

2) zakres przedmiotowy informacji niejawnych wraz z klauzulą tajności,

3) określenie etapu, na jakim planowane jest przekazanie informacji niejawnej (czy na etapie procedury udzielenia zamówienia publicznego, w umowie, czy też na etapie wykonywania umowy),

4) nazwisko i imię osoby odpowiedzialnej za szkolenie i doradztwo w zakresie przestrzegania przepisów o ochronie informacji niejawnych wyznaczonej w związku z art. 66 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych zwanej dalej „ustawą”.

4. W przypadku przekazywania informacji stanowiących tajemnicę państwową komórka Policji opracowuje szczegółowe wymagania ochrony przekazywanych informacji niejawnych celem ich zatwierdzenia przez właściwą komórkę do spraw ochrony informacji niejawnych.

5. W przypadku przekazywania informacji stanowiących tajemnicę państwową należy podać numer pozycji z „Wykazu rodzajów informacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową”, będącym załącznikiem nr 1 do ustawy oraz planowany sposób przekazywania informacji.

Pełnomocnik do spraw ochrony informacji niejawnych jednostki Policji wyznacza funkcjonariusza pionu ochrony uprawnionego do oceny sposobu ochrony informacji niejawnych w siedzibie kontrahenta.

1. W przypadku konieczności przekazania kontrahentowi informacji niejawnych, stanowiących tajemnicę służbową, dopuszcza się przeprowadzenie zwykłego postępowania sprawdzającego wobec osób uzyskujących dostęp do informacji niejawnych Policji przez jej właściwą komórkę ochrony na zasadach określonych w art. 73a i art. 74a ustawy.

2. Wniosek o przeprowadzenie zwykłego postępowania wobec osób określonych w art. 76 ust. 2 ustawy składa kontrahent u kierownika komórki Policji, która będzie przekazywać informacje niejawne.

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, przesyłany jest do właściwej komórki ochrony w nawiązaniu do informacji, o której mowa w § 2.

1. Umowy zawierane przez komórki Policji, z wykonaniem których wiąże się konieczność przekazywania informacji niejawnych muszą zawierać „Instrukcję Bezpieczeństwa Przemysłowego”, która definiuje szczegółowe zasady ochrony informacji niejawnych.

2. Szczegółowe zasady ochrony informacji niejawnych, jakie powinna zawierać „Instrukcja Bezpieczeństwa Przemysłowego”, określa załącznik do wytycznych.

3. Za przygotowanie „Instrukcji Bezpieczeństwa Przemysłowego” odpowiada kierownik komórki Policji przekazującej informacje niejawne.

4. W przypadku przekazywania informacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową projekt „Instrukcji Bezpieczeństwa Przemysłowego” wymieniony w ust. 1 powinien być zaakceptowany przez właściwą komórkę, do spraw ochrony informacji niejawnych.

1. Przekazywanie informacji niejawnych kontrahentowi na etapie procedury udzielenia zamówienia publicznego realizowane jest według następujących zasad:

1) informacje niejawne wydziela się w formie załączników i oznacza stosownie do wymagań rozporządzenia Ministrów Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej dnia 23 lutego 1999 r. w sprawie sposobu oznaczania materiałów tymi klauzulami tajności oraz sposobu umieszczania klauzul na tych materiałach (Dz. U. nr 18, poz. 167),

2) do projektów umów wprowadza się przepisy, które zapewnią przestrzeganie przez strony obowiązku ochrony informacji niejawnych oraz określą zobowiązania i odpowiedzialność stron wynikającą z realizacji ochrony informacji niejawnych.

2. W przypadku konieczności przekazywania informacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową, wymienione w ust. 1 dokumenty muszą być wcześniej zaakceptowane przez właściwą komórkę, do spraw ochrony informacji niejawnych.

1. W przypadku konieczności przekazania informacji niejawnych na etapie procedury udzielenia zamówienia publicznego, kontrahentowi nie posiadającemu świadectwa bezpieczeństwa przemysłowego lub poświadczenia bezpieczeństwa osobowego, komórka Policji przekazująca informację powinna uzyskać zgodę w trybie art. 49 ustawy.

2. Wnioski w sprawie przekazywania informacji niejawnych w trybie określonym w ust. 1 przekazuje się do Dyrektora Biur do Spraw Ochrony Informacji Niejawnych KGP.

Po zakończeniu prac, o których mowa w § 2 ust.1, komórka Policji, która przekazywała informacje niejawne sporządza i przesyła do właściwej komórki do spraw ochrony informacji niejawnych sprawozdanie z przebiegu prac związanych z ochroną informacji niejawnych. Sprawozdanie zawiera:

1) listę, osób kontrahenta, które uzyskały dostęp do informacji niejawnych,

2) szczegółową specyfikację zakresu informacji niejawnych, ich klauzulę oraz czas dostępu,

3) kopię świadectwa bezpieczeństwa przemysłowego kontrahenta w przypadku przekazywania informacji stanowiących tajemnicę państwową,

4) dane osobowe pełnomocnika ochrony kontrahenta oraz kopię świadectwa ukończonego kursu dla pełnomocników ochrony organizowanego przez służbę ochrony w przypadku przekazywania informacji stanowiących tajemnicę służbową.

Komendant Główny Policji

generalny inspektor J. Michna

Załącznik do wytycznych nr 2 Komendanta Głównego Policji
z dnia 9 lipca 2001 r.

SZCZEGÓŁOWE ZASADY OCHRONY INFORMACJI NIEJAWNYCH, KTÓRE WINNY BYĆ ZWARTE W INSTRUKCJI BEZPIECZEŃSTWA PRZEMYSŁOWEGO

1. Instrukcję bezpieczeństwa przemysłowego opracowuje jednostka przekazująca informacje niejawne w czasie procedury zamówienia publicznego lub w związku z wykonywaniem umowy.

2. Instrukcja bezpieczeństwa przemysłowego, zwana dalej „instrukcją”, określa szczegółowe wymagania dotyczące ochrony informacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową i służbową, które zostaną przekazane w związku z realizacją umowy lub wykonania zlecenia zadania.

3. Określone w instrukcji szczegółowe wymagania dotyczące ochrony informacji niejawnych zapewniają jednolity sposób ochrony tych informacji odpowiednio do ich ilości, klauzuli tajności oraz liczby osób mających do nich dostęp.

4. Zapisy instrukcji muszą zapewniać, aby po uzyskaniu dostępu do informacji niejawnych zlecającego, kontrahent korzystał z nich wyłącznie w celu wykonania umowy i aby dołożył należytej staranności dla zachowania poufności tych informacji i zapobieżenia ujawnienia ich osobom trzecim.

5. Instrukcja powinna zobowiązywać przedsiębiorcę do:

a) powołania pełnomocnika ochrony oraz utworzenia pionu ochrony;

b) określenia stanowisk i prac zleconych odrębnie dla każdej klauzuli tajności, które będą uzyskiwać dostęp do informacji niejawnych zlecającego;

c) informowania na prośbę zlecającego o wyznaczonych stanowiskach i pracach zleconych;

d) przygotowania i przekazania jednostce lub komórce przekazującej informacje pisemnego wniosku do służby ochrony państwa o przeprowadzenie postępowań sprawdzających poszerzonych i specjalnych wobec osób ubiegających się o stanowiska i prace zlecone, z którymi może łączyć się dostęp do informacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową, odrębnie dla każdej klauzuli tajności;

e) polecenia pełnomocnikowi ochrony przeprowadzenia postępowań sprawdzających zwykłych wobec osób ubiegających się o stanowiska i prace zlecone, z którymi może łączyć się dostęp do informacji niejawnych stanowiących tajemnicę służbową zgodnie z ustawą z 22 stycznia 1999 r. lub wystąpienia do kierownika jednostki lub komórki przekazującej informacje niejawne o przeprowadzenie zwykłego postępowania sprawdzającego;

f) informowania zlecającego o pracownikach, którym wydano lub odmówiono wydania poświadczenia bezpieczeństwa osobowego;

g) przeprowadzenia przeszkolenia pracowników z zakresu ochrony informacji niejawnych;

h) informowania zlecającego o pracownikach dopuszczonych do pracy, z którą może łączyć się dostęp do informacji niejawnych;

i) utworzenia kancelarii w siedzibie kontrahenta oraz oddziałów kancelarii w jego oddziałach. Zasady i tryb wykonywania czynności przez kancelarię i oddziały kancelarii określa ustawa oraz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 lutego 1999 r. w sprawie organizacji kancelarii tajnych (Dz. U. nr 18, poz. 156.);

j) zorganizowania systemu fizycznej ochrony informacji niejawnych w siedzibie kontrahenta oraz w miejscach usytuowania oddziałów kancelarii w porozumieniu ze Zlecającym. Warunki, jakim powinien odpowiadać system fizycznej ochrony informacji niejawnych określa ustawa;

k) uzyskania od służby ochrony państwa certyfikatu dla systemu lub sieci teleinformatycznych przedsiębiorcy, w których będą wytwarzane, przetwarzane, przechowywane lub przekazywane informacje niejawne zlecającego;

I) informowania Zlecającego, w przypadku stwierdzenia lub podejrzewania wystąpienia zagrożeń dla ochrony informacji niejawnych o pozostających w jego gestii materiałach.

6. Instrukcja musi zapewniać, że kontrahent przesyłając materiały niejawne będzie stosował zasady określone w rozporządzeniu Ministrów Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Obrony Narodowej z dnia 26 lutego 1999 r. w sprawie trybu i sposobu przyjmowania, przewożenia, wydawania i ochrony materiałów (Dz. U. nr 18, poz. 168).

7. Instrukcja musi zapewniać, że w przypadku rozwiązania umowy kontrahent protokolarnie przekaże zlecającemu materiały zawierające informacje niejawne związane z realizacją umowy.

8. Instrukcja musi zawierać szczegółowe wymagania ochrony informacji niejawnych przekazywanych na nośnikach komputerowych i elektronicznych. Szczegółowe wymagania przygotowuje jednostka lub komórka przekazująca informacje niejawne. Powinny one uwzględniać:

a) zasady przygotowania nośnika,

b) zasady rejestracji nośnika w tajnej kancelarii i przekazywania nośników,

c) zasady przetwarzania nośnika w systemach komputerowych przedsiębiorcy,

d) wymagania zabezpieczenia fizycznego nośnika w kancelarii tajnej przedsiębiorcy,

e) gwarancje, że dostęp do niego będą mieć jedynie osoby uprawnione przedsiębiorcy,

f) wymagania dotyczące zabezpieczenia systemu komputerowego, w którym będą przetwarzane nośniki np. na komputerze nie podłączonym do INTERNETU lub sieci kontrahenta,

g) zasady dokumentowania dostępu do nośnika przez osoby uprawnione przedsiębiorcy,

h) zasady niszczenia lub zwrotu nośników.

9. Instrukcja winna uwzględniać również zasady informacji niejawnych, które są tworzone przez kontrahenta w wyniku realizacji umowy lub zadania.

10. Instrukcja winna upoważniać pion ochrony zlecającego do oceny sposobu ochrony informacji niejawnych Zlecającego w siedzibie przedsiębiorcy lub jednostki badawczej lub naukowo-badawczej.

11. Instrukcja winna zapewniać odstąpienie od umowy w przypadku ustalenia (po kontroli, o której mowa w ust. 10), że kontrahent nie realizuje określonych w instrukcji wymagań ochrony informacji niejawnych, przy czym przedsiębiorca protokolarnie zwraca zlecającemu materiały zawierające informacje niejawne związane z realizacją umowy.