Dzienniki Urzędowe - rok 2005 nr 5 poz. 35

Na podstawie § 1 pkt 8 i § 2 pkt 2 i 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. Nr 94, poz. 426), w związku z pkt 1 ppkt 2 lit. a decyzji Nr 274/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 13 października 2003 r. w sprawie wprowadzania modelu systemu realizacji prac naukowo-badawczych, rozwojowych i wdrożeniowych w resorcie obrony narodowej (Dz. Urz. MON Nr 16, poz. 174 z późn. zm.), w celu uporządkowania sfery badań naukowych i prac rozwojowych, ustala się co następuje:

1. Główne Cele i Kierunki Polityki Naukowej i Naukowo-Technicznej resortu obrony narodowej oraz sposoby ich osiągania określają załączniki Nr 1, 2 i 3 do decyzji.

2. Powołuje się koordynatorów polityki naukowej i naukowo-technicznej resortu obrony narodowej w obszarze:

1) polityki obronnej i bezpieczeństwa państwa, międzynarodowej polityki bezpieczeństwa z uwzględnieniem Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, zwanej dalej „NATO”, Unii Europejskiej i Organizacji Narodów Zjednoczonych, współpracy cywilno-wojskowej, funkcjonowania systemu obronnego państwa w różnych stanach gotowości obronnej, ekonomiki bezpieczeństwa i obrony, obrony cywilnej, integracji w ramach międzynarodowych struktur bezpieczeństwa, historii wojen i wojskowości, funkcji i misji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej „Siłami Zbrojnymi”, operacji militarnych i niemilitarnych (w tym również operacji pokojowych)

– Dyrektora Departamentu Polityki Obronnej przy współudziale Dyrektora Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego i Szefa Generalnego Zarządu Planowania Strategicznego – P5 Sztabu Generalnego WP, zwanego dalej „SGWP”;

2) doktryn rodzajów Sił Zbrojnych, obrony terytorialnej, przygotowania dowództw i sztabów do prowadzenia operacji wojskowych, zabezpieczenia logistycznego wojsk, zasad użycia jednostek Sił Zbrojnych w sytuacjach nadzwyczajnych

– Szefa Generalnego Zarządu Operacyjnego – P3 SGWP przy współudziale Szefa Generalnego Zarządu Logistyki - P4 SG WP i Szefa Generalnego Zarządu Planowania Strategicznego – P5SGWP;

3) zabezpieczenia medycznego Sił Zbrojnych w czasie „P” i „W”, zwłaszcza w odniesieniu do ochrony przed bronią masowego rażenia, medycyny pola walki, medycyny stanów nagłych, medycyny lotniczej, medycyny morskiej i tropikalnej, medycyny pracy, higieny i epidemiologii, radiobiologii i ochrony radiobiologicznej, fizjologii i technologii żywienia, toksykologii, weterynarii wojskowej oraz techniki medycznej i sprzętu medycznego, a także organizacji i funkcjonowania wojskowej służby zdrowia w warunkach pokoju, kryzysu i wojny

– Szefa Zarządu Wojskowej Służby Zdrowia przy współudziale Szefa Generalnego Zarządu Planowania Strategicznego – P5 SGWP;

4) techniki wojskowej, nauk technicznych, obejmujących badania naukowe w perspektywicznych rodzajach uzbrojenia i sprzętu wojskowego, wymagań długoterminowych zawartych w pakiecie Celów Sił Zbrojnych NATO i Wymagań Długoterminowych dla RP kolejnych edycji, związanych z długoletnią perspektywą pozyskiwania nowych technologii w zakresie systemów uzbrojenia i sprzętu wojskowego

– Dyrektora Departamentu Polityki Zbrojeniowej przy współudziale Szefa Generalnego Zarządu Planowania Strategicznego – P5 SGWP.

3. Koordynatorzy polityki naukowej i naukowo-technicznej resortu obrony narodowej, właściwi odpowiednio dla obszarów wskazanych w pkt 2, opracują w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie decyzji, dokument, określany dalej jako „Długoterminowy plan rozwoju”, zgodnie z:

1) planami średnio- i długoterminowymi ze szczególnym uwzględnieniem pakietu Celów Sił Zbrojnych NATO i Wymagań Długoterminowych dla RP, przyjmowanych w kolejnych cyklach planistycznych;

2) dokumentem pod nazwą „Identyfikacja Potrzeb Operacyjnych”;

3) procesem pozyskiwania nowego uzbrojenia i sprzętu wojskowego niezbędnego do zaspokojenia potrzeb Sił Zbrojnych.

4. Koordynatorzy polityki naukowej i naukowo--technicznej resortu obrony narodowej, do 28 lutego danego roku przesyłają celem wykorzystania zaktualizowany „Długoterminowy plan rozwoju” do komórek organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej, określonych w pkt 2, a także do akademii, wyższych szkół wojskowych, jednostek badawczo-rozwojowych nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej oraz do komórek organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej mających w zakresie zadań prowadzenie działalności zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33 poz. 388 z późn. zm.).

5. Koordynatorzy polityki naukowej i naukowo-technicznej, przy współudziale komórek organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej, określonych w pkt 2, sprawują bieżący nadzór nad realizacją zadań w resorcie obrony narodowej, zgodnie z „Długoterminowym planem rozwoju”.

6. Dyrektor Centralnego Ośrodka Naukowej Informacji Wojskowej, zwanego dalej „CONIW”, opracuje, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie decyzji, instrukcję o prowadzeniu działalności w dziedzinie informacji naukowej i naukowo-technicznej w resorcie obrony narodowej, z uwzględnieniem zadań przewidzianych dla CONIW, określonych w załączniku Nr 1 do decyzji.

7. Decyzja wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Minister Obrony Narodowej: J. Szmajdziński

Załączniki do decyzji Nr 55/MON Ministra Obrony Narodowej
z dnia 9 marca 2005 r. (poz. 35)

Załącznik Nr 1

WYTYCZNE
MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

z dnia 9 marca 2004 r.

w sprawie Głównych Celów i Kierunków Polityki Naukowej i Naukowo-Technicznej resortu obrony narodowej

Rozdział 1

Postanowienia ogólne

1. Wytyczne wprowadzają rozwiązania systemowe porządkujące problematykę polityki naukowej i naukowo-technicznej resortu obrony narodowej w celu:

1) zwiększania efektywności prowadzonych na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa prac naukowo-badawczych, rozwojowych i wdrożeniowych oraz sprawności wdrażania ich wyników;

2) zaspokojenia potrzeb Sił Zbrojnych na uzbrojenie i sprzęt wojskowy oraz wspierania procesów zmierzających do unowocześnienia jego produkcji zgodnie z oczekiwaniami Sił Zbrojnych i tym samym zwiększenia konkurencyjności przedsiębiorstw przemysłowego potencjału obronnego na rynku krajowym i międzynarodowym;

3) wspierania procesów umożliwiających identyfikację obszarów technologicznych mogących stać się „polską specjalnością” na rynku międzynarodowym oraz działań zwiększających udział uczestników i realizatorów procesu naukowo-badawczego i rozwojowego na rzecz obronności w programach międzynarodowych – w przypadku trudności ze spełnieniem wymagań operacyjnych Sił Zbrojnych w oparciu o bazę krajową;

4) synchronizowania działalności naukowo-badawczej, prowadzonej w obszarze polityki obronnej, doskonalenia systemu obronnego, medycyny oraz techniki i technologii, a realizowanej przez wyższe szkoły wojskowe, jednostki badawczo-rozwojowe i inne podmioty w ramach działalności statutowej – ze średnioterminowymi i długoterminowymi planami i programami rozwoju Sił Zbrojnych;

5) ukierunkowywania działalności naukowej na wspieranie polityki obronnej państwa;

6) koncentracji środków finansowych na obszarach technologicznych, które mają lub będą miały znaczący wpływ na zdolności obronne państwa oraz maksymalizację wykorzystania cywilnych technologii i technologii podwójnego przeznaczenia na potrzeby obronności państwa;

7) zapewnienia doradztwa naukowo-technicznego decydentom wojskowym w ważnych zagadnieniach badań naukowych i rozwoju technologii, pomocy przy definiowaniu wymagań, określaniu potrzeb i rozwiązywaniu problemów;

8) usprawnienia funkcjonowania resortowego systemu informacji naukowo-technicznej oraz zintensyfikowania wymiany tej informacji w obszarze krajowym i międzynarodowym.

2. Użyte w wytycznych określenia oznaczają:

1) Minister, Ministerstwo, resort – Ministra Obrony Narodowej, Ministerstwo Obrony Narodowej, resort obrony narodowej;

2) komórka organizacyjna – Sekretariat Ministra, departament, generalny zarząd, samodzielny zarząd, biuro;

3) jednostka organizacyjna – jednostka nie wchodząca w skład Ministerstwa, podległa Ministrowi lub przez niego nadzorowana, w tym przedsiębiorstwo państwowe, dla którego jest on organem założycielskim;

4) jednostki nadzorujące – komórki organizacyjne Ministerstwa uprawnione do nadzorowania realizacji działalności naukowo-badawczej w Siłach Zbrojnych: Departament Polityki Obronnej, Departament Polityki Zbrojeniowej, Generalny Zarząd Operacyjny – P3 SGWP, Generalny Zarząd Logistyki – P4 SGWP, Generalny Zarząd Planowania Strategicznego – P5 SG WP, Zarząd Wojskowej Służby Zdrowia, Departament Kadr i Szkolnictwa Wojskowego;

5) jednostki wykonujące – akademie i wyższe szkoły wojskowe oraz jednostki badawczo-rozwojowe nadzorowane przez Ministra, a także komórki organizacyjne Ministerstwa, mające w zakresie zadań prowadzenie działalności, o której mowa w art. 1 ust.1 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (tekst jednolity Dz. U. z 2001 r. Nr 33 poz. 388 z późn. zm.);

6) koordynatorzy – Dyrektor Departamentu Polityki Obronnej, Dyrektor Departamentu Polityki Zbrojeniowej, Szef Generalnego Zarządu Operacyjnego - P3 SGWP, Szef Zarządu Wojskowej Służby Zdrowia;

7) polityka naukowa i naukowo-techniczna resortu obrony narodowej – działania resortu obrony narodowej w obszarze nauki i techniki, mające na celu stymulowanie, realizację zadań, kontrolę i wdrożenie ich wyników w komórkach i jednostkach organizacyjnych resortu, zgodnie z polityką naukową i naukowo-techniczną państwa;

8) poziomy gotowości technologii – poziomy, określone w załączniku Nr 2 do decyzji, które dotyczą wyłącznie obszarów działania, wskazanych w pkt 2 ppkt 3 i 4 decyzji;

9) demonstrator technologii – demonstrator, określony w załączniku Nr 3 do decyzji, który dotyczy wyłącznie obszarów działania, wskazanych w pkt 2 ppkt 3 i 4 decyzji;

10) plany – plany dotyczące działalności statutowej jednostek wykonujących;

11) prace naukowo-badawcze resortu obrony narodowej – działalność resortu dotyczącą naukowych przedsięwzięć poznawczych, prowadzonych zgodnie z przyjętą koncepcją za pomocą różnorodnych metod i technik naukowych w celu kształtowania teoretycznych podstaw polityki obronnej i doskonalenia systemu obronnego Rzeczypospolitej Polskiej – poprzez stwarzanie lub udoskonalanie istniejących systemów, metod, urządzeń, wyrobów i materiałów, o istotnym stopniu przydatności dla bezpieczeństwa, obronności i Sił Zbrojnych;

12) badania naukowe – badania podstawowe, obejmujące działalność badawczo-eksperymentalną lub teoretyczną – podejmowaną w celu zdobycia nowej wiedzy o zjawiskach i faktach, nieukierunkowaną na bezpośrednie zastosowanie w praktyce i badania stosowane, obejmujące działalność badawczą podejmowaną w celu zdobycia nowej wiedzy, ukierunkowaną na zastosowanie w praktyce;

13) prace rozwojowe – prace wykorzystujące dotychczasową wiedzę, prowadzone w celu wytworzenia nowych lub udoskonalenia istniejących materiałów, wyrobów, urządzeń, usług, procesów, systemów lub metod;

14) badania przemysłowe – planowe badania mające na celu pozyskanie nowej wiedzy, która może być przydatna do opracowania nowych albo znaczącego udoskonalenia istniejących produktów, procesów lub usług;

15) badania przedkonkurencyjne – przekształcanie wyników badań przemysłowych na plany, założenia lub projekty nowych, zmodyfikowanych lub udoskonalonych produktów, włączając w to wykonanie prototypu nieprzydatnego komercyjnie; badania te nie obejmują rutynowych lub okresowych zmian dokonywanych w istniejących produktach, liniach produkcyjnych, procesach produkcyjnych, usługach i innych działaniach, nawet jeżeli te zmiany stanowią usprawnienie;

16) finansowanie działalności statutowej – całkowite lub częściowe pokrywanie ze środków budżetu państwa, którymi dysponuje minister właściwy do spraw nauki kosztów jednostki w zakresie:

a) jej podstawowej działalności statutowej, oznaczającej realizację określonych w statucie jednostki zadań związanych z prowadzonymi przez nią w sposób ciągły badaniami naukowymi lub pracami rozwojowymi, w tym:

– kosztów badań naukowych lub prac rozwojowych ujętych w planie zadaniowym,

– zakupu lub wytworzenia aparatury naukowo--badawczej związanej z prowadzeniem badań naukowych lub prac rozwojowych ujętych w planie zadaniowym,

– współpracy naukowej krajowej i zagranicznej, niezbędnej do prowadzenia badań naukowych lub prac rozwojowych, ujętych w planie zadaniowym,

– działalności wspomagającej badania,

– utrzymania jednostki, z wyłączeniem kosztów związanych z jej działalnością inną niż w ww. zakresie oraz w lit. b) i c),

b) badań własnych wyższych szkół wojskowych – dotyczących badań naukowych lub prac rozwojowych oraz zadań z nimi związanych, służących rozwojowi kadry naukowej oraz specjalności naukowych w szkole wyższej,

c) utrzymania specjalnego urządzenia badawczego w jednostce, rozumianego jako unikatowe urządzenie lub miejsce pracy badawczej o ogólnokrajowym lub regionalnym znaczeniu, którego koszty utrzymania stanowią znaczną część kosztów działalności statutowej jednostki,

d) badań wspólnych sieci naukowej, oznaczającej grupę jednostek posiadających osobowość prawną, podejmujących na podstawie umowy zorganizowaną współpracę związaną z prowadzonymi przez nie w sposób ciągły wspólnymi badaniami naukowymi lub pracami rozwojowymi, służącymi rozwojowi specjalności naukowych tej sieci;

17) finansowanie projektów badawczych – finansowanie ze środków budżetu państwa, którymi dysponuje minister właściwy do spraw nauki, określonego zadania badawczego przewidzianego do rozwiązania w ustalonym okresie, na określonych warunkach; projekty badawcze mogą być:

a) zamawiane o tematyce ustalonej w krajowym programie ramowym lub w programie wieloletnim,

b) własne, w tym projekty habilitacyjne, o tematyce określonej przez wnioskodawcę,

c) rozwojowe, mające na celu wykonanie zadania badawczego, stanowiącego podstawę do zastosowań praktycznych,

d) promotorskie, mające na celu przygotowanie rozprawy doktorskiej,

e) specjalne, będące częścią międzynarodowych programów, niepodlegające współfinansowaniu z zagranicznych środków finansowych;

18) finansowanie projektów celowych – finansowanie ze środków budżetu państwa, którymi dysponuje minister właściwy do spraw nauki na naukę, przedsięwzięć przewidzianych do realizacji w ustalonym okresie, na określonych warunkach, prowadzonych przez przedsiębiorców, Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych, jednostki naukowe lub konsorcja naukowe, z inicjatywy własnej, ministrów albo organów samorządu województwa, obejmujące badania stosowane, prace rozwojowe, badania przemysłowe lub badania przedkonkurencyjne;

19) finansowanie lub dofinansowywanie działalności wspomagającej badania – przeznaczanie środków z budżetu państwa, którymi dysponuje minister właściwy do spraw nauki dla jednostek i komórek organizacyjnych resortu, w szczególności na:

a) sporządzanie ekspertyz, opinii i ocen naukowych,

b) tworzenie, przetwarzanie, udostępnianie i upowszechnianie informacji naukowych i naukowo-technicznych,

c) upowszechnianie, promowanie i popularyzowanie osiągnięć naukowych lub naukowo-technicznych,

d) promowanie przedsięwzięć innowacyjnych wykorzystujących wyniki badań naukowych lub prac rozwojowych;

20) finansowanie inwestycji służących potrzebom badań naukowych lub prac rozwojowych – finansowanie ze środków budżetu państwa, którymi dysponuje minister właściwy do spraw nauki, obejmujące:

a) inwestycje budowlane,

b) zakup obiektów budowlanych, zakup lub wytworzenie aparatury naukowo-badawczej zaliczanej do środków trwałych, a także zakup wartości niematerialnych i prawnych o wartości początkowej przekraczającej kwotę ustaloną dla środka trwałego,

c) rozbudowę infrastruktury informatycznej nauki,

d) udział w przedsięwzięciu inwestycyjnym podejmowanym na podstawie umowy międzynarodowej;

21) finansowanie współpracy naukowej z zagranicą ze środków na naukę – finansowanie obejmujące:

a) badania naukowe lub prace rozwojowe będące częścią programów Unii Europejskiej albo innych programów międzynarodowych, współfinansowane z zagranicznych środków finansowych niepodlegających zwrotowi, a także działalność wspomagającą uczestnictwo w tych programach,

b) opłacanie składek na rzecz instytucji lub organizacji międzynarodowych, wynikających z zawartych umów międzynarodowych, z wyłączeniem składek osób fizycznych.

3. Do celów polityki naukowej i naukowo-technicznej resortu zalicza się:

1) harmonizację działalności naukowo-badawczej i rozwojowej jednostek i komórek organizacyjnych resortu z potrzebami Sił Zbrojnych, zwłaszcza w zakresie ich finansowania i wymiany informacji naukowej;

2) wprowadzenie poziomów gotowości technologii i demonstratorów technologii zmierzających do płynnego przejścia od badań naukowych do produkcji, określonych w załącznikach Nr 2 i 3 do decyzji.

4. Kierunki polityki naukowej i naukowo-technicznej resortu wyznaczają potrzeby Sił Zbrojnych, określone w dokumentach pod nazwą „Identyfikacja Potrzeb Operacyjnych” oraz „Długoterminowy plan rozwoju”.

Rozdział 2

Synchronizacja działalności naukowo-badawczej resortu obrony narodowej

5. W celu synchronizacji działalności naukowo-badawczej prowadzonej na rzecz obronności państwa z potrzebami Sił Zbrojnych, realizowanej przez komórki i jednostki organizacyjne resortu, wprowadza się obowiązek uzgadniania planów przez jednostki wykonujące, dotyczących ich działalności statutowej, z Ministrem lub jednostkami nadzorującymi.

6. Plany obejmujące działalność, o której mowa w pkt 5, zgodnie z pkt 2 decyzji, jednostka wykonująca uzgadnia z jednostką nadzorującą, właściwą merytorycznie dla podejmowanej tematyki.

7. Uzgadniający plany mogą zasięgać opinii innych komórek i jednostek organizacyjnych oraz dowództw rodzajów Sił Zbrojnych, które mają obowiązek aktywnie w tym procesie uczestniczyć.

8. Podczas opracowywania planów, określonych w pkt 5, jednostka wykonująca kieruje się potrzebami Sił Zbrojnych RP zgodnie z:

1) planami średnio- i długoterminowymi ze szczególnym uwzględnieniem pakietu Celów Sił Zbrojnych NATO i Wymagań Długoterminowych dla RP, przyjmowanymi w kolejnych cyklach planistycznych;

2) dokumentem pod nazwą „Identyfikacja Potrzeb Operacyjnych”;

3) procesem pozyskiwania nowego uzbrojenia i sprzętu wojskowego niezbędnego do zaspokojenia potrzeb Sił Zbrojnych;

4) dokumentem pod nazwą „Długoterminowy plan rozwoju”, o którym mowa w pkt 3 decyzji.

9. Jednostka wykonująca, która opracowuje plany określone w pkt 5, w obszarze tematyki badawczej, wskazanej w pkt 2 ppkt3 i 4 decyzji, ustala dla ich realizacji poziomy gotowości technologii, zgodnie z załącznikiem Nr 2 do decyzji.

10. W przypadku trudności z ustaleniem jednostki nadzorującej, właściwej merytorycznie dla realizowanej przez daną jednostkę wykonującą tematyki badawczej, zgodnie z § 15 Regulaminu organizacyjnego Ministerstwa Obrony Narodowej, stanowiącego załącznik do zarządzenia Nr 5/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 20 lutego 2002r. w sprawie regulaminu organizacyjnego Ministerstwa Obrony Narodowej (Dz. Urz. MON Nr 3, poz. 20 z poźn. zm.), jednostka ta występuje, poprzez organ sprawujący bezpośredni nadzór, z wnioskiem o ustalenie kompetencji do Ministra, Szefa SG WP lub do Dyrektora Generalnego Ministerstwa.

11. Proces uzgodnień inicjowany jest przez jednostki wykonujące, zainteresowane pozyskaniem środków finansowych w tym zakresie, z wyprzedzeniem dwumiesięcznym przed terminem określonym w przepisach wykonawczych do ustawy o zasadach finansowania nauki , według których środki te są przyznawane.

12. Przez środki finansowe, wskazane w pkt 11, należy rozumieć środki, których dysponentem jest minister właściwy do spraw nauki, przeznaczane na:

1) dotacje podmiotowe na działalność statutową jednostek wykonujących i badania własne akademii i wyższych szkół wojskowych resortu;

2) dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji służących potrzebom badań naukowych lub prac rozwojowych komórek i jednostek organizacyjnych resortu;

3) projekty badawcze i celowe (przyznawane po rozstrzygnięciu konkursu) – Ministerstwo opiniuje celowość ich realizacji;

4) działalność wspomagającą badania;

5) współpracę naukową z zagranicą.

13. Jednostki nadzorujące uzgadniają plany dotyczące działalności statutowej jednostek wykonujących resortu według załącznika Nr 3 do wytycznych, kierując się przy tym potrzebą pełnego powiązania planowanych do realizacji prac z potrzebami Sił Zbrojnych, zgodnie z pkt 8 wytycznych.

14. Jednostki wykonujące, którym środki finansowe zostały przyznane z budżetu państwa, zobowiązane są do corocznego przedkładania sprawozdania merytorycznego właściwym koordynatorom oraz jednostkom nadzorującym, zgodnie z załącznikiem Nr 1 do wytycznych (wterminiedo31 stycznia danego roku) i załącznikiem Nr 2 do wytycznych (w terminie do dnia 31 lipca danego roku). Otrzymane sprawozdanie koordynator rozpowszechnia wśród komórek i jednostek organizacyjnych resortu poprzez CONIW, zgodnie z ustawą z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych ( Dz. U. Nr 11, poz. 95 z późn. zm.).

Rozdział 3

System informacji naukowej i naukowo-technicznej resortu obrony narodowej

15. Czynnikiem wspomagającym politykę naukową i naukowo-techniczną resortu jest koordynowany przez CONIW resortowy system informacji naukowej oraz wymiana tej informacji pomiędzy instytucjami resortu, działającymi w obszarze prac naukowo-badawczych, rozwojowych i wdrożeniowych.

16. Nadzór nad CONIW pełni Dyrektor Departamentu Polityki Zbrojeniowej.

17. CONIW jest jednostką organizacyjną resortu realizującą dystrybucję informacji o wynikach prac naukowo-badawczych, studyjnych, rozwojowych i wdrożeniowych oraz sprawozdań określonych w pkt 19 wytycznych.

18. CONIW dostarcza komórkom i jednostkom organizacyjnym resortu informacje o stanie najnowszych osiągnięć i kierunków rozwoju poszczególnych dziedzin wiedzy (w postaci biuletynów), zwłaszcza w obszarze zadań realizowanych przez resort. W tym zakresie CONIW stworzy i udostępni w resorcie Centralną Bazę Specjalistyczną, zawierającą informacje o dokumentach, wytworzonych w komórkach i jednostkach organizacyjnych resortu, oraz centralny rejestr prac naukowo-badawczych prowadzonych w resorcie.

19. W ramach prowadzonej działalności statutowej jednostki i komórki organizacyjne resortu uzgadniają realizowane przez siebie zadania dotyczące informacji naukowej i naukowo-technicznej z CONIW, któremu przedkładają do dnia 31 stycznia danego roku sprawozdania z ich wykonania w roku poprzednim (w tym w wersji elektronicznej). Sprawozdania takie przesyłane są ponadto do jednostek nadzorujących.

20. Szczegółowy tryb i zasady opracowywania oraz terminy przekazywania sprawozdań określi Dyrektor CONIW, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie decyzji.

21. Za dystrybucję w resorcie jawnych publikacji naukowych, w tym także w wersji elektronicznej z użyciem sieci Mil-WAN, uzyskiwanych z NATO RTO (Research & Technology Organisation – Organizacji ds. Badań i Technologii w obszarze nauki, badań i technologii obronnych dla potrzeb NATO) oraz WEAG (Western European Armaments Group – Zachodnioeuropejskiej Grupy ds. Uzbrojenia) lub następców tych organizacji, odpowiada CONIW.

22. CONIW, wspólnie z Departamentem Polityki Zbrojeniowej, uczestniczy w pracach Information Management Committee (Komitetu Zarządzania Informacjami), działającego w ramach NATO RTO, a także odpowiada za realizację zadań w tym zakresie dla potrzeb resortu.

23. Dyrektor CONIW przedstawia do zatwierdzenia Dyrektorowi Departamentu Polityki Zbrojeniowej harmonogram planowanych zadań na następny rok, w tym określonych w pkt 22, w terminie do 31 października danego roku, oraz sprawozdanie z ich realizacji wraz z wnioskami, w terminie do 31 stycznia kolejnego roku.

24. Zasady realizacji prac naukowo-badawczych i studyjnych w resorcie są wprowadzone odrębną instrukcją o kierowaniu pracami naukowo-badawczymi i studyjnymi w resorcie obrony narodowej.

Załącznik Nr 1 do Wytycznych Ministra Obrony Narodowej z dnia 9 marca 2004 r.
w sprawie Głównych Celów i Kierunków Polityki Naukowej i Naukowo-Technicznej resortu obrony narodowej

WYKAZ TEMATÓW I KWOT DOFINANSOWANIA ZE ŚRODKÓW MNiI UZYSKANYCH w ....... roku

Załącznik Nr 2 do Wytycznych Ministra Obrony Narodowej z dnia 9 marca 2004 r.
w sprawie Głównych Celów i Kierunków Polityki Naukowej i Naukowo-Technicznej resortu obrony narodowej

WYKAZ WNIOSKÓW O DOFINANSOWANIE REALIZACJI ZADAŃ w ....... roku

Załącznik Nr 3 do Wytycznych Ministra Obrony Narodowej z dnia 9 marca 2004 r.
w sprawie Głównych Celów i Kierunków Polityki Naukowej i Naukowo-Technicznej resortu obrony narodowej

KARTA UZGODNIEŃ ¹
do planów zgłoszonych przez jednostki wykonujące resortu obrony narodowej w zakresie ich działalności statutowej

¹ Zgodnie z pkt 13 załącznika Nr 1 do decyzji.

Załącznik Nr 2

POZIOMY GOTOWOŚCI TECHNOLOGII¹

1. Celem poprawy komunikacji pomiędzy różnymi środowiskami biorącymi udział w procesie rozwojowym, jednoznacznego i zunifikowanego określenia poziomu rozwoju na jakim znajduje się rozwijana technologia wprowadza się następujące poziomy gotowości technologii:

1.1. W zakresie badań podstawowych i stosowanych:

1) Poziom I – Zostały zaobserwowane i opisane podstawowe zasady danego zjawiska – najniższy poziom gotowości technologii, oznaczający rozpoczęcie badań naukowych w celu wykorzystania ich wyników w przyszłych zastosowaniach wojskowych. Między innymi należy do nich zaliczyć badania naukowe nad podstawowymi właściwościami technologii.

2) Poziom II – Określono koncepcję technologii i/lub jej przyszłe zastosowanie. Oznacza to rozpoczęcie procesu poszukiwania potencjalnego zastosowania technologii. Od momentu zaobserwowania podstawowych zasad opisujących nową technologię, można postulować praktyczne jej zastosowanie, które jest oparte na domysłach. Nie istnieje jeszcze żaden dowód lub szczegółowa analiza potwierdzająca przyjęte założenia.

3) Poziom III – Potwierdzono analitycznie i eksperymentalnie krytyczne funkcje i/lub koncepcje technologii. Oznacza to przeprowadzenie badań analitycznych i laboratoryjnych mających na celu potwierdzenie przewidywań badań naukowych wybranych elementów technologii. Między innymi należy do nich zaliczyć przykłady obejmujące komponenty, które nie są jeszcze zintegrowane w całość lub też nie są reprezentatywne dla całej technologii.

4) Poziom IV – Komponenty technologii i/lub podstawowe jej podsystemy zostały zweryfikowane w warunkach laboratoryjnych. Proces ten oznacza, że podstawowe komponenty technologii zostały zintegrowane. Jednak jest to jeszcze bardzo ogólne odwzorowanie docelowego systemu. Należy do nich zaliczyć zintegrowane „ad hoc” modele w laboratorium.

5) Poziom V – Weryfikacja komponentów i/lub podstawowych podsystemów technologii w środowisku zbliżonym do rzeczywistego. Wiarygodność takich podsystemów wzrasta znacząco. Podstawowe komponenty technologii są zintegrowane z rzeczywistymi elementami wspomagającymi. Technologia może być przetestowana w symulowanych warunkach operacyjnych.

1.2. W zakresie prac rozwojowych:

1) Poziom VI – Demonstracja prototypu lub modelu systemu / podsystemu technologii w warunkach zbliżonych do rzeczywistych. Oznacza to, że przebadano reprezentatywny model lub prototyp systemu, który jest znacznie bardziej zaawansowany od tego, badanego na poziomie V, w warunkach zbliżonych do rzeczywistych. Poziom ten reprezentuje znaczący krok naprzód w zademonstrowanej gotowości technologii. Należy do nich zaliczyć badania prototypu w warunkach laboratoryjnych odwzorowujących z dużą wiernością warunki rzeczywiste lub w symulowanych warunkach operacyjnych.

2) Poziom VII – Zademonstrowanie prototypu technologii w warunkach operacyjnych. Wskazuje to, że prototyp jest już prawie na poziomie systemu operacyjnego. Poziom ten reprezentuje znaczący krok naprzód w odniesieniu do poziomu VI i wymaga zademonstrowania, że rozwijana technologia możliwa jest do zastosowania w warunkach operacyjnych, takich np. jak samolot lub pojazd. Należy do nich zaliczyć badania prototypów na tzw. platformach badawczych.

3) Poziom VIII – Badania i demonstracja ostatecznej formy technologii zostały zakończone. Oznacza to, że potwierdzono, iż docelowy poziom technologii został osiągnięty i może pracować w przewidywanych dla niej warunkach. Praktycznie poziom ten reprezentuje koniec demonstracji. Przykłady obejmują badania i ocenę systemów w ich przewidywanych systemach uzbrojenia w celu potwierdzenia spełnienia założeń projektowych, włączając w to założenia odnoszące się do zabezpieczenia logistycznego i szkolenia.

4) Poziom IX – Technologia sprawdzona z sukcesem w warunkach rzeczywistej misji. Wskazuje to, że demonstrowana technologia jest już w ostatecznej formie, zostaje zaimplementowana w docelowym systemie. Między innymi dotyczy to wykorzystania opracowanych systemów w warunkach rzeczywistej misji.

2. Poziomy gotowości technologii kwalifikuje się następująco jako:

1) niska gotowość technologii – poziomy od I do III;

2) średnia gotowość technologii – poziomy od IV do VI;

3) wysoka gotowość technologii – poziomy od VII do IX.

¹ Poziomy gotowości dotyczą obszaru działań określonych w pkt 2 ppkt 3 i 4 decyzji.

Załącznik Nr 3

DEMONSTRATOR TECHNOLOGII¹

1. W celu zmniejszenie ryzyka wynikającego z użycia w projekcie niedojrzałych technologii wprowadza się demonstrator technologii.

2. Przez demonstrator technologii należy rozumieć działania zmierzające do zmniejszenia ryzyka technicznego, które może pojawić się na każdym etapie procesu rozwojowego. Demonstrator technologii nie jest tylko działaniem zmierzającym do znalezienia aplikacji dla wyników badań stosowanych, jak też nie jest substytutem dla właściwej realizacji pełnego cyklu rozwojowego. Podstawowym celem demonstratora technologii jest zmniejszenie kosztów projektu, ryzyka i czasu jego realizacji poprzez zademonstrowanie, jeszcze przed właściwą fazą rozwojową, że nowa technologia może lub nie może być efektywnie przełożona na systemy operacyjne.

3. Podstawowym zadaniem demonstratora technologii jest identyfikacja i redukcja niepewności związanych z wystąpieniem określonego wydarzenia i jego wpływu na powodzenie projektu. W ramach wykorzystania demonstratora technologii należy prowadzić analizę ryzyka ukierunkowaną na identyfikację tych obszarów projektu, w obrębie których może zachodzić niebezpieczeństwo, że nie spełnią one stawianych wymagań. Analiza taka powinna również zidentyfikować wpływ jaki będzie miał brak dostępności technologii na cały proces realizacji projektu.

4. Wprowadza się następujące rodzaje demonstratorów technologii:

– badawczy – będący przedłużeniem badań naukowych;

– sprzętowy – ukierunkowany na rozwój konkretnego urządzenia, sprzętu lub systemu.

5. Przez demonstrator technologii badawczy rozumie się demonstrator mający na celu pozyskanie wiedzy o potencjalnych korzyściach wojskowych wynikających z rozwoju danej technologii, ale bez konieczności włączania otrzymanych wyników do konkretnego projektu. Powinien on zapewnić informację na temat, w jakim zakresie rozwijana technologia wpływa na poprawę zdolności obronnych jeszcze przed podjęciem decyzji o rozpoczęciu prac rozwojowych. Powinien on być rozpatrywany jako przedłużenie badań naukowych, a wynikiem jego realizacji powinno być potwierdzenie innowacyjnych właściwości tych badań. Nie jest wskazane łączenie demonstratora z konkretnymi projektami, jednak wyniki otrzymane z jego realizacji powinny być wykorzystane do zmniejszenia ryzyka związanego z zastosowaniem pojawiających się innowacyjnych technologii w szerokim spektrum potencjalnych zastosowań. Podstawowym rezultatem wynikającym z jego realizacji jest eliminacja ustanowienia lub kontynuacja projektów ukierunkowanych na niewłaściwą lub niepraktyczną technologię lub koncepcję.

6. Przez demonstrator technologii sprzętowy rozumie się demonstrator mający na celu praktyczną demonstrację konkretnego rozwiązania technicznego zwiększającego pewność osiągnięcia zakładanych parametrów całego systemu, którego jest on składową. Powinien być on bezpośrednio związany z projektem ukierunkowanym na rozwój konkretnego sprzętu, urządzenia lub systemu. Z perspektywy procesu rozwojowego, demonstrator technologii sprzętowy jest naturalnym przedłużeniem demonstratora badawczego – choć nie musi to być regułą. Głównym zadaniem demonstratora technologii sprzętowego jest zmniejszenie ryzyka wystąpienia niepowodzeń na etapie produkcji.

7. W momencie rozpatrywania możliwości podjęcia projektu należy:

1) przeanalizować dojrzałość dostępnych technologii wraz z oczekiwanym tempem ich rozwoju w celu zidentyfikowania i określenia związanego z tym ryzyka;

2) przeanalizować potencjalny wpływ już realizowanych programów demonstratora technologii na rozpatrywany projekt;

3) formułować program demonstratora technologii w celu zmniejszenia ryzyka niedojrzałej technologii planowanej do zastosowania w projekcie;

4) zastosować poziomy gotowości technologii w celu zdefiniowania kryteriów wejścia i wyjścia dla programów demonstratora technologii.

8. Demonstrator technologii powinien dać przyszłemu realizatorowi programu/projektu (przemysłowi) możliwość dostrzeżenia już na wstępnym etapie, jakie mogą być jej zastosowania i jakie koszty oraz czas realizacji jest niezbędny do opanowania danej technologii w warunkach przemysłowych. Należy przy realizacji programów demonstratora technologii poszukiwać częściowego współfinansowania projektu przez przemysł. Biorąc pod uwagę znaczące zmniejszenie ryzyka niepowodzenia projektu należy, szczególnie przy projektach komercyjnie atrakcyjnych, dążyć do udziału przemysłu w wysokości nawet do 50% całości kosztów. Należy jednak zawsze brać pod uwagę związane z tym prawa autorskie. MON powinien zagwarantować sobie prawo do wykorzystania wyników otrzymanych z realizacji demonstratorów technologii do innych programów realizowanych na rzecz obronności.

¹ Demonstratory dotyczą obszaru działań określonych w pkt 2 ppkt 3 i 4 decyzji.