Dzienniki Urzędowe - rok 2004 nr 9 poz. 105

Na podstawie § 1 pkt 7 lit. d i § 2 pkt 14 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Obrony Narodowej (Dz. U. Nr 94, poz. 426), w celu kultywowania tysiącletniej tradycji oręża polskiego i zachowania w pamięci bohaterskich czynów żołnierskich, ustala się, co następuje:

1. Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej „Siłami Zbrojnymi”, dziedziczą tradycje oręża Polski Piastów i Jagiellonów, I Rzeczypospolitej, epoki napoleońskiej, okresu powstań narodowych, II Rzeczypospolitej, walk o niepodległość w latach I i II wojny światowej.

2. Dziedziczenie i kultywowanie tradycji, o których mowa w pkt 1, kształtuje obywatelskie postawy i ducha bojowego żołnierzy, pogłębia procesy integracyjne i zwartość Sił Zbrojnych, pobudza do wzmożonego wysiłku szkoleniowego oraz umacnia więzi wojska ze społeczeństwem.

3. Dziedzictwo, o którym mowa w pkt 1, polega na przejęciu i kontynuowaniu przez jednostki wojskowe i związki organizacyjne - tradycji bojowych oraz barw i odznak (symboli) rodzajów Sił Zbrojnych, wojsk i służb, pułków (równorzędnych), a także wyróżniających nazw i ceremoniału (świąt pułków, marszów itp.) dawnych jednostek wojskowych, z tym że:

1) warunkiem dziedziczenia jest związek danej jednostki wojskowej z jednostką, której tradycje mają być dziedziczone, wynikający z:

a) tożsamości lub powinowactwa rodzaju Sił Zbrojnych,

b) tożsamości numeru lub nazwy,

c) wspólnoty regionu stacjonowania lub formowania;

2) jednostki wojskowe, posiadające własne tradycje bojowe z okresu II wojny światowej zachowują i kultywują je oraz dziedziczą tradycje oręża polskiego, o których mowa w pkt 1-3.

4. Jednostce wojskowej, a w uzasadnionych przypadkach pododdziałowi, może być nadane imię osoby szczególnie zasłużonej dla Sił Zbrojnych i obronności Państwa oraz zajmującej poczesne miejsce w tradycji Narodu i oręża polskiego, przy czym:

1) patronem nie może być osoba żyjąca;

2) charakter zasług patrona powinien być zgodny ze specyfiką rodzaju Sił Zbrojnych, wojska lub służby;

3) w wyjątkowych wypadkach patronem może zostać obywatel innego państwa.

5. Inicjatywę przyjęcia wyróżniającej nazwy związanej z dziedziczeniem tradycji oraz nadania imienia patrona podejmuje kadra jednostki wojskowej, z tym że:

1) inicjatorzy powinni zgromadzić materiały historyczne (bibliograficzne) oraz przeprowadzić konsultacje z zainteresowanymi środowiskami;

2) inicjatywa wymaga uzyskania zgody odpowiednio:

a) władz organizacji kombatanckich, związków broni, kół dywizyjnych, pułkowych itp., na dziedziczenie tradycji jednostek Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej,

b) najbliższej rodziny na używanie nazwiska patrona w nazwie jednostki;

3) podjęcie inicjatywy wymaga uzgodnienia z Departamentem Wychowania i Promocji Obronności Ministerstwa Obrony Narodowej, który koordynuje działania w tym zakresie.

6. Z wnioskiem o przekazanie dziedzictwa tradycji, nadanie wyróżniającej nazwy lub nadanie imienia patrona dowódca jednostki wojskowej występuje do Ministra Obrony Narodowej z zachowaniem drogi służbowej. Przed przedstawieniem Ministrowi Obrony Narodowej wniosek wymaga zaopiniowania przez Departament Wychowania i Promocji Obronności MON.

7. Decyzja wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia podpisania.¹

wz. Ministra Obrony Narodowej

Sekretarz Stanu - I Zastępca
Ministra Obrony Narodowej: J. Zemke

¹ Niniejsza decyzja poprzedzona była rozkazem Nr 1/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 stycznia 1991 r. w sprawie dziedziczenia i kultywowania tradycji oręża polskiego (Dz. Rozk. MON, poz. 1).