Dzienniki Urzędowe - rok 2011 nr 10 poz. 50

Na podstawie art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (Dz. U. z 2004 r. Nr 163, poz. 1712, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

1. Funkcjonariuszowi Biura Ochrony Rządu, zwanemu dalej „funkcjonariuszem”, przysługuje uzbrojenie niezbędne do wykonywania obowiązków służbowych zgodnie z normą uzbrojenia i jego przeznaczeniem.

2. Normy uzbrojenia określa tabela norm należności uzbrojenia stanowiąca załącznik do zarządzenia.

1. Funkcjonariuszowi przyznaje się uzbrojenie z dniem mianowania go na stanowisko służbowe w Biurze Ochrony Rządu.

2. Przed wydaniem broni palnej komisja złożona z funkcjonariuszy komórki Biura Ochrony Rządu właściwej do spraw uzbrojenia oraz wyszkolenia strzeleckiego sprawdza wiedzę funkcjonariusza z zakresu:

1) budowy i działania broni palnej;

2) zasad i prawa użycia broni palnej;

3) warunków i zasad noszenia oraz przechowywania broni palnej;

4) bezpiecznego obchodzenia się z bronią palną;

5) postępowania w wypadku użycia lub utraty broni palnej;

6) zasad praktycznego posługiwania się bronią palną.

3. Od obowiązku, o którym mowa w ust. 2, może być zwolniony funkcjonariusz, któremu ponownie przydziela się broń palną tego samego typu lub który przeszedł przeszkolenie w tym zakresie.

1. Uzbrojenie znajdujące się na wyposażeniu Biura Ochrony Rządu przechowuje się w magazynach komórki właściwej do spraw uzbrojenia, z zastrzeżeniem ust. 2–4.

2. Broń palną i amunicję wydaną funkcjonariuszom w zależności od warunków lokalowych i potrzeb służby przechowuje się:

1) w magazynach broni;

2) w pomieszczeniach przeznaczonych do przechowywania broni.

3. Szef Biura Ochrony Rządu może wyrazić zgodę na przechowywanie uzbrojenia w miejscach pełnienia służby przez funkcjonariuszy:

1) w indywidualnym pomieszczeniu służbowym funkcjonariusza (szafy, sejfy);

2) w mieszkaniu prywatnym funkcjonariusza po zakończeniu służby w szczególnie uzasadnionych przypadkach (w zamykanym sejfie, szafie metalowej lub skrzyni na trwale przymocowanej do podłoża, do których dostęp ma tylko funkcjonariusz).

4. Funkcjonariusze realizujący zadania służbowe na terenie kraju mają prawo deponować broń palną w jednostkach organizacyjnych Policji.

1. Funkcjonariusz, któremu przydzielono uzbrojenie, zobowiązany jest:

1) znać zasady i przypadki użycia broni palnej;

2) nosić przydzieloną broń palną podczas wykonywania obowiązków służbowych;

3) nosić przydzieloną broń palną bez wprowadzonego naboju do komory nabojowej;

4) przestrzegać zasad właściwego przechowywania broni palnej;

5) niezwłocznie deponować broń palną i amunicję w miejscu przechowywania, po zakończeniu zadań służbowych, z zastrzeżeniem § 3 ust. 3 pkt 2;

6) zabezpieczyć przydzielone uzbrojenie przed utratą;

7) przestrzegać zasad właściwej eksploatacji uzbrojenia;

8) zachować szczególną ostrożność podczas konserwacji i strzelań;

9) utrzymywać uzbrojenie w sprawności technicznej.

2. Dopuszcza się, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, noszenie przyznanej broni palnej z wprowadzonym nabojem do komory nabojowej. Po ustaniu przyczyny jej załadowania, z zachowaniem środków bezpieczeństwa, broń palną, z wyłączeniem rewolwerów, należy niezwłocznie rozładować.

3. Zabrania się funkcjonariuszowi użytkującemu uzbrojenie:

1) udostępniania przyznanego uzbrojenia innym osobom, z wyjątkiem uzbrojenia przeznaczonego do szkolenia innych funkcjonariuszy;

2) samowolnego dokonywania jego przeróbek i napraw.

1. Przechowywaną broń palną wydaje się funkcjonariuszowi realizującemu zadania służbowe, w szczególności w przypadkach:

1) realizacji zadań ochronnych;

2) uczestniczenia w zajęciach szkoleniowych;

3) obsługiwania bieżącego broni palnej (czyszczenia i konserwacji);

4) zarządzenia w Biurze Ochrony Rządu stanów podwyższonej gotowości bojowej;

5) wystąpienia innych okoliczności, które nakładają obowiązek występowania z bronią palną;

6) zmiany miejsca przechowywania broni palnej;

7) wymiany (zdania) broni palnej.

2. W przypadkach określonych w ust. 1 w pkt 1–2, 4–7 wraz z bronią palną wydaje się amunicję.

3. W przypadku określonym w ust. 1 pkt 2, w odniesieniu do szkolenia odbywającego się w obiekcie, w którym przechowywana jest broń palna, w trakcie którego funkcjonariusz nie opuszcza terenu obiektu, decyzję o konieczności wydawania wraz z bronią palną amunicji podejmuje przełożony, a w uzasadnionych przypadkach organizator zajęć szkoleniowych.

W przypadku wyjazdu służbowego funkcjonariusza za granicę, decyzję zezwalającą na zabranie ze sobą uzbrojenia wydanego funkcjonariuszowi stosownie do przepisów zarządzenia podejmuje Szef Biura Ochrony Rządu.

Traci moc zarządzenie nr 12 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 25 lipca 2002 r. w sprawie norm uzbrojenia przysługującego funkcjonariuszom Biura Ochrony Rządu oraz sposobu przyznawania, korzystania i przechowywania uzbrojenia (Dz. Urz. MSWiA Nr 5, poz. 12, z późn. zm.³⁾).

Zarządzenie wchodzi w życie z dniem podpisania.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: J. Miller

¹⁾ Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji kieruje działem administracji rządowej – sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt. 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (Dz. U. Nr 216, poz. 1604).

²⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 210, poz. 2135, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, z 2008 r. Nr 66, poz. 402, z 2009 r. Nr 22, poz. 120 i Nr 85, poz. 716, z 2010 r. Nr 127, poz. 857, Nr 182, poz. 1228 i Nr 238, poz. 1578 oraz z 2011 r. Nr 117, poz. 677.

³⁾ Zmiany wymienionego zarządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. MSWiA z 2003 r. Nr 1 poz. 3 oraz z 2007 r. Nr 4, poz. 12.

Załącznik do zarządzenia Nr 23 Ministra Spraw Wewnętrznych
i Administracji z dnia 8 sierpnia 2011 r. (poz. 50)

TABELA NORM NALEŻNOŚCI UZBROJENIA

Uwagi:

1. W przypadku placówek dyplomatycznych o wysokim stopniu zagrożenia zwiększa się normy należności:

*¹ – do czterokrotności przewidzianej w standardowym ukompletowaniu;

*² – do dwukrotności przewidzianej w standardowym ukompletowaniu.

2. Funkcjonariuszowi do broni palnej wydaje się:

– odpowiedniego rodzaju amunicję z pociskiem zwykłym, specjalnym;

– w uzasadnionych przypadkach zwiększoną ilość magazynków (taśm nabojowych) w stosunku do standardowego ukompletowania danej broni (zgodnie z powyższymi uwagami *¹ i *²);

– oporządzenie przewidziane do danej broni palnej (futerał, wycior, olejarkę, przybornik itp.).

2. Do granatnika wydaje się:

– odpowiedni rodzaj naboju (ćwiczebny, bojowy, chemiczny).

3. Funkcjonariusz może być wyposażony w kilka jednostek broni palnej.