Dzienniki Urzędowe - rok 2014 poz. 32

Na podstawie art. 47 ust. 3 ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 182, poz. 1228) zarządza się, co następuje:

1) dobór środków bezpieczeństwa fizycznego odpowiednich do wskazanego poziomu zagrożeń;

2) zakres stosowania środków bezpieczeństwa fizycznego.

2. Zarządzenie stosuje się do jednostek organizacyjnych objętych zakresem działania Ministra Sprawiedliwości.

1) ustawie – należy przez to rozumieć ustawę z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 182, poz. 1228);

2) rozporządzeniu – należy przez to rozumieć rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 maja 2012 r. w sprawie środków bezpieczeństwa fizycznego stosowanych do zabezpieczenia informacji niejawnych (Dz. U. poz. 683).

2. Środki bezpieczeństwa fizycznego stosuje się we wszystkich pomieszczeniach i obszarach, w których są przetwarzane informacje niejawne, w sposób przewidziany przez zarządzenie, z zastrzeżeniem § 5 ust. 4.

3. W zależności od poziomu zagrożeń określonego w wyniku przeprowadzenia analizy, o której mowa w § 3 ust. 6 rozporządzenia, stosuje się odpowiednią kombinację następujących środków bezpieczeństwa fizycznego:

1) personel bezpieczeństwa – osoby przeszkolone, nadzorowane, a w razie konieczności posiadające odpowiednie uprawnienie do dostępu do informacji niejawnych, wykonujące czynności związane z fizyczną ochroną informacji niejawnych, w tym kontrolę dostępu do pomieszczeń lub obszarów, w których są przetwarzane informacje niejawne, nadzór nad systemem dozoru wizyjnego, a także reagowanie na alarmy lub sygnały awaryjne;

2) bariery fizyczne – środki chroniące granice miejsca, w którym są przetwarzane informacje niejawne, w szczególności ogrodzenia, ściany, bramy, drzwi i okna;

3) szafy i zamki – stosowane do przechowywania informacji niejawnych lub zabezpieczające te informacje przed nieuprawnionym dostępem;

4) system kontroli dostępu – obejmujący elektroniczny system pomocniczy lub rozwiązanie organizacyjne, stosowany w celu zagwarantowania uzyskiwania dostępu do pomieszczenia lub obszaru, w którym są przetwarzane informacje niejawne, wyłącznie przez osoby posiadające odpowiednie uprawnienia;

5) system sygnalizacji włamania i napadu – elektroniczny system pomocniczy stosowany w celu realizacji procedur ochrony informacji niejawnych oraz podwyższenia poziomu bezpieczeństwa, który zapewniają bariery fizyczne, a w pomieszczeniach i budynkach zastępujący lub wspierający personel bezpieczeństwa;

6) system dozoru wizyjnego – elektroniczny system pomocniczy stosowany w celu bieżącego monitorowania ochronnego lub sprawdzania incydentów bezpieczeństwa i sygnałów alarmowych przez personel bezpieczeństwa.

4. Zarządzenie określa minimalne wymagania dotyczące zastosowania środków bezpieczeństwa fizycznego, o których mowa w ust. 3.

5. W celu zapewnienia poufności, integralności i dostępności – w rozumieniu rozporządzenia –jeżeli taka potrzeba wynika z analizy, o której mowa w § 3 ust. 6 rozporządzenia, można zastosować dodatkowo inne środki bezpieczeństwa fizycznego, niż wymienione w ust. 3.

6. Jeżeli wynika to z analizy, o której mowa w § 3 ust. 6 rozporządzenia, organizuje się dodatkowo system kontroli osób i przedmiotów. System obejmuje elektroniczny system pomocniczy lub rozwiązanie organizacyjne polegające na zwracaniu się o dobrowolne poddanie się kontroli lub udostępnienie do kontroli rzeczy osobistych, a także przedmiotów wnoszonych lub wynoszonych, stosowany w celu zapobiegania próbom nieuprawnionego wnoszenia na chroniony obszar rzeczy zagrażających bezpieczeństwu informacji niejawnych lub nieuprawnionego wynoszenia informacji niejawnych z budynków lub obiektów.

7. Jeżeli istnieje zagrożenie podglądu, także przypadkowego, informacji niejawnych, zarówno w świetle dziennym, jak i w warunkach sztucznego oświetlenia, podejmuje się działania w celu wyeliminowania takiego zagrożenia.

8. Elektroniczny system pomocniczy wspomagający ochronę informacji niejawnych musi posiadać wydane przez dostawcę, z uwzględnieniem przepisów o systemie oceny zgodności, poświadczenie zgodności z wymogami określonymi w zarządzeniu.

1) w przypadku klauzuli „ściśle tajne” lub „tajne” – w strefie ochronnej I lub II;

2) w przypadku klauzuli „poufne” – w strefie ochronnej I, II lub w mieszczącym się w strefie ochronnej III pomieszczeniu lub obszarze wyposażonym w system kontroli dostępu, z zastrzeżeniem, że informacje te można przechowywać wyłącznie w strefie ochronnej I lub II;

3) w przypadku klauzuli „zastrzeżone” – w pomieszczeniu lub obszarze wyposażonym w system kontroli dostępu.

1) w przypadku klauzuli „poufne” lub wyższej – w strefie ochronnej I lub II;

2) w przypadku klauzuli „zastrzeżone” – w pomieszczeniu lub obszarze wyposażonym w system kontroli dostępu.

2. Przekazywanie informacji, o których mowa w ust. 3 pkt 1, odbywa się w strefie ochronnej, na podstawie wyników procesu szacowania ryzyka, o którym mowa w art. 49 ust. 1 ustawy.

3. Serwery, systemy zarządzania siecią, kontrolery sieciowe i inne newralgiczne elementy systemów teleinformatycznych umieszcza się, z uwzględnieniem wyników procesu szacowania ryzyka, o którym mowa w art. 49 ust. 1 ustawy, w następujący sposób:

1) w przypadku przetwarzania informacji niejawnych o klauzuli „poufne” lub wyższej – w strefie ochronnej I lub II;

2) w przypadku przetwarzania informacji niejawnych o klauzuli „zastrzeżone” – w strefie ochronnej I, II lub w mieszczącym się w strefie ochronnej III pomieszczeniu lub obszarze wyposażonym w system kontroli dostępu.

4. Przetwarzanie informacji niejawnych w części mobilnej zasobów systemu teleinformatycznego odbywa się na podstawie wyników procesu szacowania ryzyka, o którym mowa w art. 49 ust. 1 ustawy, w sposób określony w dokumentacji bezpieczeństwa systemu teleinformatycznego.

2. Klasyfikację i wymagania techniczne szaf stalowych służących do przechowywania informacji niejawnych określa załącznik nr 1 do zarządzenia.

3. Metodykę stosowania środków bezpieczeństwa fizycznego służących do zabezpieczenia pomieszczeń, w których są przechowywane informacje niejawne o klauzuli „poufne” lub wyższej oraz stref ochronnych I lub II, w których znajdują się te pomieszczenia, określa załącznik nr 2 do zarządzenia.

4. W zależności od klauzuli tajności przyznanej przechowywanym informacjom, stosuje się następujące szafy:

1) w przypadku klauzuli „ściśle tajne”, „tajne” lub „poufne”:

a) szafy stalowe klasy C, o których mowa w załączniku nr 1 do zarządzenia w części III,

lub

b) szafy klasy S2 według Polskiej Normy PN-EN 14450 z 2 zanikami, o których mowa w załączniku nr 1 do zarządzenia w części III pkt 6;

2) w przypadku klauzuli „tajne” lub „poufne”:

a) szafy stalowe klasy B, o których mowa w załączniku nr 1 do zarządzenia w części II,

lub

b) szafy klasy S1 według Polskiej Normy PN-EN 14450 z 2 zanikami, o których mowa w załączniku nr 1 do zarządzenia w części II pkt 6;

3) w przypadku klauzuli „poufne”:

a) szafy stalowe klasy A, o których mowa w załączniku nr 1 do zarządzenia w części I,

lub

b) szafy klasy S1 według Polskiej Normy PN-EN 14450 z zanikiem, o którym mowa w załączniku nr 1 do zarządzenia w części I pkt 4.

5. Pomieszczenia, o których mowa w ust. 1, muszą spełniać następujące wymogi:

1) stropy i zewnętrzne ściany pomieszczenia są wykonane z materiału, którego wytrzymałość odpowiada co najmniej konstrukcji murowanej z cegły pełnej klasy 15 o grubości 250 mm;

2) ściany wewnętrzne pomieszczenia są wykonane zgodnie z metodyką podaną w załączniku nr 2 do zarządzenia w części I;

3) pomieszczenia są wyposażone w drzwi zgodnie z metodyką podaną w załączniku nr 2 do zarządzenia w części I;

4) występujące w pomieszczeniu otwory wentylacyjne, których powierzchnia przekracza 500 cm², zabezpiecza się siatką o grubości nie mniejszej niż 2 mm i o oczkach nie większych niż 10 x 10 mm, innym zabezpieczeniem posiadającym odporność na włamanie nie mniejszą niż siatka lub urządzeniami należącymi do systemu sygnalizacji włamania i napadu, sygnalizującymi próbę nieuprawnionego dostępu;

5) otwory okienne pomieszczenia zabezpiecza się odpowiednio środkami bezpieczeństwa fizycznego, zgodnie z metodyką podaną w załączniku nr 2 do zarządzenia w części II.

2. Konstrukcja pomieszczenia, o którym mowa w ust. 1, musi zapewniać ochronę co najmniej taką, jaka została zapewniona w przypadku przechowywania informacji niejawnych w przeznaczonych do tego celu szafach, odpowiednio do klauzuli tajności przyznanej przechowywanym informacjom niejawnym.

2. Na wejściach do stref, o których mowa w ust. 1, organizuje się system kontroli dostępu, spełniający wymagania opisane w § 5 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia, a w przypadku przechowywania w tych strefach informacji niejawnych o klauzuli „tajne” lub „ściśle tajne” –zapewniający dodatkowo:

a) identyfikację i rejestrację każdej wchodzącej i wychodzącej osoby,

b) rejestrację czasu wejścia i wyjścia każdej osoby,

c) co najmniej 30-dniowy okres archiwizacji zarejestrowanych danych.

3. Strefę ochronną I lub II, w której znajdują się pomieszczenia, o których mowa w § 7 ust. 5 lub w § 8, organizuje się w ten sposób, że wejście do tych pomieszczeń jest możliwe wyłącznie po wejściu do tej strefy, z zastrzeżeniem ust. 4.

4. Pomieszczenia, o których mowa w § 7 ust. 5 lub § 8, mogą stanowić strefę ochronną I lub II, pod warunkiem sprawowania przez personel bezpieczeństwa, ochraniający te pomieszczenia, stałej kontroli nad strefą ochronną, z której jest możliwy wstęp do tych pomieszczeń lub w przypadku gdy w wyniku przeprowadzenia analizy, o której mowa w § 3 ust. 6 rozporządzenia, poziom zagrożenia został określony jako „niski”.

2. Dla pomieszczeń, o których mowa w § 7 ust. 5 i § 8 oraz stref ochronnych, w których znajdują się te pomieszczenia, w zależności od poziomu zagrożeń określonego w wyniku przeprowadzenia analizy, o której mowa w § 3 ust. 6 rozporządzenia, stosuje się środki bezpieczeństwa fizycznego zgodnie z metodyką określoną w załączniku nr 2 do zarządzenia w części III.

1) każdej zmiany składu osób znających kod;

2) zaistnienia podejrzenia, że osoba nieuprawniona mogła poznać kod;

3) gdy zamek poddano konserwacji lub naprawie.

2. Drzwi zamontowane przed wejściem w życie zarządzenia w pomieszczeniach, w których przechowuje się informacje niejawne o klauzuli „poufne” lub wyższej przy zastosowaniu szaf przeznaczonych do przechowywania informacji niejawnych, zachowują ważność, jeżeli co najmniej:

1) są wyposażone w zamek drzwiowy wielopunktowy oraz spełniają co najmniej wymagania, o których mowa w Polskiej Normie PN-90/B-92270;

2) w przypadku przechowywania informacji niejawnych o klauzuli „tajne” lub „ściśle tajne” – są wyposażone w zamek drzwiowy dodatkowy, o którym mowa w Polskiej Normie PN-90/B-92270.

3. Szafy przeznaczone do przechowywania informacji niejawnych stosowane przed wejściem w życie zarządzenia zachowują ważność, jeżeli spełniają wymagania zawarte w załączniku nr 1 do zarządzenia.

4. Pomieszczenia wzmocnione służące do przechowywania informacji niejawnych, które zorganizowano przed wejściem w życie zarządzenia, zachowują ważność, jeżeli:

1) w przypadku przechowywania informacji niejawnych o klauzuli „poufne” – odpowiadają co najmniej klasie 0 odporności na włamanie według Polskiej Normy PN-EN 1143-1;

2) w przypadku przechowywania informacji niejawnych o klauzuli „tajne” lub „ściśle tajne” – odpowiadają co najmniej klasie I odporności na włamanie według Polskiej Normy PN-EN 1143-1;

3) drzwi do pomieszczeń, o których mowa w pkt 1, są zabezpieczone dodatkowo odpowiednim zanikiem szyfrowym.

5. Certyfikaty i tabliczki znamionowe, przyznane wyposażeniu i urządzeniom służącym ochronie informacji niejawnych przed dniem wejścia w życie zarządzenia, zachowują ważność.

Minister Sprawiedliwości: Marek Biernacki

Załącznik Nr 1 do zarządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 23 stycznia 2014 r. (poz. 32)

KLASYFIKACJA I WYMAGANIA TECHNICZNE SZAF STALOWYCH SŁUŻĄCYCH DO PRZECHOWYWANIA INFORMACJI NIEJAWNYCH

I. Szafa stalowa klasy A

1. Korpus szafy, drzwi, skrytki i inne elementy konstrukcyjne muszą być wykonane z blachy ze stali konstrukcyjnej, o grubości co najmniej 1 mm, zabezpieczonej przed korozją. Połączenia korpusu szafy powinny zapewnić mu dostateczną sztywność.

2. Szafa może być wyposażona w zamykane skrytki.

3. Drzwi szafy mogą być jednoskrzydłowe lub dwuskrzydłowe, zabezpieczone ryglem co najmniej na trzech krawędziach.

4. Szafa musi być wyposażona w zamek mechaniczny kluczowy, co najmniej klasy A według Polskiej Normy PN-EN 1300, zabezpieczony przed działaniem destrukcyjnym, w tym przed przewierceniem.

5. Szafy jednoskrzydłowe powinny być wyposażone w mechanizm ryglowy blokujący je na co najmniej trzech krawędziach (rygle w średnicy min. 12 mm lub przekroju min. 112 mm², rozstaw rygli max. 450 mm).

6. Szafy dwuskrzydłowe powinny być wyposażone w mechanizm dźwigowy, umieszczony na skrzydle aktywnym, blokujący je na co najmniej 3 krawędziach (rygle w średnicy min. 12 mm lub przekroju min. 112 mm², rozstaw rygli max. 450 mm); skrzydło aktywne musi blokować skrzydło bierne na całej ich wysokości. W przypadku niezależnego zamykania obu skrzydeł każde z nich powinno być wyposażone w oddzielny mechanizm ryglujący.

7. Podstawa szafy musi posiadać te same rozmiary co wierzch. W szafie może znajdować się zaślepiony otwór umożliwiający jej zakotwienie.

8. Szafa musi posiadać certyfikat wydany przez jednostkę certyfikującą akredytowaną w krajowym systemie akredytacji, potwierdzający zgodność wyrobu z wymaganiami klasy A.

9. Szafa musi posiadać tabliczkę, wydaną przez jednostkę certyfikującą akredytowaną w krajowym systemie akredytacji, zamontowaną na wewnętrznej, górnej stronie drzwi, zawierającą następujące dane:

1) nazwę wyrobu;

2) nazwę i kod identyfikacyjny producenta, typ i numer modelu;

3) numer fabryczny, rok produkcji, klasę wyrobu, numer certyfikatu;

4) masę.

II. Szafa stalowa klasy B

1. Korpus szafy, drzwi, skrytki i inne elementy konstrukcyjne muszą być wykonane z blachy ze stali konstrukcyjnej, o grubości co najmniej 3 mm, zabezpieczonej przed korozją. Połączenia korpusu szafy powinny zapewnić mu dostateczną sztywność.

2. Szafa może być wyposażona w zamykane skrytki.

3. Drzwi szafy mogą być jednoskrzydłowe lub dwuskrzydłowe, zabezpieczone ryglem na czterech krawędziach.

4. Szafy jednoskrzydłowe powinny być wyposażone w mechanizm ryglowy blokujący je na co najmniej trzech krawędziach systemem ruchomym (rygle w średnicy min. 15 mm lub przekroju min. 175 mm², rozstaw rygli max. 450 mm); rygiel przyzawiasowy może być stały.

5. Szafy dwuskrzydłowe powinny być wyposażone w mechanizm ryglowy, umieszczony na skrzydle aktywnym, blokujący je na co najmniej trzech krawędziach systemem ruchomym (rygle w średnicy min. 15 mm lub przekroju min. 175 mm², rozstaw rygli max. 450 mm); skrzydło aktywne musi blokować skrzydło bierne na całej ich wysokości. W przypadku niezależnego zamykania obu skrzydeł każde z nich powinno być wyposażone w oddzielny mechanizm ryglujący; rygle przyzawiasowe mogą być stałe.

6. Mechanizm ryglowy w drzwiach musi być zabezpieczony przed uruchomieniem dwoma zamkami posiadającymi wymagane w swojej grupie certyfikaty, oddzielnie blokującymi mechanizm ryglowy, w tym:

1) zamek mechaniczny kluczowy, co najmniej klasy B według Polskiej Normy PN-EN 1300, zabezpieczony przed działaniem destrukcyjnym, w tym przed przewierceniem;

2) zamek mechaniczny szyfrowy, co najmniej klasy B według Polskiej Normy PN-EN 1300 co najmniej trzytarczowy, o cichym przesuwie, posiadający min. 100 podziałek na pokrętle i skali nastawień, przy której w przypadku każdej tarczy zamek trzytarczowy nie otworzy się, jeżeli pokrętło jest przekręcone więcej niż o 1 kreskę podziałki po obu stronach właściwej kreski podziałki, a w przypadku zamkaczterotarczowego wartość ta wynosi 1,25. Zmiana kombinacji powinna być blokowana i uaktywniana kluczem od tyłu obudowy zamka. Zamek powinien być zabezpieczony przed działaniem destrukcyjnym, w tym przed przewierceniem. Z szafą powinny być dostarczone dwa komplety kluczy do zmiany kodu. Dopuszcza się również stosowanie zamka elektronicznego szyfrowego, co najmniej klasy B według Polskiej Normy PN-EN 1300, pod warunkiem, że zamek spełnia te same wymagania co zamek mechaniczny szyfrowy oraz nie generuje sygnałów, które mogą być wykorzystane do otwarcia zamka przez okres 20 roboczogodzin.

7. Podstawa szafy musi posiadać te same rozmiary co wierzch. W szafie może znajdować się zaślepiony otwór umożliwiający jej zakotwienie.

8. Szafa musi posiadać certyfikat wydany przez jednostkę certyfikującą akredytowaną w krajowym systemie akredytacji, potwierdzający zgodność wyrobu z wymaganiami klasy B.

9. Szafa musi posiadać tabliczkę, wydaną przez jednostkę certyfikującą akredytowaną w krajowym systemie akredytacji, zamontowaną na wewnętrznej, górnej stronie drzwi, zawierającą następujące dane:

1) nazwę wyrobu;

2) nazwę i kod identyfikacyjny producenta, typ i numer modelu;

3) numer fabryczny, rok produkcji, klasę wyrobu, numer certyfikatu;

4) masę.

III. Szafa stalowa klasy C

1. Korpus szafy, drzwi, skrytki i inne elementy konstrukcyjne muszą być wykonane ze stali konstrukcyjnej wyższej jakości, o grubości min. 5 mm, a w przypadku konstrukcji wielopłaszczowej grubość płaszcza zewnętrznego powinna wynosić min. 3 mm. Połączenia korpusu szafy powinny zapewnić dostateczną sztywność.

2. Szafa może być wyposażona w zamykane skrytki.

3. Drzwi szafy mogą być jednoskrzydłowe lub dwuskrzydłowe, zabezpieczone ryglem na czterech krawędziach.

4. Szafy jednoskrzydłowe powinny być wyposażone w mechanizm ryglowy blokujący je na co najmniej trzech krawędziach systemem ruchomym (rygle w średnicy min. 15 mm lub przekroju min. 175 mm², rozstaw rygli max. 450 mm); rygiel przyzawiasowy może być stały.

5. Szafy dwuskrzydłowe powinny być wyposażone w mechanizm ryglowy, umieszczony na skrzydle aktywnym, blokujący je na co najmniej trzech krawędziach systemem ruchomym (rygle w średnicy min. 15 mm lub przekroju min. 175 mm², rozstaw rygli max. 450 mm); skrzydło aktywne musi blokować skrzydło bierne na całej ich wysokości. W przypadku niezależnego zamykania obu skrzydeł każde z nich powinno być wyposażone w oddzielny mechanizm ryglujący; rygle przyzawiasowe mogą być stałe.

6. Mechanizm ryglowy w drzwiach musi być zabezpieczony przed uruchomieniem dwoma zamkami posiadającymi wymagane w swojej grupie certyfikaty, oddzielnie blokującymi mechanizm ryglowy, w tym:

1) zamek mechaniczny kluczowy, co najmniej klasy B według Polskiej Normy PN-EN 1300, zabezpieczony przed działaniem destrukcyjnym, w tym przed przewierceniem;

2) zamek mechaniczny szyfrowy, co najmniej klasy B według Polskiej Normy PN-EN 1300 co najmniej trzytarczowy, o cichym przesuwie, posiadający min. 100 podziałek na pokrętle i skali nastawień, przy której w przypadku każdej tarczy zamek trzytarczowy nie otworzy się, jeżeli pokrętło jest przekręcone więcej niż o 1 kreskę podziałki po obu stronach właściwej kreski podziałki, a w przypadku zamkaczterotarczowego wartość ta wynosi 1,25. Zmiana kombinacji powinna być blokowana i uaktywniana kluczem od tyłu obudowy zanika. Zamek powinien być odporny na manipulację przez eksperta, również przy użyciu specjalistycznych narzędzi, przez okres 20 roboczogodzin. Zamek powinien być zabezpieczony przed działaniem destrukcyjnym, w tym przed przewierceniem i prześwietleniem (atakiem) radiologicznym (promieniowanie z radioaktywnego źródła nieprzekraczającego równowartości 10 curie, co – 60 z odległości 760 mm przez 20 godzin). Zmiana kombinacji powinna być blokowana i uaktywniana kluczem od tyłu obudowy zamka. Szafa powinna być wyposażona w dwa komplety kluczy od ustawiania szyfru. Dopuszcza się również stosowanie zanika elektronicznego szyfrowego, co najmniej klasy B według Polskiej Normy PN–EN 1300, pod warunkiem że zamek spełnia te same wymagania co zamek mechaniczny szyfrowy oraz nie generuje sygnałów, które mogą być wykorzystane do otwarcia zamka przez okres 20 roboczogodzin.

7. Podstawa szafy musi posiadać te same rozmiary co wierzch. W szafie może znajdować się zaślepiony otwór umożliwiający jej zakotwienie.

8. Szafa musi posiadać certyfikat wydany przez jednostkę certyfikującą akredytowaną w krajowym systemie akredytacji, potwierdzający zgodność wyrobu z wymaganiami klasy C.

9. Szafa musi posiadać tabliczkę, wydaną przez jednostkę certyfikującą akredytowaną w krajowym systemie akredytacji, zamontowaną na wewnętrznej, górnej stronie drzwi, zawierającą następujące dane:

1) nazwę wyrobu;

2) nazwę i kod identyfikacyjny producenta, typ i numer modelu;

3) numer fabryczny, rok produkcji, klasę wyrobu, numer certyfikatu;

4) masę.

Załącznik Nr 2 do zarządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 23 stycznia 2014 r. (poz. 32)

METODYKA STOSOWANIA ŚRODKÓW BEZPIECZEŃSTWA FIZYCZNEGO SŁUŻĄCYCH DO ZABEZPIECZENIA POMIESZCZEŃ, W KTÓRYCH SĄ PRZECHOWYWANE INFORMACJE NIEJAWNE O KLAUZULI „POUFNE” LUB WYŻSZEJ ORAZ STREF OCHRONNYCH I LUB II, W KTÓRYCH ZNAJDUJĄ SIĘ TE POMIESZCZENIA

I. Środki bezpieczeństwa fizycznego, obejmujące konstrukcję ścian wewnętrznych i drzwi, stosowane do zabezpieczenia pomieszczeń, w których przechowuje się informacje niejawne o klauzuli „poufne” lub wyższej przy zastosowaniu szaf przeznaczonych do przechowywania informacji niejawnych.

W zależności od sposobu sprawowania przez personel bezpieczeństwa ochrony nad strefą ochronną, w której znajduje się pomieszczenie (vide: część III pkt 2), stosuje się odpowiednią konstrukcję ścian wewnętrznych pomieszczenia oraz drzwi do pomieszczeń.

Drzwi do pomieszczenia muszą posiadać zamek kluczowy w klasie 7 według Polskiej Normy PN-EN 12209 oraz – w przypadku klauzuli „tajne” lub „ściśle tajne” – dodatkowy zamek kluczowy w klasie 5 lub 7 według Polskiej Normy PN-EN 12209.

II. Środki bezpieczeństwa fizycznego stosowane do zabezpieczenia otworów okiennych pomieszczeń, w których przechowuje się informacje niejawne o klauzuli „poufne” lub wyższej przy zastosowaniu szaf przeznaczonych do przechowywania informacji niejawnych.

W zależności od występujących warunków, do zabezpieczenia otworu okiennego pomieszczenia stosuje się odpowiednie środki bezpieczeństwa fizycznego.

1. W przypadku gdy są zachowane wszystkie poniższe warunki:

1) odległość od dolnej krawędzi otworu okiennego do poziomu gruntu wynosi przynajmniej 5 m;

2) odległość od górnej krawędzi otworu okiennego do dolnej krawędzi dachu wynosi przynajmniej 3 m;

3) w pobliżu otworu okiennego nie znajdują się obiekty (np. drzewo, inny obiekt budowlany), wyposażenie budynku (np. drabina, rynna) lub elementy jego budowy architektonicznej (np. gzymsy, balkony, balustrady, wysunięte części budynku), ułatwiające potencjalny dostęp do otworu okiennego,

otwór okienny zabezpiecza się oknem spełniającym co najmniej wymagania klasy 1 określone w Polskiej Normie PN-EN 1627, wyposażonym w stalową siatką wykonaną z drutu stalowego lub innego materiału o podobnej wytrzymałości na włamanie, o średnicy nie mniejszej niż 2 mm i o oczkach nie większych niż 20 mm na 20 mm.

Dopuszcza się stosowanie innych środków bezpieczeństwa fizycznego niż opisane powyżej, pod warunkiem zapewnienia co najmniej takiej samej odporności na włamanie.

W przypadku zastosowania siatki rozsuwanej lub otwieranej (lub podobnego rozwiązania technicznego), siatkę (lub inny element podobnego rozwiązania technicznego) zabezpiecza się co najmniej jedną kłódką, zapewniającą odporność na włamanie nie mniejszą niż ta siatka (lub inny element podobnego rozwiązania technicznego).

2. W przypadku gdy są zachowane wszystkie poniższe warunki:

1) odległość od dolnej krawędzi otworu okiennego do poziomu gruntu wynosi przynajmniej 5 m;

2) w pobliżu otworu okiennego, do poziomu wyznaczonego dolną krawędzią tego otworu, nie znajdują się obiekty (np. drzewo, inny obiekt budowlany), wyposażenie budynku (np. drabina, rynna) lub elementy jego budowy architektonicznej (np. gzymsy, balkony, balustrady, wysunięte części budynku), ułatwiające potencjalny dostęp do otworu okiennego;

3) otwór okienny pozostaje pod stałą obserwacją personelu bezpieczeństwa ochraniającego strefę ochronną, w której znajduje się pomieszczenie,

otwór okienny zabezpiecza się przy pomocy środków bezpieczeństwa fizycznego opisanych w pkt 1.

3. W przypadku gdy nie są zachowane warunki opisane w pkt 1 ppkt 1–3 i w pkt 2 ppkt 1–3, do zabezpieczenia otworu okiennego stosuje się środki bezpieczeństwa fizycznego (np. okna, kraty, rolety), które spełniają co najmniej wymagania klasy RC4 określone w Polskiej Normie PN-EN 1627.

W jednostkach organizacyjnych, w których obszar przyległy do fasady budynku z otworem okiennym jest pod stałą kontrolą personelu bezpieczeństwa ochraniającego strefę ochronną, w której znajduje się pomieszczenie, dopuszcza się także stosowanie środków bezpieczeństwa fizycznego w postaci okna spełniającego co najmniej wymagania klasy 1 określone w Polskiej Normie PN-EN 1627, zabezpieczonego kratą stalową z prętów o średnicy co najmniej 14 mm i o oczkach nie większych niż 150 mm na 150 mm.

W przypadku zastosowania krat rozsuwanych lub otwieranych, kraty zabezpiecza się co najmniej jedną kłódką klasy 5 według Polskiej Normy PN-EN 12320.

III. Środki bezpieczeństwa fizycznego, obejmujące system sygnalizacji włamania i napadu, personel bezpieczeństwa oraz system dozoru wizyjnego, stosowane dla pomieszczeń, w którym przechowuje się informacje niejawne o klauzuli „poufne” lub wyższej oraz stref ochronnych I lub II, w których znajdują się te pomieszczenia.

Uwaga:

Dotyczy pomieszczeń z szafami przeznaczonych do przechowywania informacji niejawnych i pomieszczeń wzmocnionych.

W zależności od poziomu zagrożeń określonego w wyniku przeprowadzenia analizy, o której mowa w § 3 ust. 6 rozporządzenia, stosuje się odpowiednio niżej wymienione środki bezpieczeństwa fizycznego.

1. System sygnalizacji włamania i napadu.

System sygnalizacji włamania i napadu musi spełniać co najmniej wymagania systemu stopnia 3 określone w Polskiej Normie PN-EN 50131-1.

Jako podstawowe urządzenia do sygnalizacji naruszenia obszaru stosuje się czujki ruchu. Jeżeli wynika to z analizy, o której mowa w § 3 ust. 6 rozporządzenia, stosuje się odpowiednio również inne, dodatkowe urządzenia należące do systemu sygnalizacji włamania i napadu, zapewniające: sygnalizację otwarcia okien, drzwi i innych zamknięć, sygnalizację penetracji okien, drzwi i innych zamknięć bez ich otwierania lub sygnalizację penetracji ścian i stropów.

2. Personel bezpieczeństwa.

Przez posterunek stały rozumie się posterunek personelu bezpieczeństwa stacjonujący w budynku lub obiekcie, w którym znajduje się pomieszczenie z przechowywanymi informacjami niejawnymi, sprawujący stałą ochronę nad strefą ochronną.

Przez grupę interwencyjną rozumie się personel bezpieczeństwa, w szczególności nie stacjonujący w ww. budynku lub obiekcie, którego zadaniem nie jest sprawowanie stałej ochrony nad pomieszczeniem lub strefą ochronną, lecz podejmowanie odpowiednich działań w przypadku wezwania.

Rozwiązania podane w poniższej tabeli określają minimalne wymagania co do sposobu organizacji ochrony sprawowanej przez personel bezpieczeństwa.

W przypadku poziomu zagrożenia „niski” lub „średni” można również przyjąć wariant całodobowej ochrony strefy bezpieczeństwa (działania grupy interwencyjnej przejmuje posterunek stały).

W przypadku poziomu zagrożenia „wysoki” stosuje się wyłącznie całodobową ochronę strefy bezpieczeństwa.

3. System dozoru wizyjnego.

W przypadku gdy obserwacja wejść do strefy ochronnej lub obszarów przyległych do tej strefy nie jest prowadzona bezpośrednio przez personel bezpieczeństwa, system dozoru wizyjnego ma zapewnić ich zdalną obserwację.

W przypadku prowadzenia bezpośredniej obserwacji, system można stosować jako środek uzupełniający.

W przypadku przechowywania informacji niejawnych o klauzuli „tajne” lub „ściśle tajne”, system dozoru wizyjnego ma zapewniać całodobową rejestrację obrazu obejmującego wejście do pomieszczenia, o jakości pozwalającej na jednoznaczną identyfikację osoby oraz co najmniej 30-dniowy okres archiwizacji zarejestrowanego materiału. Dopuszcza się rejestrację poklatkową lub rejestrację w przypadku detekcji ruchu.