Monitor Polski - rok 2020 poz. 335

Organizowanie wycieczek górskich

Certyfikat

Bezterminowo

4 poziom Polskiej Ramy Kwalifikacji, 4 poziom Sektorowej Ramy Kwalifikacji w sektorze turystyka

Syntetyczna charakterystyka efektów uczenia się

Osoba posiadająca kwalifikację organizuje wycieczki z zastosowaniem zasad bezpiecznej turystyki górskiej, z uwzględnieniem sposobów zachowania się w sytuacjach awaryjnych oraz zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Gromadzi i przetwarza informacje z zakresu ogólnej wiedzy o górach, topografii terenu, meteorologii, unikania zagrożeń w górach oraz zdrowego trybu życia i pierwszej pomocy. Dostosowuje program wycieczki do poziomu zaawansowania grupy docelowej, oblicza czas przejść, rozpoznaje punkty krytyczne i miejsca szczególnie niebezpieczne, korzysta z usług przewodników górskich. Dobiera wyposażenie niezbędne do realizacji wycieczki górskiej. Przyjmuje odpowiedzialność za bezpieczeństwo, w tym życie i zdrowie, uczestników wycieczki.

Zestaw 1. Upowszechnianie wiedzy o górach i bezpiecznej turystyce górskiej

Poszczególne efekty uczenia się

Kryteria weryfikacji ich osiągnięcia

Omawia informacje związane z górami i charakteryzuje źródła informacji o górach

- charakteryzuje formacje terenowe łańcuchów górskich w Polsce i na świecie pod względem specjalności turystycznych;

- wyjaśnia oznakowanie szlaków na terenach górskich oraz znaki informacyjne (np. o zagrożeniu lawinowym);

- wymienia dyscypliny sportowe możliwe do uprawiania w górach;

- charakteryzuje pasma oraz główne szczyty górskie w Polsce ze względu na ich atrakcyjność turystyczną oraz poziom przygotowania specjalistycznego i wyposażenia w sprzęt specjalistyczny;

- omawia specyfikę czynników meteorologicznych w górach;

- omawia górską bazę turystyczną (schroniska, wyciągi, urządzenia turystyczne);

- charakteryzuje źródła wiedzy niezbędne przy planowaniu wycieczki górskiej, dostępne w formie papierowej (bibliografia, mapy, przewodniki, mapy graniowe, opisy przejść) i elektronicznej (mapy online, mobilne aplikacje turystyczne, źródła statystyczne, Internet, media społecznościowe, zdjęcia, błogi podróżnicze itp.), a także w formie bezpośrednich kontaktów ze specjalistami: ratownicy górscy, przewodnicy, instruktorzy.

Omawia przepisy prawa dotyczące organizacji turystyki górskiej

- omawia przepisy dotyczące organizacji turystyki na terenach górskich oraz bezpieczeństwa i odpowiedzialności prawnej osób sprawujących opiekę nad uczestnikami wycieczki, których należy przestrzegać przy organizowaniu wycieczek dla różnych grup odbiorców ze szczególnym uwzględnieniem dzieci i młodzieży;

- wymienia rodzaje imprez turystycznych (np. pobytowe, objazdowe);

- omawia ustawę o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych.

Omawia znaczenie i zakres ochrony górskiej przyrody

- omawia przepisy prawa dotyczące ochrony przyrody, w szczególności regulaminy parków narodowych i krajobrazowych oraz rezerwatów przyrody;

- uzasadnia konieczność ochrony górskiej przyrody oraz edukację ekologiczną.

Zestaw 2. Realizowanie wycieczki górskiej

Poszczególne efekty uczenia się

Kryteria weryfikacji ich osiągnięcia

Opracowuje plan wycieczki górskiej

- pozyskuje informacje na temat grupy docelowej;

- planuje trasę w oparciu o mapę, przewodnik, opisy, porady ekspertów oraz instruktorów i przewodników górskich;

- oblicza czas przejść, znajduje punkty krytyczne, określa nastromienie, miejsca szczególnie niebezpieczne, możliwe obejścia;

- uwzględnia w planie przekazanie wiadomości o trasie wycieczki i przewidywanej godzinie powrotu np. w pensjonacie, schronisku, rodzinie;

- dobiera rodzaje świadczeń dla wybranej grupy docelowej, np.: usług noclegowych, transportowych, gastronomicznych, pilotażu, przewodnictwa;

- opracowuje zasady łączności i kontaktu z uczestnikami - wymiana numerów telefonów, obowiązkowa znajomość numerów alarmowych;

- omawia wyposażenie (obuwie, ubiór, plecak, apteczka pierwszej pomocy, aluminiowa folia termiczna, latarka, telefon, mapa, kompas, woda, racje żywnościowe itp.) i sprzęt specjalistyczny (np. czekan, raki, liny) niezbędne do uczestnictwa w wycieczce górskiej;

- przygotowuje regulamin wycieczki.

Przygotowuje i realizuje budżet

- opracowuje preliminarz kosztów wycieczki;

- rozlicza koszty świadczeń;

- rozlicza realizację wycieczki.

Sprawdza warunki do uprawiania turystyki górskiej

- uzasadnia konieczność i omawia sposoby aktualizowania informacji o warunkach do uprawniania turystyki górskiej;

- sprawdza dostępność tras;

- interpretuje informacje o możliwych zagrożeniach, np. komunikat lawinowy;

- wyjaśnia zasady korzystania z informacji o ostrzeżeniach pogodowych RSO.

Przewiduje alternatywne rozwiązania przydatne w czasie prowadzenia wycieczki

- przygotowuje bezpieczne drogi zejścia, np. w przypadku załamania pogody;

- opisuje sposoby zachowania w sytuacjach awaryjnych i nieprzewidzianych (np. burza, zamieć śnieżna, opad gradu, mgła, nagłe ochłodzenie, oblodzenie szlaku turystycznego);

- omawia metody aranżacji przygodnego schronienia/zabezpieczenia przed utratą ciepła w trakcie oczekiwania na pomoc;

- wskazuje elementy otoczenia przyrodniczego przydatne w sytuacji awaryjnej.

Objaśnia, jak korzystać z usług przewodników górskich

- omawia obowiązujące przepisy prawa dotyczące przewodników górskich;

- opisuje zasady doboru przewodnika właściwego dla danego pasma górskiego.

Wykorzystuje elementy nawigacji w terenie górskim

- omawia i wykorzystuje sposoby nawigacji przy użyciu mapy, kompasu, wysokościomierza;

- charakteryzuje nawigację GPS, np. z aplikacji mobilnej w smartfonie lub w urządzeniu GPS;

- omawia sposoby orientowania mapy i rozpoznawania dostępnych punktów topograficznych.

Zapewnia możliwość uczestnictwa w wycieczce osób z niepełnosprawno­ściami

- dobiera warunki lokalowe do potrzeb osoby z niepełnosprawnościami;

- omawia zasady doboru sprzętu oraz zaangażowania dodatkowych opiekunów dla osób z niepełnosprawnościami (ruchowymi, narządów wzroku i słuchu, intelektualnymi);

- omawia przykłady sytuacji, w których należy zgłosić ewentualną potrzebę dodatkowej pomocy, np. ze strony służb ratowniczych.

Zestaw 3. Promowanie zdrowego trybu życia i edukacja w zakresie pierwszej pomocy

Poszczególne efekty uczenia się

Kryteria weryfikacji ich osiągnięcia

Promuje zdrowy tryb życia związany z uprawianiem turystyki górskiej

- omawia zalety zdrowego stylu życia oraz budowania kondycji fizycznej;

- charakteryzuje wpływ odżywiania na kondycję i warunki fizyczne turysty górskiego, wskazuje produkty spożywcze pożądane w trakcie wycieczki górskiej;

- wskazuje przykłady promocji turystyki górskiej wśród dzieci i młodzieży.

Zapoznaje uczestników wycieczek z podstawowymi zasadami udzielania pierwszej pomocy w górach

- przedstawia określone w przepisach prawa zasady udzielania pierwszej pomocy;

- charakteryzuje podstawowe zasady udzielania pierwszej pomocy;

- omawia sposoby postępowania w sytuacjach np. zatrzymania krążenia (NZK), zasłabnięcia, zadławienia, urazów kostno-stawowych, zranień, krwotoków, ugryzień, użądleń;

- charakteryzuje czynniki wpływające na pracę ratowników w górach - czas dotarcia, warunki pogodowe i obiektywne zagrożenia;

- omawia zasady postępowania do czasu przybycia służb ratownictwa górskiego;

- omawia sposoby przygotowania improwizowanych środków transportu osób poszkodowanych.

Wzywa pomoc w górach

- korzysta z numerów alarmowych i charakteryzuje informacje przekazywane w trakcie zgłoszenia o zdarzeniu (np.: lokalizacja, stan poszkodowanego, warunki pogodowe);

- charakteryzuje aplikację „Ratunek";

- wyjaśnia system wzywania pomocy przy użyciu światła oraz dźwięku;

- omawia postępowanie w przypadku działania ze śmigłowcem ratunkowym (sygnalizacja gestami).

Metody weryfikacji - analiza dowodów i deklaracji - obejmuje wszystkie zestawy efektów uczenia się (np. uprawnienia kwalifikowanej pierwszej pomocy, kierownika wypoczynku dzieci i młodzieży, ratownika górskiego, przewodnika górskiego), umożliwia zwolnienie z weryfikacji części lub wszystkich efektów uczenia się. Test teoretyczny - sprawdzenie wiedzy, wymaganej w zestawach 1-3 efektów uczenia się. Konieczne jest ujęcie w teście wykonania pełnej dokumentacji wycieczki górskiej. Dodatkowo może być zastosowana metoda wywiadu swobodnego (rozmowa z komisją walidacyjną). W trakcie opracowania programu, regulaminu, budżetu kandydat wykorzystuje dostarczone materiały.

Zasoby kadrowe - weryfikację przeprowadza komisja złożona z trzech asesorów, w tym przewodniczącego komisji, oraz dwóch członków komisji. Przewodniczącym jest jeden z asesorów. Asesorzy spełniają łącznie następujące warunki (poświadczone umowami, referencjami), przy czym każdy członek komisji walidacyjnej spełnia co najmniej 2 z niżej wymienionych:

- posiada doświadczenie w organizowaniu i prowadzeniu min. 3 szkoleń z zakresu bezpieczeństwa w górach w 3 ostatnich latach, posiada uprawnienia kwalifikowanej pierwszej pomocy oraz uczestniczył w co najmniej 1 przedsięwzięciu dotyczącym profilaktyki górskiej w roku;

- posiada doświadczenie w zakresie organizacji imprez turystycznych w ostatnich 3 latach;

- jest czynnym przewodnikiem górskim;

- posiada wiedzę z zakresu metod walidacji;

- posiada minimum 3-letnie doświadczenie egzaminacyjne.

Sposób organizacji walidacji oraz warunki organizacyjne - instytucja certyfikująca musi zapewnić na czas trwania egzaminu salę egzaminacyjną spełniającą warunki do przeprowadzenia testu teoretycznego. Sala egzaminacyjna jest wyposażona w stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu. Pozostałe wymagane materiały do przeprowadzenia walidacji: mapy, przewodniki, notatniki, przyrządy do pisania, linijka, kalkulator, pakiet danych (charakterystyka grupy, cele wycieczek, termin, czas trwania, forma pobytowa, limit budżetowy), według których przygotowana jest dokumentacja wycieczek.

Identyfikowanie i dokumentowanie

Nie określa się wymogów dla etapu identyfikowania i dokumentowania.

Warunkiem przystąpienia do walidacji jest: ukończone 18 lat, co najmniej 8-godzinny kurs pierwszej pomocy odbyty w ostatnich 2 latach.

Nie rzadziej niż raz na 10 lat