Monitor Polski - rok 2019 poz. 699

Zarządzanie procesami technologicznymi przemysłowego szycia odzieży z dzianin

Certyfikat

Bezterminowy

5 poziom Polskiej Ramy Kwalifikacji

Syntetyczna charakterystyka efektów uczenia się

Osoba posiadająca kwalifikację rynkową "Zarządzanie procesami technologicznymi przemysłowego szycia odzieży z dzianin" jest przygotowana do zarządzania procesami technologicznymi, w tym pracą zespołów ludzi w produkcji odzieży z dzianin w szwalniach. Posiada wiedzę z zakresu materiałoznawstwa, maszynoznawstwa i technologii szycia pozwalającą na poprawne szycie odzieży z dzianin. Zna etapy produkcji odzieży z dzianin, specyfikę obróbki dzianin, powszechnie występujące w odzieży z dzianin węzły technologiczne oraz metody ich szycia. Użytkuje maszyny, urządzenia i akcesoria stosowane w produkcji odzieży z dzianin. Posługuje się dokumentacją techniczno-technologiczną w celu skompletowania maszyn, urządzeń i akcesoriów niezbędnych do produkcji danego typu odzieży oraz skompletowania wykrojów i prefabrykatów. Współpracuje z technologiem odzieży. Osoba posiadająca kwalifikację rynkową "Zarządzanie procesami technologicznymi przemysłowego szycia odzieży z dzianin" ustala działanie linii produkcyjnej, uwzględniając podział obowiązków w zespole. Rozdziela zadania pomiędzy członków zespołu i prowadzi instruktaż w zakresie przydzielonych zadań. Kontroluje postęp procesu produkcji, wprowadzając korekty do wykonywanych czynności oraz reagując na zakłócenia w procesie produkcyjnym. Sprawdza zgodność wyrobu z dokumentacją oraz proponuje ewentualne działania naprawcze. Podejmowane zadania wykonuje zgodnie z zasadami BHP obowiązującymi na stanowisku pracy, na podstawie aktualnej wiedzy branżowej. Przyjmuje odpowiedzialność związaną ze skutkami prowadzonej działalności - zarówno swojej, jak i podległego zespołu pracowniczego.

Zestaw 1. Charakteryzowanie zagadnień związanych z procesem produkcji odzieży z dzianin

Poszczególne efekty uczenia się

Kryteria weryfikacji ich osiągnięcia

Charakteryzuje zasady BHP obowiązujące na stanowiskach pracy

- omawia zasady organizacji stanowisk pracy zgodnie z przepisami BHP, wymaganiami ergonomii, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska,

- omawia zasady bezpiecznej eksploatacji maszyn, urządzeń i akcesoriów,

- omawia zasady używania środków ochrony indywidualnej i zbiorowej,

- omawia zasady udzielania pierwszej pomocy poszkodowanym w wypadkach przy pracy oraz w stanach zagrożenia zdrowia i życia.

Charakteryzuje maszyny, urządzenia i akcesoria stosowane w produkcji odzieży z dzianin

- wymienia i omawia działanie maszyn, urządzeń i akcesoriów,

- omawia i uzasadnia zastosowanie poszczególnych rodzajów maszyn, urządzeń i akcesoriów do produkcji odzieży z dzianin,

- omawia możliwości zastępowania maszyn, urządzeń i akcesoriów,

- omawia zasady doboru maszyn i urządzeń pomocniczych do wykonania odzieży z dzianin.

Charakteryzuje techniki i technologie stosowane w produkcji odzieży z dzianin

- rozróżnia i charakteryzuje rodzaje dzianin,

- omawia cechy charakterystyczne obróbki dzianin,

- omawia budowę wybranych węzłów technologicznych i metody ich szycia,

- omawia zastosowanie klejonek w produkcji odzieży z dzianin,

- wskazuje możliwe ryzyka wpływające na zakłócenia procesu produkcji,

- proponuje działania naprawcze w przypadku zakłóceń procesu produkcji.

Zestaw 2. Przygotowanie modelu odzieży do produkcji

Poszczególne efekty uczenia się

Kryteria weryfikacji ich osiągnięcia

Posługuje się dokumentacją techniczno-technologiczną

- sprawdza możliwości techniczne szwalni pod kątem wykonania modelu,

- kompletuje maszyny, urządzenia i akcesoria niezbędne do produkcji danego modelu odzieży,

- kompletuje wykroje potrzebne do uszycia wyrobu,

- kompletuje prefabrykaty: nici, napy, wkłady klejowe, guziki i inne według wskazań dokumentacji.

Zestaw 3. Ustalanie technologii produkcji i dostosowanie linii produkcyjnej do wymagań modelu

Poszczególne efekty uczenia się

Kryteria weryfikacji ich osiągnięcia

Planuje działanie linii produkcyjnej z uwzględnieniem podziału zadań w zespole

- planuje proces technologiczny wykonania dziewiarskiego wyrobu odzieżowego z zastosowaniem zasad optymalizacji i bezpieczeństwa i higieny pracy,

- wykonuje badania chronometrażowe dla poszczególnych operacji,

- podaje szacowane czasy pracy dla poszczególnych operacji,

- organizuje produkcję z uwzględnieniem chronologicznego ułożenia zabiegów, chronometrażu, wiedzy o zasobach ludzkich i możliwościach technicznych szwalni.

Organizuje pracę zespołu

- informuje członków zespołu o poszczególnych etapach produkcji,

- rozdziela zadania pomiędzy członków zespołu,

- instruuje członków zespołu w zakresie przydzielonych zadań,

- wykorzystuje terminologię zawodową w komunikacji z członkami zespołu.

Zestaw 4. Realizacja i nadzorowanie produkcji

Poszczególne efekty uczenia się

Kryteria weryfikacji ich osiągnięcia

Kontroluje przebieg produkcji

- kontroluje postęp procesu produkcji,

- reaguje na zakłócenia procesu produkcji, także na te zgłaszane przez członków zespołu,

- wprowadza optymalizację procesu produkcji.

Kontroluje jakość produkowanej odzieży

- kontroluje zgodność wyrobu z dokumentacją,

- proponuje rozwiązania w przypadku, gdy produkt końcowy nie spełnia wymagań zawartych w dokumentacji.

Metody stosowane w walidacji

Weryfikacja składa się z dwóch etapów: egzaminu teoretycznego (test) i egzaminu praktycznego (symulacja - wykonanie czynności wskazanych w efektach uczenia się i kryteriach weryfikacji).

Egzamin teoretyczny obejmuje weryfikację efektów uczenia się zawartych w: zestawie 1 "Charakteryzowanie zagadnień związanych z procesem produkcji odzieży z dzianin".

W części teoretycznej dopuszcza się zastosowanie metody analizy dowodów przy weryfikacji efektu uczenia się - "Charakteryzuje zasady BHP obowiązujące na stanowiskach pracy". Dowodem jest dokument potwierdzający efekty uczenia się związane z zasadami BHP obowiązującymi na stanowisku pracy z obszaru wytwarzania i produkcji odzieży.

Warunkiem przystąpienia do egzaminu praktycznego jest zaliczenie etapu teoretycznego.

Część praktyczna obejmuje weryfikację efektów uczenia się wskazanych w zestawach 2-4.

W części praktycznej stosuje się metodę obserwacji w warunkach symulowanych. Osoba przystępująca do walidacji, na podstawie wylosowanej z przedstawionej przez komisję puli dokumentacji techniczno-technologicznych, przeprowadza symulowany proces realizacji i nadzoru procesu produkcji odzieży z dzianin.

Zasoby kadrowe - kompetencje osób przeprowadzających walidację

Weryfikację efektów uczenia się prowadzi komisja walidacyjna, w której skład wchodzą minimum 2 osoby, w tym przewodniczący komisji i członek komisji - asesor.

Przewodniczący komisji musi spełniać jeden z następujących warunków:

- posiada dyplom ukończenia studiów wyższych z tytułem inżyniera lub magistra inżyniera lub studiów podyplomowych na kierunku włókiennictwo lub włókiennictwo i przemysł mody lub

- posiada tytuł technika technologii odzieży lub technika przemysłu mody, lub

- legitymuje się certyfikatem potwierdzającym posiadanie kwalifikacji "Zarządzanie procesami technologicznymi przemysłowego szycia odzieży z dzianin".

Członek komisji - asesor musi spełniać następujące warunki:

- posiada minimum trzyletnie doświadczenie zawodowe (poświadczone umowami o pracę) w prowadzeniu zajęć dydaktycznych dotyczących wytwarzania i produkcji odzieży z dzianin. W przypadku wykonywania tych zadań w ramach umów cywilnoprawnych należy udokumentować 500 dni w okresie 3 lat poprzedzających powołanie na członka komisji,

- brał udział - jako egzaminator lub członek komisji - w minimum 5 egzaminach dotyczących wytwarzania i produkcji odzieży z dzianin lub przygotowywał zadania egzaminacyjne z rozwiązaniami na potrzeby minimum 5 takich egzaminów, w okresie 3 lat przed powołaniem na członka komisji weryfikującej,

- posiada minimum czteroletnie sumaryczne doświadczenie zawodowe na stanowiskach produkcyjnych, takich jak: kierownik szwalni, technolog odzieży, brygadzista lub minimum 4 lata prowadził produkcję odzieży lub wykonywał usługowe odszywanie wzorcowych sztuk odzieży w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej lub/i wykonywania umów cywilnoprawnych związanych z odszywaniem odzieży,

- posiada dyplom ukończenia studiów wyższych z tytułem inżyniera lub magistra inżyniera lub studiów podyplomowych na kierunku włókiennictwo lub włókiennictwo i przemysł mody lub

- posiada tytuł technika technologii odzieży lub technika przemysłu mody, lub

- legitymuje się certyfikatem potwierdzającym posiadanie kwalifikacji "Zarządzanie procesami technologicznymi przemysłowego szycia odzieży z dzianin".

Sposób organizacji walidacji oraz warunki organizacyjne i materialne niezbędne do prawidłowego prowadzenia walidacji

Instytucja prowadząca walidację w części praktycznej musi zapewnić:

- pulę minimum 10 dokumentacji opisujących zasoby szwalni (liczba dostępnych pracowników oraz wykaz maszyn i narzędzi dostępnych w szwalni),

- dokumentację techniczno-technologiczną (minimum 10 zestawów) zawierającą rysunek modelowy, do każdej dokumentacji musi być przygotowany zestaw dzianin, klejonek i wszelkich dodatków niezbędnych do uszycia modelu, w ilości wystarczającej na 2 sztuki wyrobu,

- pracowników linii produkcyjnej (minimum 2 osoby),

- pomieszczenia zapewniające: stoły krojcze, maszyny specjalistyczne, w tym: maszynę ściegu łańcuszkowego, stebnówkę płaską, overlock, renderkę (maszyna dwuigłowa łańcuszkowa z przeplotem dolnym), autolap, dziurkarkę, napownicę, lamowarkę łańcuszkową,

- narzędzia i akcesoria krawieckie: nożyce krawieckie, nożyczki precyzyjne, igły ręczne, igły maszynowe, kredy krawieckie, tekturę, ołówki i gumki, miary krawieckie, żelazko przemysłowe ze stacją parową, szpilki, prujki,

- materiały: nici, gumy, klejonki, dzianiny, guziki, napy, zamki, gotowe taśmy i lamówki.

Instytucja prowadząca walidację musi zapewnić każdej osobie przystępującej do egzaminu praktycznego dostęp do skryptu zawierającego przepisy BHP zawodów branży odzieżowej.

Etapy identyfikowania i dokumentowania

Instytucja prowadząca walidację ma obowiązek zapewnić wsparcie doradcy walidacyjnego w zakresie identyfikowania i dokumentowania posiadania efektów uczenia się wskazanych dla kwalifikacji.

Doradca walidacyjny:

- posiada udokumentowane doświadczenie w obszarze produkcji odzieży,

- posiada udokumentowane wykształcenie lub minimum trzyletnie doświadczenie doradcze w zakresie zawodowym i personalnym, w obszarze związanym z przemysłem mody,

- posługuje się metodami identyfikowania efektów uczenia się,

- posiada dostęp do informacji odnośnie do treści dokumentów, które są podstawą kształcenia i walidowania w obszarze wytwarzania i produkcji odzieży (tj.: podstawy programowe dla krawca i technika przemysłu mody, standardy egzaminacyjne obowiązujące w rzemiośle dla zawodu "krawiec" na poziomie czeladnika i mistrza, standardy kompetencji zawodowych związanych z odzieżownictwem i branżami pokrewnymi opisane w obowiązujących rejestrach, aktualne przewodniki po zawodach oraz aktualne karty charakterystyk zagrożeń zawodowych),

- zna treść kwalifikacji z obszaru wytwarzania i produkcji odzieży funkcjonujących w Zintegrowanym Rejestrze Kwalifikacji i potrafi wskazywać różnice między nimi.

Nie określa się wymagań w zakresie metod identyfikowania i dokumentowania efektów uczenia się.

Instytucja prowadząca walidację ma obowiązek zapewnić miejsce do pracy doradcy z kandydatem.

Nie rzadziej niż raz na 10 lat.