Monitor Polski - rok 2014 poz. 1010

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Gruzji, zwane dalej „Umawiającymi się Stronami”,

pragnąc rozwijać przyjazne stosunki między obydwoma Państwami,

mając na celu rozwój współpracy w dziedzinie transportu morskiego w oparciu o zasady równości i wzajemności praw, obustronnych korzyści, wolności żeglugi i niedyskryminacji,

uwzględniając postanowienia umów międzynarodowych, które wiążą obie Umawiające się Strony w dziedzinie transportu morskiego,

Uzgodniły, co następuje:

Dla celów niniejszej Umowy użyte określenia oznaczają:

1) „właściwe organy Umawiających się Stron”:

a) w Rzeczypospolitej Polskiej – Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej i inne właściwe organy,

b) w Gruzji – Ministerstwo Gospodarki i Zrównoważonego Rozwoju i inne właściwe organy;

2) „statek Umawiającej się Strony”: każdy statek morski wpisany do rejestru okrętowego zgodnie z przepisami prawa obowiązującymi na terytorium Państwa Umawiającej się Strony i podnoszący jej banderę. Określenie to nie obejmuje okrętów marynarki wojennej, statków organów ochrony granic i policji, statków rybackich, statków badawczych, statków niespełniających norm konwencji międzynarodowych przyjętych przez obie Umawiające się Strony oraz statków pełniących służbę państwową z wyłączeniem statków szkolnych;

3) „przedsiębiorstwo żeglugi morskiej Umawiającej się Strony”: osobę fizyczną, prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej zarejestrowaną na terytorium Państwa jednej z Umawiających się Stron zgodnie z przepisami prawa jej Państwa, posiadającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Państwa tej Umawiającej się Strony, uprawnioną do prowadzenia żeglugi międzynarodowej;

4) „członek załogi”: kapitana i każdą inną osobę, która jest zatrudniona na statku i wpisana na listę załogi;

5) „port Umawiającej się Strony”: każdy port morski, włączając redy, znajdujący się na terytorium Państwa Umawiającej się Strony, otwarty dla żeglugi międzynarodowej.

1. Umawiające się Strony będą:

a) wspierać rozwój transportu morskiego między ich Państwami oraz współdziałać w eliminowaniu wszelkich przeszkód, które mogą utrudniać rozwój transportu morskiego między portami Umawiających się Stron,

b) popierać nieograniczony udział przedsiębiorstw żeglugi morskiej obydwu Umawiających się Stron w przewozie towarów wymienianych między ich Państwami w ramach handlu zagranicznego, a także między Państwem Umawiającej się Strony a państwami trzecimi.

2. Statki jednej Umawiającej się Strony mają prawo do zawijania do portów drugiej Umawiającej się Strony i do przewozu osób i/lub ładunków między Państwami obu Umawiających się Stron, jak również między każdym z nich a państwami trzecimi.

3. Przedsiębiorstwa żeglugi morskiej państw trzecich, jak również statki pod banderą państw trzecich, mogą bez ograniczeń uczestniczyć w przewozie towarów wymienianych w ramach handlu zagranicznego Państw Umawiających się Stron.

4. Statki pod obcymi banderami, eksploatowane przez przedsiębiorstwa żeglugi morskiej Umawiających się Stron, będą traktowane jak statki podnoszące banderę Państwa jednej z Umawiających się Stron.

5. Przewóz pasażerów drogą morską pomiędzy terytoriami państw Umawiających się Stron, jak również pomiędzy terytorium Państwa Umawiającej się Strony a państwa trzeciego, odbywa się na podstawie uprzednio zawartej umowy z właściwymi organami odpowiedniej Umawiającej się Strony, zgodnie z przepisami prawa obowiązującymi na terytorium jej Państwa.

1. Postanowienia niniejszej Umowy nie naruszają praw i zobowiązań Umawiających się Stron, wynikających z wiążących je umów międzynarodowych lub z ich członkostwa w organizacjach międzynarodowych.

2. Umawiające się Strony dołożą starań, aby związać się odpowiednimi umowami międzynarodowymi o bezpieczeństwie morskim, o ochronie statków i portów, o ochronie środowiska morskiego i o socjalnych warunkach pracy marynarzy.

Umawiające się Strony będą przestrzegać zasad niedyskryminacji i wolnej konkurencji w morskiej żegludze międzynarodowej i zapewniać prawo do swobodnego wyboru przedsiębiorstwa żeglugi morskiej.

Przedsiębiorstwa żeglugi morskiej jednej Umawiającej się Strony mogą tworzyć na terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony przedstawicielstwa lub oddziały, zgodnie z przepisami prawa obowiązującymi w Państwie, na terytorium którego przedstawicielstwa lub oddziały są tworzone. Takie przedstawicielstwa i oddziały będą działać w zgodności z międzynarodowymi umowami wiążącymi obie Umawiające się Strony.

Umawiające się Strony przyznają swoim przedsiębiorstwom żeglugi morskiej prawo do wykorzystywania przychodów za usługi transportu morskiego uzyskane na terytoriach ich Państw, na płatności wynikające z prowadzonej tam żeglugi morskiej lub zapewni swobodny transfer tych przychodów w przeliczeniu na waluty wymienialne.

1. Każda z Umawiających się Stron zapewni statkom drugiej Umawiającej się Strony takie samo traktowanie, jakie jest przewidziane dla statków państwa najbardziej uprzywilejowanego w swoich portach, na morzu terytorialnym i innych obszarach podlegających jej suwerennym prawom.

2. Zasada wyrażona w ustępie 1 niniejszego artykułu dotyczy również dostępu statków Umawiającej się Strony do portów Umawiających się Stron, poboru opłat portowych i podatków, traktowania podczas pobytu w portach i wyjścia z portów, przy korzystaniu z urządzeń przeładunkowych towarów, jak również dostępu do wszystkich innych usług i urządzeń portowych.

Niniejsza Umowa nie obejmuje następujących dziedzin:

1) przywilejów własnej bandery do krajowej żeglugi przybrzeżnej, usług pogłębiania, cumowania, holowania, pilotowania i innych usług zastrzeżonych dla przedsiębiorstw żeglugi morskiej lub innych przedsiębiorstw oraz obywateli i mieszkańców Państwa jednej Umawiającej się Strony. Nie dotyczy to jednak żeglugi przybrzeżnej, jeżeli statek jednej Umawiającej się Strony pływa między portami drugiej Umawiającej się Strony w celu wyładowania towarów lub wyokrętowania pasażerów przewożonych z państwa trzeciego lub w celu zabrania na pokład ładunków lub zaokrętowania pasażerów przewożonych do państwa trzeciego,

2) morskich badań naukowych.

1. Statki jednej Umawiającej się Strony, jak również ich załogi, pasażerowie i ładunek, znajdujące się na terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony, podlegają odpowiednim przepisom prawa Państwa pobytu, w szczególności dotyczącym bezpieczeństwa morskiego i ochrony, wjazdu, tranzytu, pobytu i wyjazdu załóg i pasażerów, obrotu towarowego i przechowywania towarów, przekraczania granicy państwowej, imigracji, ceł, podatków, jak również przepisów sanitarnych i ochrony środowiska.

2. Podczas pobytu na terytorium Państwa jednej Umawiającej się Strony statki drugiej Umawiającej się Strony podlegają przepisom dotyczącym wyposażenia, urządzeń, środków bezpieczeństwa statku, pomiaru i zdolności żeglugowej, obowiązującym na podstawie odpowiednich umów międzynarodowych wiążących w tym Państwie.

Obie Umawiające się Strony podejmą, w ramach przepisów prawa obowiązujących na terytorium ich Państw, wszelkie niezbędne działania w celu ułatwienia i uproszczenia formalności administracyjnych, celnych i sanitarnych oraz wszelkich innych formalności stosowanych w portach Umawiających się Stron.

1. Obie Umawiające się Strony uznają przynależność państwową swoich statków na podstawie dokumentów znajdujących się na tych statkach, wydanych przez właściwe organy, zgodnie z przepisami prawa Państwa tej Umawiającej się Strony, której banderę statek podnosi.

2. Obie Umawiające się Strony uznają wszystkie dokumenty pozostające na statku drugiej Umawiającej się Strony dotyczące wyposażenia i pojemności statku oraz wszystkie inne certyfikaty i odpowiednie dokumenty wydane przez właściwe organy, zgodnie z przepisami prawa Państwa obowiązującego w Państwie tej Umawiającej się Strony, której banderę statek podnosi.

3. Obie Umawiające się Strony uznają międzynarodowe świadectwa pomiarowe. Statki jednej Umawiającej się Strony posiadające międzynarodowe ważne świadectwa pomiarowe będą zwolnione z ponownego pomiaru w portach drugiej Umawiającej się Strony.

4. Obie Umawiające się Strony uznają wszystkie dokumenty znajdujące się na ich statkach dotyczące członków załóg wydane przez właściwe organy, w zgodności z przepisami Międzynarodowej Konwencji o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht (STCW) oraz w zgodności z przepisami prawa Unii Europejskiej.

1. Obie Umawiające się Strony uznają dokumenty tożsamości członków załóg, będących obywatelami Państw Umawiających się Stron, uprawniające do przekraczania granicy państwowej, wydane przez właściwe organy drugiej Umawiającej się Strony i przyznają posiadaczom tych dokumentów prawa, o których mowa w artykule 13 niniejszej Umowy. Dokumentami tymi są:

a) dla obywateli Rzeczypospolitej Polskiej – paszport lub książeczka żeglarska,

b) dla obywateli Gruzji – paszport lub książeczka żeglarska.

2. Umawiające się Strony wymienią drogą dyplomatyczną wzory obowiązujących dokumentów, o których mowa w ustępie 1, nie później niż w terminie trzydziestu dni od daty wejścia w życie niniejszej Umowy. Zmiana tych dokumentów, bądź wprowadzenie nowych ich wzorów będzie notyfikowana nie później niż trzydzieści dni przed ich zmianą lub wprowadzeniem.

3. Członkowie załogi statku jednej Umawiającej się Strony, będący obywatelami państw trzecich, muszą posiadać ważne dokumenty uprawniające do przekraczania granicy państwowej wydane przez właściwe organy drugiej Umawiającej się Strony lub państw trzecich.

1. Obie Umawiające się Strony zezwolą członkom załogi statku jednej z Umawiających się Stron, posiadającym jeden z dokumentów wymienionych w artykule 12 ustęp 1 i 3 niniejszej Umowy oraz wizę, o ile są one wymagane, na zejście na ląd oraz przebywanie w obrębie miasta portowego podczas postoju statku w porcie Państwa Umawiającej się Strony, zgodnie z prawem tego Państwa.

2. Każdy członek załogi, będący posiadaczem jednego z wymienionych w artykule 12 niniejszej Umowy dokumentów i wizy, o ile jest ona wymagana, może przejechać tranzytem przez terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony w następujących przypadkach:

a) powrotu na terytorium własnego Państwa,

b) udania się na statek,

c) w innym celu uznanym przez właściwe organy drugiej Umawiającej się Strony za uzasadniony.

3. Właściwe organy Umawiających się Stron wydają zezwolenie na pobyt każdemu członkowi załogi, który został odwieziony do szpitala na terytorium ich Państwa, na okres czasu wymagany leczeniem szpitalnym.

4. Umawiające się Strony zastrzegają sobie prawo odmowy wjazdu na terytorium ich Państwa osób niepożądanych także w tych przypadkach, gdy osoby te są posiadaczami jednego z dokumentów wymienionych w artykule 12 niniejszej Umowy.

5. Postanowienia zawarte w ustępach 1–4 niniejszego artykułu nie naruszają przepisów prawa Państw Umawiających się Stron dotyczących wjazdu, tranzytu, pobytu i wyjazdu cudzoziemców.

1. Jeżeli statek jednej Umawiającej się Strony ulegnie wypadkowi lub znajdzie się w innej niebezpiecznej sytuacji na morskich wodach wewnętrznych lub na morzu terytorialnym Państwa drugiej Umawiającej się Strony, to właściwe organy drugiej Umawiającej się Strony podejmą wszystkie niezbędne kroki w celu udzielenia pomocy i opieki pasażerom, członkom załogi, statkowi i ładunkom, w tym samym zakresie, w jakim byłaby udzielona statkowi pod własną banderą. Podczas ustalania przyczyn wypadków morskich Umawiające się Strony będą stosować zasady wyrażone w postanowieniach Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO), wiążących obydwie Umawiające się Strony.

2. Właściwe organy Umawiającej się Strony, na której wodach wewnętrznych lub morzu terytorialnym statek drugiej Umawiającej się Strony uległ wypadkowi lub znalazł się w sytuacji, o której mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, powiadomi niezwłocznie o tym wydarzeniu najbliższy urząd konsularny Państwa drugiej Umawiającej się Strony.

3. Wyposażenie i urządzenia okrętowe, ładunek, części zamienne i zapasy znajdujące się na uszkodzonym statku nie będą podlegały opłatom celnym i innym opłatom importowym, jeżeli nie będą one wprowadzone do obrotu towarowego na terytorium Państwa tej Umawiającej się Strony, którego wypadek się wydarzył.

4. Postanowienia ustępów 1–3 niniejszego artykułu nie ograniczają jakichkolwiek praw do roszczeń z tytułu ratownictwa, opieki i pomocy udzielonej statkowi Umawiającej się Strony, jego pasażerom, załodze i ładunkowi, jak również roszczeń z tytułu odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane oddziaływaniem na środowisko.

Umawiające się Strony będą zachęcać przedsiębiorstwa transportu morskiego oraz inne instytucje związane z transportem morskim Państw Umawiających się Stron do rozwijania wszelkich możliwych form współpracy, w szczególności w dziedzinie klasyfikacji statków, szkolnictwa morskiego, administracji morskiej, bezpieczeństwa i ochrony żeglugi morskiej, ochrony środowiska morskiego oraz poszukiwania i ratownictwa morskiego.

1. W celu zapewnienia efektywnego stosowania niniejszej Umowy może zostać zwołane spotkanie przedstawicieli właściwych organów Umawiających się Stron wyznaczonych przez Umawiające się Strony.

2. Spotkanie takie odbędzie się, w razie potrzeby, na wniosek jednej z Umawiających się Stron, w terminie do trzech miesięcy od daty otrzymania powyższego wniosku.

1. Wszelkie spory wynikające z interpretacji lub stosowania niniejszej Umowy będą rozstrzygane w drodze negocjacji przez właściwe organy Umawiających się Stron.

2. W przypadku nieosiągnięcia porozumienia w drodze negocjacji, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, spory będą rozstrzygane w drodze dyplomatycznej.

Umowa niniejsza wejdzie w życie po upływie trzydziestu dni od daty otrzymania późniejszej pisemnej noty, w której Umawiającej Strony powiadomią się wzajemnie o wypełnieniu wewnętrznych procedur niezbędnych do wejścia w życie tej Umowy.

Postanowienia niniejszej Umowy mogą być zmieniane w drodze wzajemnego porozumienia Umawiających się Stron, w formie oddzielnych załączników, które wejdą w życie w trybie ustanowionym w artykule 18 niniejszej Umowy. Takie załączniki stanowić będą integralną część niniejszej Umowy.

Umowa niniejsza zawarta jest na czas nieokreślony. Może być ona wypowiedziana w drodze pisemnej notyfikacji przez każdą z Umawiających się Stron; w takim przypadku utraci ona moc po upływie sześciu miesięcy od dnia otrzymania noty o wypowiedzeniu przez drugą Umawiającą się Stronę.

Umowę niniejszą sporządzono w Tbilisi dnia 12.11.2013 roku, w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, każdy w językach polskim, gruzińskim i angielskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne. W razie rozbieżności przy ich interpretacji, tekst angielski uważany będzie za rozstrzygający.

Wersja gruzińska

Wersja angielska