Monitor Polski - rok 2013 poz. 796

Na podstawie art. 136 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885 i 938) Rada Ministrów uchwala, co następuje:

2. Minister Obrony Narodowej dokonuje ocen realizacji poszczególnych przedsięwzięć oraz wielkości wydatkowanych środków budżetowych przeznaczonych na realizację Programu.

2. Ogólna kwota wydatków na realizację Programu w latach 2014–2022 wyniesie 91 500,3 mln zł.

Prezes Rady Ministrów: D. Tusk

Załącznik do uchwały nr 164 Rady Ministrów
z dnia 17 września 2013 r. (poz. 796)

PROGRAM WIELOLETNI

PRIORYTETOWE ZADANIA MODERNIZACJI TECHNICZNEJ SIŁ ZBROJNYCH RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ W RAMACH PROGRAMÓW OPERACYJNYCH

WRZESIEŃ 2013 r.

PROGRAM WIELOLETNI „PRIORYTETOWE ZADANIA MODERNIZACJI TECHNICZNEJ SIŁ ZBROJNYCH RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ W RAMACH PROGRAMÓW OPERACYJNYCH”

Program wieloletni „Priorytetowe Zadania Modernizacji Technicznej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w ramach programów operacyjnych” w przedkładanym materiale przedstawiony jest w układzie zadaniowym. Program ten będzie realizowany stosownie do postanowień ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885, z późn. zm.). Ponadto w dokumencie wskazano w szczególności określenie jednostki organizacyjnej realizującej Program lub koordynującej jego wykonanie, cel Programu, okres jego realizacji, łączne nakłady (z budżetu państwa), wysokość wydatków w roku budżetowym oraz w dwóch kolejnych latach, a także miernik określający stopień realizacji celu.

Program służy realizacji zadań Strategii Rozwoju Systemu Bezpieczeństwa Narodowego RP 2022, w której jako jedno z głównych działań służących realizacji celu 2 „Umocnienie zdolności państwa do obrony” wskazano „Zwiększenie nasycenia nowoczesnym uzbrojeniem i sprzętem wojskowym, w tym przez udział w programach międzynarodowych” poprzez realizację programów operacyjnych.

I. OGÓLNE PRZYCZYNY WPROWADZENIA PROGRAMU WIELOLETNIEGO

W celu realizacji postanowień ustawy z dnia 25 maja 2001 r. o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2009 r. Nr 67, poz. 570, z późn. zm.), w resorcie obrony narodowej opracowany został „Program rozwoju Sił Zbrojnych RP w latach 2013–2022”, którego horyzont planistyczny dostosowany jest do cyklu planowania obronnego NATO¹⁾. Jednym z planów pochodnych do Programu jest „Plan Modernizacji Technicznej Sił Zbrojnych RP w latach 2013–2022”. Zakres rzeczowy programu wieloletniego „Priorytetowe Zadania Modernizacji Technicznej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w ramach programów operacyjnych” wynika bezpośrednio z wyżej wskazanych dokumentów.

Zasadniczą jego część stanowią wydatki i zadania dotyczące wieloletnich programów operacyjnych, które mają najistotniejsze znaczenie dla procesu modernizacji Sił Zbrojnych RP i osiągnięcia określonych zdolności operacyjnych. Większość programów operacyjnych realizowana będzie z udziałem potencjału polskiego przemysłu obronnego. Należy zaznaczyć, iż harmonogram realizacji poszczególnych zadań obarczony jest dużym ryzykiem, związanym z procesem kontraktowania (zarówno na rynku krajowym, jak i zagranicznym), a także pozyskiwaniem technologii znajdujących się dopiero w fazie rozwojowej lub wymagającej transferu technologii do polskich przedsiębiorstw obronnych. Powyższe powoduje, iż faktyczne terminy realizacji zadań są trudne do precyzyjnego określenia i zaplanowania faktycznych płatności za poszczególne etapy realizacyjne, które są finansowane w ramach wydatków obronnych.

Celem ustanowienia niniejszego Programu jest zapewnienie elastycznego finansowania jego zadań, w tym zaciągania zobowiązań w poszczególnych latach jego realizacji, do wysokości łącznej kwoty wydatków określonych dla całego Programu, zgodnie z przepisami ustawy o finansach publicznych, a w szczególności art. 136 i 173, oraz z aktami wykonawczymi do tej ustawy.

W Programie uwzględniono najistotniejsze zadania z obszaru modernizacji technicznej Sił Zbrojnych RP, ujmowane w ramach programów operacyjnych (zdefiniowanych w MON), i nadano mu nazwę „Priorytetowe Zadania Modernizacji Technicznej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w ramach programów operacyjnych”. Po akceptacji Rady Ministrów Program ten zostanie ujęty w projekcie ustawy budżetowej na rok 2014.

Wydatki na realizację tego programu zaplanowano w horyzoncie 9 lat, zgodnie z zatwierdzonym „Programem rozwoju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2013–2022” (począwszy od 2014 r. – drugiego roku jego realizacji), chociaż faktyczne zakończenie procesu implementacji niektórych zadań znacznie wykracza poza ten horyzont.

I etap realizacji programu wieloletniego „Priorytetowe Zadania Modernizacji Technicznej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w ramach programów operacyjnych” realizowany będzie w latach 2014–2016, to jest spójnie z metodyką opracowania „Programu rozwoju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2013–2022”, w którym okres realizacji podzielono na lata 2013–2016 oraz 2017–2022. Taki podział związany jest również z horyzontem planistycznym „Programu rozwoju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej”, który jest 10-letnim programem kroczącym, a kolejne edycje 10-letnie opracowywane są co 4 lata. Konsekwentnie kolejny „Program rozwoju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej” zostanie opracowany na lata 2017–2026.

W odniesieniu do charakterystyki zadań prezentowanych w Programie należy zaznaczyć, iż ich opis, z uwagi na postanowienia ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 182, poz. 1228), został w dużym stopniu ograniczony, a dane o większej szczegółowości są dostępne zarówno dla komisji parlamentarnych, jak i instytucji rządowych w trybie niejawnym.

II. DIAGNOZA SYTUACJI W ZAKRESIE FINANSOWANIA POTRZEB OBRONNYCH

W ostatnich latach światowy kryzys finansowy, skutkujący znacznym spowolnieniem gospodarczym, a w konsekwencji zmniejszeniem wpływów budżetowych w większości państw Sojuszu Północnoatlantyckiego, wywarł znaczący wpływ na poziom zabezpieczenia potrzeb sił zbrojnych tych krajów, w tym także Polski.

Resort obrony narodowej, dotknięty w latach 2008–2009 znacznymi ograniczeniami finansowymi, wprowadził działania oszczędnościowe, które ukierunkowane zostały głównie na pełne zabezpieczenie wydatków osobowych, jak również wydatków na misje poza granicami kraju oraz utrzymanie minimalnych zamówień w przemyśle obronnym. Pomimo zawirowań budżetowych utrzymano stabilną formułę planowania wydatków obronnych Polski. Odnotowano także wzrost udziału wydatków majątkowych w ogólnym wolumenie wydatków obronnych, uzyskując w tym zakresie wzrost z poziomu 9,5% w 2001 r. do ok. 25,2% w 2014 r. Odzwierciedla to korzystne trendy w strukturze wydatków obronnych i pozwala na sprawną realizację stojących przed Siłami Zbrojnymi RP dwóch zasadniczych wyzwań: profesjonalizacji i modernizacji.

Stabilizacja wydatków obronnych możliwa jest dzięki ustawie o przebudowie i modernizacji technicznej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, która zapewnia Siłom Zbrojnym Rzeczypospolitej Polskiej stabilne zasady ustalania wartości wydatków obronnych. W oparciu o jej założenia opracowano kolejne edycje „Programu rozwoju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej” (począwszy od 2001 r.) oraz wynikające z nich i będące ich uszczegółowieniem „Plany Modernizacji Technicznej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej”, tworząc warunki do tzw. przeskoku generacyjnego w zakresie pozyskiwanego uzbrojenia i sprzętu. Stały udział tych wydatków w wartości produktu krajowego brutto sprawia, że Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej są bezpośrednim beneficjentem rozwoju gospodarczego naszego państwa. Stabilna sytuacja ekonomiczna gwarantuje, że stopniowo zwiększa się skala nakładów w dziedzinach decydujących o jakościowej transformacji polskiego wojska. Udział wydatków obronnych w produkcie krajowym brutto jest najbardziej powszechnym, wręcz wskazywanym, jako referencyjny dla Sojuszu (zalecany na minimalnym poziomie 2%)²⁾.

Obecnie nie przewiduje się negatywnego wpływu kryzysu gospodarczego na możliwości rozwoju Sił Zbrojnych RP. Zakłada się, że w latach 2014–2022 wydatki obronne będą kształtowały się na poziomie nie niższym niż 1,95% produktu krajowego brutto (PKB) z roku poprzedniego, w tym wydatki na modernizację techniczną Sił Zbrojnych RP ok. 131,4 mld zł, które do 2022 r. planuje się ukierunkować przede wszystkim na podwyższenie stopnia nowoczesności uzbrojenia i sprzętu wojskowego.

Gwarantem sukcesu realizacji planów modernizacyjnych jest zatem zapewnienie stałego źródła finansowania wynikającego z postanowień ustawy z dnia 25 maja 2001 r. o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu Sił Zbrojnych RP³⁾.

Jednocześnie nowelizacja ustawy z dnia 12 kwietnia 2013 r. zakłada, iż w latach 2014–2023 na wyposażenie Sił Zbrojnych RP w środki obrony przeciwrakietowej w ramach systemu obrony powietrznej przeznacza się corocznie wydatki budżetowe w części budżetu państwa „obrona narodowa” co najmniej w wysokości sumy corocznych przyrostów planowanych wydatków w tej części budżetu, nie mniej jednak niż 20% środków przeznaczonych na modernizację techniczną.

III. CEL PROGRAMU WIELOLETNIEGO

Proces modernizacji technicznej w latach 2013–2022 ukierunkowany został na podwyższenie stopnia unowocześnienia uzbrojenia i sprzętu wojskowego. Kontynuowany jest wieloletni proces wymiany przestarzałego uzbrojenia i sprzętu wojskowego oraz modernizacji perspektywicznej techniki bojowej.

W trosce o utrzymanie potencjału bojowego Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i realizację zobowiązań sojuszniczych, główny wysiłek modernizacji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej został skupiony na merytorycznym i metodologicznym przygotowaniu poszczególnych przedsięwzięć, z jednoczesnym uwzględnieniem wymagań operacyjnych i pogłębionej analizy możliwości organizacyjnych, produkcyjnych i finansowych.

Zakłada się, że środki finansowe alokowane w Programie, niezrealizowane w danym roku budżetowym, zwiększą nakłady na Program w latach następnych. W obszarze modernizacji technicznej realizowanych jest 14 wieloletnich programów operacyjnych (programy wycinkowe dotyczące specyficznych obszarów) i wynikających z nich programów uzbrojenia. Programy operacyjne, jako element planowania i programowania rozwoju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, stanowią główną część mechanizmu zabezpieczenia potrzeb rozwoju systemów uzbrojenia i sprzętu wojskowego (UiSW) i wynikają z aktualnego potencjału bojowego Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Realizacja przyjętych kierunków i priorytetów modernizacji technicznej będzie miała istotne znaczenie dla utrzymania i rozwoju potencjału bojowego oraz zdolności operacyjnych Sił Zbrojnych RP. Zaplanowane zamierzenia odpowiadają potrzebom operacyjnym i uwzględniają nowe, profesjonalne struktury organizacyjne Sił Zbrojnych RP wynikające z przyjętych programów rozwoju, w wyniku czego zakłada się wzrost zdolności operacyjnych wojsk.

IV. ZAŁOŻENIA PROGRAMU WIELOLETNIEGO

W ramach nakładów na modernizację techniczną w latach 2014–2022 na realizację programów operacyjnych wydzielono kwotę ok. 91 500,3 mln zł (w tym w latach 2014–2016 kwotę 15 937,1 mln zł). Pakiet programów operacyjnych obejmuje:

1. System obrony powietrznej – na osiągnięcie zdolności operacyjnej w zakresie zapewnienia osłony obiektów, centrów administracyjno-gospodarczych, wojsk w rejonach operacyjnego rozwinięcia i w trakcie połączonej operacji obronnej, w układzie narodowym i sojuszniczym. Koszt programu do 2022 r. wynosi 26 411,6 mln zł (w tym w latach 2014–2016 – 1 223 mln zł). W ramach programu będą pozyskiwane m.in.:

– przeciwlotnicze zestawy rakietowe średniego zasięgu WISŁA,

– przeciwlotnicze zestawy rakietowe krótkiego zasięgu NAREW,

– samobieżne przeciwlotnicze zestawy rakietowe POPRAD,

– przenośne przeciwlotnicze zestawy rakietowe (ppzr) GROM/PIORUN,

– przeciwlotnicze systemy rakietowo-artyleryjskie bliskiego zasięgu PILICA,

– zdolne do przerzutu trójwspółrzędne stacje radiolokacyjne SOŁA/BYSTRA.

2. Śmigłowce wsparcia bojowego, zabezpieczenia i VIP – pozyskanie nowoczesnych śmigłowców dla Wojsk Lądowych, Sił Powietrznych, Marynarki Wojennej i Wojsk Specjalnych na osiągnięcie zdolności operacyjnej w zakresie działań aeromobilnych i wsparcia bezpośredniego wojsk, zabezpieczenia wykonywania zadań ratowniczych i transportowych oraz skutecznej i efektywnej realizacji bezpośredniej osłony przed okrętami podwodnymi i nawodnymi. Koszt programu do 2022 r. wynosi 11 561 mln zł (w tym w latach 2014–2016 – 2 684,1 mln zł). W ramach programu będą pozyskiwane m.in.:

– śmigłowce wielozadaniowo-transportowe,

– śmigłowce poszukiwawczo-ratownicze SAR,

– śmigłowce zwalczania okrętów podwodnych (ZOP),

– śmigłowce uderzeniowe,

– śmigłowce do przewozu pasażerów VIP.

3. Zintegrowane systemy wsparcia dowodzenia oraz zobrazowania pola walki – C4ISR – na osiągnięcie zdolności operacyjnej w zakresie zintegrowanych systemów wsparcia dowodzenia oraz zobrazowania pola walki – C4ISR. Celem programu jest osiągnięcie zdolności operacyjnej do skutecznego dowodzenia i kierowania Siłami Zbrojnymi RP w całym spektrum realizowanych misji. Przedmiotowy program zintegruje wszystkie narodowe zautomatyzowane systemy dowodzenia i kierowania środkami walki oraz informatyczne systemy funkcjonalne (kadrowe, logistyczne, rozpoznania, zarządzania zasobami obronnymi, kierowania reagowaniem kryzysowym, finansowe itd.). Zdolność ta ma zabezpieczyć potrzeby w zakresie dowodzenia w operacjach sojuszniczych i narodowych w czasie pokoju, kryzysu i wojny. Koszt programu do 2022 r. wynosi ok. 5 720,6 mln zł (w tym w latach 2014–2016 – 2 024,9 mln zł). W ramach programu będą pozyskiwane m.in.:

– Zintegrowane Systemy Dowodzenia i Kierowania Środkami Walki, integrujące systemy rozpoznania, rażenia ogniowego i logistyki,

– Mobilne Moduły Stanowisk Dowodzenia,

– aparatownie transmisyjne i teleinformatyczne,

– wozy dowodzenia i wozy dowódczo-bojowe oraz system monitorowania położenia wojsk własnych (BMS/BFT) w pododdziałach wyposażonych w KTO ROSOMAK,

– taktyczne systemy transmisji danych – standard LINK 16 i LINK22,

– radiostacje programowalne (SDR) o wysokiej przepływności,

– rozwój i modernizacja systemu obrony przed cyberatakami,

– osiągnięcie zdolności do identyfikacji bojowej swój–obcy w standardzie Mark XIIA (mod 5) na wybranych platformach powietrznych, morskich i lądowych.

4. Modernizacja Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych – osiągnięcie zdolności operacyjnej pododdziałów i oddziałów zmechanizowanych do prowadzenia działań w zmieniającym się środowisku pola walki. Celem programu jest zastąpienie w pierwszej kolejności wysłużonych i wyeksploatowanych wozów bojowych BWP-1 i czołgów rodziny T-72 nowymi opancerzonymi wozami bojowymi zbudowanymi w oparciu o uniwersalną modułową platformę gąsienicową (UMPG), która będzie również bazą dla gamy pojazdów specjalistycznych. Koszt programu do 2022 r. wynosi ok. 8 648,2 mln zł.

5. Zwalczanie zagrożeń na morzu – na osiągnięcie zdolności operacyjnej do zwalczania celów nawodnych, podwodnych i lądowych oraz zwalczania zagrożenia minowego. Wykonanie zamierzeń modernizacyjnych, które zostały przewidziane w programie operacyjnym, pozwoli na utrzymanie potencjału bojowego podsystemów rażenia okrętów nawodnych i podwodnych oraz podsystemu obrony przeciwminowej. Koszt programu do 2022 r. wynosi 13 755,5 mln zł (w tym w latach 2014–2016 – 2 928,1 mln zł). W ramach programu będą pozyskiwane m.in.:

– okręty podwodne nowego typu,

– nowoczesne niszczyciele min KORMORAN II,

– okręt patrolowy w wersji podstawowej ŚLĄZAK,

– okręty obrony wybrzeża MIECZNIK,

– okręty patrolowe z funkcją zwalczania min CZAPLA,

– okręt rozpoznania elektronicznego DELFIN,

– okręt wsparcia działań połączonych MARLIN,

– okręt ratowniczy RATOWNIK,

– pływająca stacja demagnetyzacyjna MAGNETO,

– nadbrzeżny dywizjon rakietowy Marynarki Wojennej (NDR MW),

– rakiety NSM dla NDR MW.

6. Rozpoznanie obrazowe i satelitarne – na osiągnięcie zdolności operacyjnej w zakresie rozpoznania obrazowego z bezzałogowych systemów powietrznych. Istotą programu operacyjnego w odniesieniu do szczebla taktycznego jest zwiększenie zdolności systemu rozpoznania w zakresie dozorowania obszarów zainteresowania, wykrywania, identyfikowania, precyzyjnego lokalizowania i śledzenia celów oraz oceny skutków uderzeń, a także monitorowania obszarów morskich i strefy tylnej własnego ugrupowania. Wdrożenie programu na tym szczeblu umożliwi m.in. efektywne wykorzystanie nowoczesnych systemów artyleryjskich pozyskiwanych dla Wojsk Lądowych. W odniesieniu do szczebla operacyjnego realizacja Programu ma zwiększyć zdolności rozpoznania na rzecz działań głębokich z możliwością natychmiastowych precyzyjnych uderzeń. Koszt programu do 2022 r. wynosi 2 550,9 mln zł (w tym w latach 2014–2016 – 757,7 mln zł). W ramach programu będą pozyskiwane m.in.:

– BSP mini oraz BSP mini pionowego startu,

– BSP krótkiego zasięgu oraz BSP pionowego startu krótkiego zasięgu,

– BSP średniego zasięgu,

– BSP klasy operacyjnej (MALE),

– utworzenie i wyposażenie Ośrodka Rozpoznania Obrazowego, który odpowiadać będzie za zarządzanie całym podsystemem rozpoznania obrazowego, zapewniając zdolność do przetwarzania i analizy danych obrazowych oraz prowadzenia kompleksowych ocen środowiska bezpieczeństwa, przy wykorzystaniu danych obrazowych pozyskiwanych z różnych systemów rozpoznawczych.

7. Indywidualne wyposażenie i uzbrojenie żołnierza – TYTAN – opracowanie nowoczesnego indywidualnego wyposażenia i uzbrojenia żołnierza – TYTAN pozwoli na stworzenie „żołnierza przyszłości”. Zapewni optymalną integrację nowoczesnych elementów uzbrojenia i wyposażenia żołnierzy, połączoną z profesjonalnym przygotowaniem i zarządzaniem działaniami bojowymi, co umożliwi uzyskanie przewagi w przyszłych działaniach bojowych oraz zminimalizowanie strat we wszystkich rodzajach działań bojowych. Koszt programu do 2022 r. wynosi 3 139,9 mln zł (w tym w latach 2014–2016 – 102,5 mln zł).

8. Modernizacja Wojsk Rakietowych i Artylerii – poprzez pozyskiwanie sprzętu artyleryjskiego i rakietowego zapewniającego wsparcie ogniowe pododdziałów i oddziałów ogólnowojskowych. Koszt programu do 2022 r. wynosi 6 992,7 mln zł (w tym w latach 2014–2016 – 1 100,5 mln zł). W ramach programu pozyskiwane będą m.in.:

– moduły dywizjonowych 155 mm armato-haubic KRAB wraz z inteligentną amunicją,

– moduły dywizjonowych wieloprowadnicowych wyrzutni rakietowych HOMAR,

– moduły ogniowych 120 mm moździerzy samobieżnych KTO-M120 RAK,

– radiolokacyjne zestawy rozpoznania artyleryjskiego LIWIEC,

– Zautomatyzowany Zestaw Kierowania Ogniem „TOPAZ” dla modułu ogniowego WR-40 LANGUSTA.

9. Symulatory i trenażery – ukierunkowane na poprawę efektywności i profesjonalizację systemu szkolenia. W ramach programu operacyjnego zostaną pozyskane m.in.: symulatory taktyczne pola walki, symulatory i trenażery strzelań, symulatory misji samolotów i śmigłowców oraz szkolenia personelu technicznego, symulatory i trenażery skażeń promieniotwórczych, chemicznych i biologicznych, trenażery inżynieryjnego systemu minowania, mostów towarzyszących i maszyn inżynieryjnych, symulatory do szkolenia sanitarnego, trenażery do nauki jazdy, symulatory i trenażery skoków spadochronowych. Koszt programu do 2022 r. wynosi 1 052,1 mln zł (w latach 2014–2016 – 701,1 mln zł).

10. Samolot szkolno-treningowy AJT – zmiany ilościowe i jakościowe w lotnictwie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (SZ RP), w tym zwłaszcza wprowadzanie na wyposażenie Sił Powietrznych (SP) samolotu wielozadaniowego nowej generacji, spowodowały potrzebę przebudowy istniejącego systemu szkolenia lotniczego oraz uzupełnienia stanu techniki lotniczej o systemy i sprzęt pozwalający na realizację procesu szkolenia zapewniającego właściwe przygotowanie personelu latającego do wykonywania zadań na potrzeby sił zbrojnych. Koszt programu do 2022 r. wynosi 1 454,8 mln zł (w tym w latach 2014–2016 – 940 mln zł).

11. Samoloty transportowe – program operacyjny na osiągnięcie zdolności operacyjnej w zakresie uzupełnienia potencjału transportowego Sił Powietrznych oraz osiągnięcie narodowych zdolności do szkolenia podstawowego, zaawansowanego oraz taktycznego personelu latającego na samolotach transportowych. Koszt programu do 2022 r. wynosi 452,5 mln zł (w tym w latach 2014–2016 – 452,5 mln zł). W ramach programu zostaną zakupione kolejne samoloty transportowe C-295M oraz samoloty transportowe M-28.

12. Kołowe Transportery Opancerzone ROSOMAK – kontynuacja wyposażania brygad zmotoryzowanych w nowoczesne wozy KTO ROSOMAK, które stanowić będą wyposażenie elementów bojowych modułu oraz bazę (platformę) do zabudowania wersji specjalistycznych na potrzeby dowodzenia, rozpoznania, zabezpieczenia logistycznego, medycznego oraz wsparcia bojowego. Koszt programu do 2022 r. wynosi 7 862,7 mln zł (w tym w latach 2014–2016 – 2 772,1 mln zł).

13. Przeciwpancerne pociski kierowane SPIKE – pozyskanie zestawów PPK SPIKE zapewni osiągnięcie zdolności operacyjnej w zakresie rażenia środków pancernych i opancerzonych przeciwnika poza zasięgiem jego zasadniczych środków przeciwpancernych. Koszt programu do 2022 r. wynosi 416,2 mln zł (w tym w latach 2014–2016 – 216,2 mln zł).

14. Rozpoznanie patrolowe – pozyskanie nowego uzbrojenia i systemów oraz ich integracja umożliwi kompleksowe i skoordynowane podejście do budowy zdolności pododdziałów rozpoznawczych w zakresie prowadzenia rozpoznania w bezpośredniej styczności w ugrupowaniu przeciwnika. Koszt programu do 2022 r. wynosi 1 481,6 mln zł (w tym w latach 2015–2016 – 34,4 mln zł). W ramach programu będą pozyskiwane m.in.:

– lekkie opancerzone transportery rozpoznawcze,

– pojazdy rozpoznawcze dla pododdziałów dalekiego rozpoznania,

– mobilne bezzałogowe pojazdy rozpoznawcze,

– informatyczny system zbierania, analizy i dystrybucji informacji od wszystkich elementów ISTAR (rozpoznania patrolowego, dalekiego, elektronicznego, obrazowego i osobowego),

– zautomatyzowany system zbierania, gromadzenia, przetwarzania i dystrybucji wiadomości rozpoznawczych otrzymywanych od elementów dalekiego rozpoznania.

V. UJĘCIE PROGRAMU WIELOLETNIEGO W KATALOGU BUDŻETU ZADANIOWEGO

Program wieloletni będzie realizowany w ramach:

– funkcji „11. Bezpieczeństwo zewnętrzne i nienaruszalność granic”,

– zadania „11.1. Utrzymanie i rozwój zdolności operacyjnych Sił Zbrojnych RP”.

Celem zadania jest zwiększenie zdolności operacyjnych Sił Zbrojnych RP oraz podwyższenie stopnia nowoczesności uzbrojenia i sprzętu wojskowego. Cel ma zostać osiągnięty poprzez realizację zadań rzeczowych (w obszarze modernizacji technicznej SZ) wpływających na utrzymanie i rozwój poszczególnych zdolności operacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. W celu monitorowania stopnia realizacji zadania używane będą 2 mierniki:

1) miernik % ujęty w ustawie budżetowej, określający stopień realizacji Programu w roku budżetowym oraz corocznie w okresie realizacji Programu;

2) miernik opisowy, w ramach którego, przedstawiony zostanie zakres rzeczowy realizacji zadań, stosownie do postanowień ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (dostępny również dla komisji parlamentarnych, jak i instytucji rządowych w odrębnym trybie).

Osobą funkcyjną w resorcie Obrony Narodowej odpowiedzialną (współodpowiedzialną) za planowanie zadań/podzadań/działań, określenie celu zadań/podzadań/działań, zdefiniowanie miernika i wskazanie jego wartości bazowej/docelowej, monitorowanie ich realizacji oraz ocenę wykonania będzie Szef Sztabu Generalnego WP.

VI. SYSTEM REALIZACJI PROGRAMU WIELOLETNIEGO

1. Zakres realizacji programu wieloletniego „Priorytetowe Zadania Modernizacji Technicznej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w ramach programów operacyjnych” jest spójny z niżej wymienionymi dokumentami resortowymi:

a) „Program rozwoju Sił Zbrojnych RP w latach 2013–2022”,

b) „Programy operacyjne. Edycja 2012”.

2. Podmiotami wykonawczymi w zakresie zadań ujętych w programach operacyjnych i programach uzbrojenia, stosownie do właściwości, na podstawie przepisów wewnętrznie obowiązujących są:

a) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego – w zakresie osiągania zdolności operacyjnych oraz planowania środków finansowych na realizację programów operacyjnych, w uzgodnieniu z Podsekretarzem Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej do Spraw Uzbrojenia i Modernizacji, Dyrektorami programów operacyjnych i Dyrektorem Departamentu Budżetowego;

b) Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej do Spraw Uzbrojenia i Modernizacji – w zakresie zapewnienia realizacji programów uzbrojenia;

c) Dyrektorzy programów operacyjnych – w zakresie zarządzania programami.

¹⁾ W roku uchwalenia ustawy o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu Sił Zbrojnych RP (2001) w Sojuszu Północnoatlantyckim planowanie obronne realizowane było w 6-letnim cyklu planistycznym (o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy) i na taki okres przygotowany został pierwszy program rozwoju SZ RP (2001–2006). Począwszy od 2008 r., planowanie obronne w NATO realizowane jest w cyklu 10-letnim. Pierwszy program rozwoju SZ RP opracowany w takim horyzoncie planistycznym obejmował lata 2009–2018. Aktualnie obowiązuje Program rozwoju Sił Zbrojnych w latach 2013–2022 (na konieczność zachowania zgodności z zasadami planowania obronnego NATO, dla kolejnych okresów planistycznych objętych Programem, wskazuje art. 4 ust. 3 ustawy).

²⁾ Spośród europejskich krajów NATO w 2012 r. poziom zbliżony lub większy od 1,5% PKB roku planistycznego osiągnęły m.in.: Grecja, Wlk. Brytania, Turcja, Francja, Estonia, Portugalia, Chorwacja, Albania oraz Norwegia.

³⁾ Art. 7. 1. Na finansowanie potrzeb obronnych Rzeczypospolitej Polskiej przeznacza się corocznie wydatki z budżetu państwa w wysokości nie niższej niż 1,95% produktu krajowego brutto z roku poprzedniego, w tym majątkowe min. 20%.