Monitor Polski - rok 2012 poz. 844

Okres II wojny światowej zapisany został pięknymi kartami historii Polskiego Państwa Podziemnego. W dziele tym nie zabrakło ludzi młodych, którzy od pierwszych dni wojny z narażeniem zdrowia i życia walczyli i nieśli pomoc innym. 27 września 1939 roku powołano dobrze zorganizowane podziemne harcerstwo, które przyjęło kryptonim „Szare Szeregi”.

Kierownictwo ówczesnej harcerskiej konspiracji miało świadomość, że młodzi ludzie powinni przede wszystkim uczyć się i kształtować swój charakter, że podejmowanie walki zbrojnej przez wciąż kształtujące się charaktery może przynieść wiele niepożądanych skutków. Dlatego głównym celem Szarych Szeregów było wychowanie, co wyrażał niezwykle trafny program działania „Dziś – Jutro – Pojutrze”. Ten program był adresowany do harcerzy oraz do szerokich kręgów młodzieży, na którą oddziaływały Szare Szeregi.

3 listopada 1942 roku Szare Szeregi podzieliły się na trzy grupy wiekowe. Najmłodsza, która przyjęła nazwę „Zawisza”, stała się organizacją zrzeszającą dwunasto- – piętnastolatków. W krótkim czasie podobne decyzje podjęły inne organizacje harcerskie, takie jak Hufce Polskie (Harcerstwo Polskie) czy Orlęta, także obniżając wiek uczestników. Zadaniem Zawiszaków nie miała być walka z bronią w ręku, lecz służba pomocnicza w wywiadzie, łączności, kolportażu, pomoc medyczna, wsparcie formacji bojowych i ludności cywilnej, a przede wszystkim nauka umiejętności niezbędnych do odbudowy Polski po wojnie. Zawiszacy z chwilą otrzymania przydziału do odpowiednich służb oddziałów bojowych stawali się żołnierzami Armii Krajowej bez względu na wiek. Trudno być żołnierzem, mając 18 lat, ale o wiele trudniej, mając trochę więcej niż 12 lat!

Senat Rzeczypospolitej Polskiej, w 70. rocznicę powołania do służby „Zawiszy” Szarych Szeregów, składa hołd tym najmłodszym żołnierzom Polski Podziemnej, harcerzom Szarych Szeregów, Hufców Polskich i z innych podziemnych organizacji – tym, którzy nie zawahali się w najtrudniejszych latach swego życia pełnić służbę ku chwale Rzeczypospolitej. Program „Dziś – Jutro – Pojutrze” był świadectwem niezwykłej dojrzałości narodowej, obywatelskiej i społecznej. Wasza Służba Bogu, Polsce i Bliźnim na trwałe zapisała się w naszych dziejach i w naszych sercach.

Niech taka postawa służby dla innych będzie wzorem dla współczesnych młodych, wchodzących w prawdziwe, dorosłe życie. Niech będzie ważnym wskazaniem dla młodzieży w podejmowaniu ważnych życiowych decyzji, zachętą do bezinteresownej służby, dla dobra naszego Narodu i Państwa.

Uchwała podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

Marszałek Senatu: B. Borusewicz