Monitor Polski - rok 2011 nr 81 poz. 824

UMOWA

MIĘDZY

RZĄDEM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

A RZĄDEM FEDERACJI ROSYJSKIEJ

O TRANSPORCIE MORSKIM

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Federacji Rosyjskiej, zwane dalej „Umawiającymi się Stronami”;

pragnąc rozwijać przyjazne stosunki między obydwoma Państwami,

mając na celu rozwój współpracy w dziedzinie transportu morskiego, w oparciu o zasady równości praw, obustronnych korzyści i wolności żeglugi;

uwzględniając postanowienia umów międzynarodowych w dziedzinie transportu morskiego, które wiążą oba Państwa;

uzgodniły co następuje:

Dla celów niniejszej Umowy użyte określenia oznaczają:

a) „właściwe organy Umawiających się Stron”:

– w Rzeczypospolitej Polskiej – Ministra Infrastruktury,

– w Federacji Rosyjskiej – Ministerstwo Transportu Federacji Rosyjskiej;

b) „statek Umawiającej się Strony” – każdy statek morski wpisany do rejestru okrętowego Państwa tej Umawiającej się Strony zgodnie z przepisami jego prawa i podnoszący jego banderę. Określenie to nie obejmuje okrętów marynarki wojennej i innych statków państwowych wykorzystywanych w celach niehandlowych, statków rybackich, statków hydrograficznych, oceanograficznych i statków do badań naukowych, statków sportowych oraz statków rekreacyjnych;

c) „przedsiębiorstwo żeglugi morskiej”:

– w Rzeczypospolitej Polskiej – osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, prowadzącą działalność w zakresie żeglugi międzynarodowej, zarejestrowaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z jej przepisami prawa;

– w Federacji Rosyjskiej – osobę prawną lub indywidualnego przedsiębiorcę zarejestrowanych zgodnie z przepisami prawa Federacji Rosyjskiej i eksploatujących statki wykorzystywane w żegludze międzynarodowej;

d) „członek załogi” – kapitana i każdą inną osobę aktualnie zatrudnioną do pełnienia obowiązków na statku w czasie podróży w zakresie funkcjonowania lub obsługi statku i wpisaną na listę załogi;

e) „port Umawiającej się Strony” – każdy port morski, włączając redy, znajdujący się na terytorium Państwa Umawiającej się Strony, otwarty dla obcych statków.

1. Umawiające się Strony:

a) wspierają rozwój przewozów morskich między portami Umawiających się Stron oraz współdziałają w eliminowaniu wszelkich przeszkód, które mogą utrudniać rozwój tych przewozów,

b) popierają nieograniczony udział przedsiębiorstw żeglugi morskiej Umawiających się Stron w przewozie ładunków wymienianych między portami Umawiających się Stron, a także między portami Umawiających się Stron a portami państw trzecich.

2. Statki jednej Umawiającej się Strony mają prawo do zawijania do portów drugiej Umawiającej się Strony i do przewozu pasażerów i ładunków między portami obu Umawiających się Stron, jak również między każdym z nich a portami państw trzecich.

3. Postanowienia niniejszego artykułu nie naruszają prawa statków państw trzecich do uczestnictwa w przewozach morskich między portami Umawiających się Stron.

1. Postanowienia niniejszej Umowy nie naruszają praw i zobowiązań Umawiających się Stron, wynikających z innych umów międzynarodowych, stronami których są Rzeczypospolita Polska lub Federacja Rosyjska, oraz z ich członkostwa w organizacjach międzynarodowych.

2. Każda z Umawiających się Stron podejmuje starania, aby związać się odpowiednimi wielostronnymi umowami międzynarodowymi o bezpieczeństwie morskim, ochronie środowiska morskiego i o socjalnych warunkach pracy marynarzy.

Umawiające się Strony przestrzegają zasad niedyskryminacji i uczciwej konkurencji w morskiej żegludze międzynarodowej.

Przedsiębiorstwa żeglugi morskiej jednej Umawiającej się Strony mogą tworzyć na terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony przedstawicielstwa lub oddziały, zgodnie z przepisami prawa obowiązującymi w Państwie, na terytorium którego przedstawicielstwo lub oddział są tworzone.

Każda z Umawiających się Stron przyznaje przedsiębiorstwom żeglugi morskiej drugiej Umawiającej się Strony prawo wykorzystywania przychodów otrzymywanych za świadczenie usług w dziedzinie transportu morskiego uzyskanych na terytorium jej Państwa w celu dokonywania płatności wynikających z usług lub zapewnia transfer tych przychodów na waluty wymienialne.

1. Każda z Umawiających się Stron zapewnia w swoich portach statkom drugiej Umawiającej się Strony takie samo traktowanie jak swoim statkom, zatrudnionym w żegludze międzynarodowej, w szczególności w zakresie dostępu do portów, poboru opłat portowych, traktowania podczas pobytu w portach i wyjścia z portów, korzystanie z urządzeń przeładunkowych, jak również dostępu do wszystkich innych usług i urządzeń portowych.

2. Każda z Umawiających się Stron zapewnia statkom państw trzecich, eksploatowanym przez przedsiębiorstwo żeglugi morskiej drugiej Umawiającej się Strony, traktowanie, o jakim mowa w ustępie 1, o ile nie jest to sprzeczne ze zobowiązaniami międzynarodowymi lub ustawodawstwem tej Umawiającej się Strony.

Niniejsza Umowa nie obejmuje:

a) przewozu między portami tej samej Umawiającej się Strony (kabotaż), usług pilotowania, cumowania, pogłębiania, holowania zastrzeżonych dla przedsiębiorstw i obywateli Umawiających się Stron,

b) naukowych badań morza.

Statki jednej Umawiającej się Strony, jak również ich członkowie załogi, pasażerowie i ładunek, znajdujące się na terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony podlegają przepisom prawa obowiązującym w Państwie pobytu.

Umawiające się Strony podejmują, w ramach przepisów prawa obowiązujących na terytoriach ich Państw oraz ich przepisów portowych, wszelkie niezbędne działania w celu ułatwienia i uproszczenia formalności administracyjnych, celnych i innych formalności stosowanych w ich portach.

1. Każda z Umawiających się Stron uznaje dokumenty znajdujące się na pokładzie statku drugiej Umawiającej się Strony dotyczące ich przynależności państwowej, wyposażenia i pojemności oraz wszystkie inne dokumenty wydane lub uznane przez drugą Umawiającą się Stronę zgodnie z przepisami prawa Państwa tej Umawiającej się Strony.

2. Statki jednej z Umawiających się Stron posiadające ważne świadectwa pomiarowe są zwolnione z ponownego pomiaru w portach drugiej Umawiającej się Strony.

1. Każda z Umawiających się Stron uznaje dokumenty tożsamości członków załóg, będących obywatelami Państw Umawiających się Stron, uprawniające do przekraczania granicy państwowej, wydane przez właściwe organy drugiej Umawiającej się Strony i przyznaje posiadaczom tych dokumentów prawa, o których mowa w artykule 13 niniejszej Umowy. Dokumentami tymi są:

– dla obywateli Rzeczypospolitej Polskiej – paszport i książeczka żeglarska,

– dla obywateli Federacji Rosyjskiej – paszport i książeczka żeglarska lub dokument tożsamości marynarza.

2. Członkowie załogi statku jednej z Umawiających się Stron, będący obywatelami państw trzecich, muszą posiadać ważne dokumenty uprawniające do przekraczania granicy państwowej, wydane przez właściwe organy państw trzecich.

1. Każda z Umawiających się Stron zezwala członkom załogi statku drugiej Umawiającej się Strony, posiadającym jeden z dokumentów wymienionych w artykule 12 ustęp 1 i 2 niniejszej Umowy oraz wizę lub inny dokument, o ile są one wymagane, na zejście na ląd oraz przebywanie w obrębie miasta portowego podczas postoju statku w porcie tej Umawiającej się Strony, zgodnie z prawem jej Państwa.

2. Każdy członek załogi, będący posiadaczem jednego z wymienionych w artykule 12 ustęp 1 i 2 niniejszej Umowy dokumentów oraz wizy, o ile ta jest wymagana, może wjechać lub przejechać tranzytem przez terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony w następujących przypadkach:

a) powrotu na terytorium swojego Państwa,

b) udania się na swój statek lub przejścia na inny statek,

c) w każdym innym celu uznanym przez właściwe organy drugiej Umawiającej się Strony za uzasadniony.

3. Jeżeli według przepisów prawa obowiązujących na terytorium Państw Umawiających się Stron dotyczących pobytu lub tranzytu cudzoziemców, wymagane jest uzyskanie wizy, zostanie ona wydana możliwie bez zbędnej zwłoki.

4. Właściwe organy Umawiających się Stron wydadzą zezwolenie na pobyt członkowi załogi, który na czas leczenia został odwieziony do szpitala na terytorium ich Państwa.

5. Każda z Umawiających się Stron zastrzega sobie prawo odmowy wjazdu na terytorium swojego Państwa każdej osobie uznanej za niepożądaną.

1. Jeżeli statek jednej Umawiającej się Strony ulegnie wypadkowi, osiądzie na mieliźnie, zostanie wyrzucony na brzeg lub dozna innej awarii na wodach wewnętrznych lub morzu terytorialnym Państwa drugiej Umawiającej się Strony, to druga Strona udzieli statkowi, członkom załogi, pasażerom i ładunkom wszelkiej możliwej pomocy, która jest udzielana w podobnych sytuacjach swoim statkom i niezwłocznie powiadomi najbliższy urząd konsularny Państwa pierwszej Umawiającej się Strony.

Ustalanie przyczyn wypadków morskich będzie prowadzone zgodnie z przepisami prawa obu Umawiających się Stron.

2. Ładunek, wyposażenie i inne przedmioty wyładowane lub uratowane ze statku, o których mowa w pierwszym akapicie niniejszego artykułu, nie będą podlegały opłatom celnym i innym opłatom związanym z przywozem, pod warunkiem, że nie będą one wprowadzone do swobodnego obrotu na terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony.

Ładunek, wyposażenie i inne przedmioty, o których mowa w ustępie 1 niniejszego punktu, nieprzekazane do wykorzystania lub niewprowadzone do swobodnego obrotu towarowego na terytorium Państwa drugiej Umawiającej się Strony, podlegają wywozowi z tego terytorium w możliwie najkrótszym terminie.

3. Postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie naruszają prawa do jakichkolwiek roszczeń z tytułu ratownictwa morskiego, pomocy i opieki udzielonej statkowi, jego załodze, pasażerom i ładunkowi.

Umawiające się Strony będą zachęcać przedsiębiorstwa transportu morskiego oraz inne instytucje związane z transportem morskim swoich Państw do rozwijania wszelkich możliwych form współpracy, w szczególności w dziedzinach szkolnictwa morskiego, żeglugi bliskiego zasięgu, ochrony portów i żeglugi morskiej, ochrony środowiska morskiego i ratownictwa morskiego.

Przedstawiciele właściwych organów Umawiających się Stron mogą spotykać się, w miarę potrzeb, na zmianę w Rzeczypospolitej Polskiej i Federacji Rosyjskiej na prośbę jednej z Umawiających się Stron w celu omówienia przebiegu realizacji niniejszej Umowy i przedyskutowania wszelkich innych zagadnień dotyczących transportu morskiego, którymi Strony są zainteresowane.

1. Wszelkie spory między Umawiającymi się Stronami, wynikające z interpretacji lub stosowania niniejszej Umowy, będą rozstrzygane w drodze negocjacji przez ich właściwe organy.

2. W przypadku nie osiągnięcia porozumienia w drodze negocjacji, spory będą rozstrzygane w drodze dyplomatycznej.

1. Umowa niniejsza wejdzie w życie po upływie trzydziestego (30) dnia od dnia otrzymania ostatniego pisemnego powiadomienia o wypełnieniu przez Umawiające się Strony wewnętrznych procedur, niezbędnych dla jej wejścia w życie.

2. Z dniem wejścia w życie niniejszej Umowy w stosunkach między Rzeczpospolitą Polską i Federacją Rosyjską, traci moc Porozumienie o współpracy w dziedzinie morskiej żeglugi handlowej, podpisane w Budapeszcie dnia 3 grudnia 1971 roku.

Zmiany do niniejszej Umowy, uzgodnione przez Umawiające się Strony, wejdą w życie zgodnie z procedurą określoną w artykule 18 ustęp 1 niniejszej Umowy.

Umowa niniejsza zawarta jest na czas nieokreślony. Każda z Umawiających się Stron może wypowiedzieć niniejszą Umowę w drodze pisemnego powiadomienia drugiej Umawiającej się Strony. Umowa niniejsza utraci moc po upływie 6 miesięcy od dnia otrzymania takiego powiadomienia przez drugą Umawiającą się Stronę.

Sporządzono w Warszawie dnia 6 grudnia 2010 roku, w dwóch egzemplarzach, każdy w językach: polskim i rosyjskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.

Wersja rosyjska