Monitor Polski - rok 2011 nr 24 poz. 259

Na podstawie art. 18 ust. 3a ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2008 r. Nr 7, poz. 39, z późn. zm.¹⁾) zarządza się, co następuje:

2. Użyte w przepisach zarządzenia skróty oznaczają:

– k.k. – ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.²⁾),

– k.p.k. – ustawę z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.³⁾),

– k.k.s. – ustawę z dnia 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2007 r. Nr 111, poz. 765, z późn. zm.⁴⁾),

– k.w. – ustawę z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń (Dz. U. z 2010 r. Nr 46, poz. 275, z późn. zm.⁵⁾),

– k.p.w. – ustawę z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2008 r. Nr 133, poz. 848, z późn. zm.⁶⁾).

2. Sekretariat w zakresie zleconym przez prokuratora wykonuje czynności formalno-prawne przewidziane w ustawach, jeżeli do ich wykonania nie jest uprawniony wyłącznie prokurator.

2. Czynności z zakresu administracji Naczelnego Prokuratora Wojskowego, wojskowego prokuratora okręgowego i wojskowego prokuratora garnizonowego, zwanych dalej „kierownikami jednostek”, wykonują wyznaczeni pracownicy.

2. W skład sekretariatu mogą wchodzić: archiwum wyodrębnione, biblioteka, biuro podawcze oraz hala maszyn.

2. Jeżeli wyodrębniono części sekretariatów w oddziałach, wydziałach lub działach, podlegają one – w zakresie obsługi administracyjnej prowadzonych spraw – szefom oddziałów i wydziałów, naczelnikom wydziałów lub kierownikom działów, a w pozostałym zakresie w sposób określony w ust. 1.

2. Kierownik sekretariatu kieruje całością prac sekretariatu, sprawuje nadzór nad prawidłowością i terminowością ich wykonywania, jest zwierzchnikiem zatrudnionych w nim pracowników i zgodnie z zarządzeniem o podziale czynności przysługują mu uprawnienia przełożonego.

3. Na polecenie przełożonego kierownik sekretariatu sprawuje nadzór w szczególności w:

1) Naczelnej Prokuraturze Wojskowej – nad wyodrębnionymi częściami sekretariatu w oddziałach i wydziałach;

2) wojskowej prokuraturze okręgowej – nad wyodrębnionymi częściami sekretariatu w wydziałach;

3) w wojskowej prokuraturze garnizonowej – nad wyodrębnionymi częściami sekretariatu w działach.

4. W skład sekretariatu wchodzą także pracownicy obsługujący system informatyczny prokuratury.

2. Pracownicy zobowiązani są do: wykonywania powierzonych im zadań terminowo, sumiennie i starannie, wykazywania życzliwości i bezstronności wobec obywateli, przestrzegania tajemnicy państwowej i służbowej, a także dbałości o kulturę urzędowania i powierzony sprzęt.

1) zapewnienie sprawnego obiegu wpływających i sporządzanych w prokuraturze dokumentów procesowych i innych pism oraz ich ewidencjonowanie i rejestrowanie;

2) prowadzenie repertoriów, rejestrów, wykazów kontrolnych i innych urządzeń ewidencyjnych oraz wpisywanie w nich aktualnych danych dotyczących biegu spraw i sposobu ich merytorycznego zakończenia;

3) prowadzenie korespondencji, sporządzanie projektów pism i dokumentów z zakresu administracji kierownika jednostki;

4) prowadzenie terminarzy zapewniających podejmowanie przez prokuratorów decyzji procesowych lub innych czynności w terminach przewidzianych prawem lub wskazanych przez prokuratorów;

5) informowanie stron procesowych i ich pełnomocników o biegu spraw zawisłych w prokuraturze w zakresie przewidzianym przepisami prawa lub wskazanym przez prokuratorów;

6) protokołowanie czynności procesowych wykonywanych przez prokuratorów;

7) wykonywanie czynności biurowych i technicznych w toku opracowywania dokumentów;

8) udostępnianie akt spraw, umożliwianie sporządzenia z nich odpisów i kserokopii oraz sporządzanie i wydawanie odpłatnie – za zgodą prokuratora – uwierzytelnionych odpisów dokumentów lub kserokopii;

9) porządkowanie materiału aktowego, zszywanie akt głównych i nadzoru zakończonych postępowań, z uwzględnieniem wymogów w zakresie załączania materiałów do właściwych akt, ich numerowanie i umieszczanie odpowiednich adnotacji na aktach;

10) prowadzenie ewidencji dowodów rzeczowych, przyjmowanie ich i przechowywanie w prokuraturze oraz przekazywanie, zgodnie z decyzją prokuratora, do dyspozycji właściwych organów i uprawnionych osób;

11) wykonywanie czynności związanych z zadaniami wynikającymi z ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o gromadzeniu, przetwarzaniu i przekazywaniu informacji kryminalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 29, poz. 153, Nr 167, poz. 1131, Nr 182, poz. 1228 i Nr 229, poz. 1497);

12) wykonywanie zadań związanych z przekazywaniem i uzyskiwaniem informacji z Krajowego Rejestru Karnego, w tym informacji o osobie i o podmiocie zbiorowym;

13) wykonywanie czynności związanych z obsługą systemu informatycznego Naczelnej Prokuratury Wojskowej – ProkStat.;

14) przygotowywanie okresowych sprawozdań statystycznych oraz w oparciu o wynikające z nich dane projektów innych informacji o wynikach działalności prokuratury;

15) wypełnianie formularzy sprawozdawczych dla potrzeb statystyki oraz innych formularzy przeznaczonych do przekazywania informacji źródłowych dla systemów informatycznych w formie elektronicznej;

16) wykonywanie czynności związanych z archiwizowaniem akt, prowadzenie archiwum wyodrębnionego, sporządzanie dokumentacji związanej z przekazywaniem akt do archiwum wojskowego oraz przygotowywanie wniosków o zezwolenie na zniszczenie akt i materiałów niearchiwalnych po upływie okresu ich przechowywania w prokuraturze;

17) wykonywanie czynności związanych z zapewnieniem niezbędnych w pracy prokuratury materiałów piśmiennych, druków, repertoriów, rejestrów i formularzy urzędowych oraz sprawdzanie, czy są one zgodne z obowiązującymi wykazami i wzorami;

18) wykonywanie innych czynności na polecenie przełożonego lub uprawnionego prokuratora.

2. Na pracownikach spoczywa obowiązek niezwłocznego wykonywania zarządzeń i poleceń prokuratora wydanych na piśmie oraz umieszczania pod tekstem takiej decyzji zapisu „wykonano”, opatrzonego imienną pieczątką lub czytelnym podpisem pracownika i datą.

2. Po wydaniu przez prokuratora postanowienia o wszczęciu postępowania przeciwko funkcjonariuszowi publicznemu, o którym mowa w art. 115 § 13 k.k., sekretariat zawiadamia o tym przełożonego tego funkcjonariusza, a o wszczęciu postępowania przeciwko innym osobom, o których mowa w art. 21 § 1 k.p.k., wysyła takie zawiadomienie na polecenie prokuratora.

2. Osobom, o których mowa w ust. 1, sekretariat udziela – w uzgodnieniu z prokuratorem prowadzącym lub nadzorującym postępowanie – także informacji o przewidywanych terminach czynności procesowych, jeżeli osoby te uprawnione są do uczestnictwa w takich czynnościach.

3. Informacje telefoniczne mogą być udzielane w zakresie wskazanym w ust. 1 i 2 wyłącznie osobom uprawnionym, co do których tożsamości pracownik nie ma wątpliwości.

2. Przed udostępnieniem akt sprawy do wglądu należy sprawdzić tożsamość osoby uprawnionej.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w odniesieniu do przeglądania akt spraw o wykroczenia.

2. Zapytanie, o którym mowa w ust. 1, sekretariat przekazuje także wówczas, gdy w zakończonym śledztwie lub dochodzeniu oraz w postępowaniu w sprawach o wykroczenia, prowadzonych przez Żandarmerię Wojskową, zwaną dalej „ŻW”, lub inny organ uprawniony do prowadzenia postępowania, brak jest danych dotyczących karalności podejrzanego, a z przekazanych prokuratorowi akt sprawy nie wynika, że takich danych zażądano.

2. Dokumenty dotyczące opłat i wydatków otrzymane po skierowaniu akt sprawy do sądu przesyła się sądowi w ślad za sprawą po zatwierdzeniu wynikających z nich należności przez prokuratora i po uregulowaniu tych należności.

1) w aktach nadzoru nie pozostawiono dokumentów, które należało dołączyć do akt głównych;

2) sporządzono odpowiednią liczbę odpisów aktu oskarżenia wraz ze składanymi z nim wnioskami, odpisów wniosku o warunkowe umorzenie postępowania karnego oraz wniosku o umorzenie postępowania i zastosowanie środka zabezpieczającego, wniosku o ukaranie w sprawach o wykroczenia i wniosku o wymierzenie kary w postępowaniu dyscyplinarnym;

3) wysłano zawiadomienie o skierowaniu aktu oskarżenia i o treści art. 335 i art. 387 k.p.k. oraz wniosków wymienionych w pkt 2 do oskarżonego (obwinionego) i jego obrońcy oraz ujawnionego w toku postępowania pokrzywdzonego i jego pełnomocnika wraz z pouczeniem, o którym mowa w art. 334 § 2 k.p.k., a także w art. 26 § 1 k.p.w. oraz do osoby lub instytucji, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie, a także do osoby, o której mowa w art. 54 § 2 k.p.w. oraz w sytuacji określonej w art. 56a k.p.w.;

4) prokurator wydał postanowienie w odniesieniu do wszystkich dowodów rzeczowych w sprawie;

5) zawiadomiono o ukończeniu postępowania przygotowawczego toczącego się z urzędu przeciwko osobom, o których mowa w art. 21 § 1 k.p.k. – przełożonych tych osób.

1) wpisuje sprawę do wykazu kontrolnego „Pm” – dla spraw skierowanych do instytucji lub osoby godnej zaufania w celu przeprowadzenia takiego postępowania;

2) odnotowuje datę wydania przez prokuratora postanowienia o skierowaniu sprawy do instytucji lub osoby, o których mowa w pkt 1, oraz termin zakreślony przez prokuratora;

3) przekazuje za pokwitowaniem – zgodnie z zarządzeniem prokuratora – akta sprawy, materiały tej instytucji albo osobie godnej zaufania;

4) po zakończeniu postępowania mediacyjnego odnotowuje datę zwrotu akt sprawy lub materiałów wraz ze sprawozdaniem i załącza do akt zestawienie wydatków związanych z jego przeprowadzeniem oraz doręczeniem wezwań i pism w tym postępowaniu.

2. W sprawach, w których postępowanie zawieszono na podstawie art. 11 § 2 k.p.k., sekretariat – wykonując zarządzenie prokuratora – ustala datę wydania orzeczenia i jego uprawomocnienia się w sprawie o inne przestępstwo, o którym mowa w art. 11 § 1 k.p.k., a następnie przedkłada prokuratorowi akta zawieszonego postępowania w terminie umożliwiającym podjęcie decyzji przed upływem 3 miesięcy od daty uprawomocnienia się wymienionego orzeczenia.

3. W sprawach, w których postępowanie umorzono na podstawie art. 11 § 1 k.p.k., sekretariat – wykonując zarządzenie prokuratora – ustala datę uchylenia lub zmiany treści prawomocnego wyroku, orzeczonego w sprawie o inne przestępstwo, o którym mowa w tym przepisie, a następnie przedkłada akta umorzonego postępowania prokuratorowi, celem podjęcia przez niego decyzji o nadaniu biegu sprawie, zgodnie z art. 11 § 3 k.p.k.

4. W postępowaniach, które zawieszono na podstawie art. 7 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o świadku koronnym (Dz. U. z 2007 r. Nr 36, poz. 232, z 2009 r. Nr 178, poz. 1375 oraz z 2010 r. Nr 127, poz. 857 i Nr 182, poz. 1228), sekretariat – wykonując zarządzenie prokuratora – ustala datę uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie przeciwko pozostałym sprawcom i niezwłocznie przedkłada prokuratorowi akta zawieszonego postępowania.

5. W razie zawieszenia postępowania na podstawie art. 72 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485, z późn. zm.⁸⁾), sekretariat ustala datę zakończenia leczenia, a następnie wykonuje czynności wskazane w ust. 4.

2. W razie zastosowania środka zapobiegawczego w postaci zakazu opuszczania kraju, zakazu opuszczania kraju połączonego z zatrzymaniem paszportu lub innego dokumentu uprawniającego do przekroczenia granicy albo z zakazem wydania takiego dokumentu, odpis postanowienia w tym przedmiocie przesyła się organowi, który wydał paszport lub inny dokument, o którym mowa wyżej, bądź jest uprawniony do ich wydania.

3. Zatrzymany paszport lub inny dokument określony w ust. 2, po jego zarejestrowaniu – zgodnie z wymogami wynikającymi z § 112 ust. 8 i 9 – przesyła się organowi, który wydał ten dokument.

4. Odpis postanowienia, o którym mowa w ust. 2, dotyczącego cudzoziemca przesyła się wraz z zatrzymanym dokumentem urzędowi konsularnemu państwa obcego, którego obywatelem jest cudzoziemiec.

5. Odpis postanowienia, o którym mowa w ust. 2 i 4, należy również przesłać Komendzie Głównej Straży Granicznej.

6. W przypadku uchylenia lub zmiany na inny środka zapobiegawczego, określonego w art. 277 § 1 k.p.k., odpis postanowienia w tym przedmiocie należy przesłać organom wymienionym w ust. 2, 4 i 5.

2. O uchyleniu tymczasowego aresztowania sekretariat zawiadamia ponadto Krajowy Rejestr Karny.

3. Czynności określone w ust. 1 i 2 sekretariat realizuje zgodnie z zarządzeniem prokuratora.

2. W przypadku gdy stosowano inny środek zapobiegawczy, po sporządzeniu aktu oskarżenia sekretariat przesyła niezwłocznie zawiadomienia właściwym organom określonym w § 21.

2. Pisma w sprawach niecierpiących zwłoki oznacza się napisem „Pilne”, a w sprawach terminowych – „Terminowe”.

2. W nagłówku pisma podaje się, w miarę potrzeby, określenie przedmiotu sprawy.

3. W odpowiedzi na otrzymane pismo powołuje się datę i sygnaturę pisma, którego odpowiedź dotyczy.

4. Jeżeli sprawa, której dotyczy pismo, pozostaje w ewidencji innego organu uprawnionego do prowadzenia postępowań, należy również wskazać numer sprawy w tej ewidencji.

5. Pod tekstem pisma z lewej strony należy podać liczbę załączników, jeżeli się je załącza. Na oryginale i na kopii pisma należy ponadto umieścić inicjały autora pisma oraz osoby sporządzającej maszynopis.

1) na postanowieniach prokuratora: o zastosowaniu środka zapobiegawczego, o uchyleniu tymczasowego aresztowania i innych środków zapobiegawczych, o poszukiwaniu podejrzanego listem gończym i odwołaniu listu gończego, o zabezpieczeniu majątkowym, zatrzymaniu rzeczy, przeszukaniu, o żądaniu wydania rzeczy oraz przyznaniu należności świadkom i biegłym;

2) na zarządzeniach prokuratora o wyrażeniu zgody na jednorazowe widzenie z osobą tymczasowo aresztowaną, nakazach doprowadzenia, wydania i zwolnienia osoby tymczasowo aresztowanej oraz piśmie dotyczącym przekazania tymczasowo aresztowanych do dyspozycji sądu, przekazania ścigania za granicę i na wniosku o zagraniczną pomoc prawną, a także na uwierzytelnionym dokumencie wydawanym stronom procesowym;

3) na pismach przewodnich kierowanych do organów państw obcych, a także na decyzjach Ministra Sprawiedliwości w sprawach dotyczących ekstradycji oraz przekazania ścigania;

4) w sprawach osobowych – na legitymacji służbowej, świadectwie pracy oraz innym dokumencie dotyczącym stosunku służbowego lub pracy.

2. W razie wydawania uwierzytelnionego odpisu dokumentu pieczęć urzędową okrągłą należy odciskać na każdej stronie uwierzytelnianego odpisu i poświadczać zgodność tej strony z oryginałem.

3. Odcisk pieczęci urzędowej okrągłej umieszcza się na piśmie uprzednio podpisanym przez osobę upoważnioną po lewej stronie podpisu.

2. Do pisma załącza się kopertę, chyba że prokurator zarządzi inaczej.

3. Pracownicy otwierają wpływające do prokuratury przesyłki urzędowe, z wyjątkiem przesyłek oznaczonych klauzulą: „Ściśle tajne”, „Tajne”, „Poufne” i „Zastrzeżone”, a także przesyłek adresowanych imiennie oraz z napisem „do rąk własnych”.

4. O otwarciu przesyłki urzędowej adresowanej imiennie lub „do rąk własnych”, przeznaczonej dla osoby nieobecnej, decyduje kierownik jednostki.

5. Zasady postępowania z przesyłkami urzędowymi oznaczonymi klauzulą: „Ściśle tajne”, „Tajne”, „Poufne” i „Zastrzeżone” określone są w części II rozdział 4 oraz w § 5 zarządzenia.

2. Każde pismo wpływające lub wysyłane w sprawach zarejestrowanych w repertoriach i innych księgach wymienionych w § 63 otrzymuje sygnaturę sprawy, której dotyczy, albo liczbę porządkową, pod którą sprawa była wpisana.

3. Jeżeli otwarcie przesyłki jest wyłączone z kompetencji sekretariatu, adnotację, o której mowa w ust. 1, umieszcza się na adresowanej stronie opakowania, nie naruszając stempla pocztowego.

4. W przypadku korespondencji oznaczonej klauzulą tajności adnotację (prezentatę) umieszcza się na zewnętrznej kopercie.

5. Na żądanie osoby składającej pismo pracownik wydaje pokwitowanie lub potwierdza na kopii odbiór pisma, podając datę przyjęcia oraz odciska stempel z nazwą prokuratury i składa podpis.

2. Kierownikowi jednostki przedstawia się wszelkie pisma prokuratorów nadrzędnych, ponaglenia załatwienia doręczonych pism, skargi i zażalenia dotyczące podległych prokuratorów, asesorów i aplikantów oraz pracowników.

3. Akta główne i akta nadzoru spraw karnych, w których nie zakończono postępowania oraz niektóre ważniejsze dokumenty, doręcza się prokuratorom za pokwitowaniem w książce doręczeń. Przekazywanie akt i dokumentów między prokuratorami może odbywać się wyłącznie za pośrednictwem sekretariatu.

2. Pisma i przesyłki powinny być doręczone adresatowi w dniu ich wpływu, a najpóźniej w godzinach rannych następnego dnia roboczego.

2. Prokurator prowadzący sprawę decyduje, czy koperta stanowi dowód mający znaczenie dla toczącego się postępowania i podlega włączeniu do akt sprawy.

2. Nakaz zwolnienia doręcza się aresztowi śledczemu w dniu jego wydania. Jeżeli areszt śledczy znajduje się poza miejscowością będącą siedzibą prokuratury, nakaz zwolnienia doręcza się niezwłocznie w sposób wcześniej uzgodniony z dyrektorem aresztu, w tym również za pośrednictwem pracownika.

3. Akta spraw kierowanych z aktami oskarżenia lub wnioskami, o których mowa w ust. 1, do sądu mającego siedzibę w miejscowości, w której siedzibę ma prokuratura, dostarcza się za pokwitowaniem na kopiach pism przewodnich.

4. Dowody rzeczowe wartościowe oraz przedmioty, substancje i materiały wymienione w art. 232a § 1 k.p.k., a także przedmioty stanowiące poręczenie majątkowe, przekazuje się przez uprawnionego pracownika i przy zapewnieniu niezbędnych środków ostrożności. Inne dowody rzeczowe przekazuje się przez pracownika lub przesyła za pośrednictwem poczty, przesyłką poleconą za zwrotnym pokwitowaniem odbioru.

5. Wezwania, zawiadomienia i odpisy postanowień innych niż wymienione w ust. 1 przesyła się jako przesyłki polecone za zwrotnym pokwitowaniem odbioru, a pozostałe pisma doręczane przez pocztę – jako przesyłki polecone, na zasadach określonych przepisami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu doręczania pism sądowych w postępowaniu karnym (Dz. U. Nr 108, poz. 1022).

6. Wnioski prokuratora o zastosowanie tymczasowego aresztowania wraz z aktami sprawy przekazuje się do sądu w sposób zapewniający terminowe doręczenie, w tym również za pośrednictwem pracownika.

7. W sposób wskazany w ust. 6 należy przekazywać do sądu wnioski prokuratora o wydanie europejskich nakazów aresztowania na podstawie art. 607a k.p.k. oraz europejskie nakazy aresztowania wystawione przez organy innych państw członkowskich Unii Europejskiej (UE) wraz ze stosownymi materiałami w tych sprawach.

2. Do akt głównych spraw karnych przedstawianych prokuratorom nadrzędnym załącza się akta nadzoru.

3. W razie sporządzenia i wydania odpisu (wyciągu) dokumentu znajdującego się w aktach sprawy karnej lub dotyczącego tej sprawy zaświadczenia – na oryginale dokumentu lub na kopii – zamieszcza się adnotację o poleceniu wydania i potwierdzenie odbioru przez zainteresowanego.

2. Kolejne tomy akt oznacza się numeracją rzymską, zachowując ciągłość numeracji kart.

3. W przypadku określonym w § 41, gdy przyjęto inny niż chronologiczny system układania pism w aktach sprawy, ciągłość numeracji kart należy zachować w obrębie tego samego wątku osobowego lub przedmiotowego, a jeżeli liczba tomów akt w poszczególnych wątkach jest większa niż jeden, należy je oznaczać dodatkowo wielkimi literami alfabetu.

2. Materiały dotyczące europejskich nakazów aresztowania, wydawanych na podstawie art. 607a k.p.k., gromadzone są w aktach głównych i aktach nadzoru spraw rejestrowanych w repertoriach, z adnotacją „ENA-P” na okładkach akt nadzoru tych spraw. Natomiast materiały dotyczące europejskich nakazów aresztowania, wystawionych przez organy innych państw członkowskich Unii Europejskiej, gromadzone są w aktach założonych w tym celu w sprawach zarejestrowanych w rejestrze „Oz”, z adnotacją „ENA-UE” na okładkach tych akt.

3. Materiały w sprawach wpisanych do rejestrów „Oz” i „ENA-UE” po załatwieniu umieszcza się w teczkach zbiorczych dla każdego z tych rejestrów, zakładanych oddzielnie na każdy rok kalendarzowy, chyba że liczba zgromadzonych dokumentów uzasadnia przechowywanie w oddzielnych obwolutach oznaczonych sygnaturą.

2. Sygnatura składa się z:

1) początkowych liter dwóch wyrazów nazwy wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury (np.: Pg., Po.);

2) oznaczenia literowego nazwy repertorium (np.: Śl.; D.);

3) liczby porządkowej repertorium;

4) dwóch ostatnich cyfr arabskich roku założenia akt, poprzedzonych znakiem „/” – np. Pg.Śl. 14/00.

1) nazwę prokuratury (w postaci odcisku pieczęci nagłówkowej w lewym górnym rogu), imiona i nazwiska wszystkich lub niektórych podejrzanych, imiona ich ojców, kwalifikację prawną wszystkich lub najpoważniejszych zarzucanych im przestępstw;

2) napisy wykonane ręcznie kolorem czerwonym albo pieczęciami pomocniczymi:

a) „Areszt” – jeżeli chociaż jeden z podejrzanych w sprawie jest tymczasowo aresztowany, wskazując liczbę osób tymczasowo aresztowanych w sprawie,

b) „ENA-P” – jeżeli wobec podejrzanego w sprawie został wydany na podstawie art. 607a k.p.k. europejski nakaz aresztowania,

c) „Dozór przełożonego wojskowego”, „Dozór Policji”, „Poręczenie majątkowe”, „Poręczenie osobiste” – jeżeli stosowano inne środki zapobiegawcze w sprawie,

d) „Zabezpieczenie majątkowe” – gdy wydano w sprawie postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym,

e) „Postępowanie zawieszono (art. 22 § 1 k.p.k.)” – gdy wydano postanowienie o zawieszeniu postępowania przygotowawczego z uwagi na długotrwałą przeszkodę uniemożliwiającą jego prowadzenie,

f) „Postępowanie zawieszono (art. 11 § 2 k.p.k.)” – gdy wydano postanowienie o zawieszeniu postępowania przygotowawczego do czasu uprawomocnienia się orzeczenia w innej sprawie,

g) „Postępowanie zawieszono (art. 7 ustawy o świadku koronnym)” – gdy wydano postanowienie o zawieszeniu postępowania przygotowawczego na tej podstawie,

h) „Postępowanie zawieszono (art. 72 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii)” – gdy postępowanie zawieszono na mocy przepisów tej ustawy,

i) „Postępowanie mediacyjne” – gdy sprawę skierowano do instytucji lub osoby godnej zaufania w celu przeprowadzenia postępowania mediacyjnego,

j) „Materiały wyłączono” – gdy z akt wyłączono materiały do odrębnego prowadzenia postępowania przygotowawczego lub postępowania w sprawach o wykroczenia,

k) „Drz” – gdy zabezpieczone w sprawie przedmioty wpisano do książki przechowywanych przedmiotów,

l) „Drz/p” – gdy zabezpieczono przedmioty stanowiące poręczenie majątkowe oraz dokumenty uprawniające do prowadzenia pojazdów mechanicznych, zatrzymano paszporty lub inne dokumenty uprawniające do przekroczenia granicy,

m) „Kks” – gdy postępowanie toczy się w sprawie karnej skarbowej,

n) inne, jeżeli przyczynią się do sprawniejszego obiegu akt.

2. Napisy na okładkach akt sprawy należy uaktualniać w miarę zachodzących zmian w toczącym się postępowaniu.

3. Karty w aktach numeruje się na bieżąco cyframi arabskimi w prawym górnym rogu kolorem czerwonym. Numeruje się również koperty i okładki innych wszytych akt. Nieaktualne numery kart przekreśla się. Obowiązek numerowania kart dotyczy również akt, w których nie zakłada się kart przeglądowych.

2. Karty w aktach sprawy powinny być ponumerowane, wpisane do karty przeglądowej i zszyte, zwłaszcza po zakończeniu postępowania w sprawie lub w razie wysyłania akt z prokuratury. Pod ostatnim wpisem na karcie przeglądowej pracownik odnotowuje liczbę kart w aktach, składając swój czytelny podpis i wskazując datę dokonania czynności.

2. Osoba otrzymująca uwierzytelniony odpis dokumentu lub innego pisma potwierdza ich odbiór swoim podpisem umieszczonym pod adnotacją pracownika o ich wydaniu.

3. Na wydanych uwierzytelnionych odpisach dokumentów należy zaznaczyć, w aktach jakich spraw znajdują się oryginały.

2. W aktach głównych spraw zarejestrowanych w repertoriach (Śl.-D. i Wr.) zakłada się kartę przeglądową, w razie potrzeby – kilkustronicową, ponumerowaną cyframi rzymskimi w prawym górnym rogu kolorem czerwonym. Do karty przeglądowej wpisuje się informacje o wszystkich zawartych wtórnie akt dokumentach, w kolejności zgodnej z numeracją kart. Jeżeli akta zawierają więcej tomów, kartę przeglądową zakłada się dla każdego z nich.

3. W aktach nadzoru spraw, o których mowa w ust. 2, zamieszcza się wykaz stron procesowych i innych uczestników postępowania, z podaniem ich imion i nazwisk oraz adresów i adresata dla doręczeń w kraju, a także ze wskazaniem tomu i numerów kart w aktach głównych sprawy, na których znajdują się te dane.

4. W aktach nadzoru zamieszcza się również wykaz podejrzanych, wobec których zastosowano środki zapobiegawcze, z podaniem rodzaju zastosowanego środka i okresu, na jaki został zastosowany.

5. Akta nadzoru spraw zarejestrowanych w repertoriach (Śl.-D. i Wr.) powinny zawierać kartę wewnętrznego nadzoru służbowego, sprawowanego przez prokuratora bezpośrednio przełożonego nad prokuratorem prowadzącym śledztwo, dochodzenie lub czynności wyjaśniające w sprawach o wykroczenia.

6. Akta nadzoru mogą także zawierać inne materiały, wskazane przez prokuratora sprawującego nadzór nad śledztwem lub dochodzeniem, o którym mowa w ust. 5, oraz czynności wyjaśniające w sprawach o wykroczenia. Akta nadzoru powinny zawierać materiały niezbędne w postępowaniu sądowym i dla celów kontrolnych.

7. Kartę przeglądową, o której mowa w ust. 2, zamyka się w skompletowanym tomie akt (dowodów rzeczowych), a w tomie ostatnim – przed wysłaniem akt do sądu lub poza prokuraturę, np. do archiwum wojskowego. Zamknięcie polega na podkreśleniu ostatniego wpisu, podpisaniu i umieszczeniu daty. Dane o później wpływających dokumentach wpisuje się bezpośrednio po tej adnotacji.

8. Nie zakłada się karty przeglądowej w aktach sprawy, w której odmówiono wszczęcia postępowania karnego, oraz w aktach nadzoru, chyba że jest to wskazane ze względu na szczególny charakter sprawy lub dużą liczbę dokumentów. Kartę przeglądową umieszcza się w tych aktach również w razie zarządzenia wysłania (wydania) ich poza prokuraturę.

2. Do akt głównych wskazanych w ust. 1 załącza się zestawienie opłat i innych wydatków poniesionych w postępowaniu przygotowawczym, a także kopie rachunków oraz pozostałe dokumenty dotyczące opłat i wydatków poniesionych w tym postępowaniu.

2. Do akt nadzoru załącza się również pisma ŻW i innych organów uprawnionych do prowadzenia postępowania, kierowane do prokuratora, aprobowane przez przełożonego rękopisy oraz kopie pism procesowych, kopie decyzji instancyjnych podejmowanych przez sąd i prokuratora nadrzędnego, a także pisma prokuratora nadzorującego.

3. Akta nadzoru udostępnia się tylko prokuratorom, chyba że kierownik jednostki każdorazowo zarządzi inaczej.

4. Akta nadzoru powinny zawierać kopię zestawienia opłat i innych wydatków poniesionych w postępowaniu przygotowawczym, o których mowa w § 50 ust. 2.

5. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio w odniesieniu do akt nadzoru spraw zarejestrowanych w repertorium (Wr.), z uwzględnieniem terminologii zawartej w przepisach dotyczących postępowania w sprawach o wykroczenia.

2. Akta główne spraw, w których prokurator zatwierdził postanowienie o umorzeniu śledztwa lub dochodzenia prowadzonego przez ŻW lub inny organ uprawniony do jego prowadzenia – z powodu niewykrycia sprawcy, przechowuje się w prokuraturze, po ich zakwalifikowaniu, o którym mowa w ust. 1, chyba że w następstwie uzgodnień z jednostką prowadzącą wymienione postępowanie zachodzi potrzeba przekazania ich tej jednostce w celu wykonywania dalszych czynności dowodowych lub wykrywczych.

3. W sytuacji wskazanej w ust. 2 w archiwum wyodrębnionym przechowuje się – zgodnie z przyjętą kwalifikacją archiwalną – akta nadzoru, do których dołącza się akta główne po ich zwrocie z wymienionej jednostki.

4. Dalszy sposób ewidencjonowania spraw, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz zakwalifikowanie ich do odpowiedniej kategorii archiwalnej i ustalenie okresu ich przechowywania w archiwum wyodrębnionym uzależnione są od wyników czynności przeprowadzonych po prawomocnym umorzeniu postępowania i podjętej w związku z nimi decyzji prokuratora.

1) repertorium spraw nadzorowanych (Akta nadzoru);

2) repertorium apelacyjnego (Akta apelacyjne);

3) repertorium kasacyjnego (Akta kasacyjne);

4) repertorium spraw o ułaskawienie (Akta ułaskawieniowe);

5) rejestru wniosków o wyjaśnienie zagadnień prawnych.

2. Do akt, o których mowa w ust. 1, wszywa się odpisy orzeczeń, notatki, arkusze referatowe, arkusze nadzoru, kopie wniosków i inną korespondencję. Akta prowadzi się zgodnie z przepisami dotyczącymi akt nadzoru śledztw i dochodzeń.

2. Wokandy rozpraw i posiedzeń sądowych gromadzi się w aktach nadzoru spraw.

3. W miarę potrzeby mogą być zakładane i prowadzone teczki dla innych dokumentów dotyczących tego samego przedmiotu.

4. Ułożenie dokumentów w aktach w trakcie postępowania przygotowawczego i w związku z jego zakończeniem należy do obowiązków prokuratora.

5. Czynności polegające na numerowaniu, wypełnianiu kart przeglądowych i zszywaniu akt wykonuje pracownik. Kartę przeglądową podpisuje prokurator.

6. Do akt podszywa się w układzie chronologicznym dokumenty, które wpłynęły i zostały załatwione po zakończeniu postępowania przygotowawczego. Przed wysłaniem akt z prokuratury wykonuje się również czynności określone w ust. 5.

2. W Naczelnej Prokuraturze Wojskowej wykaz zarządzeń i pism okólnych wydanych przez Naczelnego Prokuratora Wojskowego prowadzi się w Wydziale Prawnym.

3. Jeżeli dokumenty, o których mowa w ust. 1, zostały całkowicie lub częściowo uchylone albo zmienione, należy w nich dokonać odpowiednich adnotacji, podając podstawę prawną wprowadzenia zmian (numer, data).

4. Pozostające w prokuraturze materiały dotyczące spraw zarejestrowanych w repertoriach: pomocy prawnej, badania prawomocnych wyroków i spraw o odszkodowanie podszywa się do teczki, oddzielnej dla każdego repertorium.

2. Z dokumentami określonymi w ust. 1 postępuje się zgodnie z przepisami o ochronie informacji niejawnych.

3. Dokumenty oznaczone klauzulą tajności właściwa kancelaria tajna przechowuje oddzielnie dla każdej sprawy karnej, zakładając tom niejawny z zastosowaniem zasad, o których mowa w § 41 i 42 ust. 3. Na tytułowej stronie każdego dokumentu wpisuje się sygnaturę sprawy oraz pozycję dziennika korespondencji.

2. W razie przestania akt głównych do sądu lub przekazania sprawy do prowadzenia innej prokuraturze, wydzielone dokumenty niejawne przesyła się oddzielnie w ślad za aktami, chyba że stanowią one wraz z aktami załączniki do pisma niejawnego lub pisma jawnego z niejawnymi załącznikami, w takiej sytuacji całą przesyłkę traktuje się jako niejawną. W razie udostępniania akt innym organom, kierownik jednostki decyduje o potrzebie udostępnienia również materiałów wydzielonych.

3. Wydzielone dokumenty niejawne pozostające w prokuraturze po prawomocnym zakończeniu postępowania karnego (sądowego) podszywa się do teczki „Dokumenty do spraw karnych”.

2. Wpływające i wysyłane niejawne pisma dotyczące sprawy określonej w ust. 1 rejestruje się w dzienniku korespondencji i po załatwieniu podszywa się do akt tej sprawy. W szczególności w dzienniku korespondencji wpisuje się sygnaturę akt, pozycję rejestru niejawnych akt spraw karnych i numer karty, którym oznaczono pismo w aktach. Adnotację podpisuje kierownik kancelarii tajnej. Do akt sprawy karnej dołącza się również załatwione dokumenty jawne odnoszące się do tej sprawy.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli prokurator uzna, że nie jest wskazane wyłączanie dokumentów niejawnych z akt głównych lub z akt nadzoru, zgodnie z § 58.

1) repertorium śledztw – dochodzeń (Śl.-D.);

2) repertorium wykroczeń (Wr.);

3) repertorium pomocy prawnej (Cp.);

4) wykaz osób, wobec których zastosowano środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania, zwany dalej „wykazem aresztowanych” (A);

5) wykaz osób, wobec których zastosowano inne środki zapobiegawcze;

6) wykaz osób, wobec których sąd zastosował środki zabezpieczające;

7) wykaz listów gończych;

8) książkę przechowywanych przedmiotów;

9) księgę depozytów rzeczowych;

10) księgę ewidencji wizytacji i lustracji przeprowadzonych przez prokuratury nadrzędne;

11) księgę ewidencji czynności z zakresu kontroli przestrzegania prawa i profilaktyki, skarg, próśb, wniosków i zażaleń (PK);

12) rejestr niejawnych akt spraw karnych;

13) skorowidze;

14) książki doręczeń;

15) książkę uwag i zażaleń na czynności ŻW i innych organów prowadzących postępowanie;

16) dziennik korespondencji ogólnej (Og.);

17) rejestr dokumentacji;

18) ewidencję formularzy związanych z obsługą Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych;

19) wykaz kart rejestracyjnych i zapytań do Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych;

20) ewidencję wniosków o zajęcie przez prokuratora stanowiska co do zamiaru pobrania komórek, tkanek, narządów ze zwłok osób, których zgon mógł być następstwem czynu zabronionego;

21) wykaz biegłych, tłumaczy i specjalistów;

22) wykaz postępowań dyscyplinarnych;

23) wykaz postępowań powypadkowych.

2. W wojskowej prokuraturze okręgowej prowadzi się również:

1) repertorium spraw nadzorowanych (Nadz.);

2) repertorium apelacyjne (Apl.);

3) repertorium spraw o odszkodowanie i unieważnienie orzeczeń (Żo./Un.);

4) repertorium śledztw oznaczone symbolem „Po.ŚI.PZ.”;

5) repertorium dochodzeń oznaczone symbolem „Po.D.PZ.”.

3. W Naczelnej Prokuraturze Wojskowej prowadzi się również:

1) repertorium spraw nadzorowanych (Nadz.);

2) repertorium spraw nadzorowanych przez Oddział do Spraw Przestępczości Zorganizowanej (Nadz. OPZ);

3) repertorium pomocy prawnej (Cp.OPZ);

4) repertorium apelacyjne (Apl.);

5) repertorium kasacyjne (Kas.);

6) repertorium ułaskawień (U);

7) repertorium Sądu Dyscyplinarnego (SD.NPW);

8) repertorium Odwoławczego Sądu Dyscyplinarnego (SDO.NPW);

9) repertorium rzecznika dyscyplinarnego (RD.NPW);

10) rejestr wniosków o wyjaśnienie zagadnień prawnych (ZP);

11) ewidencję wystawionych legitymacji służbowych.

4. W prokuraturach można ponadto prowadzić również – w zależności od potrzeb – następujące książki i wykazy:

1) Oz – dla korespondencji z zakresu obrotu prawnego z zagranicą;

2) ENA-P – dla osób, wobec których skierowano do sądu wniosek na podstawie art. 607a k.p.k. o wydanie europejskiego nakazu aresztowania;

3) ENA-UE – dla osób, wobec których europejskie nakazy aresztowania wystawiły i skierowały do Polski właściwe organy innych państw członkowskich UE.

5. W odpowiednich komórkach organizacyjnych prokuratury prowadzi się wykazy kontrolne:

1) Pm – dla spraw skierowanych do instytucji lub osoby godnej zaufania w celu przeprowadzenia postępowania mediacyjnego;

2) Wz – dla spraw, w których postępowanie zawieszono.

6. W wykazach, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, zamieszcza się w szczególności informacje co do terminu ich zastosowania.

7. Niezależnie od wykazów i ewidencji wskazanych w ust. 4, w prokuraturach mogą być prowadzone ewidencje aresztów ekstradycyjnych i wniosków o wydanie europejskich nakazów aresztowania.

8. Kierownicy jednostek mogą zarządzić stałe lub okresowe prowadzenie wykazów i ewidencji, innych niż wymienione w ust. 4, jeżeli przyczyni się to do usprawnienia kierowania prokuraturą.

9. Dla ułatwienia opracowania sprawozdań statystycznych sekretariaty prowadzić mogą pomocnicze wykazy statystyczne.

2. Karty repertoriów i rejestrów powinny być przed rozpoczęciem wpisów ponumerowane, a liczba kart odnotowana na ostatniej stronie urządzenia ewidencyjnego, z podaniem daty tej czynności i czytelnym podpisem osoby ją wykonującej.

3. Na okładce każdego repertorium i rejestru należy umieścić nazwę prokuratury, nazwę księgi i podać rok lub lata, których dotyczy.

4. Na tytułowej karcie repertorium i rejestru, poza danymi określonymi w ust. 1, podaje się: liczbę kart w księdze, daty rozpoczęcia i zakończenia wpisów w każdym roku oraz pozycję w rejestrze dokumentacji.

5. Na pierwszej stronie repertorium i rejestru zakładanego na rok następny wypisuje się numery spraw niezakończonych w latach ubiegłych.

6. Sprawy wpisuje się do odpowiedniego repertorium lub rejestru z datą i w kolejności, w jakiej wpływają pisma stanowiące podstawę wpisu. Każdą sprawę wpisuje się pod jedną pozycją, oddzielając ją od poprzednich spraw poziomą linią koloru czarnego.

7. Liczba porządkowa, którą sprawa otrzymuje przy wpisie, wchodzi w skład sygnatury akt rejestrowanych w repertoriach albo jest numerem sprawy zarejestrowanej w innej księdze.

8. Ze względu na wymogi dotyczące materiałów archiwalnych zaliczanych do kategorii „A”, określone w części III zarządzenia, repertoria i rejestry prowadzi się do zakreślenia ostatniego wpisu.

9. Zamknięcie repertorium lub rejestru dokonuje się w ostatnim dniu upływającego roku poprzez podkreślenie ostatniej pozycji wpisu i odnotowanie danych dotyczących liczby pozycji w wymienionym urządzeniu ewidencyjnym oraz opatrzenie tej adnotacji datą i czytelnym podpisem sporządzającego ją pracownika.

10. W sytuacjach tego wymagających, np. zmiany zakresu i sposobu zapisów w repertoriach i rejestrach, prowadzi się je tylko do końca roku kalendarzowego, niezależnie od liczby zarejestrowanych w nich spraw.

11. Repertorium i rejestr należy ponumerować, przesznurować i opieczętować. Adnotacje o ilości kart w księdze podpisuje kierownik sekretariatu. Obok podpisu umieszcza się odcisk pieczęci urzędowej.

12. Repertorium i rejestry ewidencjonowane są w „Rejestrze dokumentacji”.

2. Wszelkie stałe wpisy w repertorium i rejestrze powinny być staranne, czytelne oraz wykonane kolorem czarnym. Skreśleń i poprawek dokonuje się kolorem czerwonym.

3. Omyłkowy wpis sprawy przekreśla się, nie zmieniając liczb porządkowych dalszych wpisów. W rubryce „uwagi” podaje się przyczynę skreślenia, miejsce zarejestrowania sprawy lub adnotację komu ją przekazano. W takim przypadku wpisu nie uwzględnia się w sprawozdaniach statystycznych w danym roku kalendarzowym.

4. Omyłkowe lub nieaktualne wpisy w poszczególnych rubrykach należy przekreślić i podać prawidłowe dane.

5. Wszelkie skreślenia i poprawki nie mogą utrudniać odczytania pierwotnych wpisów. Wpisy nie mogą być zaklejane, wycierane lub usuwane w inny sposób.

2. Wpis do urządzenia ewidencyjnego powinien obejmować wszystkie rubryki, których wypełnienie jest możliwe na podstawie otrzymanego dokumentu lub akt. Dalszych adnotacji dokonuje się w miarę toku postępowania. Podanie sekretariatowi niezbędnych danych ze spraw pozostających w biegu należy do obowiązku prokuratora.

2. W wąskich rubrykach daty należy pisać w formie ułamka, uwidaczniając w liczniku dzień, a w mianowniku miesiąc. Jeżeli zdarzenie lub czynność miały miejsce w innym roku kalendarzowym niż ten, którego dotyczy księga – do daty dodaje się dwie końcowe cyfry roku.

3. Dane o przestępstwie ewidencjonuje się przez wpisanie artykułu Kodeksu karnego lub innej ustawy karnej (kwalifikacja prawna). W sprawach bezosobowych (w których nie przedstawiono zarzutu popełnienia przestępstwa) zamieszcza się krótkie słowne określenie przestępstwa (zdarzenia), np. rozbój, kradzież rozbójnicza, pożar, wypadek drogowy.

2. W razie braku miejsca wpisy w tej samej sprawie (np. dane o osobie, której później przedstawiono zarzut popełnienia przestępstwa) zamieszcza się w najbliższym wolnym miejscu księgi, przy czym zamiast kolejnej liczby porządkowej wpisuje się „do poz. ...k.”, a w „uwagach” właściwej pozycji „dalszy ciąg na k....”.

3. Jeżeli nastąpiło połączenie dwóch lub więcej prowadzonych spraw wpisanych w tym samym repertorium i rejestrze, prowadzi się je dalej pod pozycją najwcześniejszą z nich. Liczby porządkowe pozostałych spraw przekreśla się, a w rubrykach „uwagi” dotyczących każdej z tych spraw odnotowuje się, z jaką pozycją ją połączono.

4. Jeżeli wśród połączonych spraw karnych jest sprawa, w której zastosowano tymczasowe aresztowanie, dołącza się do niej wszystkie pozostałe sprawy, bez względu na czas wpisania ich do księgi.

1) zawiadomienie o przestępstwie ściganym z urzędu;

2) wniosek lub skarga pokrzywdzonego o ściganie sprawcy przestępstwa;

3) wniosek dowódcy jednostki wojskowej o wszczęcie postępowania karnego w sprawie o przestępstwa z art. 338 § 1 i 2, art. 341 § 2, art. 343 § 1 i 3, art. 347 § 1, art. 350 § 1, art. 356 § 1, art. 357 § 1 oraz art. 363 § 1 k.k.;

4) postanowienie o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia;

5) postanowienie innego prokuratora o przekazaniu sprawy według właściwości.

2. Sprawy, w których zwrócono się o uzupełnienie danych zawartych w zawiadomieniu o przestępstwie lub zlecono organom przeprowadzenie dochodzenia, rejestruje się niezwłocznie w repertorium, o ile nie uczyniono tego wcześniej, zgodnie z ust. 1.

3. Zawiadomienia, skargi i wnioski, co do których przewiduje się wydanie postanowienia o odmowie wszczęcia śledztwa lub dochodzenia, należy rejestrować również w repertorium śledztw – dochodzeń.

1) śledztwa i dochodzenia wszczęte przez prokuratora lub dochodzenia przejęte przez niego do prowadzenia;

2) dochodzenia wszczęte przez ŻW i inne organy uprawnione do prowadzenia tych postępowań;

3) sprawy, w których prokurator właściwy do sprawowania nadzoru nad dochodzeniem uchylił na podstawie art. 325e § 4 k.p.k. postanowienie o umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw oraz polecił przeprowadzenie w nich dochodzenia, a także sprawy, w których postanowienia w tym przedmiocie uchylił sąd;

4) sprawy, w których prokurator podejmuje czynności w toku dochodzeń prowadzonych przez ŻW lub inne organy uprawnione do prowadzenia tych postępowań;

5) postępowania sprawdzające prowadzone przez prokuratora bądź przekazane ŻW lub innym organom uprawnionym do ich prowadzenia, a także postępowania sprawdzające, w toku których prokurator podejmuje czynności (art. 307 § 1 k.p.k.);

6) postępowania w niezbędnym zakresie (art. 308 § 1 i 2 k.p.k.);

7) sprawy, w których wznowiono postępowanie na podstawie art. 11 § 3 k.p.k., oraz sprawy, w których wznowiono lub podjęto postępowanie na podstawie art. 327 § 1 lub 2 k.p.k., a także sprawy, w których Naczelny Prokurator Wojskowy na podstawie art. 328 k.p.k. uchylił postanowienie o umorzeniu postępowania;

8) sprawy karne skarbowe, w tym:

a) sprawy przejęte do prowadzenia przez prokuratora (art. 122 § 3 k.k.s.),

b) sprawy objęte nadzorem przez prokuratora z mocy prawa (art. 122 § 2 zdanie drugie k.k.s.),

c) sprawy, w których finansowy organ postępowania przygotowawczego przesłał prokuratorowi odpis postanowienia o wszczęciu śledztwa (art. 151 b § 2a k.k.s.),

d) sprawy o przestępstwa skarbowe, w tym również takie, w których prokurator zatwierdził i wniósł akt oskarżenia (art. 155 § 2 k.k.s.),

e) postępowania przygotowawcze prowadzone przez niefinansowy organ (art. 113 § 1 k.k.s.),

f) sprawy o wykroczenia skarbowe prowadzone przez niefinansowy organ, postępowania przygotowawcze, w których prokurator zatwierdził postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania przygotowawczego, bądź o jego umorzeniu lub zawieszeniu;

9) sprawy o wykroczenia, w których:

a) prokurator podjął czynności wyjaśniające (art. 54 i 56 k.p.w.),

b) wniósł do sądu wniosek o ukaranie (art. 18 § 1 k.p.w.);

10) zawiadomienia o zdarzeniach, co do których można przypuszczać, że zostały spowodowane przestępstwem ściganym z urzędu;

11) sprawy o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego, w których prokurator wszczął postępowanie albo wstąpił do postępowania już wszczętego (art. 60 § 1 k.p.k.).

2. Do repertorium śledztw – dochodzeń (Śl.-D.) należy ponadto wpisywać pod dotychczasowym numerem pisma i sprawy, o których mowa w § 192 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 25 listopada 2008 r. – Regulamin wewnętrznego urzędowania wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury.

1) dane podejrzanego po wydaniu postanowienia o przedstawieniu zarzutu (rubryka 4);

2) informacje o pokrzywdzonym, poprzedzone podkreślonym wyrazem „Pokrzywdzony” (dane te zamieszcza się pod danymi o podejrzanym; w pobliżu poziomej linii oddzielającej dalsze wpisy); jeżeli w sprawie występuje kilku podejrzanych, dane o pokrzywdzonym podaje się pod wpisem dotyczącym pierwszego z podejrzanych; wpisy dotyczące kilku pokrzywdzonych oznacza się kolejnymi małymi literami;

3) w rubryce 5 – kwalifikację prawną czynu(ów) przyjętą w postanowieniu o przedstawieniu zarzutów, numerując kolejno poszczególne czyny (w sprawach bezosobowych zamieszcza się krótkie słowne określenie zdarzenia);

4) w rubryce 7 datę przedstawienia zarzutu(ów) (np.: zarzut 15.05.);

5) w rubryce 10 datę rzeczywistego pozbawienia wolności (zatrzymania); również w sprawach przekazanych według właściwości przez inne prokuratury;

6) w rubryce 11 datę zwolnienia tymczasowo aresztowanego w toku postępowania przygotowawczego lub w związku z umorzeniem tego postępowania; w sprawach skierowanych do sądu lub przekazanych według właściwości rubrykę tę przekreśla się poziomą kreską koloru czarnego.

2. Rubryki 12 i 13 dotyczą tylko zażaleń na postanowienia o zastosowaniu lub przedłużeniu tymczasowego aresztowania.

3. Przy liczbie porządkowej sprawy, w której prokurator wydał postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym, umieszcza się na marginesie znak „Z”, a w rubryce 15 oprócz daty postanowienia oraz rodzaju i sposobu zabezpieczenia podaje się również, czego dotyczy postanowienie (zabezpieczenie grzywny, przepadku przedmiotów, obowiązku naprawienia szkody, nawiązki) oraz dane o wykonaniu postanowienia.

2. W rubryce 17, 18 i 21 pod datą wniesienia aktu oskarżenia lub skierowania wniosku o warunkowe umorzenie podaje się w skrócie nazwę sądu (np. WSG Szczecin), a niżej kwalifikację prawną czynu(ów).

3. W rubryce 22 obok daty podaje się podstawę prawną umorzenia postępowania.

4. Rubryka 25 dotyczy: podjęcia lub wznowienia postępowania na podstawie art. 327 § 1 i 2 k.p.k., uchylenia postanowienia o umorzeniu postępowania na podstawie art. 328 k.p.k. oraz podjęcia zawieszonego postępowania.

2. Kwalifikację prawną przyjętą w akcie oskarżenia wpisuje się tylko wówczas, jeżeli jest ona inna niż poprzednio wpisane.

2. W rubryce 30, poza datą i określeniem wnoszącego środek odwoławczy, podaje się rodzaj tego środka oraz wpisuje się wszystkie istotne dane z sentencji orzeczenia sądu drugiej instancji, wydanego również w następstwie kasacji; dane o kwalifikacji prawnej czynów zamieszcza się tylko wtedy, gdy jest ona inna od przyjętej w orzeczeniu sądu pierwszej instancji.

3. Informacje o treści orzeczeń zapadłych w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy wpisuje się pod przekreślonymi pierwotnymi wpisami. Jeżeli sprawę rozpatrzył inny sąd, niż wymieniony w rubryce 17, jego skróconą nazwę podaje się przy wpisie o treści orzeczenia.

4. Wpisy dotyczące zmian orzeczeń w rezultacie zastosowania prawa łaski lub amnestii, a także o orzeczeniach zapadłych w postępowaniu wykonawczym – zamieszcza się w rubryce 33.

2. Niezależnie od kryteriów przyjętych w ust. 1, materiały dochodzenia dołącza się do akt śledztwa, a materiały dotyczące innych postępowań – do akt śledztwa wszczętego przez prokuratora.

3. Przyłączeniu spraw wpisanych do innych repertoriów i rejestrów stosuje się odpowiednio zasady określone w ust. 1.

1) sprawy wyłączone ze spraw wcześniej zarejestrowanych;

2) sprawy, które uprzednio były zakończone, a następnie z jakichkolwiek powodów powinny być ponownie prowadzone.

2. Nie wpisuje się jako nowe spraw wyłączonych, przekazywanych według właściwości innym jednostkom lub innym organom oraz spraw ponownie podjętych, podlegających połączeniu z innymi, zarejestrowanymi uprzednio sprawami będącymi w toku.

3. Ponowne zarejestrowanie sprawy powinno być odnotowane w rubryce „uwagi”, z uwzględnieniem dotychczasowej i nowej pozycji repertorium lub rejestru.

2. Jako zakończone zakreśla się w repertorium lub rejestrze sprawy, w których:

1) skierowano do sądu: akt oskarżenia, wniosek o warunkowe umorzenie postępowania karnego, wniosek o umorzenie postępowania i zastosowanie środków zabezpieczających, wniosek o zastosowanie amnestii, wniosek o ukaranie lub inny środek prawny o rozstrzygnięcie sprawy w postępowaniu sądowym;

2) przekazano sprawę właściwemu dowódcy z wnioskiem o wymierzenie kary przewidzianej w wojskowych przepisach dyscyplinarnych;

3) przekazano sądowi materiały z czynności zleconych w trybie art. 397 § 1 k.p.k.;

4) umorzono śledztwo lub dochodzenie albo poinformowano zainteresowane strony o braku podstaw do wniesienia do właściwego sądu wniosku o ukaranie w sprawach o wykroczenia;

5) umorzono postępowanie na podstawie art. 11 § 1 k.p.k.;

6) postępowanie przekazano według właściwości innej prokuraturze;

7) wydano postanowienie o zawieszeniu postępowania na podstawie art. 11 § 2 k.p.k. lub art. 22 § 1 k.p.k., a także art. 7 ustawy o świadku koronnym i art. 72 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii;

8) odmówiono wszczęcia śledztwa lub dochodzenia;

9) dochodzenie przekazano do śledztwa;

10) sąd odmówił wydania europejskiego nakazu aresztowania lub uzyskano informację o jego realizacji przez państwo wezwane („ENA-P”), uzyskano informację o przekazaniu osoby objętej europejskim nakazem aresztowania państwa obcego albo o innym wykonaniu tego nakazu („ENA-UE”).

3. Zakreślenie sprawy w repertorium lub rejestrze jako zakończonej, skierowanej do sądu z aktem oskarżenia, wnioskiem o warunkowe umorzenie postępowania karnego, wnioskiem o umorzenie postępowania i zastosowanie środków zabezpieczających, przekazanej właściwemu dowódcy z wnioskiem o wymierzenie kary przewidzianej w wojskowych przepisach dyscyplinarnych, wnioskiem o zastosowanie amnestii lub innym środkiem prawnym o rozstrzygnięcie sprawy w postępowaniu sądowym, następuje z datą pokwitowania przez sąd przyjęcia takiej sprawy lub datą nadania jej w urzędzie pocztowym.

4. Zakreślenie sprawy w repertorium lub rejestrze jako zakończonej, przekazanej innej prokuraturze celem dalszego prowadzenia postępowania, następuje z datą zawiadomienia o przyjęciu jej przez tę prokuraturę lub z datą rozstrzygnięcia sporu kompetencyjnego przez prokuratora nadrzędnego.

5. Zakreślenie sprawy jako zakończonej, innej niż wymienione w ust. 2 i 3, następuje z datą podpisania przez prokuratora decyzji kończącej postępowanie w formie wymaganej dla doręczeń stronom procesowym.

6. Wykonanie wszystkich czynności związanych z decyzją, o której mowa w ust. 4, w tym zawiadomienie stron procesowych i innych osób uprawnionych o jej wydaniu (art. 305 § 4 k.p.k.), a także przestanie odpisu tej decyzji stronom, ich obrońcom i pełnomocnikom oraz innym osobom uprawnionym do jej otrzymania, wskazanym w zarządzeniu prokuratora o doręczeniu, powinno nastąpić niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu trzech dni od daty podpisania tej decyzji.

7. Zakreślenie w repertorium lub rejestrze pozostałych spraw, o których mowa w ust. 2, następuje na podstawie pisemnego zarządzenia prokuratora.

2. W rubryce 6 wpisuje się kwalifikację prawną wykroczenia przyjętą w protokole przesłuchania obwinionego, numerując kolejno poszczególne czyny.

3. W rubrykach 8 i 9 wpisuje się także oznaczenie dowódcy jednostki wojskowej, sądu wojskowego lub innego organu, któremu przekazano sprawę.

4. Jeżeli postępowanie o kilka czynów popełnionych przez jedną osobę zakończono w różny sposób, w rubrykach 8–10 wykazuje się zakończenie postępowania tylko jeden raz o najpoważniejszy czyn, a o pozostałych decyzjach czyni się wzmiankę w rubryce „uwagi”.

2. Jako zakończone oznacza się również wpisy dotyczące sprawy przekazanej do śledztwa lub dochodzenia (adnotacja w rubryce 10).

2. Jeżeli w sprawie określonej w ust. 1 sąd zastosował tymczasowe aresztowanie, należy to uwidocznić w „uwagach” (rubryka 9).

2. W rubryce 7 „uwagi” wpisuje się datę upływu podanego w postanowieniu okresu tymczasowego aresztowania. Na 15 dni przed tą datą pracownik informuje prokuratora, który prowadzi lub nadzoruje postępowanie przygotowawcze.

3. Wpis przekreśla się w razie zwolnienia, ucieczki lub śmierci tymczasowo aresztowanego albo przekazania go do dyspozycji innego prokuratora lub sądu.

4. Na początku każdego roku do wykazu przenosi się wpisy niewykreślone w wykazie za poprzedni rok.

5. Przepisy ust. 1–4 stosuje się odpowiednio do wykazów, o których mowa w § 63 ust. 1 pkt 5 i 6.

2. Na początku wykazu zamieszcza się wpisy niewykreślone w poprzednim roku.

3. Wpis przekreśla się w razie odwołania listu gończego lub przekazania sprawy innemu prokuratorowi do dalszego prowadzenia. Odpowiednią adnotację zamieszcza się w „uwagach”.

1) dowody rzeczowe – niezależnie od ich rodzaju, wartości i miejsca przechowywania;

2) krajowe i zagraniczne środki płatnicze oraz przedmioty ruchome (papiery wartościowe) stanowiące poręczenie majątkowe;

3) inne przedmioty (np. należące do podejrzanego) – do czasu przekazania wskazanej osobie.

2. W opisie przedmiotów (rubryka 5) należy między innymi określić cechy charakteryzujące każdy przedmiot, w sposób umożliwiający identyfikację.

2. Wpisów do księgi dokonuje wyznaczony pracownik na polecenie prokuratora wykonującego daną czynność (bezpośrednio po jej wykonaniu).

3. Księga, o której mowa w ust. 1, dzieli się na cztery działy:

1) Kontrola przestrzegania prawa;

2) Profilaktyka;

3) Nauczanie i popularyzacja prawa;

4) Skargi, prośby, zażalenia.

2. Wpisów do księgi, o której mowa w ust. 1, dokonuje uprawniony prokurator.

2. Dane o treści zażalenia wpisuje się w rubryce 4, a o sposobie jego załatwienia w rubryce 11.

3. W Naczelnej Prokuraturze Wojskowej i wojskowych prokuraturach okręgowych prowadzi się wykazy pomocnicze do rejestru (Nadz.):

1) w zakresie sprawowanego zwierzchniego nadzoru służbowego, zleconego odpowiednio przez Naczelnego Prokuratora Wojskowego i wojskowego prokuratora okręgowego nad śledztwami i dochodzeniami prowadzonymi w podległych prokuraturach;

2) nadzoru instancyjnego w przedmiocie środków odwoławczych rozpoznawanych przez prokuratora nadrzędnego, a w razie potrzeby również inne urządzenia ewidencyjne, zawierające adnotacje dotyczące biegu sprawy oraz rodzaju i terminu decyzji podejmowanych przez prokuratora nadrzędnego.

4. Pisma i wnioski w przedmiocie przekazania sprawy karnej do dalszego prowadzenia innej prokuraturze, bądź ustalenia prokuratury właściwej do jej prowadzenia, rozpoznawane są pod numerem (Nadz.) tylko wówczas, gdy sprawa została uprzednio zarejestrowana w tym rejestrze w związku z wdrożeniem zwierzchniego nadzoru służbowego lub nadzoru instancyjnego.

5. Sprawy przejęte z innych prokuratur wpisuje się do rejestru (Nadz.) tylko wówczas, gdy nadzorowane przez prokuratora nadrzędnego postępowanie przygotowawcze pozostaje w toku lub dokonywane są dalsze czynności procesowe po jego zakończeniu. W przeciwnym wypadku wpisuje się je do dziennika (Og.).

6. Sprawy wpisane do rejestru (Nadz.) w związku ze sprawowanym przez prokuratora zwierzchnim nadzorem służbowym lub nadzorem instancyjnym, w zakresie wskazanym w ust. 2, zakreśla się z datą otrzymania informacji o:

1) zakończeniu śledztwa lub dochodzenia i skierowaniu do sądu aktu oskarżenia, wniosku o warunkowe umorzenie postępowania karnego albo wniosku o umorzenie postępowania i zastosowanie środków zabezpieczających;

2) uprawomocnieniu się decyzji o umorzeniu śledztwa lub dochodzenia bądź decyzji o odmowie wszczęcia śledztwa lub dochodzenia;

3) uprawomocnieniu się decyzji o zawieszeniu postępowania w sprawie nadzorowanej.

7. Do odrębnego rejestru wpisuje się sprawy niepodlegające wpisowi do rejestru (Nadz.) i dziennika (Og.), w których prokurator nadrzędny dokonał analizy akt sprawy i zajął pisemne stanowisko w przedmiocie:

1) prawidłowości prowadzonego postępowania przygotowawczego;

2) podjęcia na nowo lub wznowienia postępowania przygotowawczego;

3) skierowania do Naczelnego Prokuratora Wojskowego wniosku w trybie art. 328 § 1 k.p.k.;

4) przekazania sprawy karnej do dalszego prowadzenia innej prokuraturze bądź ustalenia prokuratury właściwej do jej prowadzenia (spory kompetencyjne).

1) kasacje od wyroków sądów odwoławczych oraz kasacje na podstawie art. 521 k.p.k. od prawomocnych orzeczeń kończących postępowanie sądowe;

2) wnioski o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem wojskowego sądu okręgowego lub Izby Wojskowej Sądu Najwyższego.

2. Do rejestru „ENA-UE” wpisuje się informacje dotyczące europejskich nakazów aresztowania wystawionych i skierowanych do Polski przez właściwe organy innych państw członkowskich Unii Europejskiej oraz dane o sposobie ich rozpoznania i wykonania w Polsce.

1) pisma uprawnionych organów skierowane do Naczelnego Prokuratora Wojskowego i do wojskowych prokuratorów okręgowych w celu uzyskania pisemnej zgody na wystąpienie z wnioskiem do sądu o zarządzenie kontroli operacyjnej;

2) przekazane prokuratorowi przez ŻW i inne uprawnione organy materiały zgromadzone podczas stosowania kontroli operacyjnej z wnioskiem o wszczęcie postępowania.

2. Rejestracja materiałów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, w repertorium i innych urządzeniach ewidencyjnych odbywa się na podstawie pisemnej decyzji kierownika jednostki lub prokuratora prowadzącego postępowanie. Przy ich wpisie należy umieścić adnotację o miejscu przechowywania materiałów w sprawie zawierających informacje niejawne.

1) dowody rzeczowe w śledztwach i dochodzeniach wszczętych przez prokuratora lub dochodzeniach przejętych przez niego do prowadzenia, bądź w których prokurator umorzył postępowanie lub zatwierdził postanowienie o umorzeniu postępowania wydane przez inny uprawniony organ, a akta tych spraw przekazano do prokuratury po wykonaniu czynności dochodzeniowo-wykrywczych;

2) kwoty pieniężne uzyskane ze sprzedaży przedmiotów stanowiących dowody rzeczowe w sprawach wskazanych w pkt 1.

2. Do księgi depozytów rzeczowych wpisuje się na wskazanej w ust. 1 podstawie:

1) pieniądze obiegowe polskie i zagraniczne, papiery wartościowe i inne środki płatnicze oraz przedmioty ruchome stanowiące poręczenie majątkowe;

2) dokumenty uprawniające do prowadzenia pojazdów mechanicznych, zatrzymane w związku z popełnieniem przestępstwa.

3. Do księgi depozytów rzeczowych wpisuje się ponadto paszporty i dokumenty uprawniające do przekroczenia granicy, co do których prokurator wydał postanowienie na podstawie art. 277 § 1 k.p.k. lub których zatrzymanie nastąpiło na podstawie art. 277 § 2 k.p.k., choćby postanowienia jeszcze nie wydano.

2. W śledztwach prowadzonych przez prokuratora w sprawach dotyczących żołnierzy ŻW lub innych organów uprawnionych do prowadzenia postępowań, miejscem przechowywania dowodów rzeczowych, pozostających do jego wyłącznej dyspozycji, są siedziby prokuratur, względnie inne wyznaczone przez prokuratora pomieszczenia poza siedzibą tych organów.

1) pieniądze obiegowe polskie;

2) pieniądze zagraniczne i złote monety;

3) kamienie i metale szlachetne oraz wyroby z tych kamieni i metali;

4) zagraniczne i krajowe papiery wartościowe;

5) weksle, skrypty dłużne, listy gwarancyjne, książeczki oszczędnościowe i czekowe oraz karty płatnicze;

6) inne przedmioty niewymienione w pkt 1–5, jeżeli prokurator tak postanowi.

2. W wypadku gdy przed rejestracją pieniądze przekazano do banku emisyjnego w celu zbadania autentyczności, w rejestrze należy zamieścić informację o liczbie przekazanych banknotów i ich nominale oraz o oznaczeniu pisma, przy którym zostały przesłane.

3. Przedmioty w sprawach z zakresu prawa autorskiego i praw pokrewnych tego samego rodzaju i o identycznej zawartości nośników (np. kasety wideo, dyskietki, płyty CD, DVD i inne) wpisuje się w książce przechowywanych przedmiotów zbiorczo, z podaniem ich łącznej liczby, określeniem rodzaju i nazwy tych przedmiotów, a także wskazaniem cech pozwalających na ich identyfikację w razie przekazania odpowiednim organom lub wydania uprawnionym osobom.

4. Zbiorczo należy wpisywać do książki przechowywanych przedmiotów także przedmioty inne niż wymienione w ust. 3, jeżeli są wielokrotnością egzemplarzy tego samego rodzaju. Należy wówczas podać liczbę egzemplarzy i cechy, o których mowa w ust. 3.

5. Wykazy przedmiotów, o których mowa w ust. 1–4, sporządzone przez ŻW lub inne organy uprawnione do prowadzenia postępowań, załącza się do akt głównych sprawy.

2. Pokwitowanie odbioru sporządza się:

1) w czterech egzemplarzach, jeżeli dotyczy przedmiotów wartościowych lub dowodów z dokumentów (w tym – jeden celem umieszczenia wewnątrz opakowania, drugi dla przekazującego przedmioty, a trzeci i czwarty z przeznaczeniem do dołączenia do akt głównych i akt nadzoru);

2) w trzech egzemplarzach, jeżeli dotyczy innych przedmiotów (z przeznaczeniem do dołączenia do akt głównych i nadzoru oraz doręczenia przekazującemu przedmioty).

3. Odbiór dowodów rzeczowych może być dokonany na sporządzonych przez ŻW lub inne organy uprawnione do prowadzenia postępowań wykazach, jeżeli odpowiadają one warunkom określonym w ust. 1 i 2.

4. W odniesieniu do przedmiotów wartościowych i stanowiących dokument w toczącym się postępowaniu, szczegółowy opis przedmiotów w kwicie depozytowym powinien być zgodny z zapisem w książce przechowywanych przedmiotów, a także w księdze depozytów rzeczowych.

2. Pracownik prowadzący agendy dowodów rzeczowych wydaje upoważnionym pracownikom dowody rzeczowe za pokwitowaniem. Do jego obowiązków należy przestrzeganie terminowego zwrotu dowodów rzeczowych wydanych do wykorzystania w toku czynności procesowych.

3. Po wykorzystaniu w toku czynności procesowych dowodu rzeczowego podjętego z banku, pracownik prowadzący agendy dowodów rzeczowych ponownie składa go do banku.

2. Przy przesyłaniu akt sprawy innej prokuraturze lub innemu organowi przedmioty wymienione w ust. 1 mogą być na podstawie zarządzenia prokuratora wyłączone z akt, a następnie załączone do akt po ich zwrocie.

3. W sprawach przekazywanych przez ŻW lub inny organ uprawniony do prowadzenia postępowania z wnioskiem o skierowanie do sądu aktu oskarżenia, wnioskiem o warunkowe umorzenie postępowania karnego lub innym wnioskiem – przejmuje się dowody rzeczowe wskazane w zarządzeniu prokuratora i wpisuje sieje do książki przechowywanych przedmiotów.

4. Przy przekazywaniu sprawy sądowi lub innemu uprawnionemu organowi należy przekazać zabezpieczone w formie dowodów rzeczowych przedmioty znajdujące się w prokuraturze oraz przedmioty będące na przechowaniu poza prokuraturą, wykazane w książce przechowywanych przedmiotów, a także przelać sumy depozytowe znajdujące się na koncie sum depozytowych wojskowej prokuratury garnizonowej lub wojskowej prokuratury okręgowej.

5. Dowód rzeczowy przekazuje się do dyspozycji sądu także w sprawie umorzonej w prokuraturze, w której złożono wniosek o orzeczenie przepadku przedmiotu.

2. Znajdujące się czasowo w prokuraturze przedmioty zaliczane do wartościowych i do dowodów z dokumentów oraz pieniądze obiegowe polskie i zagraniczne powinny być przechowywane w szafie metalowej.

3. Broń, amunicję, materiały wybuchowe lub łatwopalne, materiały radioaktywne, substancje trujące, duszące lub parzące, środki odurzające, substancje psychotropowe lub prekursory przechowuje się w sposób i miejscu określonym w przepisach w sprawie szczegółowych zasad i miejsca przechowywania tych przedmiotów, substancji, materiałów i prekursorów oraz warunków i sposobu ich zniszczenia, wydanych na podstawie art. 232a § 4 k.p.k.

4. Pieniądze obiegowe, jeżeli nie muszą być zachowane w konkretnych egzemplarzach, a także pieniądze uzyskane ze sprzedaży przedmiotów stanowiących dowody rzeczowe, wpłaca się na rachunek pomocniczy sum depozytowych wojskowego sądu garnizonowego właściwego do rozpoznania sprawy bądź na konto depozytowe wojskowej prokuratury okręgowej w pozostałych sprawach.

5. Zatrzymane prawo jazdy po zarejestrowaniu i uprawomocnieniu się postanowienia w tym przedmiocie niezwłocznie przekazuje się do właściwego wydziału komunikacji.

6. Pozwolenia na prowadzenie pojazdów wydane w państwach obcych, należących do UE, przekazuje się do organów wymienionych w załączniku nr 5 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 21 stycznia 2004 r. w sprawie wydawania uprawnień do kierowania pojazdami (Dz. U. Nr 24, poz. 215 i Nr 286, poz. 2884, z 2006 r. Nr 73, poz. 514 oraz z 2009 r. Nr 9, poz. 46).

7. W odniesieniu do pozostałych państw obcych, w stosunku do których obowiązują przepisy Konwencji o Ruchu Drogowym, sporządzonej w dniu 8 listopada 1968 r. w Wiedniu, pozwolenia na prowadzenie pojazdów przekazuje się za pośrednictwem właściwego departamentu (biura) Prokuratury Generalnej.

8. Zatrzymany paszport i inny dokument uprawniający do przekroczenia granicy, po zarejestrowaniu i uprawomocnieniu się postanowienia w tym przedmiocie, niezwłocznie przekazuje się organowi, który wydał ten dokument.

9. W sprawach dotyczących cudzoziemców zatrzymany dokument uprawniający do przekroczenia granicy po zarejestrowaniu i uprawomocnieniu się postanowienia, niezwłocznie przekazuje się urzędowi konsularnemu państwa obcego, którego obywatelem jest cudzoziemiec.

2. Dowody rzeczowe w sprawach umorzonych wobec niewykrycia sprawców przestępstwa oraz w sprawach, w których postępowanie zawieszono, należy przechowywać do czasu przedawnienia karalności.

1) wydania uprawnionej osobie przedmiotów przechowywanych w prokuraturze lub dokumentów upoważniających do odebrania przedmiotów przechowywanych poza prokuraturą;

2) doręczenia sądowi lub innemu organowi przedmiotów przechowywanych w prokuraturze;

3) przekazania sądowi przedmiotów przechowywanych poza prokuraturą, w tym także kwot pozostających na rachunku pomocniczym sum depozytowych wojskowego sądu garnizonowego;

4) otrzymania zawiadomienia o dokonaniu przelewu, na rachunek pomocniczy sum depozytowych sądu, kwot pozostających na koncie sum depozytowych wojskowej prokuratury okręgowej lub wojskowej prokuratury garnizonowej;

5) zarejestrowania rozdzielonego dowodu rzeczowego pod nowymi pozycjami w książce przechowywanych przedmiotów;

6) umorzenia postępowania o fałszowanie znaków pieniężnych w przypadku, gdy z ekspertyzy Narodowego Banku Polskiego wynika, że przekazane do badań banknoty lub monety zostały tam zatrzymane jako fałszywe;

7) zniszczenia dowodu rzeczowego z przyczyn losowych, potwierdzonego stosownym protokołem;

8) zniszczenia dowodu rzeczowego, po uzyskaniu zezwolenia na brakowanie dokumentacji niearchiwalnej wobec upływu okresu jego przechowywania w archiwum wyodrębnionym.

1) uchylenia środka zapobiegawczego;

2) przekazania aktu oskarżenia do sądu w sprawie, w której środek został zastosowany;

3) przestania właściwemu organowi dokumentów wskazanych w § 112 ust. 5–9.

2. Przedmioty określone w ust. 1 podlegają dodatkowemu ewidencjonowaniu w księdze depozytów rzeczowych.

3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli przewiduje się krótkotrwałe (do 15 dni) przechowywanie w prokuraturze przedmiotów o niewielkiej wartości.

4. Opakowywanie i otwieranie opakowania przedmiotów wartościowych, składanych i podejmowanych z banku, odbywa się komisyjnie z udziałem pracownika sekretariatu i kierownika jednostki lub wyznaczonego prokuratora.

2. Przedmioty stanowiące dowody rzeczowe, zawierające informacje niejawne, przechowywane są w kancelariach tajnych prokuratur prowadzących lub nadzorujących postępowanie karne.

2. Prawidłowość ewidencji, jej zgodność z rzeczywistym stanem przechowywanych przedmiotów oraz warunki przechowywania podlegają zbadaniu podczas każdej wewnętrznej kontroli sekretariatu, wizytacji lub lustracji.

2. W sytuacji, w której zestawienie opłat i innych wydatków w postępowaniu, sporządzone przez ŻW lub inny organ uprawniony do prowadzenia postępowania, nie nasuwa uwag merytorycznych i formalnych, a koszty tego postępowania w prokuraturze ograniczają się tylko do doręczenia odpisów decyzji merytorycznej kończącej postępowanie podmiotom uprawnionym do ich otrzymania, można poprzestać na załączeniu do akt głównych i nadzoru wymienionego zestawienia, z dodaniem jednakże kosztów poniesionych przez prokuraturę.

2. Zasady i sposób dołączenia do akt głównych dokumentów, o których mowa w ust. 1, oraz przesyłania ich w ślad za sprawą regulują przepisy części I – rozdziału 4.

2. W sytuacji, w której rachunki i inne dokumenty nie mogły być uwzględnione w zestawieniu opłat i innych wydatków przesłanych wraz z aktami sprawy do sądu, wykazuje się w zestawieniu uzupełniającym, przekazanym z wymienionymi dokumentami w ślad za aktami sprawy.

2. W przypadku dokonania w sprawach wymienionych w ust. 1 dalszych czynności procesowych bądź podjęcia na nowo lub wznowienia postępowania, w sporządzonym uprzednio zestawieniu opłat i innych wydatków poniesionych w tym postępowaniu nanosi się pozostałe koszty wynikające z dokonania określonych wyżej czynności.

3. W zestawieniu, o którym mowa w ust. 1, nanosi się odrębnie opłaty i wydatki poniesione w nim przez prokuraturę, a zatwierdzane przez prokuratora do wypłaty, oraz opłaty i wydatki poniesione przez ŻW lub inny organ prowadzący postępowanie, wraz z adnotacją o numerach kart w aktach sprawy, na których znajdują się rachunki i inne dokumenty potwierdzające poniesione koszty postępowania w tej sprawie.

1) postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym;

2) należności świadków;

3) wynagrodzenia tłumaczy;

4) opłaty za parkingi i holowanie zabezpieczonych pojazdów ponoszone przez prokuraturę, wykazuje się wyłącznie na podstawie przedstawionych rachunków i faktur, zatwierdzonych do wypłaty przez prokuratora.

2. Należności, o których mowa w ust. 1, ponoszone przez ŻW i inne organy uprawnione do prowadzenia postępowań wykazuje się na podstawie zestawień sporządzonych przez te organy oraz załączonej do akt sprawy dokumentacji.

1) jako ryczałt – w przypadku przechowywania ich w składnicy organu prowadzącego postępowanie, który uwzględnia się przy zasądzeniu kosztów procesu (art. 626 k.p.k.);

2) według rachunku – w razie przechowywania ich poza składnicą organu prowadzącego takie postępowanie.

2. Za wydanie na wniosek osób uprawnionych oraz za zgodą prokuratora kserokopii dokumentów z akt sprawy pobiera się opłaty kancelaryjne w wysokości określonej przepisami rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1.

3. Opłaty kancelaryjnej nie pobiera się od osoby, której należy z urzędu doręczyć odpis postanowienia lub zarządzenia (art. 100 § 2 w zw. z art. 16 k.p.k.), oraz od podejrzanego, któremu na jego żądanie wydano odpis postanowienia (art. 157 § 1 k.p.k.).

4. O wydaniu dokumentów, uwierzytelnionych ich odpisów lub kserokopii z akt sprawy oraz o wysokości pobranych opłat sporządza się adnotację w aktach nadzoru lub notatkę urzędową, którą załącza się do tych akt.

2. W wykazie wskazanym w ust. 1 sumuje się w systemie półrocznym i rocznym poszczególne koszty takich postępowań ponoszone przez prokuraturę.

3. W przypadku kosztów doręczenia wezwań i innych pism, w wykazie kontrolnym odnotowuje się w odrębnych kolumnach zarówno naliczoną sumę ryczałtu w poszczególnych sprawach, jak i koszty z tytułu doręczenia pism tej prokuratury naliczane przez pocztę.

2. Niezależnie od sprawozdań, o których mowa w ust. 1, prokuratury mogą sporządzać informacje i zestawienia statystyczne dla potrzeb kierownictwa Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz dowódców właściwych jednostek wojskowych, w tym w oparciu o dane statystyczne ujęte w formularzach statystycznych systemu informatycznego Naczelnej Prokuratury Wojskowej – ProkStat.

2. Formularze statystyczne systemu informatycznego Naczelnej Prokuratury Wojskowej – ProkStat wojskowe prokuratury okręgowe i wojskowe prokuratury garnizonowe, wypełniają odrębnie w zakresie swej właściwości rzeczowej.

2. Książki i czasopisma oznacza się kolejnymi numerami księgi inwentarzowej.

2. Wykazy, o których mowa w ust. 1, określają słownie i cyfrowo hasła klasyfikacyjne wszystkich rodzajów spraw prowadzonych w prokuraturach oraz ich kwalifikacje do kategorii materiałów archiwalnych lub dokumentacji niearchiwalnej, stosownie do przepisów ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 673, z późn. zm.¹²⁾) oraz wydanych na jej podstawie zarządzeń Ministra Obrony Narodowej.

2. Teczki aktowe przechowuje się w sekretariacie przez okres dwóch lat, licząc od roku następnego po roku, w którym teczkę założono, a następnie przekazuje się je do archiwum wyodrębnionego na podstawie spisu zdawczo-odbiorczego.

2. Poza przypadkiem, o którym mowa w ust. 1, sprawy niezałatwione ostatecznie w ciągu roku kalendarzowego są załatwiane w latach następnych bez zmiany znaków dotychczasowych i bez ponownego ich rejestrowania w nowych „spisach spraw”.

3. „Spisy spraw” przechowywane są w prokuraturach przez okres 15 lat, po czym przekazywane są do archiwum wyodrębnionego.

1) przyjmowanie dokumentacji z poszczególnych komórek organizacyjnych prokuratury;

2) przechowywanie i zabezpieczenie przejętej dokumentacji oraz prowadzenie jej ewidencji;

3) udostępnianie przechowywanej dokumentacji osobom upoważnionym;

4) przygotowywanie i przekazywanie dokumentacji stanowiącej materiały archiwalne zaliczane do kategorii „A” do właściwego archiwum wojskowego;

5) inicjowanie brakowania dokumentacji niearchiwalnej zaliczanej do kategorii „B” i udział w jej komisyjnym brakowaniu oraz przekazywanie wybrakowanych materiałów (w stanie uniemożliwiającym ich odtworzenie) na makulaturę;

6) utrzymywanie stałych kontaktów z Centralnym Archiwum Wojskowym.

1) symbolem B z dodaniem cyfry arabskiej określającej liczbę lat przechowywania podlegającą ekspertyzie kwalifikacji i brakowaniu po upływie okresu przechowywania;

2) symbolem BE z dodaniem cyfry arabskiej określającej liczbę lat przechowywania podlegającą ponownej kwalifikacji po przeprowadzeniu ekspertyzy archiwalnej po upływie okresu przechowywania;

3) symbolem Bc dokumentację mającą wyłącznie przydatność praktyczną podlegającą ekspertyzie kwalifikacji po ustaniu jej przydatności.

1) w rozdziale 6 niniejszej części w odniesieniu do akt prokuratora i urządzeń ewidencyjnych tych akt;

2) w rzeczowych wykazach akt, o których mowa w § 148, w odniesieniu do akt z zakresu administracji kierowników jednostek.

2. Po upływie okresów przechowywania, o których mowa w ust. 1, materiały archiwalne przekazuje się do Centralnego Archiwum Wojskowego.

3. Okresy przechowywania dokumentacji kategorii „B” są oznaczone cyframi arabskimi umieszczonymi obok symbolu „B”, np.: B5. Po upływie tych okresów akta podlegają brakowaniu.

2. Uporządkowanie dokumentacji polega na:

1) ułożeniu pism w poszczególnych aktach spraw oraz ułożeniu akt w teczkach, w kolejności zgodnej z numeracją zapisów we właściwym urządzeniu ewidencyjnym (repertorium, rejestrze itp.);

2) opisaniu teczek na tytułowej stronie;

3) zszyciu lub trwałym złączeniu w inny sposób pism znajdujących się w teczkach akt kategorii „A” i ponumerowaniu zapisanych stron w tych aktach;

4) usunięciu z akt części metalowych (zszywki, spinacze, złącza skoroszytowe);

5) zagięciu arkuszy o wymiarach większych od formatu „A-4”, równolegle do brzegów pozostałych kart.

2. Układ teczek (akt) i ich segregacja na poszczególnych półkach powinny zapewnić sprawne wyszukiwanie akt i sukcesywne ich brakowanie.

3. W razie potrzeby dokumentację poddaje się zabiegom konserwacyjnym.

4. Pomieszczenia archiwum wyodrębnionego powinny odpowiadać kryteriom zapewniającym warunki właściwego przechowywania dokumentacji i jej zabezpieczenia przed dostępem osób nieuprawnionych.

2. Ewidencję zasobu archiwum wyodrębnionego stanowią:

1) spisy zdawczo-odbiorcze materiałów przekazanych do archiwum;

2) wykazy spisów zdawczo-odbiorczych;

3) kartoteka udostępnienia akt;

4) spisy zdawczo-odbiorcze materiałów archiwalnych przekazanych do Centralnego Archiwum Wojskowego;

5) spisy akt wybrakowanych i przekazanych do zniszczenia wraz z protokołami brakowania akt kategorii „B” i wydanymi przez Centralne Archiwum Wojskowe zezwoleniami na zniszczenie akt.

3. Karty udostępnienia akt przechowywane są w archiwum przez okres dwóch lat. Pozostałe urządzenia ewidencyjne wymienione w ust. 2 stanowią dokumentację kategorii „A”.

2. Po upływie okresów przechowywania w prokuraturze akta kategorii „A” przekazuje się do Centralnego Archiwum Wojskowego lub innego archiwum wojskowego wskazanego przez Centralne Archiwum Wojskowe, a akta kategorii „B” do zniszczenia.

1) wykonaniem postanowienia lub zarządzenia kończącego postępowanie, a gdy nie zachodzi potrzeba wykonania, od uprawomocnienia się postanowienia lub zarządzenia;

2) uprawomocnieniem się orzeczenia sądowego w sprawach skierowanych przez prokuratora do sądu lub w sprawach, w których prokurator zgłosił swój udział w postępowaniu przed sądem;

3) rozpatrzeniem przez uprawnione organy sprzeciwu lub innego środka prawnego wniesionego przez prokuratora;

4) odmową wniesienia nadzwyczajnego środka prawnego, wniosku o ułaskawienie lub wniosku o wznowienie postępowania;

5) załatwieniem sprawy w inny sposób.

2. Kategorie i okres przechowywania urządzeń ewidencyjnych i innych urządzeń biurowych określa wyznaczony prokurator w porozumieniu z kierownikiem sekretariatu prokuratury.

1) akta główne i nadzoru umorzonych śledztw lub dochodzeń w sprawach:

a) o zbrodnie przeciwko pokojowi, ludzkości oraz zbrodnie wojenne,

b) o przestępstwa wymienione w rozdziale XVII, XXIV i XXXI oraz w art. 253, 256–258 i 265 k.k.,

c) o przestępstwa wymienione w dekrecie Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 23 września 1944 r. Kodeks Karny Wojska Polskiego (Dz. U. Nr 6, poz. 27, z późn. zm.¹³⁾) oraz w dekrecie Rady Ministrów z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 192, z późn. zm.¹⁴⁾),

d) o przestępstwa wymienione w art. 46 ust. 1–6, art. 47 ust. 1, art. 48 ust. 1–4 dekretu z dnia 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym (Dz. U. Nr 29, poz. 154, z 1982 r. Nr 3, poz. 18, z 1989 r. Nr 34, poz. 178 oraz z 1997 r. Nr 88, poz. 554),

e) o wyjątkowym znaczeniu ze względu na zebrany materiał w śledztwie lub dochodzeniu bądź występujące w sprawie osoby;

2) akta nadzoru:

a) nad wykonaniem kary w sprawach o zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości oraz w sprawach, w których prawomocnie orzeczono karę śmierci lub karę dożywotniego pozbawienia wolności,

b) w sprawach, w których Prokurator Generalny:

– wystąpił do organów państw obcych o ściganie zbrodni wojennych lub zbrodni przeciwko ludzkości popełnionych na szkodę Narodu Polskiego albo o wydanie sprawców takich przestępstw, przeciwko którym prowadzi się postępowanie w Polsce,

– wniósł rewizję nadzwyczajną lub kasację, żądając rehabilitacji osób niesłusznie skazanych za przestępstwa popełnione z pobudek politycznych.

1) urządzenia ewidencyjne (repertoria i rejestry) przeznaczone do ewidencjonowania akt spraw;

2) akta spraw, w których Prokurator Generalny wystąpił do Prezesa Rady Ministrów lub ministrów z wnioskiem o usunięcie stwierdzonych uchybień lub usprawnienie działalności administracji lub gospodarki.

1) dla akt głównych i nadzoru śledztw umorzonych z innych przyczyn niż określone w art. 17 § 1 pkt 1 i 2 k.p.k.:

a) 35 lat w sprawach o zbrodnie zabójstwa, gdy postępowanie przygotowawcze toczyło się w sprawie, a – 40 lat, gdy postępowanie wszczęto przeciwko osobie,

b) 25 lat w sprawach o inne zbrodnie, gdy postępowanie przygotowawcze toczyło się w sprawie, a – 30 lat, gdy postępowanie wszczęto przeciwko osobie;

2) 20 lat dla akt głównych i nadzoru spraw umorzonych z innych przyczyn niż określone w art. 17 § 1 pkt 1 i 2 k.p.k., gdy czyn stanowi występek zagrożony karą pozbawienia wolności powyżej 5 lat, gdy postępowanie przygotowawcze toczyło się w sprawie, a – 25 lat, gdy postępowanie wszczęto przeciwko osobie;

3) 15 lat dla akt głównych i nadzoru spraw umorzonych z innych przyczyn niż określone w art. 17 § 1 pkt 1 i 2 k.p.k., gdy czyn stanowi występek zagrożony karą pozbawienia wolności powyżej 3 lat, gdy postępowanie przygotowawcze toczyło się w sprawie, a – 20 lat, gdy postępowanie wszczęto przeciwko osobie;

4) 10 lat dla akt głównych i nadzoru spraw umorzonych z innych przyczyn niż określone w art. 17 § 1 pkt 1 i 2 k.p.k. o pozostałe występki;

5) 10 lat dla:

a) akt głównych i nadzoru śledztw i dochodzeń umorzonych warunkowo przed 1 września 1998 r. oraz umorzonych na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 i 2 k.p.k. w sprawach o zdarzenia ze skutkiem śmiertelnym, akt zakończonych odmową wszczęcia postępowania o zdarzenia ze skutkiem śmiertelnym, w których prokurator przekazał informację o pobraniu ze zwłok komórek, tkanek i narządów,

b) akt nadzoru w sprawach, w których prokurator:

– uczestniczył w postępowaniu przed sądem ze względu na wyjątkową potrzebę ochrony interesu społecznego lub praworządności,

– kierował skargę do ministra oraz skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego lub Naczelnego Sądu Administracyjnego,

– podejmował czynności w ochronie praworządności na wniosek Sejmu, Senatu i ich organów. Prezydenta RP i Prezesa Rady Ministrów,

c) akt głównych i nadzoru spraw, w których prokurator podejmował czynności lub skierował wniosek do sądu o pociągnięcie podmiotu zbiorowego do odpowiedzialności za czyny zabronione pod groźbą kary;

6) 5 lat dla:

a) akt głównych i nadzoru śledztw i dochodzeń umorzonych na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 i 2 k.p.k., z wyłączeniem spraw o zdarzenia ze skutkiem śmiertelnym,

b) akt głównych i nadzoru śledztw i dochodzeń umorzonych na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k.,

c) akt spraw zakończonych odmową wszczęcia śledztwa lub dochodzenia, z wyjątkiem spraw o zdarzenia ze skutkiem śmiertelnym, o których mowa w pkt 5 lit. a,

d) akt nadzoru śledztw i dochodzeń, z wyłączeniem spraw umorzonych z powodu niewykrycia sprawców, które przechowuje się w okresach przewidzianych w pkt 1–5,

e) akt nadzoru prokuratora nadrzędnego nad prowadzonymi w podległych prokuraturach postępowaniami w sprawach karnych, administracyjnych oraz w sprawach związanych z wykonaniem wyroków,

f) akt dotyczących:

– rozpatrzonych wniosków o kasację (rewizję nadzwyczajną) oraz udziału prokuratora w postępowaniu kasacyjnym,

– udziału prokuratora w postępowaniu apelacyjnym (rewizyjnym),

– rozpatrzonych wniosków o wydanie przez prokuratora postanowienia o wyznaczeniu cudzoziemcowi miejsca przymusowego pobytu,

– zastosowaniu przez sąd aresztu w celu wydalenia,

– postępowania ułaskawieniowego,

– akt nadzoru w sprawach, w których prokurator podejmował czynności w celu ochrony praworządności, z wyłączeniem spraw wymienionych w pkt 5 lit. b,

g) spraw wpisanych w rejestrze „Oz”;

7) 2 lata dla:

a) akt spraw niewymienionych w § 170, 171 i 172 pkt 2 oraz w pkt 1–4 niniejszego przepisu,

b) pomocniczych urządzeń ewidencyjnych (np. pocztowe książki nadawcze),

c) zbiory wokand, zbiory wyroków, postanowień,

d) formularzy rejestracyjnych i formularzy zapytań Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych, przechowywanych na stanowiskach dostępowych do KCIK,

e) kontrolek oraz wykazów kart rejestracyjnych i zapytań do Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych.

2. Materiały archiwalne dla celów innych niż służbowe i naukowo-badawcze udostępnia się – zgodnie z przepisami ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach – po upływie 30 lat od ich wytworzenia, jeżeli nie narusza to prawnie chronionych interesów państwa i obywateli.

3. Warunki wcześniejszego udostępnienia materiałów archiwalnych regulują przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 czerwca 2008 r. w sprawie trybu i sposobu udostępnienia materiałów archiwalnych znajdujących się w archiwach wyodrębnionych (Dz. U. Nr 107, poz. 679).

4. Osoby ubiegające się o udostępnienie materiałów archiwalnych, w wypadkach wskazanych w ust. 1, powinny złożyć we właściwej prokuraturze wniosek z podaniem swego imienia i nazwiska oraz wskazaniem nazwy jednostki organizacyjnej ubiegającej się o udostępnienie dokumentacji archiwalnej, a także typu materiału archiwalnego bądź tematu, którego on dotyczy, oraz celu i przewidywanego sposobu wykorzystania tego materiału.

5. Zarządzenie w przedmiocie udostępnienia materiałów archiwalnych w wypadkach wskazanych w ust. 1–3 wydaje kierownik jednostki, w której przechowywane są wymienione materiały. Zarządzenie powinno określać rodzaj i zakres materiałów archiwalnych, które mają być udostępnione, oraz sposób ich udostępnienia osobie wskazanej w ust. 4.

6. Zarządzenie o odmowie udostępnienia materiałów archiwalnych wymaga uzasadnienia i pouczenia osoby wskazanej we wniosku o możliwości, trybie i terminie jego zaskarżenia. Środki zaskarżenia na odmowę udostępnienia materiałów archiwalnych w zakresie wskazanym w ust. 1 i 2 wnosi się na zasadach ogólnych, a w wypadku odmowy wcześniejszego udostępnienia materiałów archiwalnych – w trybie wskazanym w § 6 ust. 2 rozporządzenia wymienionego w ust. 3.

7. Udostępnienie materiałów archiwalnych odnotowuje się w kartach udostępnienia, sporządzanych przez wyznaczonego pracownika prowadzącego archiwum wyodrębnione.

8. Akta nadzoru udostępnia się tylko prokuratorom, chyba że kierownik jednostki każdorazowo zarządzi inaczej.

2. Do zadań komisji należy:

1) zakwalifikowanie do zniszczenia wydzielonych akt kategorii „B”, w przypadku których minął okres ich przechowywania;

2) sporządzenie protokołu brakowania akt oraz spisu tych akt.

3. Komisja może dokonać zmiany kwalifikacji akt kategorii „B” na kategorię „A” lub przedłużyć okres przechowywania akt kategorii „B”.

1) wyłącza się z akt przeznaczonych do zniszczenia oryginały dokumentów osobistych (metryki, świadectwa, umowy, akty notarialne itp.);

2) doprowadza się akta do stanu uniemożliwiającego ich odtworzenie.

2. Makulaturę uzyskaną w sposób, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, przekazuje się do odpowiedniej składnicy surowców wtórnych wraz z jednym egzemplarzem zezwolenia archiwum wojskowego na zniszczenie akt.

3. Wyłączone z akt dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, przechowuje się w archiwum wyodrębnionym i zwraca za pokwitowaniem osobom uprawnionym do ich odbioru.

2. Do czasu ustalenia przez dyrektora Centralnego Archiwum Wojskowego, w porozumieniu z właściwym kierownikiem jednostki, rzeczowych wykazów akt, obowiązują dotychczasowe wykazy, nie dłużej jednak niż 12 miesięcy.

Prokurator Generalny: A. Seremet

¹⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2009 r. Nr 1, poz. 4, Nr 26, poz. 156 i 157, Nr 56, poz. 459, Nr 178, poz. 1375, Nr 190, poz. 1474, Nr 219, poz. 1706 i Nr 223, poz. 1777, z 2010 r. Nr 182, poz. 1228 oraz z 2011 r. Nr 53, poz. 273.

²⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 128, poz. 840, z 1999 r. Nr 64, poz. 729 i Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027 i Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 121, poz. 1142, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz. 1935 i Nr 228, poz. 2255, z 2004 r. Nr 25, poz. 219, Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889 i Nr 243, poz. 2426, z 2005 r. Nr 86, poz. 732, Nr 90, poz. 757, Nr 132, poz. 1109, Nr 163, poz. 1363, Nr 178, poz. 1479 i Nr 180, poz. 1493, z 2006 r. Nr 190, poz. 1409, Nr 218, poz. 1592 i Nr 226, poz. 1648, z 2007 r. Nr 89, poz. 589, Nr 123, poz. 850, Nr 124, poz. 859 i Nr 192, poz. 1378, z 2008 r. Nr 90, poz. 560, Nr 122, poz. 782, Nr 171, poz. 1056, Nr 173, poz. 1080 i Nr 214, poz. 1344, z 2009 r. Nr 62, poz. 504, Nr 63, poz. 533, Nr 166, poz. 1317, Nr 168, poz. 1323, Nr 190, poz. 1474, Nr 201, poz. 1540 i Nr 206, poz. 1589, z 2010 r. Nr 7, poz. 46, Nr 40, poz. 227 i 229, Nr 98, poz. 625 i 626, Nr 125, poz. 842, Nr 127, poz. 857, Nr 152, poz. 1018 i 1021, Nr 182, poz. 1228, Nr 225, poz. 1474 i Nr 240, poz. 1602 oraz z 2011 r. Nr 17, poz. 78, Nr 24, poz. 130, Nr 39, poz. 202 i Nr 48, poz. 245.

³⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 50, poz. 580, Nr 62, poz. 717, Nr 73, poz. 852 i Nr 93, poz. 1027, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 106, poz. 1149, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, z 2003 r. Nr 17, poz. 155, Nr 111, poz. 1061 i Nr 130, poz. 1188, z 2004 r. Nr 51, poz. 514, Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889, Nr 240, poz. 2405 i Nr 264, poz. 2641, z 2005 r. Nr 10, poz. 70, Nr 48, poz. 461, Nr 77, poz. 680, Nr 96, poz. 821, Nr 141, poz. 1181, Nr 143, poz. 1203, Nr 163, poz. 1363, Nr 169, poz. 1416 i Nr 178, poz. 1479, z 2006 r. Nr 15, poz. 118, Nr 66, poz. 467, Nr 95, poz. 659, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 141, poz. 1009 i 1013, Nr 167, poz. 1192 i Nr 226, poz. 1647 i 1648, z 2007 r. Nr 20, poz. 116, Nr 64, poz. 432, Nr 80, poz. 539, Nr 89, poz. 589, Nr 99, poz. 664, Nr 112, poz. 766, Nr 123, poz. 849 i Nr 128, poz. 903, z 2008 r. Nr 27, poz. 162, Nr 100, poz. 648, Nr 107, poz. 686, Nr 123, poz. 802, Nr 182, poz. 1133, Nr 208, poz. 1308, Nr 214, poz. 1344, Nr 225, poz. 1485, Nr 234, poz. 1571 i Nr 237, poz. 1651, z 2009 r. Nr 8, poz. 39, Nr 20, poz. 104, Nr 28, poz. 171, Nr 68, poz. 585, Nr 85, poz. 716, Nr 127, poz. 1051, Nr 144, poz. 1178, Nr 168, poz. 1323, Nr 178, poz. 1375, Nr 190, poz. 1474 i Nr 206, poz. 1589, z 2010 r. Nr 7, poz. 46, Nr 98, poz. 626, Nr 106, poz. 669, Nr 122, poz. 826, Nr 125, poz. 842, Nr 182, poz. 1228 i Nr 197, poz. 1307 oraz z 2011 r. Nr 48, poz. 245 i 246 i Nr 53, poz. 273.

⁴⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 766, z 2008 r. Nr 66, poz. 410, Nr 215, poz. 1355 i Nr 237, poz. 1651, z 2009 r. Nr 3, poz. 11, Nr 8, poz. 39, Nr 157, poz. 1241, Nr 168, poz. 1323, Nr 201, poz. 1540 i Nr 206, poz. 1589, z 2010 r. Nr 88, poz. 583, Nr 127, poz. 858 i Nr 151, poz. 1013 oraz z 2011 r. Nr 48, poz. 245.

⁵⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 106, poz. 672, Nr 152, poz. 1017 i 1018, Nr 217, poz. 1427 i Nr 225, poz. 1466.

⁶⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 214, poz. 1344 i Nr 237, poz. 1651, z 2009 r. Nr 178, poz. 1375, Nr 190, poz. 1474 i Nr 206, poz. 1589 oraz z 2010 r. Nr 182, poz. 1228, Nr 197, poz. 1307 i Nr 225, poz. 1466.

⁷⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 149, poz. 1078, Nr 218, poz. 1592 i Nr 220, poz. 1600, z 2007 r. Nr 25, poz. 162, z 2008 r. Nr 171, poz. 1056 oraz z 2009 r. Nr 178, poz. 1375.

⁸⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 66, poz. 469 i Nr 120, poz. 826, z 2007 r. Nr 7, poz. 48 i Nr 82, poz. 558, z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 63, poz. 520, Nr 92, poz. 753 i Nr 98, poz. 817, z 2010 r. Nr 28, poz. 146, Nr 143, poz. 962, Nr 213, poz. 1396 i Nr 228, poz. 1486 oraz z 2011 r. Nr 63, poz. 322.

⁹⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1993 r. Nr 36, poz. 159, z 1995 r. Nr 28, poz. 143, z 1998 r. Nr 97, poz. 604, z 2002 r. Nr 240, poz. 2055 i Nr 273, poz. 2703, z 2007 r. Nr 191, poz. 1372, z 2009 r. Nr 14, poz. 74 oraz z 2011 r. Nr 53, poz. 277.

¹⁰⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 121, poz. 769, z 1998 r. Nr 99, poz. 632 i Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 100, poz. 1080, z 2003 r. Nr 217, poz. 2125, z 2004 r. Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr 163, poz. 1362, z 2006 r. Nr 170, poz. 1217, z 2007 r. Nr 166, poz. 1172, z 2008 r. Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 18, poz. 97 oraz z 2010 r. Nr 47, poz. 278 i Nr 76, poz. 489.

¹¹⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 129, poz. 1440, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, z 2004 r. Nr 238, poz. 2390 oraz z 2006 r. Nr 220, poz. 1600.

¹²⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 104, poz. 708, Nr 170, poz. 1217 i Nr 220, poz. 1600, z 2007 r. Nr 64, poz. 426, z 2008 r. Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 39, poz. 307 i Nr 166, poz. 1317 oraz z 2010 r. Nr 40, poz. 230, Nr 47, poz. 278 i Nr 182, poz. 1228.

¹³⁾ Zmiany wymienionego dekretu zostały ogłoszone w Dz. U. z 1947 r. Nr 65, poz. 390, z 1949 r. Nr 55, poz. 437, z 1950 r. Nr 6, poz. 46, z 1951 r. Nr 22, poz. 172 i Nr 58, poz. 399, z 1953 r. Nr 27, poz. 104 oraz z 1957 r. Nr 1, poz. 2.

¹⁴⁾ Zmiany wymienionego dekretu zostały ogłoszone w Dz. U. z 1947 r. Nr 65, poz. 390, z 1949 r. Nr 32, poz. 238 i Nr 45, poz. 334, z 1955 r. Nr 46, poz. 310 oraz z 1958 r. Nr 18, poz. 76.