Monitor Polski - rok 2009 nr 41 poz. 646

1 lipca 1569 roku doszło do zawarcia w Lublinie unii pomiędzy Koroną Królestwa Polskiego a Wielkim Księstwem Litewskim, zwanej Unią Lubelską. W jej wyniku powstało federacyjne państwo określane odtąd Rzecząpospolitą Obojga Narodów.

Rzeczpospolita Korony Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego miała jednego władcę, który był wybierany wspólnie przez oba narody i koronowany na króla Polski i Wielkiego Księcia Litwy. Powołano również wspólny Sejm składający się z izby poselskiej i senatu. Rzeczpospolita Obojga Narodów zobowiązała się prowadzić wspólną politykę obronną i zagraniczną, ponadto wprowadzono wspólną monetę. Zachowane zostały odrębne urzędy centralne, wojsko polskie i litewskie. Wprowadzono unifikację prawno-ustrojową.

Dzięki aktowi Unii Lubelskiej, czyniącemu z Rzeczypospolitej państwo wielu narodów i kultur, nastąpił wzrost tolerancji oraz zintensyfikowany został rozwój gospodarczy obu państw.

Unia Lubelska przetrwała 200 lat, do rozbiorów, i była pierwszą w czasach nowożytnych próbą regionalnej integracji w skali europejskiej. Jej znaczenie najlepiej oddają słowa Jana Pawła II: „Od Unii Lubelskiej do Europejskiej".

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej pragnie uczcić 440-lecie Unii Lubelskiej i podkreślić jej istotną rolę w historii Rzeczypospolitej i całej Europy.

Marszałek Sejmu: B. Komorowski