Monitor Polski - rok 2009 nr 6 poz. 63

Dwadzieścia lat temu, na początku lutego 1989 r., przy Okrągłym Stole zasiedli do wspólnych rozmów przedstawiciele opozycji demokratycznej, władz PRL i Kościoła. W wyniku zawartego porozumienia 4 czerwca przeprowadzono wybory, które – choć nie były w pełni demokratyczne – dowiodły masowego poparcia Polaków dla politycznych przemian. We wrześniu powołano pierwszy po wojnie niekomunistyczny rząd, na czele którego stanął Tadeusz Mazowiecki.

Wydarzenia te rozpoczęty w Europie Środkowo-Wschodniej demokratyczne przemiany, które zmieniły oblicze Polski i całego kontynentu. Oznaczały także zakończenie zimnej wojny i koniec porządku jałtańskiego.

W 1989 r. Polska odzyskała wolność bez uciekania się do przemocy i bez ofiar. Jednak droga do Okrągłego Stołu znaczona jest wysiłkiem polskiego narodu, który przez blisko 50 lat wielokrotnie podejmował walkę w celu obalenia narzuconego systemu. To ten wysiłek, niejednokrotnie naznaczony krwią ofiar wolnościowych zrywów, przyczynił się do korozji totalitaryzmu w latach osiemdziesiątych XX w. i wymusił na władzach PRL podjęcie dialogu ze społeczeństwem przy Okrągłym Stole.

Dialog ten podjęli ludzie różnych przekonań i różnych stronnictw, pochodzący z opozycyjnych obozów politycznych – z „Solidarności” i z obozu ówczesnej władzy. Gotowość do zawarcia kompromisu pozwoliła sprostać wyzwaniu historycznej chwili.

Pokojowe przekazanie władzy otworzyło drogę do budowy stabilnej demokracji w państwie o bezpiecznych granicach i dobrych relacjach z sąsiadami. Po dziesięciu latach Polska przystąpiła do NATO, a po piętnastu latach – do Unii Europejskiej.

Z perspektywy dwudziestu lat trzeba zauważyć i docenić to, że wielu spośród najwybitniejszych polityków i przywódców III Rzeczypospolitej Polskiej odegrało znaczącą rolę w czasie rozmów przy Okrągłym Stole. Do rangi symbolu urasta fakt, że w wyniku bezpośrednich wyborów prezydentami zostali uczestnicy obrad Okrągłego Stołu: Lech Wałęsa, Aleksander Kwaśniewski i Lech Kaczyński.

Dziś, w dwudziestą rocznicę tych wydarzeń, Sejm wyraża uznanie dla mądrości i dalekowzroczności autorów ówczesnych przemian.

Marszałek Sejmu: B. Komorowski