Monitor Polski - rok 2005 nr 61 poz. 806

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Federacji Rosyjskiej, zwane dalej Umawiającymi się Stronami, kierując się dążeniem do rozwoju samochodowej komunikacji pasażerskiej i towarowej między obu Państwami oraz w tranzycie przez ich terytoria, a także dążąc do ułatwienia tej komunikacji, uzgodniły, co następuje:

Artykuł 1

Zgodnie z niniejszą Umową wykonywane są drogowe przewozy podróżnych i ładunków, między obu państwami, w tranzycie przez ich terytoria, a także do/z państw trzecich, pojazdami zarejestrowanymi w Rzeczypospolitej Polskiej i w Federacji Rosyjskiej.

Artykuł 2

W rozumieniu niniejszej Umowy następujące określenia oznaczają:

1. „Przewoźnik" – osobę fizyczną lub prawną, zarejestrowaną na terytorium państwa jednej z Umawiających się Stron i dopuszczoną, zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem wewnętrznym jej Państwa, do wykonywania międzynarodowych przewozów drogowych podróżnych i ładunków.

2. „Pojazd samochodowy":

– przy przewozach ładunków – samochód ciężarowy, samochód ciężarowy z przyczepą, ciągnik samochodowy lub ciągnik samochodowy z naczepą,

– przy przewozach podróżnych – autobus, tj. pojazd samochodowy przeznaczony do przewozu podróżnych i posiadający co najmniej 8 miejsc siedzących nie licząc miejsca kierowcy, a także autobus z przyczepą do przewozu bagażu.

3. „Regularne przewozy podróżnych" – przewozy podróżnych, wykonywane autobusami według uprzednio uzgodnionej trasy przejazdu ze wskazaniem początkowego i końcowego punktu przejazdu oraz przystanków.

4. „Nieregularne przewozy" – wszystkie pozostałe przewozy.

Artykuł 3

1. Regularne przewozy podróżnych autobusami w ruchu dwustronnym i tranzytowym wykonywane są na podstawie zezwoleń wydawanych przez właściwe organy Umawiających się Stron.

2. Wnioski dotyczące zorganizowania takich przewozów Strony przekazują sobie wzajemnie odpowiednio wcześniej za pośrednictwem właściwych organów Umawiających się Stron. Wnioski powinny zawierać dane dotyczące: nazwy przewoźnika (firma), trasy przejazdu, rozkładu jazdy, taryfy, przystanków, na których podróżni będą wsiadali i wysiadali, jak również planowanego czasu i częstotliwości przewozów.

3. Właściwe organy Umawiających się Stron będą wydawały zezwolenia (w formie pisemnej) na odcinki dróg, przebiegające przez terytoria ich państw.

Artykuł 4

1. Nieregularne przewozy podróżnych autobusami między obydwoma krajami albo tranzytem przez ich terytoria wykonywane są bez zezwoleń w przypadkach gdy grupa podróżnych w tym samym składzie jest przewożona tym samym autobusem na całej trasie przejazdu:

a) jeżeli przewóz rozpoczyna się i kończy na terytorium Umawiającej się Strony państwa rejestracji autobusu,

b) jeżeli przewóz rozpoczyna się na terytorium Umawiającej się Strony państwa rejestracji autobusu i kończy na terytorium państwa drugiej Umawiającej się Strony, pod warunkiem, że autobus opuści to terytorium w stanie próżnym.

2. Zezwolenia także nie wymaga:

a) wjazd pustych autobusów w celu powrotnego przewozu przez tego samego przewoźnika grupy podróżnych z miejsca znajdującego się na terytorium państwa drugiej Umawiającej się Strony, do którego ta grupa była wcześniej przywieziona (w przypadku wymienionym w ustępie 1 litera „b" niniejszego artykułu) do miejsca początkowego wyjazdu,

b) zamiana niesprawnego autobusu na inny autobus.

3. Przy wykonywaniu przewozów przewidzianych w ustępie 1 i ustępie 2 litera „a" niniejszego artykułu, kierowca autobusu obowiązany jest posiadać dokument, zawierający listę podróżnych według wzoru uzgodnionego przez właściwe organy Umawiających się Stron.

4. Nieregularne przewozy podróżnych niezgodnie z postanowieniem ustępu 1 i 2 niniejszego artykułu wymagają w każdym oddzielnym przypadku zezwolenia właściwego organu drugiej Umawiającej się Strony. Właściwe organy Umawiających się Stron wzajemnie uzgadniają tryb wymiany tych zezwoleń i ich wzór.

Artykuł 5

1. Przewozy ładunków między obu państwami lub w tranzycie przez ich terytoria, z wyjątkiem przewozów określonych w artykule 6 niniejszej Umowy, wykonywane są pojazdami samochodowymi na podstawie zezwoleń wydawanych przez właściwe organy Umawiających się Stron.

2. Na każdy przewóz ładunków wymagane jest oddzielne zezwolenie, które uprawnia do wykonania jednej jazdy tam i z powrotem, o ile nie zostanie to inaczej określone w samym zezwoleniu.

3. Właściwe organy Umawiających się Stron corocznie będą przekazywać sobie wzajemnie uzgodnioną ilość formularzy zezwoleń na przewozy ładunków. Formularze te powinny posiadać pieczęć i podpis właściwego organu wydającego zezwolenia.

4. Właściwe organy Umawiających się Stron wzajemnie uzgadniają tryb wymiany formularzy zezwoleń.

Artykuł 6

1. Zezwolenia wymienione w artykule 5 niniejszej Umowy nie są wymagane przy przewozach:

a) eksponatów, urządzeń i materiałów przeznaczonych na targi i wystawy,

b) środków transportu, zwierząt oraz różnego rodzaju sprzętu i mienia przeznaczonego do przeprowadzania imprez sportowych,

c) dekoracji oraz rekwizytów teatralnych, instrumentów muzycznych, wyposażenia i sprzętu niezbędnego dla realizacji zdjęć filmowych, audycji radiowych i telewizyjnych,

d) ciał i prochów osób zmarłych,

e) uszkodzonych pojazdów, zarejestrowanych na terytorium państwa jednej z Umawiających się Stron,

f) mienia przesiedleńczego,

g) ładunków wykonywanych pojazdami o nośności do 3,5 ton i masie całkowitej do 6 ton,

h) ładunków, na których przewóz zgodnie z artykułem 7 niniejszej Umowy, otrzymano zezwolenie specjalne.

Nie wymaga się zezwoleń na przejazd samochodów pomocy drogowej.

2. Wyjątki przewidziane w punktach „a", „b" i „c" ustępu 1 niniejszego artykułu mają zastosowanie tylko w przypadku, gdy ładunek podlega zwrotowi do państwa, w którym został zarejestrowany pojazd samochodowy bądź ładunek będzie przewożony przez terytorium państwa trzeciego.

3. Komisja Mieszana, o której mowa w artykule 18 niniejszej Umowy jest upoważniona do zmiany zakresu stosowanych zwolnień z wymogu posiadania zezwoleń.

Artykuł 7

1. Jeżeli gabaryty lub ciężar pojazdu samochodowego jadącego bez ładunku lub z ładunkiem, a także nacisk na oś przekraczają normy obowiązujące na terytorium państwa drugiej Umawiającej się Strony, a także przy przewozach niebezpiecznych ładunków, przewoźnik obowiązany jest posiadać specjalne zezwolenie wydane przez właściwy organ drugiej Umawiającej się Strony.

2. Jeżeli wymienione w punkcie 1 niniejszego artykułu zezwolenie przewiduje przejazd pojazdu samochodowego na określonej trasie, przewóz powinien odbywać się po tej trasie.

Artykuł 8

1. Przewozy przewidziane w niniejszej Umowie mogą być wykonywane tylko przez przewoźników, którzy zgodnie z wewnętrznym ustawodawstwem własnego państwa mają prawo do wykonywania przewozów międzynarodowych.

2. Pojazdy samochodowe uczestniczące w przewozach międzynarodowych powinny posiadać znaki rejestracyjne i rozpoznawcze własnego państwa.

Artykuł 9

1. Przewoźnikowi nie zezwala się na wykonywanie przewozów podróżnych i ładunków między dwoma punktami, znajdującymi się na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

2. Przewoźnik może wykonywać przewozy z terytorium państwa drugiej Umawiającej się Strony na terytorium trzeciego państwa oraz z terytorium trzeciego państwa na terytorium państwa jednej z Umawiających się Stron, jeżeli otrzyma specjalne zezwolenie wydane przez właściwe organy drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł 10

1. Kierowca autobusu lub samochodu ciężarowego powinien posiadać krajowe lub międzynarodowe prawo jazdy, którego kategoria powinna odpowiadać prowadzonemu przez niego pojazdowi samochodowemu, jak również krajowe dokumenty rejestracyjne pojazdu samochodowego.

2. Zezwolenie oraz inne dokumenty, które są wymagane stosownie do postanowień niniejszej Umowy, powinny znajdować się w pojeździe samochodowym, którego one dotyczą, i powinno się je okazywać na żądanie właściwych organów kontrolnych.

Artykuł 11

1. Przewoźnicy wykonujący przewozy podróżnych i ładunków, na podstawie niniejszej Umowy, uiszczają na terytorium państwa drugiej Umawiającej się Strony opłaty drogowe i podatki zgodnie z obowiązującym w tym państwie ustawodawstwem wewnętrznym.

2. Właściwe organy obu Umawiających się Stron mogą na zasadach wzajemności uzgodnić częściowe lub całkowite zwolnienie z opłat drogowych, przewidzianych w ustępie 1 niniejszego artykułu, z wyjątkiem przewozów określonych w artykule 7 ustęp 1 niniejszej Umowy.

Artykuł 12

1. Przy wykonywaniu przewozów, na podstawie niniejszej Umowy, zwolnione zostają z opłat celnych, podatków oraz pozwoleń przywożone na obszar drugiej Umawiającej się Strony:

a) paliwo znajdujące się w zbiornikach wbudowanych fabrycznie, przewidzianych dla każdego modelu pojazdu samochodowego, połączonych technologicznie i konstrukcyjnie z układem paliwowym silnika,

b) smary w ilościach niezbędnych do wykorzystywania podczas przewozu,

c) części zapasowe i narzędzia przeznaczone do naprawy pojazdu samochodowego wykonującego przewóz międzynarodowy.

2. Niewykorzystane części zapasowe podlegają z powrotem wywozowi, a części wymienione winny być wywiezione lub zniszczone bądź zdane w trybie ustalonym na terytorium państwa drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł 13

Na podstawie niniejszej Umowy przewozy mogą być wykonywane pod warunkiem obowiązkowego ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej. Przewoźnik obowiązany jest wcześniej ubezpieczyć każdy pojazd samochodowy, wykonujący powyższe przewozy.

Artykuł 14

W zakresie kontroli granicznej, celnej i sanitarnej stosowane będą postanowienia umów międzynarodowych, których uczestnikami są obie Umawiające się Strony, a przy rozstrzyganiu spraw, nieuregulowanych tymi umowami stosowane będzie wewnętrzne ustawodawstwo każdej z Umawiających się Stron.

Artykuł 15

Kontrola graniczna, celna i sanitarna przy przewozach osób ciężko chorych, regularnych przewozach podróżnych oraz przewozach zwierząt i ładunków szybko psujących się będzie odbywała się poza kolejnością.

Artykuł 16

Przewoźnicy obu Umawiających się Stron obowiązani są przestrzegać przepisów ruchu drogowego oraz innych przepisów prawa państwa, na którego terytorium znajduje się pojazd samochodowy.

Artykuł 17

1. W przypadku naruszenia przez przewoźnika postanowień niniejszej Umowy, właściwe organy Umawiającej się Strony na terytorium, której pojazd samochodowy jest zarejestrowany, zobowiązane są na prośbę właściwych organów drugiej Umawiającej się Strony, na terytorium państwa której naruszenie miało miejsce, niezależnie od obowiązującego ustawodawstwa wewnętrznego własnego państwa zastosować jeden z następujących środków:

a) ostrzeżenie przewoźnika, który dokonał naruszenia,

b) ostrzeżenie przewoźnika, który dokonał naruszenia, że w razie powtórnego naruszenia będą w stosunku do niego zastosowane środki wymienione pod literą „c" niniejszego ustępu,

c) czasowe zawieszenie lub całkowite pozbawienie przewoźnika praw do wykonywania przewozów, wydanych na podstawie postanowień niniejszej Umowy.

Właściwe organy drugiej Umawiającej się Strony, winny być poinformowane o podjętych środkach.

2. Postanowienia niniejszego artykułu nie wykluczają sankcji przewidzianych w ustawodawstwie, obowiązującym w państwie na terytorium którego naruszenie zostało popełnione.

Artykuł 18

1. W celu wykonania postanowień niniejszej Umowy Umawiające się Strony powołają Komisję Mieszaną, która będzie zbierała się nie rzadziej, niż raz w roku.

2. Wykonanie niniejszej Umowy odbywa się zgodnie z postanowieniami Protokółu, stanowiącego integralną część Umowy (załącznik nr 1).

Artykuł 19

Sprawy nieuregulowane niniejszą Umową oraz umowami międzynarodowymi, których uczestnikami są obie Umawiające się Strony, będą rozstrzygane zgodnie z wewnętrznym ustawodawstwem każdej z Umawiających się Stron.

Artykuł 20

Niniejsza Umowa nie narusza praw i obowiązków Umawiających się Stron, wynikających z innych zawartych przez nie umów międzynarodowych.

Artykuł 21

Niniejsza Umowa podlega przyjęciu zgodnie z ustawodawstwem każdej z Umawiających się Stron, wejdzie w życie po upływie 30 dni od dnia wymiany not dyplomatycznych, stwierdzających jej przyjęcie i zachowuje swoją ważność aż do upływu 90 dni od dnia, w którym jedna z Umawiających się Stron zawiadomi w drodze notyfikacji drugą Umawiającą się Stronę o wypowiedzeniu Umowy.

Sporządzono w Warszawie dnia 30 sierpnia 1996 r. w dwóch oryginalnych egzemplarzach, każdy w językach polskim i rosyjskim, przy czym oba teksty posiadają jednakową moc.

Wersja obcojęzyczna

Załącznik nr 1

PROTOKÓŁ

o stosowaniu Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej o międzynarodowych przewozach drogowych

W zakresie stosowania Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej o międzynarodowych przewozach drogowych, podpisanej w Warszawie w dniu 30 sierpnia 1996 r. uzgodniono, co następuje:

1. W rozumieniu powołanej Umowy pod pojęciem właściwe organy należy rozumieć:

– ze Strony Polskiej – Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej,

– ze Strony Rosyjskiej – Ministerstwo Transportu Federacji Rosyjskiej.

2. Każde zezwolenie przewidziane w artykule 4 ustęp 4 i artykule 5 powołanej Umowy jest ważne zarówno na przewozy dwustronne i tranzytowe tam i z powrotem.

Zezwolenia, o których mowa w art. 5 Umowy nie zwalniają przewoźników i właścicieli ładunków od obowiązku uzyskiwania zezwoleń celnych na ładunki, przewidzianych w przepisach wewnętrznych Każdej ze Stron.

3. Stosownie do artykułu 8 ustęp 2 Umowy, przyczepy i naczepy mogą mieć znaki rejestracyjne i rozpoznawcze innych krajów pod warunkiem, że samochody ciężarowe lub ciągniki samochodowe będą posiadać znaki rejestracyjne i rozpoznawcze Rzeczypospolitej Polskiej lub Federacji Rosyjskiej.

4. Każda z Umawiających się Stron będzie współdziałała na rzecz terminowego otrzymania wiz dla kierowców pojazdów samochodowych, wykonujących przewozy zgodnie z Umową, jak również dla innych członków załogi.

5. Postanowienia artykułu 12 ustęp 1 punkt a powołanej Umowy obejmują paliwo, znajdujące się w zbiornikach, zainstalowanych przez producenta tylko w samochodach i ciągnikach samochodowych oraz paliwo znajdujące się w zbiornikach zainstalowanych w przyczepach lub naczepach i przeznaczone do zapewnienia pracy instalacji chłodniczych chłodni.

6. W artykułach 14 i 15 pod pojęciem „kontrola sanitarna" należy rozumieć kontrolę sanitarną, weterynaryjną oraz fitosanitarną.

7. Druki zezwoleń przewidziane Umową przekazywane są wzajemnie przez właściwe organy bezpłatnie.

Niniejszy Protokół stanowi integralną część Umowy. Sporządzono w Warszawie dnia 30 sierpnia 1996 r. w dwóch identycznych egzemplarzach, każdy w językach polskim i rosyjskim, przy czym oba teksty posiadają jednakową moc.

PROTOKÓŁ

o wprowadzeniu zmian i uzupełnień do Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej o międzynarodowych przewozach drogowych oraz do Protokołu o jej stosowaniu

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej oraz Rząd Federacji Rosyjskiej uzgodniły wprowadzenie do Protokołu o stosowaniu Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej o międzynarodowych przewozach drogowych, podpisanej w Warszawie w dniu 30 sierpnia 1996 r., następujących zmian i uzupełnień:

1. Dla dokonania zmiany punktu 1 Protokołu o stosowaniu powyższej Umowy pod pojęciem właściwe organy należy rozumieć:

– ze Strony polskiej – Ministra Infrastruktury Rzeczypospolitej Polskiej,

– ze Strony rosyjskiej – Ministerstwo Transportu Federacji Rosyjskiej.

W przypadku zmiany nazw tych organów, Strony powiadomią się drogą dyplomatyczną.

2. Uzupełnić punkt 2 Protokołu następującym sformułowaniem:

„W celu osiągnięcia równowagi przy wykonywaniu przewozów ładunków do/z państw trzecich liczbę zezwoleń specjalnych, o których mowa w artykule 9 ustęp 2 powyższej Umowy, określa się w zależności od rocznego kontyngentu zezwoleń na przewozy dwustronne i tranzytowe przewidziane w artykule 5 ustęp 3 powyższej Umowy".

3. Punkt 5 Protokołu zapisać następująco:

„Artykuł 12 ustęp 1 litera a) powyższej Umowy rozciąga się na wwóz i wywóz paliwa znajdującego się w zbiornikach paliwa zainstalowanych na stałe przez producenta w:

– pojazdach samochodowych służących do przewozu ładunków, w ilości nieprzewyższającej 200 litrów, a także w przyczepach i naczepach wyposażonych w układ chłodzenia w ilości nieprzekraczającej 200 litrów,

– pojazdach samochodowych służących do przewozu pasażerów, w ilości nieprzekraczającej 600 litrów".

Niniejszy Protokół wchodzi w życie z dniem ostatniego pisemnego zawiadomienia o wypełnieniu przez Strony wewnętrznych procedur, niezbędnych dla jego wejścia w życie, i stanowi integralną część Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej o międzynarodowych przewozach drogowych z dnia 30 sierpnia 1996 r. oraz Protokołu o jej stosowaniu.

Sporządzono w St. Petersburgu dnia 11 września 2003 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i rosyjskim, przy czym oba teksty posiadają jednakową moc.