Monitor Polski - rok 2002 nr 25 poz. 421

Na podstawie art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 i Nr 104, poz. 515, z 1997 r. Nr 75, poz. 471, Nr 106, poz. 679, Nr 114, poz. 739 i Nr 144, poz. 971, z 1998 r. Nr 162, poz. 1126, z 1999 r. Nr 75, poz. 853, z 2000 r. Nr 2, poz. 5, Nr 48, poz. 552, Nr 60, poz. 704 i Nr 91, poz. 1008 oraz z 2001 r. Nr 49, poz. 508 i 509, Nr 98, poz. 1070 i Nr 101, poz. 1113), zwanej dalej "ustawą o NSA". postanawia się uchylić:

1) postanowienie Ministra Gospodarki z dnia 21 grudnia 2001 r. w sprawie wyjaśnienia wątpliwości co do treści decyzji z dnia 6 stycznia 1999 r. w sprawie wprowadzenia opłaty celnej dodatkowej w związku z nadmiernym przywozem niektórych rodzajów obuwia pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej (Monitor Polski Nr 47, poz. 780 i z 2002 r. Nr 7, poz. 136) oraz

2) postanowienie Ministra Gospodarki z dnia 12 lutego 2002 r. utrzymujące w mocy postanowienie Ministra Gospodarki z dnia 21 grudnia 2001 r. w sprawie wyjaśnienia wątpliwości co do treści decyzji z dnia 6 stycznia 1999 r. w sprawie wprowadzenia opłaty celnej dodatkowej w związku z nadmiernym przywozem niektórych rodzajów obuwia pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 21 grudnia 2001 r. Minister Gospodarki na wniosek Polskiej Izby Przemysłu Skórzanego, na podstawie art. 113 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 i z 2001 r. Nr 49, poz. 509), zwanego dalej "k.p.a.", wyjaśnił w jakiej wysokości opłata celna dodatkowa ustanowiona decyzją Ministra Gospodarki z dnia 6 stycznia 1999 r. w sprawie wprowadzenia opłaty celnej dodatkowej w związku z nadmiernym przywozem niektórych rodzajów obuwia pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej (Monitor Polski Nr 3, poz. 13 i z 2001 r. Nr 1, poz. 30), zwaną dalej "decyzją z dnia 6 stycznia 1999 r.", powinna być pobierana w okresie od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 15 stycznia 2002 r. W dniu 8 stycznia 2002 r. spółki ADIDAS Poland sp. z o.o., NIKE Poland sp. z o.o., REEBOK Poland S.A. reprezentowane przez spółkę PricewaterhouseCoopers sp. z o.o. oraz spółka KOLAK sp. z o.o. reprezentowana przez radcę prawnego Mirosława Kutnika, zarzucając naruszenie art. 113 § 2 k.p.a. oraz art. 37 i 38 ustawy z dnia 11 kwietnia 2001 r. o ochronie przed nadmiernym przywozem towarów na polski obszar celny (Dz. U. Nr 43, poz. 477 i Nr 123, poz. 1352), złożyły zażalenie na postanowienie Ministra Gospodarki z dnia 21 grudnia 2001 r. w sprawie wyjaśnienia wątpliwości co do treści decyzji z dnia 6 stycznia 1999 r. w sprawie wprowadzenia opłaty celnej dodatkowej w związku z nadmiernym przywozem niektórych rodzajów obuwia pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej (Monitor Polski Nr 47, poz. 780 i z 2002 r. Nr 7, poz. 136).

Skarżący wnosili o jego uchylenie i umorzenie postępowania. Minister Gospodarki rozpatrzył ponownie sprawę będącą przedmiotem zażalenia i postanowieniem Ministra Gospodarki z dnia 12 lutego 2002 r. utrzymującym w mocy postanowienie Ministra Gospodarki z dnia 21 grudnia 2001 r. w sprawie wyjaśnienia wątpliwości co do treści decyzji z dnia 6 stycznia 1999 r. w sprawie wprowadzenia opłaty celnej dodatkowej w związku z nadmiernym przywozem niektórych rodzajów obuwia pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej utrzymał w mocy skarżone postanowienie. Następnie spółka KOLAK sp. z o.o. oraz Stowarzyszenie Importerów i Dystrybutorów Obuwia reprezentowane przez radcę prawnego Mirosława Kutnika złożyły skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Decyzja Ministra Gospodarki z dnia 6 stycznia 1999 r. zawierała wewnętrzną niespójność. Wątpliwości budziła treść załącznika do decyzji z dnia 6 stycznia 1999 r., z którego wynikało, iż środek ochronny w postaci opłaty celnej dodatkowej obowiązuje do dnia 31 grudnia 2001 r., przy odmiennym rozstrzygnięciu zawartym w § 1 decyzji z dnia 6 stycznia 1999 r., zgodnie z którym środek ochronny obowiązywał do dnia 15 stycznia 2002 r.

W związku z powyższym, w zależności od tego, któremu z kolidujących ze sobą postanowień decyzji z dnia 6 stycznia 1999 r. przyznane zostanie pierwszeństwo, dopuszczalne były dwie interpretacje dotyczące okresu obowiązywania decyzji z dnia 6 stycznia 1999 r.

Zgodnie z pierwszą interpretacją decyzja z dnia 6 stycznia 1999 r. obowiązuje w okresie od dnia 15 stycznia 1999 r. do dnia 31 grudnia 2001 r., natomiast według drugiej - decyzja z dnia 6 stycznia 1999 r. obowiązuje w okresie od dnia 15 stycznia 1999 r. do dnia 15 stycznia 2002 r.

Minister Gospodarki w postanowieniu Ministra Gospodarki z dnia 21 grudnia 2001 r. w sprawie wyjaśnienia wątpliwości co do treści decyzji z dnia 6 stycznia 1999 r. w sprawie wprowadzenia opłaty celnej dodatkowej w związku z nadmiernym przywozem niektórych rodzajów obuwia pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej (Monitor Polski Nr 47, poz. 780 i z 2002 r. Nr 7, poz. 136) przychylił się do drugiej ze wspomnianych wyżej interpretacji, którą następnie podtrzymał w postanowieniu Ministra Gospodarki ż dnia 12 lutego 2002 r. utrzymującym w mocy postanowienia Ministra Gospodarki z dnia 21 grudnia 2001 r. w sprawie wyjaśnienia wątpliwości co do treści decyzji z dnia 6 stycznia 1999 r. w sprawie wprowadzenia opłaty celnej dodatkowej w związku z nadmiernym przywozem niektórych rodzajów obuwia pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej.

Ze względu na fakt, iż w uzasadnieniu postanowienia Ministra Gospodarki z dnia 26 marca 2001 r. w sprawie wszczęcia postępowania ochronnego przeglądowego w celu poddania przeglądowi dotychczasowych rezultatów stosowania ustanowionego środka ochronnego w związku z nadmiernym przywozem niektórych rodzajów obuwia pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej (Monitor Polski Nr 11, poz. 182) potwierdzono, że opłata celna dodatkowa wprowadzona decyzją z dnia 6 stycznia 1999 r. obowiązuje do dnia 31 grudnia 2001 r., Minister Gospodarki zrewidował swoje dotychczasowe stanowisko w tej sprawie.

W związku z sygnalizowaną wcześniej rozbieżnością treści załącznika do decyzji z dnia 6 stycznia 1999 r. z treścią jej rozstrzygnięcia, należy uznać, iż strony zainteresowane mogły podejmować decyzje gospodarcze, opierając się na własnej bona fide interpretacji przedmiotowych regulacji, co w konkretnych przypadkach mogłoby doprowadzić do niekorzystnych dla nich rezultatów tych decyzji, gdyby przyjąć za obowiązującą interpretację ustaloną w zaskarżonych postanowieniach. Mając na uwadze treść art. 8 k.p.a. i wyrażoną w nim zasadę pogłębiania zaufania obywateli do organów Państwa, Minister Gospodarki uznał za właściwe uwzględnienie żądania stron skarżących w przedmiocie uchylenia tych postanowień i zadecydował, jak w sentencji.

Pouczenie

Od niniejszego postanowienia stronie nie służy zażalenie, jednakże na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy o NSA stronie służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego, którą zgodnie z art. 35 ust. 1 ustawy o NSA należy wnieść w terminie 30 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia. Skargę w podanym terminie należy wnieść bezpośrednio do Sądu.

Minister Gospodarki: J. Piechota