Monitor Polski - rok 2002 nr 1 poz. 30

[1] Na podstawie art. 28 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o ochronie przed nadmiernym przywozem towarów na polski obszar celny (Dz. U. Nr 157, poz. 1027) oraz w związku z art. 37 ustawy z dnia 11 kwietnia 2001 r. o ochronie przed nadmiernym przywozem towarów na polski obszar celny (Dz. U. Nr 43, poz. 477 i Nr 123, poz.1352)

postanawia się

zmienić decyzję Ministra Gospodarki z dnia 6 stycznia 1999 r. w sprawie wprowadzenia opłaty celnej dodatkowej w związku z nadmiernym przywozem niektórych rodzajów obuwia pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej (Monitor Polski Nr 3, poz. 13), przedłużając stosowanie opłaty celnej dodatkowej w odniesieniu do rodzajów obuwia wymienionych w załączniku do niniejszej decyzji – do dnia 31 grudnia 2005 r. oraz określając w tym załączniku harmonogram stopniowej liberalizacji tej opłaty.

Uzasadnienie

1. Kwestie ogólne

Postanowieniem z dnia 6 sierpnia 1998 r. (Monitor Polski Nr 26, poz. 380) Minister Gospodarki, na wniosek Polskiej Izby Przemysłu Skórzanego, wszczął postępowanie ochronne na podstawie ustawy z dnia 11 grudnia 1997 r. o ochronie przed nadmiernym przywozem towarów na polski obszar celny (Dz. U. Nr 157, poz. 1027), zwanej dalej „ustawą”, dotyczące przywozu na polski obszar celny obuwia importowanego z Chińskiej Republiki Ludowej.

Po przeprowadzeniu postępowania ochronnego, decyzją Mlnistra Gospodarki z dnia 6 stycznia 1999 r. ustanowiony został na okres 3 lat środek ochronny w postaci opłaty celnej dodatkowej na obuwie klasyfikowane według kodów PCN:

Zgodnie z art. 28 ust. 1 oraz art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy, Minister Gospodarki postanowieniem z dnia 26 marca 2001 r. (Monitor Polski Nr 11, poz. 182) wszczął z urzędu postępowanie ochronne przeglądowe w celu poddania przeglądowi dotychczasowych rezultatów stosowania ustanowionego środka ochronnego.

2. Ustalenia postępowania ochronnego przeglądowego dotyczące szkody wyrządzonej przemysłowi krajowemu

Na podstawie zebranego przez Ministra Gospodarki materiału dowodowego stwierdzone zostało, że w okresie badanym (od 15 stycznia 1999 r. do 28 lutego 2001 r.) w porównaniu z rokiem 1998 (kiedy nie obowiązywał środek ochronny):

1) spadła wielkość przywozu na polski obszar celny obuwia objętego środkiem ochronnym; przywóz ten wynosił:

* w 1998 r. – 79,8 mln par,

* w 1999 r. – 17,2 mln par,

* w 2000 r. – 2,2 mln par,

* w dwóch pierwszych miesiącach 2001 r. – 0,3 mln par,

2) zmniejszył się udział przywozu towaru objętego postępowaniem w krajowej konsumpcji; udział ten wynosił:

* w 1998 r. – 62,3%,

* w 1999 r. – 21,6%,

* w 2000 r. – 3,6 %,

* w dwóch pierwszych miesiącach 2001 r. – 2,8 %,

3) zmniejszył się udział przywozu towaru objętego postępowaniem w krajowej produkcji; udział ten wynosił:

* w 1998 r. – 139,7 % ,

* w 1999 r. – 34,1 %,

* w 2000 r. – 4,9 % ,

* w dwóch pierwszych miesiącach 2001 r. – 3,8 %.

Minister Gospodarki zbadał w toku postępowania ceny towaru objętego postępowaniem i ich relację do cen towaru produkcji krajowej. Stwierdził, że:

1) wzrastały ceny towaru objętego postępowaniem;

ceny te wynosiły;

* w 1998 r. – 3,55 zł/parę,

* w 1999 r. – 8,79 zł/parę ,

* w 2000 r. – 31,33 zł/parę,

* w dwóch pierwszych miesiącach 2001 r. – 48,63 zł/parę,

2) ceny obuwia produkcji krajowej rosły, ale wzrost ten był mniejszy niż wzrost, który by nastąpił w normalnych okolicznościach; wskaźnik poziomu cen wynosił:

* w1998r. – 107,4%,

* w 1999 r. – 106,8%,

* w 2000 r. – 105,3%,

* w dwóch pierwszych miesiącach 2001 r. –102,5%.

Zmiany w zakresie wielkości przywozu oraz cen towaru objętego postępowaniem ochronnym były wynikiem obowiązywania środka ochronnego. Opłata celna dodatkowa w znacznym stopniu zahamowała wzrost wielkości przywozu obuwia objętego postępowaniem ochronnym i wpłynęła na ceny przywożonego na polski obszar celny obuwia. W mniejszym stopniu środek ochronny wpłynął na pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej obuwie drogie, produkowane według specjalnych technologii, oraz specjalistyczne (wyczynowe) obuwie o przeznaczeniu sportowym („obuwie sportowe” w rozumieniu taryfy celnej).

W toku postępowania ochronnego przeglądowego Minister Gospodarki zbadał sytuację przemysłu krajowego i stwierdził, że w porównaniu z rokiem 1998 (kiedy nie obowiązywała opłata celna dodatkowa) w okresie badanym:

1) zmniejszyła się wielkość produkcji krajowej, która wynosiła:

* w 1998 r. – 57,1 mln par,

* w 1999 r. – 50,4 mln par,

* w 2000 r. – 46,7 mln par,

* w dwóch pierwszych miesiącach 2001 r. – 8,0 mln par (wzrost o 0,7 mln par w porównaniu z analogicznym okresem w roku 2000),

2) zmniejszyła się wielkość sprzedaży towaru produkcji krajowej, która wynosiła:

* w 1998 r. – 28,8 mln par,

* w 1999 r. – 20,4 mln par,

* w 2000 r. – 17,2 mln par,

* w dwóch pierwszych miesiącach 2001 r. – 3,4 mln par (wzrost o 0,7 mln par w porównaniu z analogicznym okresem w roku 2000),

3) nieznacznie zmniejszył się stopień wykorzystania zdolności produkcyjnych przemysłu krajowego, który wynosił:

* w 1998 r. – 76,1 %,

* w 1999 r. – 67,2%,

* w 2000 r. – 66,7 %,

* w dwóch pierwszych miesiącach 2001 r. – 66,7 % (identyczny w analogicznym okresie w roku 2000),

4) nieznacznie zwiększyła się wielkość sprzedaży towaru produkcji krajowej na eksport, która wynosiła:

* w 1998 r. – 28,3 mln par,

* w 1999 r. – 30,0 mln par,

* w 2000 r. – 29,5 mln par.

* w dwóch pierwszych miesiącach 2001 r. – 4,6 mln par,

5) zwiększył się łączny udział wszystkich producentów krajowych w rynku, który wynosił:

* w 1998 r. – 22,5%,

* w 1999 r. – 25,6%,

* w 2000 r. – 26,7%,

* w dwóch pierwszych miesiącach 2001 r. – 31,8%,

6) zmniejszyła się wielkość konsumpcji krajowej, która wynosiła:

* w 1998 r. – 128 mln par,

* w 1999 r. – 79,7 mln par,

* w 2000 r. – 64,4 mln par,

* w dwóch pierwszych miesiącach 2001 r. – 10,7 mln par,

7) zwiększyła się wydajność przemysłu krajowego, która wynosiła:

* w 1998 r. – 49,7 tys. zł/pracownika,

* w 1999 r. – 64,2 tys. zł/pracownika,

* w 2000 r. – 67,8 tys. zł/pracownika,

* w dwóch pierwszych miesiącach 2001 r. – 16,4 tys. zł/pracownika,

8) nie zmieniał się w sposób znaczący stan zapasów towaru produkcji krajowej,

9) wielkość zatrudnienia w przemyśle krajowym zmniejszyła się o 15%,

10) średnie wynagrodzenie brutto w przemyśle krajowym zwiększyło się o 5,5 %,

11) wskaźnik rentowności sprzedaży netto wzrósł o 1,4 punktu procentowego,

12) rentowność działalności operacyjnej brutto przemysłu krajowego wzrosła o 1,87 punktu procentowego,

13) zwiększyły się nakłady inwestycyjne.

Minister Gospodarki uznał za udowodnione istnienie związku przyczynowego pomiędzy przywozem towaru objętego postępowaniem a sytuacją krajowych producentów. W toku postępowania ochronnego przeglądowego Minister Gospodarki rozważył również ewentualny wpływ czynników innych niż przywóz na stan przemysłu krajowego. Strony zainteresowane podnosiły w postępowaniu, iż szkoda jest wynikiem m.in. następujących czynników:

– zbyt wysokich kosztów produkcji,

– spadku poziomu konsumpcji,

– braku stosowania nowych technologii produkcji,

– braku właściwej polityki sprzedaży,

– załamania się rynku rosyjskiego,

– braku sieci dystrybucji,

– fluktuacji kursów walut.

Jeśli chodzi o takie czynniki jak zbyt wysokie koszty produkcji czy też brak nowych technologii produkcji, to oczywiste jest, iż ograniczają one możliwości konkurowania obuwia krajowego z obuwiem z importu. Te dwa czynniki rzutowały niekorzystnie na możliwości sprzedaży krajowego obuwia, ale, co wymaga szczególnego podkreślenia, w sytuacji, gdy zmuszone ono było do konkurowania z olbrzymimi ilościami taniego obuwia pochodzącego z Chin, import ten stał się czynnikiem wymuszającym restrukturyzację przemysłu krajowego i gdyby nie nadmierna jego skala zagrażająca likwidacją poważnej części tego przemysłu, byłby traktowany jako czynnik pozytywnie oddziaływający na procesy adaptacyjne dokonujące się w tym sektorze. Tak więc właśnie skala importu obuwia objętego postępowaniem, a nie sama jego obecność, uniemożliwiała przeprowadzenie koniecznej restrukturyzacji przedsiębiorstw, przyczyniając się – poprzez ograniczenie możliwości zyskownej sprzedaży – do pogorszenia wskaźników ekonomicznych charakteryzujących ten przemysł i obrazujących to, co ustawa nazywa poważną szkodą. Analogiczne uwagi odnoszą się do innych, podnoszonych przez strony, czynników, jak na przykład: brak sieci dystrybucji, właściwej polityki sprzedaży. Jeśli natomiast chodzi o spadek poziomu konsumpcji czy też załamanie się rynku rosyjskiego, to czynniki te z pewnością również miały niekorzystny wpływ na sytuację przemysłu krajowego, ale stanowią one elementy otoczenia pozostające poza sferą wpływów przedsiębiorstw oraz administracji gospodarczej. Podkreślić trzeba, iż przedmiotem postępowania ochronnego jest wpływ nadmiernego przywozu na sytuację krajowego przemysłu i możliwości przeciwdziałania, gdy ten wpływ jest negatywny, prowadzący do powstania poważnej szkody (lub zagrażający jej powstaniem). Zastosowany środek miał na celu usunięcie przeszkody w restrukturyzacji krajowego przemysłu, jaką stanowi nadmierny przywóz przedmiotowego obuwia z Chin. Aktualnie dzięki ograniczeniu przywozu prowadzone są konieczne zmiany dostosowawcze, ale w celu ich pełnej realizacji wymagana jest dalsza kontrola tego przywozu.

Po zbadaniu wielkości przywozu i cen towaru objętego postępowaniem ochronnym przeglądowym oraz wpływu przywozu na sytuację producentów krajowych, wyrażającego się w zmianach wskazanych powyżej wskaźników ekonomicznych, Minister Gospodarki stwierdził, że dalsze stosowanie środka ochronnego jest niezbędne dla dokończenia procesu naprawienia poważnej szkody wyrządzonej przemysłowi krajowemu.

Po zbadaniu wielkości i tempa wzrostu przywozu na polski obszar celny towaru objętego postępowaniem ochronnym oraz możliwości eksportowych kraju eksportu towaru objętego postępowaniem ochronnym Minister Gospodarki uznał za prawdopodobne istnienie zagrożenia wykorzystania tych możliwości dla zwiększenia przywozu na polski obszar celny.

Minister Gospodarki stwierdził więc, że dalsze stosowanie środka ochronnego również jest potrzebne dla zapobieżenia powstaniu poważnej szkody.

3. Ustalenia postępowania ochronnego przeglądowego dotyczące realizacji programu dostosowawczego przemysłu krajowego

W toku postępowania Minister Gospodarki stwierdził, iż część producentów krajowych, którzy prowadzili działalność w okresie badanym ustalonym dla postępowania zakończonego decyzją z dnia 6 stycznia 1999 r., zaprzestała prowadzenia działalności produkcyjnej. Były to następujące zakłady:

1) Fabryka Obuwia „But Będzin” z siedzibą w Będzinie,

2) Zakłady „Ariel” S.A. z siedzibą w Radomiu,

3) „Blackbut” z siedzibą w Mławie,

4) Dobrzyckie Zakłady Obuwia z siedzibą w Dobrzycy Wielkopolskiej,

5) Zakłady Obuwia „Karkonosze” z siedzibą w Kamiennej Górze,

6) Radomskie Zakłady Obuwia „Lider” z siedzibą w Radomiu,

7) RZPS „Radoskór” z siedzibą w Radomiu,

8) Złotoryjskie Zakłady Obuwia z siedzibą w Złotoryi.

Udziały w rynku krajowym po zlikwidowanych przedsiębiorstwach przejęły następujące zakłady:

1) „Escott” S.A. z siedzibą w Chełmie,

2) Zakłady Produkcyjno-Handlowe „Wojas” z siedzibą w Nowym Targu,

3) Zakład Obuwia „Jurna” z siedzibą w Sieradzu,

4) Przedsiębiorstwo „Bartek” z siedzibą w Mińsku Mazowieckim,

5) Przedsiębiorstwo „Mrugała” z siedzibą w Nowym Targu,

6) „Quattro” z siedzibą w Częstochowie,

7) „Brado” z siedzibą w Czerwionce-Leszczynach,

8) „Badura” z siedzibą w Wadowicach.

Minister Gospodarki stwierdził, że przemysł krajowy realizuje indywidualne programy restrukturyzacyjne, w których wyniku między innymi nastąpiła zmiana struktury własnościowej, prowadzącej do przeprowadzenia szeregu zmian organizacyjnych w poszczególnych przedsiębiorstwach, co poprawiło funkcjonowanie tych przedsiębiorstw. W wyniku realizacji programów restrukturyzacyjnych zaczęły się zwiększać przychody ze sprzedaży i spadło zatrudnienie w przemyśle krajowym.

Przedsiębiorstwa krajowe w ramach programu restrukturyzacyjnego rozpoczęty rozwój swojej produkcji i w tym celu poniosły wysokie nakłady na inwestycje oraz na promocję. Marki tych przedsiębiorstw stają się rozpoznawalne na rynku krajowym. Znaczącą rolę dla poszczególnych przedsiębiorstw zaczyna odgrywać też eksport towaru produkcji krajowej, co potwierdza efektywność zmian w zakresie wzornictwa i jakości wyrobów. Niektórzy z krajowych producentów posiadają certyfikat jakości ISO.

Analizując powyższe, Minister Gospodarki stwierdził, że przedłużenie stosowania środka ochronnego jest niezbędne dla dalszej realizacji programu dostosowawczego przemysłu krajowego.

4. Ustalenia postępowania ochronnego przeglądowego dotyczące zakresu zmiany decyzji o zastosowaniu środka ochronnego

W toku postępowania ochronnego przeglądowego Minister Gospodarki stwierdził, że ze względu na zmiany, jakie dokonały się w przemyśle krajowym, a w szczególności ze względu na zaprzestanie produkcji przez niektórych producentów krajowych, ani dla naprawienia szkody wyrządzonej przemysłowi krajowemu, ani dla dalszej realizacji poszczególnych programów dostosowawczych przedsiębiorstw przemysłu krajowego nie jest niezbędne dalsze stosowanie środka ochronnego w odniesieniu do pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej:

– „obuwia sportowego” w rozumieniu Polskiej Scalonej Nomenklatury Towarowej Handlu Zagranicznego (PCN), czyli obuwia o przeznaczeniu sportowym, które posiada lub w którym przewiduje się możliwość dodania kolców, kołków, korków, zacisków, sztabek itp., oraz butów łyżwiarskich, butów narciarskich i do biegów narciarskich, butów do jazdy na snowboardzie, butów zapaśniczych, butów bokserskich i butów kolarskich,

– obuwia o przeznaczeniu sportowym posiadającego specjalne rozwiązania techniczne, identyfikowanego także przez wartość celną takiego obuwia szczegółowo określonego w załączniku do decyzji.

W związku z powyższym Minister Gospodarki nie przedłużył okresu stosowania środka ochronnego wobec takich rodzajów obuwia.

5. Ustalenia postępowania ochronnego przeglądowego dotyczące okresu stosowania środka ochronnego

Uwzględniając wielkość szkody wyrządzonej przemysłowi krajowemu, harmonogramy programów restrukturyzacji poszczególnych przedsiębiorstw przemysłu krajowego oraz realizację zapisów wynikających z przyjętej przez Radę Ministrów w dniu 24 października 2000 r. „Strategii dla przemysłu lekkiego na lata 2000–2005”, Minister Gospodarki stwierdził, że stosowanie opłaty celnej dodatkowej jest niezbędne do dnia 31 grudnia 2005 r.

Biorąc powyższe pod uwagę. Minister Gospodarki postanowił jak w sentencji.

Pouczenie

Strona niezadowolona z decyzji może, zgodnie z art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego, w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia niniejszej decyzji złożyć do Ministra Gospodarki wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Minister Gospodarki: w z. M. Leśny

Załącznik do decyzji Ministra Gospodarki
z dnia 10 stycznia 2002 r. (poz. 30)

(1) Opłaty nie stosuje się; do obuwia o przeznaczeniu sportowym (innego niż obuwie sportowe określone w uwadze 1, do podpozycji do działu 64 Taryfy celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 2001 r. – Dz. U. Nr 146. poz. 1639 i z 2002 r. Nr 1. poz. 18) o długości podeszwy wewnętrznej:

– 23 cm lub poniżej, o wartości celnej równej lub wyższej niż 4.50 EURO za parę lub

– powyżej 23 cm, o wartości celnej równej lub wyższej niż 9 EURO za parę,

z cholewką z gumy lub tworzyw sztucznych, z jednowarstwową lub wielowarstwową podeszwą formowaną, specjalnie zaprojektowaną, tak by tłumiła wstrząsy powodowane pionowymi i bocznymi ruchami, oraz posiadającą rozwiązania techniczne, takie jak: hermetyczne elementy zawierające gaz lub ciecz albo mechaniczne elementy, które absorbują lub neutralizują nacisk, lub materiały specjalne, takie jak polimery o niskiej gęstości.

(2) Opłaty nie stosuje się do obuwia o przeznaczeniu sportowym (innego niż obuwie sportowe określone w uwadze 1, do podpozycji, do działu 64 Taryfy celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 2001 r. – Dz. U. Nr 146, poz. 1639 i z 2002 r. Nr 1, poz. 18) o długości podeszwy wewnętrznej:

– 23 cm lub poniżej, o wartości celnej równej lub wyższej niż 7.50 EURO za parę lub

– powyżej 23 cm, o wartości celnej równej lub wyższej niż 15 EURO za parę,

z cholewką ze skór, z jednowarstwową lub wielowarstwową podeszwą formowaną, specjalnie zaprojektowaną tak, by tłumiła wstrząsy powodowane pionowymi i bocznymi ruchami, oraz posiadającą rozwiązania techniczne, takie jak: hermetyczne elementy zawierające gaz lub ciecz albo mechaniczne elementy, które absorbują lub neutralizują nacisk, lub materiały specjalne, takie jak polimery o niskiej gęstości.

(3) Opłaty nie stosuje się do obuwia o przeznaczeniu sportowym (innego niż obuwie sportowe określone w uwadze 1, do podpozycji, Taryfy celnej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 2001 r. – Dz. U. Nr 146, poz. 1639 i z 2002 r. Nr 1, poz. 18) o długości podeszwy wewnętrznej:

– 23 cm lub poniżej, o wartości celnej równej lub wyższej niż 4.50 EURO za parę lub

– powyżej 23 cm, o wartości celnej równej lub wyższej niż 9 EURO za parę,

z cholewką z materiałów włókienniczych, z jednowarstwową lub wielowarstwową podeszwą formowaną, specjalnie zaprojektowaną tak, by tłumiła wstrząsy powodowane pionowymi i bocznymi ruchami, oraz posiadającą rozwiązania techniczne, takie jak: hermetyczne elementy zawierające gaz lub ciecz albo mechaniczne elementy, które absorbują lub neutralizują nacisk, lub materiały specjalne, takie jak polimery, o niskiej gęstości.