Monitor Polski - rok 1997 nr 48 poz. 467

Na podstawie art. 70 ust. 2, art. 71 i art. 73 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 180, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i Nr 107, poz. 461, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 53, poz. 214, z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515, z 1996 r. Nr 59, poz. 269, Nr 106, poz. 496 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 70, poz. 443 i Nr 88, poz. 554) zarządza się, co następuje:

2. Prawo do kolejnych urlopów wypoczynkowych funkcjonariusz nabywa z dniem 1 stycznia następnego roku kalendarzowego.

2. Do okresu służby funkcjonariusza, od którego zależy prawo do pierwszego urlopu wypoczynkowego, zalicza się okres zasadniczej służby wojskowej oraz długotrwałego przeszkolenia wojskowego absolwentów szkół wyższych, jeżeli przyjęcie do służby w Urzędzie Ochrony Państwa nastąpiło w terminie 30 dni od dnia zwolnienia ze służby wojskowej.

3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli przyjęcie do służby w Urzędzie Ochrony Państwa nastąpiło w terminie późniejszym z przyczyn od funkcjonariusza niezależnych, pod warunkiem, że w terminie określonym w ust. 2 miało miejsce jego zgłoszenie się do podjęcia służby.

4. Funkcjonariuszowi, który przed przyjęciem do służby wykorzystał urlop wypoczynkowy za dany rok albo otrzymał ekwiwalent pieniężny za nie wykorzystany urlop, nie przysługuje prawo do urlopu wypoczynkowego w roku przyjęcia do służby. Prawo do urlopu powstaje z dniem 1 stycznia następnego roku.

5. W przypadkach, o których mowa w ust. 2 i 3, urlop wypoczynkowy może być udzielony funkcjonariuszowi nie wcześniej niż po upływie trzech miesięcy służby.

2. Funkcjonariuszowi pełniącemu służbę w systemie zmianowym udziela się urlopu wypoczynkowego od dnia, w którym ma on pełnić służbę.

2. Funkcjonariusz powinien być zawiadomiony o terminie urlopu wypoczynkowego nie później niż na miesiąc przed jego rozpoczęciem.

2. Części urlopu wypoczynkowego nie wykorzystaną z powodu czasowej niezdolności do służby wskutek choroby w czasie urlopu należy udzielić funkcjonariuszowi w terminie późniejszym. Przesunięcie terminu urlopu wypoczynkowego na wniosek funkcjonariusza nie może zakłócić normalnego toku służby.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, funkcjonariuszowi należy udzielić urlopu wypoczynkowego w terminie późniejszym.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w razie wstrzymania funkcjonariuszowi urlopu wypoczynkowego w całości lub części.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się również do osoby pozostającej faktycznie we wspólnym pożyciu z uprawnionym.

2. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, na wniosek funkcjonariusza, można przyznać ekwiwalent pieniężny za zaległy urlop wypoczynkowy.

1) 5 dni kalendarzowych przy pierwszym stopniu szkodliwości lub uciążliwości dla zdrowia,

2) 10 dni kalendarzowych przy drugim stopniu szkodliwości lub uciążliwości dla zdrowia,

3) 15 dni kalendarzowych przy trzecim stopniu szkodliwości lub uciążliwości dla zdrowia.

Stopnie uciążliwości lub szkodliwości warunków pełnienia służby określa załącznik do zarządzenia.

2. Stosownie do stopnia uciążliwości lub szkodliwości warunków pełnienia służby ustala się stanowiska, na których funkcjonariusze otrzymują płatny urlop dodatkowy, oraz wymiar tego urlopu.

3. Funkcjonariuszowi pełniącemu służbę na stanowisku, dla którego określono różne stopnie szkodliwości lub uciążliwości warunków pełnienia służby, przysługuje jeden płatny urlop dodatkowy w wymiarze korzystniejszym.

4. Płatny urlop dodatkowy przysługuje funkcjonariuszowi do czasu wyeliminowania czynników uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia, które stanowiły uzasadnienie dla przyznania tego urlopu.

1) 7 dni kalendarzowych dla funkcjonariuszy, którzy ukończyli 40 lat życia i posiadają 10 lat służby,

2) 10 dni kalendarzowych dla funkcjonariuszy, którzy ukończyli 45 lat życia lub posiadają 20 lat służby,

3) 15 dni kalendarzowych dla funkcjonariuszy, którzy ukończyli 55 lat życia lub posiadają 25 lat służby,

2. Do stażu służby określonego w ust. 1 zalicza się również okresy innej służby, zaliczane na równi ze służbą w Urzędzie Ochrony Państwa, w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Urzędu Ochrony Państwa.

3. Funkcjonariusz nabywa prawo do pierwszego urlopu:

1) o którym mowa w ust. 1 pkt 1 - z dniem osiągnięcia określonego wieku i stażu służby,

2) o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 3 - z dniem osiągnięcia określonego wieku lub stażu służby.

2. Okresy usprawiedliwionej nieobecności w służbie, bez względu na czas ich trwania, nie wpływają na uprawnienia do urlopu, o którym mowa w ust. 1.

2. Do płatnego urlopu dodatkowego wlicza się wszystkie dodatkowe dni wolne od pracy poza dodatkowymi dniami wolnymi bezpośrednio poprzedzającymi lub następującymi po urlopie.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w razie zbiegu uprawnień do płatnego urlopu dodatkowego określonych w § 14 ust. 1 z uprawnieniami do płatnego urlopu dodatkowego z innego tytułu, jednakże łączny wymiar płatnego urlopu dodatkowego nie może przekraczać 15 dni kalendarzowych.

1) macierzyńskiego,

2) na warunkach urlopu macierzyńskiego,

3) wychowawczego

regulują przepisy prawa pracy.

2. Urlopu okolicznościowego udziela się w wymiarze od 3 do 5 dni kalendarzowych, w zależności od położenia nowego miejsca zamieszkania, warunków rodzinnych i innych okoliczności mających bezpośredni wpływ na przesiedlenie. Urlop okolicznościowy może być na wniosek funkcjonariusza podzielony na części.

2. Urlop szkoleniowy jest przeznaczony na udział w zajęciach obowiązkowych, przygotowanie się i złożenie egzaminów, przygotowanie pracy dyplomowej, przygotowanie i złożenie egzaminu dyplomowego oraz na naukę własną.

1) na przystąpienie do egzaminu dojrzałości - 6 dni,

2) w szkołach pomaturalnych, niezależnie od systemu nauki - 12 dni w każdym roku szkolnym,

3) w szkołach wyższych, w każdym roku studiów odbywanych w systemie:

a) zaocznym - 28 dni,

b) wieczorowym - 21 dni,

c) mieszanym:

- w części przewidzianej na kształcenie w systemie dziennym - na czas trwania obowiązkowych zajęć,

- w części przewidzianej na kształcenie w systemie wieczorowym i zaocznym - w wymiarze proporcjonalnym do czasu trwania nauki,

4) w ostatnim roku studiów odbywanych w systemie zaocznym i wieczorowym (niezależne od urlopu określonego w pkt 3) oraz eksternistycznym - 28 dni,

5) w celu przygotowania się do złożenia egzaminów doktorskich i obrony rozprawy doktorskiej lub dla przygotowania się do kolokwium oraz wykładu habilitacyjnego - 28 dni,

6) w celu przygotowania się i złożenia egzaminu na radcę prawnego lub egzaminu po zakończeniu aplikacji sądowej, prokuratorskiej, adwokackiej, notarialnej albo legislacyjnej - 30 dni.

2. Przepis ust. 1 pkt 3 i 4 stosuje się odpowiednio do studiów podyplomowych.

3. Funkcjonariuszowi-lekarzowi przysługuje urlop szkoleniowy na czas trwania obowiązkowych zajęć wynikających z określonych form dokształcania i doskonalenia w służbie zdrowia oraz 6 dni roboczych na przygotowanie się i przystąpienie do egzaminów.

4. Funkcjonariuszowi skierowanemu na kursy wieczorowe, zaoczne, seminaria, samokształcenie kierowane, z zastrzeżeniem ust. 5, przysługuje płatny urlop szkoleniowy w wymiarze do 6 dni w zależności od czasu trwania szkolenia i egzaminów.

5. Funkcjonariuszowi skierowanemu na przeszkolenie do ośrodka szkolenia Urzędu Ochrony Państwa urlop, o którym mowa w ust. 4, nie przysługuje.

2. W przypadku powtarzania przez funkcjonariusza klasy lub roku (semestru) z przyczyn nie uznanych za usprawiedliwione, funkcjonariusz może być zwolniony z zajęć służbowych tylko na czas niezbędny do złożenia egzaminu (kolokwium).

2. Do wymiaru urlopu szkoleniowego nie wlicza się dni ustawowo i dodatkowo wolnych od pracy.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do funkcjonariuszy pobierających naukę bez skierowania.

1) 2 dni - w razie zawarcia związku małżeńskiego przez funkcjonariusza, urodzenia się dziecka funkcjonariuszowi, zgonu i pogrzebu małżonka, dziecka, ojca, matki, ojczyma lub macochy funkcjonariusza,

2) 1 dnia - w razie zawarcia związku małżeńskiego przez dziecko funkcjonariusza, zgonu i pogrzebu siostry, brata, teściowej, teścia, babki, dziadka, a także innej osoby pozostającej na utrzymaniu funkcjonariusza lub pod jego bezpośrednią opieką.

2. Urlopu, o którym mowa w ust. 1, nie udziela się, jeżeli wskazany przez funkcjonariusza termin udzielenia nie pozostaje w bezpośrednim związku ze zdarzeniem uzasadniającym jego udzielenie.

3. Za dzieci, w rozumieniu ust. 1, uważa się dzieci, o których mowa w § 32 ust. 3.

1) dzieckiem w wieku do lat ośmiu w przypadku:

a) nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, przedszkola lub szkoły, do której dziecko uczęszcza,

b) porodu lub choroby małżonka funkcjonariusza stale opiekującego się dzieckiem, jeżeli poród lub choroba uniemożliwia temu małżonkowi sprawowanie opieki,

c) pobytu małżonka funkcjonariusza, stale opiekującego się dzieckiem, w zamkniętym zakładzie opieki zdrowotnej,

2) chorym dzieckiem do lat czternastu,

3) innym chorym członkiem rodziny.

2. Za członków rodziny, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uważa się małżonka, rodziców, teściów, dziadków, rodzeństwo oraz dzieci w wieku powyżej czternastu lat, jeżeli pozostają we wspólnym gospodarstwie domowym z funkcjonariuszem.

3. Za dzieci, w rozumieniu ust. 1 i 2, uważa się dzieci własne funkcjonariusza lub jego małżonka oraz dzieci przysposobione, a także dzieci obce przyjęte na wychowanie i utrzymanie.

1) 60 dni w roku kalendarzowym - jeżeli opieka jest sprawowana nad dziećmi, o których mowa w § 32 ust. 1 pkt 1 i 2,

2) 14 dni w roku kalendarzowym - jeżeli opieka jest sprawowana nad innymi członkami rodziny, o których mowa w § 32 ust. 1 pkt 3.

2. Łączny okres urlopu okolicznościowego na opiekę nad dziećmi i innymi członkami rodziny nie może przekroczyć 60 dni w roku kalendarzowym.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się niezależnie od liczby dzieci i innych członków rodziny wymagających opieki. W razie wykorzystania części urlopu okolicznościowego przez jednego z rodziców (opiekunów), drugiemu przysługuje tylko urlop uzupełniający.

2. Przepis ust. 1 stosuje się także do funkcjonariusza, z tym że jeżeli matka dziecka funkcjonariusza jest zatrudniona lub jeżeli pełni służbę, z uprawnienia określonego w tym przepisie może korzystać jedno z nich.

2. Funkcjonariusza można odwołać z urlopu bezpłatnego. Przepisy § 10 ust. 2 i § 11 stosuje się odpowiednio.

2. W razie korzystania przez funkcjonariusza z urlopu bezpłatnego dłuższego niż jeden miesiąc, urlopy wypoczynkowy i dodatkowy ulegają skróceniu o 1/12 za każdy miesiąc urlopu bezpłatnego, nie więcej jednak niż za 12 miesięcy. Za rok kalendarzowy objęty w całości urlopem bezpłatnym urlopy wypoczynkowy i dodatkowy nie przysługują.

3. Przy ustalaniu wymiaru urlopu, o którym mowa w ust. 2 i 3, niepełny dzień zaokrągla się w górę.

1) w § 12, § 13 ust. 2 i § 40 właściwy jest Szef Urzędu Ochrony Państwa,

2) w § 22 pkt 3, § 24, § 27, § 30, § 37 i § 39 właściwy jest dyrektor Biura Kadr i Szkolenia Urzędu Ochrony Państwa, z zastrzeżeniem pkt 4,

3) w § 3, § 4, § 10, § 11, § 14-16, § 19, § 22 pkt 1 i 2, § 25, § 29, § 31, § 32, § 34, § 35 i § 38 właściwy jest kierownik jednostki organizacyjnej, z zastrzeżeniem pkt 4,

4) w pkt 2 i 3, dotyczących zastępców Szefa Urzędu Ochrony Państwa i kierowników jednostek organizacyjnych, właściwy jest Szef Urzędu Ochrony Państwa.

2. Przełożony, o którym mowa w ust. 1, bezzwłocznie informuje funkcjonariusza o sposobie załatwienia raportu. W przypadku przesunięcia, wstrzymania lub odwołania z urlopu, ogłasza ten fakt w rozkazie, w którym podaje przyczynę podjętej decyzji. Rozkaz lub wyciąg z tego rozkazu należy bezzwłocznie doręczyć funkcjonariuszowi.

Szef Urzędu Ochrony Państwa: A. Kapkowski

Załącznik