Monitor Polski - rok 1990 nr 29 poz. 227

Na podstawie art. 79 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:

1) pracowników kolumn transportu sanitarnego,

2) pracowników Centralnego Zespołu Lotnictwa Sanitarnego,

3) kierowców pojazdów samochodowych i ich pomocników oraz pracowników zaplecza technicznego zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych resortu zdrowia i opieki społecznej (transport niezorganizowany),

zwanych dalej „pracownikami”.

2. Zarządzenia nie stosuje się do pracowników transportu samochodowego zatrudnionych w przedsiębiorstwach państwowych resortu zdrowia i opieki społecznej, do których mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. o zasadach tworzenia zakładowych systemów wynagradzania (Dz. U. z 1988 r. Nr 28, poz. 196, z 1989 r. Nr 35, poz. 192 i Nr 48, poz. 261 oraz z 1990 r. Nr 17, poz. 99).

1) tabelę zaszeregowania kierowców pojazdów samochodowych i ich pomocników, stanowiącą załącznik nr 1 do zarządzenia,

2) tabelę zaszeregowania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników zaplecza technicznego, radiołączności i obsługi, stanowiącą załącznik nr 2 do zarządzenia,

3) tabelę stanowisk, kategorii zaszeregowania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników wynagradzanych miesięcznie, stanowiącą załącznik nr 3 do zarządzenia,

4) zasady zaliczania jednostek organizacyjnych transportu sanitarnego do kategorii zakładów, stanowiące załącznik nr 4 do zarządzenia.

2. Tabele stawek wynagrodzenia zasadniczego miesięcznych i godzinowych ustalają zakłady pracy z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 lutego 1988 r. w sprawie zasad wartościowania pracy w sferze budżetowej (Dz. U. Nr 6, poz. 52).

2. Dodatek funkcyjny nie przysługuje kierownikowi komórki organizacyjnej zatrudniającej mniej niż 3 osoby.

2. Podstawę wymiaru dodatku, o którym mowa w ust. 1, stanowi:

1) za okres sprzed podjęcia zatrudnienia w danym zakładzie pracy - 1% stawki wynikającej z minimalnej stawki wynagrodzenia zasadniczego w I kategorii zaszeregowania określonej w tabelach obowiązujących w danym zakładzie pracy za każdy rok pracy, jednak nie więcej niż 20% tego wynagrodzenia.

2) za okres zatrudnienia w danym zakładzie pracy - 1,5% otrzymywanego wynagrodzenia zasadniczego za każdy rok pracy w tym zakładzie.

3. Pracownikom określonym w § 1 ust. 1 pkt 3 przysługuje dodatek za wysługę lat w wysokości 3% wynagrodzenia zasadniczego po 3 latach pracy. Dodatek ten wzrasta o 1% za każdy dalszy rok pracy aż do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego.

4. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i ust. 3, zalicza się okresy zatrudnienia w uspołecznionych zakładach pracy oraz w prywatnych zakładach pracy, które zostały upaństwowione lub przejęte przez uspołecznione zakłady pracy, z wyłączeniem okresów zatrudnienia zakończonych wygaśnięciem stosunku pracy wskutek porzucenia pracy lub jego rozwiązaniem bez wypowiedzenia z winy pracownika, a do okresów pracy uprawniających do dodatku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, zalicza się wyłącznie okresy zatrudnienia w danym zakładzie pracy.

5. Do okresów pracy uprawniających do dodatku za wysługę lat zalicza się także inne okresy na podstawie odrębnych przepisów.

6. Dodatek za wysługę lat nie przysługuje za miesiąc, w którym pracownik porzucił pracę lub zakład pracy rozwiązał umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.

2. Zasady premiowania ustala kierownik zakładu pracy z udziałem przedstawicieli związków zawodowych działających w zakładzie.

3. Zasady premiowania pracowników zespołów lotnictwa sanitarnego, wchodzących w skład wojewódzkich kolumn transportu sanitarnego, ustala się w porozumieniu z dyrektorem Centralnego Zespołu Lotnictwa Sanitarnego.

4. Kierownikowi zakładu pracy premię przyznaje kierownik jednostki nadrzędnej.

1) 5% godzinowej stawki wynikającej z minimalnej stawki wynagrodzenia zasadniczego w I kategorii zaszeregowania określonej w tabelach obowiązujących w danym zakładzie przy pierwszym stopniu szkodliwości lub szczególnej uciążliwości,

2) 10% godzinowej stawki wynikającej z minimalnej stawki wynagrodzenia zasadniczego w I kategorii zaszeregowania określonej w tabelach obowiązujących w danym zakładzie przy drugim stopniu szkodliwości lub szczególnej uciążliwości,

3) 15% godzinowej stawki wynikającej z minimalnej stawki wynagrodzenia zasadniczego w I kategorii zaszeregowania określonej w tabelach obowiązujących w danym zakładzie przy trzecim stopniu szkodliwości lub szczególnej uciążliwości albo szczególnego niebezpieczeństwa.

2. Rodzaje prac wykonywanych w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub szczególnie uciążliwych oraz szczególnie niebezpiecznych, których wykowywanie uprawnia do dodatku, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 6 do zarządzenia.

3. Kierownik zakładu pracy przyznaje indywidualne dodatki i określa ich wysokość.

2. Pracownikom określonym w § 1 ust. 1 pkt 3 przysługuje dodatek za pracę na drugiej zmianie w wysokości 10% stawki godzinowej osobistego zaszeregowania, a za pracę w porze nocnej - w wysokości 20% stawki godzinowej osobistego zaszeregowania.

3. Pracownikom określonym w § 1 ust. 1 pkt 1 i 2 przysługuje dodatek za pracę na trzeciej zmianie lub w porze nocnej w wysokości 80% godzinowej stawki wynikającej z minimalnej stawki wynagrodzenia zasadniczego w I kategorii zaszeregowania określonej w tabelach obowiązujących w danym zakładzie pracy.

4. W razie zbiegu uprawnień do dwóch dodatków, pracownikowi przysługuje jeden dodatek, wyższy.

2. Decyzję w sprawie, o której mowa w ust. 1, podejmuje kierownik zakładu i określa normy czasu pracy na wykonanie obsługi codziennej pojazdów samochodowych w porozumieniu ze związkami zawodowymi.

2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje za prowadzenie ciągników rolniczych z jedną przyczepą.

3. Pomocnikowi kierowcy przysługuje dodatek, o którym mowa w ust. 1, w połowie wysokości dodatku przyznanego kierowcy.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do kierowców pojazdów samochodowych i ich pomocników.

2. Kwota wynagrodzenia ryczałtowego powinna być określona na podstawie godzinowych stawek wynagrodzenia zasadniczego ustalonego zgodnie z § 2 ust. 2.

2. Wysokość ekwiwalentu, o którym mowa w ust. 1, ustala dla pracowników Centralnego Zespołu Lotnictwa Sanitarnego dyrektor Zespołu, a dla pracowników zespołu lotnictwa sanitarnego - dyrektor wojewódzkiej kolumny transportu sanitarnego, w porozumieniu z dyrektorem Centralnego Zespołu Lotnictwa Sanitarnego.

3. Wysokość ekwiwalentu ustala się w kwocie miesięcznej.

4. W razie zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy, ekwiwalent oblicza się proporcjonalnie do wymiaru zatrudnienia.

5. Ekwiwalent przysługuje również pracownikom personelu kierowniczego i inżynieryjno-technicznego, jeżeli posiadają oni licencję pilota zawodowego i odbywają loty, oraz starszym mechanikom i mechanikom, jeżeli do ich podstawowych obowiązków należy odbywanie lotów i wchodzą w skład zespołów latających.

6. Ekwiwalent przysługuje również w okresie usprawiedliwionej niebecności w pracy (urlop, choroba, zawieszenie w lotach przez komisję lotniczo-lekarską i inne), nie dłużej jednak niż przez okres trzech miesięcy. Jeżeli usprawiedliwiona nieobecność jest spowodowana wypadkiem przy pracy, dodatek ten przysługuje przez okres nie dłuższy niż sześć miesięcy, chyba że wypadek został spowodowany przez pracownika umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa albo w stanie nietrzeźwości.

7. Ekwiwalent nie przysługuje, jeżeli zawieszenie w lotach nastąpiło z innych przyczyn niż w wyniku orzeczenia komisji lotniczo-lekarskiej.

8. Wypłata ekwiwalentu może nastąpić w ramach posiadanych środków finansowych przeznaczonych na wydatki osobowe nie zaliczane do wynagrodzeń.

2. Wysokość dodatku, o którym mowa w ust. 1, określa załącznik nr 7 do zarządzenia.

1) 150% podstawy jej wymiaru po 15 latach pracy,

2) 200% podstawy jej wymiaru po 20 latach pracy,

3) 300% podstawy jej wymiaru po 25 latach pracy,

4) 400% podstawy jej wymiaru po 30 latach pracy,

5) 500% podstawy jej wymiaru po 35 latach pracy,

6) 600% podstawy jej wymiaru po 40 latach pracy,

7) 700% podstawy jej wymiaru po 45 latach pracy,

8) 800% podstawy jej wymiaru po 50 latach pracy.

2. Procentowy wymiar nagrody jubileuszowej, o której mowa w ust. 1, ustala się z uwzględnieniem okresu sprzed podjęcia zatrudnienia w danym zakładzie pracy oraz okresu zatrudnienia w tym zakładzie.

3. Podstawę wymiaru nagrody jubileuszowej, o której mowa w ust. 1, stanowi:

1) za okres sprzed podjęcia zatrudnienia w danym zakładzie pracy - miesięczna stawka wynikająca z minimalnej stawki wynagrodzenia zasadniczego w I kategorii zaszeregowania określonej w tabelach obowiązujących w danym zakładzie pracy w dniu nabycia prawa do nagrody,

2) za okres zatrudnienia w danym zakładzie pracy, jeżeli okres ten wynosi co najmniej 5 lat - otrzymywane wynagrodzenie zasadnicze.

4. Pracownikom wymienionym w § 1 ust. 1 pkt 3 przysługuje nagroda jubileuszowa w wysokości:

1) 75% miesięcznego wynagrodzenia po 25 latach pracy,

2) 100% miesięcznego wynagrodzenia po 30 latach pracy,

3) 150% miesięcznego wynagrodzenia po 35 latach pracy,

4) 200% miesięcznego wynagrodzenia po 40 latach pracy,

5) 250% miesięcznego wynagrodzenia po 45 latach pracy,

6) 300% miesięcznego wynagrodzenia po 50 latach pracy.

5. Ustalanie okresów pracy i innych okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej oraz zasady jej obliczania i wypłacania regulują powszechnie obowiązujące przepisy.

1) 100% podstawy jej wymiaru po 10 latach pracy,

2) 150% podstawy jej wymiaru po 15 latach pracy,

3) 200% podstawy jej wymiaru po 20 latach pracy.

Odprawa wzrasta o 100% podstawy jej wymiaru po każdym kolejnym 5-letnim okresie pracy.

2. Procentowy wymiar odprawy pieniężnej, o której mowa w ust. 1, ustala się z uwzględnieniem okresu sprzed podjęcia zatrudnienia w danym zakładzie pracy oraz okresu zatrudnienia w tym zakładzie.

3. Podstawę wymiaru odprawy, o której mowa w ust. 1, stanowi:

1) za okres sprzed podjęcia zatrudnienia w danym zakładzie pracy - miesięczna stawka wynikająca z minimalnej stawki wynagrodzenia zasadniczego w I kategorii zaszeregowania określonej w tabelach obowiązujących w danym zakładzie pracy,

2) za okres zatrudnienia w danym zakładzie pracy, jeżeli okres ten wynosi co najmniej 5 lat - otrzymywane wynagrodzenie zasadnicze.

4. Pracownikom wymienionym w § 1 ust. 1 pkt 3 przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna w związku z przejściem na emeryturę lub rentę inwalidzką w wysokości:

1) jednomiesięcznego wynagrodzenia po 10 latach pracy,

2) dwumiesięcznego wynagrodzenia po 15 latach pracy,

3) trzymiesięcznego wynagrodzenia po 20 latach pracy.

5. Odprawę, o której mowa w ust. 4, oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy.

6. Okresy pracy uprawniające do odprawy, o której mowa w ust. 1 i 4, ustala się według zasad obowiązujących przy ustalaniu dodatku za wysługę lat.

Minister Pracy i Polityki Socjalnej: w z. J. Szreter

Załączniki do zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 czerwca 1990 r. (poz. 227)

Załącznik 1

Załącznik 2

Załącznik 3

Załącznik 4

Załącznik 5

Załącznik 6

Załącznik 7