REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 2021 poz. 1676

Tekst pierwotny

Art. 1. [Ustawa o radiofonii i telewizji]

W ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2020 r. poz. 805) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 1 ust. 1a i 2 otrzymują brzmienie:

„1a. Zadania radiofonii i telewizji, o których mowa w ust. 1, są realizowane przez dostarczanie usług medialnych, rozprowadzanie programów telewizyjnych i dostarczanie platform udostępniania wideo.

2. Odbiór krajowych i zagranicznych programów oraz audiowizualnych usług medialnych na żądanie, a także treści umieszczonych na platformach udostępniania wideo przeznaczonych przez ich dostawców do powszechnego odbioru jest wolny, z zachowaniem warunków określonych przepisami prawa.”;

2) w art. 1a:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Ustawę stosuje się do dostawców usług medialnych oraz platform udostępniania wideo ustanowionych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”,

b) w ust. 2 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1) ma swoją siedzibę w Rzeczypospolitej Polskiej oraz:

a) decyzje podejmowane regularnie w ramach sprawowania odpowiedzialności redakcyjnej, związane z codziennym funkcjonowaniem usługi medialnej (decyzje redakcyjne) są podejmowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub

b) istotna część osób zatrudnionych do prowadzenia działalności programowej na podstawie stosunku pracy lub umowy cywilnoprawnej działa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a decyzje redakcyjne dotyczące usługi medialnej są podejmowane w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, lub

c) istotna część osób zatrudnionych do prowadzenia działalności programowej na podstawie stosunku pracy lub umowy cywilnoprawnej działa zarówno na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak i w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej;

2) decyzje redakcyjne są podejmowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz istotna część osób zatrudnionych do prowadzenia działalności programowej na podstawie stosunku pracy lub umowy cywilnoprawnej działa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a dostawca usługi medialnej ma swoją siedzibę w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej;”,

c) w ust. 3 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:

„Za ustanowionego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się także dostawcę usługi medialnej, jeżeli istotna część osób zatrudnionych do prowadzenia działalności programowej na podstawie stosunku pracy lub umowy cywilnoprawnej działa na jej terytorium oraz dostawca ten:”,

d) dodaje się ust. 5–7 w brzmieniu:

„5. Dostawcę platformy udostępniania wideo uważa się za ustanowionego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli ma swoją siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

6. Za dostawcę platformy udostępniania wideo ustanowionego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się także dostawcę platformy udostępniania wideo, który nie posiada siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale posiada na jej terytorium jednostkę dominującą w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217), oddział w rozumieniu art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2021 r. poz. 994 i 1641) lub przedstawicielstwo, o którym mowa w art. 21 tej ustawy, lub jednostkę zależną, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, chyba że posiada:

1) siedzibę na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej;

2) jednostkę dominującą na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej utworzoną przed utworzeniem jednostki dominującej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że związek tej jednostki utworzonej na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej z gospodarką tego państwa jest faktyczny i trwały;

3) oddział, przedstawicielstwo lub inną jednostkę zależną na terytorium innego państwa Unii Europejskiej utworzone przed utworzeniem oddziału, przedstawicielstwa lub jednostki zależnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że związek oddziału, przedstawicielstwa lub jednostki zależnej utworzonych na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej z gospodarką tego państwa jest faktyczny i trwały.

7. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji publikuje i na bieżąco aktualizuje listę dostawców usług medialnych oraz dostawców platform udostępniania wideo ustanowionych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która zawiera:

1) nazwę dostawcy usług medialnych lub dostawcy platform udostępniania wideo;

2) wskazanie usług medialnych lub platform udostępniania wideo dostarczanych przez tego dostawcę;

3) przepis, na podstawie którego ustalono, że dostawca usługi medialnej lub dostawca platformy udostępniania wideo jest ustanowiony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”;

3) w art. 2:

a) w ust. 2 po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:

„6a) usług świadczonych drogą elektroniczną umożliwiających udostępnianie treści przez ich usługobiorców (serwisy społecznościowe), pod warunkiem że ich zasadniczą funkcją nie jest dostarczanie audycji audiowizualnych lub wideo stworzonych przez użytkowników;”,

b) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. Oceniając zasadniczą funkcję usługi, o której mowa w ust. 2 pkt 6a, bierze się pod uwagę związek między treściami audiowizualnymi a głównym rodzajem lub głównymi rodzajami działalności gospodarczej świadczonej za pomocą danej usługi, ilościowe i jakościowe znaczenie treści audiowizualnych dla tej usługi, sposób generowania przychodów za pomocą treści audiowizualnych oraz dostępność w ramach usługi narzędzi mających na celu zwiększenie widoczności lub atrakcyjności treści audiowizualnych.”;

4) w art. 3a:

a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:

„1a. Dostawcy platform udostępniania wideo, mając na uwadze realizację obowiązków określonych w ustawie, w szczególności w art. 47p ust. 1, art. 47q ust. 1, art. 47t ust. 1–3 i art. 47u ust. 1, mogą tworzyć i przystępować do kodeksów dobrych praktyk w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym.

1b. Kodeksy, o których mowa w ust. 1 i 1a:

1) zawierają wyraźnie i jednoznacznie określone cele oraz przewidują regularne, przejrzyste i niezależne metody oceny ich realizacji;

2) zawierają rozwiązania służące skutecznemu egzekwowaniu ich postanowień, w tym skuteczne i proporcjonalne sankcje za ich nieprzestrzeganie;

3) są akceptowane przez większość podmiotów zainteresowanych realizacją obowiązków określonych w kodeksach, w tym głównych dostawców usług medialnych lub dostawców platform udostępniania wideo ustanowionych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”,

b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, działając w zakresie audiowizualnych usług medialnych na żądanie oraz platform udostępniania wideo, we współpracy z ministrem, który ze względu na zakres działań działu administracji rządowej, którym kieruje, jest właściwy dla danego kodeksu, inicjuje, wspiera i promuje powstawanie kodeksów dobrych praktyk, o których mowa w ust. 1 i 1a.”;

5) w art. 4:

a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) usługą medialną jest usługa w postaci programu albo audiowizualnej usługi medialnej na żądanie, za którą odpowiedzialność redakcyjną ponosi jej dostawca i której podstawowym celem lub podstawowym celem jej dającej się oddzielić części jest dostarczanie przez sieci telekomunikacyjne ogółowi odbiorców audycji w celach informacyjnych, rozrywkowych lub edukacyjnych; usługą medialną jest także przekaz handlowy;”,

b) w pkt 2 skreśla się wyrazy „ , ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo,”,

c) pkt 16 otrzymuje brzmienie:

„16) przekazem handlowym jest każdy przekaz, w tym obrazy z dźwiękiem lub bez dźwięku albo tylko dźwięki, mający służyć bezpośrednio lub pośrednio promocji towarów, usług lub renomy podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą lub zawodową, towarzyszący audycji lub wideo stworzonemu przez użytkownika lub włączony do nich, w zamian za opłatę lub podobne wynagrodzenie, albo w celach autopromocji, w szczególności reklama, sponsorowanie, telesprzedaż i lokowanie produktu;”,

d) pkt 18 otrzymuje brzmienie:

„18) sponsorowaniem jest każdy wkład w finansowanie usługi medialnej, platformy udostępniania wideo, audycji lub wideo stworzonego przez użytkownika, przez podmiot, który nie dostarcza usług medialnych, platform udostępniania wideo, wideo stworzonych przez użytkownika i nie produkuje audycji, w celu promocji jego nazwy, firmy, renomy, działalności, towaru, usługi, znaku towarowego lub innego oznaczenia indywidualizującego;”,

e) pkt 21 otrzymuje brzmienie:

„21) lokowaniem produktu jest przekaz handlowy polegający na przedstawieniu lub nawiązaniu do towaru, usługi lub ich znaku towarowego w taki sposób, że stanowią one element samej audycji lub wideo stworzonego przez użytkownika w zamian za opłatę lub podobne wynagrodzenie, a także w postaci nieodpłatnego udostępnienia towaru lub usługi;”,

f) po pkt 22 dodaje się pkt 22a–22d w brzmieniu:

„22a) platformą udostępniania wideo jest usługa świadczona drogą elektroniczną w ramach prowadzonej w tym zakresie działalności gospodarczej, jeżeli podstawowym celem lub zasadniczą funkcją tej usługi lub jej dającej się oddzielić części jest dostarczanie ogółowi odbiorców w celach informacyjnych, rozrywkowych lub edukacyjnych audycji, wideo stworzonych przez użytkowników lub innych przekazów, za które dostawca usługi nie ponosi odpowiedzialności redakcyjnej, ale o sposobie zestawienia których dostawca ten decyduje, w tym automatycznie lub za pomocą algorytmów, w szczególności przez eksponowanie, flagowanie i sekwencjonowanie;

22b) wideo stworzonym przez użytkownika jest ciąg ruchomych obrazów z dźwiękiem lub bez niego, stanowiący odrębną całość, który został stworzony przez użytkownika i umieszczony na platformie udostępniania wideo przez niego lub przez innego użytkownika;

22c) dostawcą platformy udostępniania wideo jest osoba fizyczna, osoba prawna lub osobowa spółka handlowa, która dostarcza platformę udostępniania wideo;

22d) użytkownikiem platformy udostępniania wideo jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 33¹ § 1 Kodeksu cywilnego, korzystająca z platformy udostępniania wideo, w szczególności przez posiadanie konta na platformie udostępniania wideo, umieszczanie lub odbieranie na niej audycji, wideo lub innych przekazów stworzonych przez tego użytkownika lub innych użytkowników;”,

g) pkt 28 otrzymuje brzmienie:

„28) udogodnieniem dla osób z niepełnosprawnościami jest element dźwiękowy lub graficzny zawarty w audycji lub rozpowszechniany równocześnie z nią, którego celem jest zapewnienie osobom z niepełnosprawnościami wzroku oraz osobom z niepełnosprawnościami słuchu możliwości zapoznania się z audycją w szczególności w formie napisów dla niesłyszących lub audiodeskrypcji, a także tłumaczenia na język migowy;”;

6) w art. 6:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Krajowa Rada stoi na straży wolności słowa w radiu i telewizji, samodzielności dostawców usług medialnych oraz dostawców platform udostępniania wideo, interesów odbiorców usług i użytkowników oraz zapewnia otwarty i pluralistyczny charakter radiofonii i telewizji.”,

b) w ust. 2:

– pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) określanie, w granicach upoważnień ustawowych, warunków prowadzenia działalności przez dostawców usług medialnych oraz dostawców platform udostępniania wideo;”,

– pkt 4–5a otrzymują brzmienie:

„4) sprawowanie w granicach określonych ustawą kontroli działalności dostawców usług medialnych oraz dostawców platform udostępniania wideo;

5) organizowanie badań treści i odbioru usług medialnych oraz platform udostępniania wideo;

5a) prowadzenie wykazów audiowizualnych usług medialnych na żądanie oraz platform udostępniania wideo;”,

– pkt 7 otrzymuje brzmienie:

„7) opiniowanie projektów aktów prawnych oraz umów międzynarodowych dotyczących radiofonii i telewizji, audiowizualnych usług medialnych na żądanie lub platform udostępniania wideo;”,

– pkt 9 i 10 otrzymują brzmienie:

„9) organizowanie i inicjowanie współpracy z zagranicą w dziedzinie radiofonii i telewizji, w tym współpracy z organami regulacyjnymi państw członkowskich Unii Europejskiej, właściwymi w sprawach usług medialnych lub platform udostępniania wideo, Komisją Europejską oraz tworzenie i przystępowanie do porozumień opracowywanych w ramach Europejskiej Grupy Regulatorów ds. Audiowizualnych Usług Medialnych (ERGA);

10) współpraca z właściwymi organizacjami i instytucjami w zakresie ochrony praw autorskich, praw wykonawców, praw producentów oraz dostawców usług medialnych i dostawców platform udostępniania wideo;”,

– pkt 12 otrzymuje brzmienie:

„12) inicjowanie i wspieranie samoregulacji w zakresie dostarczania usług medialnych i platform udostępniania wideo;”,

– w pkt 13 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 14 i 15 w brzmieniu:

„14) prowadzenie badań i dokonywanie oceny realizacji stanu edukacji medialnej, w tym oceny działań dostawców usług medialnych i dostawców platform udostępniania wideo w tym zakresie;

15) prowadzenie punktu kontaktowego w celu dostarczania informacji i odbierania skarg w kwestiach związanych z dostępnością usług medialnych dla osób z niepełnosprawnościami wzroku oraz osób z niepełnosprawnościami słuchu.”,

c) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„3. Krajowa Rada przekazuje Komisji Europejskiej:

1) listę dostawców usług medialnych oraz dostawców platform udostępniania wideo ustanowionych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o której mowa w art. 1a ust. 7,

2) sprawozdanie z wykonywania przez dostawców usług medialnych obowiązków, o których mowa w art. 18a i art. 47g,

3) sprawozdanie z wykonywania przez dostawców usług medialnych obowiązków, o których mowa w art. 15 ust. 3, art. 15a ust. 1, art. 47f ust. 2 ustawy oraz art. 19 ust. 3, 3a, 6a i 6b ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. z 2021 r. poz. 257 i 1676),

4) sprawozdanie dotyczące stosowania przez dostawców platform udostępniania wideo środków przeciwdziałających udostępnianiu treści, o których mowa w art. 47p ust. 1,

5) sprawozdanie ze stanu edukacji medialnej, w tym oceny działań dostawców usług medialnych i dostawców platform udostępniania wideo w tym zakresie

– w terminach określonych w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1808 z dnia 14 listopada 2018 r. zmieniającej dyrektywę 2010/13/UE w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących świadczenia audiowizualnych usług medialnych (dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych) ze względu na zmianę sytuacji na rynku (Dz. Urz. UE L 303 z 28.11.2018, s. 69).”;

7) w art. 10 ust. 2–4 otrzymują brzmienie:

„2. Przewodniczący Krajowej Rady może żądać od dostawcy usługi medialnej lub dostawcy platformy udostępniania wideo lub podmiotu dokonującego zmian, modyfikacji lub innych naruszeń integralności usługi medialnej, o których mowa w art. 44b, przedstawienia materiałów, dokumentów oraz udzielenia wyjaśnień w zakresie niezbędnym dla kontroli zgodności działania tego dostawcy lub podmiotu z przepisami ustawy, warunkami koncesji, regulaminem świadczenia usługi lub wiążącymi go aktami samoregulacji.

3. Przewodniczący Krajowej Rady może wezwać dostawcę usługi medialnej lub dostawcę platformy udostępniania wideo lub podmiot dokonujący zmiany, modyfikacji lub innych naruszeń integralności usługi medialnej, o których mowa w art. 44b, do zaniechania działań w zakresie dostarczania usług medialnych lub platformy udostępniania wideo, jeżeli naruszają one przepisy ustawy, uchwały Krajowej Rady, warunki koncesji lub regulamin świadczenia usługi.

4. Przewodniczący Krajowej Rady na podstawie uchwały Krajowej Rady może wydać decyzję nakazującą zaniechanie przez dostawcę usługi medialnej, dostawcę platformy udostępniania wideo lub podmiot dokonujący zmiany, modyfikacji lub innych naruszeń integralności usługi medialnej, o których mowa w art. 44b, działań w zakresie, o którym mowa w ust. 3.”;

8) w art. 12 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Sejm i Senat uchwałami przyjmują lub odrzucają sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1. Uchwała o przyjęciu sprawozdania może zawierać uwagi i zastrzeżenia, a uchwała o odrzuceniu sprawozdania musi zawierać uzasadnienie.”;

9) w art. 14a:

a) w ust. 1 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:

„2a) imionach i nazwiskach osób wchodzących w skład organów tego nadawcy;”,

b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a–1e w brzmieniu:

„1a. Nadawca prowadzący działalność gospodarczą w formie spółki handlowej jest obowiązany do zapewnienia odbiorcom łatwego, bezpośredniego i stałego dostępu do informacji dotyczących imion i nazwisk lub nazw:

1) wspólników – w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki jawnej;

2) komplementariuszy – w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki komandytowej;

3) komplementariuszy oraz akcjonariuszy, których udziały przekraczają 5% kapitału zakładowego nadawcy – w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki komandytowo-akcyjnej;

4) wspólników, których udziały przekraczają 5% kapitału zakładowego nadawcy – w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością;

5) akcjonariuszy, których akcje przekraczają 5% kapitału zakładowego nadawcy – w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki akcyjnej;

6) akcjonariuszy, których akcje przekraczają 5% kapitału akcyjnego nadawcy – w przypadku prowadzenia działalności w formie prostej spółki akcyjnej.

1b. Nadawca jest obowiązany do zapewnienia odbiorcom łatwego, bezpośredniego i stałego dostępu do danych identyfikujących beneficjentów rzeczywistych danego nadawcy ujawnionych w Centralnym Rejestrze Beneficjentów Rzeczywistych, o którym mowa w art. 55 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2021 r. poz. 1132, 1163 i 1535).

1c. Nadawca jest obowiązany do zapewnienia odbiorcom łatwego, bezpośredniego i stałego dostępu do listy wszystkich dostarczanych przez niego usług medialnych, platform udostępniania wideo oraz wydawanych przez niego dzienników lub czasopism.

1d. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1c, obejmuje także usługi medialne, platformy udostępniania wideo oraz dzienniki lub czasopisma dostarczane lub wydawane przez podmioty wchodzące w skład tej samej grupy kapitałowej w rozumieniu art. 4 pkt 14 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2021 r. poz. 275).

1e. Informacje, o których mowa w ust. 1a–1d, są publikowane na stronie internetowej nadawcy.”,

c) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Nadawca jest obowiązany do wskazania Krajowej Rady jako organu właściwego w sprawach radiofonii i telewizji oraz podania informacji, że podlega jurysdykcji Rzeczypospolitej Polskiej.”;

10) art. 15a otrzymuje brzmienie:

„Art. 15a. 1. Nadawcy programów telewizyjnych przeznaczają co najmniej 10% kwartalnego czasu nadawania programu na audycje europejskie wytworzone przez producentów niezależnych, z wyłączeniem serwisów informacyjnych, reklam, telesprzedaży, transmisji sportowych, przekazów tekstowych i teleturniejów.

2. Nadawcy programów telewizyjnych przeznaczają co najmniej 5% kwartalnego czasu nadawania programu na audycje europejskie wytworzone przez producentów niezależnych w okresie 5 lat przed rozpowszechnieniem w programie, z wyłączeniem serwisów informacyjnych, reklam, telesprzedaży, transmisji sportowych, przekazów tekstowych i teleturniejów.

3. Nadawcy programów telewizyjnych wyspecjalizowanych mogą być obowiązani do zapewnienia niższego niż wynikający z ust. 2 udziału audycji europejskich wytworzonych przez producentów niezależnych w okresie 5 lat przed rozpowszechnieniem w programie.

4. Nadawcy programów telewizyjnych są obowiązani do prowadzenia ewidencji czasu nadawania audycji, o których mowa w ust. 1 i 2 oraz art. 15 ust. 1 i 3.

5. Ewidencji, o której mowa w ust. 4, nie prowadzą nadawcy programów:

1) które w poprzednim roku kalendarzowym były dostępne dla liczby odbiorców nie większej niż 100 000 osób lub

2) których średni roczny udział w widowni w poprzednim roku kalendarzowym nie przekroczył 0,3%, z wyjątkiem programów rozpowszechnianych przez jednostki publicznej telewizji, lub

3) rozpowszechnianych wyłącznie w języku innym niż języki oficjalne państw członkowskich Unii Europejskiej.

6. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia:

1) sposób prowadzenia przez nadawcę programów telewizyjnych ewidencji, o której mowa w ust. 4,

2) czas przechowywania ewidencji, o której mowa w ust. 4, nie krótszy niż rok,

3) zakres informacji zawartych w ewidencji, o której mowa w ust. 4, w tym dane o terminie rozpowszechniania audycji, rzeczywisty czas trwania audycji, tytuł i producenta audycji

– uwzględniając możliwość prowadzenia ewidencji w postaci elektronicznej, konieczność zapewnienia przejrzystości oraz jawności informacji znajdujących się w ewidencji oraz nieobciążania nadawców nadmiernymi utrudnieniami i kosztami w związku z prowadzeniem ewidencji.

7. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia, niższy udział audycji europejskich wytworzonych przez producentów niezależnych w okresie 5 lat przed rozpowszechnieniem w programie dla programów telewizyjnych, dla których ze względu na wyspecjalizowany charakter programu brak jest wystarczającej liczby tych audycji, uwzględniając wpływ charakteru programów telewizyjnych na możliwość realizacji przez nadawców tych obowiązków.”;

11) w art. 16:

a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Łączny czas nadawania reklamy i telesprzedaży w godzinach:

1) 6–18 nie może przekroczyć 144 minut;

2) 18–24 nie może przekroczyć 72 minut.”,

b) w ust. 4:

– po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:

„1a) ogłoszeń nadawcy zawierających jedynie informację o usługach medialnych lub audycjach rozpowszechnianych w usługach medialnych dostarczanych przez podmioty wchodzące w skład tej samej grupy kapitałowej w rozumieniu art. 4 pkt 14 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów;”,

– pkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3) wymaganych prawem oznaczeń przekazów handlowych, w tym oznaczeń oddzielających reklamę od audycji i innych przekazów lub wskazań sponsorów.”,

c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Ogłoszenia, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i 2, są emitowane między audycjami.”;

12) w art. 16a:

a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Dozwolone jest przerywanie transmisji zawodów sportowych w celu nadania pojedynczej reklamy.”,

b) po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu:

„6a. Dozwolone jest przerywanie w celu nadania reklamy filmu będącego audycją dla dzieci trwającego dłużej niż godzinę.”;

13) w art. 16b w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) wyrobów tytoniowych, rekwizytów tytoniowych, produktów imitujących wyroby tytoniowe lub rekwizyty tytoniowe oraz symboli związanych z używaniem tytoniu, papierosów elektronicznych i pojemników zapasowych, w zakresie regulowanym przez ustawę z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 2021 r. poz. 276);”;

14) w art. 16c uchyla się pkt 2;

15) w art. 17:

a) w ust. 1 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:

„Sponsorowane audycje lub inne przekazy są oznaczane przez wskazanie sponsora na ich początku oraz w momencie wznowienia po jednej z przerw na reklamę lub telesprzedaż albo na końcu sponsorowanej audycji lub innego przekazu.”,

b) w ust. 7 pkt 3 otrzymuje brzmienie:

„3) audycji dotyczących spraw konsumenckich;”;

16) w art. 17a ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Lokowanie produktu jest dopuszczalne we wszystkich audycjach, z wyjątkiem:

1) serwisów informacyjnych, z wyłączeniem sportowych i prognozy pogody;

2) audycji publicystycznych o treści społeczno-politycznej;

3) audycji dotyczących spraw konsumenckich;

4) audycji religijnych;

5) audycji dla dzieci.”;

17) w art. 18:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Audycje lub inne przekazy nie mogą propagować działań sprzecznych z prawem, z polską racją stanu oraz postaw i poglądów sprzecznych z moralnością i dobrem społecznym, w szczególności nie mogą zawierać treści nawołujących do nienawiści lub przemocy lub dyskryminujących ze względu na płeć, rasę, kolor skóry, pochodzenie etniczne lub społeczne, cechy genetyczne, język, religię lub przekonania, poglądy polityczne lub wszelkie inne poglądy, przynależność państwową, przynależność do mniejszości narodowej, majątek, urodzenie, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną lub nawołujących do popełnienia przestępstwa o charakterze terrorystycznym.”,

b) ust. 5a–6 otrzymują brzmienie:

„5a. Nadawcy są obowiązani do kwalifikowania i oznaczania audycji lub innych przekazów, o których mowa w ust. 5:

1) odpowiednim symbolem graficznym wskazującym, że treści mogą mieć negatywny wpływ na prawidłowy fizyczny, psychiczny lub moralny rozwój małoletnich przez cały czas ich emisji telewizyjnej oraz

2) odpowiednim symbolem graficznym wskazującym rodzaj treści mogących mieć negatywny wpływ na prawidłowy fizyczny, psychiczny lub moralny rozwój małoletnich przed ich emisją telewizyjną oraz na jej początku albo

3) zapowiedzią słowną informującą o zagrożeniach wynikających z treści emisji radiowej.

5b. Nadawcy są obowiązani do kwalifikowania i oznaczania audycji i innych przekazów, innych niż te, o których mowa w ust. 5, z wyłączeniem serwisów informacyjnych, reklam, telesprzedaży, transmisji sportowych i przekazów tekstowych:

1) odpowiednim symbolem graficznym przez cały czas ich emisji telewizyjnej, wskazującym, czy treści mogą mieć negatywny wpływ na prawidłowy fizyczny, psychiczny lub moralny rozwój małoletnich, oraz

2) w przypadku występowania treści mogących mieć negatywny wpływ na prawidłowy fizyczny, psychiczny lub moralny rozwój małoletnich – odpowiednim symbolem graficznym wskazującym rodzaj takich treści przed ich emisją telewizyjną oraz na jej początku

– uwzględniając stopień szkodliwości danej audycji lub przekazu dla małoletnich w poszczególnych kategoriach wiekowych.

6. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia:

1) cechy oraz szczegółowe warunki kwalifikowania, rozpowszechniania i sposób zapowiadania audycji lub innych przekazów, o których mowa w ust. 5,

2) podział małoletnich na kategorie wiekowe oraz szczegółowe warunki kwalifikowania i rozpowszechniania audycji lub innych przekazów, o których mowa w ust. 5b, w tym godzin nadawania audycji lub innych przekazów przeznaczonych dla danej kategorii wiekowej,

3) wzory symboli graficznych i formuł zapowiedzi, o których mowa w ust. 5a i 5b, oraz sposób ich prezentacji

– uwzględniając rodzaje treści mogących mieć negatywny wpływ na prawidłowy fizyczny, psychiczny lub moralny rozwój małoletnich, możliwości techniczne przekazywania odbiorcom informacji o rozpowszechnianych treściach oraz stopień szkodliwości audycji dla małoletnich w poszczególnych kategoriach wiekowych.”,

c) dodaje się ust. 8 w brzmieniu:

„8. Dane osobowe małoletnich zebrane lub w inny sposób wygenerowane przez nadawców w związku ze stosowaniem zabezpieczeń technicznych lub innych odpowiednich środków, mających na celu ochronę małoletnich przed treściami mogącymi mieć negatywny wpływ na ich prawidłowy rozwój fizyczny, psychiczny lub moralny, nie mogą być przetwarzane do celów handlowych, takich jak: marketing bezpośredni, profilowanie, reklama ukierunkowana behawioralnie lub inne formy przekazów handlowych kierowanych do wybranych przez nadawcę grup odbiorców, i wykorzystywane dla tych celów przy dostarczaniu tej usługi, innych usług medialnych lub platform udostępniania wideo.”;

18) w art. 18a:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Nadawcy programów telewizyjnych są obowiązani do zapewniania dostępności audycji dla osób z niepełnosprawnościami wzroku oraz osób z niepełnosprawnościami słuchu, przez wprowadzanie udogodnień dla osób z niepełnosprawnościami, tak aby co najmniej 50% kwartalnego czasu nadawania programu, z wyłączeniem reklam i telesprzedaży, posiadało takie udogodnienia. Nadawcy są obowiązani do informowania Krajowej Rady oraz odbiorców o terminie, czasie emisji i czasie trwania audycji zawierającej udogodnienia dla osób z niepełnosprawnościami oraz rodzaju tych udogodnień.”,

b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:

„1a. Nadawcy programów telewizyjnych są obowiązani do zapewnienia, aby informacje o charakterze nadzwyczajnym, w tym publiczne komunikaty i ogłoszenia w sytuacji klęski żywiołowej, były rozpowszechniane wraz z udogodnieniami dla osób z niepełnosprawnościami, chyba że ich rozpowszechnienie wraz z tymi udogodnieniami było niemożliwe.

1b. Nadawcy programów telewizyjnych są obowiązani do corocznego składania do Krajowej Rady w terminie do dnia 31 marca danego roku kalendarzowego sprawozdania z wykonania obowiązków, o których mowa w ust. 1, za poprzedni rok kalendarzowy.”,

c) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia:

1) rodzaje udogodnień dla osób z niepełnosprawnościami oraz udział poszczególnych rodzajów tych udogodnień w łącznym czasie nadawania, w zależności od pory emisji, charakteru i rodzaju programu, uwzględniając przy tym potrzeby osób z niepełnosprawnościami wzroku oraz osób z niepełnosprawnościami słuchu i możliwości nadawców w tym zakresie, jak również rozwój technik przekazu i udogodnień dla osób z niepełnosprawnościami;

2) rodzaj programów, w których nadawcy nie są obowiązani do wprowadzania udogodnień dla osób z niepełnosprawnościami, uwzględniając liczbę mieszkańców w zasięgu programu;

3) niższy niż określony w ust. 1 udział w programie telewizyjnym audycji zawierających udogodnienia dla osób z niepełnosprawnościami, uwzględniając liczbę mieszkańców w zasięgu programu, udział programu w widowni, rodzaje stosowanych udogodnień dla osób z niepełnosprawnościami, sposób rozpowszechniania i specjalizację programu, uwzględniając potrzeby odbiorców i możliwości nadawców;

4) sposób informowania Krajowej Rady oraz odbiorców o terminie, czasie emisji i czasie trwania audycji zawierających udogodnienia dla osób z niepełnosprawnościami oraz rodzaju tych udogodnień, uwzględniając potrzeby odbiorców, w tym osób z niepełnosprawnościami wzroku oraz osób z niepełnosprawnościami słuchu, oraz możliwości nadawców.”;

19) w art. 21 w ust. 1a pkt 10 otrzymuje brzmienie:

„10) zapewnianie dostępności programów lub ich części i innych usług dla osób z niepełnosprawnościami wzroku oraz osób z niepełnosprawnościami słuchu;”;

20) w art. 21b w ust. 5 pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) towarzyszących programom objętym kartą powinności przekazów tekstowych i audialnych ani udogodnień dla osób z niepełnosprawnościami, o których mowa w art. 18a ust. 1, art. 21 ust. 1a pkt 10 i art. 47g;”;

21) art. 37a otrzymuje brzmienie:

„Art. 37a. 1. Dostawca usługi medialnej, który sporządza sprawozdanie finansowe, zgodnie z przepisem art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, składa takie sprawozdanie do Krajowej Rady w terminie 15 dni od dnia jego zatwierdzenia albo sporządzenia – jeżeli właściwe przepisy regulujące działalność tego dostawcy nie wymagają zatwierdzenia sprawozdania.

2. Dostawca usługi medialnej, który nie jest obowiązany do sporządzenia sprawozdania finansowego, o którym mowa w ust. 1, składa Krajowej Radzie kopię zeznania podatkowego, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub ust. 1a pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, 1163, 1243, 1551 i 1574), w terminie 15 dni od dnia jego złożenia urzędowi skarbowemu.

3. Wraz ze sprawozdaniem, o którym mowa w ust. 1, albo kopią zeznania podatkowego, o której mowa w ust. 2, dostawca usługi medialnej przekazuje informację o rocznych przychodach i kosztach dotyczących poszczególnych dostarczanych przez niego usług medialnych.

4. Informacja, o której mowa w ust. 3, obejmuje w szczególności informację o przychodach z tytułu emisji przekazów handlowych oraz opłat pochodzących od odbiorców poszczególnych usług medialnych.

5. Przewodniczący Krajowej Rady może zwrócić się do organu regulacyjnego państwa członkowskiego Unii Europejskiej z wnioskiem o przekazanie informacji zawartych w dokumentach, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz informacji, o których mowa w ust. 3 i 4, dotyczących dostawcy usługi medialnej podlegającego jurysdykcji tego państwa członkowskiego Unii Europejskiej w zakresie przychodów i kosztów tego dostawcy uzyskiwanych i ponoszonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”;

22) po art. 37b dodaje się art. 37c w brzmieniu:

„Art. 37c. 1. Jeżeli program telewizyjny ma być rozpowszechniany lub rozprowadzany poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jego nadawca wraz z wnioskiem o udzielenie koncesji przekazuje Krajowej Radzie informację o państwach, w których możliwy jest odbiór programu.

2. Jeżeli nadawca uzyskał koncesję na program, o którym mowa w ust. 1, przekazuje Krajowej Radzie informację o państwach, w których możliwy jest odbiór programu, w terminie 14 dni od dnia rozpoczęcia rozpowszechniania lub rozprowadzania programu w tych państwach.

3. Krajowa Rada może określić, w drodze rozporządzenia, sposób i formę przekazania informacji, o której mowa w ust. 1 i 2, mając na uwadze konieczność pozyskania pełnej informacji i nieobciążania dostawców nadmiernymi utrudnieniami i kosztami w związku z zapewnianiem informacji.”;

23) w art. 44a w ust. 3 w pkt 3 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu:

„4) wskazuje państwa, w których możliwy jest odbiór programu.”;

24) po art. 44a dodaje się art. 44b w brzmieniu:

„Art. 44b. 1. Zakazane jest naruszanie integralności usługi medialnej bez zgody jej dostawcy, w szczególności przez:

1) zmiany lub modyfikacje usługi medialnej, w tym skróty, przerywanie, usuwanie, zakrywanie lub zastępowanie niektórych elementów lub ich dodawanie;

2) zakrywanie treści audiowizualnych udostępnianych w ramach tej usługi;

3) modyfikowanie przekazów handlowych stanowiących jej część lub rozpowszechnianych wraz z nią;

4) zmniejszanie obrazu audiowizualnej usługi medialnej w celu umieszczenia w jego pobliżu przekazów o przeznaczeniu handlowym lub promocyjnym.

2. Zgoda dostawcy usługi medialnej na zmiany lub modyfikacje usługi medialnej lub inne naruszenie jej integralności powinna być wyraźna i udzielona w formie pisemnej i jest skuteczna wyłącznie wobec określonych w niej czynności.

3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do:

1) zmian lub modyfikacji usługi medialnej zainicjowanych lub autoryzowanych przez odbiorcę do własnego użytku osobistego, takich jak nakładanie przekazów wynikających z korespondencji indywidualnej;

2) elementów sterujących interfejsu niezbędnego do obsługi urządzenia przez użytkownika lub nawigacji po audycjach, takich jak: paski regulacji głośności, funkcje wyszukiwania, menu nawigacji czy listy programów;

3) plansz i napisów zawierających ostrzeżenia dotyczące bezpieczeństwa lub komunikaty podawane w interesie publicznym pochodzące od władz publicznych;

4) technik kompresji danych ani innych technik dostosowujących usługę do środków dystrybucji, takich jak rozdzielczość i sposób kodowania, jeżeli nie modyfikują one treści i nie obniżają przyjętych standardów jakości, w szczególności nie naruszają kompletności treści i nie pogarszają ich czytelności dla odbiorcy.

4. Zmiany, modyfikacje lub inne naruszenia integralności usługi medialnej dokonane zgodnie z ust. 2 i 3 nie są zmianami, o których mowa w art. 4 pkt 8.”;

25) w art. 45 w ust. 3:

a) po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:

„1a) w programie tym zostały zamieszczone treści nawołujące do popełnienia przestępstwa o charakterze terrorystycznym lub zagrażające bezpieczeństwu i obronności państwa;”,

b) pkt 2 i 2a otrzymują brzmienie:

„2) operator wprowadza zmiany do programu, rozpowszechnia go nie w całości lub nierównocześnie albo zakrywa część rozpowszechnianego programu w celu nadania innych przekazów w sposób niezgodny z art. 44b;

2a) w programie tym operator nie dostarcza odbiorcom rozpowszechnianych w audycji udogodnień dla osób z niepełnosprawnościami.”;

26) art. 46a otrzymuje brzmienie:

„Art. 46a. 1. Jeżeli nadawca programu, o którym mowa w art. 45 ust. 3 pkt 1, jest ustanowiony w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, Krajowa Rada zawiadamia tego nadawcę, organ regulacyjny państwa, w którym jest ustanowiony ten nadawca, i Komisję Europejską o stwierdzonych naruszeniach oraz o zamiarze wykreślenia rozprowadzanego programu z rejestru. Program jest wykreślany z rejestru, jeżeli w ciągu miesiąca od dnia zawiadomienia, w wyniku konsultacji prowadzonych przez Krajową Radę z państwem, w którym jest ustanowiony nadawca, i z Komisją Europejską, nie nastąpi zaniechanie naruszeń.

2. Jeżeli nadawca programu, o którym mowa w art. 45 ust. 3 pkt 1a, jest ustanowiony w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, Krajowa Rada zawiadamia tego nadawcę, organ regulacyjny państwa, w którym jest ustanowiony ten nadawca, i Komisję Europejską o stwierdzonym naruszeniu oraz o zamiarze wykreślenia rozprowadzanego programu z rejestru. Program jest wykreślany z rejestru, jeżeli nie nastąpi zaniechanie naruszeń.

3. Jeżeli nadawca, o którym mowa w art. 45 ust. 3 pkt 1a, jest ustanowiony w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, a sprawa ma charakter pilny, Przewodniczący Krajowej Rady może wykreślić program z rejestru w terminie miesiąca od dnia domniemanego naruszenia z pominięciem wymagań, o których mowa w ust. 2. W takim przypadku Krajowa Rada zawiadamia o zastosowanych środkach Komisję Europejską oraz państwo członkowskie, w którym jest ustanowiony ten nadawca, i wskazuje powody, dla których uznano sprawę za pilną.

4. Przewodniczący Krajowej Rady dokonuje wpisu wykreślonego rozprowadzanego programu do rejestru, jeżeli w terminie 3 miesięcy od dnia wykreślenia Komisja Europejska wyda decyzję o niezgodności wykreślenia z prawem Unii Europejskiej.

5. Jeżeli w ramach postępowania, o którym mowa w ust. 1–3, Przewodniczący Krajowej Rady uzna, że nadawca spełnia warunki, o których mowa w art. 1a ust. 2–4, niezwłocznie zawiadamia o tym Komisję Europejską oraz składa wniosek o wskazanie przez Komisję Europejską państwa, które sprawuje jurysdykcję nad tym nadawcą.”;

27) w art. 46b:

a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Jeżeli w ciągu dwóch miesięcy od dnia wystąpienia, o którym mowa w ust. 1, nie dojdzie do zastosowania odpowiedniego rozwiązania, a nadawca danego programu jest ustanowiony w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej w celu obejścia przepisów obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej, Przewodniczący Krajowej Rady może zawiadomić Komisję Europejską oraz państwo, w którym ustanowiony jest nadawca, o zamiarze odmowy wpisu do rejestru lub wykreślenia z rejestru programu, lub zastosowania innego przewidzianego prawem niezbędnego, niedyskryminacyjnego i proporcjonalnego środka, wskazując dowody pozwalające na stwierdzenie obejścia przepisów obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej bez potrzeby udowadniania zamiaru ominięcia surowszych przepisów przez dostawcę usług medialnych. Do zawiadomienia dołącza się uzasadnienie.”,

b) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:

„6. Do postępowania, o którym mowa w ust. 1–5, stosuje się art. 46a ust. 4.”;

28) w art. 47c:

a) w ust. 1 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:

„2a) imionach i nazwiskach osób wchodzących w skład organów podmiotu dostarczającego tę usługę;”,

b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a–1e w brzmieniu:

„1a. Podmiot dostarczający audiowizualną usługę medialną na żądanie prowadzący działalność gospodarczą w formie spółki handlowej jest obowiązany do zapewnienia odbiorcom łatwego, bezpośredniego i stałego dostępu do informacji dotyczących imion i nazwisk lub nazw:

1) wspólników – w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki jawnej;

2) komplementariuszy – w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki komandytowej;

3) komplementariuszy oraz akcjonariuszy, których udziały przekraczają 5% kapitału zakładowego nadawcy – w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki komandytowo-akcyjnej;

4) wspólników, których udziały przekraczają 5% kapitału zakładowego podmiotu dostarczającego audiowizualną usługę medialną na żądanie – w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością;

5) akcjonariuszy, których akcje przekraczają 5% kapitału zakładowego podmiotu dostarczającego audiowizualną usługę medialną na żądanie – w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki akcyjnej;

6) akcjonariuszy, których akcje przekraczają 5% kapitału akcyjnego podmiotu dostarczającego audiowizualną usługę medialną na żądanie – w przypadku prowadzenia działalności w formie prostej spółki akcyjnej.

1b. Podmiot dostarczający audiowizualną usługę medialną na żądanie jest obowiązany do zapewnienia odbiorcom łatwego, bezpośredniego i stałego dostępu do danych identyfikujących beneficjentów rzeczywistych danego podmiotu ujawnionych w Centralnym Rejestrze Beneficjentów Rzeczywistych, o którym mowa w art. 55 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.

1c. Podmiot dostarczający audiowizualną usługę medialną na żądanie jest obowiązany do zapewnienia odbiorcom łatwego, bezpośredniego i stałego dostępu do listy wszystkich dostarczanych przez niego usług medialnych, platform udostępniania wideo oraz wydawanych przez niego dzienników lub czasopism.

1e. Informacje, o których mowa w ust. 1a–1d, są publikowane na stronie internetowej podmiotu dostarczającego audiowizualną usługę medialną na żądanie.”,

c) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Podmiot dostarczający audiowizualną usługę medialną na żądanie jest obowiązany do wskazania Krajowej Rady jako organu właściwego w sprawach audiowizualnych usług medialnych na żądanie oraz podania informacji, że podlega jurysdykcji Rzeczypospolitej Polskiej.”;

29) po art. 47c dodaje się art. 47ca w brzmieniu:

„Art. 47ca. 1. Podmiot dostarczający audiowizualną usługę medialną na żądanie dokonuje zgłoszenia o wpis do wykazu prowadzonego w systemie teleinformatycznym zapewniającym bezpieczeństwo danych osobowych w nim przetwarzanych zgodnie z zasadą integralności i poufności przez Przewodniczącego Krajowej Rady nie później niż 14 dni przed dniem rozpoczęcia jej udostępniania publicznego.

2. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1:

1) wskazuje podmiot dostarczający audiowizualną usługę medialną na żądanie, jego nazwę lub imię i nazwisko, jego siedzibę lub miejsce zamieszkania, adres korespondencyjny, w tym poczty elektronicznej, zapewniający skuteczny i szybki kontakt oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP) i numer identyfikacyjny REGON;

2) określa audiowizualną usługę medialną na żądanie;

3) wskazuje państwa, w których jest możliwy odbiór audiowizualnej usługi medialnej na żądanie.

3. Przewodniczący Krajowej Rady dokonuje wpisu do wykazu w drodze postanowienia.

4. Podmiot dostarczający audiowizualną usługę medialną na żądanie jest obowiązany zgłaszać Przewodniczącemu Krajowej Rady zmiany stanu faktycznego i prawnego objętego wpisem do wykazu, powstałe po dniu dokonania wpisu, w terminie 14 dni od dnia ich powstania. Do zgłaszania zmian stosuje się odpowiednio przepisy o wpisie do wykazu.

5. Przewodniczący Krajowej Rady odmawia, w drodze decyzji, wpisania podmiotu dostarczającego audiowizualne usługi medialne na żądanie do wykazu, jeżeli w ciągu 12 miesięcy przed dniem dokonania zgłoszenia został on wykreślony z wykazu zgodnie z art. 47ja.

6. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia, wzór wykazu audiowizualnych usług medialnych na żądanie i wzór zgłoszenia o wpis do wykazu, uwzględniając konieczność prowadzenia wykazu oraz zgłaszania do niego wniosków w systemie teleinformatycznym, konieczność zapewnienia przejrzystości i kompletności informacji znajdujących się w wykazie oraz nienakładania na podmioty dostarczające audiowizualne usługi medialne na żądanie nadmiernych utrudnień w zakresie wykonywanej działalności.”;

30) w art. 47e:

a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1. Zabronione jest publiczne udostępnianie audiowizualnej usługi medialnej na żądanie, w ramach której są dostępne w katalogu audycje lub inne przekazy, o których mowa w art. 18 ust. 4, bez stosowania skutecznych zabezpieczeń technicznych lub innych odpowiednich środków, mających na celu ochronę małoletnich przed ich odbiorem.

2. Podmiot dostarczający audiowizualną usługę medialną na żądanie, uwzględniając rodzaj treści mogących mieć negatywny wpływ na prawidłowy rozwój fizyczny, psychiczny lub moralny oraz stopień szkodliwości audycji lub innego przekazu dla małoletnich w poszczególnych kategoriach wiekowych, jest obowiązany do odpowiedniego kwalifikowania i oznaczania audycji i innych przekazów:

1) odpowiednim symbolem graficznym wskazującym, że treści mogą mieć negatywny wpływ na prawidłowy fizyczny, psychiczny lub moralny rozwój małoletnich, oraz

2) odpowiednim symbolem graficznym wskazującym rodzaj treści mogących mieć negatywny wpływ na prawidłowy fizyczny, psychiczny lub moralny rozwój małoletnich

– w taki sposób, aby użytkownik mógł z łatwością zapoznać się z oznaczeniem zarówno w chwili wyboru audycji, jak i w trakcie jej trwania.”,

b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia, cechy oraz szczegółowe warunki kwalifikowania i oznaczania audycji i innych przekazów oraz wzory odpowiednich symboli graficznych, uwzględniając rodzaje treści mogących mieć negatywny wpływ na prawidłowy rozwój fizyczny, psychiczny lub moralny oraz stopień szkodliwości audycji dla małoletnich w poszczególnych kategoriach wiekowych oraz specyfikę audiowizualnych usług medialnych na żądanie.”,

c) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:

„5. Dane osobowe małoletnich zebrane lub w inny sposób wygenerowane przez podmioty dostarczające audiowizualne usługi medialne na żądanie w związku ze stosowaniem zabezpieczeń technicznych lub innych odpowiednich środków, mających na celu ochronę małoletnich przed treściami mogącymi mieć negatywny wpływ na ich prawidłowy rozwój fizyczny, psychiczny lub moralny, nie mogą być przetwarzane do celów handlowych, takich jak: marketing bezpośredni, profilowanie, reklama ukierunkowana behawioralnie lub inne formy przekazów handlowych kierowanych do wybranych przez podmiot dostarczający audiowizualną usługę medialną na żądanie grup odbiorców, i wykorzystywane dla tych celów przy dostarczaniu tej usługi, innych usług medialnych lub platform udostępniania wideo.”;

31) w art. 47f ust. 2–4 otrzymują brzmienie:

„2. Podmioty dostarczające audiowizualne usługi medialne na żądanie są obowiązane do przeznaczania co najmniej 30% zawartości katalogu na audycje europejskie, w tym wytworzone pierwotnie w języku polskim, oraz odpowiedniego wyeksponowania tych audycji w katalogu.

3. Podstawą do obliczania procentowego udziału, o którym mowa w ust. 2, jest liczba audycji udostępnianych w katalogu w danym kwartale kalendarzowym. Jeden sezon serialu jest traktowany jak jedna audycja.

4. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do:

1) katalogów, w których są publicznie udostępniane wyłącznie audycje audiowizualne niebędące audycjami europejskimi;

2) podmiotów dostarczających audiowizualne usługi medialne na żądanie będących mikroprzedsiębiorcami w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców;

3) podmiotów dostarczających audiowizualne usługi medialne na żądanie, których liczba użytkowników wszystkich udostępnianych publicznie audiowizualnych usług medialnych na żądanie w poprzednim roku kalendarzowym nie przekroczyła 1% abonentów usług transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu; liczbę użytkowników usług transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu określa się na podstawie danych z inwentaryzacji, o której mowa w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 777 i 784).”;

32) art. 47g–47i otrzymują brzmienie:

„Art. 47g. 1. Podmioty dostarczające audiowizualne usługi medialne na żądanie są obowiązane do zapewniania dostępności audycji dla osób z niepełnosprawnościami wzroku oraz osób z niepełnosprawnościami słuchu, przez wprowadzanie udogodnień dla osób z niepełnosprawnościami, tak aby co najmniej 30% audycji umieszczonych w udostępnianym publicznie katalogu posiadało takie udogodnienia. Podmioty dostarczające audiowizualne usługi medialne na żądanie są obowiązane do informowania Krajowej Rady oraz odbiorców o audycjach zawierających udogodnienia dla osób z niepełnosprawnościami oraz o rodzaju tych udogodnień.

2. Podmioty dostarczające audiowizualne usługi medialne na żądanie mogą być zwolnione z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, lub obowiązane do zapewniania niższego niż wynikający z ust. 1 udziału udogodnień dla osób z niepełnosprawnościami w audiowizualnych usługach medialnych na żądanie o niewielkiej liczbie użytkowników.

3. Podmioty dostarczające audiowizualne usługi medialne na żądanie mogą być obowiązane do zapewniania niższego niż wynikający z ust. 1 udziału udogodnień dla osób z niepełnosprawnościami w audiowizualnych usługach medialnych na żądanie o wyspecjalizowanym charakterze.

4. Podmioty dostarczające audiowizualne usługi medialne na żądanie są obowiązane do zapewnienia, aby informacje o charakterze nadzwyczajnym, w tym publiczne komunikaty i ogłoszenia w sytuacji klęski żywiołowej, były udostępniane wraz z udogodnieniami dla osób z niepełnosprawnościami, chyba że ich udostępnienie wraz z udogodnieniami dla osób z niepełnosprawnościami było niemożliwe.

5. Podmioty dostarczające audiowizualne usługi medialne na żądanie są obowiązane do corocznego składania do Krajowej Rady sprawozdania z wykonania obowiązków, o których mowa w ust. 1, w terminie do dnia 31 marca za rok poprzedni.

6. Krajowa Rada może określić, w drodze rozporządzenia:

1) rodzaje udogodnień dla osób z niepełnosprawnościami oraz udział poszczególnych rodzajów tych udogodnień w katalogu, w zależności od rodzaju audycji, uwzględniając przy tym potrzeby osób z niepełnosprawnościami wzroku oraz osób z niepełnosprawnościami słuchu i możliwości podmiotów dostarczających audiowizualne usługi medialne na żądanie w tym zakresie, jak również rozwój technik przekazu i udogodnień dla osób z niepełnosprawnościami;

2) audiowizualne usługi medialne na żądanie, w których podmioty je dostarczające nie są obowiązane do wprowadzania udogodnień dla osób z niepełnosprawnościami, uwzględniając liczbę użytkowników korzystających z danego katalogu w ostatnim roku kalendarzowym, konieczność szerokiego zapewniania udogodnień dla osób z niepełnosprawnościami oraz możliwości finansowe podmiotów dostarczających audiowizualne usługi medialne na żądanie;

3) niższy niż określony w ust. 1 udział w katalogu audycji zawierających udogodnienia dla osób z niepełnosprawnościami, ze względu na wyspecjalizowany charakter oferty programowej w katalogu albo liczbę użytkowników korzystających z danego katalogu w ostatnim roku kalendarzowym, konieczność szerokiego zapewniania udogodnień dla osób z niepełnosprawnościami oraz możliwości finansowe podmiotów dostarczających audiowizualne usługi medialne na żądanie;

4) sposób informowania Krajowej Rady oraz odbiorców o audycjach zawierających udogodnienia dla osób z niepełnosprawnościami oraz o rodzaju tych udogodnień, uwzględniając potrzeby odbiorców, w tym osób z niepełnosprawnościami wzroku oraz osób z niepełnosprawnościami słuchu, oraz możliwości podmiotów dostarczających audiowizualne usługi medialne na żądanie.

Art. 47h. Audycje dostarczane w ramach audiowizualnych usług medialnych na żądanie nie mogą zawierać treści nawołujących do nienawiści lub przemocy lub dyskryminujących ze względu na płeć, rasę, kolor skóry, pochodzenie etniczne lub społeczne, cechy genetyczne, język, religię lub przekonania, poglądy polityczne lub wszelkie inne poglądy, przynależność państwową, przynależność do mniejszości narodowej, majątek, urodzenie, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną lub nawołujących do popełnienia przestępstwa o charakterze terrorystycznym.

Art. 47i. Podmioty dostarczające audiowizualne usługi medialne na żądanie są obowiązane do przechowywania kopii audycji, przekazów handlowych i innych przekazów udostępnianych publicznie przez okres nie krótszy niż 28 dni od dnia ich usunięcia z katalogu lub zaprzestania ich udostępniania oraz do przedstawienia ich Przewodniczącemu Krajowej Rady po otrzymaniu żądania, o którym mowa w art. 10 ust. 2.”;

33) w art. 47j:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Podmioty dostarczające audiowizualne usługi medialne na żądanie są obowiązane do corocznego składania do Krajowej Rady sprawozdania z wykonania obowiązków, o których mowa w art. 47e ust. 1 i 2, art. 47f i art. 47g ust. 1–4.”,

b) w ust. 2 w pkt 3 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu:

„4) informację dotyczącą udziału audycji zawierających udogodnienia dla osób z niepełnosprawnościami w katalogu wraz ze wskazaniem udziału poszczególnych rodzajów tych udogodnień.”;

34) po art. 47j dodaje się art. 47ja w brzmieniu:

„Art. 47ja. 1. Przewodniczący Krajowej Rady może, w drodze decyzji, po dokonaniu wezwania, o którym mowa w art. 10 ust. 3, wykreślić z wykazu podmiot dostarczający audiowizualną usługę medialną na żądanie, w której w ciągu 12 kolejnych miesięcy co najmniej dwukrotnie zostały zamieszczone audycje lub inne przekazy zagrażające prawidłowemu fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu rozwojowi małoletnich, w szczególności zawierające treści pornograficzne lub w sposób nieuzasadniony eksponujące przemoc bez stosowania skutecznych zabezpieczeń technicznych lub innych odpowiednich środków, mających na celu ochronę małoletnich przed ich odbiorem.

2. Przewodniczący Krajowej Rady nie dokonuje wykreślenia, o którym mowa w ust. 1, jeżeli podmiot dostarczający audiowizualną usługę medialną na żądanie po otrzymaniu wezwania, o którym mowa w art. 10 ust. 3, wdroży skuteczne zabezpieczenia techniczne lub inne odpowiednie środki, mające na celu ochronę małoletnich w terminie określonym w tym wezwaniu.

3. Jeżeli dostawca jest ustanowiony w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, Przewodniczący Krajowej Rady może zakazać, w drodze decyzji, dostarczania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej audiowizualnej usługi medialnej na żądanie, w której w ciągu ostatnich 12 miesięcy co najmniej dwukrotnie zostały zamieszczone treści zagrażające prawidłowemu fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu rozwojowi małoletnich, w szczególności zawierające treści pornograficzne lub w sposób nieuzasadniony eksponujące przemoc bez stosowania skutecznych zabezpieczeń technicznych lub innych odpowiednich środków, mających na celu ochronę małoletnich przed ich odbiorem. Art. 46a stosuje się odpowiednio.

4. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, nie nakłada się kary, o której mowa w art. 53c, w odniesieniu do naruszenia stanowiącego podstawę do wydania tej decyzji.”;

35) po rozdziale 6a dodaje się rozdział 6b w brzmieniu:

„Rozdział 6b

Platformy udostępniania wideo

Art. 47l. Nałożenie na dostawcę platformy udostępniania wideo obowiązku lub zakazu umieszczania określonej audycji, wideo stworzonego przez użytkownika lub innego przekazu na platformie udostępniania wideo może nastąpić wyłącznie na podstawie ustawy.

Art. 47m. 1. Dostawca platformy udostępniania wideo jest obowiązany do zapewnienia użytkownikom łatwego, bezpośredniego i stałego dostępu do informacji o:

1) nazwie platformy udostępniania wideo;

2) imieniu i nazwisku, nazwie lub firmie podmiotu dostarczającego tę platformę;

3) adresie jego siedziby;

4) danych kontaktowych, w tym adresie korespondencyjnym, adresie poczty elektronicznej oraz witryny internetowej.

2. Dostawca platformy udostępniania wideo prowadzący działalność gospodarczą w formie spółki handlowej jest obowiązany do zapewnienia odbiorcom łatwego, bezpośredniego i stałego dostępu do informacji dotyczących imion i nazwisk lub nazw:

1) wspólników – w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki jawnej;

2) komplementariuszy – w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki komandytowej;

3) komplementariuszy oraz akcjonariuszy, których udziały przekraczają 5% kapitału zakładowego dostawcy – w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki komandytowo-akcyjnej;

4) wspólników, których udziały przekraczają 5% kapitału zakładowego dostawcy – w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością;

5) akcjonariuszy, których akcje przekraczają 5% kapitału zakładowego dostawcy – w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki akcyjnej;

6) akcjonariuszy, których akcje przekraczają 5% kapitału akcyjnego dostawcy – w przypadku prowadzenia działalności w formie prostej spółki akcyjnej.

3. Dostawca platformy udostępniania wideo jest obowiązany do zapewnienia odbiorcom łatwego, bezpośredniego i stałego dostępu do danych identyfikujących beneficjentów rzeczywistych danego dostawcy ujawnionych w Centralnym Rejestrze Beneficjentów Rzeczywistych, o którym mowa w art. 55 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.

4. Dostawca platformy udostępniania wideo jest obowiązany do zapewnienia odbiorcom łatwego, bezpośredniego i stałego dostępu do listy wszystkich dostarczanych przez niego usług medialnych, platform udostępniania wideo oraz wydawanych przez niego dzienników lub czasopism.

5. Obowiązek, o którym mowa w ust. 4, obejmuje także usługi medialne, platformy udostępniania wideo oraz dzienniki lub czasopisma dostarczane lub wydawane przez podmioty wchodzące w skład tej samej grupy kapitałowej w rozumieniu art. 4 pkt 14 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów.

6. Dostawca platformy udostępniania wideo jest obowiązany do wskazania Krajowej Rady jako organu właściwego w sprawach platform udostępniania wideo.

7. Informacje, o których mowa w ust. 1–6, są publikowane na stronie internetowej dostawcy.

8. Krajowa Rada może określić, w drodze rozporządzenia, sposób prezentowania przez dostawcę platformy udostępniania wideo informacji, o których mowa w ust. 1–6, uwzględniając integralność przekazów, sposób dostarczania platformy i oddziaływanie na interesy użytkowników i nieobciążanie dostawców nadmiernymi utrudnieniami i kosztami w związku z zapewnianiem informacji.

Art. 47n. 1. Dostawca platformy udostępniania wideo dokonuje zgłoszenia o wpis do wykazu prowadzonego w systemie teleinformatycznym zapewniającym bezpieczeństwo danych osobowych w nim przetwarzanych zgodnie z zasadą integralności i poufności przez Przewodniczącego Krajowej Rady nie później niż 14 dni przed dniem rozpoczęcia jej dostarczania.

2. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1:

1) wskazuje dostawcę platformy udostępniania wideo, jego siedzibę lub miejsce zamieszkania, adres korespondencyjny, w tym poczty elektronicznej, zapewniający skuteczny i szybki kontakt oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP) i numer identyfikacyjny REGON;

2) określa platformę udostępniania wideo;

3) wskazuje państwa, w których jest możliwy odbiór platformy udostępniania wideo.

3. Przewodniczący Krajowej Rady dokonuje wpisu w drodze postanowienia.

4. Dostawca platformy udostępniania wideo jest obowiązany zgłaszać Przewodniczącemu Krajowej Rady zmiany stanu faktycznego i prawnego objętego wpisem do wykazu, powstałe po dniu dokonania wpisu, w terminie 14 dni od dnia ich powstania. Do zgłaszania zmian stosuje się odpowiednio przepisy o wpisie do wykazu.

5. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia, wzór wykazu platform udostępniania wideo i wzór zgłoszenia o wpis do wykazu, uwzględniając konieczność prowadzenia wykazu oraz zgłaszania do niego wniosków w systemie teleinformatycznym, konieczność zapewnienia przejrzystości i kompletności informacji znajdujących się w wykazie, a także nienakładanie na dostawców platform udostępniania wideo nadmiernych utrudnień w zakresie wykonywanej działalności.

Art. 47o. 1. Zabronione jest umieszczanie na platformach udostępniania wideo audycji, wideo stworzonych przez użytkowników lub innych przekazów:

1) zagrażających prawidłowemu fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu rozwojowi małoletnich, w szczególności zawierających treści pornograficzne lub w sposób nieuzasadniony eksponujących przemoc, bez stosowania skutecznych zabezpieczeń technicznych, o których mowa w art. 47p ust. 1;

2) zawierających nawoływanie do przemocy lub nienawiści wobec grupy osób ze względu na płeć, rasę, kolor skóry, pochodzenie etniczne lub społeczne, cechy genetyczne, język, religię lub przekonania, poglądy polityczne lub wszelkie inne poglądy, przynależność państwową, przynależność do mniejszości narodowej, majątek, urodzenie, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną;

3) zawierających treści mogące ułatwić popełnienie przestępstwa o charakterze terrorystycznym, treści pornograficzne z udziałem małoletniego, treści nawołujące do znieważania grupy ludności albo poszczególnej osoby z powodu jej przynależności narodowej, etnicznej, rasowej, wyznaniowej albo z powodu jej bezwyznaniowości.

2. Dostawca platformy udostępniania wideo jest obowiązany stosować środki przeciwdziałające udostępnianiu treści, o których mowa w ust. 1.

Art. 47p. 1. Dostawca platformy udostępniania wideo:

1) tworzy i obsługuje skuteczne zabezpieczenia techniczne, w tym systemy kontroli rodzicielskiej lub inne odpowiednie środki, mające na celu ochronę małoletnich przed dostępem do audycji, wideo stworzonych przez użytkowników lub innych przekazów zagrażających prawidłowemu fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu rozwojowi małoletnich, w szczególności zawierających treści pornograficzne lub w sposób nieuzasadniony eksponujących przemoc;

2) umożliwia użytkownikom platformy udostępniania wideo kwalifikowanie umieszczanych przez nich audycji, wideo stworzonych przez użytkowników lub innych przekazów, o których mowa w art. 47o ust. 1 pkt 1, oraz stosowanie zabezpieczeń technicznych, o których mowa w pkt 1, wobec umieszczanych przez nich audycji, wideo stworzonych przez użytkowników lub innych przekazów.

2. Krajowa Rada może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania, jakie muszą spełniać skuteczne zabezpieczenia techniczne lub inne odpowiednie środki, mające na celu ochronę małoletnich przed odbiorem audycji, wideo stworzonych przez użytkowników lub innych przekazów, o których mowa w ust. 1, kierując się potrzebą zapewnienia skutecznej ochrony małoletnich przed szkodliwymi dla nich treściami, uwzględniając możliwości techniczne, stopień szkodliwości audycji, wideo stworzonych przez użytkowników lub innych przekazów dla małoletnich w poszczególnych kategoriach wiekowych oraz specyfikę platform udostępniania wideo.

3. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia, cechy oraz szczegółowe warunki kwalifikowania i oznaczania audycji, wideo stworzonych przez użytkowników i innych przekazów oraz wzory odpowiednich symboli graficznych, uwzględniając stopień szkodliwości audycji, wideo stworzonych przez użytkowników i innych przekazów dla małoletnich w poszczególnych kategoriach wiekowych oraz specyfikę platform udostępniania wideo.

4. Dane osobowe małoletnich zebrane lub w inny sposób wygenerowane przez dostawców platform udostępniania wideo ze względu na wykonywanie art. 47o ust. 1 pkt 1 oraz przepisów wydanych na podstawie ust. 2 nie mogą być przetwarzane do celów handlowych, takich jak: marketing bezpośredni, profilowanie, reklama ukierunkowana behawioralnie lub inne formy przekazów handlowych kierowanych do wybranych przez dostawcę grup odbiorców, i wykorzystywane dla tych celów przy dostarczaniu tej platformy, innych platform udostępniania wideo lub usług medialnych.

Art. 47q. 1. Do przekazów handlowych umieszczanych na platformie udostępniania wideo przez jej dostawcę, a także przekazów handlowych promowanych lub sprzedawanych przez tego dostawcę, przepisy art. 16 ust. 1, art. 16b ust. 1–3, art. 16c pkt 1, art. 17 i art. 17a stosuje się odpowiednio.

2. Krajowa Rada może określić, w drodze rozporządzenia, sposób wyodrębniania i oznaczania przekazów handlowych w audycjach, wideo stworzonych przez użytkowników oraz innych przekazach umieszczanych na platformie udostępniania wideo, przed ich rozpoczęciem oraz po ich zakończeniu, oraz przekazów handlowych umieszczanych na platformie udostępniania wideo, ale nieposiadających związku z audycjami lub wideo stworzonymi przez użytkowników, kierując się ochroną interesu odbiorców i samodzielności dostawców platform udostępniania wideo oraz uwzględniając rozwój technik reklamowych i specyfikę działalności dostawców platform udostępniania wideo.

Art. 47r. Dostawca platformy udostępniania wideo w regulaminie świadczenia usług drogą elektroniczną określa w szczególności:

1) informację o cechach oraz szczegółowych warunkach kwalifikowania i oznaczania audycji, wideo stworzonych przez użytkowników i innych przekazów oraz wzorach odpowiednich symboli graficznych, określonych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 47p ust. 3;

2) informację o rozporządzeniu, o którym mowa w art. 47q ust. 2, a w razie jego braku zasady umieszczania przekazów handlowych w audycjach, wideo stworzonych przez użytkowników oraz innych przekazach umieszczanych na platformie udostępniania wideo przez użytkowników;

3) sposób zgłaszania, że treści umieszczone na platformie udostępniania wideo naruszają zakaz określony w art. 47o ust. 1, oraz tryb rozpoznawania zgłoszeń, w tym terminy i sposób udzielania odpowiedzi na zgłoszenia dokonane przez użytkowników;

4) kryteria dokonywania oceny zgodności audycji, wideo stworzonych przez użytkowników oraz innych przekazów z art. 47o;

5) informacje dotyczące możliwości składania skarg na rozstrzygnięcia dostawcy platformy udostępniania wideo, o których mowa w art. 47t ust. 1 i 2 oraz art. 47u, oraz informacje dotyczące innych środków ochrony prawnej przysługujących użytkownikom platform udostępniania wideo wobec rozstrzygnięć dostawcy platformy udostępniania wideo;

6) informacje o zakresie i celu przetwarzania danych osobowych użytkowników platformy udostępniania wideo.

Art. 47s. 1. Dostawca platformy udostępniania wideo zapewni użytkownikom tej platformy przejrzyste i przyjazne mechanizmy umożliwiające zgłaszanie, że treści umieszczone na platformie udostępniania wideo naruszają zakaz określony w art. 47o.

2. Dostawca platformy udostępniania wideo udziela użytkownikom odpowiedzi niezwłocznie, lecz nie później niż w terminie 48 godzin od chwili zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1.

3. Krajowa Rada może określić, w drodze rozporządzenia, sposób zgłaszania, że treści umieszczone na platformie udostępniania wideo naruszają zakaz określony w art. 47o, oraz sposób udzielania odpowiedzi na zgłoszenia dokonane przez użytkowników, mając na uwadze konieczność zapewnienia użytkownikom łatwego dostępu do możliwości składania zgłoszeń oraz zachowania szybkości postępowania, uwzględniając możliwości techniczne oraz specyfikę platform udostępniania wideo.

Art. 47t. 1. Dostawca platformy udostępniania wideo, po wezwaniu użytkownika do usunięcia w wyznaczonym terminie stanu niezgodnego z prawem, uniemożliwi dostęp do umieszczonych na platformie udostępniania wideo przez jej użytkownika audycji, wideo stworzonych przez użytkownika lub innych przekazów:

1) zagrażających prawidłowemu fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu rozwojowi małoletnich, jeżeli użytkownik platformy udostępniania wideo nie zakwalifikował ich zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 47p ust. 3;

2) niezgodnych z art. 47o ust. 1 pkt 2 i 3;

3) zawierających przekazy handlowe niezgodne z art. 16 ust. 1, art. 16b ust. 1–3, art. 16c pkt 1, art. 17 oraz art. 17a lub przepisami wydanymi na podstawie art. 47q ust. 2, a w razie ich braku nieoznaczone zgodnie z regulaminem, o którym mowa w art. 47r.

2. Dostawca platformy udostępniania wideo może uniemożliwić użytkownikowi umieszczanie audycji, wideo stworzonych przez użytkownika lub innych przekazów na platformie udostępniania wideo przez okres nie dłuższy niż trzy miesiące w przypadku co najmniej dwukrotnego umieszczenia audycji, wideo stworzonych przez użytkownika lub innych przekazów, o których mowa w ust. 1, mimo wezwania użytkownika do zaprzestania naruszania prawa.

3. Dostawca platformy udostępniania wideo może bezterminowo uniemożliwić użytkownikowi umieszczanie audycji, wideo stworzonych przez użytkownika lub innych przekazów na platformie udostępniania wideo w przypadku umieszczania audycji, wideo stworzonych przez użytkownika lub innych przekazów, o których mowa w art. 47o ust. 1 pkt 3.

4. Rozstrzygnięcie dostawcy platformy udostępniania wideo, o którym mowa w ust. 1–3, zawiera uzasadnienie i jest niezwłocznie przekazywane jej użytkownikowi.

5. Na rozstrzygnięcie dostawcy platformy udostępniania wideo, o którym mowa w ust. 1–3, użytkownikowi platformy udostępniania wideo służy skarga do Krajowej Rady.

6. Przewodniczący Krajowej Rady może, w drodze decyzji, o której mowa w art. 10 ust. 4, nakazać dostawcy platformy udostępniania wideo:

1) uniemożliwienie dostępu do umieszczonych na tej platformie audycji, wideo stworzonych przez użytkownika lub innych przekazów niezgodnych z art. 47o lub

2) przywrócenie dostępu do umieszczonych na tej platformie przez jej użytkownika audycji, wideo stworzonych przez użytkownika lub innych przekazów, lub

3) przywrócenie użytkownikowi platformy udostępniania wideo możliwości umieszczania audycji wideo stworzonych przez użytkownika lub innych przekazów na platformie udostępniania wideo.

7. W przypadku decyzji, o której mowa w ust. 6, przepisu art. 10 ust. 3 nie stosuje się.

8. W zakresie uregulowanym w niniejszym rozdziale przepisów art. 14 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną nie stosuje się.

Art. 47u. 1. Spór dotyczący rozpatrzenia zgłoszenia, o którym mowa w art. 47s ust. 1, między użytkownikiem platformy udostępniania wideo a dostawcą platformy udostępniania wideo może być zakończony polubownie w drodze mediacji.

2. Mediatorem może być osoba fizyczna posiadająca wykształcenie w dziedzinie prawa oraz wiedzę i doświadczenie w dziedzinie mediów, wpisana na listę mediatorów prowadzoną przez Przewodniczącego Krajowej Rady.

3. Do mediacji przepisy art. 183¹–183⁷ i art. 183¹¹–183¹⁵ Kodeksu postępowania cywilnego stosuje się odpowiednio.

Art. 47v. Dostawcy platformy udostępniania wideo są obowiązani do przechowywania kopii audycji, wideo stworzonych przez użytkowników, przekazów handlowych i innych przekazów udostępnianych publicznie przez okres nie krótszy niż 28 dni od dnia ich usunięcia z platformy udostępniania wideo lub zakończenia ich udostępniania oraz do przedstawienia ich Przewodniczącemu Krajowej Rady po otrzymaniu żądania, o którym mowa w art. 10 ust. 2.

Art. 47w. Dostawca platformy udostępniania wideo upowszechnia umiejętności świadomego korzystania z mediów wśród swoich użytkowników przez upowszechnianie wiedzy o ich prawach i obowiązkach oraz o prawach i obowiązkach dostawcy platformy udostępniania wideo, które wynikają z przepisów art. 47l, art. 47m ust. 1–6, art. 47o ust. 1, art. 47p ust. 1, art. 47q ust. 1, art. 47r, art. 47s ust. 1 i 2, art. 47t i art. 47u.”;

36) w art. 53 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Jeżeli nadawca narusza obowiązek wynikający z przepisów art. 14a ust. 1–2, art. 15 ust. 1, 2 i 3, art. 15a ust. 1, art. 16 ust. 1–6, art. 16a, art. 16b ust. 1–3, art. 16c, art. 17 ust. 1–7, art. 17a ust. 1–7, art. 18 ust. 1–5b i 7, art. 18a ust. 1 i 1a, art. 20 ust. 1, art. 20b ust. 1 i 6, art. 20c ust. 1–5, art. 37c ust. 1 i 2, art. 43 ust. 2 lub art. 43a ust. 1 lub z przepisów wydanych na podstawie art. 14a ust. 3, art. 15 ust. 4, art. 15a ust. 6 i 7, art. 16 ust. 7, art. 16b ust. 3b, art. 17 ust. 8, art. 17a ust. 9, art. 18 ust. 6, art. 18a ust. 2 lub art. 37c ust. 3 lub nie zastosował się do wezwania, o którym mowa w art. 43a ust. 2, Przewodniczący Krajowej Rady wydaje decyzję nakładającą na nadawcę karę pieniężną w wysokości do 50% rocznej opłaty za prawo do dysponowania częstotliwością przeznaczoną do rozpowszechniania programu drogą rozsiewczą naziemną, a w przypadku gdy nadawca nie uiszcza opłaty za prawo do dysponowania taką częstotliwością, karę pieniężną w wysokości do 10% przychodu nadawcy, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym, uwzględniając zakres i stopień szkodliwości naruszenia, dotychczasową działalność nadawcy oraz jego możliwości finansowe.”;

37) w art. 53b po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Jeżeli podmiot dokonujący zmian, modyfikacji lub innych naruszeń integralności usługi medialnej, o których mowa w art. 44b, narusza integralność tej usługi medialnej wbrew postanowieniom art. 44b, ponosi odpowiedzialność na zasadach określonych w ust. 1 i 2.”;

38) w art. 53c ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Jeżeli podmiot dostarczający audiowizualną usługę medialną na żądanie narusza przepisy art. 16 ust. 1, art. 16b ust. 1–3a, art. 16c, art. 17 ust. 1–2, 4, 5, 6a i 7, art. 17a ust. 1–3, 5 i 6, art. 47a, art. 47b, art. 47c ust. 1–2, art. 47ca ust. 1 i 4, art. 47d, art. 47e ust. 1, 2 i 5, art. 47f ust. 1 i 2, art. 47g ust. 1, 4 i 5, art. 47h lub art. 47i lub przepisy wydane na podstawie art. 16b ust. 3b, art. 17 ust. 8 z wyłączeniem przepisów dotyczących ewidencji sponsorowanych audycji lub innych przekazów, art. 17a ust. 9 w zakresie szczególnych warunków oznaczania przez nadawcę audycji, w których zastosowano lokowanie produktu, znakiem graficznym, a także przepisy wydane na podstawie art. 47c ust. 3, art. 47e ust. 3 i 4, art. 47g ust. 6, Przewodniczący Krajowej Rady wydaje decyzję nakładającą na niego karę pieniężną w wysokości do dwudziestokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, włącznie z wpłatami z zysku, w kwartale poprzedzającym wydanie decyzji nakładającej karę, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.”;

39) po art. 53d dodaje się art. 53e w brzmieniu:

„Art. 53e. 1. Jeżeli dostawca platformy udostępniania wideo narusza przepisy art. 47m ust. 1–6, art. 47n ust. 1 i 2, art. 47p ust. 1, art. 47q ust. 1, art. 47r, art. 47s ust. 1 i 2, art. 47w lub przepisy wydane na podstawie art. 47m ust. 8, art. 47p ust. 2 i 3, art. 47q ust. 2, art. 47s ust. 3 lub jeżeli na platformie udostępniania wideo umieszczone są audycje, wideo stworzone przez użytkowników niezgodne z art. 47o ust. 1 pkt 2 i 3 lub zagrażające prawidłowemu fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu rozwojowi małoletnich niezakwalifikowane zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 47p ust. 3 i w ciągu 14 dni od dnia doręczenia mu wezwania, o którym mowa w art. 10 ust. 3, nie zaniechał naruszeń tych przepisów, Przewodniczący Krajowej Rady wydaje decyzję nakładającą na niego karę pieniężną w wysokości do dwudziestokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku, w kwartale poprzedzającym wydanie decyzji nakładającej karę, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

2. Określając wysokość nałożonej kary, Przewodniczący Krajowej Rady uwzględnia zakres i stopień szkodliwości naruszenia oraz dotychczasową działalność dostawcy platformy udostępniania wideo.

3. Kara może być ponownie nałożona w przypadku nieusunięcia naruszeń przez dostawcę platformy udostępniania wideo w ciągu 30 dni od dnia uprawomocnienia się decyzji, o której mowa w ust. 1.

4. Decyzja nakładająca karę nie może być wydana, jeżeli od naruszenia obowiązków, o których mowa w ust. 1, upłynęły dwa lata.”.

Art. 2. [Ustawa o kinematografii]

W ustawie z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. z 2021 r. poz. 257) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 8 w ust. 1 w pkt 11 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 12 w brzmieniu:

„12) wspieranie rozwiązań ułatwiających zapoznanie się z dorobkiem kinematografii osobom z niepełnosprawnościami wzroku i słuchu.”;

2) w art. 19:

a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Nadawca programu telewizyjnego dokonuje wpłaty na rzecz Instytutu w wysokości 1,5% przychodu uzyskanego z tytułu emisji przekazów handlowych albo przychodu pochodzącego z pobranych bezpośrednio od abonentów opłat za dostęp do nadawanych programów, jeżeli przychód ten w danym okresie rozliczeniowym jest wyższy.”,

b) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:

„3a. Nadawca programu telewizyjnego posiadający siedzibę w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej dokonuje wpłaty, o której mowa w ust. 3, ustalanej na podstawie przychodów uzyskiwanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”,

c) po ust. 6c dodaje się ust. 6ca w brzmieniu:

„6ca. Obowiązek, o którym mowa w ust. 3 oraz 3a, nie ma zastosowania do:

1) nadawcy będącego mikroprzedsiębiorcą w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców lub

2) nadawcy, którego łączny udział w widowni wszystkich rozpowszechnianych programów w roku poprzedzającym rok, w którym jest ustalany obowiązek wpłaty na rzecz Instytutu, nie przekroczył 1%.”,

d) po ust. 8 dodaje się ust. 8a–8d w brzmieniu:

„8a. Dokonując wpłaty, o której mowa w ust. 1–5 i 6a, podmiot obowiązany do jej dokonania przedkłada oświadczenie o wysokości przychodów, w oparciu o które ustalona została wysokość wpłaty. Oświadczenie jest składane pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli o następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu uprawnionego do odebrania oświadczenia o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.

8b. W razie wątpliwości co do poprawności złożonego oświadczenia Dyrektor może wezwać do udzielenia, w wyznaczonym terminie, niezbędnych wyjaśnień lub uzupełnienia oświadczenia, wskazując przyczyny podania w wątpliwość rzetelności danych w nim zawartych.

8c. Dyrektor może zwrócić się do Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z wnioskiem o przekazanie informacji, o których mowa w art. 37a ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2020 r. poz. 805 oraz z 2021 r. poz. 1676), jeżeli informacje te są niezbędne dla ustalenia wysokości wpłaty, o której mowa w ust. 3 i 3a oraz 6a i 6b.

8d. Dyrektor przekazuje Przewodniczącemu Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji sprawozdanie z wykonywania obowiązku, o którym mowa w ust. 3 i 3a oraz 6a i 6b, w terminie 30 dni przed dniem upływu terminu na przekazanie Komisji Europejskiej sprawozdania, o którym mowa w art. 6 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji.”.

Art. 3. [Obowiązek złożenia informacji przez nadawcę programu telewizyjnego rozpowszechnianego lub rozprowadzanego poza terytorium RP]

1. Nadawca rozpowszechnianego na podstawie koncesji programu telewizyjnego, który w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy jest rozpowszechniany lub rozprowadzany poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązany do złożenia informacji, o której mowa w art. 37c ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Nadawca programu rozpowszechnianego wyłącznie w systemie teleinformatycznym dokonuje zgłoszenia, o którym mowa w art. 44a ust. 3 pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

3. Od zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, nie pobiera się opłat.

Art. 4. [Sposób realizacji obowiązku zapewnienia dostępności audycji dla osób z niepełnosprawnościami wzroku i słuchu]

1. Podmioty dostarczające audiowizualne usługi medialne na żądanie są obowiązane do zapewnienia dostępności audycji dla osób z niepełnosprawnościami wzroku oraz osób z niepełnosprawnościami słuchu, przez wprowadzenie udogodnień dla osób z niepełnosprawnościami, o których mowa w art. 47g ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, tak aby:

1) w 2022 r. co najmniej 5% audycji umieszczonych w udostępnianym publicznie katalogu,

2) w 2023 r. co najmniej 10% audycji umieszczonych w udostępnianym publicznie katalogu,

3) w latach 2024 i 2025 co najmniej 20% audycji umieszczonych w udostępnianym publicznie katalogu,

4) od 2026 r. co najmniej 30% audycji umieszczonych w udostępnianym publicznie katalogu

– posiadało takie udogodnienia.

2. W 2026 r. Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji przedstawi Sejmowi, Senatowi oraz ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego informację o realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 47g ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz o możliwości zwiększenia poziomu udogodnień dla osób z niepełnosprawnościami w udostępnianych publicznie katalogach audiowizualnych usług medialnych na żądanie.

Art. 5. [Terminy wypełnienia obowiązku dokonania zgłoszeń przez podmioty dostarczające audiowizualne usługi medialne na żądanie i dostawców platform udostępniania wideo]

1. Podmioty dostarczające audiowizualne usługi medialne na żądanie, prowadzące działalność w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, są obowiązane do zgłoszenia, o którym mowa w art. 47ca ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 47ca ust. 6 ustawy zmienianej w art. 1.

2. Dostawcy platform udostępniania wideo, prowadzący działalność w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, są obowiązani do dokonania zgłoszenia, o którym mowa w art. 47n ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie art. 47n ust. 5 ustawy zmienianej w art. 1.

Art. 6. [Przepis przejściowy]

Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 15a ust. 2 i 3, art. 18 ust. 6 oraz art. 47e ust. 4 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 15a ust. 6 i 7, art. 18 ust. 6 oraz art. 47e ust. 4 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jednak nie dłużej niż przez 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 7. [Wejście w życie]

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 listopada 2021 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 10, 31, pkt 32 w zakresie art. 47g i pkt 33 lit. b, art. 2 oraz art. 4, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2022 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Duda

¹⁾ Niniejsza ustawa wdraża dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1808 z dnia 14 listopada 2018 r. zmieniającą dyrektywę 2010/13/UE w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących świadczenia audiowizualnych usług medialnych (dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych) ze względu na zmianę sytuacji na rynku (Dz. Urz. UE L 303 z 28.11.2018, str. 69).

Metryka