Dziennik Ustaw - rok 2021 poz. 1674

Na podstawie art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 13 czerwca 2019 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 1545 oraz z 2021 r. poz. 1329) zarządza się, co następuje:

1) klasyfikację rodzajów obiektów magazynowych, w których są przechowywane materiały wybuchowe, broń, amunicja oraz wyroby i technologia o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym;

2) wymagania organizacyjne i techniczne obiektów magazynowych, w których są przechowywane materiały wybuchowe, broń, amunicja oraz wyroby i technologia o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, w tym szczegółowe wymogi prowadzenia kart kwalifikacyjnych takich obiektów;

3) szczegółowe wymagania dla pomieszczeń, w których są przechowywane materiały wybuchowe, broń, amunicja oraz wyroby i technologia o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, w tym warunki lokalizacyjne i niezbędne zabezpieczenie techniczne tych pomieszczeń oraz ich zabezpieczenie przed dostępem osób nieuprawnionych wraz z zapewnieniem kontroli i ewidencjonowania dostępu do tych pomieszczeń.

1) załączniku A – należy przez to rozumieć załącznik A do Umowy dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR), sporządzonej w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 874 i 1307), zwanej dalej „Umową ADR”;

2) klasach materiałów niebezpiecznych – należy przez to rozumieć grupy materiałów niebezpiecznych wydzielone na podstawie zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi, mienia oraz środowiska, określone w załączniku A; grupy materiałów niebezpiecznych, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, obejmują:

a) w klasie 1 „Materiały wybuchowe i przedmioty zawierające materiały wybuchowe” – materiały wybuchowe oraz przedmioty zawierające materiały wybuchowe, zaklasyfikowane do podklas 1.1, 1.2, 1.3, 1.4, 1.5 i 1.6,

b) w klasie 3 „Materiały zapalne ciekłe” – roztwory odczulone nitrogliceryny o stężeniu do 30%,

c) w klasie 4.1 „Materiały zapalne stałe, materiały samoreaktywne, materiały polimeryzujące i materiały wybuchowe odczulone stałe” – materiały wybuchowe w stanie niewybuchowym, zaklasyfikowane do klasy 4.1 materiałów niebezpiecznych, jeśli przez wysuszenie lub przemycie mogą być im przywrócone właściwości wybuchowe,

d) w klasie 9 „Różne materiały i przedmioty niebezpieczne” – przedmioty ratownicze zaklasyfikowane do klasy 9 materiałów niebezpiecznych, jeżeli zawierają materiały wybuchowe;

3) podklasach materiałów wybuchowych i przedmiotów zawierających materiały wybuchowe – należy przez to rozumieć wydzielone w klasie 1 „Materiały wybuchowe i przedmioty zawierające materiały wybuchowe” podklasy materiałów wybuchowych oraz przedmiotów zawierających materiały wybuchowe o podobnym zachowaniu przy spalaniu, deflagracji lub detonacji, określone w załączniku A;

4) grupach zgodności – należy przez to rozumieć oznaczone literowo grupy zgodności materiałów wybuchowych i przedmiotów zawierających materiały wybuchowe, określone w załączniku A;

5) obiekcie magazynowym – należy przez to rozumieć:

a) budynek lub inny obiekt budowlany lub jego wydzieloną część, przeznaczone do przechowywania materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym,

b) wydzielone pomieszczenie magazynowe w budynku lub innym obiekcie budowlanym lub jego wydzielonej części, przeznaczone do przechowywania materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym,

c) wydzielony, oznaczony i chroniony teren, przeznaczony do przechowywania broni oraz wyrobów i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym.

1) magazynie bazowym – stanowiącym budynek lub inny obiekt budowlany lub jego wydzieloną jako odrębna strefa pożarowa część, przeznaczone do przechowywania materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, które z uwagi na ich rodzaj lub ilość mogą podczas przechowywania stworzyć potencjalne zagrożenie dla życia lub zdrowia wielu ludzi, a także powstania szkody w wielkich rozmiarach w mieniu oraz środowisku, w przypadku wybuchu, pożaru, utraty określonych parametrów technicznych lub innych niepożądanych zdarzeń;

2) magazynie podręcznym – stanowiącym pomieszczenie w budynku lub jego wydzieloną jako odrębna strefa pożarowa część, używane w celach przemysłowych, laboratoryjnych lub handlowych, lub pomieszczenie w rusznikarni, przeznaczone do przechowywania materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, które z uwagi na ich rodzaj lub ilość nie mogą podczas przechowywania stworzyć potencjalnego zagrożenia dla życia lub zdrowia wielu ludzi, a także powstania szkody w wielkich rozmiarach w mieniu oraz środowisku, w przypadku wybuchu, pożaru, utraty określonych parametrów technicznych lub innych niepożądanych zdarzeń;

3) magazynie polowym – stanowiącym wydzielony, zabezpieczony i chroniony teren, przeznaczony do przechowywania broni lub wyrobów o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym o rozmiarach uniemożliwiających lub znacząco utrudniających ich przechowywanie w zamkniętym obiekcie magazynowym.

1) dostosowanie ilości i rodzaju przechowywanych materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym do wielkości, konstrukcji i wyposażenia obiektu magazynowego, zgodnie z wymaganiami określonymi w karcie kwalifikacyjnej obiektu magazynowego, o której mowa w § 9 ust. 1;

2) przechowywanie materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, według rodzajów i typów, w sposób umożliwiający dokładną kontrolę stanu ilościowego tych wyrobów;

3) zapewnienie warunków przechowywania materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym uwzględniających wymagania w tym zakresie, określone przez wytwórców tych wyrobów;

4) przestrzeganie terminów dopuszczalnego okresu używania przechowywanych materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym zgodnie z ich przeznaczeniem, ustalonych przez wytwórców tych wyrobów lub uprawnione instytucje na podstawie odrębnych przepisów;

5) zapewnienie w obiekcie magazynowym transportu wewnątrzmagazynowego umożliwiającego bezpieczne przemieszczanie przechowywanych materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym oraz opakowań z tymi wyrobami;

6) przechowywanie i używanie w obiekcie magazynowym wyłącznie wyposażenia i narzędzi określonych w instrukcjach technicznych przechowywania oraz stanowiskowych instrukcjach bezpieczeństwa i higieny pracy w tym obiekcie;

7) wykonywanie w obiekcie magazynowym prac remontowych oraz prac związanych z używaniem otwartego ognia lub mogących doprowadzić do pożaru lub wybuchu przechowywanych materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym dopiero po uprzednim usunięciu przechowywanych wyrobów z obiektu magazynowego i uzyskaniu pisemnej zgody przedsiębiorcy przechowującego te wyroby na podjęcie wskazanych wyżej prac;

8) zabezpieczenie obiektu magazynowego wraz z przechowywanymi materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym przed kradzieżą i dostępem osób nieuprawnionych, poprzez zapewnienie bezpośredniej ochrony fizycznej stałej lub doraźnej, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz. U. z 2020 r. poz. 838 oraz z 2021 r. poz. 469);

9) umieszczenie w widocznym miejscu na granicy strefy ochrony obiektu magazynowego, o której mowa w przepisach wykonawczych wydanych przez ministra właściwego do spraw gospodarki na podstawie art. 237¹⁵ § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1320 oraz z 2021 r. poz. 1162), lub na drzwiach wejściowych do obiektu magazynowego czytelnego napisu o zakazie palenia i używania otwartego ognia w tym obiekcie, a także związanego z tym zakazem oznakowania w formie graficznej;

10) utrzymywanie obiektu magazynowego w czystości i porządku.

2. Przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się w przypadku przechowywania amunicji i przedmiotów zawierających materiał wybuchowy w celu ich deelaboracji lub utylizacji w sytuacji, gdy ta amunicja i przedmioty są pozbawione własnych środków inicjujących (zapalników i zapłonników) lub są przechowywane przez okres nie dłuższy niż 12 miesięcy.

1) zastosowanie odpowiedniej konstrukcji i wyposażenia obiektu magazynowego w celu zabezpieczenia przechowywanych materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym przed:

a) oddziaływaniem czynników, które mogłyby doprowadzić przechowywane materiały wybuchowe, broń, amunicję oraz wyroby i technologię o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym do wybuchu, pożaru, utraty określonych parametrów technicznych lub innych niepożądanych zdarzeń,

b) zachodzeniem w przechowywanych materiałach wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobach i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym niekorzystnych przemian chemicznych lub fizycznych mogących mieć wpływ na bezpieczeństwo przechowywania i używania tych wyrobów,

c) dostawaniem się wód gruntowych,

d) opadami lub innymi niebezpiecznymi zjawiskami atmosferycznymi,

e) przekroczeniem podczas przechowywania materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym dopuszczalnego zakresu temperatur i wilgotności powietrza określonych w instrukcji przechowywania tych wyrobów;

2) wyposażenie obiektu magazynowego w urządzenia elektryczne, sygnalizacyjne, chroniące od wyładowań atmosferycznych oraz inne instalacje spełniające wymagania właściwej Polskiej Normy zharmonizowanej; stan techniczny tych urządzeń i instalacji podlega kontroli przed dopuszczeniem obiektu magazynowego do eksploatacji, a następnie co najmniej raz w roku; wyniki kontroli są dokumentowane w formie protokołu przechowywanego u przedsiębiorcy;

3) zastosowanie w obiekcie magazynowym zabezpieczeń technicznych, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia, służących zabezpieczeniu tego obiektu magazynowego wraz z przechowywanymi materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym przed kradzieżą i dostępem osób nieuprawnionych;

4) utrzymywanie obiektu magazynowego w dobrym stanie technicznym.

1) przechowywanie materiałów wybuchowych oraz amunicji w opakowaniach i oznakowanych stosownie do wymagań określonych w Umowie ADR lub w Polskich Normach zharmonizowanych, o ile takie opakowanie i oznakowanie jest wymagane na podstawie Umowy ADR lub Polskich Norm zharmonizowanych;

2) przechowywanie materiałów wybuchowych oraz amunicji posiadających certyfikaty klasyfikacyjne dla celów przewozu, o ile posiadanie takich certyfikatów jest wymagane na podstawie Umowy ADR;

3) przestrzeganie zasad przechowywania razem materiałów wybuchowych oraz amunicji zaklasyfikowanych do różnych podklas i grup zgodności, określonych w Umowie ADR;

4) wyznaczenie i oznaczenie wokół każdego obiektu magazynowego strefy ochrony, w której nie mogą występować czynniki zwiększające ryzyko wybuchu lub pożaru przechowywanych materiałów wybuchowych oraz amunicji.

1) materiałów wybuchowych oraz amunicji zaklasyfikowanych do różnych grup zgodności w ramach klasy 1;

2) materiałów wybuchowych oraz amunicji zaklasyfikowanych do klasy 1 z materiałami wybuchowymi zaklasyfikowanymi do klas 3, 4.1 i 9.

2. Materiały wybuchowe oraz amunicja zaklasyfikowane do grup zgodności C, D, E, G i S mogą być przechowywane razem.

3. Dopuszcza się jednoczesne przechowywanie w tym samym obiekcie magazynowym materiałów wybuchowych oraz amunicji – zaklasyfikowanych do grup zgodności A lub B oraz materiałów wybuchowych i amunicji zaklasyfikowanych do pozostałych grup zgodności, pod warunkiem przechowywania materiałów wybuchowych oraz amunicji zaklasyfikowanych do grupy zgodności A lub B w oddzielnym pomieszczeniu zamkniętym i skonstruowanym w sposób uniemożliwiający przeniesienie detonacji z tego pomieszczenia na pozostałe pomieszczenia obiektu magazynowego.

4. W magazynie podręcznym materiały wybuchowe oraz amunicja zaklasyfikowane do grupy zgodności A lub B mogą być jednocześnie przechowywane w tym samym pomieszczeniu magazynowym z materiałami wybuchowymi oraz amunicją, które zostały zaklasyfikowane do pozostałych grup zgodności, pod warunkiem umieszczenia ich w skrzyni, szafie lub specjalnym pojemniku, wykonanych z metalu, zamykanych oraz skonstruowanych w sposób uniemożliwiający przeniesienie detonacji z wnętrza skrzyni, szafy lub pojemnika na inne materiały wybuchowe oraz amunicję znajdujące się w pomieszczeniu magazynowym.

1) konstrukcję i wyposażenie obiektu magazynowego, które zabezpieczają przechowywane materiały wybuchowe oraz amunicję przed ogrzaniem do temperatury powyżej 348 K (75°C), chyba że przechowywanie tych wyrobów w wyższej temperaturze jest dopuszczone w instrukcji technicznej ich przechowywania;

2) wykonanie obiektu magazynowego z wyrobów budowlanych o klasie reakcji na ogień co najmniej B oraz zapewnienie elementom budynku odpowiedniej klasy odporności ogniowej według wymagań dla budynków produkcyjno-magazynowych, określonych w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333, z późn. zm.³⁾);

3) zapewnienie, że:

a) powierzchnie ścian, podłóg i sufitów w obiekcie magazynowym są trwałe i gładkie, bez szpar i pęknięć, w których gromadzić się mogą trudne do usunięcia drobiny materiałów wybuchowych,

b) okładziny sufitów oraz sufity podwieszone są wykonane z wyrobów o klasie reakcji na ogień co najmniej B-d0),

c) okładziny ścienne oraz stałe elementy wyposażenia obiektu magazynowego są wykonane z wyrobów o klasie reakcji na ogień co najmniej D-s1,

d) posadzki, w tym wykładziny podłogowe, są wykonane z wyrobów o klasie reakcji na ogień co najmniej C_fl-s2,

e) podłogi i stałe elementy wyposażenia obiektu magazynowego są wykonane w sposób uniemożliwiający gromadzenie się ładunków elektrostatycznych, zgodnie z wymaganiami Polskiej Normy zharmonizowanej w zakresie ochrony przed elektrycznością statyczną;

4) zainstalowanie w obiekcie magazynowym drzwi, które otwierają się na zewnątrz obiektu i posiadają zamki rolkowe działające w wyniku pchnięcia, lub drzwi, które rozsuwają się; w przypadku zainstalowania okien służących za dodatkowe wyjścia awaryjne otwierają się one na zewnątrz, a otwory okienne posiadają wymiary nie mniejsze niż 0,75 m x 0,75 m i umożliwiają ewakuację w sposób bezpieczny bezpośrednio na zewnątrz obiektu magazynowego; różnica wysokości pomiędzy dolną krawędzią okien służących za dodatkowe wyjścia awaryjne a poziomem powierzchni, na którą następować będzie ewakuacja, nie przekracza 0,9 m;

5) wyposażenie obiektu magazynowego w:

a) urządzenia gaśnicze określone w karcie kwalifikacyjnej obiektu magazynowego, o której mowa w § 9 ust. 1, jeżeli wynika to z właściwości i zagrożeń stwarzanych przez przechowywane materiały wybuchowe i amunicję,

b) system wentylacji określony w karcie kwalifikacyjnej obiektu magazynowego, o której mowa w § 9 ust. 1,

c) instalację chroniącą od wyładowań atmosferycznych spełniającą wymagania Polskich Norm zharmonizowanych dotyczących ochrony odgromowej dla obiektów zagrożonych wybuchem,

d) urządzenia do pomiaru temperatury i wilgotności powietrza wewnątrz obiektu magazynowego, jeśli tego wymaga instrukcja techniczna przechowywania materiałów wybuchowych i amunicji,

e) instalację grzewczą, w której temperatura elementów i przewodów grzewczych jest co najmniej o 50°C niższa od temperatury rozkładu przechowywanego materiału wybuchowego, jednak nie wyższa niż 120°C (393 K), jeżeli wyposażenie w taką instalację jest konieczne ze względu na właściwości przechowywanych materiałów wybuchowych i amunicji;

6) doprowadzenie do obiektu magazynowego drogi o utwardzonej nawierzchni, przebiegającej od innej strony niż miejsca lokalizacji powierzchni odciążających, umożliwiającej dojazd pojazdów jednostek ochrony przeciwpożarowej, niezależnie od pory roku i warunków atmosferycznych, spełniającej wymagania określone w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2021 r. poz. 869);

7) zapewnienie przeciwpożarowego zaopatrzenia obiektu magazynowego w wodę do zewnętrznego gaszenia pożaru obiektu magazynowego w ilości co najmniej 10 dm³/s, zgodnie z przepisami wykonawczymi wydanymi na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej.

2. Szczegółowe wymogi prowadzenia karty kwalifikacyjnej, o której mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

3. W przypadku gdy w obiekcie magazynowym są przechowywane materiały wybuchowe, do karty kwalifikacyjnej dołącza się aktualne karty oceny materiału wybuchowego pod względem bezpieczeństwa, określone w przepisach wykonawczych wydanych przez ministra właściwego do spraw gospodarki na podstawie art. 237¹⁵ § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, wystawione dla wszystkich przechowywanych w obiekcie magazynowym materiałów wybuchowych.

1) materiałów wybuchowych i amunicji zaklasyfikowanych do podklasy 1.1 i 1.5 oraz klas 3 i 4.1 – określa załącznik nr 2 do rozporządzenia;

2) materiałów wybuchowych i amunicji zaklasyfikowanych do podklasy 1.2, 1.3, 1.4, 1.6 oraz klasy 9 – określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

1) przechowywanie materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym w sposób uporządkowany według rodzajów i typów, zapewniający łatwy dostęp do znajdujących się na tych wyrobach lub ich opakowaniach oznaczeń lub etykiet;

2) układanie materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, a także opakowań z tymi wyrobami w sposób uniemożliwiający przypadkowe ich przemieszczanie się, przewracanie, deformowanie pod wpływem nadmiernego ciężaru w przypadku umieszczenia jednego wyrobu lub opakowania na drugim, a także w sposób umożliwiający łatwe manewrowanie wyrobami lub opakowaniami zgodnie z potrzebami oraz wymaganiami bezpieczeństwa i higieny pracy w pomieszczeniu magazynowym;

3) przestrzeganie dopuszczalnego obciążenia regałów lub poszczególnych ich półek, na których są przechowywane materiały wybuchowe, broń, amunicja oraz wyroby i technologia o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, określonego przez wytwórców tych regałów;

4) zapewnienie, że przestrzenie między ustawionymi na podłodze pomieszczenia magazynowego materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, a także opakowaniami z tymi wyrobami, jak również przestrzenie między regałami, na których umieszczone są przechowywane materiały wybuchowe, broń, amunicja oraz wyroby i technologia o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, umożliwiają swobodne poruszanie się pracowników oraz operowanie środkami transportu wewnątrzmagazynowego, jeżeli stosowanie takich środków jest konieczne;

5) umieszczenie na ścianie lub drzwiach pomieszczenia magazynowego w sposób trwały napisów określających:

a) podklasy i grupy zgodności przechowywanych materiałów wybuchowych i amunicji,

b) dopuszczalną ilość materiałów wybuchowych i amunicji przechowywanych jednocześnie w pomieszczeniu magazynowym,

c) dopuszczalną liczbę pracowników, którzy mogą jednocześnie przebywać w pomieszczeniu magazynowym.

2. Każdorazowe wejście osoby do pomieszczenia magazynowego, w którym przechowuje się materiały wybuchowe, broń, amunicję oraz wyroby i technologię o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, bezzwłocznie odnotowuje się w ewidencji osób wchodzących do tego pomieszczenia, z zastrzeżeniem ust. 3.

3. Ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie prowadzi się w magazynie podręcznym, w którym prowadzi się sprzedaż materiałów wybuchowych, broni i amunicji, o którym mowa w załączniku nr 4 do rozporządzenia.

4. Ewidencja, o której mowa w ust. 2, zawiera:

1) oznaczenie przedsiębiorcy, do którego należy pomieszczenie magazynowe, oraz jego adres;

2) przeznaczenie pomieszczenia magazynowego;

3) numer, którym przedsiębiorca oznaczył pomieszczenie magazynowe, określony w karcie kwalifikacyjnej obiektu magazynowego, o której mowa w § 9 ust. 1;

4) datę założenia ewidencji;

5) datę zakończenia prowadzenia ewidencji;

6) imiona i nazwiska osób upoważnionych do wchodzenia do pomieszczenia magazynowego oraz funkcje pełnione przez te osoby w przedsiębiorstwie;

7) datę udzielenia przez przedsiębiorcę, o którym mowa w pkt 1, upoważnienia do wchodzenia do pomieszczenia magazynowego.

5. W ewidencji, o której mowa w ust. 2, zapisuje się każdorazowo:

1) imię i nazwisko osoby upoważnionej wchodzącej do pomieszczenia magazynowego;

2) datę i godzinę wejścia do pomieszczenia magazynowego osoby upoważnionej;

3) datę i godzinę wyjścia z pomieszczenia magazynowego osoby upoważnionej;

4) imię i nazwisko osoby nieposiadającej upoważnienia wchodzącej do pomieszczenia magazynowego z osobą upoważnioną.

6. Ewidencję, o której mowa w ust. 2, prowadzi się w postaci papierowej lub elektronicznej.

7. Przepisy ust. 2 oraz ust. 4–6 stosuje się odpowiednio do magazynu polowego, o którym mowa w § 3 pkt 3.

Minister Rozwoju, Pracy i Technologii: J. Gowin

¹⁾ Minister Rozwoju, Pracy i Technologii kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 października 2020 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii (Dz. U. poz. 1718 oraz z 2021 r. poz. 1472).

²⁾ Niniejsze rozporządzenie zostało notyfikowane Komisji Europejskiej w dniu 25 marca 2021 r. pod numerem 2021/183/PL, zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. poz. 2039 oraz z 2004 r. poz. 597), które wdraża dyrektywę (UE) 2015/1535 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 9 września 2015 r. ustanawiającą procedurę udzielania informacji w dziedzinie przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (ujednolicenie) (Dz. Urz. UE L 241 z 17.09.2015, str. 1).

³⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2020 r. poz. 2127 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 11, 234, 282 i 784.

⁴⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 27 października 2010 r. w sprawie pomieszczeń magazynowych i obiektów do przechowywania materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. poz. 1451), które utraciło moc z dniem 2 lutego 2021 r. zgodnie z art. 170 pkt 7 ustawy z dnia 13 czerwca 2019 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 1545 oraz z 2021 r. poz. 1329).

Załączniki do rozporządzenia Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii
z dnia 5 sierpnia 2021 r. (poz. 1674)

Załącznik nr 1

SZCZEGÓŁOWE WYMOGI PROWADZENIA KARTY KWALIFIKACYJNEJ OBIEKTU MAGAZYNOWEGO, W KTÓRYM SĄ PRZECHOWYWANE MATERIAŁY WYBUCHOWE, BROŃ, AMUNICJA ORAZ WYROBY I TECHNOLOGIA O PRZEZNACZENIU WOJSKOWYM LUB POLICYJNYM

§ 1. Kartę kwalifikacyjną, o której mowa w § 9 ust. 1 rozporządzenia, sporządza zespół specjalistów posiadających odpowiednie uprawnienia budowlane, kwalifikacje w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej, powoływany przez przedsiębiorcę.

§ 2. Zatwierdzona przez przedsiębiorcę karta kwalifikacyjna stanowi załącznik do książki obiektu budowlanego, o której mowa w art. 64 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane.

§ 3. Karta kwalifikacyjna zawiera:

1) oznaczenie przedsiębiorcy posiadającego obiekt magazynowy, w tym: nazwę przedsiębiorcy, numer identyfikacji podatkowej (NIP) przedsiębiorcy, adres siedziby przedsiębiorcy albo miejsca wykonywania działalności gospodarczej, albo miejsca zamieszkania (w przypadku przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną), dane kontaktowe przedsiębiorcy, a także nazwę obiektu magazynowego, numer obiektu nadany przez przedsiębiorcę oraz adres obiektu;

2) schemat obiektu magazynowego uwzględniający w szczególności: podział na pomieszczenia, usytuowanie dróg dojazdowych, pożarowych, ewakuacyjnych, głównych ciągów ruchu pieszego, wyjść awaryjnych, instalacji technologicznych, obwałowań, powierzchni odciążających, osłon oraz sztolni;

3) informacje o:

a) przeznaczeniu obiektu magazynowego oraz poszczególnych pomieszczeń w tym obiekcie, jeśli występują,

b) maksymalnej ilości materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym przechowywanych w obiekcie magazynowym lub w jego pomieszczeniach,

c) dopuszczalnej liczbie osób, które jednocześnie mogą przebywać w obiekcie magazynowym, z podziałem na pomieszczenia pracy stałej lub czasowej;

4) opis obiektu magazynowego uwzględniający:

a) typ konstrukcji obiektu,

b) parametry obwałowań, osłon i sztolni,

c) przegrody odciążające,

d) rodzaj okien, drzwi i szyb okiennych,

e) rodzaj wykończenia ścian i podłóg,

f) lokalizacje i konstrukcje drzwi ewakuacyjnych,

g) stosowane w obiekcie magazynowym lub w jego pomieszczeniach urządzenia, osprzęt i instalacje elektryczne oraz inne instalacje energetyczne,

h) rodzaje i temperatury mediów ogrzewających lub chłodzących stosowanych w obiekcie magazynowym,

i) stałe urządzenia gaśnicze oraz inne urządzenia przeciwpożarowe, lokalizację punktów sygnalizacji oraz uruchamiania tych urządzeń;

5) informacje o innych elementach określonych w związku ze specyfiką obiektu magazynowego i rodzajem przechowywanych materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów i technologii o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, o ile występują.

§ 4. W przypadku gdy w obiekcie magazynowym są przechowywane materiały wybuchowe oraz amunicja, karta kwalifikacyjna zawiera także informacje o:

1) podklasie materiałów wybuchowych i amunicji, które są przechowywane w obiekcie magazynowym i poszczególnych pomieszczeniach w tym obiekcie, jeśli występują;

2) zakwalifikowaniu obiektu magazynowego i jego pomieszczeń do kategorii zagrożeń MW1 lub MW2, określonych w przepisach wykonawczych wydanych przez ministra właściwego do spraw gospodarki na podstawie art. 237¹⁵ § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, ze wskazaniem zagrożeń;

3) zakwalifikowaniu obiektu magazynowego do klas UZ lub MDO w związku z ryzykiem jego zniszczenia w przypadku wybuchu lub pożaru przechowywanego materiału wybuchowego oraz amunicji, określonych w przepisach wykonawczych wydanych przez ministra właściwego do spraw gospodarki na podstawie art. 237¹⁵ § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy;

4) występowaniu w obiekcie magazynowym lub jego pomieszczeniach zagrożenia wybuchem mieszanin substancji palnych z powietrzem oraz wyznaczeniu związanych z tym stref zagrożeń wybuchem, ustalonych zgodnie z obowiązującymi przepisami o ochronie przeciwpożarowej;

5) zasięgu strefy ochrony obiektu magazynowego, o której mowa w przepisach wykonawczych wydanych przez ministra właściwego do spraw gospodarki na podstawie art. 237¹⁵ § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, oraz o sposobie jej oznaczenia w terenie;

6) minimalnej dopuszczalnej odległości obiektu magazynowego od innych obiektów usytuowanych w jego otoczeniu, wyznaczonej zgodnie z wymaganiami określonymi w załącznikach nr 2 i 3 do rozporządzenia.

Załącznik nr 2

WYMAGANIA W ZAKRESIE LOKALIZACJI ORAZ WARUNKÓW TECHNICZNYCH OBIEKTU MAGAZYNOWEGO, W KTÓRYM SĄ PRZECHOWYWANE MATERIAŁY WYBUCHOWE I AMUNICJA ZAKLASYFIKOWANE DO PODKLASY 1.1 I 1.5 ORAZ DO KLAS 3 I 4.1, A TAKŻE DOPUSZCZALNEJ ILOŚCI MATERIAŁÓW WYBUCHOWYCH PRZECHOWYWANYCH W TAKIM OBIEKCIE

Część I. Wymagania dotyczące magazynu bazowego

§ 1. 1. Magazyn bazowy, w którym są przechowywane materiały wybuchowe i amunicja zaklasyfikowane do podklasy 1.1 i 1.5 oraz do klas 3 i 4.1, lokalizuje się wyłącznie w wolnostojącym obiekcie budowlanym, usytuowanym w bezpiecznej odległości od innych obiektów znajdujących się w jego otoczeniu.

2. Magazyn bazowy, w którym są przechowywane materiały wybuchowe i amunicja zaklasyfikowane do podklasy 1.1 i 1.5 oraz do podklasy 4.1, lokalizuje się w jednokondygnacyjnym obiekcie budowlanym.

3. Magazyn bazowy stanowi odrębną strefę pożarową, oddzieloną od innych budynków lub innych części budynku elementami oddzielenia przeciwpożarowego o klasie odporności ogniowej co najmniej REI 120 lub pasami wolnego terenu o szerokości nie mniejszej niż 20 m.

4. Bezpieczna odległość, o której mowa w ust. 1, oznacza minimalną dopuszczalną odległość (L_d) między magazynem bazowym a innymi obiektami w jego otoczeniu, przy której nadciśnienie fali uderzeniowej (P_f) powstającej przy wybuchu zgromadzonych w magazynie materiałów wybuchowych i amunicji o masie (M) nie przekracza wielkości dopuszczalnych dla tych obiektów, określonych liczbowo w ust. 18 w tabeli 1.

5. Minimalna dopuszczalna odległość, o której mowa w ust. 4, jest nie mniejsza niż odległość od innych budynków usytuowanych w otoczeniu magazynu bazowego wynikająca ze względów bezpieczeństwa pożarowego, określona w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane.

6. Minimalną dopuszczalną odległość, o której mowa w ust. 4, określa się z uwzględnieniem:

1) masy netto przechowywanego w magazynie bazowym materiału wybuchowego, w tym materiału wybuchowego zawartego w amunicji, oraz zdolności do generowania fali uderzeniowej w otoczeniu w przypadku wybuchu tego materiału wybuchowego;

2) konstrukcji magazynu bazowego, w tym istniejących osłon i obwałowań;

3) ewentualnych uwarunkowań propagacji fali uderzeniowej wokół magazynu bazowego;

4) wrażliwości materiału wybuchowego i amunicji znajdujących się w magazynie bazowym, w stosunku do którego jest wyznaczana minimalna dopuszczalna odległość;

5) zastosowanych dodatkowych zabezpieczeń magazynu bazowego i obiektów znajdujących się w jego otoczeniu.

7. Wzorcowy materiał wybuchowy, przyjmowany jako materiał odniesienia do określenia parametrów innych materiałów wybuchowych zdolnych w przypadku ich wybuchu do generowania fali uderzeniowej w otoczeniu, stanowi heksogen krystaliczny.

8. Zdolność danego materiału wybuchowego i amunicji do generowania fali uderzeniowej w otoczeniu, o której mowa w ust. 6 pkt 1, określa się porównawczo w stosunku do heksogenu krystalicznego, o którym mowa w ust. 7, za pomocą współczynnika zagrożenia (R_z).

Współczynnik zagrożenia R_z wyznacza się doświadczalnie w drodze badań modelowych lub oblicza według wzoru:

R_z = 4,71 × 10^–4 × (Q × V)^0,5

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

Q – ciepło właściwe wybuchu danego materiału wybuchowego w kJ/kg,

V – objętość właściwą produktów wybuchu danego materiału wybuchowego w dm³/kg.

9. Wrażliwość materiału wybuchowego, o której mowa w ust. 6 pkt 4, określa współczynnik wrażliwości (R_w) obliczany według wzoru:

R_w = (R_M × R_T)^0,5

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

R_M – współczynnik wrażliwości mechanicznej danego materiału wybuchowego,

R_T – współczynnik wrażliwości termicznej danego materiału wybuchowego.

10. Współczynniki R_M i R_T, o których mowa w ust. 9, oblicza się według wzorów:

1) R_M = 0,076 × (S_t × S_i)^0,5

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

S_t – dolną granicę wrażliwości na tarcie danego materiału wybuchowego, wyrażoną w niutonach (N), oznaczoną według Polskiej Normy zharmonizowanej,

S_i – dolną granicę wrażliwości na uderzenie danego materiału wybuchowego, wyrażoną w dżulach (J), oznaczoną według Polskiej Normy zharmonizowanej;

2) R_T = 39,02 × logT_R/373

gdzie T_R oznacza temperaturę rozkładu danego materiału wybuchowego, wyrażoną w kelwinach (K), oznaczoną według Polskiej Normy zharmonizowanej.

11. Do obliczenia współczynnika R_w, o którym mowa w ust. 9, dodatkowo stosuje się następujące zasady:

1) jeżeli materiał wybuchowy ma współczynnik wrażliwości mechanicznej (R_M) mniejszy lub równy 1, współczynnik wrażliwości oprócz wartości liczbowej otrzymuje znak „M”;

2) jeżeli materiał wybuchowy charakteryzuje się wrażliwością na uderzenie wyższą od 50 J i jednocześnie wrażliwością na tarcie wyższą od 353 N, do obliczenia współczynnika wrażliwości mechanicznej według wzoru, o którym mowa w ust. 10 pkt 1, przyjmuje się wartości S_i = 50 J i S_t = 353 N;

3) jeżeli materiał wybuchowy nie ulega rozkładowi podczas ogrzewania do temperatury 673 K, do obliczania współczynnika wrażliwości termicznej według wzoru, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, przyjmuje się wartość T_R = 673 K.

12. Równoważnik masy heksogenu (G) przechowywanego w magazynie bazowym materiału wybuchowego zdolnego w przypadku wybuchu do generowania fali uderzeniowej w otoczeniu, zwany dalej równoważnikiem heksogenowym, wyznacza się doświadczalnie, w drodze badań modelowych, lub określa według wzoru:

G = R_Z × M

gdzie M oznacza masę netto materiału wybuchowego przechowywanego w magazynie, wyrażoną w kg.

W przypadku przechowywania w magazynie bazowym kilku różnych materiałów wybuchowych do obliczeń według powyższego wzoru przyjmuje się sumę równoważników heksogenowych tych materiałów.

13. Nadciśnienie fali uderzeniowej (P_f), wyrażone w kilopaskalach (kPa), stanowiące funkcję odległości czoła fali (L) od miejsca ewentualnego wybuchu oraz równoważnika heksogenowego (G) przechowywanych materiałów wybuchowych określa się według wzoru:

P_f = 980 × (L × G^–1/3)^–1.89

lub wyznacza się doświadczalnie, przeprowadzając badania modelowe.

14. W przypadku łącznego przechowywania materiałów wybuchowych zaklasyfikowanych do podklasy 1.1 lub 1.5 z innymi materiałami wybuchowymi lub amunicją, przy wyznaczaniu minimalnej dopuszczalnej odległości (L_d) uwzględnia się sumę równoważników heksogenowych przechowywanych materiałów wybuchowych.

15. Magazyn bazowy, w którym jest przechowywany materiał wybuchowy w stanie niewybuchowym, zaklasyfikowany do klasy 3 lub 4.1, uznaje się za niestwarzający zagrożenia z powodu generowania fali uderzeniowej, jeżeli spełnione są następujące warunki:

1) lokalizacja i konstrukcja magazynu bazowego wykluczają możliwość wybuchu przechowywanego materiału wybuchowego i amunicji w przypadku wybuchu materiału wybuchowego lub amunicji przechowywanych w sąsiednim obiekcie;

2) w trakcie przechowywania materiałów wybuchowych i amunicji w magazynie bazowym są przestrzegane specjalne warunki bezpieczeństwa określone przez wytwórcę tych materiałów wybuchowych i amunicji, uniemożliwiające wybuch przechowywanego materiału wybuchowego lub amunicji w przypadku pożaru w obiekcie magazynowym.

16. Magazyny bazowe dzieli się na:

1) nieobwałowane;

2) obwałowane.

17. Na równi z magazynem bazowym obwałowanym traktuje się magazyn bazowy:

1) osłonięty murami lub innymi osłonami, w tym wynikającymi z ukształtowania terenu, o podobnej skuteczności;

2) posiadający elementy konstrukcyjne, które zapewniają zlokalizowanie skutków ewentualnego wybuchu przechowywanego materiału wybuchowego lub amunicji w obrębie tego obiektu, w tym zabezpieczają przed przeniesieniem detonacji na materiały wybuchowe znajdujące się w sąsiednich pomieszczeniach lub obiektach magazynowych, jeżeli są osłonięte odpowiednimi osłonami od strony przegród odciążających.

18. Dopuszczalne wielkości nadciśnienia fali uderzeniowej (P_f) dla różnych obiektów, w stosunku do których jest wyznaczana minimalna dopuszczalna odległość od magazynu bazowego, określa tabela 1.

Tabela 1. Dopuszczalne wielkości nadciśnienia fali uderzeniowej dla różnych obiektów

19. Minimalną dopuszczalną odległość (L_d) od nieobwałowanego magazynu bazowego do innych zagrożonych obiektów znajdujących się w jego otoczeniu, wyrażoną w metrach (m), określa się według wzoru:

L_d = 38,25 × P_f^–0,529 × G^1/3

lub wyznacza się doświadczalnie, przeprowadzając badania modelowe, uwzględniając kryteria określone w ust. 18 w tabeli 1.

20. Minimalną dopuszczalną odległość (L_d) od obwałowanego magazynu bazowego do innych zagrożonych obiektów znajdujących się w jego otoczeniu, wyrażoną w metrach, określa się według wzorów:

1) przy odległości od 10 m do 80 m:

L_d = 14,96 × P_f^–0,629 × G^0,396

2) przy odległości od 80 m do 500 m:

L_d = 3,693 × P_f^–1 × G^0,63 + 27,1

3) przy odległości powyżej 500 m – według wzoru określonego w ust. 19 lub wyznacza doświadczalnie, przeprowadzając badania modelowe, uwzględniając kryteria określone w ust. 18 w tabeli 1.

21. Za odległość między magazynem bazowym a wymienionymi w ust. 18 w tabeli 1 w wierszach oznaczonych liczbami porządkowymi 1–4 zagrożonymi obiektami przyjmuje się najmniejszą odległość między ścianami obiektów lub między ścianą magazynu a poboczem drogi.

22. Dla zagrożonych obiektów wymienionych w ust. 18 w tabeli 1 w wierszach oznaczonych liczbami porządkowymi 1–3, w których przechowuje się materiał wybuchowy o współczynniku wrażliwości (R_w) nie większym niż 2 lub nie większym niż 5 ze znakiem „M”, minimalna dopuszczalna odległość od magazynu stwarzającego zagrożenie wynosi:

1) co najmniej 20 m, jeżeli równoważnik heksogenowy (G) przechowywanych materiałów wybuchowych wynosi nie mniej niż 10 kg i nie więcej niż 1000 kg;

2) co najmniej 60 m, jeżeli równoważnik heksogenowy (G) przechowywanych materiałów wybuchowych wynosi ponad 1000 kg, lecz nie więcej niż 5000 kg;

3) odległość obliczoną według wzorów podanych w ust. 19 i 20, jeżeli równoważnik heksogenowy (G) przechowywanych materiałów wybuchowych wynosi ponad 5000 kg.

23. W przypadku gdy obiekty, o których mowa w ust. 18 w tabeli 1 w wierszach oznaczonych liczbami porządkowymi 1–3, są obwałowane, z uwzględnieniem ust. 17 pkt 1, obliczoną w stosunku do tych obiektów minimalną dopuszczalną odległość można zmniejszyć o 30%.

24. W przypadku przechowywania materiału wybuchowego w wydzielonych pomieszczeniach (komorach) magazynu bazowego, między którymi nie może nastąpić przeniesienie detonacji, minimalną dopuszczalną odległość oblicza się dla pomieszczenia, w którym przechowywany jest materiał wybuchowy o największym równoważniku heksogenowym (G).

25. W przypadku gdy w wyniku wybuchu materiału wybuchowego lub amunicji przechowywanych w magazynie bazowym jest możliwy rozrzut odłamków o dużej masie, minimalna dopuszczalna odległość tego magazynu od obiektów wymienionych w ust. 18 w tabeli 1 w wierszach oznaczonych liczbami porządkowymi 1–3 wynosi co najmniej 180 m, w przypadku obiektów wymienionych w wierszu oznaczonym liczbą porządkową 4 – co najmniej 275 m, a w przypadku obiektów wymienionych w wierszu oznaczonym liczbą porządkową 5 – co najmniej 400 m. Za odłamek o dużej masie uznaje się odłamek o masie powyżej 1 kg, który uderzając w zagrożony obiekt, jest w stanie naruszyć jego konstrukcję.

Część II. Wymagania dotyczące magazynu podręcznego

§ 2. 1. W magazynie podręcznym przechowuje się materiał wybuchowy oraz amunicję zaklasyfikowane do podklasy 1.1 i 1.5 oraz klas 3 i 4.1 w ilościach netto nieprzekraczających wielkości podanych w tabeli 2.

Tabela 2. Ilość materiału wybuchowego netto dopuszczona do przechowywania w magazynie podręcznym

2. W przypadku jednoczesnego przechowywania materiałów wybuchowych zaklasyfikowanych do różnych grup zgodności z zachowaniem zasad przechowywania razem materiałów wybuchowych i amunicji określonych w Umowie ADR, dopuszczalna ilość materiałów wybuchowych obliczona zgodnie z poniższym wzorem:

g₁/G₁ + ... g_n/G_n .... + g₇/G₇ ≤ 1

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

g_n – masę równoważnika heksogenowego przechowywanego materiału wybuchowego danej grupy zgodności w kg,

G_n – dopuszczalną masę równoważnika heksogenowego dla danej grupy zgodności, wyrażoną w kg, wyliczoną z dopuszczalnej masy netto przechowywanego materiału wybuchowego, podanej w ust. 1 w tabeli 2,

_n – liczbę porządkową (lp.) w ust. 1 w tabeli 2.

3. W przypadku gdy magazyn podręczny składa się z dwóch lub więcej wyodrębnionych pomieszczeń wewnętrznych albo komór, których konstrukcja zabezpiecza przed przeniesieniem detonacji pomiędzy tymi pomieszczeniami lub komorami, dopuszcza się przechowywanie w tym magazynie większej ilości materiału wybuchowego niż określono to w ust. 1 w tabeli 2, z tym że ilość ta nie może przekroczyć czterokrotności dopuszczalnej masy netto przechowywanego materiału wybuchowego wskazanej w ust. 1 w tabeli 2.

4. Magazyn podręczny, o którym mowa w ust. 1, spełnia następujące wymagania:

1) jest zlokalizowany wyłącznie w wydzielonym pomieszczeniu lub zespole funkcjonalnie powiązanych pomieszczeń w obiekcie budowlanym wykorzystywanym w celach przemysłowych lub laboratoryjnych bez stałej obsady albo w odrębnym obiekcie budowlanym bez stałej obsady;

2) w obiekcie budowlanym, o którym mowa w pkt 1, dopuszcza się stałą obecność osób zapewniających bezpośrednią ochronę fizyczną tego obiektu;

3) konstrukcja pomieszczenia lub pomieszczeń, w których zlokalizowany jest magazyn podręczny, oraz konstrukcja wewnętrznych komór w tym pomieszczeniu lub pomieszczeniach, o ile takie komory występują, a także wyposażenie magazynu podręcznego zapewniają zlokalizowanie i ograniczenie w istotny sposób skutków ewentualnego zapłonu lub wybuchu przechowywanego w magazynie materiału wybuchowego dla obiektów usytuowanych w otoczeniu tego magazynu;

4) stanowi strefę pożarową oddzieloną elementami oddzielenia przeciwpożarowego o klasie odporności ogniowej co najmniej REI 120 lub pasami wolnego terenu o szerokości co najmniej 20 m;

5) posiada powierzchnie odciążające oraz osłony przed tymi powierzchniami, ograniczające rozrzut odłamków, wyrzut produktów gazowych spalania i oddziaływanie fali uderzeniowej.

5. Magazynu podręcznego, o którym mowa w ust. 1, nie lokalizuje się w budynkach mieszkalnych, budynkach zamieszkania zbiorowego oraz w budynkach użyteczności publicznej.

Załącznik nr 3

WYMAGANIA W ZAKRESIE LOKALIZACJI ORAZ WARUNKÓW TECHNICZNYCH OBIEKTU MAGAZYNOWEGO, W KTÓRYM SĄ PRZECHOWYWANE MATERIAŁY WYBUCHOWE I AMUNICJA ZAKLASYFIKOWANE DO PODKLASY 1.2, 1.3, 1.4 I 1.6 ORAZ KLASY 9, A TAKŻE DOPUSZCZALNEJ ILOŚCI MATERIAŁÓW WYBUCHOWYCH PRZECHOWYWANYCH W TAKIM OBIEKCIE

Część I. Wymagania dotyczące magazynu bazowego

§ 1. 1. Magazyn bazowy, w którym są przechowywane materiały wybuchowe i amunicja zaklasyfikowane do podklasy 1.2 i 1.3, lokalizuje się w jednokondygnacyjnym obiekcie budowlanym, natomiast w przypadku przechowywania materiałów wybuchowych i amunicji zaklasyfikowanych do podklasy 1.4 i 1.6 oraz klasy 9 dopuszcza się zlokalizowanie magazynu bazowego w wielokondygnacyjnym obiekcie budowlanym.

2. Minimalną dopuszczalną odległość (L_d) magazynu bazowego od obiektów znajdujących się w jego otoczeniu, z zastrzeżeniem ust. 3, wyznacza się lub oblicza z uwzględnieniem masy netto przechowywanego materiału wybuchowego, zgodnie z kryteriami określonymi w tabeli 1.

Tabela 1. Kryteria lokalizacji magazynu bazowego nieobwałowanego w stosunku do innych obiektów wymienionych w tabeli

3. Minimalna dopuszczalna odległość, o której mowa w ust. 2, jest nie mniejsza niż odległość od innych budynków usytuowanych w otoczeniu magazynu bazowego wynikająca ze względów bezpieczeństwa pożarowego, określona w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane.

4. Przy ustalaniu lokalizacji magazynu bazowego przeznaczonego do przechowywania materiałów wybuchowych zaklasyfikowanych do klasy 9 nie jest wymagane wyznaczanie minimalnej dopuszczalnej odległości.

5. W przypadku przechowywania materiałów wybuchowych i amunicji w magazynie bazowym obwałowanym, minimalną dopuszczalną odległość, wyznaczoną stosownie do ust. 2, można zmniejszyć o 30%. Jeżeli obiekt zagrożony, w stosunku do którego wyznaczana jest minimalna dopuszczalna odległość, jest obwałowany, osłonięty dodatkowymi murami lub innymi osłonami, w tym wynikającymi z ukształtowania terenu, minimalną dopuszczalną odległość można zmniejszyć o 50%.

6. W przypadku gdy magazyn bazowy składa się z dwóch lub więcej wyodrębnionych wewnętrznych pomieszczeń lub komór, między którymi nie może nastąpić przeniesienie detonacji, przy obliczaniu minimalnej dopuszczalnej odległości, o której mowa w ust. 2, bierze się pod uwagę to pomieszczenie lub komorę, które wymaga największej odległości.

Część II. Wymagania dotyczące magazynu podręcznego

§ 2. 1. Materiały wybuchowe i amunicja zaklasyfikowane do podklasy 1.2, 1.3, 1.4 i 1.6 mogą być przechowywane w magazynie podręcznym w ilości podanej w tabeli 2.

Tabela 2. Ilości materiałów wybuchowych zaklasyfikowanych do podklasy 1.2, 1.3, 1.4 i 1.6 dopuszczone do przechowywania w magazynie podręcznym

2. Magazyn podręczny spełnia następujące wymagania organizacyjne i techniczne:

1) jest zlokalizowany wyłącznie w wydzielonym pomieszczeniu lub zespole funkcjonalnie powiązanych pomieszczeń w obiekcie budowlanym użytkowanym w celach przemysłowych lub laboratoryjnych bez stałej obsady albo w odrębnym obiekcie budowlanym bez stałej obsady;

2) elementy konstrukcyjne oraz dodatkowe wyposażenie magazynu w istotny sposób ograniczają skutki ewentualnego zapłonu lub wybuchu przechowywanych materiałów wybuchowych i amunicji dla obiektów usytuowanych w otoczeniu tego magazynu;

3) jest wydzielony przeciwpożarowo ścianami wewnętrznymi i stropami o klasie odporności ogniowej co najmniej EI 60 i REI 60 oraz zamykany drzwiami o klasie odporności ogniowej co najmniej EI 30.

3. Dopuszcza się zlokalizowanie magazynu podręcznego, w którym przechowuje się przedmioty ratownicze zaklasyfikowane do klasy 9 materiałów niebezpiecznych, w wydzielonym pomieszczeniu lub zespole funkcjonalnie powiązanych pomieszczeń w obiekcie budowlanym użytkowanym w celach przemysłowych lub w odrębnym obiekcie bez stałej obsady.

4. W obiekcie budowlanym, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 oraz w ust. 3, dopuszcza się stałą obecność osób zajmujących się bezpośrednią ochroną fizyczną tego obiektu.

5. Dopuszcza się zlokalizowanie magazynu podręcznego, w którym prowadzona jest sprzedaż materiałów wybuchowych, broni i amunicji, w wydzielonej jako odrębna strefa pożarowa części obiektu budowlanego, przeznaczonej do prowadzenia działalności handlowej, jeżeli magazyn ten spełnia wymagania określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia.

Załącznik nr 4

WYMAGANIA W ZAKRESIE LOKALIZACJI, NIEZBĘDNYCH WARUNKÓW TECHNICZNYCH ORAZ ZABEZPIECZENIA PRZED DOSTĘPEM OSÓB NIEUPRAWNIONYCH DOTYCZĄCE MAGAZYNU PODRĘCZNEGO, W KTÓRYM PROWADZI SIĘ SPRZEDAŻ MATERIAŁÓW WYBUCHOWYCH, BRONI I AMUNICJI

§ 1. Magazyn podręczny, w którym prowadzi się sprzedaż materiałów wybuchowych, broni i amunicji, lokalizuje się wyłącznie w budynku, w pomieszczeniu murowanym o ścianach grubości co najmniej 25 cm, wykonanych z cegły pełnej na zaprawie cementowo-wapiennej i stropach o podobnej wytrzymałości na ściskanie. Dopuszcza się stosowanie ścian i stropów wykonanych z innych materiałów budowlanych o podobnej wytrzymałości na ściskanie.

§ 2. Magazyn podręczny, o którym mowa w § 1, lokalizuje się w pomieszczeniu wydzielonym ścianami wewnętrznymi i stropami o klasie odporności ogniowej odpowiednio co najmniej EI 60 i REI 60 oraz zamykanymi drzwiami o klasie odporności ogniowej co najmniej EI 30.

§ 3. Dopuszcza się zlokalizowanie magazynu podręcznego, o którym mowa w § 1, w obiektach i pomieszczeniach przeznaczonych do prowadzenia działalności handlowej, jeżeli spełnia wymagania określone w niniejszym załączniku.

§ 4. Magazyn podręczny, o którym mowa w § 1, posiada:

1) zabezpieczenie okien szybami o podwyższonej odporności na przebicie i rozbicie lub zamontowanymi trwale kratami stalowymi (wewnętrznymi lub zewnętrznymi) wykonanymi z prętów stalowych o średnicy co najmniej 16 mm (lub o innym przekroju, pod warunkiem że pole powierzchni przekroju nie jest mniejsze od pola przekroju pręta o średnicy 16 mm) o oczku 15 cm × 15 cm; dopuszcza się zastosowanie w miejsce kraty zamykanych stalowych żaluzji wykonanych z profili pełnych z blachy o grubości co najmniej 1,25 mm;

2) drzwi antywłamaniowe co najmniej w klasie RC-4 według Polskiej Normy zharmonizowanej lub inne drzwi, zabezpieczone kratami albo żaluzjami określonymi w pkt 1, wyposażone w zamek lub kłódkę w klasie A Polskiej Normy zharmonizowanej;

3) jedno wejście stanowiące jednocześnie wyjście albo odrębne wejście i wyjście, jeżeli są one przystosowane wyłącznie do ruchu jednokierunkowego.

§ 5. W magazynie podręcznym, o którym mowa w § 1, dopuszcza się przechowywanie:

1) prochu czarnego, prochu bezdymnego i spłonek kapsułkowych w ilościach określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia w § 2 ust. 1 w tabeli 2 lub w załączniku nr 3 do rozporządzenia w § 2 ust. 1 w tabeli 2;

2) amunicji do broni strzeleckiej w podklasie 1.4S i 1.4G w ilościach określonych w załączniku nr 3 do rozporządzenia w § 2 ust. 1 w tabeli 2;

3) broni strzeleckiej.

§ 6. 1. Proch czarny, proch bezdymny i spłonki kapsułkowe przechowuje się w szafach do przechowywania wartości w klasie co najmniej I według Polskiej Normy zharmonizowanej.

2. Broń i amunicję przechowuje się w szafach metalowych wykonanych z blachy stalowej grubości co najmniej 3 mm, zamykanych mechanizmem ryglowym blokowanym zamkiem w klasie A według Polskiej Normy zharmonizowanej, lub w szafach do przechowywania wartości w klasie co najmniej I według Polskiej Normy zharmonizowanej.

3. Dopuszcza się przechowywanie broni i amunicji w gablotach szklanych w klasie co najmniej FB2 zgodnie z Polską Normą zharmonizowaną, posiadających co najmniej jeden zamek w klasie A zgodnie z Polską Normą zharmonizowaną.

4. Szafy metalowe i gabloty szklane, o których mowa w ust. 1–3, posiadają certyfikaty zgodności identyfikujące odpowiednio dany wyrób z certyfikatem.

§ 7. W pomieszczeniu sklepowym znajdującym się w magazynie podręcznym, o którym mowa w § 1, dopuszcza się przechowywanie wyłącznie amunicji zawierającej materiał wybuchowy zaklasyfikowany do podklasy 1.4S o łącznej masie ładunku nieprzekraczającej 100 kg brutto.

§ 8. W celu skutecznego zabezpieczenia przechowywanych materiałów wybuchowych, broni i amunicji przed osobami nieuprawnionymi zabrania się stosowania w magazynie podręcznym, o którym mowa w § 1, systemu samoobsługowego.