Dziennik Ustaw - rok 2021 poz. 596

Na podstawie art. 42 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze (Dz. U. z 2020 r. poz. 1970) zarządza się, co następuje:

1) szczegółowe warunki prowadzenia rejestru cywilnych statków powietrznych, zwanego dalej „rejestrem”, tryb składania wniosków o wpis do rejestru, zgłaszania zmiany danych rejestrowych, a także wzór świadectwa rejestracji oraz warunki jego ważności;

2) znaki rozpoznawcze oraz inne znaki i napisy umieszczane na statkach powietrznych;

3) sposób prowadzenia wykazu znaków rozpoznawczych wykorzystywanych do lotów przez statki powietrzne niewpisane do rejestru, w tym dane zamieszczane w wykazie.

1) księgi ewidencji znaków rozpoznawczych umieszczanych na statkach powietrznych - zawierające dane rejestrowe, o których mowa w art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze, zwanej dalej „ustawą”;

2) zbiór dokumentów - zawierający dokumenty, o których mowa w art. 37 ust. 1 i 3 ustawy, oraz:

a) Jednolity Dokument Administracyjny (SAD), o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. z 2020 r. poz. 1382) - w przypadku statku powietrznego sprowadzonego spoza Unii Europejskiej,

b) umowę, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy,

c) świadectwo rejestracji - w przypadku gdy zostało przekazane Prezesowi Urzędu Lotnictwa Cywilnego, zwanemu dalej „Prezesem Urzędu”,

d) dokumenty i umowę, o których mowa w § 5 ust. 3, oraz pełnomocnictwo, o którym mowa w § 5 ust. 4, przekazane wraz ze zgłoszeniem zmiany danych rejestrowych,

e) wniosek o wykreślenie statku powietrznego z rejestru, o którym mowa w art. 40 ust. 1 ustawy.

2. Świadectwo rejestracji traci ważność w przypadku wykreślenia statku powietrznego z rejestru.

2. Do zgłoszenia zmiany danych rejestrowych dołącza się świadectwo rejestracji.

3. W przypadku zmiany właściciela lub użytkownika statku powietrznego do zgłoszenia zmiany danych rejestrowych dołącza się dokument potwierdzający prawo własności statku powietrznego, dokument potwierdzający ograniczone prawo rzeczowe do statku powietrznego lub umowę z użytkownikiem potwierdzającą faktyczne władanie statkiem powietrznym.

4. Użytkownik statku powietrznego inny niż właściciel statku powietrznego dołącza do zgłoszenia zmiany danych rejestrowych pełnomocnictwo właściciela statku powietrznego upoważniające do zgłoszenia zmiany.

2. Znak rozpoznawczy może być wpisany do księgi ewidencji, o której mowa w § 2 pkt 1, albo karty ewidencji, o której mowa w § 20 ust. 1.

3. Znak rozpoznawczy składa się z grupy liter lub cyfr.

4. Znak przynależności państwowej umieszcza się przed znakiem rejestracyjnym. Oba znaki rozdziela się poziomą kreską.

5. Znakiem polskiej przynależności państwowej są litery „SP”.

6. Znak rejestracyjny statku powietrznego składa się z grupy trzech liter.

7. Znak rejestracyjny szybowca oraz motoszybowca składa się z grupy czterech cyfr.

8. Znak rejestracyjny składający się z liter nie może zaczynać się od litery Q oraz tworzyć grupy liter sygnału niebezpieczeństwa SOS lub podobnych sygnałów, a także grupy liter: PAN, TTT i XXX oraz zawierać liter: Ą, Ć, Ę, J, Ł, Ń, Ó, Ś, Ź, Ż.

2. Szerokość każdej litery lub cyfry, z wyjątkiem liter I, M i W oraz cyfry 1, i długość poziomej kreski stanowi 4/6 wysokości litery lub cyfry; szerokość litery I stanowi 1/6 wysokości litery, szerokość litery M stanowi 5/6 wysokości litery, szerokość litery W stanowi 6/6 wysokości litery, a szerokość cyfry 1 stanowi 2/6 wysokości cyfry.

3. Litery, cyfry i poziome kreski wykonuje się pełnymi liniami w kolorze wyraźnie kontrastującym z kolorem tła. Grubość linii stanowi 1/6 wysokości litery lub cyfry.

4. Każdą literę i cyfrę oddziela się od poprzedniej lub następnej odstępem nie mniejszym niż 1/4 szerokości litery lub cyfry. Poziomą kreskę traktuje się w tym zakresie jak literę lub cyfrę.

2. Wysokość znaku rozpoznawczego umieszczanego na kadłubie lub analogicznej konstrukcji statku powietrznego cięższego od powietrza nie może być mniejsza niż 30 cm. Znak ten nie może sięgać do linii konturowej kadłuba lub analogicznej konstrukcji.

2. Znak rozpoznawczy na balonie kulistym umieszcza się w dwóch przeciwległych miejscach, położonych w pobliżu największego obwodu poziomego balonu.

3. Znak rozpoznawczy na balonie niekulistym umieszcza się po każdej jego stronie, w miejscach położonych w pobliżu linii maksymalnego przekroju poprzecznego balonu, bezpośrednio nad pasem podwieszenia lub nad punktami mocowania lin podwieszenia kosza.

4. Znak rozpoznawczy na statku powietrznym lżejszym od powietrza umieszcza się w taki sposób, aby był widoczny z obu jego stron zarówno z powietrza, jak i z ziemi.

2. Znak rozpoznawczy na statku powietrznym cięższym od powietrza umieszcza się również na każdym boku kadłuba lub analogicznej konstrukcji między skrzydłami i usterzeniem ogonowym albo na górnej połowie płaszczyzn pionowych usterzenia ogonowego. Znak rozpoznawczy na pojedynczym usterzeniu pionowym umieszcza się po jego obu stronach. W przypadku gdy statek powietrzny ma więcej niż jedno usterzenie pionowe, znak rozpoznawczy umieszcza się na zewnętrznych powierzchniach tego usterzenia.

2. Tabliczkę tożsamości wykonuje się z metalu ognioodpornego lub innego materiału ognioodpornego posiadającego odpowiednie właściwości fizyczne i mocuje się do statku powietrznego w sposób ograniczający prawdopodobieństwo jej zniszczenia, odłączenia i usunięcia podczas prawidłowej eksploatacji oraz zagubienia albo zniszczenia na skutek wypadku.

3. Znak rozpoznawczy na tabliczce tożsamości nanosi się przez wytrawianie, stemplowanie, grawerowanie lub użycie innej metody ognioodpornego cechowania.

4. Tabliczkę tożsamości mocuje się do statku powietrznego w widocznym miejscu obok wejścia głównego, a w przypadku:

1) balonu bezzałogowego - w widocznym miejscu, po stronie zewnętrznej użytecznego ciężaru;

2) bezzałogowego statku powietrznego - w widocznym miejscu, obok wejścia głównego albo kabiny, albo w miejscu widocznym po stronie zewnętrznej statku powietrznego, jeżeli nie ma wejścia głównego lub kabiny.

2. W przypadku gdy znaki i napisy inne niż znak rozpoznawczy umieszcza się w jednej linii ze znakiem rozpoznawczym, ich wielkość nie może przekraczać 0,8 wielkości znaku rozpoznawczego.

2. Karta ewidencji zawiera:

1) nazwę organizacji produkującej, której Prezes Urzędu przyznał znak rozpoznawczy lub grupę znaków rozpoznawczych;

2) numer certyfikatu upoważniającego do wykonywania działalności w lotnictwie cywilnym w zakresie produkcji statków powietrznych;

3) przyznany znak rozpoznawczy lub przyznaną grupę znaków rozpoznawczych.

1) na wniosek organizacji produkującej, która złożyła wniosek o przyznanie znaku rozpoznawczego lub grupy znaków rozpoznawczych;

2) z urzędu w przypadku utraty ważności certyfikatu, o którym mowa w § 20 ust. 2 pkt 2.

2. Do postępowań w sprawie wpisu statku powietrznego do rejestru cywilnych statków powietrznych, zgłoszenia zmiany danych rejestrowych oraz wykreślenia statku powietrznego z tego rejestru wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy obowiązujące przed dniem 2 stycznia 2021 r.

Minister Infrastruktury: A. Adamczyk

¹⁾ Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej - transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. poz. 2257 oraz z 2020 r. poz. 1722, 1745, 1927 i 2006).

²⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 6 czerwca 2013 r. w sprawie rejestru cywilnych statków powietrznych oraz znaków i napisów na statkach powietrznych wpisanych do tego rejestru (Dz. U. z 2015 r. poz. 1617), które zgodnie z art. 77 ustawy z dnia 31 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia obciążeń regulacyjnych (Dz. U. poz. 1495, z 2020 r. poz. 568, 875 i 2255 oraz z 2021 r. poz. 255) utraciło moc z dniem 2 stycznia 2021 r.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury
z dnia 25 marca 2021 r. (poz. 596)

WZÓR ŚWIADECTWA REJESTRACJI