Dziennik Ustaw - rok 2020 poz. 339

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

Dnia 14 czerwca 2007 r. w Genewie została przyjęta przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy Konwencja nr 188 dotycząca pracy w sektorze rybołówstwa, w następującym brzmieniu:

Przekład

KONWENCJA NR 188
DOTYCZĄCA PRACY W SEKTORZE RYBOŁÓWSTWA,
PRZYJĘTA PRZEZ KONFERENCJĘ OGÓLNĄ MIĘDZYNARODOWEJ ORGANIZACJI PRACY
W GENEWIE DNIA 14 CZERWCA 2007 ROKU

Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy,

Zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana tam w dniu 30 maja 2007 roku na dziewięćdziesiątej szóstej sesji,

Dostrzegając, że globalizacja ma głęboki wpływ na sektor rybołówstwa, oraz

Biorąc pod uwagę Deklarację Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącą podstawowych zasad i praw w pracy z 1998 roku, oraz

Biorąc pod uwagę podstawowe prawa zawarte w następujących międzynarodowych konwencjach dotyczących pracy: Konwencji Nr 29 dotyczącej pracy przymusowej lub obowiązkowej z 1930 roku, Konwencji Nr 87 dotyczącej wolności związkowej i ochrony praw związkowych z 1948 roku, Konwencji Nr 98 dotyczącej stosowania zasad prawa organizowania się i rokowań zbiorowych z 1949 roku, Konwencji Nr 100 dotyczącej jednakowego wynagrodzenia dla pracujących mężczyzn i kobiet za pracę jednakowej wartości z 1951 roku, Konwencji Nr 105 dotyczącej zniesienia pracy przymusowej z 1957 roku, Konwencji Nr 111 dotyczącej dyskryminacji w zakresie zatrudnienia i wykonywania zawodu z 1958 roku, Konwencji Nr 138 dotyczącej najniższego wieku dopuszczenia do zatrudnienia z 1973 roku, Konwencji Nr 182 dotyczącej zakazu i natychmiastowych działań na rzecz eliminowania najgorszych form pracy dzieci z 1999 roku, oraz

Uwzględniając odpowiednie dokumenty Międzynarodowej Organizacji Pracy, w szczególności Konwencję Nr 155 i Zalecenie Nr 164 dotyczące bezpieczeństwa, zdrowia pracowników i środowiska pracy z 1981 roku oraz Konwencję Nr 161 oraz Zalecenie Nr 171 dotyczące służb medycyny pracy z 1985 roku, oraz

Uwzględniając ponadto Konwencję Nr 102 dotyczącą minimalnych norm zabezpieczenia społecznego z 1952 roku oraz biorąc pod uwagę, że postanowienia artykułu 77 tej Konwencji nie powinny stanowić przeszkody dla ochrony rybaków, jakiej udzielają im Członkowie Międzynarodowej Organizacji Pracy w ramach systemów zabezpieczenia społecznego, oraz

Stwierdzając, że Międzynarodowa Organizacja Pracy uznaje rybołówstwo za zawód niebezpieczny w porównaniu z innymi zawodami, oraz

Uwzględniając również artykuł 1 ustęp 3 Konwencji Nr 185 dotyczącej dokumentów tożsamości marynarzy (zrewidowanej) z 2003 roku, oraz

Pamiętając o kluczowym celu Organizacji, jakim jest promowanie godnych warunków pracy, oraz

Zdając sobie sprawę z potrzeby ochrony i promocji praw rybaków w tym względzie, oraz

Przywołując Konwencję Narodów Zjednoczonych o prawie morza z 1982 roku, oraz

Uwzględniając potrzebę rewizji następujących konwencji międzynarodowych przyjętych przez Międzynarodową Konferencję Pracy, dotyczących konkretnie sektora rybołówstwa, to jest Konwencji Nr 112 dotyczącej najniższego wieku dopuszczania do pracy w rybołówstwie z 1959 roku, Konwencji Nr 113 dotyczącej badania lekarskiego rybaków z 1959 roku, Konwencji Nr 114 dotyczącej umowy o pracę rybaków z 1959 roku oraz Konwencji Nr 126 dotyczącej pomieszczeń załogi na statkach rybackich z 1966 roku, w celu uaktualnienia ich i objęcia nimi jak największej liczby rybaków na świecie, szczególnie tych pracujących na mniejszych statkach, oraz

Biorąc pod uwagę, iż celem niniejszej Konwencji jest zapewnienie rybakom godziwych warunków pracy na statkach rybackich w odniesieniu do minimalnych wymogów pracy na statku, warunków służby, zakwaterowania i wyżywienia, bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia, opieki medycznej i zabezpieczenia społecznego, oraz

Podjąwszy decyzję o przyjęciu pewnych propozycji dotyczących pracy w sektorze rybołówstwa, co stanowi czwarty punkt porządku dziennego sesji oraz

Ustaliwszy, że propozycje te przyjmą formę konwencji międzynarodowej;

Przyjmuje dnia czternastego czerwca dwa tysiące siódmego roku następującą Konwencję, którą określa się jako Konwencję o pracy w rybołówstwie z 2007 roku.

Dla celów niniejszej Konwencji:

a) „połowy komercyjne” oznaczają wszelką działalność połowową, łącznie z połowem w rzekach, jeziorach lub kanałach, z wyłączeniem połowów nietowarowych i połowów rekreacyjnych,

b) „właściwa władza” oznacza ministra, departament rządowy lub inną władzę wydającą i wprowadzającą w życie regulacje, nakazy i inne instrukcje mające moc prawną, związane z tematyką danego przepisu prawnego,

) „konsultacje” oznaczają konsultacje właściwej władzy z reprezentatywnymi organizacjami zainteresowanych pracodawców i pracowników, w szczególności z reprezentatywnymi organizacjami właścicieli statków rybackich, i rybaków, gdy takowe istnieją,

) „właściciel statku rybackiego” oznacza właściciela statku lub jakąkolwiek inną organizację lub osobę, taką jak zarządzający statkiem, agent lub czarterujący statek bez załogi, która przejęła od właściciela odpowiedzialność za eksploatację statku i która zobowiązała się tym samym do przejęcia wszystkich obowiązków oraz odpowiedzialności nałożonych na właścicieli statków, wynikających z Konwencji, bez względu na to, czy niektóre z obowiązków pełni w imieniu właściciela statku jakakolwiek inna organizacja lub osoba,

) „rybak” oznacza każdą osobę zatrudnioną lub zaangażowaną w jakimkolwiek charakterze lub wykonującą swój zawód na pokładzie statku rybackiego, łącznie z osobami pracującymi na statku, które są opłacane na zasadzie udziału w połowach, z wyłączeniem pilotów, żołnierzy marynarki wojennej, innych osób zatrudnionych w stałych służbach państwowych, pracowników lądowych wykonujących pracę na statku rybackim oraz obserwatorów rybołówstwa,

f) „umowa rybaka o pracę” oznacza umowę o pracę, artykuły umowy o pracę na statku lub inne podobne ustalenia bądź każdą inną umowę regulującą warunki życia i pracy rybaka na statku,

g) „statek rybacki” lub „statek” oznacza każdy statek lub łódź dowolnego typu, bez względu na formę własności, wykorzystywane lub przeznaczone na potrzeby połowów komercyjnych,

h) „tonaż brutto” oznacza tonaż obliczony zgodnie z przepisami dotyczącymi pomiaru tonażu zawartymi w Załączniku I do Międzynarodowej konwencji w sprawie pomierzania statków z 1969 roku lub w jakimkolwiek dokumencie zmieniającym ją lub zastępującym,

i) „długość” (L) jest przyjmowana jako 96% całkowitej długości kadłuba, mierzonej w płaszczyźnie wodnicy na wysokości równej 85% najmniejszej wysokości bocznej, mierzonej od górnej krawędzi stępki lub jako długość mierzona w płaszczyźnie wodnicy od przedniej krawędzi dziobnicy do osi trzonu sterowego, jeżeli ta wartość jest większa. Na statkach z przegłębieniem konstrukcyjnym długość tę mierzy się w płaszczyźnie równoległej do wodnicy konstrukcyjnej,

j) „długość całkowita” (LOA) to odległość pomiędzy najbardziej wysuniętym punktem dziobu a najbardziej wysuniętym punktem rufy, mierzona w linii prostej równoległej do płaszczyzny wodnicy,

) „służby rekrutacji i pośrednictwa pracy” oznaczają jakąkolwiek osobę, firmę, instytucję, agencję lub inną organizację sektora publicznego lub prywatnego, która zajmuje się rekrutacją rybaków w imieniu właścicieli statków rybackich lub pośrednictwem między rybakami a właścicielami statków rybackich,

) „szyper” oznacza rybaka sprawującego dowództwo na statku rybackim.

1. O ile niniejsza Konwencja nie stanowi inaczej, ma ona zastosowania do wszystkich rybaków i wszystkich statków rybackich biorących udział w połowach komercyjnych.

. W przypadku, gdy trudno jest stwierdzić, czy dany statek bierze udział w połowach komercyjnych, jest to ustalane przez właściwą władzę w trybie konsultacji.

. Po odbyciu konsultacji każdy Członek Międzynarodowej Organizacji Pracy ma prawo, w całości lub w części, rozszerzyć zakres ochrony przewidzianej w niniejszej Konwencji dla rybaków pracujących na statkach długości 24 metrów i większej, na rybaków pracujących na mniejszych statkach.

1. Jeżeli stosowanie niniejszej Konwencji rodzić będzie szczególne problemy o charakterze materialnym w odniesieniu do poszczególnych warunków służby rybaków lub działalności statków rybackich, Członkowie Międzynarodowej Organizacji Pracy mogą po odbyciu konsultacji wyłączyć następujące kategorie statków/rybaków ze spełniania wymogów Konwencji lub jej niektórych postanowień:

a) statki rybackie zajmujące się działalnością połowową na rzekach, w jeziorach lub kanałach,

b) niektóre kategorie rybaków lub statków rybackich.

2. W przypadku wyłączeń na podstawie powyższego ustępu, jeżeli jest to stosowne, właściwa władza podejmuje w stosowanych przypadkach działania mające na celu stopniowe rozszerzanie zakresu wymagań niniejszej Konwencji na wyżej wymienione kategorie rybaków i statków rybackich.

3. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą Konwencję ma obowiązek:

a) w swoim pierwszym sprawozdaniu dotyczącym stosowania Konwencji, przedłożonym zgodnie z Artykułem 22 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy:

(i) wyszczególnić wszystkie kategorie rybaków lub statków rybackich podlegających wyłączeniu zgodnie z ustępem 1,

(ii) podać powody dokonania wyłączeń, przedstawiając stanowisko reprezentatywnych organizacji zainteresowanych pracodawców i pracowników, w szczególności reprezentatywnych organizacji właścicieli statków rybackich i rybaków, gdy takowe istnieją, oraz

(iii) opisać wszelkie działania podjęte w celu zapewnienia takiego samego poziomu ochrony wyłączonym kategoriom rybaków/statków, oraz

b) opisywać wszelkie działania podjęte zgodnie z ustępem 2 w kolejnych sprawozdaniach dotyczących stosowania Konwencji.

1. Jeżeli Członek nie jest w stanie wdrożyć natychmiast wszystkich środków przewidzianych w niniejszej Konwencji z powodu problemów natury materialnej wynikających z niewystarczająco rozwiniętej infrastruktury lub instytucji, może, zgodnie z planem opracowanym w drodze konsultacji, stopniowo wdrażać wszystkie lub niektóre z następujących postanowień:

a) artykuł 10 ustęp 1,

b) artykuł 10 ustęp 3, w części dotyczącej statków pozostających na morzu przez dłużej niż 3 dni,

c) artykuł 15,

d) artykuł 20,

e) artykuł 33, oraz

f) artykuł 38.

2. Ustępu 1 nie stosuje się do statków rybackich, które:

a) mają długość 24 metrów lub większą, lub

b) pozostają na morzu dłużej niż 7 dni, lub

c) zwykle pływają w odległości przekraczającej 200 mil morskich od brzegu państwa bandery statku lub poza obrębem jego szelfu kontynentalnego, w zależności od tego, która z odległości od linii brzegowej jest większa, lub

d) podlegają kontroli państwa portu, zgodnie z Artykułem 43 niniejszej Konwencji, z wyłączeniem sytuacji, gdy kontrola państwa portu powstaje w sytuacji działania siły wyższej,

ani do rybaków pracujących na wyżej wymienionych statkach.

3. Każdy Członek, który skorzysta z możliwości wymienionych w ustępie 1:

a) w swoim pierwszym sprawozdaniu dotyczącym stosowania Konwencji, przedłożonym zgodnie z Artykułem 22 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy:

(i) wymieni postanowienia Konwencji, które zamierza wprowadzać stopniowo,

(ii) poda powody i przedstawi stanowisko reprezentatywnych organizacji zainteresowanych pracodawców i pracowników, w szczególności reprezentatywnych organizacji właścicieli statków rybackich i rybaków, gdy takowe istnieją, oraz

(iii) przedstawi plan stopniowego wdrażania, oraz

b) opisze wszelkie środki podjęte w celu wdrożenia wszystkich postanowień Konwencji w kolejnych sprawozdaniach dotyczących jej stosowania.

1. Dla potrzeb niniejszej Konwencji, właściwa władza po przeprowadzeniu konsultacji może zadecydować o stosowaniu jako podstawy pomierzania długości całkowitej (LOA) a nie długości (L) statku, zgodnie z równoważnością miar zawartą w Załączniku I. Ponadto dla potrzeb ustępów wymienionych w Załączniku III do niniejszej Konwencji, właściwa władza może po przeprowadzeniu konsultacji zadecydować o stosowaniu tonażu brutto, a nie długości (L) lub długości całkowitej (LOA) statku jako podstawy pomierzania, zgodnie z równoważnością miar zawartą w Załączniku III.

2. W sprawozdaniach przedkładanych zgodnie z Artykułem 22 Konstytucji Członkowie mają obowiązek podać powody decyzji podjętej zgodnie z niniejszym artykułem wraz z komentarzami będącymi efektem konsultacji.

1. Każdy Członek ma obowiązek wdrożenia i egzekwowania przepisów ustawowych, wykonawczych i innych środków, które przyjął w odniesieniu do rybaków i statków rybackich znajdujących się pod jego jurysdykcją, w celu spełnienia obowiązków wynikających z niniejszej Konwencji. Inne środki mogą obejmować układy zbiorowe, orzeczenia sądów, orzeczenia arbitrażowe lub inne środki zgodne z krajowym ustawodawstwem i praktyką.

2. Niniejsza Konwencja nie ma żadnego wpływu na przepisy prawa, orzeczenia, zwyczaje czy umowy pomiędzy właścicielami statków a rybakami, które zapewniają warunki korzystniejsze niż te zawarte w Konwencji.

Każdy Członek:

a) wyznaczy właściwą władzę, oraz

b) stworzy mechanizmy koordynacji pomiędzy odpowiednimi władzami sektora rybołówstwa na szczeblu krajowym i lokalnym oraz określi ich funkcje i obowiązki, biorąc pod uwagę ich komplementarność oraz krajowe warunki i praktykę.

1. Właściciel statku rybackiego ponosi całkowitą odpowiedzialność za zapewnienie szyprowi środków i zaplecza niezbędnych w celu spełnienia obowiązków wynikających z niniejszej Konwencji.

2. Szyper ponosi odpowiedzialność za bezpieczeństwo rybaków na pokładzie i bezpieczną eksploatację statku, co obejmuje między innymi, ale nie wyłącznie, następujące obszary:

a) sprawowanie nadzoru pozwalającego na uzyskanie pewności, że na ile to możliwe rybacy pracują w najlepszych warunkach bezpieczeństwa i zdrowia,

b) zarządzanie pracą rybaków z poszanowaniem zasad BHP, łącznie z zapobieganiem zmęczeniu,

c) organizację szkoleń z zakresu BHP na pokładzie statku, oraz

d) zapewnianie zgodności z normami bezpieczeństwa nawigacji, pełnienia wacht i dobrej praktyki morskiej.

3. Właściciel statku rybackiego nie może zabronić szyprowi podjęcia jakiejkolwiek decyzji, która w jego profesjonalnej ocenie jest niezbędna do ochrony, bezpiecznej nawigacji i eksploatacji statku czy też bezpieczeństwa rybaków na nim pracujących.

4. Rybacy mają obowiązek stosowania się do zgodnych z prawem poleceń szypra oraz odpowiednich zasad BHP.

1. Minimalny wiek zatrudnienia na statku rybackim wynosi 16 lat. Jednakże, właściwa władza może obniżyć ten wiek do lat 15 dla osób niepodlegających obowiązkowi szkolnemu, zgodnie z ustawodawstwem krajowym, oraz dla osób odbywających szkolenie zawodowe w zakresie rybołówstwa.

2. Zgodnie z ustawodawstwem i praktyką krajową, właściwa władza może zezwolić osobom w wieku 15 lat na wykonywanie lekkich prac w okresie wakacji i ferii szkolnych. W takich przypadkach określi ona po przeprowadzeniu konsultacji dozwolone rodzaje prac, warunki w jakich prace te mają być wykonywane oraz wymagany czas odpoczynku.

3. Minimalny wiek dla wykonywania prac, których charakter lub warunki wykonywania mogłyby niekorzystnie wpłynąć na zdrowie, bezpieczeństwo czy morale młodocianych, nie powinien być niższy niż 18 lat.

4. Rodzaje prac, do których ma zastosowanie ustęp 3 niniejszego artykułu, ustalane są w ramach krajowych przepisów ustawowych lub wykonawczych, lub przez właściwą władzę po przeprowadzeniu konsultacji, z uwzględnieniem ryzyka, jakie niosą ze sobą te prace oraz obowiązujących standardów międzynarodowych.

5. Wykonywanie prac, o których mowa w ustępie 3 niniejszego artykułu, może być dozwolone od 16 roku życia na podstawie krajowych przepisów ustawowych lub wykonawczych, lub w drodze decyzji właściwej władzy po konsultacjach, pod warunkiem że zdrowie, bezpieczeństwo i morale zainteresowanych młodocianych będzie w pełni chronione i otrzymają oni szczegółowe instrukcje lub odbędą szkolenie zawodowe oraz przejdą podstawowe szkolenie na temat bezpieczeństwa przed wyjściem w morze.

6. Zatrudnianie rybaków poniżej 18 roku życia do pracy nocnej jest zabronione. Dla potrzeb niniejszego artykułu, „noc” definiowana jest zgodnie z ustawodawstwem i praktyką krajową. Obejmuje ona okres co najmniej 9 godzin, rozpoczynający się nie później niż o północy i kończący się nie wcześniej niż o godz. 5:00. Właściwa władza może wprowadzić odstępstwa od ścisłego zakazu pracy nocnej młodocianych, jeżeli:

a) szkolenie rybaków zgodnie z ustalonym programem i harmonogramem uległoby zakłóceniu, lub

b) specyficzny charakter pracy lub zatwierdzony program szkolenia przewiduje, że rybacy objęci wyłączeniem wykonują pracę nocną, a władza po przeprowadzeniu konsultacji ustali, iż nie będzie to miało negatywnego wpływu na ich zdrowie lub samopoczucie.

7. Postanowienia niniejszego artykułu nie naruszają obowiązków ciążących na Członkach, wynikających z ratyfikacji jakiejkolwiek innej międzynarodowej konwencji pracy.

1. Żaden rybak nie może wykonywać pracy na statku bez ważnego zaświadczenia lekarskiego o zdolności do wykonywania swoich obowiązków.

2. Właściwa władza po konsultacjach może ustanowić odstępstwa od stosowania ustępu 1 niniejszego artykułu, uwzględniając kwestie bezpieczeństwa i zdrowia rybaków, wielkość statku, dostępność pomocy medycznej i sposobów ewakuacji, długość rejsu oraz obszar i rodzaj połowów.

3. Odstępstwa, o których mowa w ustępie 2 niniejszego artykułu, nie mają zastosowania do rybaków pracujących na statkach o długości co najmniej 24 metrów lub pozostających zazwyczaj na morzu przez dłużej niż 3 dni. W wyjątkowych przypadkach właściwa władza może zezwolić rybakowi na pracę na takim statku przez pewien ograniczony, ustalony okres, do momentu uzyskania zaświadczenia lekarskiego, pod warunkiem że rybak posiada poprzednie zaświadczenie, które niedawno wygasło.

Każdy Członek przyjmuje przepisy ustawowe, wykonawcze lub inne środki dotyczące:

a) charakteru badań lekarskich,

b) formy i treści zaświadczeń lekarskich,

c) wydawania zaświadczeń lekarskich przez dyplomowanego lekarza, a w przypadku zaświadczeń dotyczących wyłącznie wzroku przez osobę uznaną przez właściwą władzę za odpowiednio wykwalifikowaną do wydawania tego typu zaświadczeń. Przy wydawaniu profesjonalnych opinii osoby te korzystają z pełnej niezależności,

d) częstotliwości przeprowadzania badań lekarskich i okresu ważności zaświadczeń lekarskich,

e) prawa do poddania się powtórnemu badaniu lekarskiemu przeprowadzonemu przez drugiego niezależnego lekarza w przypadku, gdy danemu rybakowi odmówiono wydania zaświadczenia lub nałożono na niego ograniczenia zakresu wykonywanej pracy, oraz

f) innych istotnych wymagań.

Jako uzupełnienie do wymogów wymienionych w artykułach 10 i 11, na statkach rybackich o długości co najmniej 24 metrów lub pozostających zazwyczaj na morzu przez dłużej niż 3 dni:

1. Zaświadczenie lekarskie rybaka powinno zawierać co najmniej następujące informacje:

a) stan wzroku i słuchu danego rybaka oceniany jest jako odpowiedni do wykonywania przez niego obowiązków na statku, oraz

b) rybak nie cierpi na żadną dolegliwość, która podczas wykonywania pracy na morzu może ulec zaostrzeniu lub skutkować niezdolnością rybaka do służby lub zagrażać bezpieczeństwu lub zdrowiu innych osób na statku.

2. Zaświadczenie lekarskie jest ważne maksymalnie przez okres dwóch lat, chyba że rybak nie ukończył 18 lat – wtedy maksymalny okres ważności zaświadczenia wynosi jeden rok.

3. Jeżeli okres ważności zaświadczenia upłynie podczas pobytu rybaka na morzu, zaświadczenie zachowuje ważność do końca takiego rejsu.

Każdy Członek przyjmuje przepisy ustawowe, wykonawcze lub inne środki, które nakładają na właścicieli statków rybackich pływających pod banderami państw Członków następujące wymagania:

a) liczebność załóg statków jest dostateczna i zapewnia bezpieczną nawigację i eksploatację statku dowodzonego przez wykwalifikowanego szypra, oraz

b) rybacy mają zapewniony regularny odpoczynek, wystarczająco długi, żeby zagwarantować ich bezpieczeństwo i zdrowie.

1. Jako uzupełnienie wymogów określonych w Artykule 13, właściwa władza ustala:

a) dla statków o długości co najmniej 24 metrów – minimalną liczbę członków załogi umożliwiającą bezpieczną nawigację, określając wymaganą liczbę i kwalifikacje rybaków;

b) minimalną liczbę godzin odpoczynku rybaków w przypadku statków pozostających na morzu ponad trzy dni, bez względu na ich wielkość, po konsultacji i w celu ograniczenia zmęczenia. Minimalna liczba godzin odpoczynku wynosić będzie nie mniej niż:

(i) dziesięć godzin w ciągu doby oraz

(ii) 77 godzin w ciągu tygodnia.

2. Właściwa władza może zezwolić, z określonych i ograniczonych powodów, na zastosowanie tymczasowych wyjątków od limitów określonych w ustępie 1 litera b) niniejszego artykułu. W takich okolicznościach rybacy jednak jak najszybciej skorzystają z dodatkowych okresów odpoczynku.

3. Właściwa władza może, po konsultacjach, określić wymogi alternatywne wobec wymogów przedstawionych w ustępie 1 i 2 niniejszego artykułu. Takie alternatywne wymogi muszą być jednak równoważne i nie mogą zagrażać zdrowiu i bezpieczeństwu rybaków.

4. Żaden przepis niniejszego artykułu nie będzie uznany za naruszenie prawa szypra statku do wymagania od rybaków, by pracowali w dowolnych godzinach, aby zapewnić bezpośrednie bezpieczeństwo statku, osób na pokładzie lub połowu, lub też w celu udzielania pomocy innym łodziom, statkom lub osobom znajdującym się w stanie zagrożenia na morzu. Zgodnie z powyższym szyper może zawiesić harmonogram godzin odpoczynku i zażądać od rybaków wykonania niezbędnych prac w dowolnych godzinach do momentu przywrócenia normalnej sytuacji. Możliwie jak najszybciej po przywróceniu normalnej sytuacji szyper zapewnia właściwy okres odpoczynku rybakom, którzy wykonywali pracę w czasie przewidzianym na swój odpoczynek.

Każdy statek rybacki ma listę załogi, której egzemplarz przedkłada się upoważnionym osobom na lądzie do zatwierdzenia przed wypłynięciem statku lub przekazuje na ląd niezwłocznie po odpłynięciu statku. Właściwa władza określa komu i kiedy, a także dla jakiego celu lub celów należy takie informacje przedstawić.

Każdy Członek przyjmuje przepisy ustawowe, wykonawcze lub inne środki:

a) na mocy których wymaga, żeby rybacy zatrudnieni na statkach pływających pod jego banderą objęci byli ochroną w postaci umowy o pracę zawartej w formie dla nich zrozumiałej oraz zgodnej z postanowieniami niniejszej Konwencji; oraz

b) dokładnie określające minimum informacji, które mają być zawarte w umowach rybaków o pracę zgodnie z postanowieniami zawartymi w Załączniku II.

Każdy Członek przyjmuje przepisy ustawowe, wykonawcze lub inne środki dotyczące:

a) procedur, które zapewniają rybakowi możliwość weryfikacji warunków jego umowy o pracę przed jej zawarciem i zasięgania porad na ten temat;

b) w stosownych przypadkach prowadzenia rejestru dotyczącego pracy rybaka w ramach takiej umowy;

c) środków rozstrzygania sporów związanych z umową rybaka o pracę.

Umowa rybaka o pracę, której kopię otrzymuje rybak, jest przechowywana na pokładzie statku i jest dostępna dla rybaka oraz, zgodnie z prawem krajowym i praktyką, dla innych zainteresowanych stron na ich wniosek.

Artykuły od 16 do 18 oraz Załącznik II nie mają zastosowania do właściciela statku rybackiego, który również samodzielnie eksploatuje statek.

Właściciel statku rybackiego ma obowiązek zapewnić, by każdy rybak posiadał umowę o pracę, która została sporządzona na piśmie i podpisana zarówno przez rybaka, jak i przez właściciela statku rybackiego lub upoważnionego przedstawiciela właściciela statku rybackiego (zaś w przypadkach, kiedy rybacy nie są zatrudniani lub zaangażowani do pracy przez właściciela statku rybackiego, właściciel statku rybackiego ma obowiązek posiadać dowód zawarcia umowy lub podobnego porozumienia), oraz która zapewnia godziwe warunki pracy i życia na statku, zgodnie z wymogami niniejszej Konwencji.

1. Członkowie zapewniają, że rybacy na statku rybackim pływającym pod ich banderą i wpływającym do zagranicznego portu są uprawnieni do repatriacji w przypadku wygaśnięcia umowy o pracę lub wypowiedzenia jej z uzasadnionych powodów przez rybaka lub przez właściciela statku, lub też w przypadku, gdy rybak nie jest w stanie dalej wypełniać swoich obowiązków wymaganych na mocy umowy o pracę, bądź gdy nie można od niego oczekiwać, że będzie je wypełniał w określonych okolicznościach. Ma to również zastosowanie do rybaków z takiego statku, którzy są z tego samego powodu przenoszeni ze statku do portu zagranicznego.

2. Koszt repatriacji, o której mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu ponosi właściciel statku rybackiego, chyba że ustalono, zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub innymi środkami krajowymi, że rybak poważnie naruszył obowiązki wynikające z umowy o pracę.

3. Członkowie określą w drodze przepisów ustawowych, wykonawczych lub innych środków okoliczności, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, upoważniające rybaka do repatriacji, maksymalną długość okresów służby na pokładzie, po których rybak ma prawo do repatriacji oraz miejsc, do których rybak może być repatriowany.

4. Jeśli właściciel statku rybackiego nie zapewni repatriacji, o której mowa w niniejszym artykule, Członek, pod którego banderą pływa statek ma obowiązek zorganizować repatriację danego rybaka i jest uprawniony do odzyskania poniesionych z tego tytułu kosztów od właściciela statku rybackiego.

5. Krajowe przepisy ustawowe i wykonawcze nie naruszają prawa właściciela statku rybackiego do odzyskania kosztów repatriacji na podstawie ustaleń umownych z osobami trzecimi.

1. Każdy Członek posiadający służby publiczne zajmujące się rekrutacją i pośrednictwem pracy rybaków zapewnia, żeby służby te stanowiły część składową publicznych służb zatrudnienia dla wszystkich pracowników i pracodawców lub były z nimi skoordynowane.

2. Prywatne służby prowadzące rekrutację i pośrednictwo pracy rybaków, które działają na terytorium Członka, mają obowiązek przestrzegania standardowego systemu licencjonowania lub certyfikacji lub innej formy uregulowania prawnego, która zostanie ustalona, utrzymana lub zmodyfikowana dopiero po przeprowadzeniu konsultacji.

3. Każdy Członek za pomocą przepisów ustawowych, wykonawczych lub innych środków:

a) zabrania służbom zajmującym się rekrutacją i pośrednictwem pracy stosowania środków, mechanizmów lub list mających na celu uniemożliwianie rybakom podjęcia pracy lub zniechęcanie ich do tego;

b) wymaga, by rybak nie ponosił, pośrednio ani bezpośrednio, w całości ani w części, kosztów ani innych opłat z tytułu rekrutacji lub pośrednictwa pracy;

c) określa warunki, na jakich licencja, certyfikat lub podobna autoryzacja prywatnych służb zajmujących się rekrutacją lub zatrudnieniem mogą być zawieszone lub wycofane w przypadku naruszenia stosownych przepisów ustawowych lub wykonawczych a także określa warunki, na jakich mogą działać prywatne służby zajmujące się rekrutacją i zatrudnieniem.

Prywatne biura pośrednictwa pracy

4. Członek który ratyfikował Konwencję Nr 181 dotyczącą prywatnych biur pośrednictwa pracy z 1997 roku może delegować pewne obowiązki wynikające z niniejszej Konwencji do prywatnych biur pośrednictwa pracy świadczących usługi, o których mowa w Artykule 1 ustęp 1 litera b) Konwencji Nr 181. Obowiązki każdego takiego prywatnego biura pośrednictwa pracy oraz właściciela statku rybackiego, który pełni rolę „pracodawcy użytkownika” dla potrzeb tej konwencji, są określone i delegowane w sposób przewidziany w Artykule 12 Konwencji Nr 181. Taki Członek przyjmuje przepisy ustawowe, wykonawcze lub inne środki mające na celu zapewnienie, że żadne delegowanie odpowiednich obowiązków do prywatnych biur pośrednictwa pracy świadczących usługi oraz „pracodawcy użytkownika” na mocy niniejszej Konwencji nie uniemożliwi rybakowi domagania się prawa zastawu na statku rybackim.

5. Z zastrzeżeniem przepisów ustępu 4 właściciel statku ponosi odpowiedzialność w przypadku, gdy prywatne biuro pośrednictwa pracy nie dopełni swoich obowiązków wobec rybaka, w stosunku do którego, w kontekście Konwencji Nr 181 dotyczącej prywatnych biur pośrednictwa pracy z 1997 roku, właściciel statku pełni rolę „pracodawcy użytkownika”.

6. W żadnym razie niniejsza Konwencja nie nakłada na Członka obowiązku umożliwienia działania w jego sektorze rybołówstwa prywatnym biurom pośrednictwa pracy, o których mowa w ustępie 4 niniejszego artykułu.

Każdy Członek, po przeprowadzeniu konsultacji, przyjmuje przepisy ustawowe, wykonawcze lub inne środki gwarantujące, żeby rybacy, którzy otrzymują pensję, mieli zapewnioną wypłatę wynagrodzenia co miesiąc lub w innych regularnych odstępach czasu.

Każdy Członek wymaga, żeby wszyscy rybacy pracujący na statkach rybackich mieli możliwość bezpłatnego przesyłania całości lub części otrzymanych wynagrodzeń, w tym zaliczek, rodzinom.

Każdy Członek przyjmuje przepisy ustawowe, wykonawcze lub inne środki dotyczące zakwaterowania, wyżywienia i wody pitnej na statku w odniesieniu do statków rybackich pływających pod jego banderą.

Każdy Członek przyjmuje przepisy ustawowe, wykonawcze lub inne środki, na mocy których wymaga, żeby pomieszczenia załogi na statku rybackim pływającym pod jego banderą miały właściwe wymiary i odznaczały się odpowiednią jakością oraz były odpowiednio wyposażone na potrzeby obsługi statku i pod kątem czasu pobytu rybaków na jego pokładzie. W stosownych przypadkach środki takie dotyczą w szczególności następujących kwestii:

a) zatwierdzania planów budowy lub modyfikacji statków rybackich pod kątem zakwaterowania załogi;

b) zachowania odpowiednich warunków higieny, ogólnego bezpieczeństwa, zdrowia i wygody w pomieszczeniach załogi i kambuzie;

c) wentylacji, ogrzewania, chłodzenia i oświetlenia;

d) ograniczenia nadmiernego hałasu i drgań;

e) lokalizacji, wymiarów, materiałów konstrukcyjnych, urządzenia i wyposażenia kajut, mes i innych pomieszczeń załogi;

f) urządzeń sanitarnych, w tym toalet i umywalni oraz wystarczającej ilości ciepłej i zimnej wody; oraz

g) procedur reagowania na skargi dotyczące zakwaterowania niespełniającego wymogów niniejszej Konwencji.

Każdy Członek przyjmuje przepisy ustawowe, wykonawcze lub inne środki, na mocy których wymaga się, żeby:

a) żywność przewożona i podawana na statku miała odpowiednią wartość odżywczą i jakość oraz podawana była w odpowiedniej ilości;

b) woda pitna była odpowiedniej jakości oraz była podawana w odpowiedniej ilości;

c) właściciel statku zapewniał rybakowi żywność i wodę bezpłatnie. Jednakże na mocy krajowych przepisów ustawowych i wykonawczych koszt można odzyskać jako koszt operacyjny, jeżeli tak stanowi układ zbiorowy regulujący udziałowy system wynagradzania lub umowa rybaka o pracę.

1. Przepisy ustawowe, wykonawcze lub inne środki, które Członek ma przyjąć zgodnie z Artykułami od 25 do 27 skutkują pełnym wejściem w życie Załącznika III dotyczącego zakwaterowania na statku rybackim. Załącznik III może zostać zmieniony w sposób przewidziany w Artykule 45.

2. Członek, który nie ma możliwości przyjęcia przepisów Załącznika III może, po konsultacji, przyjąć w swoich przepisach ustawowych i wykonawczych lub innych środkach przepisy zasadniczo równoważne z postanowieniami Załącznika III, z wyjątkiem przepisów dotyczących Artykułu 27.

Każdy Członek przyjmuje przepisy ustawowe, wykonawcze lub inne środki, na mocy których wymaga się żeby:

a) statki rybackie miały na pokładzie odpowiednie wyposażenie medyczne i środki lecznicze na potrzeby danego statku, z uwzględnieniem liczby rybaków na pokładzie, obszaru działania i długości rejsu;

b) statki rybackie miały na pokładzie co najmniej jednego rybaka, który ma kwalifikacje lub został przeszkolony do udzielania pierwszej pomocy i innych form pomocy medycznej oraz który ma wiedzę konieczną do wykorzystania wyposażenia medycznego i środków leczniczych na danym statku, z uwzględnieniem liczby rybaków na pokładzie, obszaru działania i długości rejsu;

c) wyposażenie medyczne i środki lecznicze znajdujące się na pokładzie opatrzone były instrukcjami lub innymi informacjami w języku i formie zrozumiałej dla rybaka lub rybaków, o których mowa w literze b);

d) statki rybackie wyposażone były w urządzenia do komunikacji radiowej lub satelitarnej z osobami lub służbami na lądzie, które mogą służyć pomocą medyczną, biorąc pod uwagę obszar działania i długość rejsu; oraz

e) rybacy mieli prawo do opieki medycznej na lądzie oraz do szybkiego transportu na ląd w celu leczenia w przypadku poważnych obrażeń lub choroby.

W przypadku statków rybackich o długości 24 metrów i większej, uwzględniając liczbę rybaków na pokładzie, obszar działania i długość rejsu, każdy Członek przyjmuje przepisy ustawowe, wykonawcze lub inne środki, na mocy których wymaga się, żeby:

a) właściwa władza określiła wyposażenie medyczne i środki lecznicze, które mają znajdować się na pokładzie;

b) wyposażenie medyczne i środki lecznicze znajdujące się na pokładzie były odpowiednio przechowywane i sprawdzane przez odpowiedzialne osoby wyznaczone lub zatwierdzone przez właściwą władzę w regularnych odstępach czasu określonych przez właściwą władzę;

c) statki miały na pokładzie poradnik medyczny przyjęty lub zatwierdzony przez właściwą władzę, lub najnowsze wydanie „International Medical Guide for Ships” (Międzynarodowego Przewodnika Medycznego dla Statków);

d) statki miały dostęp do ustalonego z góry radiowego lub satelitarnego systemu poradnictwa medycznego dla statków przebywających na morzu, obejmującego poradnictwo specjalistyczne, dostępnego przez całą dobę;

e) statki posiadały na pokładzie listę stacji radiowych lub satelitarnych umożliwiających korzystanie z porad medycznych; oraz

f) opieka medyczna świadczona w trakcie pobytu rybaka na pokładzie lub w zagranicznym porcie była bezpłatna, w zakresie zgodnym z krajowym prawem oraz praktyką Członka.

Każdy Członek przyjmuje przepisy ustawowe, wykonawcze lub inne środki dotyczące:

a) zapobiegania wypadkom przy pracy, chorobom zawodowym i zagrożeniom związanym z pracą na statkach rybackich, w tym oceny ryzyka, zarządzania ryzykiem, szkolenia i instruowania dla rybaków na statku;

b) szkolenia rybaków w zakresie obsługi narzędzi połowowych, z których będą korzystać, oraz wiedzy na temat czynności połowowych, które będą wykonywali;

c) obowiązków odpowiedniego uwzględniania bezpieczeństwa i zdrowia rybaków poniżej 18 roku życia przez właścicieli statków, rybaków i inne właściwe osoby;

d) zgłaszania wypadków mających miejsce na statkach rybackich pływających pod ich banderą i prowadzenia dochodzeń w sprawie takich wypadków; oraz

e) tworzenia wspólnych komisji do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy, lub, po przeprowadzeniu konsultacji, innych odpowiednich organów.

1. Wymogi określone w niniejszym artykule mają zastosowanie dostatków rybackich o długości 24 metrów i większej pozostających zazwyczaj na morzu dłużej niż trzy dni oraz, po konsultacjach, do innych statków, uwzględniając liczbę rybaków na pokładzie, obszar działania i długość rejsu.

2. Właściwa władza:

a) po przeprowadzeniu konsultacji wprowadza wymóg, by właściciel statku ustanowił, zgodnie z krajowymi przepisami ustawowymi, wykonawczymi, układami zbiorowymi oraz praktyką, procedury obowiązujące na statku, mające na celu zapobieganie wypadkom przy pracy, urazom i chorobom, biorąc pod uwagę szczególne zagrożenia i czynniki ryzyka wynikające z pracy na danym statku rybackim;

b) wymaga, żeby właścicielom statków rybackich, szyprom, rybakom i innym właściwym osobom zapewniono wystarczające i odpowiednie wskazówki, materiały szkoleniowe lub inne stosowne informacje na temat sposobu oceny ryzyka związanego z bezpieczeństwem i zdrowiem na pokładzie statku rybackiego i zarządzania takim ryzykiem.

3. Właściciele statków rybackich:

a) zapewniają, że każdy rybak na statku jest wyposażony w odpowiednią odzież ochronną i wyposażenie ochronne;

b) zapewniają podstawowe szkolenie każdego rybaka w zakresie bezpieczeństwa, zatwierdzone przez właściwą władzę; właściwa władza może udzielić pisemnego zwolnienia z tego wymogu w odniesieniu do rybaków, którzy wykażą się odpowiednią wiedzą i doświadczeniem;

c) zapewniają, żeby rybacy byli w wystarczającym i odpowiednim stopniu zaznajomieni z wyposażeniem i jego obsługą, w tym właściwymi środkami bezpieczeństwa, przed wykorzystaniem sprzętu lub udziałem w takiej obsłudze.

W razie potrzeby ocena ryzyka w odniesieniu do połowów jest przeprowadzana z udziałem rybaków lub ich przedstawicieli.

Każdy Członek zapewnia, że rybacy zamieszkujący normalnie na jego terytorium oraz osoby pozostające na ich utrzymaniu, w zakresie przewidzianym prawem krajowym, uprawnieni są do korzystania z ochrony w ramach zabezpieczenia społecznego na warunkach nie mniej korzystnych niż warunki mające zastosowanie do innych pracowników, zarówno osób zatrudnionych, jak i samozatrudnionych, zamieszkujących na tym terytorium.

Każdy Członek podejmuje, stosownie do warunków występujących wdanym kraju, kroki mające na celu osiągnięcie coraz bardziej wszechstronnej ochrony w ramach zabezpieczenia społecznego wobec rybaków zamieszkujących na jego terytorium.

Członkowie współpracują między sobą w oparciu o porozumienia dwustronne lub wielostronne lub inne ustalenia, zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub innymi środkami krajowymi:

a) w celu osiągnięcia coraz bardziej wszechstronnego zabezpieczenia społecznego rybaków, uwzględniając zasadę równego traktowania niezależnie od narodowości;

b) w celu zapewnienia zachowania praw do zabezpieczenia społecznego, które zostały uzyskane lub są uzyskiwane przez wszystkich rybaków niezależnie od miejsca zamieszkania.

Z zastrzeżeniem podziału obowiązków w Artykułach 34, 35 i 36, Członkowie mogą określić za pomocą porozumień dwustronnych i wielostronnych oraz przepisów przyjętych w ramach regionalnych organizacji integracji gospodarczej inne zasady związane z ustawodawstwem w zakresie zabezpieczenia społecznego, którym podlegają rybacy.

1. Każdy Członek podejmuje działania na rzecz zapewnienia rybakom ochrony zgodnie z krajowymi przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub praktyką w razie choroby, uszkodzenia ciała lub śmierci w związku z wykonywaną pracą.

2. W przypadku uszkodzenia ciała w wyniku wypadku przy pracy lub choroby zawodowej rybak ma dostęp do:

a) właściwej opieki medycznej, oraz

b) odpowiedniego odszkodowania zgodnie z przepisami ustawowymi i wykonawczymi.

3. Biorąc pod uwagę charakterystykę sektora rybołówstwa, ochrona, o której mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, może być zapewniana poprzez:

a) system ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej właściciela statku rybackiego lub

b) obowiązkowe ubezpieczenie, rekompensaty pracownicze lub inne systemy.

1. W razie braku przepisów krajowych dotyczących rybaków każdy Członek przyjmuje przepisy ustawowe, wykonawcze lub inne środki w celu zagwarantowania odpowiedzialności właścicieli statków rybackich za zapewnienie rybakom na statkach pływających pod jego banderą ochrony zdrowotnej i opieki medycznej w czasie zatrudnienia, zaangażowania lub pracy na statku na morzu lub w porcie zagranicznym. Tego rodzaju przepisy ustawowe, wykonawcze lub inne środki zapewniają odpowiedzialność właścicieli statków rybackich za pokrycie wydatków na opiekę medyczną, w tym właściwą pomoc materialną i wsparcie, podczas leczenia medycznego w innym kraju do czasu powrotu rybaka do kraju macierzystego.

2. Krajowe przepisy ustawodawcze lub wykonawcze mogą zezwalać na wyłączenie odpowiedzialności właściciela statku rybackiego, jeśli uszkodzenie ciała nastąpiło w innych okolicznościach niż podczas zatrudnienia na statku, lub choroba albo kalectwo były ukrywane przy zatrudnianiu, bądź uszkodzenie ciała lub choroba wynikały z umyślnej winy rybaka.

Każdy Członek skutecznie sprawuje swoją jurysdykcję i kontrolę nad statkiem pływającym pod jego banderą przez ustanowienie systemu zapewniającego przestrzeganie wymogów niniejszej Konwencji, w tym, jeśli to właściwe, wymogów inspekcji, sprawozdawczości, monitorowania, procedur skargowych, odpowiednich kar i środków naprawczych zgodnie z krajowymi przepisami ustawodawczymi i wykonawczymi.

1. Członkowie wymagają, żeby statki rybackie pozostające na morzu przez dłużej niż trzy dni, które:

a) mają co najmniej 24 metrów długości, lub

b) zwykle przebywają w odległości przekraczającej 200 mil morskich od brzegu państwa bandery statku lub poza obrębem jego szelfu kontynentalnego, w zależności od tego, która z odległości od linii brzegowej jest większa,

posiadały ważny dokument wystawiony przez właściwą władzę, potwierdzający, że statek został poddany kontroli właściwej władzy lub w jej imieniu pod kątem przestrzegania przepisów niniejszej Konwencji w odniesieniu do warunków życia i pracy.

2. Okres ważności takiego dokumentu może się zbiegać z okresem ważności krajowego lub międzynarodowego certyfikatu bezpieczeństwa statku rybackiego, jednak nie może przekraczać pięciu lat.

1. Właściwa władza mianuje wystarczającą liczbę wykwalifikowanych inspektorów wypełniających jej obowiązki zgodnie z Artykułem 41.

2. Na potrzeby ustanowienia efektywnego systemu kontroli warunków życia i pracy na pokładzie statków rybackich Członek może, jeśli to właściwe, upoważnić instytucje publiczne łub inne organizacje, które uzna za kompetentne i niezależne, do przeprowadzenia kontroli i wystawiania dokumentów. We wszystkich przypadkach Członek ponosi pełną odpowiedzialność za kontrole i wystawianie stosownych dokumentów dotyczących warunków życia i pracy rybaków na statkach rybackich pływających pod jego banderą.

1. Członek, do którego wpłynęła skarga lub dowody świadczące o tym, że statek rybacki pływający pod jego banderą nie spełnia wymogów niniejszej Konwencji, podejmuje kroki konieczne do zbadania sprawy i zapewnia zastosowanie środków naprawczych w odniesieniu do wszelkich wykrytych nieprawidłowości.

2. Jeśli do Członka, w którego porcie statek rybacki przebywa w normalnym trybie prowadzenia działalności lub z przyczyn operacyjnych, wpłynie skarga lub dowody świadczące o tym, że statek rybacki pływający pod jego banderą nie spełnia wymogów niniejszej Konwencji, może on sporządzić sprawozdanie dla rządu państwa, pod którego banderą pływa statek, z kopią dla Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy oraz podjąć środki konieczne do poprawienia wszelkich warunków na statku, które stanowią wyraźne zagrożenie dla bezpieczeństwa lub zdrowia.

3. Podejmując środki, o których mowa w ustępie 2 niniejszego artykułu, Członek niezwłocznie zawiadamia najbliższego przedstawiciela państwa, pod którego banderą pływa statek i w miarę możliwości zapewnia obecność takiego przedstawiciela. Członek nie zatrzymuje lub nie opóźnia statku z nieuzasadnionych przyczyn.

4. Na potrzeby niniejszego artykułu skargę może złożyć rybak, organ zawodowy, stowarzyszenie, związek zawodowy lub ogólnie dowolna osoba zainteresowana bezpieczeństwem statku, w tym bezpieczeństwem lub zagrożeniem dla zdrowia rybaków znajdujących się na pokładzie.

5. Niniejszy artykuł nie stosuje się do skarg, które Członek uzna za wyraźnie nieuzasadnione.

Każdy Członek stosuje niniejszą Konwencję w sposób zapewniający brak bardziej uprzywilejowanego traktowania statków rybackich pływających pod banderą państwa, które nie ratyfikowało niniejszej Konwencji niż statków rybackich pływających pod banderą Członka, który niniejszą Konwencję ratyfikował.

1. Zgodnie z odpowiednimi postanowieniami niniejszej Konwencji, Międzynarodowa Konferencja Pracy może zmieniać Załączniki I, II i III. Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy może umieścić daną kwestię w porządku obrad Konferencji w przypadku propozycji takich poprawek określonych w ramach trójstronnego spotkania ekspertów. Decyzja o przyjęciu poprawek wymaga większości dwóch trzecich głosów oddanych przez delegatów obecnych na Konferencji, w tym co najmniej połowę Członków, którzy ratyfikowali niniejszą Konwencję.

2. Wszelkie poprawki przyjęte zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu wchodzą w życie sześć miesięcy po dacie ich przyjęcia w przypadku każdego Członka, który ratyfikował niniejszą Konwencję, chyba że taki Członek złożył pisemne zawiadomienie na ręce Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy, że w przypadku tego Członka poprawka nie wejdzie w życie lub wejdzie w życie w późniejszym terminie po przedstawieniu kolejnego pisemnego zawiadomienia.

Niniejsza Konwencja rewiduje Konwencję Nr 112 dotyczącą najniższego wieku dopuszczania do pracy w rybołówstwie z 1959 roku, Konwencję Nr 113 dotyczącą badania lekarskiego rybaków z 1959 roku, Konwencję Nr 114 dotyczącą umowy o pracę rybaków z 1959 roku oraz Konwencję Nr 126 dotyczącą pomieszczeń załogi na statkach rybackich z 1966 roku.

Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy jest informowany o formalnych ratyfikacjach niniejszej Konwencji w celu ich zarejestrowania.

1. Niniejsza Konwencja obowiązuje tylko tych Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostały zarejestrowane przez Dyrektora Generalnego.

2. Wchodzi ona w życie po upływie 12 miesięcy od daty zarejestrowania przez Dyrektora Generalnego ratyfikacji niniejszej Konwencji przez dziesięciu Członków, z których co najmniej ośmiu posiada dostęp do morza.

3. Następnie niniejsza Konwencja wchodzi w życie dla każdego Członka po upływie 12 miesięcy od daty zarejestrowania jego ratyfikacji.

1. Członek, który ratyfikował niniejszą Konwencję, może ją wypowiedzieć po upływie dziesięciu lat od daty początkowego jej wejścia w życie aktem przekazanym Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy i przez niego zarejestrowanym. Wypowiedzenie to nabierze mocy dopiero po upływie jednego roku od daty jego zarejestrowania.

2. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą Konwencję, a który w ciągu jednego roku po upływie dziesięcioletniego okresu wymienionego w poprzednim ustępie nie skorzystał z prawa wypowiedzenia przewidzianego w niniejszym Artykule, będzie związany postanowieniami niniejszej Konwencji na nowy okres dziesięciu lat i następnie będzie mógł ją wypowiedzieć po upływie każdego okresu dziesięciu lat z zachowaniem warunków przewidzianych w niniejszym Artykule.

1. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zawiadamia wszystkich Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy o zarejestrowaniu wszelkich ratyfikacji, deklaracji i aktów wypowiedzenia przekazanych mu przez Członków Organizacji.

2. Zawiadamiając Członków Organizacji o zarejestrowaniu ostatniej zgłoszonej mu ratyfikacji wymaganej do wejścia Konwencji w życie, Dyrektor Generalny zwróci uwagę Członków Organizacji na datę wejścia w życie niniejszej Konwencji.

Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy udziela Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu zarejestrowania, zgodnie z Artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych, wyczerpujących informacji o wszystkich ratyfikacjach, deklaracjach i aktach wypowiedzenia, które zarejestrował zgodnie z postanowieniami poprzednich Artykułów.

Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy, w każdym przypadku, gdy uzna to za potrzebne, przedstawia Konferencji Ogólnej sprawozdanie ze stosowania niniejszej Konwencji i rozpatruje, czy należy wpisać na porządek dzienny Konferencji sprawę całkowitej lub częściowej jej rewizji, uwzględniając również postanowienia Artykułu 45.

1. W razie przyjęcia przez Konferencję nowej konwencji wprowadzającej całkowitą lub częściową rewizję niniejszej Konwencji i o ile nowa konwencja nie stanowi inaczej:

a) ratyfikacja przez Członka nowej konwencji wprowadzającej rewizję spowoduje z mocy samego prawa, bez względu na postanowienia Artykułu 49 powyżej, natychmiastowe wypowiedzenie niniejszej Konwencji z zastrzeżeniem, że nowa konwencja wprowadzająca rewizję wejdzie w życie;

b) począwszy od daty wejścia w życie nowej konwencji rewidującej, niniejsza Konwencja przestanie być otwarta do ratyfikacji przez Członków.

2. Niniejsza Konwencja pozostanie w każdym razie w mocy w swej aktualnej formie i treści dla tych Członków którzy ją ratyfikowali, a nie ratyfikowali konwencji rewidującej.

Teksty angielski i francuski niniejszej Konwencji są jednakowo autentyczne.

Wersja w języku angielskim

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

– jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

– będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 8 listopada 2019 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Duda

L.S.

Prezes Rady Ministrów: M. Morawiecki

ZAŁĄCZNIK I

RÓWNOWAŻNOŚĆ POMIARU

Na potrzeby niniejszej Konwencji, w przypadku gdy właściwa władza po konsultacji zadecyduje o stosowaniu jako podstawy pomiarów długości całkowitej (LOA) a nie długości (L) statku:

a) długość całkowitą (LOA) równą 16,5 metra uznaje się za odpowiednik długości (L) równej 15 metrów;

b) długość całkowitą (LOA) równą 26,5 metra uznaje się za odpowiednik długości (L) równej 24 metry;

c) długość całkowitą (LOA) równą 50 metrów uznaje się za odpowiednik długości (L) równej 45 metrów.

ZAŁĄCZNIK II

UMOWA RYBAKA O PRACĘ

Umowa rybaka o pracę zawiera następujące informacje, chyba że określone informacje zostaną uznane za zbędne ze względu na fakt, iż daną kwestię regulują w inny sposób krajowe przepisy ustawowe lub wykonawcze albo, w stosowanych przypadkach, układy zbiorowe pracy:

a) nazwisko i imiona rybaka, data urodzenia lub wiek a także miejsce urodzenia;

b) miejsce i data zawarcia umowy;

c) nazwę statku rybackiego lub statków rybackich oraz numer rejestracyjny statku/statków, na którym/których rybak zobowiązuje się podjąć pracę;

d) nazwę/nazwisko pracodawcy lub właściciela statku rybackiego lub innej strony umowy zawartej z rybakiem;

e) podróż lub podróże, jaka lub jakie nastąpią, o ile można to określić w chwili sporządzania umowy;

f) charakter, w jakim rybak jest zatrudniony lub zaangażowany;

g) jeśli to możliwe, miejsce i datę stawienia się rybaka na pokładzie w związku z rozpoczęciem pracy;

h) aprowizację rybaka, chyba że krajowe przepisy ustawowe lub wykonawcze przewidują inny system;

i) wysokość wynagrodzenia lub udziału oraz metodę obliczania takiego udziału, jeżeli wynagrodzenie ma się opierać na takiej zasadzie, lub wysokość wynagrodzenia i udziału oraz metoda obliczania takiego udziału, jeśli wynagrodzenie ma opierać się na obu połączonych zasadach, a także uzgodnione minimalne wynagrodzenie;

j) rozwiązanie umowy i warunki tego rozwiązania, to jest:

(i) jeżeli umowa została zawarta na czas określony – datę wygaśnięcia;

(ii) jeżeli umowa została zawarta na określony rejs – port przeznaczenia i czas, który musi upłynąć od momentu przybycia na miejsce do czasu zakończenia służby przez rybaka;

(iii) jeżeli umowa została zawarta na czas nieokreślony – warunki uprawniające każdą ze stron do jej rozwiązania oraz wymagany termin wypowiedzenia, pod warunkiem, że taki termin nie jest krótszy dla pracodawcy lub właściciela statku rybackiego albo innej strony umowy z rybakiem;

k) ochrona, która będzie obejmować rybaka w przypadku choroby, uszkodzenia ciała lub śmierci w związku z wykonywanymi obowiązkami;

l) wymiar płatnego urlopu corocznego lub w stosownych przypadkach sposób obliczenia urlopu;

m) zakres, w jakim rybak jest objęty ubezpieczeniem zdrowotnym i zabezpieczeniem społecznym oraz świadczenia przysługujące w stosownym przypadkach rybakowi ze strony pracodawcy, właściciela statku rybackiego lub innej strony umowy z rybakiem;

n) prawo rybaka do repatriacji;

o) w stosownych przypadkach odniesienie do układu zbiorowego;

p) najkrótsze dopuszczalne okresy odpoczynku zgodnie z krajowymi przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub innymi środkami; oraz

q) inne informacje, które mogą być wymagane na mocy krajowych przepisów ustawowych i wykonawczych.

ZAŁĄCZNIK III

ZAKWATEROWANIE NA STATKU RYBACKIM

Postanowienia ogólne

1. Do celów niniejszego załącznika:

a) „nowy statek rybacki” oznacza statek, w przypadku którego:

(i) umowa w sprawie budowy bądź przebudowy została zawarta w dniu lub po dacie wejścia w życie Konwencji w stosunku do zainteresowanego Członka; lub

(ii) umowa w sprawie budowy bądź przebudowy została zawarta przed datą wejścia w życie Konwencji w stosunku do zainteresowanego Członka i zostaje zrealizowana co najmniej trzy lata po tej dacie; lub

(iii) przy braku umowy w sprawie budowy, w dniu lub po dacie wejścia w życie Konwencji dotyczącej zainteresowanego Członka:

– położona jest stępka lub

– rozpoczyna się budowa konkretnego statku, lub

– rozpoczął się montaż elementów, których masa stanowi co najmniej 50 ton lub 1% szacowanej masy wszystkich materiałów budowy, w zależności od tego, która z tych wielkości jest mniejsza;

b) „istniejący statek” oznacza statek, który nie jest nowym statkiem rybackim.

2. Poniższe postanowienia mają zastosowanie do wszystkich nowych pokładowych statków rybackich, z zastrzeżeniem wyłączeń wynikających z Artykułu 3 Konwencji. Właściwa władza może po uprzedniej konsultacji stosować również wymogi niniejszego załącznika w odniesieniu do istniejących statków, gdy i o tyle, o ile jest to uzasadnione i możliwe.

3. Właściwa władza może po uprzedniej konsultacji zezwolić na zmiany postanowień niniejszego załącznika w odniesieniu do statków rybackich przebywających zazwyczaj na morzu przez okres krótszy niż 24 godziny, w przypadku gdy rybacy nie mieszkają na statku w porcie. W przypadku takich statków właściwa władza zapewnia, że rybacy mają do dyspozycji odpowiednie pomieszczenia wypoczynkowe, sanitarne i przeznaczone do spożywania posiłków.

4. O wszelkich zmianach wprowadzonych przez Członka zgodnie z ustępem 3 niniejszego załącznika informuje się Międzynarodowe Biuro Pracy zgodnie z Artykułem 22 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy.

5. Wymogi dotyczące statków o długości co najmniej 24 metrów można stosować do statków o długości od 15 do 24 metrów, w przypadku gdy właściwa władza stwierdzi po przeprowadzeniu konsultacji zasadność i wykonalność takiego rozwiązania.

6. Rybacy pracujący na statkach rybackich, które nie mają odpowiednich pomieszczeń dla załogi ani pomieszczeń sanitarnych, otrzymują zakwaterowanie i dostęp do pomieszczeń na statku macierzystym.

7. Członkowie mogą rozszerzać wymogi niniejszego załącznika w odniesieniu do hałasu i drgań, wentylacji, ogrzewania i klimatyzacji oraz oświetlenia w zamkniętych miejscach pracy i miejscach wykorzystywanych do magazynowania, jeżeli po uprzedniej konsultacji takie rozwiązanie zostanie uznane za odpowiednie i nie będzie wpływać niekorzystnie na warunki przetwarzania lub pracy lub jakość połowów.

8. Zastosowanie zgodnie z Artykułem 5 Konwencji tonażu brutto ogranicza się do następujących ustępów niniejszego załącznika: 14, 37, 38, 41, 43, 46, 49, 53, 55, 61, 64, 65 i 67. Jeśli właściwa władza po uprzedniej konsultacji zadecyduje o zastosowaniu tonażu brutto jako podstawy pomiaru dla tych celów:

a) tonaż brutto 75 GT uznaje się za ekwiwalent długości (L) 15 metrów lub długości całkowitej (LOA) 16,5 metra;

b) tonaż brutto 300 GT uznaje się za ekwiwalent długości (L) 24 metry lub długości całkowitej (LOA) 26,5 metra;

c) tonaż brutto 950 GT uznaje się za ekwiwalent długości (L) 45 metrów lub długości całkowitej (LOA) 50 metrów.

Planowanie i kontrola

9. Właściwa władza upewnia się każdorazowo w przypadku nowo wybudowanego statku lub przebudowy pomieszczeń załogi statku, czy statek ten spełnia wymogi niniejszego załącznika. Na tyle, na ile jest to możliwe, właściwa władza wymaga zachowania zgodności z postanowieniami niniejszego załącznika w przypadku istotnej przebudowy pomieszczeń załogi, a w przypadku statku, który zmienia banderę, pod którą pływa, na banderę Członka, wymaga zgodności z wymogami niniejszego załącznika, mającymi zastosowanie zgodnie z ustępem 2 niniejszego załącznika.

10. W przypadkach wymienionych w ustępie 9 niniejszego załącznika dla statków o długości co najmniej 24 metrów wymagane jest przedłożenie szczegółowych planów i informacji dotyczących zakwaterowania do zatwierdzenia przez właściwą władzę lub podmiot przez nią upoważniony.

11. W przypadku statków o długości co najmniej 24 metrów, gdy pomieszczenia załogi statku rybackiego zostały odbudowane lub w znaczny sposób zmienione, właściwa władza przeprowadza inspekcję pomieszczeń pod kątem ich zgodności z wymogami Konwencji, a w przypadku statku, który zmienia banderę, pod którą pływa, na banderę Członka, pod względem zgodności z wymogami niniejszego załącznika, które mają zastosowanie zgodnie z ustępem 2 niniejszego załącznika. Właściwa władza może według własnego uznania przeprowadzać dodatkowe inspekcje pomieszczeń załogi.

12. Gdy statek zmienia banderę, przestają stosować się do niego wszelkie wymogi alternatywne, jakie właściwa władza Członka, pod którego banderą statek wcześniej pływał, może przyjąć zgodnie z ustępami 15, 39, 47 lub 62 niniejszego załącznika.

Projekt i budowa

Wysokość pomieszczeń

13. Zapewnia się odpowiednią wysokość wszystkich pomieszczeń załogi. W przypadku miejsc, w których rybacy mają pozostawać w pozycji stojącej przez dłuższy okres, minimalna wysokość określana jest przez właściwą władzę.

14. W przypadku statków o długości co najmniej 24 metrów, minimalna dozwolona wysokość wszystkich pomieszczeń, w których konieczny jest pełny i swobodny ruch, nie może być mniejsza niż 200 cm.

15. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 14 właściwa władza może po uprzedniej konsultacji zadecydować o tym, że minimalna dozwolona wysokość nie będzie w żadnym miejscu lub części jakiegokolwiek miejsca mniejsza niż 190 cm w tych pomieszczeniach, w których właściwa władza upewni się, że jest to uzasadnione i nie będzie przyczyną utrudnień dla rybaków.

Otwory prowadzące do pomieszczeń i pomiędzy nimi

16. Kajuty nie mogą być połączone bezpośrednimi otworami z pomieszczeniami ładowni i maszynowni, z wyjątkiem wyjść ewakuacyjnych. W uzasadnionych i możliwych przypadkach unika się umieszczania bezpośrednich otworów łączących kambuzy, magazyny, suszarnie lub pomieszczenia sanitarne ogólnego użytku, o ile przepisy wyraźnie nie stanowią inaczej.

17. W przypadku statków o długości co najmniej 24 metrów między kajutami i ładowniami, maszynowniami lub kambuzami, magazynami, suszarniami lub pomieszczeniami sanitarnymi ogólnego użytku nie ma żadnych bezpośrednich przejść z wyjątkiem wyjść ewakuacyjnych; ta część grodzi oddzielająca tego rodzaju miejsca od kajut i grodzi zewnętrznych jest wykonana ze stali lub innego zatwierdzonego materiału oraz stanowi wodoszczelną i gazoszczelną przegrodę. Niniejsze postanowienie nie wyklucza możliwości umieszczenia pomieszczeń sanitarnych między dwoma kajutami.

Izolacja

18. Pomieszczenia załogi są odpowiednio izolowane; materiały wykorzystane do budowy grodzi wewnętrznych, paneli i pokryć, jak również podłóg i łączeń nadają się do takiego celu i sprzyjają zapewnieniu zdrowego otoczenia. We wszystkich pomieszczeniach załogi zapewnia się odpowiedni system odwadniający.

Inne

19. Stosowane są wszelkie użyteczne środki dla zabezpieczenia pomieszczeń załogi statków rybackich przed muchami i innymi owadami, zwłaszcza, jeśli statki te prowadzą połowy na obszarach, na których występuje duża liczba komarów.

20. Wszystkie pomieszczenia załogi posiadają niezbędne wyjścia awaryjne.

Hałas i drgania

21. Właściwa władza podejmuje działania w celu ograniczenia nadmiernego hałasu i drgań w pomieszczeniach załogi w miarę możliwości zgodnie ze stosownymi normami międzynarodowymi.

22. Dla statków o długości 24 metrów i większej właściwa władza przyjmuje w pomieszczeniach załogi normy hałasu i drgań, które zapewnią rybakom odpowiednią ochronę przed skutkami takiego hałasu i drgań, w tym przed skutkami zmęczenia spowodowanego hałasem i drganiami.

Wentylacja

23. Pomieszczenia załogi są wentylowane stosownie do warunków klimatycznych. System wentylacyjny zapewnia ciągły dopływ powietrza o odpowiednich parametrach zawsze, kiedy rybacy znajdują się na statku.

24. Stosowane są takie rozwiązania konstrukcyjne systemu wentylacji lub inne rozwiązania, aby chronić osoby niepalące przed dymem papierosowym.

25. Statki o długości co najmniej 24 metrów są wyposażone w system wentylacji pomieszczeń załogi, który jest sterowany w taki sposób, aby jakość powietrza pozostawała zadowalająca i zapewniony był wystarczający ruch powietrza we wszystkich warunkach pogodowych i klimatycznych. System wentylacyjny działa zawsze, gdy rybacy znajdują się na statku.

Ogrzewanie i klimatyzacja

26. Pomieszczenia załogi są odpowiednio ogrzewane stosownie do warunków klimatycznych.

27. Statki o długości co najmniej 24 metrów są odpowiednio ogrzewane za pośrednictwem stosownego systemu grzewczego, z wyjątkiem statków rybackich prowadzących połowy wyłącznie w klimacie tropikalnym. System grzewczy dostarcza ciepło w każdych warunkach w zależności od potrzeby i funkcjonuje podczas pobytu i pracy rybaków na pokładzie oraz wtedy, gdy wymagają tego warunki.

28. W przypadku statków o długości co najmniej 24 metrów, z wyjątkiem statków regularnie prowadzących połowy na obszarach, na których warunki klimatyczne i temperatura tego nie wymagają, zapewniona jest klimatyzacja pomieszczeń załogi, mostka kapitańskiego, kabiny radiowej oraz głównej sterowni.

Oświetlenie

29. Wszystkie pomieszczenia załogi posiadają odpowiednie oświetlenie.

30. Wszędzie tam, gdzie jest to możliwe, poza oświetleniem sztucznym pomieszczenia załogi są oświetlone światłem naturalnym. W przypadku kajut, do których dociera światło naturalne, zapewnia się środki chroniące przed nim.

31. Oprócz normalnego oświetlenia kajuty przy każdej koi znajduje się źródło światła umożliwiające czytanie.

32. W kajutach zapewnione jest oświetlenie awaryjne.

33. Jeżeli statek nie jest wyposażony w awaryjne oświetlenie w mesach, korytarzach i innych miejscach, które są lub mogą być wykorzystywane jako awaryjne drogi ewakuacyjne, wszystkie te przestrzenie posiadają stałe oświetlenie nocne.

34. W przypadku statków o długości co najmniej 24 metrów oświetlenie w pomieszczeniach załogi spełnia normy ustanowione przez właściwą władzę. W każdej części pomieszczeń załogi, w której możliwe jest swobodne poruszanie się, norma takiego oświetlenia umożliwia osobie z normalnym wzrokiem co najmniej czytanie zwykłej gazety w bezchmurny dzień.

Kajuty

Uwagi ogólne

35. W przypadku gdy konstrukcja, wymiary lub przeznaczenie statku na to pozwalają, kajuty są usytuowane w taki sposób, aby zminimalizować skutki ruchu i przyspieszenia, ale w żadnym wypadku nie znajdują się przed grodzią zderzeniową.

Powierzchnia

36. Liczba osób przypadających na jedną kajutę oraz powierzchnia na jedną osobę, z wyłączeniem przestrzeni zajmowanej przez koję i schowki, jest taka, żeby rybacy znajdujący się na statku mieli zapewnioną odpowiednią przestrzeń i komfort, z uwzględnieniem eksploatacji statku.

37. W przypadku statków o długości co najmniej 24 metrów, ale nie przekraczającej 45 metrów, powierzchnia przypadająca na jedną osobę w kajucie, z wyłączeniem koi i schowków, nie może być mniejsza niż 1,5 metra kwadratowego.

38. W przypadku statków o długości co najmniej 45 metrów, powierzchnia przypadająca na jedną osobę w kajucie, z wyłączeniem koi i schowków, nie może być mniejsza niż 2 metry kwadratowe.

39. Z zastrzeżeniem przepisów ustępu 37 i 38, właściwa władza może po przeprowadzeniu konsultacji zdecydować, że minimalna dozwolona powierzchnia przypadająca na osobę w kajucie, z wyłączeniem przestrzeni zajmowanej przez koję i schowki, nie może wynosić mniej, niż odpowiednio 1,0 i 1,5 metra kwadratowego, o ile właściwa władza jest przekonana, że jest to uzasadnione i nie spowoduje dyskomfortu rybaków.

Liczba osób w pomieszczeniu sypialnym

40. O ile przepisy wyraźnie nie stanowią inaczej, dozwolona liczba osób zajmujących każdą kajutę nie przekracza sześciu.

41. W przypadku statków o długości co najmniej 24 metrów, dozwolona liczba osób zajmujących każdą kajutę nie może być większa niż cztery. Właściwa władza może dopuścić wyjątki od tego wymogu w szczególnych przypadkach, o ile wielkość, rodzaj lub przeznaczenie statku powoduje, że wymóg ten jest nieuzasadniony lub niewykonalny.

42. O ile przepisy wyraźnie nie stanowią inaczej, jeżeli jest to możliwe, oficerowie dysponują oddzielną kajutą lub kajutami.

43. W przypadku statków o długości co najmniej 24 metrów kajuty oficerów są jednoosobowe, i w żadnym wypadku nie ma w nich więcej koi niż dwie. Właściwa władza może dopuścić wyjątki od wymogów określonych w tym ustępie w szczególnych przypadkach, o ile wielkość, rodzaj lub przeznaczenie statku powoduje, że wymogi te są nieuzasadnione lub niewykonalne.

Inne

44. Maksymalna liczba osób zakwaterowanych w kajucie musi być w sposób czytelny i trwały oznaczona w takim miejscu kajuty, w którym jest dobrze widoczna.

45. Przewidziane są odpowiednie rozmiary indywidualnych koi. Materace są wykonane z właściwych materiałów.

46. W przypadku statków o długości co najmniej 24 metrów minimalne wewnętrzne wymiary koi nie są mniejsze niż 198 na 80 cm.

47. Z zastrzeżeniem przepisów ustępu 46, właściwa władza może po przeprowadzeniu konsultacji zdecydować, że minimalne wymiary wewnętrzne koi nie są mniejsze niż 190 na 70 cm, o ile właściwa władza uzna, że jest to uzasadnione i nie spowoduje dyskomfortu rybaków.

48. Kajuty są rozplanowane i wyposażone w taki sposób, aby zapewnić optymalny komfort osobom z nich korzystającym oraz aby ułatwić utrzymanie porządku. Wyposażenie obejmuje koję, schowki o pojemności wystarczającej do przechowywania odzieży i innych rzeczy osobistych, oraz odpowiednią powierzchnię do pisania.

49. W przypadku statków o długości co najmniej 24 metrów zapewniony jest stolik do pisania oraz krzesło.

50. Kajuty są usytuowane lub wyposażone w taki sposób, aby w miarę możliwości zapewniać odpowiedni poziom prywatności mężczyznom i kobietom.

Mesy

51. Mesy są usytuowane możliwie blisko kambuza, ale w żadnym wypadku nie znajdują się przed grodzią zderzeniową.

52. Statki są wyposażone w mesy odpowiednio dostosowane do ich eksploatacji. Jeżeli przepisy wyraźnie nie stanowią inaczej, mesy są oddzielone, o ile to możliwe, od kajut.

53. W przypadku statków o długości co najmniej 24 metrów mesy są oddzielone od kajut.

54. Wymiary i wyposażenie każdej mesy odpowiadają liczbie osób, jaka może z nich korzystać w dowolnym momencie.

55. Statki o długości co najmniej 24 metrów są wyposażone w lodówkę o wystarczającej pojemności i urządzenia do przygotowywania gorących i zimnych napojów; lodówka i urządzenia są cały czas dostępne dla rybaków.

Wanny lub prysznice, toalety i umywalki

56. Stosownie do eksploatacji statku dla wszystkich osób na pokładzie przewidziane są urządzenia sanitarne, takie jak toalety, umywalki i wanny lub prysznice. Urządzenia te spełniają co najmniej minimalne normy odnoszące się do zdrowia i higieny, jak również uzasadnione normy jakości.

57. Pomieszczenia sanitarne mają właściwości, które uniemożliwiają, na ile to możliwe, zanieczyszczenie innych powierzchni. Urządzenia sanitarne umożliwiają zachowanie w uzasadnionym stopniu prywatności.

58. Wszyscy rybacy i inne osoby znajdujące się na pokładzie mają dostęp do zimnej i ciepłej wody słodkiej, w ilości umożliwiającej należytą higienę. Właściwa władza może po konsultacji ustanowić minimalną ilość dostępnej wody.

59. Zainstalowane urządzenia sanitarne są wyposażone w wentylację połączoną ze świeżym powietrzem niezależnie od jakiejkolwiek innej części pomieszczeń.

60. Wszystkie powierzchnie w pomieszczeniach sanitarnych są przystosowane do łatwego i skutecznego czyszczenia. Podłogi posiadają powłokę antypoślizgową.

61. W przypadku statków o długości co najmniej 24 metrów rybacy, którzy nie zajmują pomieszczeń wyposażonych w urządzenia sanitarne, mają dostęp do co najmniej jednej wanny lub prysznica, bądź też jednego i drugiego, a także jednej toalety i umywalki na maksymalnie każde cztery osoby.

62. Bez uszczerbku dla przepisów ustępu 61 właściwa władza może po przeprowadzeniu konsultacji zadecydować, że będzie dostępna przynajmniej jedna wanna lub prysznic, bądź też jedno i drugie, a także jedna toaleta i umywalka na maksymalnie każde sześć osób lub mniej, jak również przynajmniej jedna toaleta na maksymalnie każde osiem osób, jeżeli właściwa władza jest przekonana, że jest to uzasadnione i nie będzie miało skutków w postaci dyskomfortu dla rybaków.

Pralnie

63. W razie potrzeby dostępne są urządzenia do prania i suszenia ubrań, przy uwzględnieniu eksploatacji statku, o ile przepisy wyraźnie nie stanowią inaczej.

64. Na statkach o długości co najmniej 24 metrów dostępne są odpowiednie urządzenia do prania, suszenia i prasowania ubrań.

65. Na statkach o długości co najmniej 45 metrów dostępne są odpowiednie urządzenia do prania, suszenia i prasowania ubrań w części oddzielonej od kajut, mes i toalet; pomieszczenia te są odpowiednio wentylowane, ogrzewane i wyposażone w sznurki lub inne środki do suszenia ubrań.

Pomieszczenia dla chorych i rannych rybaków

66. Ilekroć zajdzie taka potrzeba, zapewniona jest kabina dla chorego lub rannego rybaka.

67. Statki o długości co najmniej 45 metrów są wyposażone w oddzielną izbę chorych. Miejsce takie jest odpowiednio wyposażone i utrzymywane w czystości.

Inne pomieszczenia

68. Zapewnione jest miejsce do wieszania ubrań przeciwsztormowych i innego rodzaju środki ochrony indywidualnej poza kajutami, ale w ich bezpośredniej bliskości.

Pościel, sprzęt kuchenny i inne

69. Wszyscy rybacy znajdujący się na pokładzie mają zapewnione odpowiednie przybory do jedzenia, pościel i innego rodzaju bieliznę. Koszt bielizny można jednak odzyskać jako koszt operacyjny, jeżeli tak stanowi układ zbiorowy lub umowa rybaka o pracę.

Pomieszczenia rekreacyjne

70. W przypadku statków o długości co najmniej 24 metrów wszyscy rybacy znajdujący się na pokładzie mają zapewnione odpowiednie pomieszczenia, sprzęt i usługi rekreacyjne. W stosownych przypadkach do zajęć rekreacyjnych można wykorzystać mesy.

Systemy łączności

71. Wszyscy rybacy na pokładzie mają dostęp do systemów łączności w stopniu, w jakim jest to możliwe, za rozsądną cenę, nieprzekraczającą pełnego kosztu ponoszonego przez właściciela statku rybackiego.

Kambuz i pomieszczenia do przechowywania żywności

72. Na pokładzie udostępniony jest sprzęt służący do gotowania. Jeżeli przepisy wyraźnie nie stanowią inaczej, sprzęt ten jest umiejscowiony, o ile to możliwe, w oddzielnym kambuzie.

73. Kambuz lub wydzielona część kuchenna, tam gdzie brak jest oddzielnej kuchni, mają odpowiedni rozmiar do swojego przeznaczenia, są dobrze oświetlone i wentylowane, a także odpowiednio wyposażone i utrzymywane.

74. Statki o długości co najmniej 24 metrów są wyposażone w oddzielny kambuz.

75. Butle z butanem lub propanem wykorzystywane do przygotowywania posiłków w kambuzie są przechowywane na otwartym pokładzie oraz w schowku, który chroni je przed zewnętrznymi źródłami ciepła i uderzeniami.

76. Żywność jest przechowywana w miejscu o odpowiedniej pojemności, suchym, chłodnym i dobrze wentylowanym, aby zapobiec zepsuciu zapasów oraz, o ile przepisy wyraźnie nie stanowią inaczej, w miarę możliwości, zapewnione są urządzenia chłodnicze lub inne urządzenia utrzymujące niską temperaturę.

77. Na statkach o długości co najmniej 24 metrów znajdują się magazyny zapasów żywności oraz urządzenia chłodnicze i inne urządzenia utrzymujące niską temperaturę.

Żywność i woda pitna

78. Ilość żywności i wody pitnej odpowiada liczbie rybaków, jak również okresowi i charakterowi rejsu. Ponadto żywność i woda są odpowiednie pod względem wartości odżywczej, jakości, ilości i różnorodności, z uwzględnieniem zarówno wymagań religijnych danych rybaków, jak również zwyczajów kulturowych związanych z żywnością.

79. Właściwa władza może ustanowić wymagania dotyczące minimalnych norm i ilości żywności i wody przewożonych na pokładzie.

Czystość i warunki mieszkalne

80. Pomieszczenia załogi utrzymywane są w czystości i warunkach nadających się do mieszkania oraz nie służą do przechowywania przedmiotów i zapasów, które nie stanowią osobistej własności ani nie służą bezpieczeństwu lub ratowaniu osób zamieszkujących te pomieszczenia.

81. Kambuz i urządzenia do przechowywania żywności są utrzymywane w higienicznych warunkach.

82. Odpady są przechowywane w zamkniętych, dobrze uszczelnionych pojemnikach i zawsze usuwane z miejsc, w których znajduje się żywność, gdy tylko zajdzie taka potrzeba.

Inspekcje prowadzone przez szypra lub z jego polecenia

83. W przypadku statków o długości co najmniej 24 metrów właściwa władza wymaga częstych inspekcji przeprowadzanych przez szypra lub z jego polecenia w celu zapewnienia:

a) czystych, odpowiednio przystosowanych do mieszkania i bezpiecznych oraz utrzymywanych w dobrym stanie pomieszczeń załogi;

b) wystarczających zapasów żywności i wody; oraz

c) aby kambuz i miejsca oraz sprzęt do przechowywania żywności były utrzymywane w dobrym stanie sanitarnym i technicznym.

Wyniki takich inspekcji oraz działania podejmowane, żeby wyeliminować wszelkie zidentyfikowane niedociągnięcia, są rejestrowane i udostępniane do wglądu.

Odstępstwa

84. Właściwa władza może po przeprowadzeniu konsultacji zezwolić na uchylenie przepisów niniejszego Załącznika, aby uwzględnić, bez dyskryminacji, interesy rybaków o odmiennych i odróżniających się zwyczajach religijnych i społecznych, pod warunkiem, że uchylenia takie nie będą skutkowały warunkami mniej korzystnymi niż te wynikające z zastosowania niniejszego Załącznika.