Dziennik Ustaw - rok 2019 poz. 1532

1) instalacji – rozumie się przez to instalację w rozumieniu art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2019 r. poz. 1396, 1403, 1495, 1501 i 1527), wytwarzającą co najmniej jeden produkt z sektora lub podsektora energochłonnego, określonych w załączniku nr 1 do ustawy;

2) tytule prawnym – rozumie się przez to prawo własności, prawo użytkowania wieczystego, trwały zarząd, ograniczone prawo rzeczowe albo stosunek zobowiązaniowy;

3) weryfikatorze – rozumie się przez to:

a) osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną, o której mowa w art. 3 pkt 3 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/2067 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie weryfikacji danych oraz akredytacji weryfikatorów na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 334 z 31.12.2018, str. 94),

b) osobę fizyczną, która uzyskała akredytację w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej zgodnie z rozporządzeniem, o którym mowa w lit. a.

2. Od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, zwanego dalej „Prezesem URE”, wydanych w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, przysługuje odwołanie do Sądu Okręgowego w Warszawie – sądu ochrony konkurencji i konsumentów.

3. Do postępowań w sprawie odwołania od decyzji Prezesa URE, o których mowa w ust. 2, stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1460, 1469 i 1495) o postępowaniu w sprawach z zakresu regulacji energetyki.

4. Do postanowień, na które przysługuje zażalenie, wydanych przez Prezesa URE w toku postępowań, o których mowa w ust. 1, przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. Zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.

1) posiada tytuł prawny do instalacji i eksploatuje tę instalację;

2) posiada wdrożony:

a) system zarządzania środowiskowego, o którym mowa w art. 2 pkt 13 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1221/2009 z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie dobrowolnego udziału organizacji w systemie ekozarządzania i audytu we Wspólnocie (EMAS), uchylającego rozporządzenie (WE) nr 761/2001 oraz decyzje Komisji 2001/681/WE i 2006/193/WE (Dz. Urz. UE L 342 z 22.12.2009, str. 1, z późn. zm.³⁾), lub

b) system zarządzania środowiskowego potwierdzony certyfikatem ISO 14001 wydanym przez niezależną i akredytowaną w tym zakresie jednostkę certyfikującą, lub

c) system zarządzania energią potwierdzony certyfikatem ISO 50001 wydanym przez niezależną i akredytowaną w tym zakresie jednostkę certyfikującą;

3) nie został postawiony w stan likwidacji lub wobec którego nie jest prowadzone postępowanie upadłościowe w rozumieniu ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 498, 912 i 1495) oraz postępowanie upadłościowe obejmujące likwidację majątku dłużnika prowadzone w związku z art. 449 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2019 r. poz. 243, 326 i 912);

4) nie zalega z zapłatą podatków stanowiących dochód budżetu państwa, z wyjątkiem przypadków, gdy uzyskał przewidziane prawem zwolnienie, odroczenie, rozłożenie na raty zaległości podatkowych albo podatku lub wstrzymanie w całości wykonania decyzji właściwego organu podatkowego;

5) nie zalega z zapłatą należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, z wyjątkiem przypadków, gdy zawarł umowę o odroczeniu terminu płatności albo umowę o rozłożeniu na raty należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne.

2. Maksymalny limit środków finansowych przeznaczanych na przyznanie rekompensat, o którym mowa w ust. 1, pomniejsza się o wysokość rekompensat należnych za poprzednie lata, a wypłaconych w danym roku kalendarzowym.

3. W przypadku gdy w danym roku kalendarzowym łączna wysokość rekompensat ustalona na podstawie pozytywnie rozpatrzonych wniosków o przyznanie rekompensat złożonych w danym roku kalendarzowym przekracza kwotę ustaloną zgodnie z ust. 1 i 2, wysokość rekompensat, które będą wypłacone w danym roku kalendarzowym, podlega proporcjonalnemu obniżeniu tak, aby łączna wysokość wypłacanych rekompensat w tym roku była równa maksymalnemu limitowi środków finansowych przeznaczanych na przyznanie rekompensat, o którym mowa w ust. 1, pomniejszonemu zgodnie z ust. 2.

4. Informację dotyczącą maksymalnego limitu środków finansowych przeznaczanych na przyznanie rekompensat, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki przekazuje Prezesowi URE, do dnia 15 stycznia roku kalendarzowego, w którym są przyznawane rekompensaty.

5. Prezes URE, do dnia 31 stycznia każdego roku, podaje do publicznej wiadomości w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ten organ:

1) terminową cenę uprawnień do emisji uwzględnianą przy obliczaniu rekompensat za poprzedni rok kalendarzowy;

2) maksymalny limit środków finansowych przeznaczanych na przyznanie rekompensat, o którym mowa w ust. 1, za poprzedni rok kalendarzowy.

Amaxt = Ai_t × C_t × P_t–1 × E × BO

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażona jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji w wysokości 0,88 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

P_t–1 – terminowa cena uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który przyznawane są rekompensaty;

E – wskaźnik efektywności zużycia energii elektrycznej określony w załączniku nr 2 do ustawy;

BO – produkcja referencyjna w megagramach (Mg).

2. W przypadku gdy do produktu wytwarzanego w instalacji ma zastosowanie jeden ze wskaźników efektywności zużycia energii elektrycznej określonych w załączniku nr 2 do ustawy, dla którego wartość wyrażona jest w megagramach dwutlenku węgla na megagramy (Mg CO₂/Mg) produktu, wysokość rekompensat obliczana jest według wzoru:

Amaxt = Ai_t × C_t × P_t–1 × E × BO

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażona jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji w wysokości 0,88 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę Mg CO₂/MWh;

P_{t –1} – terminowa cena uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który przyznawane są rekompensaty;

E – wskaźnik efektywności zużycia energii elektrycznej obliczany według następującego wzoru:

w którym poszczególne symbole oznaczają:

We – wskaźnik efektywności zużycia energii elektrycznej określony w załączniku nr 2 do ustawy;

Ep – stosunek odpowiednich emisji pośrednich określanych dla każdego z produktów w okresie odniesienia, który odpowiada okresowi, dla którego określana jest produkcja referencyjna, do sumy wszystkich emisji bezpośrednich i odpowiednich emisji pośrednich obliczonych zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych;

Ie – przeciętna wartość intensywności emisji w wysokości 0,465 megagrama dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

BO – produkcja referencyjna w megagramach (Mg).

3. W przypadku gdy do produktu wytwarzanego w instalacji nie ma zastosowania żaden ze wskaźników efektywności zużycia energii elektrycznej określonych w załączniku nr 2 do ustawy, wysokość rekompensat obliczana jest według wzoru:

Amaxt = Ai_t × C_t × P_t–1 × EF × BEC

w którym poszczególne symbole oznaczają:

Amaxt – wysokość rekompensat dla instalacji;

Ai_t – intensywność pomocy wyrażona jako ułamek 0,75;

C_t – wskaźnik emisji w wysokości 0,88 megagramów dwutlenku węgla na megawatogodzinę (Mg CO₂/MWh);

P_t-1 – terminowa cena uprawnień do emisji dla roku kalendarzowego, za który przyznawane są rekompensaty;

EF – wskaźnik efektywności zużycia rezerwowej energii elektrycznej w wysokości 80%;

BEC – referencyjne zużycie energii elektrycznej w megawatogodzinach (MWh).

4. Przez produkcję referencyjną, o której mowa w ust. 1 i 2, rozumie się wyrażoną w megagramach (Mg):

1) średnią roczną wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji z co najmniej sześciu lat z okresu 2005–2011, jeżeli instalacja ta była eksploatowana w każdym roku kalendarzowym w tym okresie, albo

2) średnią roczną wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji z trzech kolejnych lat kalendarzowych, począwszy od drugiego roku kalendarzowego eksploatacji instalacji, jeżeli instalacja ta była eksploatowana przez co najmniej cztery następujące po sobie lata poprzedzające rok kalendarzowy, za który są przyznawane rekompensaty, albo

3) średnią roczną wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów określonych w załączniku nr 1 do ustawy, w instalacji z całego okresu jej eksploatacji, jeśli instalacja była eksploatowana przez co najmniej jeden rok w okresie poprzedzającym rok, za który przyznawane są rekompensaty, ale nie dłużej niż przez cztery następujące po sobie lata poprzedzające rok, za który przyznawane są rekompensaty, albo

4) roczną wielkość produkcji produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji, jeżeli instalacja ta nie była eksploatowana przez co najmniej jeden rok w okresie poprzedzającym rok kalendarzowy, za który przyznawane są rekompensaty.

5. Przez referencyjne zużycie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 3, rozumie się wyrażone w megawatogodzinach (MWh):

1) średnie roczne zużycie energii elektrycznej na produkcję produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji z co najmniej sześciu lat z okresu 2005–2011, jeżeli instalacja ta była eksploatowana w każdym roku kalendarzowym w tym okresie, albo

2) średnie roczne zużycie energii elektrycznej na produkcję produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji z trzech kolejnych lat kalendarzowych, począwszy od drugiego roku kalendarzowego eksploatacji instalacji, jeżeli instalacja była eksploatowana przez co najmniej cztery następujące po sobie lata poprzedzające rok kalendarzowy, za który są przyznawane rekompensaty, albo

3) średnie roczne zużycie energii elektrycznej na produkcję produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów określonych w załączniku nr 1 do ustawy, w instalacji z całego okresu jej eksploatacji, jeżeli instalacja była eksploatowana przez co najmniej jeden rok w okresie poprzedzającym rok, za który przyznawane są rekompensaty, ale nie dłużej niż przez cztery następujące po sobie lata poprzedzające rok, za który przyznawane są rekompensaty, albo

4) roczne zużycie energii elektrycznej na produkcję produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji, jeżeli instalacja ta nie była eksploatowana przez co najmniej jeden rok w okresie poprzedzającym rok kalendarzowy, za który są przyznawane rekompensaty.

6. Przez terminową cenę uprawnień do emisji, o której mowa w ust. 1–3, rozumie się średnią arytmetyczną dziennych cen zamknięcia dla kontraktów terminowych uprawnień do wprowadzenia do powietrza ekwiwalentu, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1447 i 1501), dwutlenku węgla (CO₂) utworzonych w ramach systemu, który służy do rozliczania wielkości emisji, i którymi można rozporządzać w Unii Europejskiej na zasadach określonych w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, wykonywanych przez dostawę w grudniu roku, za który przyznawane są rekompensaty, na giełdach Intercontinental Exchange oraz European Energy Exchange, w dniach od 1 stycznia do 31 grudnia roku poprzedzającego dany rok kalendarzowy, za który przyznawane są rekompensaty. Terminową cenę uprawnień do emisji przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z dnia notowania kontraktów terminowych uprawnień do wprowadzania do powietrza ekwiwalentu, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji.

7. W przypadku, o którym mowa w ust. 3:

1) wysokość rekompensat oblicza się wyłącznie dla produktów zaliczanych do sektorów i podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy;

2) ilość energii elektrycznej zużytej do wytworzenia produktów zaliczanych do sektorów i podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy określa się na podstawie wskaźników technologicznych umożliwiających oszacowanie zużycia energii elektrycznej na wytworzenie danego produktu lub proporcjonalnie do ilości wytwarzanego produktu odniesionej do całkowitej produkcji danej instalacji lub na podstawie rzeczywistego zużycia energii elektrycznej.

8. Wysokość rekompensat obliczona zgodnie z ust. 1–3 jest pomniejszana o kwotę odpowiadającą procentowemu udziałowi zużycia w instalacji energii elektrycznej wytworzonej na własne potrzeby przez podmiot posiadający tytuł prawny do władania tą instalacją w celu jej eksploatacji oraz energii elektrycznej zakupionej na podstawie umowy sprzedaży energii elektrycznej zawartej z przedsiębiorstwem energetycznym wykonującym działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii elektrycznej, jeśli energia ta została wytworzona:

1) poza instalacją, o której mowa w art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, lub

2) w instalacji, o której mowa w art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, w której są spalane biomasa wspólnie z innymi paliwami, w odniesieniu do części energii elektrycznej odpowiadającej udziałowi energii chemicznej biomasy w energii chemicznej całości paliwa zużywanego do wytwarzania energii elektrycznej, obliczanej na podstawie rzeczywistych wartości opałowych tych paliw

– w całkowitym zużyciu energii elektrycznej w instalacji w roku poprzedzającym rok kalendarzowy, za które przyznawane są rekompensaty.

9. Wysokość rekompensat obliczona zgodnie z ust. 1–3 jest pomniejszana o kwotę stanowiącą równowartość rekompensat obliczonych zgodnie ze wzorem określonym w ust. 3, dla roku kalendarzowego, za który przyznawane są rekompensaty, przyjmując referencyjne zużycie energii elektrycznej w wysokości 1 gigawatogodziny (GWh).

1) miała miejsce co najmniej jedna zmiana fizyczna w odniesieniu do konfiguracji technicznej i funkcjonowania instalacji, inna niż zwykła wymiana istniejącej linii produkcyjnej, oraz

2) w wyniku dokonanej zmiany fizycznej w instalacji lub kilku zmian fizycznych w instalacji może ona funkcjonować przy zdolności produkcyjnej co najmniej 10% wyższej od wyjściowej zdolności produkcyjnej

– produkcję referencyjną lub referencyjne zużycie energii elektrycznej przypisane do instalacji zwiększa się proporcjonalnie do tego zwiększenia zdolności produkcyjnej, zwanego dalej „znaczącym zwiększeniem zdolności produkcyjnej”.

2. Wyjściową zdolność produkcyjną instalacji, o której mowa w ust. 1, określa się na podstawie średniej z dwóch największych miesięcznych wielkości produkcji w ciągu pierwszych 6 miesięcy okresu, na podstawie którego wyznaczono dla tej instalacji produkcję referencyjną zgodnie z art. 7 ust. 4.

3. Zdolność produkcyjna instalacji po znaczącym zwiększeniu zdolności produkcyjnej jest uznawana za wyjściową zdolność produkcyjną tej instalacji.

1) nie mniej niż 50% i mniej niż 75% – wysokość rekompensat obliczana zgodnie z art. 7 ust. 1–3 jest zmniejszana o 50%;

2) nie mniej niż 75% i mniej niż 90% – wysokość rekompensat obliczana zgodnie z art. 7 ust. 1–3 jest zmniejszana o 75%;

3) co najmniej 90% – rekompensat nie przyznaje się.

2. Wnioskodawca składa wniosek o przyznanie rekompensat, zwany dalej „wnioskiem”, w terminie do dnia 31 marca roku następującego po roku kalendarzowym, za który są przyznawane rekompensaty, zgodnie z wzorem określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 10, na formularzu dostępnym w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego Prezesa URE, wraz z załącznikami. Wniosek składa się w formie pisemnej w postaci papierowej oraz w postaci elektronicznej umożliwiającej przetwarzanie zawartych w nim danych. Wniosek dotyczy produkcji produktów z sektorów i podsektorów energochłonnych wytwarzanych we wszystkich instalacjach, w odniesieniu do których wnioskodawca ubiega się o przyznanie rekompensat.

3. Wniosek zawiera:

1) oznaczenie wnioskodawcy i jego siedziby lub miejsca zamieszkania;

2) numer identyfikacji podatkowej wnioskodawcy (NIP), określenie wielkości wnioskodawcy zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającym niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. Urz. UE L 187 z 26.06.2014, str. 1, z późn. zm.⁴⁾), formę prawną wnioskodawcy, identyfikator gminy, w której wnioskodawca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę, oraz klasę PKD, w związku z którą podmiot ubiega się o pomoc publiczną;

3) dane dotyczące każdej instalacji, w odniesieniu do której wnioskodawca ubiega się o przyznanie rekompensat, obejmujące informacje o:

a) produkcie lub produktach zaliczanych do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy wraz z przypisaną do każdego z tych produktów wartością produkcji referencyjnej i wartością referencyjnego zużycia energii elektrycznej dla każdego roku kalendarzowego, na podstawie którego określono produkcję referencyjną lub referencyjne zużycie energii elektrycznej, wraz z zastosowanym wskaźnikiem efektywności zużycia energii elektrycznej określonym w załączniku nr 2 do ustawy lub wskaźnikiem efektywności zużycia rezerwowej energii elektrycznej,

b) wyjściowej zdolności produkcyjnej określonej zgodnie z art. 8 ust. 2 lub 3,

c) procentowym udziale zużycia energii elektrycznej, o którym mowa w art. 7 ust. 8,

d) poziomie produkcji produktów z sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w każdym roku kalendarzowym eksploatacji instalacji, począwszy od pierwszego roku następującego po okresie, na podstawie którego wyznaczana jest produkcja referencyjna instalacji, do roku kalendarzowego, którego dotyczy wniosek włącznie,

e) poziomie zużycia energii elektrycznej na produkcję każdego produktu zaliczanego do sektorów lub podsektorów energochłonnych określonych w załączniku nr 1 do ustawy w każdym roku kalendarzowym eksploatacji instalacji, począwszy od pierwszego roku następującego po okresie, na podstawie którego wyznaczane jest referencyjne zużycie energii elektrycznej instalacji, do roku kalendarzowego, którego dotyczy wniosek włącznie,

f) stosunku odpowiednich emisji pośrednich określanych dla każdego z produktów w okresie odniesienia, który odpowiada okresowi, na podstawie którego jest określana produkcja referencyjna instalacji, do sumy wszystkich emisji bezpośrednich i odpowiednich emisji pośrednich obliczonych zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych;

4) wskazanie tytułu prawnego do instalacji, którą eksploatuje;

5) numer rachunku bankowego, na który ma zostać dokonana wypłata rekompensat.

4. Jeżeli w instalacji nastąpiło znaczące zwiększenie zdolności produkcyjnej, wniosek może zawierać informację o znaczącym zwiększeniu zdolności produkcyjnej zgodnie z art. 8 ust. 1.

5. Do wniosku dołącza się:

1) dokumenty lub ich kopie potwierdzające posiadanie przez wnioskodawcę tytułu prawnego do instalacji, którą eksploatuje;

2) dokumenty lub ich kopie potwierdzające spełnianie przez wnioskodawcę warunku, o którym mowa w art. 5 pkt 2;

3) oświadczenie wnioskodawcy o spełnianiu przez wnioskodawcę warunków uprawniających do przyznania rekompensat, o treści:

„Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1600 i 2077 oraz z 2019 r. poz. 730, 858, 870 i 1135) oświadczam, że:

– dane zawarte we wniosku i załącznikach do niego o przyznanie rekompensat są zgodne z prawdą;

– znane mi są i spełniam warunki uprawniające do przyznania rekompensat wynikające z ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych.”; klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń;

4) oświadczenie wnioskodawcy:

a) że nie został postawiony w stan likwidacji oraz że wobec niego nie jest prowadzone postępowanie upadłościowe w rozumieniu ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe oraz postępowanie upadłościowe obejmujące likwidację majątku dłużnika prowadzone w związku z art. 449 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne,

b) że nie uzyskał innej pomocy publicznej, pomocy de minimis lub innego rodzaju finansowania pochodzącego z budżetu Unii Europejskiej, przyznanych na pokrycie tych samych kosztów kwalifikowanych, co objęte wnioskiem;

5) zaświadczenia właściwych organów potwierdzające spełnienie warunku, o którym mowa w art. 5 pkt 4 i 5;

6) opinię weryfikatora dotyczącą poprawności, wiarygodności oraz dokładności danych zawartych we wniosku, wraz z metodyką zbierania danych zawartych we wniosku;

7) dokumenty lub ich kopie stanowiące podstawę do określenia danych, o których mowa w ust. 3 pkt 3.

6. W przypadku gdy wniosek zawiera informację, o której mowa w ust. 4:

1) do wniosku załącza się dokumentację potwierdzającą znaczące zwiększenie zdolności produkcyjnej w instalacji;

2) opinia, o której mowa w ust. 5 pkt 6, potwierdza znaczące zwiększenie zdolności produkcyjnej w instalacji.

7. Wniosek wraz z załącznikami, o których mowa w ust. 5 pkt 1–5 i 7 oraz ust. 6 pkt 1, podlega weryfikacji przez weryfikatora w zakresie poprawności, wiarygodności oraz dokładności zawartych w nim danych. Z przeprowadzonej weryfikacji sporządza się opinię. Koszty weryfikacji ponosi wnioskodawca.

8. Informacje zawarte we wniosku są przedmiotem weryfikacji przez Prezesa URE w zakresie ich poprawności, wiarygodności oraz dokładności i na ich podstawie jest określana wysokość przyznawanych rekompensat lub wydawana jest decyzja o odmowie przyznania rekompensat.

9. W przypadku gdy wniosek nie zawiera informacji, o których mowa w ust. 3, lub wnioskodawca nie dołączył dokumentów, o których mowa w ust. 5 lub 6, albo wniosek przekazany w postaci elektronicznej zawiera informacje inne niż wniosek złożony w postaci papierowej, Prezes URE wzywa wnioskodawcę odpowiednio do uzupełnienia wniosku lub usunięcia rozbieżności w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania. W przypadku nieuzupełnienia wniosku lub nieusunięcia rozbieżności w wyznaczonym terminie Prezes URE pozostawia wniosek bez rozpatrzenia, o czym informuje wnioskodawcę.

10. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia:

1) wzór wniosku oraz jego format umożliwiający przetwarzanie danych oraz format załączników do wniosku,

2) szczegółowy zakres danych dotyczących instalacji, o których mowa w ust. 3 pkt 3, oraz sposób obliczania tych danych,

3) zakres dokumentacji stanowiącej podstawę do obliczania danych dotyczących instalacji, o których mowa w ust. 3 pkt 3, oraz sposób gromadzenia tych danych,

4) zakres dokumentacji potwierdzającej spełnienie kryteriów znaczącego zwiększenia zdolności produkcyjnej,

5) szczegółowy zakres opinii sporządzanej przez weryfikatora

– mając na uwadze konieczność zapewnienia, że rekompensaty są przyznawane na podstawie rzetelnych i wiarygodnych informacji oraz dokumentów.

2. W decyzji o przyznaniu rekompensat Prezes URE określa wysokość przyznanych rekompensat.

3. Prezes URE jest podmiotem udzielającym pomocy publicznej w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2018 r. poz. 362 oraz z 2019 r. poz. 730 i 1063), w odniesieniu do pomocy publicznej udzielanej na podstawie ustawy.

4. Prezes URE, do dnia 7 października danego roku kalendarzowego, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw gospodarki oraz Bankowi Gospodarstwa Krajowego, zwanemu dalej „Bankiem”, w postaci elektronicznej umożliwiającej przetwarzanie zawartych w nim danych, wykaz podmiotów, którym przyznano rekompensaty w tym roku kalendarzowym.

5. Wykaz, o którym mowa w ust. 4, zawiera w szczególności:

1) oznaczenie podmiotów i ich siedzib lub miejsc zamieszkania;

2) wysokość rekompensat przyznanych poszczególnym podmiotom;

3) numery rachunków bankowych, na które ma zostać dokonana wypłata rekompensat poszczególnym podmiotom.

6. Rekompensaty są wypłacane jednorazowo przez Bank z Funduszu Rekompensat Pośrednich Kosztów Emisji, o którym mowa w art. 21 ust. 1, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wykazu, o którym mowa w ust. 4.

7. Prezes URE, do dnia 31 grudnia danego roku kalendarzowego, podaje do publicznej wiadomości w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ten organ informację o łącznej wysokości przyznanych rekompensat za poprzedni rok kalendarzowy, w podziale na poszczególne sektory i podsektory energochłonne określone w załączniku nr 1 do ustawy.

2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy podmiotu, który przeniósł produkcję danej instalacji na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Szwajcarii lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

1) bez spełnienia warunków określonych w art. 5 lub

2) w wysokości wyższej niż należna, lub

3) podmiotowi, który zaprzestał produkcji w instalacji, w okresie 2 lat następujących po roku kalendarzowym, w którym zostały mu przyznane rekompensaty, chyba że podmiot wykaże, że zaprzestanie produkcji wynika z przeniesienia jej na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Szwajcarii lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym

– podlegają zwrotowi.

2. Prezes URE odstępuje od wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, jeżeli:

1) wnioskodawca poinformował Prezesa URE o podaniu we wniosku nieprawdziwych danych, zanim wnioskodawcy zostało doręczone zawiadomienie o wszczęciu postępowania w tej sprawie, oraz

2) wnioskodawca dokonał, w terminie 14 dni od dnia poinformowania Prezesa URE o podaniu we wniosku nieprawdziwych danych, zwrotu rekompensaty przekraczającej należną kwotę wraz z odsetkami obliczonymi zgodnie z art. 14, na rachunek Banku.

2. Podmiot inny niż wnioskodawca jest obowiązany, na żądanie Prezesa URE, w toku postępowania, o którym mowa w art. 4 ust. 1, do przedstawienia informacji lub dokumentów będących w posiadaniu tego podmiotu, niezbędnych do weryfikacji danych przedstawionych przez wnioskodawcę we wniosku i załącznikach do niego, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych i innych informacji prawnie chronionych.

2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności:

1) oznaczenie podmiotów, którym przyznano rekompensaty, oraz wykaz instalacji, dla których przyznano rekompensaty;

2) sektory lub podsektory energochłonne określone w załączniku nr 1 do ustawy, w których działalność prowadzą podmioty, którym przyznano rekompensaty;

3) rok kalendarzowy, za który przyznawane są rekompensaty, i rok kalendarzowy, w którym zostały wypłacone;

4) produkcję referencyjną instalacji, którym przyznano rekompensaty, w danym sektorze lub podsektorze energochłonnym określonym w załączniku nr 1 do ustawy;

5) informacje o znaczącym zwiększeniu zdolności produkcyjnej w danej instalacji;

6) informacje o rocznej produkcji instalacji w sektorze lub podsektorze energochłonnym określonym w załączniku nr 1 do ustawy dla każdego roku kalendarzowego, na podstawie którego określono produkcję referencyjną, dla danej instalacji;

7) wielkość produkcji produktu należącego do sektora lub podsektora energochłonnego określonego w załączniku nr 1 do ustawy w instalacji dla każdego roku kalendarzowego, za który przyznano rekompensaty;

8) referencyjne zużycie energii elektrycznej w każdej z instalacji;

9) roczne zużycie energii elektrycznej dla każdego roku kalendarzowego, na podstawie którego określono referencyjne zużycie energii elektrycznej dla każdej z instalacji;

10) roczne zużycie energii elektrycznej w każdej z instalacji w roku kalendarzowym, za który przyznano rekompensaty;

11) terminową cenę uprawnień do emisji wykorzystaną do obliczenia wysokości przyznanych rekompensat;

12) intensywność pomocy określoną w art. 7 ust. 1–3;

13) wskaźnik emisji określony w art. 7 ust. 1–3.

3. Prezes URE przechowuje dokumentację dotyczącą postępowania w sprawie przyznania, zwrotu rekompensat lub zakazu ubiegania się o przyznanie rekompensat przez 10 lat od dnia wypłaty rekompensat.

4. Rada Ministrów, na wniosek Prezesa URE, przyjmuje sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, do dnia 31 stycznia roku następującego po roku kalendarzowym, którego dotyczy to sprawozdanie.

5. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów przekazuje Komisji Europejskiej przyjęte przez Radę Ministrów sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, do dnia 31 marca roku następującego po roku kalendarzowym, którego dotyczy sprawozdanie.

2. Dysponentem Funduszu jest minister właściwy do spraw gospodarki.

3. Obsługę bankową Funduszu prowadzi Bank.

1) środki ze sprzedaży w drodze aukcji uprawnień do emisji, o których mowa w art. 49 ust. 2c ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych;

2) odsetki od wolnych środków Funduszu przekazanych w zarządzanie zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869);

3) środki stanowiące zwroty rekompensat dokonywane na podstawie decyzji, o której mowa w art. 15;

4) inne przychody.

1) wypłatę rekompensat;

2) wypłatę wynagrodzenia Banku za wykonywanie czynności, o których mowa w art. 21 ust. 3 oraz art. 25.

2. Dysponent Funduszu sporządza sprawozdanie z wykonania rocznego planu finansowego Funduszu z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie art. 41 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych i przekazuje je do ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

1) we wniosku o przyznanie rekompensaty podał nieprawdziwe informacje i uzyskał rekompensaty:

a) nie spełniając warunków przewidzianych przepisami ustawy, lub

b) w kwocie wyższej niż należna;

2) wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 19, nie zapewnił wglądu do ksiąg rachunkowych lub odmówił udzielenia informacji lub przedłożenia dokumentów.

2. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, nakłada Prezes URE w drodze decyzji.

3. Wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, w przypadku:

1) wnioskodawcy, któremu zostały przyznane rekompensaty – nie może być wyższa niż dwukrotność bezpodstawnie uzyskanych rekompensat;

2) podmiotu innego niż wnioskodawca – wynosi 10 000 zł.

4. Karę pieniężną wnosi się na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

5. Wpływy z kar pieniężnych stanowią dochód budżetu państwa.

6. Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja Prezesa URE o wymierzeniu kary pieniężnej stała się prawomocna.

7. Kary pieniężne, o których mowa w ust. 1, podlegają egzekucji w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

„2c. 25% środków uzyskanych ze sprzedaży w drodze aukcji uprawnień do emisji, z wyłączeniem środków, o których mowa w ust. 2a, począwszy od dnia 1 stycznia 2020 r., nie więcej niż 1766,9 mln zł w 2020 r. i nie więcej niż 988,18 mln zł w 2021 r., przekazuje się do Funduszu Rekompensat Pośrednich Kosztów Emisji, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych (Dz. U. poz. 1532).”.

1) w art. 6 dodaje się ust. 6–10 w brzmieniu:

„6. Odbiorca końcowy będący podmiotem, o którym mowa w art. 2 ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych (Dz. U. poz. 1532), zwanej dalej „ustawą o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych”, w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie tej ustawy, może złożyć przedsiębiorstwu energetycznemu wykonującemu działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną, z którym w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 czerwca 2019 r. miał zawartą umowę sprzedaży energii elektrycznej lub umowę kompleksową, oświadczenie o zrzeczeniu się uprawnienia do stosowania cen i stawek opłat za energię elektryczną, o których mowa w art. 5 ust. 1.

7. W przypadku gdy przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną do dnia złożenia oświadczenia, o którym mowa w ust. 6:

1) dostosowało ceny i stawki opłat za energię elektryczną, zgodnie z art. 5 ust. 1, odbiorca końcowy, o którym mowa w ust. 6, który złożył oświadczenie zgodnie z ust. 6, jest obowiązany do zwrotu kwoty obliczonej zgodnie z ust. 8 temu przedsiębiorstwu energetycznemu;

2) nie dostosowało cen i stawek opłat za energię elektryczną, zgodnie z art. 5 ust. 1, przedsiębiorstwo to jest zwolnione z obowiązku, o którym mowa w art. 5 ust. 1, w stosunku do odbiorcy końcowego, o którym mowa w ust. 6, który złożył oświadczenie zgodnie z ust. 6.

8. Kwotę, jaką obowiązany jest zwrócić odbiorca końcowy, o którym mowa w ust. 6, w przypadku, o którym mowa w ust. 7 pkt 1, oblicza się jako iloczyn wolumenu energii elektrycznej zakupionej i zużytej na własne potrzeby tego odbiorcy w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 czerwca 2019 r. oraz różnicy ceny stosowanej w okresie poprzedzającym zmianę umowy energii elektrycznej lub umowy kompleksowej dokonaną zgodnie z art. 6 i ceny stosowanej zgodnie z art. 5 ust. 1. Kwotę, o której mowa w zdaniu pierwszym, powiększa się o różnicę pomiędzy stawkami opłat za energię elektryczną stosowanymi w okresie przed dostosowaniem tej umowy oraz stawkami opłat za energię elektryczną stosowanymi zgodnie z art. 5 ust. 1.

9. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną, któremu odbiorca końcowy, o którym mowa w ust. 6, złożył oświadczenie zgodnie z ust. 6, przekazuje temu odbiorcy informację o kwocie podlegającej zwrotowi obliczonej zgodnie z ust. 8, w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego oświadczenia.

10. Odbiorca końcowy, który złożył oświadczenie zgodnie z ust. 6, dokonuje zwrotu, o którym mowa w ust. 8, w terminie 14 dni od dnia otrzymania od przedsiębiorstwa energetycznego wykonującego działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną informacji, o której mowa w ust. 9.”;

2) w art. 7 dodaje się ust. 7–9 w brzmieniu:

„7. Odbiorca końcowy będący podmiotem, o którym mowa w art. 2 ustawy o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych, będący odbiorcą końcowym, o którym mowa w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie tej ustawy, może złożyć zarządcy rozliczeń cen oświadczenie o zrzeczeniu się uprawnienia do wypłaty kwoty różnicy ceny w odniesieniu do energii elektrycznej zużytej za okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 czerwca 2019 r.

8. Odbiorca końcowy, o którym mowa w ust. 7, będący podmiotem, który złożył oświadczenie zgodnie z ust. 7, nie jest uprawniony do wystąpienia do zarządcy rozliczeń cen o wypłatę kwoty różnicy ceny w odniesieniu do energii elektrycznej zużytej za okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 czerwca 2019 r.

9. Przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną nie jest uprawnione do wystąpienia do zarządcy rozliczeń cen o wypłatę kwoty różnicy ceny w odniesieniu do energii elektrycznej zużytej przez odbiorców końcowych, o których mowa w ust. 7, którzy złożyli oświadczenie, o którym mowa w art. 6 ust. 6.”.

2. Maksymalny limit środków finansowych, o którym mowa w art. 6 ust. 1, przeznaczony na przyznanie rekompensat za:

1) 2019 r. – wynosi 890 000 000,00 zł;

2) 2020 r. – wynosi 890 000 000,00 zł.

2. Do wniosku o przyznanie rekompensat za 2019 rok załącza się:

1) kopie oświadczeń, o których mowa w art. 6 ust. 6 lub art. 7 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 28, wraz z potwierdzeniem ich otrzymania odpowiednio przez przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną lub Zarządcę Rozliczeń S.A., o którym mowa w rozdziale 7 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1571 i 2538);

2) dokumenty potwierdzające dokonanie zwrotu kwoty obliczonej zgodnie z art. 6 ust. 8 ustawy zmienianej w art. 28.

2. W przypadku wydania decyzji Komisji Europejskiej o braku zgodności pomocy publicznej przewidzianej w niniejszej ustawie z rynkiem wewnętrznym, środki zgromadzone w Funduszu podlegają zwrotowi do budżetu państwa, z wyjątkiem środków, o których mowa w art. 23 pkt 2.

1) 2019 r. – 0,00 zł;

2) 2020 r. – 890 000 000,00 zł;

3) 2021 r. – 890 000 000,00 zł;

4) 2022 r. – 1 766 899 008,00 zł;

5) 2023 r. – 988 183 845,00 zł;

6) 2024 r. – 1 044 275 877,00 zł;

7) 2025 r. – 1 195 899 651,00 zł;

8) 2026 r. – 1 423 554 421,50 zł;

9) 2027 r. – 1 619 000 095,50 zł;

10) 2028 r. – 1 553 486 355,00 zł.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki monitoruje wykorzystanie limitu wydatków, o którym mowa w ust. 1.

3. Mechanizm korygujący jest wdrażany zgodnie z art. 6 ust. 3 przez Prezesa URE.

1) 2019 r. – 0,00 zł;

2) 2020 r. – 60 000,00 zł;

3) 2021 r. – 60 000,00 zł;

4) 2022 r. – 60 000,00 zł;

5) 2023 r. – 60 000,00 zł;

6) 2024 r. – 60 000,00 zł;

7) 2025 r. – 60 000,00 zł;

8) 2026 r. – 60 000,00 zł;

9) 2027 r. – 60 000,00 zł;

10) 2028 r. – 60 000,00 zł.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki monitoruje wykorzystanie limitu wydatków, o którym mowa w ust. 1, oraz wdraża mechanizmy korygujące, o których mowa w ust. 3.

3. W przypadku gdy wielkość wydatków po pierwszym półroczu danego roku budżetowego wyniesie więcej niż 65% limitu wydatków przewidzianych na dany rok, dysponent środków obniża wielkość środków przeznaczonych na wydatki w drugim półroczu o kwotę stanowiącą różnicę między wielkością tego limitu a kwotą przekroczenia wydatków.

4. W przypadku gdy wielkość wydatków w poszczególnych miesiącach jest zgodna z planem finansowym, przepisu ust. 3 nie stosuje się.

1) 2019 r. – 2 069 800,00 zł;

2) 2020 r. – 2 093 300,00 zł;

3) 2021 r. – 2 144 400,00 zł;

4) 2022 r. – 2 196 700,00 zł;

5) 2023 r. – 2 250 200,00 zł;

6) 2024 r. – 2 305 100,00 zł;

7) 2025 r. – 2 361 300,00 zł;

8) 2026 r. – 2 418 900,00 zł;

9) 2027 r. – 2 477 900,00 zł;

10) 2028 r. – 2 538 400,00 zł.

2. Prezes URE monitoruje wykorzystanie limitu wydatków, o którym mowa w ust. 1, oraz wdraża mechanizmy korygujące, o których mowa w ust. 3.

3. W przypadku gdy wielkość wydatków po pierwszym półroczu danego roku budżetowego wyniesie więcej niż 65% limitu wydatków przewidzianych na dany rok, dysponent środków obniża wielkość środków przeznaczonych na wydatki w drugim półroczu o kwotę stanowiącą różnicę między wielkością tego limitu a kwotą przekroczenia wydatków.

4. W przypadku gdy wielkość wydatków w poszczególnych miesiącach jest zgodna z planem finansowym, przepisu ust. 3 nie stosuje się.

1) 2019 r. – 0,00 zł;

2) 2020 r. – 390 000,00 zł;

3) 2021 r. – 390 000,00 zł;

4) 2022 r. – 390 000,00 zł;

5) 2023 r. – 390 000,00 zł;

6) 2024 r. – 390 000,00 zł;

7) 2025 r. – 390 000,00 zł;

8) 2026 r. – 390 000,00 zł;

9) 2027 r. – 390 000,00 zł;

10) 2028 r. – 390 000,00 zł.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki monitoruje wykorzystanie limitu wydatków, o którym mowa w ust. 1, oraz wdraża mechanizmy korygujące, o których mowa w ust. 3.

3. W przypadku gdy wielkość wydatków po pierwszym półroczu danego roku budżetowego wyniesie więcej niż 65% limitu wydatków przewidzianych na dany rok, dysponent środków obniża wielkość środków przeznaczonych na wydatki w drugim półroczu o kwotę stanowiącą różnicę między wielkością tego limitu a kwotą przekroczenia wydatków.

4. W przypadku gdy wielkość wydatków w poszczególnych miesiącach jest zgodna z planem finansowym, przepisu ust. 3 nie stosuje się.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Duda

¹⁾ Niniejsza ustawa w zakresie swojej regulacji wdraża art. 10a ust. 6 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz. Urz. UE L 275 z 25.10.2003, str. 32, z późn. zm. - Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 7, str. 631).

²⁾ Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych oraz ustawę z dnia 28 grudnia 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw.

³⁾ Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 158 z 10.06.2013, str. 1, Dz. Urz. UE L 222 z 29.08.2017, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 325 z 20.12.2018, str. 18.

⁴⁾ Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 329 z 15.12.2015, str. 28, Dz. Urz. UE L 149 z 07.06.2016, str. 10, Dz. Urz. UE L 156 z 14.06.2017, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 236 z 14.09.2017, str. 28.

⁵⁾ Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 302 z 01.11.2006, str. 10, Dz. Urz. UE L 407 z 30.12.2006, str. 1, Dz. Urz. UE L 82 z 25.03.2008, str. 1, Dz. Urz. UE L 313 z 22.11.2008, str. 1, Dz. Urz. UE L 81 z 27.03.2009, str. 15, Dz. Urz. UE L 308 z 24.11.2009, str. 5, Dz. Urz. UE L 109 z 12.04.2014, str. 14, Dz. Urz. UE L 325 z 10.12.2015, str. 1, Dz. Urz. UE L 51 z 26.02.2016, str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 327 z 02.12.2016, str. 19.

Załączniki do ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. (poz. 1532)

Załącznik nr 1

WYKAZ SEKTORÓW I PODSEKTORÓW ENERGOCHŁONNYCH

Załącznik nr 2

WSKAŹNIKI EFEKTYWNOŚCI ZUŻYCIA ENERGII ELEKTRYCZNEJ W ODNIESIENIU DO PRODUKTÓW Z SEKTORÓW LUB PODSEKTORÓW ENERGOCHŁONNYCH

Dla produktów, w przypadku których stwierdzono zamienność energii elektrycznej i paliw, wskaźnik emisyjności wyrażony jest w tCO2.