Dziennik Ustaw - rok 2018 poz. 325

Na podstawie art. 57 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2017 r. poz. 1855 oraz z 2018 r. poz. 50) zarządza się, co następuje:

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi: K. Jurgiel

¹⁾ Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej - rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 13 grudnia 2017 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. poz. 2325).

Załącznik do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi
z dnia 2 lutego 2018 r. (poz. 325)

PROGRAM MAJĄCY NA CELU POSZERZENIE WIEDZY O RYZYKU WYSTĄPIENIA PRZEWLEKŁEJ WYNISZCZAJĄCEJ CHOROBY (CWD) JELENIOWATYCH NA LATA 2018–2020

1. Identyfikacja programu mającego na celu poszerzenie wiedzy o ryzyku wystąpienia przewlekłej wyniszczającej choroby (CWD) jeleniowatych

Państwo członkowskie: Rzeczpospolita Polska

Choroba: przewlekła wyniszczająca choroba (CWD) jeleniowatych

Okres realizacji: 2018–2020

2. Opis programu mającego na celu poszerzenie wiedzy o ryzyku wystąpienia przewlekłej wyniszczającej choroby (CWD) jeleniowatych na lata 2018–2020

Celem realizacji programu mającego na celu poszerzenie wiedzy o ryzyku wystąpienia przewlekłej wyniszczającej choroby (CWD) jeleniowatych na lata 2018–2020, zwanego dalej „Programem”, jest potwierdzenie lub wykluczenie obecności przewlekłej wyniszczającej choroby (CWD – chronic wasting disease) jeleniowatych w państwach, w których nie wykryto do tej pory tej choroby, w tym w Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w przypadku stwierdzenia CWD – oszacowanie częstości występowania i zasięgu geograficznego CWD. Przewlekła wyniszczająca choroba (CWD) jeleniowatych jest to TSE (wszelkie pasażowalne gąbczaste encefalopatie, z wyjątkiem postaci występujących u ludzi) atakująca jeleniowate. Korzyścią wynikającą z Programu będzie poznanie sytuacji epizootycznej tej choroby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Program jest przeprowadzany zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiającym zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych pasażowalnych gąbczastych encefalopatii (Dz. Urz. WE L 147 z 31.05.2001, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 32, str. 289, z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 999/2001”, z uwzględnieniem zmian przewidzianych w rozporządzeniu Komisji (UE) 2017/1972 z dnia 30 października 2017 r. zmieniającym załączniki I i III do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 w odniesieniu do programu nadzoru nad przewlekłą chorobą wyniszczającą u jeleniowatych w Estonii, Finlandii, na Litwie, Łotwie, w Polsce i Szwecji oraz uchylającym decyzję Komisji 2007/182/WE (Dz. Urz. UE L 281 z 31.10.2017, str. 14).

Zgodnie z ust. 1.1 część III rozdział A załącznika III do rozporządzenia nr 999/2001 zobowiązano 6 państw członkowskich Unii Europejskiej: Estonię, Finlandię, Łotwę, Litwę, Polskę i Szwecję do przeprowadzenia trzyletniego programu nadzoru nad CWD. Program rozpoczyna się 1 stycznia 2018 r. i trwa do 31 grudnia 2020 r. Program w tym zakresie będzie również realizowany przez 2 inne państwa należące do Europejskiego Obszaru Gospodarczego: Norwegię i Islandię.

Na podstawie ust. 1.2 część III rozdział A załącznika III do rozporządzenia nr 999/2001 w ramach Programu pobiera się próbki do badania w kierunku TSE od następujących gatunków jeleniowatych:

1) euroazjatycki renifer tundrowy (Rangifer tarandus tarandus);

2) fiński renifer leśny (Rangifer tarandus fennicus);

3) łoś (Alces alces);

4) sarna (Capreolus capreolus);

5) jeleń wirginijski (Odocoileus virginianus);

6) jeleń szlachetny (Cervus elaphus).

Nadzór nad CWD na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obejmuje jeleniowate z grup docelowych określonych w ust. 2.4 część III rozdział A załącznika III do rozporządzenia nr 999/2001, tj.:

1) jeleniowate utrzymywane w warunkach fermowych i żyjące w niewoli:

a) padłe lub poddane eliminacji jeleniowate utrzymywane w warunkach fermowych lub żyjące w niewoli, zdefiniowane jako jeleniowate utrzymywane w warunkach fermowych lub żyjące w niewoli znalezione martwe na zamkniętym terytorium, na którym są utrzymywane, podczas transportu lub w rzeźni, jak również jeleniowate utrzymywane w warunkach fermowych lub żyjące w niewoli uśmiercone z powodów zdrowotnych lub ze względu na wiek,

b) jeleniowate utrzymywane w warunkach fermowych lub żyjące w niewoli, u których występują objawy kliniczne lub które są chore, zdefiniowane jako jeleniowate utrzymywane w warunkach fermowych lub żyjące w niewoli wykazujące nietypowe objawy zachowania lub zaburzenia narządu ruchu lub będące w ogólnie złym stanie,

c) poddane ubojowi jeleniowate utrzymywane w warunkach fermowych, które uznano za niezdatne do spożycia przez ludzi,

d) poddane ubojowi jeleniowate utrzymywane w warunkach fermowych uznane za zdatne do spożycia przez ludzi, jeżeli w okresie realizacji Programu zidentyfikowano mniej niż 3000 jeleniowatych utrzymywanych w warunkach fermowych lub żyjących w niewoli należących do grup wymienionych w lit. a–c;

2) dzikie i częściowo oswojone jeleniowate:

a) padłe lub poddane eliminacji dzikie lub częściowo oswojone jeleniowate, zdefiniowane jako jeleniowate znalezione martwe w naturalnym środowisku, jak również częściowo oswojone jeleniowate znalezione martwe lub uśmiercone z powodów zdrowotnych lub ze względu na wiek,

b) jeleniowate zranione lub zabite na drogach lub przez drapieżniki, zdefiniowane jako dzikie lub częściowo oswojone jeleniowate potrącone przez pojazdy drogowe lub przez pociągi albo zaatakowane przez drapieżniki,

c) dzikie i częściowo oswojone jeleniowate, u których występują objawy kliniczne lub które są chore, zdefiniowane jako dzikie i częściowo oswojone jeleniowate, u których zaobserwowano objawy nietypowego zachowania lub zaburzeń ruchu lub będące w ogólnie złym stanie zdrowia,

d) upolowane dzikie jeleniowate i poddane ubojowi częściowo oswojone jeleniowate, które uznano za niezdatne do spożycia przez ludzi,

e) upolowane dzikie jeleniowate łowne i poddane ubojowi częściowo oswojone jeleniowate uznane za zdatne do spożycia przez ludzi, jeżeli zidentyfikowano mniej niż 3000 dzikich i częściowo oswojonych jeleniowatych należących do grup wymienionych w lit. a–d.

Próbki do badania w kierunku TSE będą pobierane przez lekarzy weterynarii lub osoby przeszkolone w tym zakresie (np. myśliwych).

Zgodnie z ust. 2.3 część III rozdział A załącznika III do rozporządzenia nr 999/2001 próbki do badania w kierunku TSE pobiera się od jeleniowatych w wieku powyżej 12 miesiąca życia, a ich wiek ocenia się na podstawie uzębienia oraz oczywistych oznak dojrzałości lub na podstawie innych wiarygodnych informacji.

W przypadku dodatniego wyniku badania w kierunku TSE ma zastosowanie ust. 2.5 część III rozdział A załącznika III do rozporządzenia nr 999/2001.

Próbki do badania w kierunku TSE pobiera się zgodnie z ust. 3.1 część III rozdział A załącznika III do rozporządzenia nr 999/2001 oraz z uwzględnieniem ust. 3.2 część III rozdział A załącznika III do rozporządzenia nr 999/2001.

Szybkie testy, które stosuje się do badań w kierunku TSE, przeprowadza się zgodnie z ust. 3.2 lit. a część III rozdział A załącznika III do rozporządzenia nr 999/2001.

W przypadku niejednoznacznego lub dodatniego wyniku szybkiego testu próbkę do badania w kierunku TSE poddaje się badaniom potwierdzającym zgodnie z ust. 3.2 lit. b część III rozdział A załącznika III do rozporządzenia nr 999/2001.

W przypadku dodatniego wyniku badania w kierunku TSE przeprowadza się dodatkową charakterystykę izolatów zgodnie z ust. 3.2 lit. c część III rozdział A załącznika III do rozporządzenia nr 999/2001.

W przypadku uzyskania dodatniego lub ujemnego wyniku badania w kierunku TSE ma zastosowanie ust. 3.3 część III rozdział A załącznika III do rozporządzenia nr 999/2001.

Sprawozdawczość dotycząca CWD jest prowadzona zgodnie z ust. 9 sekcja A część III rozdział B załącznika III do rozporządzenia nr 999/2001.

3. Opis sytuacji epizootycznej związanej z CWD

W Rzeczypospolitej Polskiej nie stwierdzono żadnego przypadku CWD.

4. Środki przewidziane w Programie

4.1. Władza centralna odpowiedzialna za nadzór nad realizacją Programu i jego koordynację na szczeblu wojewódzkim i powiatowym

Na podstawie art. 57 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2017 r. poz. 1855, z późn. zm.) organ szczebla centralnego – Główny Lekarz Weterynarii nadzoruje realizację Programu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz – w przypadku programu współfinansowanego ze środków pochodzących z Unii Europejskiej – informuje Komisję Europejską o postępach w jego realizacji. Za realizację Programu będą odpowiedzialne organy Inspekcji Weterynaryjnej szczebla powiatowego i wojewódzkiego.

4.2. Opis i określenie obszarów geograficznych i administracyjnych, na których będzie realizowany Program

Program będzie realizowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na terytorium tym funkcjonuje 16 organów Inspekcji Weterynaryjnej szczebla wojewódzkiego (wojewódzcy lekarze weterynarii) oraz 305 organów Inspekcji Weterynaryjnej szczebla powiatowego (powiatowi lekarze weterynarii). Wojewódzki lekarz weterynarii kieruje działaniem Inspekcji Weterynaryjnej na obszarze województwa i odpowiada za koordynację Programu w danym województwie.

Zgodnie z ust. 2.1 część III rozdział A załącznika III do rozporządzenia nr 999/2001 w Rzeczypospolitej Polskiej określa się podstawowe jednostki próbkobrania (PJP), które obejmują wszystkie obszary, na których występują populacje jeleniowatych, przy zastosowaniu następujących zasad:

1) dla jeleniowatych utrzymywanych w warunkach fermowych lub żyjących w niewoli każde gospodarstwo lub każdy obiekt, w których są one utrzymywane na zamkniętym terytorium, traktuje się jako PJP;

2) dla dzikich lub częściowo oswojonych jeleniowatych PJP określa się geograficznie na podstawie następujących kryteriów:

a) są to obszary, na których dzikie lub częściowo oswojone zwierzęta z gatunków jeleniowatych objętych Programem gromadzą się przynajmniej przez pewien okres w roku,

b) jeżeli nie ma miejsca gromadzenia się zwierząt danego gatunku, wówczas są to obszary wyznaczone przez naturalne lub sztuczne bariery, w których zwierzęta z gatunków objętych Programem są obecne,

c) są to obszary łowieckie, na których obszarze poluje się na zwierzęta z gatunków jeleniowatych objętych Programem, lub obszary, na których są podejmowane inne istotne działania związane z gatunkami jeleniowatych objętymi Programem.

Zgodnie z ust. 2.2 część III rozdział A załącznika III do rozporządzenia nr 999/2001 wybór jeleniowatych do badania w kierunku CWD w ramach Programu uwzględnia 2 etapy:

1) I etap (określenie poszczególnych PJP):

– w przypadku jeleniowatych utrzymywanych w warunkach fermowych lub żyjących w niewoli PJP określa się w sposób losowy zapewniający reprezentatywność geograficzną 100 PJP, które będą objęte badaniami w okresie 3 lat realizacji Programu,

– w przypadku dzikich lub częściowo oswojonych jeleniowatych nie jest możliwe zidentyfikowanie 100 PJP na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dlatego też PJP określa się w sposób losowy zapewniający reprezentatywność geograficzną 16 PJP, które będą objęte badaniami w okresie 3 lat realizacji Programu;

2) II etap (przeprowadzenie badań w kierunku TSE):

– w przypadku jeleniowatych utrzymywanych w warunkach fermowych lub żyjących w niewoli w każdej wybranej PJP zostaną zbadane wszystkie zwierzęta należące do grup docelowych określonych w ust. 2.4 lit. a część III rozdział A załącznika III do rozporządzenia nr 999/2001 w taki sposób, aby zbadać 30 zwierząt w danej PJP w okresie 3 lat realizacji Programu;

jeżeli jednak w danej PJP nie jest możliwe osiągnięcie celu zbadania 30 zwierząt w okresie 3 lat realizacji Programu z powodu ograniczonej wielkości populacji w tej PJP, próbki będą pobierane od zwierząt należących do grup docelowych określonych w ust. 2.4 lit. a część III rozdział A załącznika III do rozporządzenia nr 999/2001 w większych PJP, w których jest dostateczna populacja jeleniowatych z tych grup docelowych; badania można nadal prowadzić w tej większej PJP mimo osiągnięcia celu, jakim jest zbadanie 30 zwierząt w okresie 3 lat realizacji Programu; badania przeprowadza się do czasu osiągnięcia 3000 próbek od jeleniowatych utrzymywanych w warunkach fermowych lub żyjących w niewoli w okresie 3 lat realizacji Programu ze wszystkich 100 określonych PJP;

jeżeli na którymś etapie realizacji Programu określi się mniej niż 100 PJP, w każdej zidentyfikowanej PJP należy pobrać próbki od wszystkich zwierząt należących do grup docelowych określonych w ust. 2.4 lit. a część III rozdział A załącznika III do rozporządzenia nr 999/2001 w taki sposób, aby zbadać 3000 próbek od jeleniowatych utrzymywanych w warunkach fermowych lub żyjących w niewoli w okresie 3 lat realizacji Programu;

– w przypadku dzikich lub częściowo oswojonych jeleniowatych w każdej wybranej PJP zostaną zbadane wszystkie zwierzęta należące do grup docelowych określonych w ust. 2.4 lit. b część III rozdział A załącznika III do rozporządzenia nr 999/2001 w taki sposób, aby zbadać 3000 jeleniowatych dzikich lub częściowo oswojonych jeleniowatych w okresie 3 lat trwania Programu.

Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest możliwe określenie 100 PJP dla gospodarstw utrzymujących jeleniowate w warunkach fermowych lub żyjących w niewoli. Nie jest możliwe zaś określenie 100 PJP dla obszarów, na których występują dzikie lub częściowo oswojone jeleniowate, dlatego w każdej zidentyfikowanej PJP należy pobrać próbki od wszystkich zwierząt należących do grup docelowych określonych w ust. 2.4 lit. b część III rozdział A załącznika III do rozporządzenia nr 999/2001 w taki sposób, aby zbadać 3000 próbek od dzikich lub częściowo oswojonych jeleniowatych w okresie 3 lat trwania Programu.

W związku z powyższym w Rzeczypospolitej Polskiej wyodrębnia się:

– 100 PJP dla jeleniowatych utrzymywanych w warunkach fermowych lub żyjących w niewoli, które będą odpowiadać liczbie gospodarstw utrzymujących jeleniowate w warunkach fermowych, oraz

– 16 PJP dla dzikich lub częściowo oswojonych jeleniowatych według podziału administracyjnego Rzeczypospolitej Polskiej na województwa; w każdym województwie, które odpowiada jednej PJP, próbki będą pobierane z kilku wyznaczonych miejsc, aby zapewnić reprezentatywność próbek; z każdej PJP zostaną pobrane 63 próbki rocznie w taki sposób, aby w ciągu roku pobrać minimum 1000 próbek ze wszystkich 16 PJP, a podczas trwania całego Programu pobrać minimum 3000 próbek ze wszystkich 16 PJP.

4.3. Regulacje prawne dotyczące systemu identyfikacji i rejestracji zwierząt

Zwierzęta jeleniowate nie podlegają obowiązkowi identyfikacji i rejestracji określonej w przepisach prawa. Jednakże w gospodarstwach utrzymujących jeleniowate hodowlane prowadzi się własne systemy znakowania zwierząt. Mogą to być indywidualne kolczyki z numerem stada i numerem indywidualnym zwierzęcia, jak również specjalne tagi (czipy), które umieszcza się zwierzętom podskórnie jako element elektronicznego systemu znakowania zwierząt.

4.4. Regulacje prawne dotyczące obowiązku powiadamiania o CWD

W Rzeczypospolitej Polskiej obowiązek powiadamiania o CWD wynika bezpośrednio z następujących przepisów:

1) rozporządzenia (WE) nr 999/2001;

2) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt.

Zgodnie z art. 42 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt podejrzenie wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt, w tym wystąpienie objawów neurologicznych u zwierząt, podlega obowiązkowi niezwłocznego powiadomienia organu Inspekcji Weterynaryjnej albo najbliższego podmiotu świadczącego usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej, albo wójta (burmistrza, prezydenta miasta).

4.5. Badania

4.5.1. Szybkie testy, o których mowa w ust. 3.2 lit. a część III rozdział A załącznika III do rozporządzenia nr 999/2001

4.5.2. Badania potwierdzające, o których mowa w ust. 3.2 lit. b część III rozdział A załącznika III do rozporządzenia nr 999/2001

5. Koszty

5.1. Szczegółowa analiza kosztów

Poniżej wymienione wydatki będą ponoszone przez Inspekcję Weterynaryjną. W ramach realizacji Programu nie przewiduje się kosztów ponoszonych przez posiadaczy jeleniowatych.

Koszty realizacji Programu zostaną dostosowane do wielkości wydatków przewidzianych na zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt w ustawach budżetowych na lata 2018, 2019 i 2020 w ramach limitu wydatków właściwych części budżetowych.

Finansowanie Programu będzie odbywać się ze środków budżetowych określonych w części 83 – rezerwa celowa przeznaczona na zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt (w tym finansowanie programów zwalczania), badania monitoringowe pozostałości chemicznych i biologicznych w tkankach zwierząt, produktach pochodzenia zwierzęcego i paszach, finansowanie zadań zleconych przez Komisję Europejską oraz na dofinansowanie kosztów realizacji zadań Inspekcji Weterynaryjnej oraz w części 85 – budżety wojewodów, dział 010 – rolnictwo i łowiectwo, rozdział 01022 – zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt oraz badania monitoringowe pozostałości chemicznych i biologicznych w tkankach zwierząt i produktach pochodzenia zwierzęcego.

Zakłada się, że w 2018, 2019 i 2020 r. finansowanie Programu będzie odbywało się ze środków budżetowych określonych w części 83 – rezerwy celowe oraz w części 85 – budżety wojewodów.

Szacunkowe koszty realizacji Programu wyrażone w zł zostały przeliczone na euro według prognozowanego kursu euro zawartego w wytycznych Ministra Rozwoju i Finansów dotyczących stosowania jednolitych wskaźników makroekonomicznych będących podstawą oszacowania skutków finansowych projektowanych ustaw – aktualizacja październik 2017 r.

Szacunkowe ogólne koszty realizacji Programu w 2018 r. wyniosą 158 100 zł. Z ogólnej sumy szacowanych kosztów Programu Rzeczpospolita Polska wystąpi z wnioskiem o współfinansowanie ze środków Unii Europejskiej w odniesieniu do 75% kosztów kwalifikowalnych (koszty badań laboratoryjnych), tj. 47 175 zł.

Szacunkowe ogólne koszty realizacji Programu w 2019 r. wyniosą 158 100 zł. Z ogólnej sumy szacowanych kosztów Programu Rzeczpospolita Polska wystąpi z wnioskiem o współfinansowanie ze środków Unii Europejskiej w odniesieniu do 75% kosztów kwalifikowalnych (koszty badań laboratoryjnych), tj. 47 175 zł.

Szacunkowe ogólne koszty realizacji Programu w 2020 r. wyniosą 158 100 zł. Z ogólnej sumy szacowanych kosztów Programu Rzeczpospolita Polska wystąpi z wnioskiem o współfinansowanie ze środków Unii Europejskiej w odniesieniu do 75% kosztów kwalifikowalnych (koszty badań laboratoryjnych), tj. 47 175 zł.

5.2. Zestawienie kosztów

Rok 2018¹⁾

Rok 2019¹⁾

Rok 2020¹⁾

Objaśnienia:

¹⁾ Są to szacunkowe koszty, które zostaną dostosowane do wielkości wydatków przewidzianych na zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt w projekcie ustawy budżetowej na lata 2018, 2019 i 2020 (w ramach rozdziału 01022 i rezerwy celowej przeznaczonej na zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt, w tym finansowanie programów zwalczania, badania monitoringowe pozostałości chemicznych i biologicznych w tkankach zwierząt, produktach pochodzenia zwierzęcego i paszach, finansowanie zadań zleconych przez Komisję Europejską oraz na dofinansowanie kosztów realizacji zadań Inspekcji Weterynaryjnej). W latach 2018, 2019 i 2020 zakłada się, że finansowanie Programu będzie odbywało się ze środków budżetowych określonych w części 83 – rezerwy celowe oraz w części 85 – budżety wojewodów.

²⁾ Kurs euro według „Wytycznych dotyczących stosowania jednolitych wskaźników makroekonomicznych będących podstawą oszacowania skutków finansowych projektowanych ustaw” zaktualizowanych w październiku 2017 r. przez Ministra Rozwoju i Finansów.

³⁾ Liczbę szybkich testów określono na podstawie rozporządzenia nr 999/2001.

⁴⁾ Wskazane w ust. 4.5.1 Programu.

⁵⁾ Dowolny spośród szybkich testów wymienionych w ust. 4 w rozdziale C w załączniku X do rozporządzenia nr 999/2001.

⁶⁾ Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 sierpnia 2004 r. w sprawie warunków i wysokości wynagrodzenia za wykonywanie czynności przez lekarzy weterynarii i inne osoby wyznaczone przez powiatowego lekarza weterynarii (Dz. U. z 2013 r. poz. 424, z późn. zm.) stawka za pobieranie próbek do badania w kierunku przenośnych gąbczastych encefalopatii przeżuwaczy (TSE) testem diagnostycznym wynosi 2 zł za próbkę.

⁷⁾ Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. poz. 271, z późn. zm.) stawka za każdy przejechany kilometr w celu dojazdu do miejsca pobierania próbki dla samochodu osobowego o pojemności skokowej silnika do 900 cm³ wynosi 0,5214 zł, a dla samochodu o wyższej pojemności skokowej silnika – 0,8358 zł. Koszt za 1 km dojazdu w celu pobrania próbki w kierunku CWD określono na 0,84 zł. Średnią odległość dojazdu do miejsca pobrania jednej próbki określono na 40 km (0,84 x 40 x 2000 = 67 200 zł).

⁸⁾ Koszt zakupu jednej łyżeczki do pobierania próbki do badania w kierunku CWD określono według oferty rynkowej na 12 zł.