Dziennik Ustaw - rok 2016 poz. 260

Na podstawie art. 76 ust. 14 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2015 r. poz. 827, z późn. zm.¹⁾) zarządza się, co następuje:

1) § 3 otrzymuje brzmienie:

„§ 3. Mianowanie w przypadkach, o których mowa w art. 76 ust. 8 pkt 1–4 ustawy, następuje z okazji Święta Narodowego Trzeciego Maja, Święta Wojska Polskiego i Narodowego Święta Niepodległości, a w uzasadnionych przypadkach również w innym odpowiednim dla tego wydarzenia terminie.”;

2) w § 4:

a) uchyla się ust. 3 i 5,

b) ust. 7 otrzymuje brzmienie:

„7. Organ wojskowy upoważniony do zaopiniowania wniosku sporządzonego na podstawie art. 76 ust. 8 pkt 1–4 ustawy stwierdza poparcie lub brak poparcia wniosku, z jednoczesnym wskazaniem uzasadnienia braku tego poparcia.”;

3) w § 5 w ust. 2 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:

„Organ uprawniony do mianowania po otrzymaniu zawiadomienia o zaistnieniu okoliczności wykluczającej mianowanie lub powzięciu z urzędu wiadomości o niej, odpowiednio:”;

4) w § 6:

a) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. W przypadkach mianowania żołnierza rezerwy lub osoby niepodlegającej obowiązkowi służby wojskowej na wyższy stopień wojskowy przez Ministra Obrony Narodowej akt mianowania sporządza szef wojewódzkiego sztabu wojskowego, a w uzasadnionych przypadkach dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr.”,

b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:

„4a. Akt mianowania, o którym mowa w ust. 4, podpisuje organ, który sporządził ten akt, z wyłączeniem przypadku gdy podpisanie tego aktu nastąpi przez Ministra Obrony Narodowej lub dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr.”,

c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Akt mianowania wręcza żołnierzowi lub osobie niepodlegającej obowiązkowi służby wojskowej organ uprawniony do mianowania lub wojskowy komendant uzupełnień, szef wojewódzkiego sztabu wojskowego, attaché obrony (wojskowy, morski, lotniczy), dyrektor departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr albo żołnierz zawodowy upoważniony przez organ wojskowy uprawniony do mianowania lub dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr.”;

5) użyte w § 8 w ust. 2 i w § 24 w ust. 1a i 3–5, w różnej liczbie i przypadku, wyrazy „właściwej do spraw kadrowo-mobilizacyjnych” zastępuje się użytymi w odpowiedniej liczbie i przypadku wyrazami „właściwej w sprawach rezerw osobowych”;

6) w § 14 ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Mianowanie, o którym mowa w ust. 1–4, może nastąpić do najwyższego stopnia wojskowego w ramach zaszeregowania stanowiska do stopnia etatowego.”;

7) w § 20 w ust. 1 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:

„Na pierwszy stopień wojskowy w korpusie podoficerów może być mianowany żołnierz, w przypadku, o którym mowa w art. 76 ust. 9 pkt 1 ustawy, który:”;

8) § 21–23 otrzymują brzmienie:

„§ 21. 1. Na kolejny wyższy stopień wojskowy w korpusie podoficerów może być mianowany podoficer w przypadku, o którym mowa w art. 76 ust. 8:

1) pkt 3 ustawy – jeżeli nie był wcześniej mianowany z tego tytułu w korpusie podoficerów;

2) pkt 4 ustawy;

3) pkt 5 ustawy – jeżeli w posiadanym stopniu wojskowym odbył łącznie ćwiczenia wojskowe w wymiarze co najmniej trzydziestu dni;

4) pkt 6 ustawy, w korpusie osobowym medycznym.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, mianowanie na wyższy stopień wojskowy może nastąpić nie wcześniej niż po upływie jednego roku od daty ostatniego mianowania.

3. Mianowanie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić do najwyższego stopnia wojskowego w ramach zaszeregowania stanowiska do stopnia etatowego.

§ 22. Na pierwszy stopień wojskowy w korpusie oficerów może być mianowany żołnierz w stopniu wojskowym szeregowego lub podoficera, jeżeli posiada wykształcenie wyższe oraz zdany egzamin na oficera, w przypadku, o którym mowa w art. 76 ust. 8:

1) pkt 1 ustawy;

2) pkt 2 ustawy;

3) pkt 5 ustawy – jeżeli posiada nadany przydział mobilizacyjny albo przewiduje się nadanie mu takiego przydziału oraz spełnia jeden z poniższych warunków:

a) odbył przeszkolenie wojskowe lub zajęcia wojskowe oraz ćwiczenia wojskowe o łącznym wymiarze co najmniej pięciu dni,

b) odbył kurs oficerski realizowany w ramach ćwiczeń wojskowych,

c) odbył służbę przygotowawczą realizowaną na potrzeby kształcenia oficerów oraz ćwiczenia wojskowe o łącznym wymiarze co najmniej piętnastu dni.

§ 23. 1. Na kolejny wyższy stopień wojskowy w korpusie oficerów może być mianowany oficer w przypadku, o którym mowa w art. 76 ust. 8:

1) pkt 1 ustawy;

2) pkt 2 ustawy;

3) pkt 3 ustawy – jeżeli nie był wcześniej mianowany z tego tytułu w korpusie oficerów;

4) pkt 4 ustawy;

5) pkt 5 ustawy – jeżeli w stopniu wojskowym, który posiada, odbył ćwiczenia wojskowe o łącznym wymiarze co najmniej trzydziestu dni;

6) pkt 6 ustawy – jeżeli posiada nadany przydział mobilizacyjny albo przewiduje się nadanie mu takiego przydziału w sytuacjach uzasadnionych potrzebami sił zbrojnych w korpusach osobowych: sił powietrznych, marynarki wojennej, sprawiedliwości oraz obsługi prawnej, medycznym, finansowym oraz duszpasterstwa.

2. Mianowanie, o którym mowa w ust. 1 pkt 5 i 6, może nastąpić do najwyższego stopnia wojskowego w ramach zaszeregowania stanowiska do stopnia etatowego.”;

9) w § 24:

a) w ust. 1:

– pkt 6 otrzymuje brzmienie:

„6) w przypadkach, o których mowa w art. 76 ust. 8 pkt 5 ustawy:

a) dowódca jednostki wojskowej, do której żołnierz posiada przydział mobilizacyjny lub w której pełnił okresową służbę wojskową, odbywał ćwiczenia wojskowe albo posiada nadany przydział kryzysowy,

b) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego żołnierza;”,

– po pkt 6 dodaje się pkt 6a w brzmieniu:

„6a) w przypadkach, o których mowa w art. 76 ust. 8 pkt 6 ustawy, wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego żołnierza;”,

– pkt 7 otrzymuje brzmienie:

„7) w przypadkach, o których mowa w art. 76a ustawy, dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni czynną służbę wojskową lub wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza trwającego ponad trzy miesiące.”,

b) ust. 6 otrzymuje brzmienie:

„6. Szef komórki organizacyjnej Sztabu Generalnego Wojska Polskiego właściwej do spraw rezerw osobowych po zaopiniowaniu wniosku przesyła go do dyrektora departamentu Ministerstwa Obrony Narodowej właściwego do spraw kadr wraz z informacją o osobie mianowanej na podstawie danych z Krajowego Rejestru Karnego, ze wskazaniem czy osoba ta figuruje lub nie figuruje w tym rejestrze, według stanu na dzień przesłania wniosku.”;

10) w § 25 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) dowódca brygady wchodzącej w skład dywizji, dowódca pułku oraz dowódca zajmujący równorzędne stanowisko służbowe – do stopnia młodszego chorążego (młodszego chorążego marynarki) włącznie w podległej jednostce wojskowej, oraz wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego żołnierza rezerwy.”;

11) w § 31 pkt 4 otrzymuje brzmienie:

„4) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego osoby, jeżeli osoba ta nie jest zrzeszona w podmiotach, o których mowa w pkt 2 i 3.”;

12) w § 32 pkt 5 otrzymuje brzmienie:

„5) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego osoby, jeżeli osoba ta nie jest zatrudniona lub zrzeszona w podmiotach, o których mowa w pkt 2–4.”;

13) w § 37 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) wojskowy komendant uzupełnień właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego żołnierza trwającego ponad trzy miesiące.”;

14) w § 37a ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Żołnierza rezerwy lub osobę niepodlegającą obowiązkowi służby wojskowej, w przypadkach określonych w art. 76 ust. 8b ustawy, można pośmiertnie mianować na wyższy stopień wojskowy w następujących przypadkach:

1) jeżeli żołnierz ten lub osoba zginęli w walce o niepodległość państwa polskiego lub w związku z tą walką albo działalnością na rzecz suwerennej i demokratycznej Rzeczypospolitej Polskiej byli prześladowani albo zostali zamordowani;

2) jeżeli żołnierz ten lub osoba zmarli i po śmierci zostali, z tytułu szczególnych zasług w związku z walką o niepodległość państwa polskiego albo działalnością na rzecz suwerennej i demokratycznej Rzeczypospolitej Polskiej, upamiętnieni w drodze uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej lub istnieje szczególna potrzeba takiego upamiętnienia w drodze mianowania.”;

15) załącznik nr 2 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Minister Obrony Narodowej: A. Macierewicz

¹⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2015 r. poz. 1220, 1224, 1830, 2183 i 2281 oraz z 2016 r. poz. 178.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej
z dnia 29 lutego 2016 r. (poz. 260)

WZÓR – WNIOSEK O MIANOWANIE NA STOPIEŃ WOJSKOWY