Dziennik Ustaw - rok 2016 poz. 154

1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1484 i 1890) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa (Dz. U. z 2012 r. poz. 1224), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:

1) ustawą z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. poz. 978),

2) ustawą z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. poz. 1223),

3) ustawą z dnia 10 lipca 2015 r. o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. poz. 1322)

oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 25 stycznia 2016 r.

2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje:

1) art. 456 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. poz. 978), który stanowi:

„Art. 456. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2016 r., z wyjątkiem:

1) art. 5, który wchodzi w życie z dniem 1 lutego 2018 r.;

2) art. 148 i art. 149, które wchodzą w życie z dniem 1 września 2015 r.;

3) art. 428 pkt 138 w zakresie dotyczącym art. 227, który wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.”;

2) odnośników nr 1–3 oraz art. 152 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. poz. 1223), które stanowią:

„¹⁾ Niniejsza ustawa w zakresie swojej regulacji wykonuje postanowienia:

1) rozporządzenia Komisji (WE) nr 748/2009 z dnia 5 sierpnia 2009 r. w sprawie wykazu operatorów statków powietrznych, którzy wykonywali działalność lotniczą wymienioną w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE poczynając od dnia 1 stycznia 2006 r. ze wskazaniem administrującego państwa członkowskiego dla każdego operatora statków powietrznych (Dz. Urz. UE L 219 z 22.08.2009, str. 1, z późn. zm.);

2) rozporządzenia Komisji (UE) nr 1031/2010 z dnia 12 listopada 2010 r. w sprawie harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz pozostałych aspektów sprzedaży na aukcji uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie (Dz. Urz. UE L 302 z 18.11.2010, str. 1, z późn. zm.);

3) rozporządzenia Komisji (UE) nr 550/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustalającego, na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, pewne ograniczenia w zakresie wykorzystania międzynarodowych jednostek z tytułu projektów związanych z gazami przemysłowymi (Dz. Urz. UE L 149 z 08.06.2011, str. 1);

4) rozporządzenia Komisji (UE) nr 600/2012 z dnia 21 czerwca 2012 r. w sprawie weryfikacji raportów na temat wielkości emisji gazów cieplarnianych i raportów dotyczących tonokilometrów oraz akredytacji weryfikatorów zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 181 z 12.07.2012, str. 1);

5) rozporządzenia Komisji (UE) nr 601/2012 z dnia 21 czerwca 2012 r. w sprawie monitorowania i raportowania w zakresie emisji gazów cieplarnianych zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 181 z 12.07.2012, str. 30, z późn. zm.);

6) rozporządzenia Komisji (UE) nr 389/2013 z dnia 2 maja 2013 r. ustanawiającego rejestr Unii zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, decyzjami nr 280/2004/WE i nr 406/2009/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającego rozporządzenia Komisji (UE) nr 920/2010 i nr 1193/2011 (Dz. Urz. UE L 122 z 03.05.2013, str. 1);

7) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 525/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie mechanizmu monitorowania i sprawozdawczości w zakresie emisji gazów cieplarnianych oraz zgłaszania innych informacji na poziomie krajowym i unijnym, mających znaczenie dla zmiany klimatu, oraz uchylającego decyzję 280/2004/WE (Dz. Urz. UE L 165 z 18.06.2013, str. 13, z późn. zm.);

8) rozporządzenia Komisji (UE) nr 1123/2013 z dnia 8 listopada 2013 r. w sprawie określania uprawnień do międzynarodowych jednostek emisji zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 299 z 09.11.2013, str. 32).

²⁾ Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz. Urz. UE L 275 z 25.10.2003, str. 32, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 7, str. 631, z późn. zm.).

³⁾ Niniejsza ustawa wykonuje następujące decyzje:

1) decyzję Komisji z dnia 13 listopada 2006 r. w sprawie zapobiegania podwójnemu liczeniu redukcji emisji gazów cieplarnianych w ramach wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w przypadku projektów realizowanych w ramach protokołu z Kioto (2006/780/WE) (Dz. Urz. UE L 316 z 16.11.2006, str. 12);

2) decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2009/406/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych (Dz. Urz. UE L 140 z 05.06.2009, str. 136, z późn. zm.);

3) decyzję Komisji z dnia 8 czerwca 2009 r. w sprawie szczegółowej interpretacji rodzajów działalności lotniczej wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2009/450/WE) (Dz. Urz. UE L 149 z 12.06.2009, str. 69);

4) decyzję Komisji z dnia 22 października 2010 r. dostosowującą w całej Unii liczbę uprawnień, które mają być wydane w ramach systemu unijnego na rok 2013, oraz uchylającą decyzję 2010/384/UE (2010/634/UE) (Dz. Urz. UE L 279 z 23.10.2010, str. 34);

5) decyzję Komisji K (2011) 1983 wersja ostateczna z dnia 29 marca 2011 r. w sprawie metodologii przejściowego przydziału instalacjom wytwarzającym energię elektryczną bezpłatnych uprawnień do emisji na mocy art. 10c ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE (decyzja niepublikowana);

6) decyzję Komisji z dnia 27 kwietnia 2011 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na mocy art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2011/278/UE) (Dz. Urz. UE L 130 z 17.05.2011, str. 1, z późn. zm.);

7) decyzję Komisji z dnia 30 czerwca 2011 r. w sprawie ogólnounijnej ilości uprawnień, o której mowa w art. 3e ust. 3 lit. a–d dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie (2011/389/UE) (Dz. Urz. UE L 173 z 01.07.2011, str. 13);

8) decyzję Komisji z dnia 26 marca 2013 r. określającą roczne limity emisji państw członkowskich na lata 2013–2020 zgodnie z decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 406/2009/WE (2013/162/UE) (Dz. Urz. UE L 90 z 28.03.2013, str. 106);

9) decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 377/2013/UE z dnia 24 kwietnia 2013 r. wprowadzającą tymczasowe odstępstwa od dyrektywy 2003/87/WE ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie (Dz. Urz. UE L 113 z 25.04.2013, str. 1);

10) decyzję Komisji z dnia 5 września 2013 r. dotyczącą standardowego współczynnika wykorzystania zdolności produkcyjnych zgodnie z art. 18 ust. 2 decyzji 2011/278/UE (2013/447/UE) (Dz. Urz. UE L 240 z 07.09.2013, str. 23);

11) decyzję Komisji z dnia 5 września 2013 r. dotyczącą krajowych środków wykonawczych w odniesieniu do przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych zgodnie z art. 11 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2013/448/UE) (Dz. Urz. UE L 240 z 07.09.2013, str. 27);

12) decyzję Komisji z dnia 27 października 2014 r. ustalającą, zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, wykaz sektorów i podsektorów uważanych za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji na lata 2015–2019 (2014/746/UE) (Dz. Urz. UE L 308 z 29.10.2014, str. 114).”

„Art. 152. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.”;

3) art. 138 ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. poz. 1322), który stanowi:

„Art. 138. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 października 2015 r.”.

Marszałek Sejmu: M. Kuchciński

Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej
z dnia 26 stycznia 2016 r. (poz. 154)

USTAWA

z dnia 8 sierpnia 1996 r.

o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa

Rozdział 1

Uprawnienia ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa

Art. 1. Ogólne zadania ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa określają przepisy odrębne.

Art. 1a. Ilekroć w ustawie jest mowa o państwowej osobie prawnej – należy przez to rozumieć inną niż Skarb Państwa jednostkę organizacyjną, posiadającą osobowość prawną, której mienie jest w całości mieniem państwowym.

Art. 1b. Przepisów ustawy nie stosuje się do innych, niż określone w art. 1a, podmiotów i należącego do nich mienia – w czasie trwania przewłaszczenia tego mienia albo akcji lub udziałów tych podmiotów – na zabezpieczenie roszczeń przysługujących Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, z tytułu udzielonych poręczeń lub gwarancji.

Art. 2. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa:

1) przygotowuje i przedkłada Radzie Ministrów oraz, z jej upoważnienia, Sejmowi coroczne sprawozdania o stanie mienia Skarbu Państwa oraz o ekonomicznych, finansowych i społecznych skutkach prywatyzacji;

2) przygotowuje i przedkłada Radzie Ministrów projekty rocznych kierunków prywatyzacji i programów prywatyzacji majątku państwowego oraz coroczne sprawozdania z realizacji kierunków prywatyzacji;

3) prowadzi zbiorczą ewidencję majątku Skarbu Państwa;

4) prowadzi ewidencję podmiotów, w szczególności państwowych jednostek organizacyjnych, którym przysługuje prawo wykonywania uprawnień wynikających z praw majątkowych Skarbu lub do działania w imieniu Skarbu Państwa;

5) wykonuje uprawnienia wynikające z praw majątkowych Skarbu Państwa, w szczególności:

a) w zakresie praw z akcji i udziałów należących do Skarbu Państwa, łącznie z wynikającymi z nich prawami osobistymi,

b) w stosunku do mienia pozostałego po likwidacji państwowej jednostki organizacyjnej lub przypadającego Skarbowi Państwa w wyniku likwidacji spółki z jego udziałem,

chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej;

6) składa w imieniu Skarbu Państwa oświadczenia woli o utworzeniu spółki handlowej lub przystąpieniu do takiej spółki oraz o utworzeniu innej osoby prawnej, przewidzianej przepisami prawa, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej;

7) sprawuje kontrolę wykonywania uprawnień wynikających z praw majątkowych Skarbu Państwa przez państwowe jednostki organizacyjne, o których mowa w pkt 4;

8) sprawuje kontrolę wykonywania przez inne organy administracji państwowej oraz państwowe osoby prawne zadań określonych w odrębnych przepisach, w zakresie przekształceń własnościowych;

8a) udziela ze środków, o których mowa w art. 56 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz. U. z 2015 r. poz. 747 i 978), pomocy w celu ratowania lub restrukturyzacji przedsiębiorców, w tym przedsiębiorców publicznych, o których mowa w ustawie z dnia 22 września 2006 r. o przejrzystości stosunków finansowych pomiędzy organami publicznymi a przedsiębiorcami publicznymi oraz o przejrzystości finansowej niektórych przedsiębiorców (Dz. U. Nr 191, poz. 1411 i Nr 245, poz. 1775 oraz z 2014 r. poz. 1662), oraz udziela wsparcia niebędącego pomocą publiczną;

8b) zatwierdza plany restrukturyzacji przedsiębiorców, o których mowa w pkt 8a, w przypadku gdy plany te przewidują udzielenie pomocy na restrukturyzację przez ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa, albo ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa wraz z innymi podmiotami;

9) realizuje inne zadania określone w przepisach odrębnych.

Art. 2a. Koszty realizacji zadań ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa, określonych w art. 2 pkt 3–9, w szczególności koszty realizacji zadań tego ministra z zakresu restrukturyzacji przeznaczonych do prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych lub spółek z udziałem Skarbu Państwa, gospodarowania oraz rozporządzania mieniem Skarbu Państwa – w tym mieniem innym niż akcje albo przedsiębiorstwo – mogą być pokrywane ze środków Funduszu Restrukturyzacji Przedsiębiorców i Funduszu Skarbu Państwa, o których mowa w art. 56 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji.

Art. 2b. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa określi, w drodze rozporządzenia:

1) tryb, warunki i formy udzielania pomocy, o której mowa w art. 2 pkt 8a, uwzględniając w szczególności konieczność ukierunkowania pomocy na ratowanie, udzielanej w celu umożliwienia przedsiębiorcy funkcjonowania przez czas konieczny na przygotowanie planu restrukturyzacji przedsiębiorcy, a pomocy na restrukturyzację – na przywrócenie długookresowej zdolności do konkurowania na rynku;

2) tryb, warunki i formy udzielania wsparcia, o którym mowa w art. 2 pkt 8a, niebędącego pomocą publiczną, uwzględniając konieczność efektywnego udzielania wsparcia, w szczególności w celu dokonania nowych inwestycji przez przedsiębiorców.

Art. 3. 1. Ministrowi właściwemu do spraw Skarbu Państwa przysługują, określone w odrębnych przepisach, uprawnienia względem państwowych osób prawnych w rozumieniu art. 44¹ Kodeksu cywilnego, jeżeli nie zostały one zastrzeżone na rzecz innych organów państwowych.

2. Jeżeli z odrębnych przepisów nie wynika, jakiej państwowej osobie prawnej przysługują prawa majątkowe do składnika mienia państwowego, prawa te przysługują Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa.

Art. 4. (uchylony)

Art. 5. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa, z zastrzeżeniem odrębnych przepisów określających tworzenie, ustrój i ustanie państwowych osób prawnych oraz z zastrzeżeniem postanowień statutów wydanych na podstawie tych przepisów:

1) tworzy, likwiduje, łączy, dzieli i przekształca państwowe osoby prawne;

2) powołuje i odwołuje członków organów państwowych osób prawnych.

Art. 5a. 1. Państwowe osoby prawne są obowiązane uzyskać zgodę ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa na dokonanie czynności prawnej w zakresie rozporządzenia składnikami aktywów trwałych w rozumieniu przepisów o rachunkowości, zaliczonymi do wartości niematerialnych i prawnych, rzeczowych aktywów trwałych lub inwestycji długoterminowych, w tym oddania tych składników do korzystania innym podmiotom na podstawie umów prawa cywilnego lub ich wniesienia jako wkładu do spółki lub spółdzielni, jeżeli wartość rynkowa przedmiotu rozporządzenia przekracza równowartość w złotych kwoty 50 000 euro, obliczonej na podstawie średniego kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski według stanu z dnia wystąpienia o zgodę.

2. Czynność prawna dokonana z naruszeniem obowiązku określonego w ust. 1 jest nieważna.

3. Nie wymaga zgody, o której mowa w ust. 1, czynność prawna:

1) przedsiębiorstw państwowych, jeżeli na mocy przepisów odrębnych jest wymagane zgłoszenie zamiaru jej dokonania organowi założycielskiemu;

2) jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, w których prawa z akcji lub udziałów wykonuje minister właściwy do spraw Skarbu Państwa, jeżeli na mocy przepisów odrębnych, postanowień statutu albo umowy spółki na jej dokonanie jest wymagana zgoda walnego zgromadzenia albo zgromadzenia wspólników;

3) w zakresie rozporządzenia akcjami i obligacjami dopuszczonymi do obrotu na rynku regulowanym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2014 r. poz. 94, z późn. zm.¹⁾);

4)²⁾ dokonywana w postępowaniu likwidacyjnym, upadłościowym lub restrukturyzacyjnym;

5)³⁾ Agencji Nieruchomości Rolnych oraz Agencji Mienia Wojskowego – w zakresie rozporządzenia, powierzonymi tym Agencjom na podstawie przepisów odrębnych, składnikami mienia Skarbu Państwa;

6) Agencji Rezerw Materiałowych – w zakresie rezerw strategicznych;

7)⁴⁾ nabycia lub rozporządzania uprawnieniami do emisji, o których mowa w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. poz. 1223);

8) nabycia lub rozporządzania jednostkami przyznanej emisji, jednostkami redukcji emisji, jednostkami poświadczonej redukcji emisji, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. z 2015 r. poz. 2273 i 2278).

Art. 5b. 1. Z wnioskiem o wyrażenie zgody, o której mowa w art. 5a ust. 1, występuje państwowa osoba prawna dokonująca czynności prawnej, określając:

1) przedmiot rozporządzenia z wyszczególnieniem danych ewidencyjnych identyfikujących składniki aktywów trwałych;

2) wartość rynkową przedmiotu rozporządzenia;

3) sposób rozporządzenia;

4) podmiot, na rzecz którego nastąpi rozporządzenie;

5) uzasadnienie gospodarcze czynności prawnej.

2. Do wniosku dołącza się:

1) dokumenty potwierdzające:

a) że wnioskodawca jest państwową osobą prawną, chyba że osobowość prawna została nadana wnioskodawcy ustawą,

b) prawo do przedmiotu rozporządzenia,

c) wartość rynkową przedmiotu rozporządzenia, o której mowa w ust. 1 pkt 2: wycenę rzeczoznawcy albo oświadczenie wnioskodawcy – jeżeli wartość rynkową przedmiotu rozporządzenia można ustalić na podstawie opublikowanych cenników lub notowań giełdowych albo jeżeli koszt wyceny przewyższa 20% wartości bilansowej przedmiotu rozporządzenia;

2) projekt umowy, na podstawie której ma być dokonane rozporządzenie;

3) inne dokumenty potwierdzające dane i informacje zawarte we wniosku.

3. Jeżeli złożony wniosek nie spełnia wymagań określonych w ust. 1 i 2, minister właściwy do spraw Skarbu Państwa wzywa wnioskodawcę do usunięcia braków w wyznaczonym terminie, pod rygorem zwrotu wniosku. Termin, o którym mowa w ust. 4, ulega zawieszeniu do dnia usunięcia braków.

3a. Jeżeli minister właściwy do spraw Skarbu Państwa zleci sporządzenie dodatkowej wyceny nieruchomości lub wystąpi do organizacji zawodowej rzeczoznawców majątkowych o dokonanie oceny prawidłowości tej wyceny albo wyceny, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. c, w trybie art. 157 ust. 1 albo ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r. poz. 1774 i 1777 oraz z 2016 r. poz. 65), bieg terminu, o którym mowa w ust. 4, ulega zawieszeniu do dnia otrzymania dodatkowej wyceny lub oceny prawidłowości sporządzanej wyceny, nie dłużej jednak niż na 60 dni.

3b. W sprawach szczególnie skomplikowanych okres zawieszenia postępowania może ulec wydłużeniu, nie więcej jednak niż o 30 dni. O przyczynie wydłużenia okresu zawieszenia postępowania minister właściwy do spraw Skarbu Państwa zawiadamia stronę postępowania.

4. Rozpatrzenie wniosku następuje w terminie miesiąca od dnia jego doręczenia ministrowi właściwemu do spraw Skarbu Państwa wraz z kompletem wymaganych dokumentów.

Art. 5c. 1. Zgoda, o której mowa w art. 5a ust. 1, jest wyrażana na czas oznaczony, nie dłuższy niż rok.

2. Zgoda może być wydana z zastrzeżeniem warunków.

3. W przypadku zgody wydanej z zastrzeżeniem warunków, odmowy wyrażenia zgody albo zwrotu wniosku, minister właściwy do spraw Skarbu Państwa jest obowiązany do pisemnego uzasadnienia rozstrzygnięcia.

4. Państwowej osobie prawnej przysługuje prawo wniesienia sprzeciwu do ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa w terminie 7 dni od dnia doręczenia pisemnie uzasadnionego rozstrzygnięcia, o którym mowa w ust. 3; do sprzeciwu dołącza się jego uzasadnienie.

5. W przypadku nieuwzględnienia sprzeciwu przez ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa w terminie 14 dni od dnia doręczenia sprzeciwu, państwowej osobie prawnej przysługuje prawo wniesienia w terminie 7 dni odwołania do sądu. Sąd w terminie 14 dni wyznacza rozprawę.

6. Do rozpatrywania spraw, o których mowa w ust. 5, stosuje się odpowiednio przepisy części pierwszej księgi drugiej tytułu II działu IVa Kodeksu postępowania cywilnego.

Art. 6. (uchylony)

Art. 7. (uchylony)

Art. 7a. (uchylony)

Rozdział 1a

Zadania z zakresu wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa realizowane przez wojewodę

Art. 7b. 1. Wojewoda wykonuje zadania w zakresie:

1) gospodarowania mieniem:

a) pozostałym po zlikwidowanych państwowych jednostkach organizacyjnych lub spółkach z udziałem Skarbu Państwa,

b) pozostałym po rozwiązanych bądź wygasłych umowach o oddanie przedsiębiorstwa do odpłatnego korzystania,

c) przejętym przez Skarb Państwa z innych tytułów;

2) przejęcia lub gospodarowania mieniem pozostałym po przedsiębiorstwie państwowym wykreślonym z rejestru przedsiębiorców;

3)⁵⁾ postępowań upadłościowych i restrukturyzacyjnych, w których Skarb Państwa, reprezentowany przez ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa, występuje w charakterze wierzyciela;

4) darowizn na rzecz Skarbu Państwa;

5) spadków przypadających Skarbowi Państwa, w tym długów spadkowych, z zastrzeżeniem kompetencji przyznanych starostom wykonującym zadania z zakresu administracji rządowej oraz konsulom.

2. Właściwość wojewody ustala się według:

1) siedziby państwowej jednostki organizacyjnej, spółki z udziałem Skarbu Państwa lub przedsiębiorstwa państwowego – w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a i b oraz pkt 2;

2) miejsca, w którym znajduje się przejęte przez Skarb Państwa mienie lub jego przeważająca część – w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. c;

3)⁶⁾ siedziby upadłego lub dłużnika – w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3;

4) miejsca położenia przeważającej części składników majątkowych będących przedmiotem darowizn na rzecz Skarbu Państwa – w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 4;

5) miejsca zamieszkania spadkodawcy, a jeżeli jego miejsca zamieszkania w Rzeczypospolitej Polskiej nie da się ustalić, według miejsca, w którym znajduje się majątek spadkowy lub jego przeważająca część – w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 5.

Art. 7c. 1. O sposobie zagospodarowania nieruchomości wchodzących w skład mienia, o którym mowa w art. 7b ust. 1, rozstrzyga właściwy wojewoda.

2. Do czasu rozstrzygnięcia o sposobie zagospodarowania nieruchomościami, o których mowa w ust. 1, wojewoda:

1) prowadzi rejestr nieruchomości;

2) zapewnia wycenę nieruchomości;

3) zabezpiecza nieruchomości przed uszkodzeniem lub zniszczeniem;

4) wykonuje czynności związane z naliczaniem należności za nieruchomości udostępnione przed ich przejęciem oraz prowadzi windykację tych należności;

5) współpracuje z innymi organami, które na mocy odrębnych przepisów gospodarują nieruchomościami Skarbu Państwa, a także z właściwymi jednostkami samorządu terytorialnego;

6) podejmuje czynności w postępowaniu sądowym, w szczególności w sprawach dotyczących własności lub innych praw rzeczowych na nieruchomości, o zapłatę należności za korzystanie z nieruchomości, o roszczenia ze stosunku najmu, dzierżawy lub użyczenia, o stwierdzenie nabycia spadku, o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie;

7) składa wnioski o założenie księgi wieczystej dla nieruchomości oraz o wpis w księdze wieczystej.

3. Wojewoda przekazuje nieruchomości, o których mowa w ust. 1, wraz z dokumentacją, ministrowi właściwemu do spraw Skarbu Państwa, na jego żądanie, w terminie 2 miesięcy od dnia zgłoszenia żądania, w przypadku przeznaczenia tych nieruchomości przez ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa na cele określone w art. 58 ust. 1, art. 59 ust. 1, art. 60 ust. 1, art. 60a ust. 1 i art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Rozdział 2

(uchylony)

Rozdział 3

Zasady reprezentowania Skarbu Państwa

Art. 17. 1. Kierownicy urzędów państwowych, w rozumieniu przepisów o pracownikach urzędów państwowych, w szczególności dyrektorzy generalni urzędów, reprezentują Skarb Państwa w odniesieniu do powierzonego im mienia i w zakresie zadań ich urzędów, określonych w odrębnych przepisach. W strukturach organizacyjnych urzędów państwowych wyznacza się komórki albo stanowiska pracy do obsługi spraw związanych z reprezentowaniem Skarbu Państwa.

2. Kierownicy urzędów państwowych mogą, w zakresie uprawnień reprezentowania Skarbu Państwa wynikających z przepisów odrębnych, udzielać pełnomocnictw do reprezentowania Skarbu Państwa kierownikom podporządkowanych im jednostek organizacyjnych.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się również do Najwyższej Izby Kontroli oraz Komendanta Głównego Ochotniczych Hufców Pracy.

4. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa, może, w drodze rozporządzenia, rozciągnąć przepisy ust. 1 i 2 na kierowników innych państwowych jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej.

Art. 17a. 1. Organy administracji publicznej oraz inne podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów do reprezentowania Skarbu Państwa reprezentują Skarb Państwa zgodnie z ich właściwością i w zakresie określonym w przepisach odrębnych.

2. Do czynności prawnych dokonanych z naruszeniem przepisów o właściwości i zakresie reprezentacji Skarbu Państwa stosuje się odpowiednio art. 103 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego.

Art. 17b. Jednostki budżetowe:

1) gospodarują na zasadach racjonalnej i oszczędnej gospodarki mieniem Skarbu Państwa, w które zostały wyposażone;

2) zapewniają ochronę tego mienia;

3) mogą zbywać składniki rzeczowe majątku ruchomego.

Art. 17c. 1. Potrącenie z wierzytelności Skarbu Państwa przysługującej danemu podmiotowi reprezentującemu Skarb Państwa może być dokonane, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli potrącana wierzytelność wzajemna przysługuje wobec tego samego podmiotu reprezentującego Skarb Państwa.

2. Z wierzytelności Skarbu Państwa nie można potrącić wierzytelności wzajemnej, która była przedmiotem obrotu jako wierzytelność wobec Skarbu Państwa.

Art. 18. 1. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa może zlecać, z zachowaniem zasad i trybu określonego w odrębnych przepisach, osobom prawnym lub fizycznym dokonywanie określonych czynności prawnych oraz faktycznych w zakresie jego właściwości, udzielając w tym zakresie stosownych pełnomocnictw.

2. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa, w porozumieniu z właściwymi organami administracji rządowej, może udzielać kierownikom urzędów państwowych lub innych państwowych jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej upoważnień do wykonywania zadań określonych w art. 2 pkt 5–8.

Art. 19. 1. Wojewodowie, podmioty, o których mowa w art. 17 i art. 18, oraz państwowe osoby prawne i organy jednostek samorządu terytorialnego, na żądanie ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa, składają temu ministrowi sprawozdania z wykonywania zadań w zakresie wynikającym ze spraw związanych z reprezentowaniem Skarbu Państwa.

2. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa, występując z żądaniem, o którym mowa w ust. 1, określa zakres, formę i termin złożenia sprawozdania z wykonanych przez dany podmiot zadań wynikających ze spraw związanych z reprezentacją Skarbu Państwa.

Art. 19a. 1. Minister właściwy do spraw Skarbu Państwa przeprowadza kontrolę:

1) wykonywania uprawnień wynikających z praw majątkowych Skarbu Państwa przez państwowe jednostki organizacyjne, którym przysługuje prawo wykonywania takich uprawnień lub prawo do działania w imieniu Skarbu Państwa;

2) wykonywania przez inne organy administracji państwowej oraz państwowe osoby prawne zadań określonych w odrębnych przepisach, w zakresie przekształceń własnościowych.

2. Zakres kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 1, obejmuje zgodność wykonywania uprawnień majątkowych Skarbu Państwa z właściwymi przepisami oraz z interesem Skarbu Państwa.

3. Zakres kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 2, obejmuje ocenę:

1) wykonywania zadań w zakresie przekształceń własnościowych pod względem legalności, gospodarności i zapewnienia ochrony interesów Skarbu Państwa;

2) zgodności stosowanych procedur przekształceń własnościowych z właściwymi przepisami;

3) zgodności realizacji przekształceń własnościowych z udzielonym upoważnieniem lub zgodą ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa, w przypadkach gdy taka zgoda lub upoważnienie są wymagane.

4. Kontrola, o której mowa w ust. 1, jest przeprowadzana na zasadach i w trybie określonych w przepisach o kontroli w administracji rządowej.

Art. 20. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa, określa, w drodze rozporządzenia:

1) (uchylony)

2) (uchylony)

3) (uchylony)

4) szczegółowe zasady ewidencjonowania majątku Skarbu Państwa, w tym zbiorczej ewidencji, o której mowa w art. 2 pkt 3, oraz związane z tym obowiązki państwowych jednostek organizacyjnych, którym powierzono to mienie;

5) sposób i tryb gospodarowania składnikami rzeczowymi majątku ruchomego, w który wyposażone są jednostki budżetowe, uwzględniając zasadę racjonalnej gospodarki, wymóg stosowania trybu przetargu publicznego lub publicznego zaproszenia do rokowań przy rozporządzaniu składnikami aktywów trwałych o znacznej wartości oraz określone w odrębnych przepisach zasady gospodarki finansowej jednostek sektora finansów publicznych.

Art. 21. Do czasu przygotowania zbiorczej ewidencji majątku Skarbu Państwa, o której mowa w art. 2 pkt 3, minister właściwy do spraw Skarbu Państwa opracowuje okresowo sprawozdania analityczne w zakresie prowadzonej przez właściwe organy ewidencji majątku Skarbu Państwa.

Art. 22. Ustawa wchodzi w życie w terminie i na zasadach określonych w ustawie – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej.⁷⁾

¹⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2014 r. poz. 586, z 2015 r. poz. 73, 978, 1045, 1223, 1260, 1348, 1505, 1513, 1634, 1844 i 1890 oraz z 2016 r. poz. 65.

²⁾ W brzmieniu ustalonym przez art. 413 pkt 1 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. poz. 978), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.

³⁾ W brzmieniu ustalonym przez art. 108 ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. poz. 1322), która weszła w życie z dniem 1 października 2015 r.

⁴⁾ W brzmieniu ustalonym przez art. 111 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. poz. 1223), która weszła w życie z dniem 9 września 2015 r.

⁵⁾ W brzmieniu ustalonym przez art. 413 pkt 2 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

⁶⁾ W brzmieniu ustalonym przez art. 413 pkt 2 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 2.

⁷⁾ Ustawa weszła w życie z dniem 1 października 1996 r. na podstawie art. 31 pkt 3 lit. b ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497 i Nr 156, poz. 775 oraz z 2004 r. Nr 273, poz. 2703), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1997 r.