Dziennik Ustaw - rok 2015 poz. 797

Na podstawie art. 43f § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm.¹⁾) zarządza się, co następuje:

1) dane – informacje zapisane w postaci elektronicznej, dotyczące kontroli:

a) obowiązku pozostawania przez skazanego w wyznaczonym czasie w miejscu stałego pobytu lub w innym wyznaczonym miejscu,

b) obowiązku przebywania skazanego w czasie trwania imprez masowych objętych zakazem w miejscu stałego pobytu lub w innym wyznaczonym miejscu,

c) zakazu zbliżania się skazanego do określonych osób,

d) elektronicznej kontroli miejsca pobytu;

2) miejsce monitorowania – miejsce stałego pobytu skazanego lub inne wyznaczone miejsce (w przypadku dozoru stacjonarnego) oraz aktualne miejsce pobytu skazanego niezależnie od tego, gdzie skazany ma miejsce stałego pobytu (w przypadku dozoru mobilnego);

3) terminal – komputer wyposażony w oprogramowanie umożliwiające odczyt i zapis danych w systemie komunikacyjno-monitorującym;

4) centrala monitorowania – centrum komputerowe wyposażone w narzędzia do przetwarzania danych osobowych w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1182 i 1662), do rejestrowania, gromadzenia, odtwarzania, przechowywania, zabezpieczania i przekazywania uprawnionym organom danych;

5) nadajnik – urządzenie radiowe zakładane skazanemu na rękę lub nogę, wysyłające komunikaty odbierane przez rejestrator stacjonarny i przenośny;

6) nadajnik z funkcją lokalizacji GPS – nadajnik zakładany skazanemu wyłącznie nad kostką nogi, umożliwiający określenie przybliżonej lokalizacji;

7) rejestrator stacjonarny – urządzenie radiowe rejestrujące komunikaty wysyłane przez nadajnik pozostający w zasięgu monitorowania i przekazujące je do centrali monitorowania, instalowane na stałe w miejscu stałego pobytu skazanego lub w innym wyznaczonym miejscu, a także umożliwiające komunikację telefoniczną z centralą monitorowania oraz z numerem alarmowym 112;

8) rejestrator przenośny – urządzenie zawierające odbiornik radiowy, rejestrujące komunikaty wysyłane przez nadajnik pozostający w zasięgu monitorowania, przechowujące uzyskane informacje o przestrzeganiu nałożonego przez sąd obowiązku zakazu zbliżania się do określonej osoby, wyposażone w interfejs w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2014 r. poz. 243, 827 i 1198), pozwalające na przekazanie tych informacji do centrali monitorowania, wykorzystywane do identyfikowania aktualnego miejsca pobytu osoby objętej systemem dozoru elektronicznego;

9) zdarzenie podlegające rejestracji – zdarzenie mające znaczenie dla wykonywania dozoru elektronicznego, zarejestrowane w systemie komunikacyjno-monitorującym, w szczególności polegające na nieprzestrzeganiu przez skazanego obowiązków związanych ze stosowaniem dozoru, na przerwaniu lub nawiązaniu łączności między środkami technicznymi oraz każdą manipulację, a także wyczerpanie się wewnętrznego źródła zasilania zastosowanych środków technicznych.

1) między nadajnikiem a rejestratorem stacjonarnym w typowym środowisku mieszkalnym; pożądany minimalny zasięg urządzenia – 100 m;

2) między nadajnikiem a rejestratorem przenośnym w terenie otwartym i zabudowanym, w zabudowie wielkomiejskiej, w środkach komunikacji publicznej oraz w typowych, występujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, halach sportowych i na stadionach, na całym terenie tych obiektów; zasięg powinien być regulowany – w promieniu do 100 +/– 20 m.

1) mieć indywidualne, jednoznaczne, widoczne oznaczenie oraz wysyłać sygnał radiowy umożliwiający jego identyfikację;

2) sygnalizować każdy przypadek, gdy przy nim manipulowano, w tym przede wszystkim gdy usunięto go z miejsca, w którym został umieszczony, lub otwarto jego obudowę, a także sygnalizować wyczerpanie się jego wewnętrznego źródła zasilania;

3) spełniać wszystkie warunki wynikające z przepisów prawa wewnętrznego i międzynarodowego obowiązującego na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, odnoszące się do przenośnych transmisyjnych urządzeń elektronicznych noszonych przy ciele, i posiadać oznakowanie CE w tym zakresie;

4) mieć – w odniesieniu do nadajnika z funkcją lokalizacji GPS – funkcję identyfikacji miejsca za pomocą lokalizacji GPS/GSM i wysyłać informacje o swoim położeniu geograficznym do systemu komunikacyjno-monitorującego.

1) mieć indywidualne, jednoznaczne, widoczne oznaczenie oraz odbierać sygnały radiowe umożliwiające identyfikację nadajnika pozostającego w jego zasięgu monitorowania, a także zapisywać zdarzenia podlegające rejestracji;

2) umożliwiać regulację zasięgu monitorowania w sposób zapewniający ograniczenie tego zasięgu ściśle do miejsca monitorowania;

3) identyfikować każdy nadajnik pozostający w jego zasięgu monitorowania oraz rejestrować każdy przypadek, gdy manipulowano przy tym urządzeniu lub przy nadajniku pozostającym w jego zasięgu monitorowania, a także zapisywać wszelkie inne zdarzenia podlegające rejestracji; zapisy dotyczące zdarzeń podlegających rejestracji powinny być przechowywane w jego pamięci przez co najmniej 72 godziny; czas stosowany przez rejestrator stacjonarny powinien być zsynchronizowany z czasem stosowanym przez centralę monitorowania;

4) być wyposażony w pamięć zdolną do przyjmowania i przechowywania informacji przesyłanych przez podmiot dozorujący za pośrednictwem publicznej sieci telekomunikacyjnej;

5) być wyposażony w interfejs umożliwiający odczytanie i przekazanie danych dotyczących zdarzeń podlegających rejestracji, a także sygnałów o odczytaniu wiadomości, do centrali monitorowania również wtedy, gdy w miejscu monitorowania nie ma, na stałe lub czasowo, dostępu do jakiejkolwiek publicznej sieci telekomunikacyjnej;

6) w czasie rzeczywistym przekazywać do centrali monitorowania za pośrednictwem publicznej sieci telekomunikacyjnej (stacjonarnej lub ruchomej) dane dotyczące zdarzeń podlegających rejestracji, a także sygnały o odczytaniu wiadomości.

1) mieć indywidualne, jednoznaczne, widoczne oznaczenie oraz odbierać sygnały radiowe umożliwiające identyfikację nadajnika pozostającego w jego zasięgu monitorowania, a także zapisywać zdarzenia podlegające rejestracji;

2) umożliwiać regulację zasięgu monitorowania przenośnego urządzenia monitorującego w celu dostosowania go do warunków określonych przez sąd w orzeczeniu o zastosowaniu wobec skazanego zakazu zbliżania się do określonej osoby, za zgodą tej osoby, lub obowiązku przebywania we wskazanym miejscu w wyznaczonym czasie zgodnie z wymaganiami wskazanymi w § 3;

3) mieć rozmiary i wagę umożliwiające łatwe przenoszenie go w kieszeni, przy pasku lub w torbie podręcznej;

4) identyfikować każdy nadajnik pozostający w jego zasięgu monitorowania oraz rejestrować każdy przypadek, gdy przy tym nadajniku manipulowano, a także zapisywać wszelkie inne zdarzenia podlegające rejestracji;

5) przechowywać w pamięci zapisy dotyczące zdarzeń podlegających rejestracji przez co najmniej 24 godziny;

6) automatycznie synchronizować stosowany przez siebie czas z czasem stosowanym przez centralę monitorowania;

7) przechowywać w pamięci wszelkie zgromadzone dane w przypadku wyczerpania się wewnętrznego źródła zasilania;

8) sygnalizować za pomocą dźwięku i światła pojawienie się nadajnika w jego zasięgu monitorowania;

9) być wyposażony w interfejs umożliwiający odczytanie i przekazanie do centrali monitorowania za pośrednictwem publicznej sieci telekomunikacyjnej danych dotyczących zdarzeń podlegających rejestracji, a także sygnałów o odczytaniu wiadomości.

2. Do zabezpieczenia danych osobowych zgromadzonych w centrali monitorowania stosuje się przepisy o ochronie danych osobowych wydane na podstawie art. 39a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych.

3. Dopuszcza się funkcjonowanie jednej lub kilku centrali monitorowania, obsługujących odrębny obszar w granicach terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

1) przyjmować, w drodze elektronicznej, transmisję danych w czasie rzeczywistym, które dotyczą zdarzeń podlegających rejestracji i pochodzą z nadajników i rejestratorów, a które muszą być przekazywane do systemu w czasie rzeczywistym za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej;

2) być wyposażony w interfejs umożliwiający przyjęcie i odczytanie danych dotyczących zdarzeń podlegających rejestracji, a także sygnałów o odczytaniu wiadomości przychodzących do terminala również wtedy, gdy w miejscu monitorowania nie ma, na stałe lub czasowo, dostępu do sieci telekomunikacyjnej;

3) pozwalać na automatyczny odczyt danych w celu określenia, czy zapisane zdarzenie podlegające rejestracji narusza obowiązki związane ze stosowaniem dozoru, a następnie niezwłocznie przekazywać tak uzyskaną informację o naruszeniu tych obowiązków do terminali upoważnionego sędziego i sądowego kuratora zawodowego, za pośrednictwem publicznej sieci telekomunikacyjnej (stacjonarnej lub ruchomej), a w razie braku takiej możliwości – w inny sposób gwarantujący szybkie przekazanie informacji;

4) określać pozycję osoby na mapie cyfrowej (dla urządzeń z lokalizacją GPS) i porównywać ją z wprowadzonymi danymi o strefach „włączonych” i „wyłączonych”, zapisując dokładny czas odnotowania pozycji, porównując ją z harmonogramami dla tych stref, określonymi przez sąd;

5) umożliwiać przesyłanie informacji do rejestratora stacjonarnego za pośrednictwem publicznej sieci telekomunikacyjnej (stacjonarnej lub ruchomej);

6) być aplikacją przeglądarkową oraz mieć systemy uwierzytelniające użytkownika wykorzystujące czytniki kart oraz karty kryptograficzne, przy czym użycie tych urządzeń, wraz z wpisaniem PIN do karty kryptograficznej, powinno być warunkiem uruchomienia systemu.

2. W celu uruchomienia systemu komunikacyjno-monitorującego użytkownik łączy się z szyfrowanym adresem strony internetowej, w celu odczytania lub odnotowania niezbędnych informacji. Autoryzacja i uwierzytelnianie następują na podstawie imiennej karty kryptograficznej po podaniu kodu PIN. Poprawne wprowadzenie kodu PIN spowoduje wyświetlenie ekranu głównego aplikacji.

Minister Sprawiedliwości: B. Budka

¹⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071 i Nr 111, poz. 1194, z 2002 r. Nr 74, poz. 676 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 111, poz. 1061, Nr 142, poz. 1380 i Nr 179, poz. 1750, z 2004 r. Nr 93, poz. 889, Nr 210, poz. 2135, Nr 240, poz. 2405, Nr 243, poz. 2426 i Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr 163, poz. 1363 i Nr 178, poz. 1479, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i Nr 226, poz. 1648, z 2007 r. Nr 123, poz. 849, z 2008 r. Nr 96, poz. 620 i Nr 214, poz. 1344, z 2009 r. Nr 8, poz. 39, Nr 22, poz. 119, Nr 62, poz. 504, Nr 98, poz. 817, Nr 108, poz. 911, Nr 115, poz. 963, Nr 190, poz. 1475, Nr 201, poz. 1540 i Nr 206, poz. 1589, z 2010 r. Nr 34, poz. 191, Nr 40, poz. 227, Nr 125, poz. 842 i Nr 182, poz. 1228, z 2011 r. Nr 39, poz. 201 i 202, Nr 112, poz. 654, Nr 129, poz. 734, Nr 185, poz. 1092, Nr 217, poz. 1280 i Nr 240, poz. 1431, z 2012 r. poz. 908, z 2013 r. poz. 628 i 1247, z 2014 r. poz. 287, 619 i 1707 oraz z 2015 r. poz. 21, 396, 431 i 541.

²⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 27 lutego 2009 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych urządzeń wchodzących w skład środków technicznych w systemie dozoru elektronicznego, a także sposobu organizowania tych urządzeń w system oraz sposobu przekazywania danych wewnątrz tego systemu (Dz. U. Nr 45, poz. 369), które traci moc z dniem 1 lipca 2015 r. na podstawie art. 28 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 396).