Dziennik Ustaw - rok 2015 poz. 258

Na podstawie art. 59a ust. 7 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2015 r. poz. 144) zarządza się, co następuje:

1) tryb i warunki nadawania i uchylania przydziałów mobilizacyjnych oraz pracowniczych przydziałów mobilizacyjnych;

2) warunki, jakie powinni spełniać żołnierze rezerwy, pracownicy lub inne osoby niebędące pracownikami do przeznaczenia ich do czynnej służby wojskowej lub pracy w jednostkach wojskowych w razie ogłoszenia mobilizacji lub w czasie wojny;

3) wzory kart mobilizacyjnych.

1) posiadają odpowiednie wyszkolenie wojskowe albo kwalifikacje odpowiadające określonej specjalności (funkcji) wojskowej;

2) posiadają odpowiedni stan zdrowia;

3) nie zamieszkują stale za granicą;

4) zamieszkują możliwie blisko miejsca dyslokacji jednostki wojskowej, do której mają być powołani w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny.

2. Przydziały mobilizacyjne nadaje się w pierwszej kolejności:

1) żołnierzom z nadanymi przydziałami kryzysowymi;

2) żołnierzom rezerwy najmłodszym wiekiem, posiadającym najwyższe klasy kwalifikacyjne specjalistów wojskowych, zamieszkałym najbliżej miejsca dyslokacji jednostki wojskowej, do której mogą być powołani w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny;

3) ochotnikom.

3. Żołnierzom rezerwy, którzy nie odbywali czynnej służby wojskowej, nadaje się przydziały mobilizacyjne po odbyciu przez nich co najmniej krótkotrwałych ćwiczeń wojskowych i po złożeniu przysięgi wojskowej.

1) przeprowadzeniu przez dowódcę jednostki wojskowej analizy potrzeb mobilizacyjnych, w tym analizy możliwości nadania przydziałów mobilizacyjnych żołnierzom Narodowych Sił Rezerwowych, i po złożeniu przez niego wojskowemu komendantowi uzupełnień zapotrzebowania na uzupełnienie potrzeb mobilizacyjnych jednostki wojskowej, z wyszczególnieniem stanowisk oraz żołnierzy Narodowych Sił Rezerwowych, którym należy nadać przydział mobilizacyjny;

2) wytypowaniu przez wojskowego komendanta uzupełnień, w porozumieniu z zainteresowanym dowódcą jednostki wojskowej, żołnierzy rezerwy spełniających wymagania do przeznaczenia na określone stanowiska służbowe lub do pełnienia określonych funkcji wojskowych;

3) skierowaniu, jeżeli zachodzi taka potrzeba, wytypowanych żołnierzy rezerwy na badania lekarskie do właściwej wojskowej komisji lekarskiej, w celu określenia zdolności do czynnej służby wojskowej;

4) uzyskaniu, jeżeli zachodzi taka potrzeba, informacji o wytypowanych żołnierzach rezerwy na podstawie danych zgromadzonych w Krajowym Rejestrze Karnym;

5) wezwaniu wytypowanych żołnierzy rezerwy lub powołaniu na ćwiczenia wojskowe do jednostki wojskowej, w celu sprawdzenia ich przydatności na określonych stanowiskach służbowych lub do pełnienia określonych funkcji wojskowych oraz złożenia przysięgi wojskowej przez żołnierzy, którzy tej przysięgi nie składali.

1) dla szeregowych – 15 lat;

2) dla podoficerów i oficerów – 20 lat.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy żołnierzy rezerwy, którzy wyrazili zgodę na zachowanie tego przydziału, lecz nie dłużej niż do osiągnięcia górnej granicy wieku, o którym mowa w art. 58 ust. 1 ustawy.

3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku zwiększonych potrzeb uzupełnieniowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz jeżeli wojskowy komendant uzupełnień nie ma możliwości nadania przydziałów mobilizacyjnych innym żołnierzom rezerwy.

1) w przypadku żołnierzy rezerwy – nie przewiduje się ich powołania do czynnej służby wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny;

2) w przypadku pracowników – zajmują oni stanowiska, na których są wymagane kwalifikacje takie same lub podobne jak na stanowiskach pracowniczych określonych w etacie jednostki wojskowej i występujących w czasie wojny;

3) w przypadku osób niebędących pracownikami – zamieszkują one w pobliżu miejsca dyslokacji tej jednostki wojskowej.

2. W zapotrzebowaniu ujmuje się:

1) wykaz stanowisk określonych w etacie jednostki wojskowej i występujących w czasie wojny, z uwzględnieniem kwalifikacji i umiejętności wymaganych do ich zajmowania;

2) wykaz pracowników zatrudnionych w jednostce wojskowej, którym proponuje się nadać pracownicze przydziały mobilizacyjne na stanowiska wymienione w wykazie, o którym mowa w pkt 1;

3) wykaz pozostałych pracowników zatrudnionych w jednostce wojskowej;

4) dane identyfikacyjne pracowników, o których mowa w pkt 2 i 3, w szczególności imię (imiona), nazwisko i imię ojca, numer ewidencyjny PESEL, adres zamieszkania, zajmowane stanowisko, wykształcenie oraz kwalifikacje zawodowe i inne umiejętności.

2. W zapotrzebowaniu ujmuje się wykazy i dane, o których mowa w § 8 ust. 2 pkt 2–4, dotyczące pracowników zamieszkałych na terenie działania właściwego wojskowego komendanta uzupełnień.

1) § 8 ust. 2 pkt 2, pracownicze przydziały mobilizacyjne na stanowiska pracownicze, określone w etacie jednostki wojskowej, w której są zatrudnieni, i występujące w czasie wojny;

2) § 8 ust. 2 pkt 3, jeżeli zachodzi taka potrzeba, pracownicze przydziały mobilizacyjne na stanowiska pracownicze, określone w etacie jednostki wojskowej innej niż jednostka wojskowa, w której są zatrudnieni, i występujące w czasie wojny.

2. Jeżeli zachodzi potrzeba nadania pracowniczych przydziałów mobilizacyjnych osobom innym niż wskazane w § 8 ust. 2 pkt 2 i 3, wojskowy komendant uzupełnień może zwrócić się do kierowników powiatowych urzędów pracy oraz pracodawców o wskazanie osób spełniających warunki do nadania pracowniczych przydziałów mobilizacyjnych.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, wojskowy komendant uzupełnień, w oparciu o uzyskane dane oraz dane zawarte w ewidencji wojskowej, w porozumieniu z zainteresowanym dowódcą jednostki wojskowej, nadaje wytypowanym osobom pracownicze przydziały mobilizacyjne.

4. Fakt nadania pracowniczego przydziału mobilizacyjnego wojskowy komendant uzupełnień odnotowuje w ewidencji wojskowej, a dowódca jednostki wojskowej, do której przydział nadano, fakt ten stwierdza w rozkazie dziennym tej jednostki wojskowej.

2. Karty mobilizacyjne stanowią druk ścisłego zarachowania.

3. Doręczenie kart mobilizacyjnych żołnierzom rezerwy odbywającym ćwiczenia wojskowe oraz żołnierzom, o których mowa w art. 59a ust. 1a ustawy, a także pracownikom zatrudnionym w jednostkach wojskowych – w miejscu pracy, może nastąpić za pośrednictwem właściwego dowódcy jednostki wojskowej.

4. W celu doręczenia kart mobilizacyjnych osobom, o których mowa w ust. 3, wojskowy komendant uzupełnień przekazuje, za pokwitowaniem, dowódcy jednostki wojskowej po dwa egzemplarze wypełnionych kart mobilizacyjnych.

5. W pokwitowaniu, o którym mowa w ust. 4, ujmuje się liczbę kart mobilizacyjnych oraz ich serie i numery.

6. Po doręczeniu kart mobilizacyjnych osobom, o których mowa w ust. 3, dowódca jednostki wojskowej zwraca egzemplarze kart mobilizacyjnych przeznaczone dla wojskowego komendanta uzupełnień.

7. Karty mobilizacyjne, które nie zostały doręczone w sposób określony w ust. 3–6, dowódca jednostki wojskowej zwraca niezwłocznie wojskowemu komendantowi uzupełnień.

1) osiągnięcia przez żołnierza górnej granicy wieku, o której mowa w art. 58 ust. 1 ustawy;

2) upływu czasu, o którym mowa w § 5 ust. 1; przepis § 5 ust. 2 stosuje się odpowiednio;

3) zgonu żołnierza rezerwy;

4) utraty przez żołnierza rezerwy obywatelstwa polskiego;

5) uznania żołnierza rezerwy za trwale niezdolnego do czynnej służby wojskowej pełnionej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny;

6) zwolnienia, w drodze reklamowania, żołnierza rezerwy od obowiązku pełnienia czynnej służby wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny;

7) powołania żołnierza rezerwy do zawodowej, kandydackiej lub okresowej służby wojskowej;

8) stwierdzenia nieprzydatności żołnierza rezerwy na określonym stanowisku służbowym lub do pełnienia określonej funkcji wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny;

9) skreślenia stanowiska służbowego lub funkcji wojskowej w etacie jednostki wojskowej i występujących w czasie wojny;

10) wyjazdu żołnierza rezerwy na stałe za granicę;

11) zmiany miejsca zamieszkania żołnierza rezerwy poza obszar będący we właściwości miejscowej wojskowego komendanta uzupełnień;

12) zaistnienia możliwości uzupełnienia jednostki wojskowej żołnierzami rezerwy o wyższych kwalifikacjach lub predyspozycjach do zajmowania określonego stanowiska służbowego lub do pełnienia określonej funkcji wojskowej;

13) skazania żołnierza rezerwy prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.

2. Wojskowy komendant uzupełnień, z urzędu lub na wniosek dowódcy jednostki wojskowej albo żołnierza rezerwy, może w uzasadnionych przypadkach, innych niż wymienione w ust. 1, uchylić przydział mobilizacyjny, jeżeli nie narusza to możliwości mobilizacyjnych jednostki wojskowej.

1) niezwłocznie zawiadamia o tym dowódcę jednostki wojskowej;

2) odbiera od żołnierza rezerwy, któremu uchylono przydział mobilizacyjny, kartę mobilizacyjną i niszczy ją protokolarnie oraz dokonuje odpowiednich adnotacji w ewidencji wojskowej.

2. Dowódca jednostki wojskowej, po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, stwierdza w rozkazie dziennym fakt uchylenia przydziału mobilizacyjnego oraz dokonuje odpowiednich adnotacji w ewidencji wojskowej prowadzonej w tej jednostce.

1) jest żołnierzem rezerwy i otrzymała przydział mobilizacyjny;

2) została powołana do czynnej służby wojskowej, z wyjątkiem ćwiczeń wojskowych;

3) utraciła obywatelstwo polskie;

4) wyjechała na stałe za granicę;

5) spełnia przesłanki, o których mowa w art. 59a ust. 3 pkt 2 i 4–8 ustawy;

6) zmieniła miejsca zamieszkania poza obszar będący we właściwości miejscowej wojskowego komendanta uzupełnień;

7) została skazana prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.

2. Uchylenia pracowniczego przydziału mobilizacyjnego dokonuje wojskowy komendant uzupełnień z urzędu lub na wniosek właściwego dowódcy jednostki wojskowej.

3. Wojskowy komendant uzupełnień, z urzędu lub na wniosek dowódcy jednostki wojskowej albo osoby, której nadano pracowniczy przydział mobilizacyjny, może w uzasadnionych przypadkach, innych niż wymienione w ust. 1, uchylić pracowniczy przydział mobilizacyjny, jeżeli nie narusza to możliwości mobilizacyjnych jednostki wojskowej.

4. Po uchyleniu pracowniczego przydziału mobilizacyjnego wojskowy komendant uzupełnień:

1) niezwłocznie zawiadamia właściwego dowódcę jednostki wojskowej;

2) odbiera od osoby, której uchylono pracowniczy przydział mobilizacyjny, kartę mobilizacyjną i niszczy ją protokolarnie oraz dokonuje odpowiednich adnotacji w ewidencji wojskowej.

5. Dowódca jednostki wojskowej po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, stwierdza w rozkazie dziennym fakt uchylenia pracowniczego przydziału mobilizacyjnego oraz dokonuje odpowiednich adnotacji w ewidencji wojskowej prowadzonej w podległej mu jednostce.

6. Odebranie karty mobilizacyjnej następuje w trybie art. 52 ustawy. W przypadku żołnierzy rezerwy odbywających ćwiczenia wojskowe oraz pracowników zatrudnionych w jednostkach wojskowych odebrania kart mobilizacyjnych może dokonać właściwy dowódca jednostki wojskowej, który przekazuje je niezwłocznie wojskowemu komendantowi uzupełnień.

1) karty mobilizacyjnej, określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia, która jest dokumentem wydawanym w czasie pokoju, stwierdzającym przydział mobilizacyjny żołnierza rezerwy do określonej jednostki wojskowej, na podstawie której żołnierz rezerwy jest obowiązany stawić się do czynnej służby wojskowej w terminie w niej określonym, w razie ogłoszenia mobilizacji lub wybuchu wojny;

2) karty mobilizacyjnej, określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia, która jest dokumentem wydawanym w czasie pokoju, stwierdzającym przydział mobilizacyjny żołnierza rezerwy, polegający na przeznaczeniu tego żołnierza do powołania do czynnej służby wojskowej za pomocą karty powołania lub w drodze obwieszczenia w początkowym okresie po ogłoszeniu mobilizacji lub wybuchu wojny;

3) karty mobilizacyjnej, określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia, która jest dokumentem stwierdzającym pracowniczy przydział mobilizacyjny, wydawanym w czasie pokoju pracownikowi lub osobie niebędącej pracownikiem, którzy są przeznaczeni do pracy w jednostce wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji lub w czasie wojny.

Minister Obrony Narodowej: T. Siemoniak

¹⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie przydziałów mobilizacyjnych i pracowniczych przydziałów mobilizacyjnych (Dz. U. Nr 115, poz. 1199 oraz z 2010 r. Nr 87, poz. 568), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 12 pkt 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2014 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 773).

Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej
z dnia 6 lutego 2015 r. (poz. 258)

Załącznik nr 1

WZÓR – KARTA MOBILIZACYJNA

Załącznik nr 2

WZÓR – KARTA MOBILIZACYJNA

Załącznik nr 3

WZÓR – KARTA MOBILIZACYJNA