Dziennik Ustaw - rok 2014 poz. 1898

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2014 r. o komisjach lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych (Dz. U. poz. 1822) zarządza się, co następuje:

2. W wykazie chorób i ułomności, o którym mowa w ust. 1, określa się szczegółowe objaśnienia odnoszące się do chorób i ułomności, jak również zalecane czynności wskazane przy ich ustalaniu w przypadkach, w których wymaga tego wiedza medyczna.

Minister Spraw Wewnętrznych: wz. G. Karpiński

¹⁾ Minister Spraw Wewnętrznych kieruje działem administracji rządowej - sprawy wewnętrzne, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 września 2014 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych (Dz. U. poz. 1265).

²⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 9 lipca 1991 r. w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych (Dz. U. Nr 79, poz. 349, z 1992 r. Nr 83, poz. 425, z 1995 r Nr 146, poz. 712, z 2009 r. Nr 202, poz. 1568 oraz z 2013 r. poz. 1612).

Załącznik do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych
z dnia 19 grudnia 2014 r. (poz. 1898)

WYKAZ CHORÓB I UŁOMNOŚCI, WRAZ Z KATEGORIAMI ZDOLNOŚCI DO SŁUŻBY, NA PODSTAWIE KTÓREGO JEST WYDAWANE ORZECZENIE O STANIE ZDROWIA, O ZDOLNOŚCI LUB NIEZDOLNOŚCI KANDYDATA DO SŁUŻBY W POLICJI, STRAŻY GRANICZNEJ, PAŃSTWOWEJ STRAŻY POŻARNEJ ORAZ BIURZE OCHRONY RZĄDU ALBO FUNKCJONARIUSZA TYCH SŁUŻB

Szczegółowe objaśnienia i zalecane czynności

* Osoby badane przez komisje lekarskie dzieli się na 5 grup:

grupa I obejmuje kandydatów do służby w Policji, Straży Granicznej oraz Biurze Ochrony Rządu,

grupa II obejmuje funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej oraz Biura Ochrony Rządu,

grupa III obejmuje funkcjonariuszy Policji ubiegających się o podjęcie służby oraz pełniących służbę bezpośrednio przy fizycznym zwalczaniu terroryzmu i funkcjonariuszy Straży Granicznej ubiegających się o podjęcie służby oraz pełniących służbę w Wydziale Zabezpieczenia Działań,

grupa IV obejmuje kandydatów do służby w Państwowej Straży Pożarnej,

grupa V obejmuje funkcjonariuszy Państwowej Straży Pożarnej.

Do § 1 pkt 1 i 2. Asteniczną budowę ciała należy oceniać nie tylko na podstawie dysproporcji między wzrostem a ciężarem ciała, lecz także biorąc pod uwagę stan umięśnienia oraz stan układu krążenia i układu oddechowego w oparciu o próby czynnościowe.

pkt 4. Kwalifikacji orzeczniczej dokonuje się na podstawie wskaźnika masy ciała (BMI>30) lub obwodu pasa. Ocenie podlega ogólna sprawność fizyczna i typ budowy ciała. Podstawą oceny jest test Harwarda lub test sprawności fizycznej.

pkt 6 i 7. W przypadku stwierdzenia całkowitego, odwrotnego położenia trzewi należy zwrócić uwagę na układ oddechowy i moczowy, ze względu na często występujące w tych przypadkach rozstrzenia oskrzeli, zapalenie zatok przynosowych i wady rozwojowe nerek.

Szczegółowe objaśnienia i zalecane czynności

Do § 2 Nowotwory skóry należy kwalifikować według paragrafów działu XVIII – Nowotwory.

pkt 1–3. Według tych punktów należy kwalifikować różnorodne przewlekłe uogólnione choroby skóry, takie jak: świerzbiączka uogólniona (wyprysk endogenny), wrodzone zaburzenia rogowacenia skóry znacznego stopnia (rogowiec dziedziczny, rybia łuska), wrodzone dziedziczne oddzielanie się naskórka, pęcherzyca, skóra pergaminowata barwnikowa, uogólnione i nawracające lub oporne na leczenie postacie łuszczycy. Ograniczenia będą wynikały z lokalizacji i stopnia nasilenia zmian.

Do § 3 pkt 1. W kwalifikacji orzeczniczej należy brać pod uwagę wielkość, lokalizację i szpecący charakter.

pkt 1 kolumna 6. Funkcjonariuszy Policji ubiegających się o podjęcie służby pełnionej bezpośrednio przy fizycznym zwalczaniu terroryzmu oraz funkcjonariuszy Straży Granicznej ubiegających się o podjęcie służby w Wydziale Zabezpieczenia Działań należy kwalifikować jako niezdolnych, funkcjonariuszy Policji oraz funkcjonariuszy Straży Granicznej pełniących tę służbę – jako niezdolnych albo zdolnych.

pkt 1–3. Według tych punktów należy kwalifikować między innymi tatuaże. Osoby z tatuażami należy kierować do poradni zdrowia psychicznego. Jest wymagana opinia psychiatryczna.

pkt 2. Przez „blizny upośledzające sprawność ustroju” należy rozumieć blizny utrudniające ruchomość stawów lub noszenie odzieży i oporządzenia, blizny połączone z ubytkami tkanek miękkich (np. po zranieniach, oparzeniach) oraz blizny w miejscach narażonych na tarcie w czasie ruchów i chodzenia.

pkt 3. Osoby z bliznami po samouszkodzeniach należy kierować do poradni zdrowia psychicznego.

Szczegółowe objaśnienia i zalecane czynności

Do § 6 pkt 1 kolumna 6. Funkcjonariuszy Policji ubiegających się o podjęcie służby pełnionej bezpośrednio przy fizycznym zwalczaniu terroryzmu oraz funkcjonariuszy Straży Granicznej ubiegających się o podjęcie służby w Wydziale Zabezpieczenia Działań należy kwalifikować jako niezdolnych, funkcjonariuszy Policji oraz funkcjonariuszy Straży Granicznej pełniących tę służbę – jako niezdolnych albo zdolnych.

Szczegółowe objaśnienia i zalecane czynności

Do § 7 pkt 1 kolumna 6. Wymagana pełna ostrość wzroku bez korekcji.

pkt 2 kolumna 6. W przypadku stwierdzenia złej tolerancji korekcji lub braku adaptacji do niej (np. nigdy nie były noszone szkła okularowe lub soczewki kontaktowe) należy kwalifikować jako niezdolnych.

pkt 3. W przypadku złej tolerancji korekcji lub braku adaptacji do niej (np. nigdy nie były noszone szkła okularowe lub soczewki kontaktowe) należy powtórzyć badanie.

Do § 8. Przez „ślepotę oka” rozumie się także ostrość wzroku poniżej 0,1 niedającą się poprawić szkłami (bez względu na ich siłę korygującą) albo przypadki, w których pole widzenia nie przekracza 10%.

Do § 9. Niezdolny do posługiwania się bronią palną.

Do § 10 pkt 1. Rozpoznaje podstawowe barwy (czerwoną, żółtą i zieloną) w lampie Wilczka.

pkt 1 kolumna 4. Kandydatów do służby w Straży Granicznej należy kwalifikować jako niezdolnych do służby.

Do § 11 pkt 1. Pole widzenia każdego oka nie mniej niż 90° od skroni i 30° od nosa. Ubytki pola widzenia stwierdzone badaniem orientacyjnym należy potwierdzić perymetrycznie.

Do § 16. Kwalifikacja orzecznicza wymaga konsultacji okulistycznej.

Szczegółowe objaśnienia i zalecane czynności

Do § 18 i 19. Kwalifikacja orzecznicza jest uzależniona od stwierdzonego stopnia niedosłuchu.

Do § 20 pkt 1. Kandydatów do służby w Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej lub Biurze Ochrony Rządu z niedosłuchem dla częstotliwości wysokich w paśmie (od 3000 Hz do 6000 Hz) przy częstotliwości 4000 Hz z ubytkiem słuchu do 25 dB należy kwalifikować jako zdolnych.

pkt 1 kolumna 6. Funkcjonariuszy Policji ubiegających się o podjęcie służby pełnionej bezpośrednio przy fizycznym zwalczaniu terroryzmu oraz funkcjonariuszy Straży Granicznej ubiegających się o podjęcie służby w Wydziale Zabezpieczenia Działań należy kwalifikować jako niezdolnych, funkcjonariuszy Policji oraz funkcjonariuszy Straży Granicznej pełniących tę służbę – jako zdolnych.

pkt 3 i 4. Kwalifikacja orzecznicza powinna opierać się na klasyfikacji uszkodzenia słuchu w paśmie częstotliwości 500 Hz, 1000 Hz, 2000 Hz i 3000 Hz (pasmo mowy):

1) do 25 dB – norma;

2) 25 dB – 40 dB – lekkie uszkodzenie słuchu;

3) 40 dB – 70 dB – umiarkowane uszkodzenie słuchu;

4) 70 dB – 90 dB – znaczne uszkodzenie słuchu;

5) 90 dB – 120 dB – głębokie uszkodzenie słuchu;

6) powyżej 120 dB – całkowita głuchota.

Wartość ubytku słuchu należy wyliczać jako średnią arytmetyczną z trzech progów częstotliwości. Konieczne jest wykonanie badania audiometrycznego oraz konsultacja laryngologiczna.

Do § 22. Każdy przypadek oczopląsu podlega konsultacji neurologicznej i laryngologicznej.

Szczegółowe objaśnienia i zalecane czynności

Do § 23. Kwalifikacja orzecznicza jest uzależniona od stopnia zaawansowania zmian.

Do § 25. Kwalifikacja orzecznicza jest uzależniona od stopnia zaawansowania zmian.

Szczegółowe objaśnienia i zalecane czynności

Do § 27. Według tego paragrafu należy kwalifikować choroby takie, jak: polipy nosa, przerosty małżowin nosowych, zwężenia, zawinięcia nozdrzy tylnych, przednich, przewlekłe zapalenie zatok przynosowych, torbiele zatok, nieżyty błony śluzowej zatok.

Do § 27 i 28. Według tych paragrafów należy kwalifikować choroby upośledzające sprawność ustroju, takie jak: stałe, znacznego stopnia upośledzenie oddychania przez nos prowadzące do przewlekłych schorzeń uszu, gardła, zatok, nosa i krtani, bezdechu nocnego.

Do § 28 pkt 1 kolumna 6. Funkcjonariuszy Policji ubiegających się o podjęcie służby pełnionej bezpośrednio przy fizycznym zwalczaniu terroryzmu oraz funkcjonariuszy Straży Granicznej ubiegających się o podjęcie służby w Wydziale Zabezpieczenia Działań należy kwalifikować jako niezdolnych, funkcjonariuszy Policji oraz funkcjonariuszy Straży Granicznej pełniących tę służbę – jako niezdolnych albo zdolnych.

Do § 31. Według tego paragrafu należy kwalifikować blizny gardła, krtani, tchawicy, nieżyty błony śluzowej gardła, krtani, przerost migdałków podniebiennych.

Szczegółowe objaśnienia i zalecane czynności

Do § 32 pkt 1–3. Badanie spirometryczne potwierdzi obecność obturacji oskrzeli. Wartości spirometryczne poparte próbą rozkurczową. Wskaźnik FEV1 % VC mniejszy niż 70% oznacza obturacyjną chorobę dróg oddechowych.

Rozpoznanie w zależności od wartości FEV1 i FVC:

1) postać łagodna przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, gdy FEV1/FVC < 70%; FEV1 ≥ 80%, objawy obecne lub nie;

2) postać umiarkowana przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, gdy FEV1/FVC < 70%; 60% ≤ FEV1 < 80%, objawy obecne lub nie;

3) postać ciężka przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, gdy FEV1/FVC < 70%; 40% ≤ FEV1 < 60%, objawy obecne lub nie;

4) postać bardzo ciężka przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, gdy FEV1/FVC < 70%; FEV1 < 40% lub przewlekła niewydolność oddechowa, prawokomorowa niewydolność serca (zespół płucno-sercowy).

pkt 4. Astma oskrzelowa sporadyczna:

1) objawy dzienne – mniej niż raz w tygodniu;

2) objawy nocne ≤ 2 razy w miesiącu;

3) PEF lub FEV ≤ 80%;

4) zmiana PEF < 20%.

pkt 5. Astma oskrzelowa przewlekła łagodna:

1) objawy dzienne więcej niż raz w tygodniu, ale mniej niż raz dziennie, mogą zaburzać sen i utrudniać dzienną aktywność;

2) objawy nocne więcej niż dwa razy w miesiącu;

3) PEF lub FEV ≤ 80%;

4) zmiana PEF 20% – 30%.

pkt 6. Astma oskrzelowa przewlekła umiarkowana:

1) objawy dzienne – prawie codziennie, konieczność inhalowania krótko działającego ß₂-mimetyku, codzienne zaostrzenia mogą zaburzać sen i utrudniać codzienną aktywność;

2) objawy nocne – więcej niż raz w tygodniu;

3) PEF lub FEV 60% – 80%;

4) zmiana PEF > 30%.

pkt 7. Astma oskrzelowa przewlekła ciężka:

1) objawy dzienne – codziennie częste zaostrzenia ograniczające aktywność fizyczną;

2) objawy nocne – częste;

3) PEF lub FEV ≤ 60%;

4) zmiana PEF > 30%.

pkt 8 i 9. Kwalifikacja orzecznicza wymaga konsultacji pulmonologicznej.

Do § 33 Według tych punktów należy kwalifikować schorzenia obejmujące zmiany płucne w chorobach tkanki łącznej, pneumopatie, reakcje polekowe, choroby zawodowe – pylice (krzemice, azbestowe, beryloza), AZPP (alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych), samoistne włóknienie płuc, sarkoidozę i inne rzadkie choroby płuc. Kwalifikacja orzecznicza wymaga konsultacji pulmonologicznej.

pkt 1. Dotyczy osób z prawidłowymi wynikami badania spirometrycznego, badań czynnościowych płuc.

pkt 2. Dotyczy osób z prawidłowymi wynikami badania gazów krwi.

pkt 3–5. Za ubytek tkanki płucnej nieupośledzający sprawności ustroju uważa się brak jednego segmentu.

Szczegółowe objaśnienia i zalecane czynności

Do § 34 pkt 1. Kwalifikacja orzecznicza wymaga konsultacji hematologicznej.

pkt 4. Erytremia. Kwalifikacja orzecznicza wymaga konsultacji hematologicznej.

pkt 5. Małopłytkowość. Dziedziczne niedobory czynników krzepnięcia. Rozpoznane schorzenia powinny być potwierdzone dokumentacją medyczną poradni hematologicznej.

Do § 35 pkt 2. Nieprawidłowy rozmaz. Nieprawidłowa budowa krwinek. Zaburzenia czynności granulocytów.

pkt 5. Hipersplenizm w przebiegu innych chorób.

pkt 6. Należy kwalifikować również obecność dodatkowej śledziony.

Do § 36 pkt 1. Niedobór czynników od I do XII. Choroba Willebranda.

pkt 3. Według tego punktu należy kwalifikować między innymi chorobę Rendu-Oslera.

pkt 4. Według tego punktu należy kwalifikować między innymi zespół Marfana.

pkt 5. Samoistna, polekowa plamica płytkowa, obniżony poziom płytek. Podwyższony poziom płytek powyżej 450 tys. Nieprawidłowa budowa i czynność płytek przy prawidłowej ich ilości.

Do § 37 pkt 1. Dotyczy osób bez powikłań narządowych.

pkt 2. Dotyczy osób z powikłaniami narządowymi skazy moczanowej (artropatia dnawa, zmiany w układzie moczowym – kamica, stany zapalne, guzki dnawe), niezależnie od aktualnej wartości kwasu moczowego w surowicy krwi.

Do § 38 pkt 1 i 2. Według tych punktów należy kwalifikować choroby takie, jak: RZS, toczeń rumieniowaty układowy (SLE), zapalenie skórno-mięśniowe i wielomięśniowe, twardzinę układową, zespół Sjögrena. Kwalifikacja orzecznicza wymaga konsultacji reumatologicznej lub obserwacji szpitalnej.

Do § 40 pkt 1. Według tego punktu należy kwalifikować choroby takie, jak: łuszczycowe zapalenie stawów, zespół Reitera, zapalenie stawów towarzyszące enteropatiom, zapalenie kostno-stawowe towarzyszące zmianom kostkowym dłoni i stóp oraz zapalenie stawów towarzyszące różnym formom trądziku skóry. Kwalifikacja orzecznicza wymaga konsultacji reumatologicznej. W przypadku zajęcia skóry kwalifikacja orzecznicza wymaga konsultacji dermatologicznej.

Szczegółowe objaśnienia i zalecane czynności

Do § 46 pkt 1–3. Obejmuje kardiomiopatię, a także osoby po niedawno przebytym ostrym zapaleniu mięśnia sercowego (nie później niż 12 miesięcy przed badaniem).

pkt 3. Kwalifikacji orzeczniczej dokonuje się na podstawie obecności obiektywnych cech dysfunkcji serca w powiązaniu z klasą niewydolności serca – II, III lub IV – według NYHA (New York Heart Association). Potwierdzenie badaniami dodatkowymi (echo serca).

pkt 4. Rozpoznania dokonuje się w oparciu o ocenę objawów choroby oraz pogłębioną diagnostykę.

pkt 5. Do grupy podwyższonego ryzyka zalicza się osoby, u których dławica znacznie ogranicza lub uniemożliwia zwykłą aktywność fizyczną – III lub IV klasa według CCS (Canadian Cardiovascular Society), a ponadto stwierdza się istotne zmiany w badaniach dodatkowych: dodatni test wysiłkowy EKG z ograniczeniem tolerancji wysiłku lub w badaniu echokardiograficznym – cechy upośledzenia funkcji lewej komory z frakcją wyrzutową poniżej 40%, w badaniach obciążeniowych (próba echokardiograficzna lub scyntygraficzna) – zaburzenia kurczliwości lub ubytki perfuzji mięśnia sercowego oraz rozstrzeń lewej komory, w badaniu rentgenowskim klatki piersiowej stwierdzono powiększenie sylwetki serca i cechy zastoju płucnego, w koronarografii obecność choroby wielonaczyniowej.

Osoby po przebyciu ostrego zespołu wieńcowego (zawał serca, niestabilna dławica piersiowa) należy oceniać według aktualnego stanu choroby wieńcowej. Osoby po zabiegach rewaskularyzacyjnych (PCI, CABG) ocenia się według aktualnego stanu choroby wieńcowej oraz ewentualnej konieczności przewlekłego stosowania leków pozakrzepowych.

pkt 6. Według tego punktu należy kwalifikować zaburzenia bezobjawowe, niepowodujące zaburzeń hemodynamicznych, nieupośledzające wydolności fizycznej, niestanowiące potencjalnego zagrożenia, niewymagające leczenia – po wykluczeniu choroby serca przy pomocy badań pomocniczych (badanie echokardiograficzne i test wysiłkowy EKG). Według tego punktu kwalifikuje się stwierdzane w przeszłości arytmie.

Nieliczne pobudzenia przedwczesne nadkomorowe, nieliczne pobudzenia przedwczesne komorowe, bloki przedsionkowo-komorowe I stopnia z wąskimi zespołami komorowymi, izolowane bloki jednowiązkowe, izolowany niepełny blok prawej odnogi pęczka Hisa, niewielka bradykardia lub tachykardia u ludzi młodych mogą być traktowane jako wariant normy.

pkt 7. Rozpoznanie osób po elektroterapii (kardiowersja, defibrylacja, ablacja ogniska arytmii, wszczepienie stymulatora lub kardiowertera-stymulatora) dokonuje się w zależności od aktualnego stanu choroby, decyduje stopień korekcji zaburzeń. U osób z implantowanymi układami stymulującymi uwzględnia się ewentualne ryzyko ich uszkodzenia.

Zaburzenia nawracające, objawowe, powodujące istotne objawy hemodynamiczne, wymagające leczenia, potencjalnie niebezpieczne, upośledzające wydolność fizyczną.

pkt 8 i 9. Kwalifikacji orzeczniczej dokonuje się z uwzględnieniem aktualnego stanu wydolności krążenia.

pkt 10. Bezobjawowe, niepowodujące istotnych zaburzeń hemodynamicznych, nieupośledzające wydolności fizycznej.

pkt 11. Objawowe, powodujące istotne zmiany hemodynamiczne, z powikłaniami, upośledzające wydolność fizyczną. Osoby po leczeniu operacyjnym (wymiana zastawki, zastawek) i innych zabiegach naprawczych należy kwalifikować zależnie od aktualnego stanu hemodynamicznego i stosowanego leczenia przeciwzakrzepowego.

pkt 12. Wypadanie płatka zastawki mitralnej bezobjawowe, bez zaburzeń rytmu, bez powikłań i bez niedomykalności mitralnej lub ze śladową jedynie jej niedomykalnością nie kwalifikuje się jako dysfunkcji zastawki. Dysfunkcję zastawki z wypadaniem płatka należy kwalifikować według punktu 10.

pkt 13. Dotyczy także stanów po świeżo przebytym infekcyjnym zapaleniu wsierdzia u osób z dużym ryzykiem nawrotu choroby oraz okresu profilaktyki wtórnej gorączki reumatycznej.

pkt 14. Dotyczy także osób po przebytym niedawno ostrym zapaleniu, szczególnie osób z dużym ryzykiem nawrotu.

pkt 15. Według tego punktu należy kwalifikować zaburzenia pochodzenia sercowo-naczyniowego.

pkt 16. „Serca sportowca” nie kwalifikuje się jako stanu chorobowego, rozpoznaje się po wykluczeniu chorób serca przez lekarza kardiologa.

Do § 47 pkt 1. Przy rozpoznawaniu nadciśnienia tętniczego u kandydatów do służby należy uwzględnić pomiary ambulatoryjne dokonywane przez pracowników służby zdrowia i inne badania, np. pomiary całodobowe ciśnienia metodą Holtera, wynik badania echo serca.

pkt 2. Dotyczy osób z ciężkim, opornym nadciśnieniem tętniczym, utrzymującym się mimo intensywnego, kompleksowego leczenia, z towarzyszącą chorobą sercowo-naczyniową (chorobą niedokrwienną serca, niewydolnością serca, udarem niedokrwiennym mózgu, krwotokiem mózgowym, napadami przemijającego niedokrwienia mózgu), uszkodzeniem nerek (niewydolnością, białkomoczem, nefropatią cukrzycową), chorobą tętnic obwodowych, zaawansowaną retinopatią (okres III i IV według K-W). Długotrwałą cukrzycę należy traktować dodatkowo jako czynnik obciążający, należy wykonać badanie echo serca.

pkt 4. Kwalifikacji orzeczniczej dokonuje się w oparciu o konsultacje chirurga naczyniowego lub angiologa; ocena stanów po operacjach rewaskularyzacyjnych otwartych lub wewnątrznaczyniowych.

pkt 5. Według tego punktu należy kwalifikować choroby układu żylnego, w tym zakrzepowe zapalenia żył, zespoły pozakrzepowe, zakrzepicę żył głębokich.

Szczegółowe objaśnienia i zalecane czynności

Do § 48 pkt 1 kolumna 6. Funkcjonariuszy Policji ubiegających się o podjęcie służby pełnionej bezpośrednio przy fizycznym zwalczaniu terroryzmu oraz funkcjonariuszy Straży Granicznej ubiegających się o podjęcie służby w Wydziale Zabezpieczenia Działań należy kwalifikować jako niezdolnych, funkcjonariuszy Policji oraz funkcjonariuszy Straży Granicznej pełniących tę służbę – jako niezdolnych albo zdolnych.

Do § 49 pkt 2 i 3. Rozpoznanie choroby wrzodowej żołądka lub dwunastnicy powinno być oparte na badaniu endoskopowym oraz teście H. Pylori z ostatnich 6 miesięcy.

pkt 2 kolumna 6. Funkcjonariuszy Policji ubiegających się o podjęcie służby pełnionej bezpośrednio przy fizycznym zwalczaniu terroryzmu oraz funkcjonariuszy Straży Granicznej ubiegających się o podjęcie służby w Wydziale Zabezpieczenia Działań należy kwalifikować jako niezdolnych, funkcjonariuszy Policji oraz funkcjonariuszy Straży Granicznej pełniących tę służbę – jako niezdolnych albo zdolnych.

pkt 7. Osoby z nawracającymi biegunkami, trudno poddającymi się leczeniu farmakologicznemu, lub objawami zespołu upośledzonego wchłaniania.

pkt 8. Według tego punktu należy kwalifikować:

1) choroby czynnościowe żołądka i dwunastnicy:

a) dyspepsja czynnościowa,

b) zaburzenia odbijania,

c) nudności i wymioty,

d) zespół przeżuwania u dorosłych;

2) choroby czynnościowe jelit:

a) zespół jelita wrażliwego (IBS),

b) wzdęcia czynnościowe,

c) zaparcia czynnościowe,

d) nieokreślone zaburzenia czynnościowe;

3) zespół czynnościowego bólu brzucha (FAPS);

4) choroby czynnościowe pęcherzyka żółciowego i zwieracza Oddiego;

5) choroby czynnościowe odbytu i odbytnicy.

pkt 9 i 10. Według tych punktów należy kwalifikować chorobę Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego i inne choroby zapalne jelit.

pkt 12. Według tego punktu należy kwalifikować upośledzone wchłanianie węglowodanów, tłuszczów, aminokwasów, witamin i jonów, np. celiakia, choroba Dühringa, choroba Whipple'a.

Do § 50 pkt 2. Rozpoznanie powinno zostać potwierdzone cholecystografią lub cholangiografią lub USG.

pkt 3. Według tego punktu należy kwalifikować stany po operacjach pęcherzyka żółciowego lub dróg żółciowych, zależnie od stopnia utrzymujących się dolegliwości ograniczających sprawność ustroju.

pkt 3 kolumna 6. Funkcjonariuszy Policji ubiegających się o podjęcie służby pełnionej bezpośrednio przy fizycznym zwalczaniu terroryzmu oraz funkcjonariuszy Straży Granicznej ubiegających się o podjęcie służby w Wydziale Zabezpieczenia Działań należy kwalifikować jako niezdolnych, funkcjonariuszy Policji oraz funkcjonariuszy Straży Granicznej pełniących tę służbę – jako niezdolnych albo zdolnych.

pkt 4–6. Rozpoznanie przewlekłego zapalenia wątroby powinno zostać potwierdzone konsultacją specjalistyczną. Należy stwierdzić niedokrwistość, żółtaczkę.

pkt 8. Dotyczy nieaktywnych nosicieli HBs dodatni, HBV DNA ujemny, ALT-N. HCV RNA ujemny, ALT-N.

pkt 9. Według tego punktu należy kwalifikować wirusowe zapalenie wątroby po leczeniu immunosupresyjnym.

Do § 51 pkt 1. Rozpoznanie powinno zostać potwierdzone badaniami: USG jamy brzusznej, enzymy trzustkowe, krzywa cukrowa.

Szczegółowe objaśnienia i zalecane czynności

Do § 55 Kwalifikacji orzeczniczej dokonuje się w oparciu o objawy kliniczne, stopień uszkodzenia organizmu i jego funkcjonowania. Rozpoznanie powinno opierać się na dokumentacji leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej. Diagnostyka obrazowa pełni funkcję pomocniczą.

pkt 2. Według tego punktu należy kwalifikować między innymi: pourazową spondylozę, zespół wąskiego kanału kręgowego i chorobę Forestiera.

pkt 1 i 2 kolumna 6. Funkcjonariuszy Policji ubiegających się o podjęcie służby pełnionej bezpośrednio przy fizycznym zwalczaniu terroryzmu oraz funkcjonariuszy Straży Granicznej ubiegających się o podjęcie służby w Wydziale Zabezpieczenia Działań należy kwalifikować jako niezdolnych, funkcjonariuszy Policji oraz funkcjonariuszy Straży Granicznej pełniących tę służbę – jako niezdolnych albo zdolnych. Jest konieczna konsultacja ortopedyczna.

Do § 58 pkt 1. Uszkodzenie więzadeł stawu np. kolanowego, leczone operacyjnie z dobrym efektem.

Do § 59. Według tego paragrafu należy kwalifikować entezopatie, choroby kaletek maziowych, stany po urazach układu mięśniowo-więzadłowego.

Do § 61 Według tego paragrafu należy kwalifikować między innymi: zapalenie kości i szpiku, martwicę kości (np. choroba Perthesa), chorobę Pageta, osteochondrozę stawu barkowego i miednicy, osteochondrozy młodzieńcze, osteomalację i inne zaburzenia mineralizacji kości.

pkt 1 i § 62 pkt 1 kolumna 6. Funkcjonariuszy Policji ubiegających się o podjęcie służby pełnionej bezpośrednio przy fizycznym zwalczaniu terroryzmu oraz funkcjonariuszy Straży Granicznej ubiegających się o podjęcie służby w Wydziale Zabezpieczenia Działań należy kwalifikować jako niezdolnych, funkcjonariuszy Policji oraz funkcjonariuszy Straży Granicznej pełniących tę służbę – jako niezdolnych albo zdolnych. Jest konieczna konsultacja ortopedyczna.

Do § 66 pkt 2. Kwalifikacja orzecznicza wymaga konsultacji chirurgicznej.

Do § 68 pkt 3 i 5 kolumna 6. Funkcjonariuszy Policji ubiegających się o podjęcie służby pełnionej bezpośrednio przy fizycznym zwalczaniu terroryzmu oraz funkcjonariuszy Straży Granicznej ubiegających się o podjęcie służby w Wydziale Zabezpieczenia Działań należy kwalifikować jako niezdolnych, funkcjonariuszy Policji oraz funkcjonariuszy Straży Granicznej pełniących tę służbę – jako niezdolnych albo zdolnych. Jest konieczna konsultacja ortopedyczna.

Szczegółowe objaśnienia i zalecane czynności

Do § 70 pkt 1. Według tego punktu należy kwalifikować powiększenie gruczołu tarczycy nieupośledzające przepływu powietrza w drogach oddechowych w czasie wysiłku fizycznego i niedające objawów uciskowych na narządy sąsiednie (przełyk, tchawicę).

pkt 2. Powiększenie gruczołu tarczycy stwierdzone palpacyjnie lub wole zamostkowe upośledzające przepływ powietrza w drogach oddechowych (zaburzenia wentylacji, stridor, zaburzenia ruchomości strun głosowych) w czasie spoczynku lub po wysiłku fizycznym albo dające objawy uciskowe na narządy sąsiednie w badaniu rentgenowskim klatki piersiowej.

pkt 2 i 3. Według tych punktów należy kwalifikować wszystkie postacie nadczynności tarczycy poza chorobą Graves-Basedowa w okresie remisji oraz niedoczynności tarczycy wyrównane leczeniem substytucyjnym, wrodzony zespół niedoboru jodu, subkliniczną niedoczynność tarczycy z powodu niedoboru jodu, wole nietoksyczne, zapalenie tarczycy, stan po operacyjnym usunięciu tarczycy.

pkt 4. Kwalifikacja orzecznicza powinna opierać się na dokumentacji leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej.

Do § 71. Zaburzenia hormonalne dotyczące gruczołów płciowych należy kwalifikować zgodnie z oceną lekarza endokrynologa bądź lekarza ginekologa.

Szczegółowe objaśnienia i zalecane czynności

Do § 73 Rozpoznanie zespołów bólowych korzeniowych i zapaleń nerwów powinno opierać się na dokumentacji leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej. Kwalifikacja orzecznicza jest uzależniona od tego, w jakim stopniu porażenia (niedowłady), zaburzenia czucia i zaburzenia troficzne – ze względu na umiejscowienie, rozległość i mechanizmy wyrównawcze – upośledzają sprawność ustroju. Kwalifikacji orzeczniczej należy dokonywać w oparciu o obraz kliniczny oraz stopień upośledzenia organizmu i jego funkcjonowania. Diagnostyka obrazowa pełni funkcję pomocniczą i nie stanowi podstawy orzekania (dotyczy szczególnie MRI).

pkt 1–3. Kwalifikacja orzecznicza powinna opierać się na dokumentacji leczenia szpitalnego lub w poradni neurologicznej.

Do § 74 pkt 1 i 4. Kwalifikacja orzecznicza powinna opierać się na dokumentacji leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej (neurologicznej lub poradni zdrowia psychicznego). W przypadku braku patologii w badaniach obrazowych, bez następstw klinicznych w badaniu neurologicznym i opinii psychologicznej nie wyklucza się dalszej służby z ograniczeniem. Według tego paragrafu należy kwalifikować przypadki zaklipsowania tętniaka, jeśli w ocenie neurologa i psychiatry stan neurologiczny nie odbiega od normy.

pkt 1–3. Kandydatów po przebytym gruźliczym zapaleniu opon mózgowych należy oceniać po upływie minimum 5 lat od zakończenia leczenia. Encefalopatię należy kwalifikować według pkt 2 lub 3 w zależności od nasilenia zespołu neurologicznego.

pkt 3. Według tego punktu należy kwalifikować stwardnienie rozsiane (sclerosis multiplex).

Do § 75. Według tego paragrafu należy kwalifikować choroby układu mięśniowego, takie jak zaniki mięśni postępujące, chorobę Thomsena.

Do § 76. Kwalifikacja orzecznicza powinna opierać się na dokumentacji leczenia szpitalnego lub w poradni specjalistycznej.

Szczegółowe objaśnienia i zalecane czynności

Do § 78 Przewlekłe psychogenne zaburzenia somatyczne, nazywane „nerwicami narządowymi”, należą w zasadzie do zakresu odpowiednich specjalności lekarskich, np. chorób wewnętrznych, laryngologii, okulistyki, a zatem ich rozpoznanie jest sprawą odpowiednich specjalistów przy współudziale neurologa i psychiatry. Osoby z przewlekłymi nerwicami narządowymi, zwłaszcza z objawami ze strony układu krążenia lub układu trawienia, dającymi tylko nieznaczne dolegliwości, bez upośledzenia stanu ogólnego, należy kwalifikować jako zdolne. W przypadku stwierdzenia średniego nasilenia dolegliwości lub powtarzających się objawów, takich jak: częstoskurcz napadowy, zapaść napadowa, omdlenia, bóle typu dusznicowego, kurcz wpustu, uporczywe wymioty, przewlekła dyskineza dróg żółciowych, osoby należy w zasadzie kwalifikować jako zdolne z ograniczeniem. Osoby te należy kwalifikować indywidualnie, zależnie od stopnia upośledzenia sprawności ustroju, biorąc pod uwagę między innymi opinię służbową.

Przez zaburzenia nerwicowe należy rozumieć psychogenne zespoły zaburzeń psychicznych, w których stwierdza się następujące cechy:

1) urazy psychiczne jako czynnik wywołujący;

2) brak objawów organicznego uszkodzenia tkanek, a w szczególności ośrodkowego układu nerwowego;

3) zaburzenia psychiczne mieszczące się w zasadzie w ramach zmian ilościowych, a nie jakościowych, przy niezmienionej osobowości;

4) zaburzenia dotyczące w większości życia emocjonalnego; zaburzenia te (lęk, depresja, dysforia) wydają się być objawami pierwotnymi;

5) zachowane, a nawet wyolbrzymione poczucie choroby;

6) zmiany psychiczne i fizyczne w zasadzie odwracalne, zejście bez defektu;

7) przebieg przewlekły, tendencje do nawrotów;

8) obraz kliniczny przeważnie odpowiada jednemu ze znanych zespołów nerwicowych: neurastenii, histerii, nerwicy lękowej, nerwicy z natręctwami, nerwicy z przewagą skarg hipochondrycznych, depresji nerwicowej lub innym.

O rozpoznaniu nerwicy decyduje stwierdzenie wszystkich wymienionych wyżej cech. Nerwice nieznacznie lub miernie upośledzające sprawność ustroju należy poddawać leczeniu. Rozpoznanie przewlekłej nerwicy upośledzającej sprawność ustroju następuje, gdy jej objawy uniemożliwiają wykonywanie obowiązków służbowych.

pkt 3. Należy orzekać po 12 miesiącach nieskutecznego leczenia.

Do § 79 Reakcja sytuacyjna:

1) ostre niepsychotyczne zaburzenia, przebiegające najczęściej pod postacią np. napadów histerycznych, ucieczek, samouszkodzeń, zaburzeń wegetatywnych;

2) występująca pod wpływem trudnych sytuacji;

3) występująca u osób zdrowych psychicznie lub z anomaliami charakterologicznymi.

pkt 1. Dotyczy osób, u których reakcje dezadaptacyjne trwają do 30 dni.

pkt 2. Odnosi się do przypadków, w których leczenie i wszelkie oddziaływanie dezadaptacyjne trwają powyżej 30 dni.

Do § 81. Rozpoznanie ustala się na podstawie odpisu historii choroby ze szpitala psychiatrycznego lub poradni zdrowia psychicznego.

Do § 82. Upośledzenie umysłowe (niedorozwój umysłowy, oligofrenia) to stan charakteryzujący się:

1) wyraźnie niższą od przeciętnej sprawnością intelektualną (I.I) według skali Wechslera poniżej 70;

2) zaburzeniami dojrzewania, zdolności uczenia się i umiejętności przystosowania społecznego.

Oceny sprawności intelektualnej należy dokonywać z udziałem psychologa i lekarza psychiatry.

Do § 83 Przez zespół uzależnienia od alkoholu (oraz innych środków odurzających) należy rozumieć stan charakteryzujący się:

1) nieodpartym wewnętrznym przymusem ciągłego lub okresowego spożywania alkoholu (przyjmowania środków odurzających);

2) występowaniem objawów zespołu odstawienia po przerwaniu picia (przyjmowania środka);

3) zmienionym sposobem reagowania na alkohol (utratą kontroli nad piciem, zmianami w jego tolerancji, lukami pamięciowymi i innymi), stałym zwiększaniem dawki środka odurzającego;

4) postępującym przebiegiem, prowadzącym do nieodwracalnych następstw psychicznych i fizycznych.

Rozpoznanie ustala się na podstawie dokumentacji medycznej z poradni przeciwalkoholowej lub poradni zdrowia psychicznego. W przypadkach wątpliwych należy kierować na badania specjalistyczne.

pkt 1. Orzeczenie wydaje się na okres roku. Proces wymaga długotrwałego leczenia i terapii, świadomości choroby i chęci pacjenta do leczenia. Jest wymagane utrzymywanie uczestnictwa w programach odwykowych potwierdzone dokumentacją medyczną. Kontrola skuteczności leczenia lub terapii – badanie komisyjne za rok.

pkt 3. Według tego punktu należy kwalifikować osoby, u których stwierdza się objawy psychodegradacji oraz zmiany somatyczne typowe dla przewlekłych intoksykacji.

Do § 84. Dotyczy:

1) zaburzeń podobnych do nerwic (cerebrastenia, zespoły rzekomonerwicowe) lub nieprawidłowych osobowości (charakteropatia, encefalopatia z zaburzeniami charakteru);

2) zaburzeń spowodowanych chorobami, urazami lub infekcjami centralnego układu nerwowego (CUN);

3) przypadków gdy badanie neurologiczne, EEG, testy psychologiczne, badanie rentgenowskie czaszki, tomografia komputerowa i inne, wskazują na organiczne uszkodzenie CUN lub gdy istnieje poważne podejrzenie takiego uszkodzenia, uzasadnione przebiegiem choroby, urazu lub infekcji.

Do § 84 Nie obejmuje następstw uszkodzeń CUN, które miały miejsce we wczesnym okresie rozwojowym. Kwalifikacji orzeczniczych należy dokonywać nie wcześniej niż po upływie 6 miesięcy od ustąpienia objawów ostrej fazy choroby lub urazu.

pkt 1. Dotyczy zespołów pourazowych i innych z przewagą objawów subiektywnych, bez somatycznych cech upośledzenia sprawności ustroju i stanów, w których nastąpiła częściowa kompensacja skutków uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego.

Do § 84 i 85. Kwalifikacji orzeczniczej należy dokonywać na podstawie dokumentacji medycznej leczenia szpitalnego specjalistycznego lub w poradniach zdrowia psychicznego.

Szczegółowe objaśnienia i zalecane czynności

Do § 86 pkt 9. Kwalifikacja orzecznicza jest uzależniona od wielkości torbieli, ich ilości i upośledzenia funkcji wydzielniczej nerki.

Do § 93 pkt 1. Kwalifikacja orzecznicza wymaga konsultacji onkologicznej.

Szczegółowe objaśnienia i zalecane czynności

Do § 96. Kwalifikacja orzecznicza powinna nastąpić nie wcześniej niż po 12 miesiącach leczenia. Kwalifikacja orzecznicza wymaga konsultacji pulmonologicznej.

Do § 98 pkt 1. Według tego punktu należy kwalifikować brucelozę, leptospirozę.

Do § 99 pkt 1. Według tego punktu należy kwalifikować kiłę wczesną, wrodzoną, późną.

Do § 102 pkt 1. Według tego punktu należy kwalifikować choroby przenoszone przez kleszcze, komary.

Do § 103 pkt 1. Według tego punktu należy kwalifikować w zależności od poziomu limfocytów CD4 oraz stosunku limfocytów CD4 do limfocytów CD8.

Do § 105 pkt 1. Według tego punktu należy kwalifikować tasiemczycę, bąblowicę, włośnicę.

Do § 108 pkt 1. Według tego punktu należy kwalifikować chorobę ptasią, wąglika, gorączkę Q.

Do § 109 pkt 1. Kwalifikacja orzecznicza jest uzależniona od stopnia zaawansowania schorzenia, wymaga opinii specjalisty chorób zakaźnych.

Do § 110 i 111. W rozpoznaniu nowotworów należy brać pod uwagę obraz kliniczny, wyniki badań dodatkowych, konsultacji specjalistycznych oraz badania histopatologicznego, gdy jest ono niezbędne i możliwe do wykonania. Zdolność do służby należy oceniać po 6 miesiącach od zakończenia terapii onkologicznej.