Dziennik Ustaw - rok 2014 poz. 1378

1.1

Szkolenie:

INSPEKCJA OCHRONY KATODOWEJ – poziom 1*

Zakres szkolenia:

morskie konstrukcje metalowe

Forma zajęć:

W

C

L

S

Σ

Liczba godzin:

18

27

45

Lp.

Treści programu

Liczba godzin

W

C

L

S

Σ

1

PODSTAWY ELEKTRYCZNOŚCI

1. Obwód elektryczny, podstawowe pojęcia, prawo Ohma, prawa Kirchhoffa, elektryczny obwód prosty i rozgałęziony, połączenia szeregowe, równoległe, mieszane.

2. Zasady pomiaru natężenia i napięcia prądu stałego oraz przemiennego, pomiary rezystancji.

1

1

2

2

PODSTAWY KOROZJI

1. Podstawowe ogniwo korozyjne.

2. Szereg napięciowy metali.

3. Makroogniwa korozyjne:

1) galwaniczne;

2) zróżnicowanego natlenienia;

3) zróżnicowanego stężenia;

4) naprężeniowe.

4. Korozja wywoływana przez prądy błądzące.

2

2

3

PODSTAWY OCHRONY KATODOWEJ

1. Kryteria ochrony katodowej.

2. Zasady ochrony katodowej przy pomocy anod galwanicznych i z zewnętrznym źródłem prądu.

2

2

4

POWŁOKI OCHRONNE

1. Rodzaje powłok ochronnych:

1) organiczne;

2) malarskie;

3) metalowe.

2. Współdziałanie powłok i ochrony katodowej.

2

2

5

WPŁYW CZYNNIKÓW ŚRODOWISKOWYCH NA ZAPOTRZEBOWANIE PRĄDOWE

1. Czynniki wpływające na agresywność korozyjną wody morskiej.

2. Pomiary rezystywności wody morskiej lub mułu z użyciem miernika do pomiarów rezystywności gruntu (soil-box), konduktometru, pomiar zasolenia.

3. Czynniki wpływające na zapotrzebowanie prądowe:

1) zawartość tlenu;

2) prądy morskie;

3) osady wapienne;

4) temperatura;

5) zasolenie;

6) pH;

7) porastanie;

8) głębokość;

9) zmiany sezonowe;

10) sztormy.

3

4

7

6

POMIARY POTENCJAŁOWE

1. Zasady ogólne wykonywania pomiaru potencjału konstrukcji, oprzyrządowanie (rodzaje elektrod do pomiarów w środowisku wody morskiej, przenośne i stałe elektrody odniesienia, mierniki, rejestratory).

2. Pomiar potencjału załączeniowego i wyłączeniowego, składowa IR, ocena skuteczności ochrony katodowej.

3. Pomiary gradientu potencjału w wodzie morskiej.

2

8

10

7

INNE POMIARY

1. Sprawdzenie kalibracji sprzętu pomiarowego przed użyciem.

2. Sprawdzenie ciągłości elektrycznej wszystkich części konstrukcji przeznaczonej do ochrony.

3. Pomiary napięcia i natężenia w obwodzie ochrony katodowej.

4. Pomiary natężenia prądu wyjściowego anody z wykorzystaniem systemu monitorowania lub miernika szczękowego.

5. Pomiar grubości ścianek z użyciem miernika ultradźwiękowego.

6. Pomiar grubości wżerów.

2

10

12

8

EKSPLOATACJA INSTALACJI OCHRONY KATODOWEJ

1. Inspekcja i konserwacja elementów instalacji ochronnej.

2. Przeglądy bieżące i okresowe instalacji ochronnej.

2

4

6

9

ZASADY BEZPIECZEŃSTWA I NORMY W OCHRONIE KATODOWEJ

1. Zasady bezpieczeństwa przy eksploatacji instalacji ochrony katodowej.

2. Omówienie norm z dziedziny ochrony katodowej.

2

2

Razem

18

27

45

1.2

Szkolenie:

INSPEKCJA OCHRONY KATODOWEJ – poziom 2*

Zakres szkolenia:

morskie konstrukcje metalowe

Forma zajęć:

W

C

L

S

Σ

Liczba godzin:

24

18

42

Lp.

Treści programu

Liczba godzin

W

C

L

S

Σ

1

TEORIA KOROZJI

1. Demonstracja pracy makroogniw korozyjnych.

2. Zasady ochrony katodowej:

1) diagramy Pourbaix;

2) wykresy Evansa;

3) elektryczny obwód zastępczy ogniwa korozyjnego chronionego katodowo.

3. Kryteria ochrony katodowej.

4. Wyznaczanie szybkości korozji.

4

4

8

2

OCHRONA KATODOWA PRZY POMOCY ANOD GALWANICZNYCH

1. Wady i zalety metody.

2. Materiały do produkcji anod:

1) charakterystyka elektrochemiczna;

2) zastosowania.

3. Przykłady obliczeń i rozwiązań projektowych instalacji ochronnej obiektów w warunkach naturalnych, np. boi i małych łodzi.

2

2

4

3

OCHRONA KATODOWA Z ZEWNĘTRZNYM ŹRÓDŁEM PRĄDU

1. Wady i zalety metody.

2. Materiały do produkcji anod polaryzacyjnych:

1) trudnoroztwarzalne;

2) nieroztwarzalne.

3. Przykłady rozwiązań projektowych instalacji ochronnej dla:

1) konstrukcji przybrzeżnych;

2) konstrukcji oddalonych od lądu;

3) platform;

4) statków.

2

2

4

SYSTEMY MONITOROWANIA

1. Elektrody symulujące, kupony korozyjne.

2. Systemy zdalnego pomiaru napięcia i natężenia prądu.

3. Przesyłanie danych pomiarowych do jednostki centralnej.

2

2

4

5

INSTALOWANIE ELEMENTÓW INSTALACJI OCHRONNEJ I ZASADY PROWADZENIA NADZORU NAD ICH INSTALOWANIEM

1. Anody galwaniczne i zasilane z zewnętrznego źródła prądu.

2. Stacje ochrony katodowej.

3. Stałe elektrody odniesienia.

4. Przyłącza i linie kablowe.

5. Urządzenia izolujące.

4

4

6

PRZEGLĄDY PODWODNE

1. Organizacja podwodnych pomiarów potencjału i natężenia prądu (podwodnym miernikiem szczękowym).

2. Nadzór nad inspekcją wizualną z wykorzystaniem nurkowania lub ROV (pojazdu zdalnie sterowanego) w zakresie:

1) uszkodzenia powierzchni i powłoki;

2) uszkodzenia elementów instalacji;

3) oszacowania wymiarów anod galwanicznych.

4

4

7

EKSPLOATACJA SYSTEMU OCHRONY KATODOWEJ

1. Analiza wyników pomiarów potencjału i natężenia prądu.

2. Wykrywanie anomalii i określanie działań zaradczych.

1

2

3

8

NORMY W OCHRONIE KATODOWEJ

1. Omówienie norm z dziedziny ochrony katodowej.

2. Charakterystyka instytucji klasyfikacyjnych w zakresie wydawanych przepisów klasyfikacyjnych.

2

2

9

PROJEKTOWANIE UKŁADÓW OCHRONY KATODOWEJ

1. Wybór koncepcji systemu ochronnego, założenia projektowe.

2. Parametry ochrony katodowej:

1) powierzchnia do ochrony;

2) zapotrzebowanie prądowe;

3) natężenie prądu z pojedynczej anody galwanicznej;

4) sumaryczna masa materiału anodowego;

5) ilość anod galwanicznych.

3

8

11

Razem

24

18

42

2

Szkolenie:

NADZÓR NAD WYKONANIEM POWŁOK MALARSKICH STATKÓW MORSKICH*

Zakres szkolenia:

prawidła II-1/3-2 i XII/6 Konwencji SOLAS

Forma zajęć:

W

C

L

S

Σ

Liczba godzin:

18

32

50

Lp.

Treści programu

Liczba godzin

W

C

L

S

Σ

1

KONWENCJA SOLAS

1. Historia, cel powstania, zobowiązania wynikające z jej stosowania.

2. Podstawa prawna szkolenia.

1

1

2

KOROZJA

1. Korozje i rodzaje uszkodzeń:

1) natura procesów korozyjnych:

a) korozja elektrochemiczna,

b) rodzaje ogniw korozyjnych;

2) charakterystyka rodzajów korozji:

a) korozja ogólna,

b) korozja galwaniczna,

c) korozja wżerowa,

d) korozja szczelinowa,

e) erozja – korozja,

f) korozja selektywna,

g) naprężeniowe pękanie korozyjne,

h) korozja międzykrystaliczna.

2. Podstawy technologii ochrony przed korozją:

1) ochrona katodowa;

2) współdziałanie powłok i ochrony katodowej;

3) kryteria ochrony katodowej;

4) elektrody odniesienia;

5) ochrona powłokowa:

a) wykładziny,

b) farby i lakiery,

c) podstawowe składniki;

6) inhibitory korozji:

a) katodowe,

b) anodowe,

c) mieszane.

3. Materiały i projektowanie konstrukcji:

1) materiały konstrukcyjne i ich właściwości korozyjne w różnych środowiskach: stal konstrukcyjna, trudnordzewiejące, stopowe, tytan, stopy niklu, miedź i stopy miedzi, cynk, aluminium;

2) wpływ rozwiązań konstrukcyjnych na ograniczanie procesów korozyjnych;

3) rodzaje powłok malarskich i ich właściwości:

a) proszkowe,

b) asfaltowe,

c) gumowe,

d) galwaniczne,

e) ogniowe;

4) zakres stosowania powłok malarskich, wady i zalety.

5

5

3

POWŁOKI OCHRONNE

1. Mechanizmy utwardzania materiału powłokowego:

1) wysychanie fizyczne farby;

2) utwardzanie chemiczne;

3) przykłady wyrobów malarskich.

2. Specyfikacja powłok:

1) rodzaje wyrobów malarskich i ich właściwości fizykochemiczne i odpornościowe;

2) okres trwałości powłoki.

3. Defekty powłok:

1) przyczyny defektów malarskich;

2) rozpoznawanie defektów, pochodzenie defektu, procedura usunięcia defektu;

3) rodzaje defektów powłok:

a) utrata przyczepności,

b) pęcherzenie,

c) kraterowanie,

d) „rybie oczy”,

e) „ukłucia szpilką”,

f) spękania,

g) inne.

4. Sprzęt do malowania i zastosowania specjalnego:

1) malowanie proszkowe i systemy do nanoszenia elektrostatycznego;

2) malowanie kataforetyczne i wyroby wodorozcieńczalne;

3) natrysk hydrodynamiczny;

4) natrysk pneumatyczny;

5) agregaty malarskie i wyposażenie malarni, podgrzewacze, mieszalniki;

6) sprzęt do powłok specjalnych.

4

4

4

PRZYGOTOWANIE POWIERZCHNI

1. Czyszczenie powierzchni:

1) narzędzia do czyszczenia powierzchni;

2) urządzenia do czyszczenia płomieniowego i obróbki strumieniowo-ściernej;

3) rodzaje ścierniw;

4) odtłuszczanie – rozpuszczalniki i emulsje;

5) trawienie;

6) powłoki konwersyjne – fosforanowanie i chromianowanie;

7) przetwarzacze rdzy.

2. Usuwanie wilgoci:

1) wentylacja na stanowisku malarskim;

2) temperatura punktu rosy;

3) kabiny natryskowe;

4) urządzenia do ogrzewania i usuwania wody z powietrza.

3. Zastosowanie technologii czyszczenia wodą pod ciśnieniem (waterjetting):

1) definicja, podział i właściwości:

a) LPWC,

b) HPWC,

c) HPWJ,

d) UHPWJ;

2) usuwanie soli rozpuszczalnych i tłuszczów z powierzchni;

3) ogrzewanie powierzchni;

4) wzorce powierzchni po czyszczeniu (waterjetting);

5) wyroby malarskie stosowane do powierzchni po czyszczeniu (waterjetting).

4. Kontrola zanieczyszczeń jonowych na powierzchni.

5. Kontrola szorstkości powierzchni.

6. Badanie jakości ścierniw.

7. Oznaczanie wilgotności względnej i temperatury punktu rosy na podłożach przygotowanych do malowania.

8. Pokaz przygotowania powierzchni do malowania za pomocą wody pod wysokim ciśnieniem oraz ocena przygotowania powierzchni po obróbce wodą pod wysokim ciśnieniem.

3

9

12

5

INSPEKCJA POWŁOK

1. Zadania nadzorcze:

1) procedury nadzoru;

2) kontrola podłoża;

3) przygotowanie powierzchni;

4) nakładanie wyrobu;

5) kontrola ostateczna;

6) przygotowanie dokumentacji.

2. Procedury kontrolne:

1) sprawdzanie parametrów procesu tworzenia zestawu malarskiego;

2) ocena stanu wyjściowego powierzchni;

3) ocena stanu podłoża, w tym ocena wizualna;

4) ocena stopnia zardzewienia;

5) ocena obecności jonów;

6) sprawdzanie farb w stanie ciekłym oraz utwardzonej powłoki.

3. Zastosowanie procedur inspekcji do testowania destrukcyjnego i niedestrukcyjnego:

1) metody destrukcyjne i niedestrukcyjne oceny;

2) procedury stosowane przy badaniach destrukcyjnych i niedestrukcyjnych.

4. Przyrządy do inspekcji i metody testowania:

1) mierniki grubości powłok suchych i mokrych;

2) zestawy do wyznaczania obecności soli rozpuszczalnych na podłożu;

3) mierniki temperatury i wilgotności;

4) komparatory chropowatości;

5) noże do wyznaczania przyczepności metodą siatki nacięć;

6) przyrząd do wyznaczania przyczepności metodą odrywową;

7) testery defektów metodą nisko- i wysokonapięciową.

5. Techniki inspekcji powłok:

1) inspekcja podłoża (na zgodność ze standardem ISO 8501-3):

a) stan spoin,

b) odpryski,

c) zaokrąglenia krawędzi;

2) ocena stanu podłoża;

3) ocena czystości powierzchni;

4) sprawdzenie obecności soli rozpuszczalnych na powierzchni podłoża:

a) metoda z użyciem konduktometru,

b) metoda Brela;

5) ocena prawdopodobieństwa wystąpienia kondensacji wody:

a) pomiar parametrów klimatycznych w czasie nakładania powłok,

b) wyznaczanie punktu rosy;

6) ocena chropowatości powierzchni:

a) definicja współczynnika R_y5,

b) komparatory,

c) profilometry;

7) przyrząd z taśmą replikacyjną;

8) ocena ciekłego wyrobu malarskiego – pomiar lepkości, gęstości, zawartości części stałych;

9) pomiar grubości powłok mokrych i suchych;

10) obliczanie zużycia farby;

11) wyznaczanie przyczepności warstwy farby do podłoża i przyczepności międzywarstwowej;

12) wyznaczanie twardości powłoki.

6. Inspekcje powłok malarskich:

1) badanie grubości powłoki mokrej;

2) badanie grubości powłoki wyschniętej;

3) badanie twardości powłok malarskich;

4) pomiar impedancji powłok malarskich;

5) badanie szczelności powłok malarskich;

6) badanie metodą niskonapięciową zgodnie ze standardem ASTM D5162;

7) badanie metodą wysokonapięciową zgodnie ze standardem ASTM D5162;

8) pomiary przyczepności:

a) pomiary przyczepności powłoki do podłoża zgodnie ze standardem ISO 2409,

b) pomiary przyczepności przy użyciu testu z taśmą zgodnie ze standardem ASTM D3359,

c) pomiary przyczepności metodą odrywania (pull-off), zgodnie ze standardem ISO 4624.

5

12

17

6

OCENA WYROBU MALARSKIEGO

1. Kontrola lepkości wyrobów malarskich.

2. Badanie zdolności krycia przez wyroby malarskie.

3. Ocena roztarcia pigmentów.

4. Identyfikacja rozpuszczalników/rozcieńczalników.

6

6

7

NORMY I DOKUMENTACJA

1. Normy:

1) ISO;

2) ASTM;

3) NACE.

2. Uzgodnienia przedwykonawcze:

1) przegląd MSDS i karty technicznej wyrobu malarskiego;

2) opis techniczny powłoki;

3) symbole na opakowaniach farb dotyczących składu;

4) kontrola czasu ekspozycji i ochrony osobistej;

5) toksyczność i wiadomości ekologiczne;

6) przechowywanie wyrobu i środki ostrożności przy stosowaniu wyrobu;

7) postępowanie w przypadku wystąpienia zagrożenia.

3. Wiedza wymagana przez ANNEX 2 MSC.1/Circ.1198¹⁾ i techniczna dokumentacja (Coating Technical File):

1) wymagania dotyczące wyboru zestawu gruntu i farby – wymagania do konstrukcji zbiorników balastowych;

2) odbiory konstrukcji stalowej i powierzchni przed malowaniem;

3) warunki aplikacji farb;

4) odbiory powłok malarskich w zbiornikach balastowych;

5) sposoby i wymagana ilość pomiarów.

4. Prowadzenie dokumentacji:

1) sposób wypełniania;

2) kontrola prawidłowego prowadzenia;

3) przekazywanie technicznej dokumentacji;

4) archiwizowanie technicznej dokumentacji.

5. Kalkulacja kosztów prac malarskich, ochrona środowiska i bezpieczeństwo. Koszty przygotowania powierzchni, koszty prac malarskich, koszty prac pomocniczych.

6. Bezpieczne wykonywanie prac malarskich, zagrożenia dla organizmu oraz środowiska.

5

5

Razem

18

32

50

3

Szkolenie:

DYDAKTYCZNE DLA INSTRUKTORÓW*

Zakres szkolenia:

szkolenie dla osób zamierzających prowadzić zajęcia w morskich jednostkach edukacyjnych, nieposiadających kwalifikacji pedagogicznych

Forma zajęć:

W

C

L

S

Σ

Liczba godzin:

20

40

60

Lp.

Treści programu

Liczba godzin

W

C

L

S

Σ

1

WPROWADZENIE – IMO I JEJ ROLA W KSZTAŁCENIU KADR MORSKICH

1

1

2

CELE I ZADANIA SZKOLENIA DLA WYKŁADOWCÓW

1. Studium pilotażowe – przygotowanie wykładowców do organizowania i prowadzenia szkoleń.

2. Wiedza i doświadczenie wykładowców a potrzeby szkolenia.

3. Struktura szkolenia.

4. Analiza szkolenia – cele kształcenia.

2

3

5

3

TWORZENIE SYSTEMU NAUCZANIA I PROJEKTOWANIE SZKOLENIA

1. System kształcenia.

2. Cele kształcenia – uczenie się a działanie.

3. Podejście systemowe do kształcenia oraz projektowanie szkolenia.

4. Analiza zadań i czynności zawodowych – potrzeby szkoleniowe.

5. Opracowanie celów kształcenia.

6. Określanie potrzeb szkoleniowych.

7. Program nauczania.

4

8

12

4

FORMUŁOWANIE STRATEGII NAUCZANIA

1. Wybór metod nauczania.

2. Zasady kształcenia.

3. Zasady przygotowania materiałów szkoleniowych.

4. Środki dydaktyczne.

5. Przegląd metod nauczania:

1) wykłady;

2) pokazy i ćwiczenia laboratoryjne;

3) seminaria i dyskusje;

4) prace grupowe (zespołowe);

5) studium przypadku;

6) projekty, ćwiczenia;

7) gry symulacyjne.

6. Skuteczność szkolenia.

7. Wybór pomocy dydaktycznych potrzebnych do szkoleń.

8

22

30

5

OCENA SYSTEMU NAUCZANIA

1. Ocena uczestników szkolenia.

2. Ocena efektów szkolenia.

3

5

8

6

PODSUMOWANIE

1. Planowanie i prowadzenie szkolenia – zestaw zadań do wykonania.

2. Studium pilotażowe – ponowna analiza problemów oraz podsumowanie.

2

2

4

Razem

20

40

60

4.1

Szkolenie:

PODSTAWOWE NA ŚWIADECTWO OPERATORA SŁUŻBY KONTROLI RUCHU STATKÓW*

Zakres szkolenia:

szkolenie dla osób zamierzających wykonywać zadania operatora służby kontroli ruchu statków

Forma zajęć:

W

C

L

S

Σ

Liczba godzin**

307/152

117/42

223/177

647/371

Lp.

Treści programu

Liczba godzin**

W

C

L

S

Σ

1

JĘZYK ANGIELSKI

91/16

75/25

166/41

2

ZARZĄDZANIE RUCHEM STATKÓW

1. Identyfikacja i monitorowanie ruchu statków.

2. Koordynacja komunikacji.

3. Ocena i interpretacja sytuacji w ruchu statków.

4. Prowadzenie zapisów i sporządzanie raportów.

5. Zarządzanie ruchem na torach wodnych w różnych scenariuszach.

6. Przewidywanie i planowanie schematów ruchu.

7. Rejony krytyczne.

8. Statki wyprzedzające i zbliżające się do siebie.

9. Plany ruchu statków VTS ze szczególnym uwzględnieniem statków z dużym zanurzeniem.

52/46

54/52

106 /98

3

OBSŁUGA URZĄDZEŃ

39/39

6/6

45/45

4

WIEDZA NAUTYCZNA

85/27

38/15

123/42

5

KOORDYNACJA KOMUNIKACJI

7/4

11/7

18/11

6

SSN

1. Wspólnotowy system SSN:

1) podstawy prawne;

2) dokumenty EMSA;

3) obsługa strony internetowej.

2. Narodowy System SSN:

1) organizacja służby SSN;

2) obsługa aplikacji;

3) procedury;

4) sposoby wysyłania notyfikacji i zgłaszania nieścisłości;

5) współpraca ze służbami zaangażowanymi w nadzór nad bezpieczeństwem morskim.

15/4

42/2

57/6

7

CECHY OSOBOWE

6/4

4/2

10/6

8

POSTĘPOWANIE W SYTUACJACH AWARYJNYCH

1. Plany reagowania w sytuacjach awaryjnych.

2. Trudne warunki pogodowe.

3. Statki specjalne o ograniczonej zdolności manewrowej.

4. Zagrożenia wewnętrzne, zewnętrzne.

12/12

10/10

22/22

9

ĆWICZENIA NA SYMULATORZE

1. Ćwiczenie umiejętności podstawowych:

1) identyfikacja i monitorowanie ruchu statków;

2) koordynacja komunikacji;

3) ocena i interpretacja sytuacji w ruchu statków;

4) prowadzenie zapisów i sporządzanie raportów.

2. Zarządzanie ruchem i rozwiązywanie sytuacji konfliktowych:

1) zarządzanie ruchem na torach wodnych w różnych scenariuszach;

2) przewidywanie i planowanie schematów ruchu;

3) rejony krytyczne;

4) statki wyprzedzające i zbliżające się do siebie;

5) plany ruchu statków VTS ze szczególnym uwzględnieniem statków z dużym zanurzeniem.

3. Sytuacje awaryjne i specjalne okoliczności:

1) plany reagowania w sytuacjach awaryjnych;

2) trudne warunki pogodowe;

3) statki specjalne, nieodpowiadające za swoje ruchy i o ograniczonej zdolności manewrowej.

100/100

100/100

Razem

307/152

117/42

223/177

647/371

4.2

Szkolenie:

PODSTAWOWE NA ŚWIADECTWO OPERATORA SŁUŻBY KONTROLI RUCHU STATKÓW*

Zakres szkolenia:

szkolenie dla osób wykonujących zadania operatora służby kontroli ruchu statków

Forma zajęć:

W

C

L

S

Σ

Liczba godzin:

10

40

50

Lp.

Treści programu

Liczba godzin

W

C

L

S

Σ

1

ZARZĄDZANIE RUCHEM STATKÓW, ZE SZCZEGÓLNYM UWZGLĘDNIENIEM MIĘDZYNARODOWYCH I KRAJOWYCH PODSTAW PRAWNYCH

1. Identyfikacja i monitorowanie ruchu statków.

2. Koordynacja komunikacji.

3. Ocena i interpretacja sytuacji w ruchu statków.

4. Prowadzenie zapisów i sporządzanie raportów zgodnie z wytycznymi międzynarodowymi i krajowymi.

5. Przygotowanie raportów do państwa bandery o statkach łamiących przepisy COLREG.

6. Zarządzanie ruchem na torach wodnych w różnych scenariuszach, przewidywanie i planowanie schematów ruchu.

7. Rejony krytyczne.

8. Statki wyprzedzające i zbliżające się do siebie.

9. Plany ruchu statków VTS ze szczególnym uwzględnieniem statków z dużym zanurzeniem.

10. Współpraca z innymi służbami (usługi żeglugowe, stacje pilotowe, Straż Graniczna, MRCK).

10

10

2

ĆWICZENIA NA SYMULATORZE

1. Ćwiczenie umiejętności podstawowych:

1) identyfikacja i monitorowanie ruchu statków;

2) koordynacja komunikacji;

3) ocena i interpretacja sytuacji w ruchu statków;

4) prowadzenie zapisów i sporządzanie raportów.

2. Zarządzanie ruchem i rozwiązywanie sytuacji konfliktowych:

1) zarządzanie ruchem na torach wodnych w różnych scenariuszach;

2) przewidywanie i planowanie schematów ruchu;

3) rejony krytyczne;

4) statki wyprzedzające i zbliżające się do siebie;

5) plany ruchu statków VTS ze szczególnym uwzględnieniem statków z dużym zanurzeniem.

3. Sytuacje awaryjne i specjalne okoliczności:

1) plany reagowania w sytuacjach awaryjnych;

2) trudne warunki pogodowe;

3) statki specjalne, nieodpowiadające za swoje ruchy i o ograniczonej zdolności manewrowej.

40

40

RAZEM

10

40

50