Dziennik Ustaw - rok 2014 poz. 89

Na podstawie art. 8 ustawy z dnia 22 listopada 2013 r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób (Dz. U. z 2014 r. poz. 24) zarządza się, co następuje:

1) liczbę łóżek w Krajowym Ośrodku Zapobiegania Zachowaniom Dyssocjalnym, zwanym dalej „Ośrodkiem”, przeznaczonych dla osób umieszczonych w Ośrodku na podstawie ustawy z dnia 22 listopada 2013 r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób, zwanych dalej „osobami umieszczonymi”;

2) wymagania ogólnoprzestrzenne, sanitarne i instalacyjne, jakie muszą spełniać pomieszczenia i urządzenia Ośrodka stosownie do rodzaju wykonywanej działalności leczniczej oraz zakresu udzielanych świadczeń zdrowotnych;

3) warunki zabezpieczenia Ośrodka;

4) rodzaj i liczebność personelu mającego styczność z osobami umieszczonymi w Ośrodku;

5) rodzaje urządzeń i środków technicznych służących do przekazywania, odtwarzania i utrwalania obrazu lub dźwięku z monitoringu oraz sposób przechowywania, odtwarzania i niszczenia zapisów oraz udostępniania ich uprawnionym podmiotom.

2. Liczba łóżek w Ośrodku wynosi 10, jeżeli liczba osób umieszczonych nie przekracza 10.

3. W przypadku przekroczenia liczby osób umieszczonych, o której mowa w ust. 2, liczba łóżek w Ośrodku ulega zwiększeniu odpowiednio do liczby kolejnych osób umieszczonych, z tym że nie może przekroczyć 60.

1) sale jednoosobowe przeznaczone dla osób umieszczonych;

2) świetlica;

3) stołówka;

4) pokoje do prowadzenia terapii;

5) pokój indywidualnych rozmów z osobami umieszczonymi;

6) gabinet zabiegowy;

7) pokoje i sanitariaty dla personelu.

2. Pomieszczenia Ośrodka są połączone wspólnym korytarzem.

3. Każda z sal, o której mowa w ust. 1 pkt 1, jest wyposażona w:

1) węzeł sanitarny z systemem czujników ruchu połączonych z dyżurką pielęgniarską i stanowiskiem podglądu i dozoru prowadzonego przez pracowników służby ochrony oraz oddzielony od sali ścianami działowymi murowanymi, uniemożliwiającymi podgląd z korytarza, składający się z wykonanych ze stali nierdzewnej:

a) muszli klozetowej,

b) umywalki wyposażonej w kran z litego metalu uruchamianego fotokomórką,

c) natrysku (prysznica);

2) łóżko przymocowane trwale do podłogi, pozwalające na dostęp z trzech stron, w tym dwóch dłuższych, i dające możliwość zastosowania przymusu bezpośredniego w postaci izolacji oraz założenia pasów obezwładniających lub kaftana bezpieczeństwa;

3) dwie kamery włączone przez 24 godziny, z których obraz jest przekazywany do dyżurki pielęgniarskiej oraz głównego stanowiska podglądu i dozoru;

4) szafkę przyłóżkową, szafę ubraniową, stolik oraz krzesło; wymienione meble, z wyjątkiem krzesła, są wykonane z metalu i na trwałe przymocowane do ścian lub podłogi;

5) jedno okno z lufcikiem górnym oraz z szybami uniemożliwiającymi ich zbicie, a także ze stalowymi żaluzjami znajdującymi się na zewnątrz okna na wysokości lufcika.

4. Pomieszczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 2–6, są wyposażone w:

1) jedną lub dwie kamery włączone w czasie użytkowania tych pomieszczeń przez osoby umieszczone, z których obraz jest przekazywany do głównego stanowiska podglądu i dozoru;

2) niezbędne meble, które, z wyjątkiem krzeseł lub foteli, są wykonane z metalu i na trwałe przymocowane do ścian lub podłogi;

3) okna z lufcikiem górnym oraz z szybami uniemożliwiającymi ich zbicie, a także ze stalowymi żaluzjami znajdującymi się na zewnątrz okna na wysokości lufcika.

5. Pomieszczenia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, są wyposażone w:

1) meble i urządzenia zapewniające prawidłowe wykonywanie obowiązków przez personel;

2) okna z lufcikiem górnym oraz z szybami uniemożliwiającymi ich zbicie, a także ze stalowymi żaluzjami znajdującymi się na zewnątrz okna na wysokości lufcika;

3) urządzenia uniemożliwiające wstęp osobom niebędącym personelem.

2. Ośrodek jest wyposażony w:

1) system telewizji wewnętrznej umożliwiający obserwację drzwi wejściowych, okien zewnętrznych, sal ogólnych, izolatek oraz korytarzy i pokoi personelu;

2) elektroniczny system sygnalizujący niekontrolowane otwarcie drzwi i okien;

3) system rejestrowania informacji o zagrożeniu, sygnalizowany przez osobiste elektroniczne urządzenia alarmowe, zapewniający niezwłoczną reakcję na takie zagrożenie;

4) bezpośredni dostęp do ogrodzonego terenu rekreacyjnego.

3. Członek personelu Ośrodka otrzymuje urządzenie alarmowe sygnalizujące zagrożenie ze strony osób umieszczonych.

4. Ośrodek jest otoczony oświetlonym, monitorowanym za pośrednictwem telewizji wewnętrznej, gładkim murem o wysokości co najmniej 5,5 m lub ma inne zabezpieczenia o porównywalnej skuteczności, uniemożliwiające samowolne oddalenie się osób umieszczonych.

1) co najmniej:

a) 1 psychiatrę,

b) 6 psychologów,

c) 14 pielęgniarek,

d) 7 terapeutów zajęciowych,

2) nie więcej niż:

a) 20 sanitariuszy,

b) 1 pracownika socjalnego,

c) 28 pracowników służby ochrony

– przy czym łączna liczba personelu nie może przekroczyć 77 osób.

2. Urządzeniami systemu telewizji wewnętrznej są:

1) punkty kamerowe, zestawy zawierające kamerę wraz z obiektywem i niezbędnym wyposażeniem pomocniczym umieszczane w zależności od potrzeb w osłonie zabezpieczającej przed uszkodzeniami mechanicznymi lub środowiskowymi;

2) urządzenia sterujące i transmisyjne przewodowe i bezprzewodowe, multipleksery, dzielniki obrazu, mikrofony, okablowanie, urządzenia nadawczo-odbiorcze i klawiatury sterujące;

3) monitory i urządzenia przetwarzające sygnały wizyjne na obrazy wyświetlane na ekranie;

4) urządzenia utrwalające obraz lub dźwięk, systemy magazynowania, takie jak macierz dyskowa i rejestratory cyfrowe.

3. System telewizji wewnętrznej służący stałemu monitorowaniu zachowania osób umieszczonych jest przystosowany do pracy ciągłej i posiada właściwe zabezpieczenia w przypadku zaniku napięcia zasilającego.

2. Do utrwalenia obrazu lub dźwięku służą przeznaczone do tego celu urządzenia elektroniczne typu cyfrowego, wchodzące w skład systemu telewizji wewnętrznej, oraz odpowiednie dla tych urządzeń nośniki informacji, zwane dalej „nośnikami”.

3. Urządzenia do utrwalania obrazu utrwalają obraz wraz ze znacznikiem czasu, umożliwiającym dokładne określenie godziny i daty utrwalenia zgodnie z czasem lokalnym.

4. Utrwalenie obrazu wykonuje się z częstotliwością nie mniejszą niż 25 klatek na sekundę przy rozdzielczości D1: 12 klatek na sekundę przy rozdzielczości 720 p lub 6 klatek na sekundę przy rozdzielności 1080 p.

5. Utrwalenie dźwięku zapewnia zapisanie sygnału akustycznego w paśmie częstotliwości od 300 Hz do 6000 Hz, przy minimalnej dynamice 50 dB.

6. Pojemność nośników urządzeń utrwalających umożliwia przechowywanie i odtwarzanie utrwalonego obrazu lub dźwięku przez okres, o którym mowa w art. 7 ust. 5 ustawy z dnia 22 listopada 2013 r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób.

2. Zapis przechowuje się w sposób zapobiegający jego utracie, uszkodzeniu lub zniszczeniu w szczególności w wyniku oddziaływania środków chemicznych, czynników mechanicznych, temperatury, światła lub pola magnetycznego.

3. Po wykonaniu zapisu osoba odpowiedzialna za jego sporządzenie sprawdza jego jakość. Sprawdzenie polega na odtworzeniu losowo wybranych fragmentów zapisu. W przypadku stwierdzenia, że zapis jest uszkodzony lub nieprawidłowo sporządzony, niszczy się go i dokonuje powtórnego zapisu, umieszczając informacje o tym fakcie w notatce, o której mowa w ust. 4.

4. Osoba wykonująca zapis sporządza notatkę, w której zamieszcza:

1) datę i miejsce sporządzenia zapisu;

2) imię i nazwisko osoby wykonującej zapis;

3) godzinę i datę rozpoczęcia i zakończenia zdarzenia, które zostało utrwalone;

4) numer identyfikacyjny nadany nośnikowi z danymi utrwalonymi;

5) inne dane dotyczące zapisu.

Minister Zdrowia: B.A. Arłukowicz

¹⁾ Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 248, poz. 1495 i Nr 284, poz. 1672).