Dziennik Ustaw - rok 2013 poz. 1108

Na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

1) wzór oraz sposób ewidencjonowania i stosowania dokumentu dostawy, w tym w przypadkach, o których mowa w art. 31a ust. 5 i art. 42 ust. 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, zwanej dalej „ustawą”, oraz podmioty, które wystawiają dokument dostawy;

2) szczegółowy zakres danych, jakie powinna zawierać ewidencja wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, zwanych dalej „wyrobami zwolnionymi”, i sposób jej prowadzenia, w tym termin dokonania wpisów do ewidencji;

3) środki skażające, o których mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy, ich ilość oraz warunki stosowania;

4) warunki i sposób zwrotu wyrobów zwolnionych.

1) podmiot prowadzący skład podatkowy – w przypadku:

a) dostarczania wyrobów zwolnionych z jego składu podatkowego na terytorium kraju do podmiotu pośredniczącego lub podmiotu zużywającego,

b) zwrotu wyrobów zwolnionych przez podmiot pośredniczący albo podmiot zużywający do jego składu podatkowego;

2) podmiot pośredniczący – w przypadku:

a) importu przez niego wyrobów zwolnionych oraz w przypadku dostarczania od niego wyrobów zwolnionych do podmiotu zużywającego,

b) zwrotu do niego wyrobów zwolnionych przez podmiot zużywający;

3) zarejestrowanego odbiorcę, o którym mowa w art. 32 ust. 3 pkt 5 ustawy – w przypadku dostarczania od niego wyrobów zwolnionych nabytych wewnątrzwspólnotowo do podmiotu zużywającego;

4) podmiot zużywający – w przypadku importu przez niego wyrobów zwolnionych;

5) pośredniczący podmiot węglowy sprzedający wyroby węglowe zwolnione od akcyzy, o których mowa w art. 31a ust. 1 ustawy, zwane dalej „wyrobami węglowymi zwolnionymi” – w przypadku:

a) sprzedaży na terytorium kraju wyrobów węglowych zwolnionych finalnemu nabywcy węglowemu,

b) zwrotu do niego wyrobów węglowych zwolnionych przez finalnego nabywcę węglowego, który nabył od niego te wyroby

– gdy nie została wystawiona faktura lub faktura korygująca;

6) finalnego nabywcę węglowego – w przypadku:

a) nabycia wewnątrzwspólnotowego przez niego wyrobów węglowych zwolnionych,

b) zwrotu wyrobów węglowych zwolnionych nabytych wewnątrzwspólnotowo

– gdy to nabycie wewnątrzwspólnotowe nie zostało udokumentowane fakturą wystawioną przez sprzedawcę wyrobów węglowych zwolnionych lub gdy ten zwrot nie został udokumentowany fakturą korygującą.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a i pkt 3, oraz w przypadku dostarczania od podmiotu pośredniczącego wyrobów zwolnionych do podmiotu zużywającego, dokument dostawy jest wystawiany w trzech egzemplarzach, z których:

1) pierwszy jest przeznaczony dla podmiotu pośredniczącego lub podmiotu zużywającego, któremu dostarczono wyroby zwolnione;

2) drugi jest dołączany do przemieszczanych wyrobów zwolnionych i po potwierdzeniu ich odbioru przez podmiot pośredniczący lub podmiot zużywający jest niezwłocznie zwracany podmiotowi, który wystawił dokument dostawy;

3) trzeci jest przeznaczony dla podmiotu, który wystawił dokument dostawy.

3. W przypadku zwrotu wyrobów zwolnionych do podmiotu prowadzącego skład podatkowy lub podmiotu pośredniczącego dokument dostawy jest wystawiany przez ten podmiot w trzech egzemplarzach, z których:

1) pierwszy i drugi jest przekazywany przez podmiot, który go wystawił, podmiotowi dokonującemu zwrotu wyrobów zwolnionych;

2) trzeci jest przeznaczony dla podmiotu, który wystawił dokument dostawy.

4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, podmiot dokonujący zwrotu wyrobów zwolnionych po otrzymaniu pierwszego i drugiego egzemplarza dokumentu dostawy:

1) potwierdza prawidłowość danych zawartych w dokumencie dostawy na jego drugim egzemplarzu;

2) dołącza do zwracanych albo przemieszczanych do składu podatkowego wyrobów zwolnionych drugi egzemplarz dokumentu dostawy, o którym mowa w pkt 1, przeznaczony dla podmiotu, który go wystawił.

5. W przypadku powrotnego wprowadzenia do składu podatkowego wyrobów zwolnionych niedostarczonych z tego składu podatkowego do podmiotu pośredniczącego albo podmiotu zużywającego, podmiot prowadzący skład podatkowy odnotowuje na drugim egzemplarzu dokumentu dostawy ilość wyrobów zwolnionych niedostarczonych do ich odbiorcy, przyczynę niedostarczenia oraz datę powrotnego wprowadzenia do składu podatkowego tych wyrobów, a następnie dołącza ten egzemplarz do dwóch pozostałych egzemplarzy dokumentu dostawy.

6. W przypadku importu wyrobów zwolnionych przez podmiot zużywający albo podmiot pośredniczący dokument dostawy jest wystawiany w dwóch egzemplarzach, z których pierwszy jest dołączany do przemieszczanych wyrobów zwolnionych, a drugi jest przeznaczony dla podmiotu zużywającego albo podmiotu pośredniczącego. Po dostarczeniu wyrobów zwolnionych do miejsca odbioru podmiot zużywający albo podmiot pośredniczący dokonuje na dokumencie dostawy dołączonym do przemieszczanych wyrobów zwolnionych potwierdzenia ich odbioru i dołącza go do drugiego egzemplarza dokumentu dostawy.

7. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 5 lit. a, dokument dostawy jest wystawiany nie później niż w 7. dniu od dnia wydania wyrobów węglowych, a w przypadku dostaw ciągłych wyrobów węglowych dokonywanych na podstawie zawartej umowy – przynajmniej raz w miesiącu, w dwóch egzemplarzach, z których:

1) pierwszy jest przeznaczony dla finalnego nabywcy węglowego;

2) drugi, na którym finalny nabywca węglowy niezwłocznie po jego otrzymaniu i nabyciu wyrobów węglowych potwierdza podpisem ich nabycie, z zastrzeżeniem art. 31a ust. 4 pkt 2 ustawy, jest przeznaczony dla pośredniczącego podmiotu węglowego, który wystawił dokument dostawy.

8. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 5 lit. b, dokument dostawy jest wystawiany przez pośredniczący podmiot węglowy, któremu są zwracane wyroby węglowe zwolnione, niezwłocznie po dokonaniu zwrotu, w dwóch egzemplarzach, z których:

1) pierwszy, na którym pośredniczący podmiot węglowy potwierdza podpisem ich zwrot, jest przeznaczony dla finalnego nabywcy węglowego dokonującego ich zwrotu;

2) drugi jest przeznaczony dla pośredniczącego podmiotu węglowego, który wystawił dokument dostawy.

9. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 6, dokument dostawy jest wystawiany w jednym egzemplarzu, który jest przeznaczony dla finalnego nabywcy węglowego, który go wystawił. Po przemieszczeniu wyrobów węglowych do miejsca ich odbioru albo zwrotu finalny nabywca węglowy odnotowuje na dokumencie dostawy ich nabycie albo zwrot.

10. W przypadku zaginięcia lub zniszczenia egzemplarza dokumentu dostawy podmiot, który go utracił, jest obowiązany niezwłocznie poinformować o tym właściwego naczelnika urzędu celnego. Na wniosek podmiotu, który utracił egzemplarz dokumentu dostawy, podmiot, który wystawił dokument dostawy, wydaje temu podmiotowi duplikat zagubionego lub zniszczonego egzemplarza dokumentu dostawy. Duplikat zagubionego lub zniszczonego egzemplarza dokumentu dostawy oznacza się na jego pierwszej stronie napisem „DUPLIKAT”.

11. Wzór dokumentu dostawy określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

12. Wzór dokumentu dostawy wyrobów węglowych określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

2. Zestawienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera datę jego sporządzenia, nazwę albo imię i nazwisko oraz adres siedziby albo miejsca zamieszkania podmiotu sporządzającego zestawienie oraz wykaz wystawionych dokumentów dostawy określający datę wystawienia dokumentu dostawy, a w przypadku wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 32 ustawy, oraz w przypadkach określonych w rozporządzeniach wydanych na podstawie art. 38 ust. 2 pkt 1 lub art. 39 ust. 1 ustawy, również nazwę albo imię i nazwisko oraz adres siedziby albo miejsca zamieszkania odbiorcy wyrobów zwolnionych, kod CN i ilość wyrobów zwolnionych wpisanych do dokumentu dostawy.

3. Wpisów do zestawienia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się chronologicznie. Wpisanie do zestawienia danych powinno nastąpić niezwłocznie po wystawieniu dokumentu dostawy. Karty zestawienia numeruje się kolejno od numeru jeden i opatruje stemplem podmiotu sporządzającego zestawienie. Przepis § 6 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

4. Zestawienie, o którym mowa w ust. 1, może być sporządzane oddzielnie dla każdego, określonego innym adresem, miejsca, w którym wyroby akcyzowe są wydawane do przemieszczenia, a w przypadku wyrobów węglowych – miejsca, w którym jest dokonywana ich sprzedaż, z podaniem w zestawieniu adresu tego miejsca.

5. Zestawienie, o którym mowa w ust. 1, może być sporządzane oraz przekazywane naczelnikowi urzędu celnego, o którym mowa w ust. 1, w formie elektronicznej, w sposób uzgodniony z tym naczelnikiem. Przepisy § 7 stosuje się odpowiednio.

6. Przepisy ust. 1–5 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy dokumentem dostawy jest faktura.

1) dane dotyczące wyrobów zwolnionych, w tym:

a) nazwę wyrobów oraz ich kod CN,

b) ilość opakowań oraz ich numery identyfikacyjne, jeżeli zostały nimi oznaczone,

c) ilość wysłanych lub otrzymanych wyrobów zwolnionych, w tym ilość wyrobów zwolnionych zużytych na cele uprawniające do ich zwolnienia od akcyzy, oraz ich łączną ilość, obliczoną narastająco od początku roku kalendarzowego;

2) datę wysłania, otrzymania wyrobów zwolnionych lub ich zużycia;

3) datę wystawienia i numery identyfikujące dokument dostawy albo dokument, o którym mowa w art. 32 ust. 10 ustawy, na podstawie których wyroby zwolnione zostały wysłane, otrzymane lub zużyte;

4) adres miejsca odbioru wyrobów zwolnionych.

2. Ilość wyrobów zwolnionych wysłanych, otrzymanych lub zużytych wpisuje się do ewidencji według kodów CN w jednostkach miary stosowanych przy obliczeniu akcyzy oraz w sposób umożliwiający obliczenie ilości tych wyrobów.

3. W przypadku określenia w dokumencie dostawy ilości gazu płynnego dostarczanego do podmiotu zużywającego w litrach dopuszcza się możliwość wpisania do ewidencji jego ilości również w litrach, pod warunkiem podania w niej parametrów przeliczenia masy na objętość.

2. Wpisów do ewidencji dokonuje się:

1) przed wyprowadzeniem wyrobów zwolnionych ze składu podatkowego;

2) niezwłocznie po otrzymaniu wyrobów zwolnionych, nie później jednak niż następnego dnia, który nie jest sobotą lub dniem ustawowo wolnym od pracy, po ich odebraniu;

3) niezwłocznie po zużyciu wyrobów zwolnionych na cele uprawniające do zwolnienia, nie później jednak niż następnego dnia, który nie jest sobotą lub dniem ustawowo wolnym od pracy, po ich zużyciu;

4) niezwłocznie po wystawieniu dokumentu dostawy albo dokumentu, o którym mowa w art. 32 ust. 10 ustawy, nie później jednak niż następnego dnia po ich wystawieniu.

3. Dopuszcza się wpisanie do ewidencji ilości zużytych wyrobów zwolnionych raz w miesiącu, po zweryfikowaniu jej podczas dokładnej i rzeczywistej kontroli zużycia, gdy ilość zużytych wyrobów zwolnionych ustalana jest na podstawie współczynnikowo określonego poziomu ich zużycia przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podmiot zużywający.

2. Karty ewidencji numeruje się kolejno od numeru jeden i opatruje stemplem podmiotu prowadzącego ewidencję.

3. Naczelnik właściwego urzędu celnego nakłada na przeszycie zamknięcie urzędowe w formie plomby zaciśniętej na elemencie mocującym przy użyciu plombownicy, a na ostatniej stronie ewidencji wpisuje liczbę jej stron i składa podpis.

4. Wpisów do ewidencji należy dokonywać w sposób trwały i wyraźny. Poprawki powinny być dokonywane w taki sposób, aby przekreślony pierwotny tekst pozostał czytelny. Każda poprawka powinna zostać potwierdzona podpisem osoby dokonującej poprawki, z podaniem daty wprowadzenia, oraz w razie potrzeby opisana w rubryce „uwagi”.

1) umożliwiała wgląd w treść dokonywanych wpisów oraz ochronę przechowywanych danych przed zniekształceniem lub utratą;

2) umożliwiała dokonywanie korekty danych opatrzonej adnotacją osoby dokonującej tej korekty oraz daty jej dokonania;

3) pozwalała na uzyskanie czytelnego wydruku wpisów w porządku chronologicznym;

4) uniemożliwiała usuwanie wpisów.

2. Podmiot prowadzący ewidencję w formie elektronicznej przechowuje jej kopię zapisaną na informatycznych nośnikach danych. Przepisy ust. 1 pkt 1, 3 i 4 stosuje się.

2. Środek skażający określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia w lp. 19 może być stosowany wyłącznie jako środek skażający alkohol etylowy wykorzystywany do produkcji:

1) kosmetyków klasyfikowanych do kodów CN ex 3003 10 00, ex 3003 20 00, ex 3003 39 00, ex 3003 40 00, ex 3003 90 10, ex 3003 90 90, ex 3004 10 10, ex 3004 10 90, ex 3004 20 10, ex 3004 20 90, ex 3004 32 10, ex 3004 32 90, ex 3004 39 10, ex 3004 39 90, ex 3004 40 10, ex 3004 40 90, ex 3004 50 10, ex 3004 50 90, ex 3004 90 19, ex 3004 90 99, 3303 00 10, 3303 00 90, 3304 10 00, 3304 20 00, 3304 30 00, 3304 91 00, 3304 99 00, 3305 10 00, 3305 20 00, 3305 30 00, 3305 90 10, 3305 90 90, 3306 10 00, 3306 20 00, 3306 90 00, 3307 10 00, 3307 20 00, 3307 30 00, 3307 41 00, 3307 49 00 albo 3307 90 00;

2) substancji zapobiegających atakom owadów klasyfikowanych do kodów CN ex 3808 91 90 albo ex 3808 99 90 stosowanych bezpośrednio na skórę ludzi i zwierząt;

3) mydła i organicznych produktów i preparatów powierzchniowo czynnych do mycia skóry klasyfikowanych do kodów CN 3401 11 00, 3401 19 00, 3401 20 10, 3401 20 90, 3401 30 00;

4) organicznych środków powierzchniowo czynnych (innych niż mydło) klasyfikowanych do kodów CN 3402 11 10, 3402 11 90, 3402 12 00, 3402 13 00, 3402 19 00, 3402 20 20, 3402 20 90, 3402 90 10 albo 3402 90 90.

3. Środki skażające określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia w lp. 1–18 mogą być stosowane jako środki skażające alkohol etylowy wykorzystywany do produkcji dowolnych produktów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi.

2. Warunek złożenia pisemnego oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy podmiotu zużywającego, który wyłącznie używa do celów opałowych pozostałe węglowodory gazowe o kodach CN od 2711 12 11 do 2711 19 00, lub jest podmiotem zużywającym nieprowadzącym działalności gospodarczej z użyciem wyrobów zwolnionych.

3. Ilość wyrobów zwolnionych zwracanych do podmiotu pośredniczącego oraz do składu podatkowego określa się z zastosowaniem jednostek miary oraz parametrów służących do określenia tej ilości, które były stosowane w momencie dostarczania tych wyrobów do podmiotu dokonującego ich zwrotu.

Minister Finansów: wz. J. Cichoń

¹⁾ Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej - finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 248, poz. 1481).

²⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 120, poz. 690, Nr 171, poz. 1016, Nr 205, poz. 1208, Nr 232, poz. 1378 i Nr 291, poz. 1707, z 2012 r. poz. 1342 i 1456 oraz z 2013 r. poz. 939.

³⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. z 2013 r. poz. 196), które traci moc z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 12 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym (Dz. U. poz. 939).

Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów
z dnia 16 września 2013 r. (poz. 1108)

Załącznik nr 1

WZÓR – DOKUMENT DOSTAWY

str. 2

Załącznik nr 2

WZÓR – DOKUMENT DOSTAWY WYROBÓW WĘGLOWYCH

Załącznik nr 3

WYKAZ ŚRODKÓW SKAŻAJĄCYCH ALKOHOL ETYLOWY WYKORZYSTYWANY DO PRODUKCJI PRODUKTÓW NIEPRZEZNACZONYCH DO SPOŻYCIA PRZEZ LUDZI, SŁUŻĄCY DO STOSOWANIA ZWOLNIEŃ OD AKCYZY