Dziennik Ustaw - rok 2013 poz. 1091

Podaje się niniejszym do wiadomości, że na podstawie ustawy z dnia 26 października 2006 r. o ratyfikacji tekstu jednolitego zmienionego Statutu Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego, przyjętego w Hadze dnia 30 czerwca 2005 r. (Dz. U. Nr 237, poz. 1709) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej dnia 27 marca 2007 r. ratyfikował wyżej wymieniony tekst jednolity zmienionego statutu.

Zgodnie z art. 12 statutu oraz postanowieniami Aktu końcowego zmiany do statutu weszły w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej oraz pozostałych państw-stron Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego dnia 1 lutego 2007 r.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:

1) Statut Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego został przyjęty w Hadze dnia 31 października 1951 r. podczas Siódmej Sesji Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego.

Zgodnie z art. 14 statutu wszedł on w życie dnia 15 lipca 1955 r.;

2) postanowieniem z dnia 20 stycznia 1984 r. Prezydium Rządu podjęło decyzję o przystąpieniu przez Polskę do Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego.

Zgodnie z art. 2 statutu dnia 29 maja 1984 r. Polska złożyła oświadczenie o przyjęciu statutu, stając się z tym dniem członkiem Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego;

3) następujące państwa oraz organizacja międzynarodowa stały się członkami Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego w podanych niżej datach:

 4) podczas złożenia dokumentu przystąpienia Wspólnota Europejska złożyła następującą deklarację:

Deklaracja kompetencji Wspólnoty Europejskiej określająca dziedziny, w których jej państwa członkowskie przeniosły na nią swoje kompetencje

1. Niniejszą deklarację wydano zgodnie z art. 2A ust. 3 Statutu Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego. Określono w niej dziedziny, w których państwa członkowskie przeniosły swoje kompetencje na Wspólnotę Europejską.

2. Wspólnota Europejska posiada wewnętrzną kompetencję do przyjmowania ogólnych i szczegółowych przepisów dotyczących prawa prywatnego międzynarodowego w różnych dziedzinach w jej państwach członkowskich. W obszarach objętych zakresem działania konferencji haskiej do kompetencji Wspólnoty Europejskiej na mocy tytułu IV traktatu WE należy zwłaszcza przyjmowanie środków w dziedzinie współpracy sądowej w sprawach cywilnych mających skutki transgraniczne w zakresie niezbędnym do zapewnienia należytego funkcjonowania rynku wewnętrznego (art. 61 lit. c) i art. 65 traktatu WE). Tego rodzaju środki obejmują następujące działania:

a) poprawę i uproszczenie systemu transgranicznego doręczania aktów sądowych i pozasądowych; współpracę w dziedzinie gromadzenia dowodów; uznawanie i wykonywanie orzeczeń w sprawach cywilnych i handlowych, w tym decyzji pozasądowych;

b) wspieranie zgodności norm mających zastosowanie w państwach członkowskich w dziedzinie kolizji ustaw i sporów o właściwość;

c) usuwanie przeszkód w należytym biegu procedur cywilnych, wspierając w razie potrzeby zgodność norm procedury cywilnej mających zastosowanie w państwach członkowskich.

3. W dziedzinach, które nie należą do jej kompetencji wyłącznej, Wspólnota Europejska podejmuje działania, zgodnie z zasadą pomocniczości, tylko wówczas i tylko w takim zakresie, w jakim cele proponowanych działań nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast z uwagi na rozmiary lub skutki proponowanych działań możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Wspólnoty Europejskiej. Działanie Wspólnoty Europejskiej nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

4. Wspólnota Europejska ma ponadto uprawnienia także w innych obszarach, które mogą stanowić przedmiot konwencji Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego, takich jak rynek wewnętrzny (art. 95 traktatu WE) czy ochrona konsumentów (art. 153 traktatu WE).

5. Wspólnota Europejska skorzystała ze swoich kompetencji, przyjmując liczne instrumenty zgodnie z art. 61 lit. c) traktatu WE, w tym:

– rozporządzenie Rady (WE) nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego,

– rozporządzenie Rady (WE) nr 1348/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie doręczania w państwach członkowskich dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych lub handlowych,

– rozporządzenie Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych,

– rozporządzenie Rady (WE) nr 1206/2001 z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie współpracy między sądami państw członkowskich przy przeprowadzaniu dowodów w sprawach cywilnych lub handlowych,

– dyrektywę Rady 2003/8/WE z dnia 27 stycznia 2003 r. w celu usprawnienia dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sporach transgranicznych poprzez ustanowienie minimalnych wspólnych zasad odnoszących się do pomocy prawnej w sporach o tym charakterze,

– rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylające rozporządzenie (WE) nr 1347/2000, oraz

– rozporządzenie (WE) nr 805/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie utworzenia Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego dla roszczeń bezspornych.

Przepisy dotyczące prawa prywatnego międzynarodowego zawarte są także w innych aktach prawnych Wspólnoty, zwłaszcza w takich dziedzinach, jak ochrona konsumentów, ubezpieczenia, usługi finansowe oraz własność intelektualna. Z tego względu dyrektywy Wspólnoty, na które wpływ miała konwencja haska w sprawie prawa właściwego dla niektórych praw dotyczących papierów wartościowych zapisanych na rachunku w instytucji pośredniczącej, zostały przyjęte na mocy art. 95 traktatu WE.

6. Wprawdzie w traktacie WE nie ma bezpośredniego odniesienia do kompetencji zewnętrznej Wspólnoty, jednak z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wynika, że wspomniane powyżej postanowienia traktatu WE tworzą podstawę prawną nie tylko dla wewnątrzwspólnotowych aktów prawnych, ale także dla zawierania przez Wspólnotę umów międzynarodowych. Wspólnota może zawierać umowy międzynarodowe, jeśli skorzystała już z kompetencji wewnętrznej w celu przyjęcia środków służących realizacji wymienionych powyżej wspólnych polityk lub jeśli zawarcie umowy międzynarodowej jest niezbędne dla osiągnięcia jednego z celów Wspólnoty Europejskiej*. Kompetencja zewnętrzna Wspólnoty ma charakter wyłączny tam, gdzie umowa międzynarodowa wpływa na przepisy wewnątrzwspólnotowe lub zmienia zakres ich stosowania**. W takim przypadku podejmowanie działań zewnętrznych z udziałem państw trzecich lub organizacji międzynarodowych należy do zadań Wspólnoty, a nie państw członkowskich. Umowa międzynarodowa może być przedmiotem wyłącznej kompetencji Wspólnoty w całości bądź jedynie w pewnym zakresie.

7. Instrumenty Wspólnoty są zazwyczaj wiążące dla wszystkich państw członkowskich. W odniesieniu do tytułu IV traktatu WE zawierającego podstawę prawną współpracy sądowej w sprawach cywilnych specjalne uregulowanie stosuje się do Danii, Irlandii i Zjednoczonego Królestwa. Środki przyjęte na mocy tytułu IV traktatu WE nie są wiążące dla Danii, Irlandii i Zjednoczonego Królestwa oraz nie mają zastosowania do tych państw. Dania, Irlandia i Zjednoczone Królestwo uczestniczą w instrumentach prawnych przyjmowanych na mocy tytułu IV traktatu WE, jeśli notyfikują to Radzie. Irlandia i Zjednoczone Królestwo zdecydowały o uczestnictwie we wszystkich środkach wymienionych powyżej w pkt 5.

8. Zakres kompetencji przeniesionych przez państwa członkowskie na Wspólnotę Europejską zgodnie z traktatem WE jest ze swej natury podatny na zmiany. Wspólnota Europejska i jej państwa członkowskie będą dbać o to, aby każda zmiana w kompetencjach Wspólnoty była niezwłocznie zgłaszana do Sekretarza Generalnego Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego, jak przewidziano w art. 2A ust. 4 Statutu.

^* Opinia 1/76 Trybunału Sprawiedliwości, Zb.Orz. 1977, str. 741; opinia 2/91, Zb.Orz. 1993, str. I-1061; sprawa 22/70 („AETR”); Komisja przeciwko Radzie, Zb.Orz. 1971, str. 263; sprawa C-467/98 („otwarte niebo”), Komisja przeciwko Danii, Zb.Orz. 2002, str. I-9519.

^** Sprawa 22/70 („AETR”), Komisja przeciwko Radzie; sprawa C-467/98 („otwarte niebo”), Komisja przeciwko Danii.

Minister Spraw Zagranicznych: R. Sikorski

¹⁾ Brazylia była członkiem Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego od dnia 27 stycznia 1972 r. W dniu 17 maja 1977 r. Brazylia wypowiedziała Statut Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego ze skutkiem utraty mocy od dnia 30 czerwca 1978 r.

²⁾ Od dnia 20 grudnia 1999 r. członkostwo Chin w Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego obejmuje Specjalny Region Administracyjny Makau.

³⁾ Od dnia 15 lipca 1955 r. Statut Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego obowiązuje wobec Królestwa w Europie. Od dnia 1 stycznia 1986 r. Statut obowiązuje również wobec Aruby, a od dnia 10 października 2010 r. – także wobec Bonaire, Sint Eustatius, Saba, Curaçao oraz Sint Maarten.

⁴⁾ Nie ma zastosowania do Tokelau.

⁵⁾ Do dnia 19 grudnia 1999 r. członkostwo Portugalii w Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego obejmowało także Makau.

⁶⁾ W dniu 1 grudnia 2009 r., wraz z wejściem w życie Traktatu z Lizbony zmieniającego Traktat o Unii Europejskiej i Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, sporządzonego w Lizbonie dnia 13 grudnia 2007 r. (Dz. U. z 2009 r. Nr 203, poz. 1569), Unia Europejska zastąpiła Wspólnotę Europejską i przejęła wszystkie jej prawa i obowiązki.