REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 2013 poz. 563

ROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW

z dnia 9 kwietnia 2013 r.

w sprawie wprowadzenia na 2013 r. programu zwalczania wścieklizny oraz programu mającego na celu wykrycie występowania zakażeń wirusami wywołującymi grypę ptaków oraz poszerzenie wiedzy na temat ryzyka wystąpienia tej choroby

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 57 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2008 r. Nr 213, poz. 1342, z późn. zm.1)) zarządza się, co następuje:

§ 1.
Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wprowadza się:

1) program zwalczania wścieklizny (Rabies), który jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia;

2) program mający na celu wykrycie występowania zakażeń wirusami wywołującymi grypę ptaków (Avian influenza) oraz poszerzenie wiedzy na temat ryzyka wystąpienia tej choroby, który jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

§ 2.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

Prezes Rady Ministrów: D. Tusk

 

1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 47, poz. 278, Nr 60, poz. 372 i Nr 78, poz. 513.

Załącznik 1. [PROGRAM ZWALCZANIA WŚCIEKLIZNY (RABIES)]

Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 9 kwietnia 2013 r. (poz. 563)

Załącznik nr 1

PROGRAM ZWALCZANIA WŚCIEKLIZNY (RABIES)

1. Identyfikacja programu

Państwo członkowskie: Rzeczpospolita Polska

Choroba: Wścieklizna (Rabies)

Wniosek o współfinansowanie na rok: 2013

2. Dane historyczne dotyczące sytuacji epizootycznej w zakresie wścieklizny

W okresie międzywojennym oraz w pierwszych latach po II wojnie światowej głównym nosicielem wścieklizny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej były psy. Wprowadzenie w 1949 r. obowiązkowego szczepienia psów przeciwko wściekliźnie pozwoliło na znaczne ograniczenie występowania tej choroby. Liczba zachorowań na wściekliznę wśród zwierząt obniżyła się z ponad 3600 w 1946 r. do 73 w 1956 r. Problem wścieklizny pojawił się ponownie, kiedy zaczęto rejestrować coraz więcej przypadków tej choroby w środowisku zwierząt wolno żyjących. W latach 1946–1956 wśród zwierząt dzikich zgłaszano rocznie od 1 do 6 przypadków wścieklizny. W 1957 r. nie zanotowano żadnego takiego przypadku, natomiast w latach następnych był zauważalny wzrost zachorowań wśród zwierząt dzikich – w szczególności u lisów. Pod koniec lat siedemdziesiątych liczba zachorowań u zwierząt dzikich przekraczała liczbę zachorowań u zwierząt domowych.

W 1990 r. w Rzeczypospolitej Polskiej stwierdzono 2045 przypadków wścieklizny, w tym 1668 przypadków wśród zwierząt dzikich (1374 przypadki u lisów). Najwięcej przypadków tej choroby zanotowano w ówczesnych województwach: poznańskim (157), opolskim (139), koszalińskim (133), szczecińskim (130), bydgoskim (123) oraz słupskim (103). Pojedyncze przypadki odnotowano w lubelskim, łomżyńskim, łódzkim oraz przemyskim, natomiast nie odnotowano ich w bialsko-podlaskim.

W 1991 r. stwierdzono 2287 przypadków wścieklizny, w tym 1864 u zwierząt dzikich, z czego 1513 przypadków u lisów. Wścieklizny nie odnotowano w ówczesnym województwie lubelskim, a pojedyncze przypadki wystąpiły w przemyskim, łódzkim, łomżyńskim oraz krośnieńskim.

W 1992 r. stwierdzono 3084 przypadki wścieklizny, w tym 2549 u zwierząt dzikich, z czego 2079 u lisów.

Z uwagi na rozprzestrzenianie się wścieklizny w 1993 r. rozpoczęto akcję doustnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie.

W 1993 r. stwierdzono 2648 przypadków wścieklizny u zwierząt, w tym 2166 u zwierząt dzikich, z czego 1803 u lisów.

W 1994 r. stwierdzono 2238 przypadków wścieklizny u zwierząt, w tym 1788 u zwierząt dzikich, z czego 1506 u lisów.

W 1995 r. stwierdzono 1973 przypadki wścieklizny u zwierząt, w tym 1528 u zwierząt dzikich, z czego 1280 u lisów.

W 1996 r. stwierdzono 2527 przypadków wścieklizny u zwierząt, w tym 2064 u zwierząt dzikich, z czego 1779 u lisów.

W 1997 r. stwierdzono 1494 przypadki wścieklizny u zwierząt, w tym 1239 u zwierząt dzikich, z czego 1091 u lisów.

Efektem nieustającego przeprowadzania szczepień w zachodniej części terytorium Rzeczypospolitej Polskiej był spadek liczby przypadków wścieklizny, a także brak występowania tej choroby od dłuższego czasu na obszarach województw: zachodniopomorskiego, lubuskiego i dolnośląskiego.

W 1998 r. stwierdzono 1329 przypadków wścieklizny zwierząt, w tym 1120 u zwierząt dzikich, z czego 927 u lisów.

W 1999 r. stwierdzono 1148 przypadków wścieklizny u zwierząt, w tym 721 u lisów.

W 2000 r. stwierdzono 2224 przypadki wścieklizny u zwierząt, w tym 1583 u lisów, a w 2001 r. stwierdzono 2964 przypadki wścieklizny u zwierząt, w tym 2224 u lisów.

W trakcie przeprowadzanych akcji szczepień zaobserwowano „przemieszczanie się” wścieklizny do wschodniej części terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, czyli na obszary nieobjęte do tej pory szczepieniami, oraz występowanie pojedynczych przypadków wścieklizny na terenach przygranicznych z Republiką Czeską.

W 2002 r. liczba przypadków wścieklizny u zwierząt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyniosła 1119, z czego 1038 przypadków zanotowano u zwierząt dzikich, w tym 884 u lisów. W 2002 r. największą liczbę przypadków wścieklizny zanotowano w województwie wielkopolskim – 339.

W 2003 r. stwierdzono 388 przypadków wścieklizny u zwierząt, w tym 314 u zwierząt dzikich, z czego 233 u lisów.

W 2004 r. stwierdzono 136 przypadków wścieklizny u zwierząt, w tym 114 u zwierząt dzikich, z czego 86 u lisów.

W 2005 r. stwierdzono 138 przypadków wścieklizny u zwierząt, w tym 102 u zwierząt dzikich, z czego 84 u lisów.

Jak wykazują dane za lata 2006–2009, stanowiące załączniki nr 1–4 do programu zwalczania wścieklizny (Rabies), zwanego dalej „programem”, liczba przypadków wścieklizny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uległa dalszemu znacznemu zmniejszeniu.

W 2010 r. liczba przypadków wścieklizny ponownie wzrosła. W roku tym odnotowano 151 przypadków, z czego 129 przypadków stwierdzono u zwierząt dzikich, w tym 117 u lisów (załącznik nr 5 do programu). W 2010 r. najwięcej przypadków wścieklizny (118) zanotowano w województwie małopolskim. Stwierdzono, że choroba w tym województwie została wywołana przez terenowy szczep wirusa wścieklizny należący do genotypu 1 o nieznanym pochodzeniu. Wariant wirusa wykazywał najwyższe podobieństwo do wariantu NEE. Podejrzewa się, że powódź, która wystąpiła bezpośrednio po wiosennej akcji szczepień, mogła wpłynąć negatywnie na uodpornienie lisów przeciwko wściekliźnie w województwie małopolskim.

W 2011 r. stwierdzono 160 przypadków u zwierząt, w tym 126 u zwierząt dzikich, z czego 103 u lisów (załącznik nr 6 do programu). W 2011 r. najwięcej przypadków wścieklizny zanotowano w województwie małopolskim (60) i podkarpackim (63), przy czym zaobserwowano systematyczny spadek liczby przypadków w woj. małopolskim. W tym województwie w pierwszym półroczu 2012 r. stwierdzono jedynie 3 przypadki wścieklizny, w tym 2 w styczniu i 1 w kwietniu.

Ponadto w 2011 r. wściekliznę odnotowano w województwie warmińsko-mazurskim. Stwierdzono, iż choroba w tym województwie została wywołana przez terenowy szczep wirusa wścieklizny należący do wariantu NEE genotypu 1 o nieznanym pochodzeniu. Przypuszcza się, że ewentualną przyczyną wystąpienia przypadków wścieklizny w województwie warmińsko-mazurskim mogła być migracja zakażonych dzikich zwierząt z Federacji Rosyjskiej (Obwód Kaliningradzki), jednak ze względu na brak dostępnych sekwencji izolatów wirusa z tego obszaru, nie ma możliwości dokonania analizy porównawczej mającej na celu ustalenie ewentualnego pochodzenia wirusa. W 2011 r. w województwie warmińsko-mazurskim stwierdzono 6 przypadków wścieklizny u zwierząt lądowych, natomiast w pierwszym półroczu 2012 r. odnotowano jedynie 1 przypadek wścieklizny, który wystąpił w lutym. W związku z otrzymaniem dodatnich wyników badań w kierunku wścieklizny wdrożono środki opisane w ust. 4.4.9 programu. W celu ograniczenia liczby przypadków wścieklizny, na obszarze 1600 km2 wokół miejscowości Ryn, podczas jesiennej akcji szczepień lisów w 2011 r. wyłożono zwiększoną liczbę dawek szczepionki (40 dawek na 1 km2) przy jednoczesnym zastosowaniu odległości przelotowej 500 m podczas dystrybucji szczepionki z samolotu. Natomiast w 2012 r. w celu eliminacji wścieklizny w województwie warmińsko-mazurskim w wiosennej akcji szczepień lisów na obszarze na północ od linii wyznaczonej wzdłuż szerokości geograficznej 53° 50' N wyłożono zwiększoną liczbę dawek szczepionki (30 dawek na 1 km2) przy jednoczesnym zastosowaniu odległości przelotowej 500 m podczas dystrybucji szczepionki z samolotu.

Dodatkowo przypadki wścieklizny u zwierząt występują na terenach położonych wzdłuż wschodniej granicy Rzeczypospolitej Polskiej, gdzie możliwe jest przechodzenie zwierząt zakażonych wścieklizną z terenów Ukrainy oraz Białorusi.

infoRgrafika

Rys. 1. Lokalizacja na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ognisk wścieklizny stwierdzonych w 2011 r. Każdy punkt oznacza ognisko wścieklizny, w związku z tym więcej niż jeden przypadek wścieklizny mógł wystąpić w danym ognisku

Na przełomie 1991 r. i 1992 r. opracowano założenia do programu zwalczania wścieklizny w Rzeczypospolitej Polskiej.

W pierwszym etapie realizacji programu zwalczania wścieklizny wykładanie szczepionki przeciwko wściekliźnie miało objąć teren położony w pasie przygranicznym z Republiką Federalną Niemiec (Szczecin, Gorzów Wielkopolski, Zielona Góra, Jelenia Góra, Wałbrzych, Legnica, Opole, Wrocław, Poznań, Piła, Leszno i Koszalin), gdzie wścieklizna u lisów wystąpiła endemicznie i przypadki tej choroby stwierdzano najczęściej. Zaproponowano wykładanie szczepionki dwa razy w roku – wiosną i jesienią – po 16 dawek (przynęt) na 1 km2. Wykładanie szczepionki miało być przeprowadzane ręcznie. Stopniowo akcja miała być rozszerzana o kolejne województwa w kierunku wschodnim. Wraz z wykładaniem szczepionki miała być prowadzona kontrola szczepień określająca wskaźnik przyjęcia szczepionki przez lisy oraz wskaźnik nabytej odporności.

Jednak w 1992 r. zmieniono sposób podawania szczepionki z ręcznego na wyrzucanie z samolotów, a liczbę województw objętych szczepieniem zmniejszono z 12 do 6. Odstąpiono od rozrzucania szczepionki w ówczesnych województwach: opolskim, wrocławskim, leszczyńskim, pilskim, poznańskim oraz koszalińskim. Ostatecznie w Rzeczypospolitej Polskiej rozpoczęto program szczepień lisów przeciwko wściekliźnie w 1993 r.

W 1994 r. obszar szczepień został powiększony o 6 ówczesnych województw: koszalińskie, słupskie, pilskie, katowickie, bielsko-bialskie i skierniewickie.

W 1995 r. obszar szczepień został powiększony o kolejne 10 ówczesnych województw: gdańskie, bydgoskie, konińskie, leszczyńskie, poznańskie, kaliskie, wrocławskie, opolskie, częstochowskie oraz warszawskie.

W 1996 r. obszar szczepień został powiększony o dalsze 4 ówczesne województwa: krośnieńskie, nowosądeckie, elbląskie i piotrkowskie.

W 1997 r. obszar szczepień został powiększony o województwo krakowskie.

W 1998 r. obszar szczepień został powiększony o kolejnych 5 województw: tarnowskie, sieradzkie, radomskie, łódzkie oraz lubelskie – 1 gmina.

W 1999 r. zmieniony został podział administracyjny państwa z 49 województw na 16 i wówczas szczepieniami objęto w całości województwa: dolnośląskie, lubuskie, zachodniopomorskie, wielkopolskie, śląskie, pomorskie, opolskie i małopolskie, natomiast częściowo województwa: kujawsko-pomorskie, lubelskie, łódzkie, warmińsko-mazurskie, mazowieckie i podkarpackie. W województwach podlaskim i świętokrzyskim nie prowadzono szczepień.

W 2000 r. obszar szczepień nie uległ zmianie. W wyniku gwałtownego wzrostu zachorowań zwierząt na wściekliznę na obszarach, gdzie nie prowadzono szczepień lisów przeciwko wściekliźnie oraz na granicy „obszaru szczepionego” z „obszarem nieszczepionym”, w 2001 r. wprowadzono zmodernizowany program szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie, w którym to w akcji wiosennej zrezygnowano ze szczepień w zachodniej części terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, gdzie od dłuższego czasu nie odnotowywano przypadków wścieklizny u zwierząt. Obszar objęty szczepieniami to:

1) powiat wałecki – w województwie zachodniopomorskim;

2) powiaty: dzierżoniowski, ząbkowicki i kłodzki – w województwie dolnośląskim;

3) powiaty: warszawski zachodni, gostyniński, sochaczewski, żyrardowski, grodziski, pruszkowski, piaseczyński, grójecki, białobrzeski, przysuski, radomski, szydłowiecki, zwoleński, lipski, kozienicki, sierpecki, płoński, nowodworski, ciechanowski, mławski, żuromiński, przasnyski, ostrołęcki, makowski, legionowski i pułtuski – w województwie mazowieckim;

4) gmina Janowiec i część gminy Puławy – w województwie lubelskim;

5) powiaty: bieszczadzki, brzozowski, dębicki, jasielski, kolbuszowski, krośnieński, łańcucki, mielecki, ropczycki, rzeszowski, sanocki, strzyżowski i tarnobrzeski w całości oraz powiat jarosławski, leżajski, niżański, przemyski, przeworski i stalowowolski w części na południe od linii rzeki San – w województwie podkarpackim;

6) województwo warmińsko-mazurskie, kujawsko-pomorskie, wielkopolskie, małopolskie, opolskie, śląskie, łódzkie i świętokrzyskie;

7) województwo pomorskie, z wyjątkiem powiatów: słupskiego, lęborskiego i bytowskiego.

Natomiast w akcji jesiennej 2001 r. szczepieniami objęto większość terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem województwa podlaskiego, części województwa lubelskiego i podkarpackiego.

Od 2002 r. akcja szczepień obejmuje całe terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przy czym w 2010 r. oraz 2011 r. wiosennej akcji szczepień nie przeprowadzono w województwie dolnośląskim.

Tabela 1

Wyniki badań monitoringowych akcji szczepień oraz liczba lisów przebadanych testem różnicowania szczepów wirusa wścieklizny

Akcje szczepień

Wyniki badań monitoringowych akcji szczepień

Różnicowanie szczepów wirusa (liczba przebadanych lisów)

Obecność TC (%)

RFFIT (%)

jesień 1998 r.

67,7

68,0

0

wiosna 1999 r.

64,3

66,7

0

jesień 1999 r.

64,4

82,9

0

wiosna 2000 r.

55,3

75,3

0

jesień 2000 r.

64,4

81,7

0

wiosna i jesień 2001 r.

52,4

62,1

0

wiosna i jesień 2002 r.

66,7

72,9

0

wiosna i jesień 2003 r.

78,4

92,6

0

wiosna i jesień 2004 r.

82,5

94,0

0

wiosna i jesień 2005 r.

85,56

83,60

0

wiosna i jesień 2006 r.

87,17

82,12

43

wiosna i jesień 2007 r.

83,17

80,21

42

wiosna i jesień 2008 r.

86,87

79,66

19

wiosna i jesień 2009 r.

89,12

81,72

6

wiosna i jesień 2010 r.

89,15

84,90

117

wiosna i jesień 2011 r.a)

86,49

79,50

103

a) Na podstawie wstępnych wyników badań.

 

3. Opis przedłożonego programu

Zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2008 r. Nr 213, poz. 1342, z późn. zm.), wścieklizna należy do chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (załącznik nr 2 do ustawy).

Lisy wolno żyjące na obszarach określonych przez ministra właściwego do spraw rolnictwa, zgodnie z art. 56 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, podlegają obowiązkowemu szczepieniu ochronnemu przeciwko wściekliźnie.

Na podstawie rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie (Dz. U. Nr 142, poz. 1509) szczepienia ochronne lisów wolno żyjących przeprowadza wojewódzki lekarz weterynarii. Zgodnie z tym rozporządzeniem szczepionka jest rozrzucana z samolotu lub wykładana ręcznie dwa razy w roku kalendarzowym na obszarach lasów oraz we wszystkich miejscach bytowania lisów wolno żyjących. Szczepionka może być podana raz w roku, jeżeli na obszarze województwa i na obszarze województw graniczących z tym województwem nie stwierdzono przypadków wystąpienia wścieklizny w okresie dwóch kolejnych lat. Natomiast szczepień ochronnych nie przeprowadza się, jeżeli na obszarze województwa i na obszarze województw graniczących z tym województwem nie stwierdzono wścieklizny w okresie trzech kolejnych lat.

Liczba dawek szczepionki zależy od stopnia zalesienia i ukształtowania terenu, populacji zwierząt dzikich oraz przyjętego sposobu podania szczepionki, ale nie powinna być mniejsza niż 20 dawek na 1 km2.

Badania monitoringowe wykonywane w celu określenia efektywności doustnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie przeprowadza się na podstawie rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 grudnia 2004 r. w sprawie określenia jednostek chorobowych, sposobu prowadzenia kontroli oraz zakresu badań kontrolnych zakażeń zwierząt (Dz. U. Nr 282, poz. 2813, z późn. zm.). Zgodnie z tym rozporządzeniem, w celu kontroli wścieklizny pobiera się do badań tkankę mózgową, surowicę i żuchwę od 8 lisów odstrzelonych na każdych 100 km2 obszaru, na którym lisy wolno żyjące zostały objęte szczepieniem ochronnym przeciwko wściekliźnie. Natomiast w celu izolacji i określenia szczepu wirusa wścieklizny do badań przesyła się tkankę mózgową lisów wolno żyjących, u których w badaniu laboratoryjnym potwierdzono wściekliznę.

4. Środki przewidziane w programie

4.1. Skrócony opis środków przewidzianych w programie

Rok: 2013

x kontrola

x badania

x szczepienia

x monitorowanie

x zwalczanie

x badania

4.2. Organizacja, nadzór i rola wszystkich zainteresowanych stron biorących udział w programie

Zgodnie z art. 57 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt Główny Lekarz Weterynarii nadzoruje realizację programu zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, a w przypadku programu współfinansowanego ze środków pochodzących z Unii Europejskiej informuje Komisję Europejską o postępach w jego realizacji zgodnie z obowiązującymi przepisami Unii Europejskiej.

Organem odpowiedzialnym za nadzór i koordynację działań zapewniających realizację programu jest na poziomie krajowym Główny Lekarz Weterynarii.

Odpowiedzialność terenowych organów Inspekcji Weterynaryjnej za realizację programu została określona w ustawie z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 2010 r. Nr 112, poz. 744, z późn. zm.) oraz w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt.

W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 kwietnia 2012 r. w sprawie krajowych laboratoriów referencyjnych (Dz. U. poz. 480) wyznaczono jako krajowe laboratorium referencyjne dla wścieklizny Laboratorium Zakładu Wirusologii Państwowego Instytutu Weterynaryjnego – Państwowego Instytutu Badawczego w Puławach.

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie, szczepienia ochronne lisów wolno żyjących przeprowadzają wojewódzcy lekarze weterynarii.

Diagnostyka wścieklizny przy wystąpieniu podejrzenia tej choroby jest przeprowadzana przez laboratoria, o których mowa w art. 25 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej, z wykorzystaniem następujących badań:

1) immunofluorescencji odcisków mózgowych z monowalentnym koniugatem antynukleokapsydowym;

2) izolacji wirusa wścieklizny na myszach;

3) izolacji wirusa wścieklizny na kulturach komórkowych neuroblastomy;

4) genotypizacji izolatów wirusa wścieklizny.

Badania monitoringowe w celu sprawdzenia skuteczności szczepienia lisów wolno żyjących są przeprowadzane przez laboratoria, o których mowa w art. 25 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej. Badania monitoringowe wykonuje się przy zastosowaniu:

1) immunofluorescencji odcisków mózgowych – badanie w kierunku wścieklizny;

2) szlifów kostnych żuchwy – badanie na obecność markera (TC – tetracyklin);

3) testu seroneutralizacji (RFFIT – rapid flourescent focus inhibition test) – określenie miana przeciwciał wirusa wścieklizny w surowicy (skrzep z serca lub płyn z klatki piersiowej);

4) zbierania i analizowania danych epidemiologicznych na temat zdiagnozowanych przypadków wścieklizny na obszarze objętym szczepieniem.


4.3. Opis regionów administracyjnych Rzeczypospolitej Polskiej, w których program ma być realizowany

Województwo

Całkowita powierzchnia województwa – km2

Powierzchnia objęta doustnym szczepieniem lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie – km2

dolnośląskie

19 947,00

16 044,89

kujawsko-pomorskie

17 972,00

16 533,40

lubelskie

25 122,00

22 441,00

lubuskie

13 988,00

13 054,00

łódzkie

18 219,00

16 970,00

małopolskie

15 183,00

15 183,00

mazowieckie

35 558,00

32 069,00

opolskie

9 412,00

8 000,00

podkarpackie

17 845,00

16 133,00

podlaskie

20 187,00

19 175,00

pomorskie

18 310,00

16 559,00

śląskie

12 334,00

10 130,50

świętokrzyskie

11 710,00

10 500,00

warmińsko-mazurskie

24 173,00

21 483,00

wielkopolskie

29 827,00

27 637,66

zachodniopomorskie

22 892,00

20 000,00

Razem

312 679,00

281 913,45

 

4.4. Opis środków przewidzianych w programie

4.4.1. Powiadamianie o wściekliźnie

Zgodnie z załącznikiem nr 2 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, wścieklizna należy do chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 42 ww. ustawy w przypadku podejrzenia wystąpienia wścieklizny obowiązek niezwłocznego zawiadomienia organu Inspekcji Weterynaryjnej albo najbliższego podmiotu świadczącego usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej, albo wójta (burmistrza, prezydenta miasta) dotyczy wszystkich osób mających kontakt ze zwierzętami, w szczególności przy wykonywaniu obowiązków służbowych lub zawodowych. Wójt (burmistrz lub prezydent miasta) niezwłocznie informuje organ Inspekcji Weterynaryjnej o otrzymaniu zawiadomienia. Podmiot świadczący usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej niezwłocznie informuje organ Inspekcji Weterynaryjnej o otrzymaniu zawiadomienia, jeżeli na jego podstawie podejrzewa wystąpienie choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zwalczania.

4.4.2. Zwierzęta i populacja zwierząt objęte programem

Programem jest objęta populacja lisów wolno żyjących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Metoda obliczania populacji: statystyki myśliwskie, wskaźnik nocnego liczenia, liczenie lisich jam.

Region

Szacunki liczebności populacji lisów wolno żyjących

2008 r.

2009 r.

2010 r.

2011 r.

Terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

209 500

203 300

198 300

211 900

 

4.4.3. Zastosowane badania i plany pobierania próbek

Do diagnostyki wścieklizny i nadzoru nad programem szczepień są wykorzystywane następujące badania laboratoryjne:

1) badania serologiczne: test seroneutralizacji (RFFIT) zgodnie z podręcznikiem OIE (rozdział 2.1.13, B.2.b);

2) badania wirusologiczne i immunochemiczne:

a) immunofluorescencja odcisków mózgowych z monowalentnym koniugatem antynukleokapsydowym (FAT – fluorescent antibody test) zgodnie z podręcznikiem OIE (rozdział 2.1.13, B.1.c.i) – test w kierunku wścieklizny,

b) różnicowanie szczepów wirusa wścieklizny,

c) izolacja wirusa:

– na myszach, zgodnie z podręcznikiem OIE (rozdział 2.1.13, B.1.c.ii),

– w hodowli komórek mysiej neuroblastomy zgodnie z podręcznikiem OIE (rozdział 2.1.13, B.1.c.ii);

3) inne badania – badanie na obecność markera (TC).

Monitoring szczepień w Rzeczypospolitej Polskiej obejmuje przeprowadzenie następujących badań laboratoryjnych:

1) test seroneutralizacji (RFFIT) w celu określenia poziomu uodpornienia lisów wolno żyjących, a tym samym efektywności szczepień doustnych;

2) badanie na obecność markera (TC) w celu określenia poziomu podjęcia szczepionki przez lisy wolno żyjące;

3) różnicowanie szczepów wirusa wścieklizny w celu rozróżnienia terenowych szczepów wirusa od szczepów szczepionkowych.

Powyższe badania laboratoryjne są wykonywane przez laboratoria, o których mowa w art. 25 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej.

Badania monitoringowe (RFFIT, TC) wykonywane w celu określenia efektywności doustnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie przeprowadza się zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 grudnia 2004 r. w sprawie określenia jednostek chorobowych, sposobu prowadzenia kontroli oraz zakresu badań kontrolnych zakażeń zwierząt. Zgodnie z tym rozporządzeniem w celu kontroli wścieklizny pobiera się do badań tkankę mózgową, surowicę i żuchwę od 8 lisów odstrzelonych na każdych 100 km2 obszaru, na którym lisy zostały objęte szczepieniem ochronnym przeciwko wściekliźnie. Natomiast w celu izolacji i określenia szczepu wirusa wścieklizny do badań przesyła się tkankę mózgową lisów wolno żyjących, u których w badaniu laboratoryjnym potwierdzono wściekliznę.

Ponadto do badań diagnostycznych w kierunku wścieklizny pobiera się tkankę mózgową zwierząt podejrzanych o wściekliznę, które padły lub zostały zabite. Dotyczy to wszystkich gatunków zwierząt wrażliwych na wściekliznę.

Badania monitoringowe (RFFIT, TC) wykonywane w celu określenia efektywności doustnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie

Województwo

Całkowita powierzchnia województwa – km2

Powierzchnia objęta programem szczepień – km2

Całkowita powierzchnia bytowania lisów wolno żyjących na obszarze województwa, z której lisy powinny zostać odstrzelone i dostarczone do badań monitoringowych – km2

Liczba lisów, które powinny zostać odstrzelone w ramach programu monitoringu, w roku kalendarzowym – 8 lisów/100 km2

1

2

3

4

5 = (4 x 8/100)

dolnośląskie

19 947,00

16 044,89

16 044,89

1284

kujawsko-pomorskie

17 972,00

16 533,40

16 132,28

1291

lubelskie

25 122,00

22 441,00

22 441,00

1795

lubuskie

13 988,00

13 054,00

12 108,00

969

łódzkie

18 219,00

16 970,00

16 970,00

1358

małopolskie

15 183,00

15 183,00

15 183,00

1215

mazowieckie

35 558,00

32 069,00

32 069,00

2566

opolskie

9 412,00

8 000,00

8 000,00

640

podkarpackie

17 845,00

16 133,00

16 133,00

1291

podlaskie

20 187,00

19 175,00

16 754,00

1340

pomorskie

18 310,00

16 559,00

15 424,00

1234

śląskie

12 334,00

10 130,50

10 042,00

803

świętokrzyskie

11 710,00

10 500,00

10 500,00

840

warmińsko-mazurskie

24 173,00

21 483,00

21 483,00

1719

wielkopolskie

29 827,00

27 637,66

27 637,66

2211

zachodniopomorskie

22 892,00

20 000,00

16 018,26

1281

RAZEM

312 679,00

281 913,45

272 940,09

21 837

 

Region

Rodzaj badania

Populacja docelowa

Rodzaj próbki

Cel

Liczba planowanych badań

terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

test seroneutralizacji (RFFIT)

lisy wolno żyjące

surowica

kontrola szczepień, monitoring akcji

21 837

terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

test na obecność markera (TC)

lisy wolno żyjące

żuchwa

kontrola szczepień, monitoring akcji

21 837

RAZEM

43 674

 

W przypadku wystąpienia sytuacji epizootycznej, uregulowanej w § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie, liczba województw objętych szczepieniem może ulec zmniejszeniu, a w związku z tym zmniejszeniu może ulec liczba lisów, które powinny zostać odstrzelone w ramach monitoringu, oraz liczba badań.

4.4.4. Zastosowane szczepionki i programy szczepień

Stosowane szczepionki zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE), Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz standardami Unii Europejskiej (Raport Komitetu Naukowego ds. Zdrowia Zwierząt i Ochrony Zwierząt przyjęty w dniu 23 października 2002 r.) zostały dopuszczone do stosowania w Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z odrębnymi przepisami krajowymi. Szczepionkami obecnie zarejestrowanymi w Rzeczypospolitej Polskiej są Fuchsoral (SAD B19) i Lysvulpen (SAD Bern). Jest dostępna także szczepionka Rabigen SAG2 (SAG2) zarejestrowana w Europejskiej Agencji Leków (EMEA). Szczepionki używane w akcji szczepień są wybierane co roku w trybie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 113, poz. 759, z późn. zm.). Oferty na zakup szczepionki do wyłożenia są składane w każdym województwie, w którym jest przeprowadzane szczepienie. W celu kontroli jakości szczepionka jest poddawana badaniu w kierunku określenia miana wirusa wścieklizny w krajowym laboratorium referencyjnym.

Na podstawie rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie szczepienia ochronne lisów wolno żyjących przeprowadza wojewódzki lekarz weterynarii. Zgodnie z tym rozporządzeniem szczepionka jest rozrzucana z samolotu lub wykładana ręcznie dwa razy w roku kalendarzowym na obszarach lasów oraz we wszystkich miejscach bytowania lisów wolno żyjących. Szczepionka może być podana raz w roku, jeżeli na obszarze województwa i na obszarach województw graniczących z tym województwem nie stwierdzono przypadków wystąpienia wścieklizny w okresie dwóch kolejnych lat. Natomiast szczepień ochronnych nie przeprowadza się, jeżeli na obszarze województwa i na obszarach województw graniczących z tym województwem nie stwierdzono wścieklizny w okresie trzech kolejnych lat.

Liczba dawek szczepionki zależy od stopnia zalesienia i ukształtowania terenu, populacji zwierząt dzikich oraz przyjętego sposobu podania szczepionki, ale nie powinna być mniejsza niż 20 dawek na 1 km2.

Odległości między liniami przelotowymi, na których jest wykonywany zrzut szczepionki z samolotu, na obszarach o wysokim ryzyku wystąpienia wścieklizny wynoszą 500 m. Na pozostałym obszarze objętym szczepieniami odległości między liniami przelotowymi wynoszą 1000 m. Samoloty są wyposażone w system GPS i system rejestrujący zrzut szczepionki, aby umożliwić stwierdzenie, czy samoloty poruszają się zgodnie z wcześniej ustalonymi liniami oraz udokumentowanie, że na danej linii została wyłożona przewidziana liczba dawek szczepionki. Wyłożenie ręczne szczepionki odbywa się w miejscach bytowania lisów wolno żyjących na obszarach, na których nie jest możliwa dystrybucja szczepionki z samolotu. Dystrybucja szczepionki odbywa się w województwach. Szczepionka jest przechowywana i transportowana w warunkach określonych przez producenta.

Województwo

Rok stwierdzenia ostatniego przypadku wścieklizny u zwierząt lądowycha)

Rok stwierdzenia ostatniego przypadku wścieklizny u nietoperzya)

dolnośląskie

2005

2006

kujawsko-pomorskie

2004

lubelskie

2012

2009

lubuskie

2005

łódzkie

2002

2005

małopolskie

2012

mazowieckie

2004

2012

opolskie

2007

2004

podkarpackie

2012

podlaskie

2012

2010

pomorskie

2008

2011

śląskie

2011

2006

świętokrzyskie

2007

warmińsko-mazurskie

2012

2011

wielkopolskie

2007

2010

zachodniopomorskie

2004

2010

a) Dane za okres od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 30 czerwca 2012 r.

 

4.4.5. Środki w przypadku stwierdzenia dodatniego wyniku badania

Zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt oraz rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 7 stycznia 2005 r. w sprawie zwalczania wścieklizny (Dz. U. Nr 13, poz. 103) w przypadku stwierdzenia choroby powiatowy lekarz weterynarii wyznacza ognisko choroby oraz obejmuje je nadzorem, niezwłocznie powiadamia państwowego powiatowego inspektora sanitarnego o wyznaczeniu ogniska choroby oraz wyznacza obszar zagrożony wokół ogniska choroby.

Powiatowy lekarz weterynarii podejmuje również pozostałe czynności, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 7 stycznia 2005 r. w sprawie zwalczania wścieklizny.

4.4.6. Kontrola wdrażania programu i sprawozdawczość

Zgodnie z art. 57 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, Główny Lekarz Weterynarii nadzoruje realizację programu zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, a w przypadku programu współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej – informuje Komisję Europejską o postępach w jego realizacji zgodnie z przepisami Unii Europejskiej.

5. Korzyści wynikające z realizacji programu

Celem programu jest spadek liczby przypadków wścieklizny u zwierząt dzikich.

6. Dane epidemiologiczne dotyczące rozwoju choroby w ostatnich pięciu latach

6.1. Dane rozwarstwione dotyczące badań w ramach nadzoru i badań laboratoryjnych

Rok

Badania serologiczne: RFFIT

Badania mikrobiologiczne lub wirusologiczne

Inne testy: TC

Liczba przebadanych próbek

Liczba próbek z dodatnim wynikiem badania

Liczba przebadanych próbek

Liczba próbek z dodatnim wynikiem badania

Liczba przebadanych próbek

Liczba próbek z dodatnim wynikiem badania

2007

13 592

10 993

22 055

42

19 217

16 164

2008

14 744

11 984

21 293

19

19 788

17 060

2009

16 805

13 738

23 153

6

22 096

19 604

2010

16 319

13 855

24 158

117

22 486

20 047

2011

16 130

12 823

23 589

103

22 421

19 393

 

Opis zastosowanych badań serologicznych: badanie serologiczne – test seroneutralizacji – RFFIT (określenie miana przeciwciał wirusa wścieklizny w surowicy (skrzep krwi z serca lub płyn z klatki piersiowej)).

Opis zastosowanych badań mikrobiologicznych lub wirusologicznych: immunofluorescencja odcisków mózgowych – badanie w kierunku wścieklizny (badanie w ramach monitoringu oraz przy wystąpieniu podejrzenia tej choroby).

Opis innych zastosowanych badań: szlify kości żuchwy – badanie na obecność markera (tetracyklin).

6.2. Dane dotyczące zakażenia

Rok

Liczba zakażonych lisów wolno żyjących

Liczba zakażonych zwierząt innych gatunków wrażliwych na wściekliznę

2007

42

28

2008

19

10

2009

6

2

2010

117

34

2011

103

57

 

6.3. Dane dotyczące programów szczepień

Rok

Całkowita liczba stad

Całkowita liczba zwierząt

Informacja o programach szczepień lub leczenia

Liczba stad objętych programem szczepień lub leczenia

Liczba stad zaszczepionych lub poddanych leczeniu

Liczba zwierząt zaszczepionych lub poddanych leczeniu

Liczba wyłożonych dawek szczepionki lub zastosowanych dawek produktu leczniczego weterynaryjnego

Liczba dorosłych zwierząt zaszczepionych

Liczba młodych zwierząt zaszczepionych

2007

11 735 940

2008

11 713 553

2009

11 681 566

2010

11 335 116

2011

11 719 606

2012

11 232 542*)

2013

11 276 538*)

*) Planowana do wyłożenia liczba dawek szczepionki.

 

Opis stosowanych szczepień, działań terapeutycznych lub innych: wiosenna i jesienna akcja szczepień w 2013 r. obejmie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na obszarze o powierzchni 281 913,45 km2. Akcje będą prowadzone na tych samych zasadach, co w latach poprzednich. Planuje się wyłożenie co najmniej 20 dawek szczepionki na 1 km2. W sumie zostanie rozdystrybuowane 11 276 538 dawek szczepionki. W przypadku wystąpienia sytuacji epizootycznej, o której mowa w § 2 ust. 3 lub § 3 ust. 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie, liczba akcji szczepień w poszczególnych województwach oraz liczba województw objętych szczepieniem może ulec zmniejszeniu.

6.4. Dane dotyczące dzikiej zwierzyny

6.4.1. Oszacowanie liczebności populacji dzikiej zwierzyny

Metody szacowania: statystyki myśliwskie, wskaźnik nocnego liczenia, liczenie lisich jam.

Region

Szacunki liczebności populacji danego gatunku zwierząt wolno żyjących

Gatunek: lis wolno żyjący

Gatunek: sarna

Gatunek: jeleń

Gatunek: dzik

2007

202 740

646 006

123 038

159 268

2008

209 500

760 200

163 700

211 800

2009

203 300

827 500

176 100

251 000

2010

198 300

822 000

180 200

249 900

2011

211 900

829 900

194 700

267 800

 

6.4.2. Monitorowanie lisów wolno żyjących

Rok

Badania serologiczne – RFFIT

Badania mikrobiologiczne lub wirusologiczne

Inne testy: TC

Liczba przebadanych próbek

Liczba próbek z dodatnim wynikiem badania

Liczba przebadanych próbek

Liczba próbek z dodatnim wynikiem badania

Liczba przebadanych próbek

Liczba próbek z dodatnim wynikiem badania

2007

13 592

10 993

20 296

8

19 217

16 164

2008

14 744

11 984

20 166

0

19 788

17 060

2009

16 805

13 738

22 678

2

22 096

19 604

2010

16 319

13 855

22 971

15

22 486

20 047

2011

16 130

12 823

22 299

22

22 421

19 393

 

Opis zastosowanych badań serologicznych: badanie serologiczne – test RFFIT (określenie miana przeciwciał wirusa wścieklizny w surowicy (skrzep krwi z serca lub płyn z klatki piersiowej)).

Opis zastosowanych badań mikrobiologicznych lub wirusologicznych: immunofluorescencja odcisków mózgowych – badanie w kierunku wścieklizny w ramach monitoringu (lisy odstrzelone przez myśliwych).

Opis innych zastosowanych badań: szlify kości żuchwy – badanie na obecność markera (TC – tetracykliny).

6.4.3. Dane dotyczące szczepień lisów wolno żyjących

Region

(województwo)

Powierzchnia

(km2)

Program szczepienia lub leczenia

liczba dawek szczepionki lub produktu leczniczego weterynaryjnego, która zostanie wyłożona lub podana

liczba akcji

całkowita liczba dawek szczepionki lub produktu leczniczego weterynaryjnego, która zostanie wyłożona lub podana

dolnośląskie

19 947,001)

16 044,892)

641 796

2 (wiosenna i jesienna)

641 796

kujawsko-pomorskie

17 972,001)

16 533,402)

661 336

2 (wiosenna i jesienna)

661 336

lubelskie

25 122,001)

22 441,002)

897 640

2 (wiosenna i jesienna)

897 640

lubuskie

13 988,001)

13 054,002)

522 160

2 (wiosenna i jesienna)

522 160

łódzkie

18 219,001)

16 970,002)

678 800

2 (wiosenna i jesienna)

678 800

małopolskie

15 183,001)

15 183,002)

607 320

2 (wiosenna i jesienna)

607 320

mazowieckie

35 558,001)

32 069,002)

1 282 760

2 (wiosenna i jesienna)

1 282 760

opolskie

9 412,001)

8 000,002)

320 000

2 (wiosenna i jesienna)

320 000

podkarpackie

17 845,001)

16 133,002)

645 320

2 (wiosenna i jesienna)

645 320

podlaskie

20 187,001)

19 175,002)

767 000

2 (wiosenna i jesienna)

767 000

pomorskie

18 310,001)

16 559,002)

662 360

2 (wiosenna i jesienna)

662 360

śląskie

12 334,001)

10 130,502)

405 220

2 (wiosenna i jesienna)

405 220

świętokrzyskie

11 710,001)

10 500,002)

420 000

2 (wiosenna i jesienna)

420 000

warmińsko-mazurskie

24 173,001)

21 483,002)

859 320

2 (wiosenna i jesienna)

859 320

wielkopolskie

29 827,001)

27 637,662)

1 105 506

2 (wiosenna i jesienna)

1 105 506

zachodniopomorskie

22 892,001)

20 000,002)

800 000

2 (wiosenna i jesienna)

800 000

RAZEM

312 679,003)

281 913,454)

11 276 538

2 (wiosenna i jesienna)

11 276 538

1) Całkowita powierzchnia województwa.

2) Powierzchnia województwa objęta szczepieniem.

3) Całkowita powierzchnia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

4) Powierzchnia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej objęta szczepieniem.

 

W przypadku wystąpienia sytuacji epizootycznej, o której mowa w § 2 ust. 3 lub § 3 ust. 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie, liczba akcji szczepień w poszczególnych województwach oraz liczba województw objętych szczepieniem może ulec zmniejszeniu.

Opis stosowanych szczepień, działań terapeutycznych lub innych

Na podstawie rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie, szczepienia ochronne lisów wolno żyjących przeprowadza wojewódzki lekarz weterynarii. Zgodnie z ww. rozporządzeniem szczepionka jest rozrzucana z samolotu lub wykładana ręcznie dwa razy w roku kalendarzowym na obszarach lasów oraz we wszystkich miejscach bytowania lisów wolno żyjących. Szczepionka może być podana raz w roku, jeżeli na obszarze województwa i na obszarach województw graniczących z tym województwem nie stwierdzono przypadków wystąpienia wścieklizny w okresie dwóch kolejnych lat. Szczepień ochronnych nie przeprowadza się, jeżeli na obszarze województwa i na obszarach województw graniczących z tym województwem nie stwierdzono wścieklizny w okresie trzech kolejnych lat.

Liczba dawek szczepionki zależy od stopnia zalesienia i ukształtowania terenu, populacji zwierząt dzikich oraz przyjętego sposobu podania szczepionki, ale nie powinna być mniejsza niż 20 dawek na 1 km2 powierzchni.

7. Założenia programu

7.1. Założenia w zakresie badań diagnostycznych

Rodzaj badania

Populacja docelowa

Rodzaj próbki

Cel

Liczba planowanych badań

immunofluorescencja odcisków mózgowych (FAT)

lisy wolno żyjące

mózg

kontrola szczepień, monitoring akcji

21 837

test seroneutralizacji (RFFIT)

lisy wolno żyjące

surowica

kontrola szczepień, monitoring akcji

21 837

test na obecność markera (TC)

lisy wolno żyjące

żuchwa

kontrola szczepień, monitoring akcji

21 837

RAZEM

65 511

 

W przypadku wystąpienia sytuacji epizootycznej, o której mowa w § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie, liczba województw objętych szczepieniem może ulec zmniejszeniu, a w związku z tym zmniejszeniu może ulec liczba lisów, które powinny zostać odstrzelone w ramach monitoringu, oraz liczba badań.

Ponadto do badań diagnostycznych w kierunku wścieklizny pobiera się tkankę mózgową zwierząt podejrzanych o wściekliznę, które padły lub zostały zabite. Dotyczy to wszystkich gatunków zwierząt wrażliwych na wściekliznę.

7.2. Założenia w zakresie szczepień

Na podstawie rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie szczepienia ochronne lisów wolno żyjących przeprowadza wojewódzki lekarz weterynarii. Zgodnie z ww. rozporządzeniem szczepionka jest rozrzucana z samolotu lub wykładana ręcznie dwa razy w roku kalendarzowym na obszarach lasów oraz we wszystkich miejscach bytowania lisów wolno żyjących. Szczepionka może być podana raz w roku, jeżeli na obszarze województwa i na obszarach województw graniczących z tym województwem nie stwierdzono przypadków wystąpienia wścieklizny w okresie dwóch kolejnych lat. Szczepień ochronnych nie przeprowadza się, jeżeli na obszarze województwa i na obszarach województw graniczących z tym województwem nie stwierdzono wścieklizny w okresie trzech kolejnych lat.

Liczba dawek szczepionki zależy od stopnia zalesienia i ukształtowania terenu, populacji zwierząt dzikich oraz przyjętego sposobu podania szczepionki, ale nie powinna być mniejsza niż 20 dawek na 1 km2.

Region

(województwo)

Powierzchnia

(km2)

Cele programu szczepienia lub leczenia

liczba dawek szczepionki lub produktu leczniczego weterynaryjnego planowana do wyłożenia lub podania w ramach akcji

planowana liczba akcji

całkowita liczba dawek szczepionki lub produktu leczniczego weterynaryjnego planowana do wyłożenia lub podania

dolnośląskie

19 947,001)

16 044,892)

320 898

2 (wiosenna i jesienna)

641 796

kujawsko-pomorskie

17 972,001)

16 533,402)

330 668

2 (wiosenna i jesienna)

661 336

lubelskie

25 122,001)

22 441,002)

448 820

2 (wiosenna i jesienna)

897 640

lubuskie

13 988,001)

13 054,002)

261 080

2 (wiosenna i jesienna)

522 160

łódzkie

18 219,001)

16 970,002)

339 400

2 (wiosenna i jesienna)

678 800

małopolskie

15 183,001)

15 183,002)

303 660

2 (wiosenna i jesienna)

607 320

mazowieckie

35 558,001)

32 069,002)

641 380

2 (wiosenna i jesienna)

1 282 760

opolskie 

9 412,001)

8 000,002)

160 000 

2 (wiosenna i jesienna) 

320 000 

podkarpackie

17 845,001)

16 133,002)

322 660

2 (wiosenna i jesienna)

645 320

podlaskie

20 187,001)

19 175,002)

383 500

2 (wiosenna i jesienna)

767 000

pomorskie

18 310,001)

16 559,002)

331 180

2 (wiosenna i jesienna)

662 360

śląskie

12 334,001)

10 130,502)

202 610

2 (wiosenna i jesienna)

405 220

świętokrzyskie

11 710,001)

10 500,002)

210 000

2 (wiosenna i jesienna)

420 000

warmińsko-mazurskie

24 173,001)

21 483,002)

429 660

2 (wiosenna i jesienna)

859 320

wielkopolskie

29 827,001)

27 637,662)

552 753

2 (wiosenna i jesienna)

1 105 506

zachodniopomorskie

22 892,001)

20 000,002)

400 000

2 (wiosenna i jesienna)

800 000

Razem

312 679,003)

281 913,454)

5 638 269

2 (wiosenna i jesienna)

11 276 538

1) Całkowita powierzchnia województwa.

2) Powierzchnia województwa objęta szczepieniem.

3) Całkowita powierzchnia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

4) Powierzchnia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej objęta szczepieniem.

 

W przypadku wystąpienia sytuacji epizootycznej, o której mowa w § 2 ust. 3 lub § 3 ust. 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie, liczba akcji szczepień w poszczególnych województwach oraz liczba województw objętych szczepieniem może ulec zmniejszeniu.

8. Szacunkowa analiza kosztów programu1)

Przeznaczenie kosztów

Wyszczególnienie

Ilość jednostek

Koszt jednostkowy w zł

Kwota całkowita w zł2)

Koszt jednostkowy w euro3)

Kwota całkowita w euro3)

Wniosek o dofinansowanie z funduszy Wspólnoty (tak/nie)

1. Badania laboratoryjne – w 2013 r.

 

 

 

 

 

 

 

1.1. Koszty badań

test: RFFIT

21 837

66,08

1442988,96

16,32

356293,57

tak

 

test: TC

21 837

7,93

173167,41

1,96

42757,38

tak

 

test: różnicowanie szczepów wirusa wścieklizny

103

150,41

15492,23

37,14

3825,24

tak

 

test: jakość szczepionki

68

234,15

15922,20

57,81

3931,41

tak

 

test: immunofluorescencja odcisków mózgowych – adanie w ramach monitoringu

21 837 

47,89 

1045773,93 

11,82 

258215,78 

tak 

 

test: immunofluorescencja odcisków mózgowych – badanie przy wystąpieniu podejrzenia wścieklizny

1 290

61,50

79 335,00

15,18

19 588,89

tak

 

test: izolacji wirusa na myszach

90

118,05

10 624,50

29,15

2 623,33

tak

 

test: izolacji wirusa na kulturach komórkowych neuroblastomy

17

372,49

6 332,33

91,97

1 563,54

tak

1.2. Koszty pobierania próbek

dostarczenie lisów do badania

21 837

35,00

764 295,00

8,64

188 714,81

tak

 

dowóz próbek do laboratorium (do badań przy wystąpieniu podejrzenia wścieklizny oraz badań w ramach monitoringu)

771 partii

(po 30 lisów) x 160 km

0,84 

103 622,40 

0,21 

25 585,78 

nie

2. Szczepienie – w 2013 r.

 

 

 

 

 

 

 

2.1. Zakup szczepionki

 

11 276 538

2,32

26161568,16

0,57

6459646,46

tak

2.2. Koszty dystrybucji

 

11 276 538

1,31

14772264,78

0,32

3647472,78

tak

RAZEM

44591386,90

 

11010218,99

tak

1) Wszystkie wartości są podane bez VAT.

2) Są to szacunkowe koszty realizacji programu, które zostały dostosowane do wielkości wydatków przewidzianych na zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt w ustawie budżetowej na rok 2013 z dnia 25 stycznia 2013 r. (Dz. U. poz. 169).

3) Wyliczenie kosztów według kursu 1 euro = 4,05 zł (zgodnie z wytycznymi Ministra Finansów z dnia 12 września 2012 r. dotyczącymi stosowania jednolitych wskaźników makroekonomicznych będących podstawą oszacowania skutków finansowych projektowanych ustaw).

 

Załączniki do programu zwalczania wścieklizny (Rabies)

Załącznik nr 1

Przypadki wścieklizny

Kraj:

Rzeczpospolita Polska (POL)

 

Okres sprawozdawczy(kwartał/rok):

I–IV

2006

 

Obszar

Przypadki wścieklizny

Zwierzęta domowe

Zwierzęta wolno żyjące

Województwo

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 

dolnośląskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1

kujawsko-pomorskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

lubelskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

11

1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

lubuskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

łódzkie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

małopolskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

mazowieckie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1

opolskie

 

1

 

 

 

 

 

 

 

3

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

podkarpackie

 

 

1

 

 

 

 

 

 

6

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

podlaskie

 

1

6

 

 

 

 

 

 

7

1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

pomorskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

śląskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1

świętokrzyskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

warmińsko-mazurskie

1

4

2

 

 

 

 

 

 

10

13

 

 

 

1

 

 

 

 

 

 

 

 

wielkopolskie

3

 

 

 

 

 

 

 

 

6

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

zachodniopomorskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1

Razem

4

6

9

 

 

 

 

 

 

43

15

 

 

 

1

 

 

 

 

 

 

 

4

 

Zwierzęta domowe

 

19

 

Zwierzęta wolno żyjące

63

RAZEM

 

82

 

Załącznik nr 2

Przypadki wścieklizny

Kraj:

Rzeczpospolita Polska (POL)

 

Okres sprawozdawczy(kwartał/rok):

I–IV

2007

 

Obszar

Przypadki wścieklizny

Zwierzęta domowe

Zwierzęta wolno żyjące

Województwo

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 

dolnośląskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

kujawsko-pomorskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

lubelskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

6

2

 

 

 

 

1

 

 

 

 

 

 

 

lubuskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

łódzkie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

małopolskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

mazowieckie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

opolskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

podkarpackie

 

1

 

 

 

 

 

 

 

12

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

podlaskie

1

 

1

 

 

 

 

 

 

9

1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1

pomorskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2

śląskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

świętokrzyskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

warmińsko-mazurskie

 

2

5

 

 

 

 

 

 

7

4

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

wielkopolskie

2

3

 

 

 

 

 

 

 

6

 

 

 

1

1

 

 

 

 

 

 

 

 

zachodniopomorskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Razem

3

6

6

 

 

 

 

 

 

42

7

 

 

1

1

1

 

 

 

 

 

 

3

 

Zwierzęta domowe

 

15

 

Zwierzęta wolno żyjące

55

RAZEM

 

70

 

Załącznik nr 3

Przypadki wścieklizny

Kraj:

Rzeczpospolita Polska (POL)

 

Okres sprawozdawczy(kwartał/rok):

I–IV

2008

 

Obszar

Przypadki wścieklizny

Zwierzęta domowe

Zwierzęta wolno żyjące

Województwo

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 

dolnośląskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

kujawsko-pomorskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

lubelskie

 

1

 

 

 

 

 

 

 

6

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

lubuskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

łódzkie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

małopolskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

mazowieckie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

opolskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

podkarpackie

1

 

 

 

 

 

 

 

 

8

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

podlaskie

 

 

1

 

 

 

 

 

 

3

1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

pomorskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

3

śląskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

świętokrzyskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

warmińsko-mazurskie

 

 

2

 

 

 

 

 

 

1

1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

wielkopolskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

zachodniopomorskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Razem

1

1

3

 

 

 

 

 

 

19

2

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

3

 

Zwierzęta domowe

 

5

 

Zwierzęta wolno żyjące

24

RAZEM

 

29

 

Załącznik nr 4

Przypadki wścieklizny

Kraj

:

Rzeczpospolita Polska (POL)

 

Okres sprawozdawczy(kwartał/rok):

I–IV

2009

 

Obszar

Przypadki wścieklizny

Zwierzęta domowe

Zwierzęta wolno żyjące

Województwo

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 

dolnośląskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

kujawsko-pomorskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

lubelskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

3

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1

lubuskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

łódzkie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

małopolskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

mazowieckie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1

opolskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

podkarpackie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

podlaskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

pomorskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

śląskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

świętokrzyskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

warmińsko-mazurskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

wielkopolskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

zachodniopomorskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Razem

 

 

 

 

 

 

 

 

 

6

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2

 

Zwierzęta domowe

 

0

 

Zwierzęta wolno żyjące

8

RAZEM

 

8

 

Załącznik nr 5

Przypadki wścieklizny

Kraj:

Rzeczpospolita Polska (POL)

 

Okres sprawozdawczy(kwartał/rok):

I–IV

2010

 

Obszar

Przypadki wścieklizny

Zwierzęta domowe

Zwierzęta wolno żyjące

Województwo

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 

dolnośląskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

kujawsko-pomorskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

lubelskie

1

1

 

 

 

 

 

 

 

9

1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

lubuskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

łódzkie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

małopolskie

5

6

4

1

2

 

 

1

 

94

 

 

 

1

3

 

 

 

1

 

 

 

 

mazowieckie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1

opolskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

podkarpackie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

13

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

podlaskie

 

1

 

 

 

 

 

 

 

1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2

pomorskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

śląskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

świętokrzyskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

warmińsko-mazurskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1

wielkopolskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1

zachodniopomorskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1

Razem

6

8

4

1

2

 

 

1

 

117

1

 

 

1

3

 

 

 

1

 

 

 

6

 

Zwierzęta domowe

 

22

 

Zwierzęta wolno żyjące

129

RAZEM

 

151

 

 

Załącznik nr 6

Przypadki wścieklizny

Kraj:

Rzeczpospolita Polska (POL)

 

Okres sprawozdawczy(kwartał/rok):

 

I–IV

2011

 

Obszar

Przypadki wścieklizny

Zwierzęta domowe

Zwierzęta wolno żyjące

Województwo

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 infoRgrafika

 

 

dolnośląskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

kujawsko-pomorskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

lubelskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

12

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

lubuskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

łódzkie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

małopolskie

2

7

3

 

 

 

 

1

 

38

 

 

 

1

6

 

 

 

 

 

1

1

 

mazowieckie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1

opolskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

podkarpackie

6

1

2

 

 

 

 

 

 

46

1

 

 

2

3

 

 

 

2

 

 

 

 

podlaskie

 

2

8

 

 

 

1

 

 

2

 

 

 

1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

pomorskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1

śląskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

świętokrzyskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

warmińsko-mazurskie

 

 

1

 

 

 

 

 

 

4

1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2

wielkopolskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

zachodniopomorskie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Razem

8

10

14

 

 

 

1

1

 

103

2

 

 

4

9

 

 

 

2

 

1

1

4

 

Zwierzęta domowe

 

34

 

Zwierzęta wolno żyjące

126

RAZEM

 

160

 


 

Załącznik 2. [Program mający na celu wykrycie występowania zakażeń wirusami wywołującymi grypę ptaków (Avian influenza) oraz poszerzenie wiedzy na temat ryzyka wystąpienia tej choroby]

Załącznik nr 2

Program mający na celu wykrycie występowania zakażeń wirusami wywołującymi grypę ptaków (Avian influenza) oraz poszerzenie wiedzy na temat ryzyka wystąpienia tej choroby

1. Identyfikacja programu

Państwo członkowskie: Rzeczpospolita Polska

Choroba: grypa ptaków (Avian influenza)

Okres realizacji programu: 2013 r.

2. Realizacja programu u drobiu

2.1. Cele programu

Realizacja programu mającego na celu wykrycie występowania zakażeń wirusami wywołującymi grypę ptaków (Avian influenza) oraz poszerzenie wiedzy na temat ryzyka wystąpienia tej choroby, zwanego dalej „programem”, zmierza do potwierdzenia statusu Rzeczypospolitej Polskiej jako państwa wolnego od grypy ptaków.

Ponadto celem programu jest informowanie właściwych organów o występowaniu wirusa grypy ptaków. W celu kontrolowania tej choroby, zgodnie z dyrektywą Rady 2005/94/WE z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie wspólnotowych środków zwalczania grypy ptaków i uchylającą dyrektywę 92/40/EWG (Dz. Urz. UE L 10 z 14.01.2006, str. 16, z późn. zm.), w ramach programu jest prowadzony czynny nadzór (pobieranie próbek od żywych lub upolowanych ptaków niewykazujących objawów klinicznych choroby) nad:

1) nisko zjadliwą grypą ptaków (LPAI) podtypu H5 i H7 u ptaków grzebiących (kur, indyków, perlic, bażantów, kuropatw i przepiórek) oraz ptaków bezgrzebieniowych, uzupełniający inne istniejące systemy wczesnego wykrywania;

2) nisko zjadliwą grypą ptaków (LPAI) podtypu H5 i H7 oraz wysoce zjadliwą grypą ptaków (HPAI) u domowego ptactwa wodnego (kaczek, gęsi i kaczek krzyżówek przeznaczonych do odnowy populacji zwierzyny łownej).

Szczegółowe wytyczne w zakresie wdrażania nadzoru zostały określone w decyzji Komisji 2010/367/UE z dnia 25 czerwca 2010 r. w sprawie wdrożenia przez państwa członkowskie programów nadzoru w zakresie ptasiej grypy u drobiu i dzikiego ptactwa (Dz. Urz. UE L 166 z 01.07.2010, str. 22).

Główne korzyści wynikające z realizacji programu to:

1) stwierdzenie braku występowania wirusa grypy ptaków u drobiu;

2) wykrycie ewentualnych dowodów braku przenoszenia wirusa grypy ptaków z ptactwa dzikiego na drób przez losowe badania laboratoryjne na terytorium całego państwa.

2.2. Projekt nadzoru

Pobieranie próbek i badania serologiczne w gospodarstwach utrzymujących drób, zwanych dalej „gospodarstwem”, przeprowadza się w celu wykrycia przeciwciał na obecność wirusa grypy ptaków, zgodnie z dyrektywą Rady 2005/94/WE z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie wspólnotowych środków zwalczania grypy ptaków uchylającą dyrektywę 92/40/EWG.

Czynny nadzór uzupełnia systemy wczesnego wykrywania ustanowione zgodnie z decyzją Komisji 2005/734/WE z dnia 19 października 2005 r. ustanawiającą środki bezpieczeństwa biologicznego w celu zmniejszenia ryzyka przeniesienia wysoce zjadliwej grypy ptaków spowodowanej przez wirus grypy A podtyp H5N1 z ptaków dziko żyjących na drób i inne ptaki żyjące w niewoli oraz przewidującej system wczesnego wykrywania na obszarach szczególnego ryzyka (Dz. Urz. UE L 274 z 20.10.2005, str. 105, z późn. zm.) oraz rozdziałem II podręcznika diagnostycznego dotyczącego grypy ptaków, zatwierdzonego decyzją Komisji 2006/437/WE z dnia 4 sierpnia 2006 r. zatwierdzającą podręcznik diagnostyczny dotyczący grypy ptaków, przewidziany w dyrektywie Rady 2005/94/WE (Dz. Urz. UE L 237 z 31.08.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanym dalej „podręcznikiem diagnostycznym”.

2.2.1. Nadzór, w ramach którego pobiera się próbki reprezentatywne

Na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest przeprowadzane warstwowanie próbek do badań serologicznych na obecność wirusa grypy ptaków, tak aby próbki można było uznać za reprezentatywne dla całego państwa.

2.3. Populacje docelowe

W ramach realizacji programu pobiera się próbki od następujących kategorii produkcyjnych drobiu:

1) kury nioski;

2) kury nioski chowane na wolnym wybiegu;

3) kury reprodukcyjne;

4) indyki reprodukcyjne;

5) kaczki reprodukcyjne;

6) gęsi reprodukcyjne;

7) indyki rzeźne;

8) kaczki rzeźne;

9) gęsi rzeźne;

10) ptactwo łowne utrzymywane w warunkach fermowych (np. bażanty, kuropatwy);

11) ptaki bezgrzebieniowe (strusie).

2.4. Metoda pobierania próbek reprezentatywnych

Liczba gospodarstw, w których pobiera się próbki, jest obliczana na podstawie danych z tabeli 1 i 9 według gatunków drobiu utrzymywanych w danym gospodarstwie.

2.4.1. Liczba gospodarstw, w których pobiera się próbki do badań serologicznych na obecność wirusa grypy ptaków

2.4.1.1. Liczba gospodarstw, w których pobiera się próbki do badań serologicznych na obecność wirusa grypy ptaków, z wyjątkiem gospodarstw utrzymujących kaczki, gęsi i kaczki krzyżówki

Pobieranie próbek przeprowadza się zgodnie z tabelą 1, z uwzględnieniem danych z tabel 2–8:

Tabela 1

Liczba gospodarstw, w których pobiera się próbki od każdej kategorii produkcyjnej drobiu, z wyłączeniem gospodarstw utrzymujących kaczki, gęsi i kaczki krzyżówki

Liczba gospodarstw dla każdej kategorii produkcyjnej drobiu w danym państwie członkowskim

Liczba gospodarstw, w których pobiera się próbki

do 34

wszystkie

35–50

35

51-80

42

81–250

53

> 250

60

 

Tabela 2

Gospodarstwa utrzymujące kury reprodukcyjne

Kod NUTS(2)*,a)

Łączna liczba gospodarstwb)

Łączna liczba gospodarstw, w których pobiera się próbki

Szacunkowa liczba próbek na gospodarstwo

Szacunkowa łączna liczba wykonanych testów według danej metody

Metody badania laboratoryjnego

PL11

21

3

10

30

HI (H5/H7)

PL12

125

16

10

160

HI (H5/H7)

PL21

8

1

10

10

HI (H5/H7)

PL22

42

5

10

50

HI (H5/H7)

PL31

13

2

10

20

HI (H5/H7)

PL32

7

1

10

10

HI (H5/H7)

PL33

8

1

10

10

HI (H5/H7)

PL34

27

3

10

30

HI (H5/H7)

PL41

63

7

10

70

HI (H5/H7)

PL42

67

7

10

70

HI (H5/H7)

PL43

8

1

10

10

HI (H5/H7)

PL51

30

4

10

40

HI (H5/H7)

PL52

10

2

10

20

HI (H5/H7)

PL61

29

3

10

30

HI (H5/H7)

PL62

8

1

10

10

HI (H5/H7)

PL63

22

3

10

30

HI (H5/H7)

SUMA

488

60

600

 

Tabela 3

Gospodarstwa utrzymujące kury nioski

Kod NUTS(2)*,a)

Łączna liczba gospodarstwb)

Łączna liczba gospodarstw, w których pobiera się próbki

Szacunkowa liczba próbek na gospodarstwo

Szacunkowa łączna liczba wykonanych testów według danej metody

Metody badania laboratoryjnego

PL11

43

5

10

50

HI (H5/H7)

PL12

162

15

10

150

HI (H5/H7)

PL21

24

2

10

20

HI (H5/H7)

PL22

82

7

10

70

HI (H5/H7)

PL31

23

2

10

20

HI (H5/H7)

PL32

22

2

10

20

HI (H5/H7)

PL33

8

1

10

10

HI (H5/H7)

PL34

14

2

10

20

HI (H5/H7)

PL41

61

6

10

60

HI (H5/H7)

PL42

18

2

10

20

HI (H5/H7)

PL43

28

2

10

20

HI (H5/H7)

PL51

61

6

10

60

HI (H5/H7)

PL52

14

2

10

20

HI (H5/H7)

PL61

22

2

10

20

HI (H5/H7)

PL62

11

2

10

20

HI (H5/H7)

PL63

29

2

10

20

HI (H5/H7)

SUMA

622

60

600

 

Tabela 4

Gospodarstwa utrzymujące kury nioski chowane na wolnym wybiegu

Kod NUTS(2)*,a)

Łączna liczba gospodarstwb)

Łączna liczba gospodarstw, w których pobiera się próbki

Szacunkowa liczba próbek na gospodarstwo

Szacunkowa łączna liczba wykonanych testów według danej metody

Metody badania laboratoryjnego

PL11

17

10

10

100

HI (H5/H7)

PL12

12

7

10

70

HI (H5/H7)

PL21

5

3

10

30

HI (H5/H7)

PL22

5

3

10

30

HI (H5/H7)

PL31

4

2

10

20

HI (H5/H7)

PL32

1

1

10

10

HI (H5/H7)

PL33

5

3

10

30

HI (H5/H7)

PL34

1

1

10

10

HI (H5/H7)

PL41

5

3

10

30

HI (H5/H7)

PL42

4

2

10

20

HI (H5/H7)

PL43

10

HI (H5/H7)

PL51

14

9

10

90

HI (H5/H7)

PL52

3

1

10

10

HI (H5/H7)

PL61

4

2

10

20

HI (H5/H7)

PL62

2

1

10

10

HI (H5/H7)

PL63

7

5

10

50

HI (H5/H7)

SUMA

89

53

530

 

Tabela 5

Gospodarstwa utrzymujące indyki rzeźne

Kod NUTS(2)*,a)

Łączna liczba gospodarstwb)

Łączna liczba gospodarstw, w których pobiera się próbki

Szacunkowa liczba próbek na gospodarstwo

Szacunkowa łączna liczba wykonanych testów według danej metody

Metody badania laboratoryjnego

PL11

8

2

10

20

HI (H5/H7)

PL12

16

4

10

40

HI (H5/H7)

PL21

4

1

10

10

HI (H5/H7)

PL22

4

1

10

10

HI (H5/H7)

PL31

11

4

10

40

HI (H5/H7)

PL32

4

1

10

10

HI (H5/H7)

PL33

2

1

10

10

HI (H5/H7)

PL34

6

2

10

20

HI (H5/H7)

PL41

29

6

10

60

HI (H5/H7)

PL42

8

2

10

20

HI (H5/H7)

PL43

27

6

10

60

HI (H5/H7)

PL51

11

4

10

40

HI (H5/H7)

PL52

4

1

10

10

HI (H5/H7)

PL61

11

4

10

40

HI (H5/H7)

PL62

72

13

10

130

HI (H5/H7)

PL63

2

1

10

10

HI (H5/H7)

SUMA

219

53

530

Tabela 6

Gospodarstwa utrzymujące indyki reprodukcyjne

Kod
NUTS(2)*,a)

Łączna liczba
gospodarstwb)

Łączna liczba
gospodarstw,
w których
pobiera się
próbki

Szacunkowa liczba próbek
na gospodarstwo

Szacunkowa
łączna liczba
wykonanych
testów według
danej metody

Metody badania laboratoryjnego

PL11

10

HI (H5/H7)

PL12

1

1

10

10

HI (H5/H7)

PL21

10

HI (H5/H7)

PL22

1

1

10

10

HI (H5/H7)

PL31

10

HI (H5/H7)

PL32

10

HI (H5/H7)

PL33

10

HI (H5/H7)

PL34

10

HI (H5/H7)

PL41

10

HI (H5/H7)

PL42

10

HI (H5/H7)

PL43

1

1

10

10

HI (H5/H7)

PL51

10

HI (H5/H7)

PL52

1

1

10

10

HI (H5/H7)

PL61

10

HI (H5/H7)

PL62

9

9

10

90

HI (H5/H7)

PL63

10

HI (H5/H7)

SUMA

13

13

130

 

Tabela 7

Gospodarstwa utrzymujące strusie

Kod
NUTS(2)*,a)

Łączna liczba
gospodarstwb)

Łączna liczba
gospodarstw,
w których
pobiera się
próbki

Szacunkowa
liczba próbek
na gospodarstwo

Szacunkowa
łączna liczba
wykonanych
testów według
danej metody

Metody badania
laboratoryjnego

PL11

7

4

5

20

HI (H5/H7)

PL12

7

4

5

20

HI (H5/H7)

PL21

5

3

5

15

HI (H5/H7)

PL22

8

4

5

20

HI (H5/H7)

PL31

2

1

5

5

HI (H5/H7)

PL32

5

HI (H5/H7)

PL33

5

HI (H5/H7)

PL34

10

7

5

35

HI (H5/H7)

PL41

8

5

5

25

HI (H5/H7)

PL42

5

3

5

15

HI (H5/H7)

PL43

11

8

5

40

HI (H5/H7)

PL51

8

5

5

25

HI (H5/H7)

PL52

2

1

5

5

HI (H5/H7)

PL61

9

5

5

25

HI (H5/H7)

PL62

3

1

5

5

HI (H5/H7)

PL63

4

2

5

10

HI (H5/H7)

SUMA

89

53

265

 

Tabela 8

Gospodarstwa utrzymujące ptaki łowne

Kod
NUTS(2)*,a)

Łączna liczba
gospodarstwb)

Łączna liczba
gospodarstw,
w których
pobiera się
próbki

Szacunkowa
liczba próbek
na gospodarstwo

Szacunkowa
łączna liczba
wykonanych
testów według
danej metody

Metody badania
laboratoryjnego

PL11

14

10

10

100

HI (H5/H7)

PL12

14

10

10

100

HI (H5/H7)

PL21

10

HI (H5/H7)

PL22

7

4

10

40

HI (H5/H7)

PL31

4

2

10

20

HI (H5/H7)

PL32

10

HI (H5/H7)

PL33

6

3

10

30

HI (H5/H7)

PL34

1

1

10

10

HI (H5/H7)

PL41

9

5

10

50

HI (H5/H7)

PL42

3

1

10

10

HI (H5/H7)

PL43

11

6

10

60

HI (H5/H7)

PL51

1

1

10

10

HI (H5/H7)

PL52

5

2

10

20

HI (H5/H7)

PL61

11

6

10

60

HI (H5/H7)

PL62

2

1

10

10

HI (H5/H7)

PL63

3

1

10

10

HI (H5/H7)

SUMA

91

53

530

 

Objaśnienia do tabel 2–8:

* Kod NUTS(2) – ang. Nomenclature of Units for Territorial Statistics – standard geokodowania przyjęty w Unii Europejskiej na potrzeby identyfikowania statystycznych jednostek terytorialnych, gdzie poszczególne kody oznaczają odpowiednio: PL51-woj. dolnośląskie, PL61-woj. kujawsko-pomorskie, PL31-woj. lubelskie, PL43-woj. lubuskie, PL11-woj. łódzkie, PL21-woj. małopolskie, PL12-woj. mazowieckie, PL52-woj. opolskie, PL32- woj. podkarpackie, PL34-woj. podlaskie, PL63-woj. pomorskie, PL22-woj. śląskie, PL33-woj. świętokrzyskie, PL62- woj. warmińsko-mazurskie, PL41- woj. wielkopolskie, PL42-woj. zachodniopomorskie.

a) Położenie gospodarstwa pochodzenia. Jeżeli nie można użyć kodu NUTS(2), należy określić położenie w stopniach długości i szerokości geograficznej.

b) Łączna liczba gospodarstw jednej kategorii drobiu w danym regionie NUTS(2).

2.4.1.2. Liczba gospodarstw utrzymujących kaczki, gęsi i kaczki krzyżówki, w których pobiera się próbki

Pobieranie próbek przeprowadza się zgodnie z tabelą 9, z uwzględnieniem danych zawartych w tabelach 10–13:

Tabela 9

Liczba gospodarstw utrzymujących kaczki, gęsi i kaczki krzyżówki, w których pobiera się próbki

Liczba gospodarstw utrzymujących kaczki,
gęsi i kaczki krzyżówki w danym państwie członkowskim

Liczba gospodarstw utrzymujących kaczki,
gęsi i kaczki krzyżówki, w których pobiera
się próbki

do 46

wszystkie

47–60

47

61–100

59

101–350

80

> 350

90

 

Tabela 10

Gospodarstwa utrzymujące kaczki rzeźne

Kod
NUTS(2)*, a)

Łączna liczba gospodarstwb)

Łączna liczba
gospodarstw,
w których
pobiera się
próbki

Szacunkowa
liczba próbek
na gospodarstwo

Szacunkowa
łączna liczba
wykonanych
testów według
danej metody

Metody badania
laboratoryjnego

PL11

29

10

20

200

HI (H5/H7)

PL12

12

5

20

100

HI (H5/H7)

PL21

20

HI (H5/H7)

PL22

6

2

20

40

HI (H5/H7)

PL31

53

20

20

400

HI (H5/H7)

PL32

20

HI (H5/H7)

PL33

20

HI (H5/H7)

PL34

20

HI (H5/H7)

PL41

116

31

20

620

HI (H5/H7)

PL42

2

1

20

20

HI (H5/H7)

PL43

10

4

20

80

HI (H5/H7)

PL51

8

2

20

40

HI (H5/H7)

PL52

20

HI (H5/H7)

PL61

13

5

20

100

HI (H5/H7)

PL62

20

HI (H5/H7)

PL63

20

HI (H5/H7)

SUMA

249

80

1600

 

Tabela 11

Gospodarstwa utrzymujące kaczki reprodukcyjne

Kod
NUTS(2)*, a)

Łączna liczba
gospodarstwb)

Łączna liczba
gospodarstw,
w których
pobiera się
próbki

Szacunkowa
liczba próbek
na gospodarstwo

Szacunkowa
łączna liczba
wykonanych
testów według
danej metody

Metody badania
laboratoryjnego

PL11

2

2

20

40

HI (H5/H7)

PL12

20

HI (H5/H7)

PL21

20

HI (H5/H7)

PL22

1

1

20

20

HI (H5/H7)

PL31

6

6

20

120

HI (H5/H7)

PL32

20

HI (H5/H7)

PL33

20

HI (H5/H7)

PL34

20

HI (H5/H7)

PL41

12

12

20

240

HI (H5/H7)

PL42

20

HI (H5/H7)

PL43

1

1

20

20

HI (H5/H7)

PL51

20

HI (H5/H7)

PL52

20

HI (H5/H7)

PL61

3

3

20

60

HI (H5/H7)

PL62

4

4

20

80

HI (H5/H7)

PL63

1

1

20

20

HI (H5/H7)

SUMA

30

30

600

 

Tabela 12

Gospodarstwa utrzymujące gęsi rzeźne

Kod
NUTS(2)*, a)

Łączna liczba
gospodarstwb)

Łączna liczba
gospodarstw,
w których
pobiera się
próbki

Szacunkowa
liczba próbek
na gospodarstwo

Szacunkowa
łączna liczba
wykonanych
testów według
danej metody

Metody badania
laboratoryjnego

PL11

135

14

20

280

HI (H5/H7)

PL12

101

10

20

200

HI (H5/H7)

PL21

4

1

20

20

HI (H5/H7)

PL22

12

1

20

20

HI (H5/H7)

PL31

138

14

20

280

HI (H5/H7)

PL32

28

3

20

60

HI (H5/H7)

PL33

53

7

20

140

HI (H5/H7)

PL34

61

7

20

140

HI (H5/H7)

PL41

265

20

20

400

HI (H5/H7)

PL42

15

1

20

20

HI (H5/H7)

PL43

34

3

20

60

HI (H5/H7)

PL51

11

1

20

20

HI (H5/H7)

PL52

5

1

20

20

HI (H5/H7)

PL61

47

3

20

60

HI (H5/H7)

PL62

35

3

20

60

HI (H5/H7)

PL63

9

1

20

20

HI (H5/H7)

SUMA

953

90

1800

 

Tabela 13

Gospodarstwa utrzymujące gęsi reprodukcyjne

Kod
NUTS(2)*, a)

Łączna liczba
gospodarstwb)

Łączna liczba
gospodarstw,
w których
pobiera się
próbki

Szacunkowa
liczba próbek
na gospodarstwo

Szacunkowa
łączna liczba
wykonanych
testów według
danej metody

Metody badania
laboratoryjnego

PL11

22

8

20

160

HI (H5/H7)

PL12

12

5

20

100

HI (H5/H7)

PL21

6

3

20

60

HI (H5/H7)

PL22

2

1

20

20

HI (H5/H7)

PL31

24

8

20

160

HI (H5/H7)

PL32

1

1

20

20

HI (H5/H7)

PL33

20

HI (H5/H7)

PL34

14

5

20

100

HI (H5/H7)

PL41

61

20

20

400

HI (H5/H7)

PL42

2

1

20

20

HI (H5/H7)

PL43

4

2

20

40

HI (H5/H7)

PL51

5

2

20

40

HI (H5/H7)

PL52

1

1

20

20

HI (H5/H7)

PL61

37

10

20

200

HI (H5/H7)

PL62

21

8

20

160

HI (H5/H7)

PL63

14

5

20

100

HI (H5/H7)

SUMA

226

80

1600

 

Objaśnienia do tabel 10–13:

* Kod NUTS(2) – ang. Nomenclature of Units for Territorial Statistics – standard geokodowania przyjęty w Unii Europejskiej na potrzeby identyfikowania statystycznych jednostek terytorialnych, gdzie poszczególne kody oznaczają odpowiednio: PL51-woj. dolnośląskie, PL61-woj. kujawsko-pomorskie, PL31-woj. lubelskie, PL43-woj. lubuskie, PL11-woj. łódzkie, PL21-woj. małopolskie, PL12-woj. mazowieckie, PL52-woj. opolskie, PL32- woj. podkarpackie, PL34-woj. podlaskie, PL63-woj. pomorskie, PL22-woj. śląskie, PL33-woj. świętokrzyskie, PL62- woj. warmińsko-mazurskie, PL41- woj. wielkopolskie, PL42-woj. zachodniopomorskie.

a) Położenie gospodarstwa pochodzenia. Jeżeli nie można użyć kodu NUTS(2), należy określić położenie w stopniach długości i szerokości geograficznej.

b) Łączna liczba gospodarstw jednej kategorii drobiu w danym regionie NUTS(2).

2.4.2. Liczba ptaków, od których pobiera się próbki w gospodarstwach, z wyłączeniem kaczek, gęsi i kaczek krzyżówek

Liczba ptaków, od których pobiera się próbki w każdym gospodarstwie, jest określana w sposób pozwalający na uzyskanie 95% prawdopodobieństwa wykrycia co najmniej jednego ptaka zakażonego grypą ptaków, jeżeli odsetek występowania ptaków seropozytywnych wynosi > 30%.

Próbki krwi do badań serologicznych pobiera się od wszystkich kategorii produkcyjnych drobiu i gatunków drobiu, przynajmniej od 5–10 ptaków (z wyjątkiem kaczek, gęsi i kaczek krzyżówek) w każdym gospodarstwie oraz z różnych kurników, jeżeli w danym gospodarstwie jest ich więcej niż jeden.

W przypadku kilku kurników próbki pobiera się co najmniej od 5 ptaków z każdego kurnika.

2.4.2.1. Liczba kaczek, gęsi i kaczek krzyżówek, od których należy pobrać próbki w gospodarstwie

Liczba kaczek, gęsi i kaczek krzyżówek, od których pobiera się próbki w gospodarstwie, ustala się w sposób pozwalający na 95% prawdopodobieństwo wykrycia co najmniej 1 ptaka zakażonego grypą ptaków, jeżeli odsetek występowania ptaków seropozytywnych wynosi > 30%.

Do badań serologicznych pobiera się dwadzieścia próbek krwi w każdym wytypowanym gospodarstwie.

2.5. Procedury pobierania próbek do badań serologicznych

Okres pobierania próbek w gospodarstwie jest zbieżny z okresem produkcji sezonowej dla każdej kategorii produkcyjnej drobiu, a pobieranie próbek można przeprowadzić również w rzeźni. W celu zwiększenia skuteczności oraz unikania niepotrzebnej obecności osób trzecich na terenie gospodarstwa pobieranie próbek odbywa się w miarę możliwości jednocześnie z pobieraniem próbek do innych celów, w szczególności w ramach programów kontroli zakażeń bakteriami Salmonella.

2.6. Pobieranie próbek do badań wirusologicznych

Pobieranie próbek do badań wirusologicznych na obecność wirusa grypy ptaków nie jest stosowane, jako metoda alternatywna wobec badań serologicznych. Metoda ta jest stosowana wyłącznie w przypadku uzyskania dodatnich wyników badań serologicznych na obecność wirusa grypy ptaków.

2.7. Częstotliwość i okres badania

Pobieranie próbek w gospodarstwach odbywa się od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2013 r. zgodnie z przepisami decyzji Komisji 2010/367/UE z dnia 25 czerwca 2010 r. w sprawie wdrożenia przez państwa członkowskie programów nadzoru w zakresie ptasiej grypy u drobiu i dzikiego ptactwa.

2.8. Badania laboratoryjne

Badanie laboratoryjne próbek odbywa się w Laboratorium Zakładu Chorób Drobiu w Państwowym Instytucie Weterynaryjnym – Państwowym Instytucie Badawczym w Puławach, które jest krajowym laboratorium referencyjnym, o którym mowa w art. 33 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz. Urz. UE L 165 z 30.04.2004, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 45, str. 200).

Laboratorium to zostało wyznaczone jako krajowe laboratorium referencyjne dla grypy ptaków na podstawie rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 kwietnia 2012 r. w sprawie krajowych laboratoriów referencyjnych (Dz. U. poz. 480).

Badania laboratoryjne przeprowadza się zgodnie z podręcznikiem diagnostycznym.

Wszystkie dodatnie wyniki badań serologicznych są potwierdzane w Krajowym Laboratorium Referencyjnym ds. Grypy Ptaków w Państwowym Instytucie Weterynaryjnym – Państwowym Instytucie Badawczym w Puławach metodą hamowania hemaglutynacji, z użyciem wyznaczonych szczepów dostarczonych przez Wspólnotowe Laboratorium Referencyjne ds. Grypy Ptaków:

1) dla podtypu H5:

a) wstępne badanie przy użyciu szczepu teal/England/7894/06 (H5N3),

b) badanie wszystkich próbek dodatnich przy użyciu szczepu chicken/Scotland/59 (H5N1) w celu wyeliminowania przeciwciał reagujących krzyżowo z N3;

2) dla podtypu H7:

a) wstępne badanie przy użyciu szczepu Turkey/England/647/77 (H7N7),

b) badanie wszystkich próbek dodatnich przy użyciu szczepu African starling/983/79 (H7N1) w celu wyeliminowania przeciwciał reagujących krzyżowo z N7.

Następstwem wszystkich dodatnich wyników badań serologicznych jest dochodzenie epidemiologiczne w gospodarstwie oraz ponowne pobranie próbek do badań wirusologicznych w celu określenia, czy w danym gospodarstwie występuje aktywne zakażenie wirusem grypy ptaków.

Wszystkie izolaty wirusa grypy ptaków przekazuje się do Wspólnotowego Laboratorium Referencyjnego ds. Grypy Ptaków, a także do krajowych laboratoriów referencyjnych zgodnie z zasadami określonymi w załączniku VIII do dyrektywy Rady 2005/94/WE w sprawie wspólnotowych środków zwalczania grypy ptaków i uchylającej dyrektywę 92/40/EWG, jeżeli nie ma zastosowania odstępstwo przewidziane w rozdziale V ust. 4 lit. d podręcznika diagnostycznego. Wirusy podtypu H5/H7 zostają niezwłocznie przesłane do Wspólnotowego Laboratorium Referencyjnego ds. Grypy Ptaków i poddane standardowym badaniom klasyfikującym (sekwencjonowaniu nukleotydów/IVPI) zgodnie z podręcznikiem diagnostycznym.

3. Realizacja programu u dzikiego ptactwa

3.1. Cele programu

Celem realizacji programu u dzikiego ptactwa jest wczesne wykrycie HPAI podtypu H5N1 u dzikiego ptactwa w celu ochrony drobiu w gospodarstwach oraz weterynaryjnej ochrony zdrowia publicznego.

Główne korzyści realizacji programu u dzikiego ptactwa to:

1) stwierdzenie braku występowania podtypu H5N7 lub innych podtypów wirusa grypy ptaków u dzikiego ptactwa;

2) wykrycie ewentualnych dowodów braku przenoszenia wirusa grypy ptaków z ptactwa dzikiego na drób przez losowe badania laboratoryjne ptactwa dzikiego prowadzone na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

3.2. Projekt nadzoru

Nadzór bierny polega na pobieraniu próbek do badań laboratoryjnych od konającego dzikiego ptactwa oraz padłych ptaków.

W szczególności nadzorem tym jest objęte dzikie ptactwo, u którego występuje wyższe ryzyko zakażenia i przeniesienia wirusa HPAI podtypu H5(N1) (tzw. „gatunki docelowe”), zwłaszcza migrujące dzikie ptactwo wodne.

Nadzorem biernym są objęte obszary w pobliżu mórz, jezior i dróg wodnych, na których znaleziono padłe ptaki, zwłaszcza jeżeli obszary te znajdują się w pobliżu gospodarstw.

W trakcie realizacji programu, w celu zapewnienia pomocy w określaniu gatunków zakażonych wirusem grypy ptaków i optymalizacji pobierania od tych gatunków próbek, zapewnia się ścisłą współpracę między epidemiologami, ornitologami i właściwym organem ds. ochrony przyrody.

Jeżeli wymaga tego sytuacja epidemiologiczna w odniesieniu do wirusa HPAI podtypu H5(N1), nadzór jest uzupełniany przez działania uświadamiające oraz aktywne poszukiwanie i monitorowanie dzikiego ptactwa padłego lub konającego, w szczególności ptaków należących do gatunków docelowych. Powodem może być wykrycie wirusa HPAI podtypu H5(N1) u drobiu lub dzikiego ptactwa w sąsiadujących państwach członkowskich Unii Europejskiej i państwach trzecich lub w państwach, przez których terytorium przebiegają szlaki migracyjne dzikich ptaków. W takim przypadku uwzględnia się szczegółowe trasy migracji oraz gatunki dzikiego ptactwa.

3.3. Procedury pobierania próbek do badań laboratoryjnych

Pobieranie próbek przeprowadza się zgodnie z podręcznikiem diagnostycznym.

Próbki do badań metodą PCR lub izolacji wirusa pobiera się z kloaki i tchawicy lub jamy dziobowo-gardłowej albo z tkanek ptaków dzikich padłych lub konających.

Podczas przechowywania i transportu próbek podejmuje się szczególne środki ostrożności zgodnie z rozdziałem IV ust. 5 i 6 podręcznika diagnostycznego. Wszystkie izolaty wirusa grypy ptaków wykrytego u dzikiego ptactwa przekazuje się do Wspólnotowego Laboratorium Referencyjnego ds. Grypy Ptaków, jeżeli nie ma zastosowania odstępstwo przewidziane w rozdziale V ust. 4 lit. d podręcznika diagnostycznego. Wirusy podtypu H5/H7 zostają niezwłocznie przesłane do Wspólnotowego Laboratorium Referencyjnego ds. Grypy Ptaków i poddane standardowym badaniom klasyfikującym (sekwencjonowaniu nukleotydów/IVPI) zgodnie z podręcznikiem diagnostycznym.

Pobieranie próbek odbywa się nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2013 r.

Tabela 14

Liczba próbek, które pobiera się od dzikiego ptactwa

Kod
NUTS (2)

Dzikie ptactwo, od którego
pobiera się próbki

Liczba próbek, które pobiera się
w ramach nadzoru biernego

PL11

 

 

PL12

gatunki dzikiego ptactwa,
od których pobiera się próbki
do badań na obecność grypy ptaków (gatunki docelowe)

50 z całego terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej

PL21

PL22

PL31

PL32

PL33

PL34

PL41

PL42

PL43

PL51

PL52

PL61

PL62

PL63

SUMA

 

około 50

 

3.4. Badania laboratoryjne próbek

Badania laboratoryjne próbek przeprowadza się zgodnie z podręcznikiem diagnostycznym. Badanie próbek odbywa się w Krajowym Laboratorium Referencyjnym ds. Grypy Ptaków w Państwowym Instytucie Weterynaryjnym – Państwowym Instytucie Badawczym w Puławach.

Przeprowadza się wstępne badania przesiewowe próbek, metodą PCR dla genu M, a w przypadku wystąpienia dodatniego wyniku próbkę poddaje się następnie szybkim badaniom na obecność H5, przeprowadzanym w okresie nie dłuższym niż dwa tygodnie. W przypadku potwierdzenia H5 najszybciej, jak to możliwe przeprowadza się analizę miejsca rozszczepienia próbki, aby określić, czy jest to wysoce zjadliwa grypa ptaków (HPAI) czy nisko zjadliwa grypa ptaków (LPAI). Jeżeli obecność wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5 w próbce zostanie potwierdzona, jak najszybciej przeprowadza się dodatkowe badania tej próbki na określenie typu N, nawet jeżeli tym sposobem możliwe jest tylko wykluczenie typu N1.

3.5. Dalsze działania

W razie potwierdzenia zakażenia próbki HPAI podtypu H5(N1) mają zastosowanie środki kontroli określone w decyzji Komisji 2006/563/WE z dnia 11 sierpnia 2006 r. dotyczącej niektórych środków ochronnych w odniesieniu do wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5(N1) wśród dzikiego ptactwa we Wspólnocie i uchylającej decyzję 2006/115/WE (Dz. Urz. UE L 222 z 15.08.2006, str. 11).

W trakcie dochodzenia epidemiologicznego identyfikuje się obszary powiązane z takimi przypadkami, w szczególności tereny istotne dla produkcji drobiu, takie jak obszary o wysokim zagęszczeniu gospodarstw, aby można było przewidzieć w przyszłości pojawienie się wirusa grypy ptaków.

3.6. Sytuacja epidemiologiczna w zakresie grypy ptaków u drobiu w ostatnich pięciu latach

W ostatnich pięciu latach (2008–2012) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie notowano przypadków wystąpienia grypy ptaków u drobiu hodowlanego. Program nadzoru w tym okresie obejmował fermy kur reprodukcyjnych, fermy kur niosek, fermy indyków, fermy gęsi i kaczek, fermy strusi, fermy ptaków łownych oraz ptaki dzikie. Próbki były pobierane i badane w okresie całego roku realizacji danego programu.

3.7. Sytuacja epidemiologiczna w zakresie grypy ptaków u dzikiego ptactwa w ostatnich pięciu latach

W ostatnich pięciu latach (2008–2012) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie notowano przypadków wystąpienia grypy ptaków u ptactwa dzikiego. Program nadzoru dzikiego ptactwa w kierunku grypy ptaków w tym okresie obejmował nadzór czynny oraz bierny. Próbki były pobierane i badane w okresie całego roku realizacji programu.

3.8. Działania w zakresie powiadamiania o grypie ptaków

Zgodnie z art. 42 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, w przypadku podejrzenia wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt posiadacz zwierzęcia jest obowiązany do:

1) niezwłocznego zawiadomienia o tym organu Inspekcji Weterynaryjnej lub najbliższego podmiotu świadczącego usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej lub wójta (burmistrza, prezydenta miasta);

2) pozostawienia zwierząt w miejscu ich przebywania i niewprowadzania tam innych zwierząt;

3) uniemożliwienia osobom postronnym dostępu do pomieszczeń lub miejsc, w których znajdują się zwierzęta podejrzane o zakażenie lub chorobę lub zwłoki zwierząt;

4) wstrzymania się od wywożenia, wynoszenia i zbywania produktów w szczególności mięsa oraz zwłok zwierzęcych, środków żywienia zwierząt, wody, ściółki, nawozów naturalnych;

5) udostępnienia organom Inspekcji Weterynaryjnej zwierząt i zwłok zwierzęcych do badań i zabiegów weterynaryjnych, a także udzielania pomocy przy ich przeprowadzaniu;

6) udzielania organom Inspekcji Weterynaryjnej oraz osobom działającym w imieniu tych organów wyjaśnień i podawania informacji, które mogą mieć znaczenie dla wykrycia choroby i źródeł zakażenia lub zapobiegania jej szerzeniu.

Wójt (burmistrz, prezydent miasta) niezwłocznie informuje organ Inspekcji Weterynaryjnej o otrzymaniu zawiadomienia.

Podmiot świadczący usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej niezwłocznie informuje organ Inspekcji Weterynaryjnej, jeżeli na podstawie zawiadomienia podejrzewa wystąpienie choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zwalczania.

Powiatowy lekarz weterynarii po otrzymaniu zawiadomienia podejmuje niezwłocznie czynności w celu wykrycia lub wykluczenia choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zwalczania.

Powiatowy lekarz weterynarii niezwłocznie informuje wojewódzkiego lekarza weterynarii, w tym w formie elektronicznej, o podejrzeniu wystąpienia lub wystąpieniu choroby zakaźnej zwierząt oraz o czynnościach podjętych w celu wykrycia lub wykluczenia tej choroby.

Wojewódzki lekarz weterynarii przekazuje niezwłocznie Głównemu Lekarzowi Weterynarii, w tym w formie elektronicznej, informacje o podejrzeniu wystąpienia lub wystąpieniu choroby zakaźnej zwierząt oraz o czynnościach podjętych w celu wykrycia lub wykluczenia tej choroby.

Zgodnie z art. 51 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, podmioty świadczące usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej oraz laboratoria przekazują powiatowemu lekarzowi weterynarii informacje o podejrzeniu wystąpienia lub wystąpieniu choroby zakaźnej zwierząt podlegającej notyfikacji w Unii Europejskiej niezwłocznie po powzięciu takiego podejrzenia.

Powiatowy lekarz weterynarii przekazuje wojewódzkiemu lekarzowi weterynarii informacje o powzięciu podejrzenia lub o stwierdzeniu choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zwalczania lub notyfikacji w Unii Europejskiej, zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 1 lutego 2006 r. w sprawie wykazu chorób zakaźnych zwierząt podlegających notyfikacji w Unii Europejskiej oraz zakresu, sposobu i terminów przekazywania informacji o tych chorobach (Dz. U. Nr 24, poz. 182), niezwłocznie po powzięciu tego podejrzenia lub stwierdzeniu choroby.

Wojewódzki lekarz weterynarii przekazuje informacje uzyskane od powiatowego lekarza weterynarii Głównemu Lekarzowi Weterynarii.

Główny Lekarz Weterynarii:

1) informuje, wykonując postanowienia umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną, właściwe organizacje międzynarodowe o występowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania;

2) powiadamia Komisję Europejską oraz inne państwa członkowskie Unii Europejskiej o chorobach zakaźnych zwierząt podlegających notyfikacji w Unii Europejskiej oraz o wygaszeniu ognisk tych chorób.

Tabela 15

Wykaz gatunków dzikiego ptactwa, od których pobiera się próbki do badań na obecność grypy ptaków (gatunki docelowe)

Lp.

Nazwa naukowa

Nazwa zwyczajowa

1

Accipiter gentilis

Jastrząb gołębiarz

2

Accipiter nisus

Krogulec

3

Anas acuta

Rożeniec

4

Anas clypeata

Płaskonos

5

Anas crecca

Cyraneczka

6

Anas penelope

Świstun

7

Anas platyrhynchos

Kaczka krzyżówka

8

Anas querquedula

Cyranka

9

Anas strepera

Krakwa

10

Anser albifrons albifrons

Gęś białoczelna (europejska rasa)

11

Anser anser

Gęś gęgawa

12

Anser brachyrhynchus

Gęś krótkodzioba

13

Anser erythropus

Gęś mała

14

Anser fabalis

Gęś zbożowa

15

Ardea cinerea

Czapla siwa

16

Aythya ferina

Głowienka

17

Aythya fuligula

Czernica

18

Branta bernicla

Bernikla obrożna

19

Branta canadensis

Bernikla kanadyjska

20

Branta leucopsis

Bernikla białolica

21

Branta ruficollis

Bernikla rdzawoszyja

22

Bubo bubo

Puchacz

23

Buteo buteo

Myszołów zwyczajny

24

Buteo lagopus

Myszołów włochaty

25

Cairina moschata

Piżmówka amerykańska

26

Ciconia ciconia

Bocian biały

27

Circus aeruginosus

Błotniak stawowy

28

Cygnus columbianus

Łabędź czarnodzioby

29

Cygnus cygnus

Łabędź krzykliwy

30

Cygnus olor

Łabędź niemy

31

Falco peregrinus

Sokół wędrowny

32

Falco tinnunculus

Pustułka

33

Fulica atra

Łyska

34

Larus canus

Mewa pospolita

35

Larus ridibundus

Mewa śmieszka

36

Limosa limosa

Rycyk

37

Marmaronetta angustirostris

Marmurka

38

Mergus albellus

Tracz bielaczek

39

Milvus migrans

Kania czarna

40

Milvus milvus

Kania ruda

41

Netta rufina

Hełmiatka

42

Phalacrocorax carbo

Kormoran czarny

43

Philomachus pugnax

Batalion

44

Pica pica

Sroka

45

Pluvialis apricaria

Siewka złota

46

Podiceps cristatus

Perkoz dwuczuby

47

Podiceps nigricollis

Perkoz zausznik

48

Porphyrio porphyrio

Modrzyk

49

Tachybaptus ruficollis

Perkozek

50

Vanellus vanellus

Czajka

 

4. Koszty realizacji programu

4.1. Nadzór nad drobiem

Tabela 16

Środki kwalifikujące się do współfinansowania nadzoru nad drobiem

Metody badania laboratoryjnego

Liczba testów
do wykonania
według danej
metody

Koszt
jednostkowy
testów
(według danej metody) w zł

Koszt
jednostkowy
testów
(według danej metody) w euro*

Koszt
całkowity
w zł

Koszt
całkowity
w euro*

Finansowanie
unijne
(tak/nie)

Wstępne serologiczne badanie przesiewowea)

Test zahamowania hemaglutynacji HI na obecność H5/H7(b)

17 570 + 700
(powtórne badanie) = 18 270

36

8,89

657 720

162 420,30

tak

Test izolacji wirusa (badania retrospektywne)

6

279

68,89

1 674

413,34

tak

Test PCR (badania retrospektywne)

48

333

82,22

15 984

3 946,56

tak

Inne środki, jakie mają być podjęte

Kontrola wyrywkowa

Pozostałe

Pobieranie
i przesyłanie próbek do laboratorium (8 785 próbek)

2

0,49

17 570

4 304,65

tak

Razem

692 948

171 084,85

 

a) Określić badanie laboratoryjne, które należy przeprowadzić.

b) Określić liczbę testów na obecność H5 i H7.

* Wyliczenie kosztów według kursu 1 euro = 4,05 zł (zgodnie z wytycznymi Ministra Finansów z dnia 12 września 2012 r. dotyczącymi stosowania jednolitych wskaźników makroekonomicznych będących podstawą oszacowania skutków finansowych projektowanych ustaw). Są to szacunkowe koszty realizacji programu, które zostały dostosowane do wielkości wydatków przewidzianych na zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt w ustawie budżetowej na rok 2013 z dnia 25 stycznia 2013 r. (Dz. U. poz. 169).

4.2. Nadzór nad dzikim ptactwem

Tabela 17

Środki kwalifikujące się do współfinansowania nadzoru nad dzikim ptactwem

Metody badania laboratoryjnego

Liczba testów
do wykonania
według danej
metody

Koszt
jednostkowy
testów
(według danej metody) w zł

Koszt
jednostkowy
testów
(według danej metody) w euro*

Koszt
całkowity
w zł

Koszt
całkowity
w euro*

Finansowanie
unijne
(tak/nie)

Wstępne serologiczne badanie przesiewowe

Test zahamowania hemaglutynacji HI na obecność H5/H7

Test izolacji wirusa

5

279

68,89

1 395

344,45

tak

Badanie PCR

50

333

82,22

16 650

4 111

tak

5 (badanie identyfika-
cyjne)

403

99,51

2015

497,55

Inne środki, jakie mają być podjęte

Kontrola wyrywkowa

Pozostałe

Pobieranie
i przesyłanie próbek do laboratorium (50 próbek)

20

4,94

1000

247

tak

Razem

21 060

5 200

 

Wyliczenie kosztów według kursu 1 euro = 4,05 zł (zgodnie z wytycznymi Ministra Finansów z dnia 12 września 2012 r. dotyczącymi stosowania jednolitych wskaźników makroekonomicznych będących podstawą oszacowania skutków finansowych projektowanych ustaw). Są to szacunkowe koszty realizacji programu, które zostały dostosowane do wielkości wydatków przewidzianych na zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt w ustawie budżetowej na rok 2013 z dnia 25 stycznia 2013 r.

Przewiduje się, że szacunkowy łączny koszt realizacji programu (badanie drobiu i ptaków dzikich) wyniesie:

1) w zł – 692 948 + 21 060 = 714 008;

2) w euro – 171 084,85 + 5 200 = 176 284,85.

Metryka
  • Data ogłoszenia: 2013-05-15
  • Data wejścia w życie: 2013-05-16
  • Data obowiązywania: 2013-05-16
  • Dokument traci ważność: 2013-12-31
Brak dokumentów zmieniających.
Brak zmienianych dokumentów.

REKLAMA

Dziennik Ustaw

REKLAMA

REKLAMA

REKLAMA