REKLAMA
Dziennik Ustaw - rok 2013 poz. 563
ROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW
z dnia 9 kwietnia 2013 r.
w sprawie wprowadzenia na 2013 r. programu zwalczania wścieklizny oraz programu mającego na celu wykrycie występowania zakażeń wirusami wywołującymi grypę ptaków oraz poszerzenie wiedzy na temat ryzyka wystąpienia tej choroby
Na podstawie art. 57 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2008 r. Nr 213, poz. 1342, z późn. zm.1)) zarządza się, co następuje:
1) program zwalczania wścieklizny (Rabies), który jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia;
2) program mający na celu wykrycie występowania zakażeń wirusami wywołującymi grypę ptaków (Avian influenza) oraz poszerzenie wiedzy na temat ryzyka wystąpienia tej choroby, który jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
Prezes Rady Ministrów: D. Tusk
|
1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 47, poz. 278, Nr 60, poz. 372 i Nr 78, poz. 513.
Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 9 kwietnia 2013 r. (poz. 563)
Załącznik nr 1
PROGRAM ZWALCZANIA WŚCIEKLIZNY (RABIES)
1. Identyfikacja programu
Państwo członkowskie: Rzeczpospolita Polska
Choroba: Wścieklizna (Rabies)
Wniosek o współfinansowanie na rok: 2013
2. Dane historyczne dotyczące sytuacji epizootycznej w zakresie wścieklizny
W okresie międzywojennym oraz w pierwszych latach po II wojnie światowej głównym nosicielem wścieklizny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej były psy. Wprowadzenie w 1949 r. obowiązkowego szczepienia psów przeciwko wściekliźnie pozwoliło na znaczne ograniczenie występowania tej choroby. Liczba zachorowań na wściekliznę wśród zwierząt obniżyła się z ponad 3600 w 1946 r. do 73 w 1956 r. Problem wścieklizny pojawił się ponownie, kiedy zaczęto rejestrować coraz więcej przypadków tej choroby w środowisku zwierząt wolno żyjących. W latach 1946–1956 wśród zwierząt dzikich zgłaszano rocznie od 1 do 6 przypadków wścieklizny. W 1957 r. nie zanotowano żadnego takiego przypadku, natomiast w latach następnych był zauważalny wzrost zachorowań wśród zwierząt dzikich – w szczególności u lisów. Pod koniec lat siedemdziesiątych liczba zachorowań u zwierząt dzikich przekraczała liczbę zachorowań u zwierząt domowych.
W 1990 r. w Rzeczypospolitej Polskiej stwierdzono 2045 przypadków wścieklizny, w tym 1668 przypadków wśród zwierząt dzikich (1374 przypadki u lisów). Najwięcej przypadków tej choroby zanotowano w ówczesnych województwach: poznańskim (157), opolskim (139), koszalińskim (133), szczecińskim (130), bydgoskim (123) oraz słupskim (103). Pojedyncze przypadki odnotowano w lubelskim, łomżyńskim, łódzkim oraz przemyskim, natomiast nie odnotowano ich w bialsko-podlaskim.
W 1991 r. stwierdzono 2287 przypadków wścieklizny, w tym 1864 u zwierząt dzikich, z czego 1513 przypadków u lisów. Wścieklizny nie odnotowano w ówczesnym województwie lubelskim, a pojedyncze przypadki wystąpiły w przemyskim, łódzkim, łomżyńskim oraz krośnieńskim.
W 1992 r. stwierdzono 3084 przypadki wścieklizny, w tym 2549 u zwierząt dzikich, z czego 2079 u lisów.
Z uwagi na rozprzestrzenianie się wścieklizny w 1993 r. rozpoczęto akcję doustnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie.
W 1993 r. stwierdzono 2648 przypadków wścieklizny u zwierząt, w tym 2166 u zwierząt dzikich, z czego 1803 u lisów.
W 1994 r. stwierdzono 2238 przypadków wścieklizny u zwierząt, w tym 1788 u zwierząt dzikich, z czego 1506 u lisów.
W 1995 r. stwierdzono 1973 przypadki wścieklizny u zwierząt, w tym 1528 u zwierząt dzikich, z czego 1280 u lisów.
W 1996 r. stwierdzono 2527 przypadków wścieklizny u zwierząt, w tym 2064 u zwierząt dzikich, z czego 1779 u lisów.
W 1997 r. stwierdzono 1494 przypadki wścieklizny u zwierząt, w tym 1239 u zwierząt dzikich, z czego 1091 u lisów.
Efektem nieustającego przeprowadzania szczepień w zachodniej części terytorium Rzeczypospolitej Polskiej był spadek liczby przypadków wścieklizny, a także brak występowania tej choroby od dłuższego czasu na obszarach województw: zachodniopomorskiego, lubuskiego i dolnośląskiego.
W 1998 r. stwierdzono 1329 przypadków wścieklizny zwierząt, w tym 1120 u zwierząt dzikich, z czego 927 u lisów.
W 1999 r. stwierdzono 1148 przypadków wścieklizny u zwierząt, w tym 721 u lisów.
W 2000 r. stwierdzono 2224 przypadki wścieklizny u zwierząt, w tym 1583 u lisów, a w 2001 r. stwierdzono 2964 przypadki wścieklizny u zwierząt, w tym 2224 u lisów.
W trakcie przeprowadzanych akcji szczepień zaobserwowano „przemieszczanie się” wścieklizny do wschodniej części terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, czyli na obszary nieobjęte do tej pory szczepieniami, oraz występowanie pojedynczych przypadków wścieklizny na terenach przygranicznych z Republiką Czeską.
W 2002 r. liczba przypadków wścieklizny u zwierząt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyniosła 1119, z czego 1038 przypadków zanotowano u zwierząt dzikich, w tym 884 u lisów. W 2002 r. największą liczbę przypadków wścieklizny zanotowano w województwie wielkopolskim – 339.
W 2003 r. stwierdzono 388 przypadków wścieklizny u zwierząt, w tym 314 u zwierząt dzikich, z czego 233 u lisów.
W 2004 r. stwierdzono 136 przypadków wścieklizny u zwierząt, w tym 114 u zwierząt dzikich, z czego 86 u lisów.
W 2005 r. stwierdzono 138 przypadków wścieklizny u zwierząt, w tym 102 u zwierząt dzikich, z czego 84 u lisów.
Jak wykazują dane za lata 2006–2009, stanowiące załączniki nr 1–4 do programu zwalczania wścieklizny (Rabies), zwanego dalej „programem”, liczba przypadków wścieklizny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uległa dalszemu znacznemu zmniejszeniu.
W 2010 r. liczba przypadków wścieklizny ponownie wzrosła. W roku tym odnotowano 151 przypadków, z czego 129 przypadków stwierdzono u zwierząt dzikich, w tym 117 u lisów (załącznik nr 5 do programu). W 2010 r. najwięcej przypadków wścieklizny (118) zanotowano w województwie małopolskim. Stwierdzono, że choroba w tym województwie została wywołana przez terenowy szczep wirusa wścieklizny należący do genotypu 1 o nieznanym pochodzeniu. Wariant wirusa wykazywał najwyższe podobieństwo do wariantu NEE. Podejrzewa się, że powódź, która wystąpiła bezpośrednio po wiosennej akcji szczepień, mogła wpłynąć negatywnie na uodpornienie lisów przeciwko wściekliźnie w województwie małopolskim.
W 2011 r. stwierdzono 160 przypadków u zwierząt, w tym 126 u zwierząt dzikich, z czego 103 u lisów (załącznik nr 6 do programu). W 2011 r. najwięcej przypadków wścieklizny zanotowano w województwie małopolskim (60) i podkarpackim (63), przy czym zaobserwowano systematyczny spadek liczby przypadków w woj. małopolskim. W tym województwie w pierwszym półroczu 2012 r. stwierdzono jedynie 3 przypadki wścieklizny, w tym 2 w styczniu i 1 w kwietniu.
Ponadto w 2011 r. wściekliznę odnotowano w województwie warmińsko-mazurskim. Stwierdzono, iż choroba w tym województwie została wywołana przez terenowy szczep wirusa wścieklizny należący do wariantu NEE genotypu 1 o nieznanym pochodzeniu. Przypuszcza się, że ewentualną przyczyną wystąpienia przypadków wścieklizny w województwie warmińsko-mazurskim mogła być migracja zakażonych dzikich zwierząt z Federacji Rosyjskiej (Obwód Kaliningradzki), jednak ze względu na brak dostępnych sekwencji izolatów wirusa z tego obszaru, nie ma możliwości dokonania analizy porównawczej mającej na celu ustalenie ewentualnego pochodzenia wirusa. W 2011 r. w województwie warmińsko-mazurskim stwierdzono 6 przypadków wścieklizny u zwierząt lądowych, natomiast w pierwszym półroczu 2012 r. odnotowano jedynie 1 przypadek wścieklizny, który wystąpił w lutym. W związku z otrzymaniem dodatnich wyników badań w kierunku wścieklizny wdrożono środki opisane w ust. 4.4.9 programu. W celu ograniczenia liczby przypadków wścieklizny, na obszarze 1600 km2 wokół miejscowości Ryn, podczas jesiennej akcji szczepień lisów w 2011 r. wyłożono zwiększoną liczbę dawek szczepionki (40 dawek na 1 km2) przy jednoczesnym zastosowaniu odległości przelotowej 500 m podczas dystrybucji szczepionki z samolotu. Natomiast w 2012 r. w celu eliminacji wścieklizny w województwie warmińsko-mazurskim w wiosennej akcji szczepień lisów na obszarze na północ od linii wyznaczonej wzdłuż szerokości geograficznej 53° 50' N wyłożono zwiększoną liczbę dawek szczepionki (30 dawek na 1 km2) przy jednoczesnym zastosowaniu odległości przelotowej 500 m podczas dystrybucji szczepionki z samolotu.
Dodatkowo przypadki wścieklizny u zwierząt występują na terenach położonych wzdłuż wschodniej granicy Rzeczypospolitej Polskiej, gdzie możliwe jest przechodzenie zwierząt zakażonych wścieklizną z terenów Ukrainy oraz Białorusi.
Rys. 1. Lokalizacja na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ognisk wścieklizny stwierdzonych w 2011 r. Każdy punkt oznacza ognisko wścieklizny, w związku z tym więcej niż jeden przypadek wścieklizny mógł wystąpić w danym ognisku
Na przełomie 1991 r. i 1992 r. opracowano założenia do programu zwalczania wścieklizny w Rzeczypospolitej Polskiej.
W pierwszym etapie realizacji programu zwalczania wścieklizny wykładanie szczepionki przeciwko wściekliźnie miało objąć teren położony w pasie przygranicznym z Republiką Federalną Niemiec (Szczecin, Gorzów Wielkopolski, Zielona Góra, Jelenia Góra, Wałbrzych, Legnica, Opole, Wrocław, Poznań, Piła, Leszno i Koszalin), gdzie wścieklizna u lisów wystąpiła endemicznie i przypadki tej choroby stwierdzano najczęściej. Zaproponowano wykładanie szczepionki dwa razy w roku – wiosną i jesienią – po 16 dawek (przynęt) na 1 km2. Wykładanie szczepionki miało być przeprowadzane ręcznie. Stopniowo akcja miała być rozszerzana o kolejne województwa w kierunku wschodnim. Wraz z wykładaniem szczepionki miała być prowadzona kontrola szczepień określająca wskaźnik przyjęcia szczepionki przez lisy oraz wskaźnik nabytej odporności.
Jednak w 1992 r. zmieniono sposób podawania szczepionki z ręcznego na wyrzucanie z samolotów, a liczbę województw objętych szczepieniem zmniejszono z 12 do 6. Odstąpiono od rozrzucania szczepionki w ówczesnych województwach: opolskim, wrocławskim, leszczyńskim, pilskim, poznańskim oraz koszalińskim. Ostatecznie w Rzeczypospolitej Polskiej rozpoczęto program szczepień lisów przeciwko wściekliźnie w 1993 r.
W 1994 r. obszar szczepień został powiększony o 6 ówczesnych województw: koszalińskie, słupskie, pilskie, katowickie, bielsko-bialskie i skierniewickie.
W 1995 r. obszar szczepień został powiększony o kolejne 10 ówczesnych województw: gdańskie, bydgoskie, konińskie, leszczyńskie, poznańskie, kaliskie, wrocławskie, opolskie, częstochowskie oraz warszawskie.
W 1996 r. obszar szczepień został powiększony o dalsze 4 ówczesne województwa: krośnieńskie, nowosądeckie, elbląskie i piotrkowskie.
W 1997 r. obszar szczepień został powiększony o województwo krakowskie.
W 1998 r. obszar szczepień został powiększony o kolejnych 5 województw: tarnowskie, sieradzkie, radomskie, łódzkie oraz lubelskie – 1 gmina.
W 1999 r. zmieniony został podział administracyjny państwa z 49 województw na 16 i wówczas szczepieniami objęto w całości województwa: dolnośląskie, lubuskie, zachodniopomorskie, wielkopolskie, śląskie, pomorskie, opolskie i małopolskie, natomiast częściowo województwa: kujawsko-pomorskie, lubelskie, łódzkie, warmińsko-mazurskie, mazowieckie i podkarpackie. W województwach podlaskim i świętokrzyskim nie prowadzono szczepień.
W 2000 r. obszar szczepień nie uległ zmianie. W wyniku gwałtownego wzrostu zachorowań zwierząt na wściekliznę na obszarach, gdzie nie prowadzono szczepień lisów przeciwko wściekliźnie oraz na granicy „obszaru szczepionego” z „obszarem nieszczepionym”, w 2001 r. wprowadzono zmodernizowany program szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie, w którym to w akcji wiosennej zrezygnowano ze szczepień w zachodniej części terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, gdzie od dłuższego czasu nie odnotowywano przypadków wścieklizny u zwierząt. Obszar objęty szczepieniami to:
1) powiat wałecki – w województwie zachodniopomorskim;
2) powiaty: dzierżoniowski, ząbkowicki i kłodzki – w województwie dolnośląskim;
3) powiaty: warszawski zachodni, gostyniński, sochaczewski, żyrardowski, grodziski, pruszkowski, piaseczyński, grójecki, białobrzeski, przysuski, radomski, szydłowiecki, zwoleński, lipski, kozienicki, sierpecki, płoński, nowodworski, ciechanowski, mławski, żuromiński, przasnyski, ostrołęcki, makowski, legionowski i pułtuski – w województwie mazowieckim;
4) gmina Janowiec i część gminy Puławy – w województwie lubelskim;
5) powiaty: bieszczadzki, brzozowski, dębicki, jasielski, kolbuszowski, krośnieński, łańcucki, mielecki, ropczycki, rzeszowski, sanocki, strzyżowski i tarnobrzeski w całości oraz powiat jarosławski, leżajski, niżański, przemyski, przeworski i stalowowolski w części na południe od linii rzeki San – w województwie podkarpackim;
6) województwo warmińsko-mazurskie, kujawsko-pomorskie, wielkopolskie, małopolskie, opolskie, śląskie, łódzkie i świętokrzyskie;
7) województwo pomorskie, z wyjątkiem powiatów: słupskiego, lęborskiego i bytowskiego.
Natomiast w akcji jesiennej 2001 r. szczepieniami objęto większość terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem województwa podlaskiego, części województwa lubelskiego i podkarpackiego.
Od 2002 r. akcja szczepień obejmuje całe terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przy czym w 2010 r. oraz 2011 r. wiosennej akcji szczepień nie przeprowadzono w województwie dolnośląskim.
Tabela 1
Wyniki badań monitoringowych akcji szczepień oraz liczba lisów przebadanych testem różnicowania szczepów wirusa wścieklizny
Akcje szczepień | Wyniki badań monitoringowych akcji szczepień | Różnicowanie szczepów wirusa (liczba przebadanych lisów) | |
Obecność TC (%) | RFFIT (%) | ||
jesień 1998 r. | 67,7 | 68,0 | 0 |
wiosna 1999 r. | 64,3 | 66,7 | 0 |
jesień 1999 r. | 64,4 | 82,9 | 0 |
wiosna 2000 r. | 55,3 | 75,3 | 0 |
jesień 2000 r. | 64,4 | 81,7 | 0 |
wiosna i jesień 2001 r. | 52,4 | 62,1 | 0 |
wiosna i jesień 2002 r. | 66,7 | 72,9 | 0 |
wiosna i jesień 2003 r. | 78,4 | 92,6 | 0 |
wiosna i jesień 2004 r. | 82,5 | 94,0 | 0 |
wiosna i jesień 2005 r. | 85,56 | 83,60 | 0 |
wiosna i jesień 2006 r. | 87,17 | 82,12 | 43 |
wiosna i jesień 2007 r. | 83,17 | 80,21 | 42 |
wiosna i jesień 2008 r. | 86,87 | 79,66 | 19 |
wiosna i jesień 2009 r. | 89,12 | 81,72 | 6 |
wiosna i jesień 2010 r. | 89,15 | 84,90 | 117 |
wiosna i jesień 2011 r.a) | 86,49 | 79,50 | 103 |
a) Na podstawie wstępnych wyników badań. |
3. Opis przedłożonego programu
Zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2008 r. Nr 213, poz. 1342, z późn. zm.), wścieklizna należy do chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (załącznik nr 2 do ustawy).
Lisy wolno żyjące na obszarach określonych przez ministra właściwego do spraw rolnictwa, zgodnie z art. 56 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, podlegają obowiązkowemu szczepieniu ochronnemu przeciwko wściekliźnie.
Na podstawie rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie (Dz. U. Nr 142, poz. 1509) szczepienia ochronne lisów wolno żyjących przeprowadza wojewódzki lekarz weterynarii. Zgodnie z tym rozporządzeniem szczepionka jest rozrzucana z samolotu lub wykładana ręcznie dwa razy w roku kalendarzowym na obszarach lasów oraz we wszystkich miejscach bytowania lisów wolno żyjących. Szczepionka może być podana raz w roku, jeżeli na obszarze województwa i na obszarze województw graniczących z tym województwem nie stwierdzono przypadków wystąpienia wścieklizny w okresie dwóch kolejnych lat. Natomiast szczepień ochronnych nie przeprowadza się, jeżeli na obszarze województwa i na obszarze województw graniczących z tym województwem nie stwierdzono wścieklizny w okresie trzech kolejnych lat.
Liczba dawek szczepionki zależy od stopnia zalesienia i ukształtowania terenu, populacji zwierząt dzikich oraz przyjętego sposobu podania szczepionki, ale nie powinna być mniejsza niż 20 dawek na 1 km2.
Badania monitoringowe wykonywane w celu określenia efektywności doustnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie przeprowadza się na podstawie rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 grudnia 2004 r. w sprawie określenia jednostek chorobowych, sposobu prowadzenia kontroli oraz zakresu badań kontrolnych zakażeń zwierząt (Dz. U. Nr 282, poz. 2813, z późn. zm.). Zgodnie z tym rozporządzeniem, w celu kontroli wścieklizny pobiera się do badań tkankę mózgową, surowicę i żuchwę od 8 lisów odstrzelonych na każdych 100 km2 obszaru, na którym lisy wolno żyjące zostały objęte szczepieniem ochronnym przeciwko wściekliźnie. Natomiast w celu izolacji i określenia szczepu wirusa wścieklizny do badań przesyła się tkankę mózgową lisów wolno żyjących, u których w badaniu laboratoryjnym potwierdzono wściekliznę.
4. Środki przewidziane w programie
4.1. Skrócony opis środków przewidzianych w programie
Rok: 2013
x kontrola
x badania
x szczepienia
x monitorowanie
x zwalczanie
x badania
4.2. Organizacja, nadzór i rola wszystkich zainteresowanych stron biorących udział w programie
Zgodnie z art. 57 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt Główny Lekarz Weterynarii nadzoruje realizację programu zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, a w przypadku programu współfinansowanego ze środków pochodzących z Unii Europejskiej informuje Komisję Europejską o postępach w jego realizacji zgodnie z obowiązującymi przepisami Unii Europejskiej.
Organem odpowiedzialnym za nadzór i koordynację działań zapewniających realizację programu jest na poziomie krajowym Główny Lekarz Weterynarii.
Odpowiedzialność terenowych organów Inspekcji Weterynaryjnej za realizację programu została określona w ustawie z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 2010 r. Nr 112, poz. 744, z późn. zm.) oraz w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt.
W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 kwietnia 2012 r. w sprawie krajowych laboratoriów referencyjnych (Dz. U. poz. 480) wyznaczono jako krajowe laboratorium referencyjne dla wścieklizny Laboratorium Zakładu Wirusologii Państwowego Instytutu Weterynaryjnego – Państwowego Instytutu Badawczego w Puławach.
Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie, szczepienia ochronne lisów wolno żyjących przeprowadzają wojewódzcy lekarze weterynarii.
Diagnostyka wścieklizny przy wystąpieniu podejrzenia tej choroby jest przeprowadzana przez laboratoria, o których mowa w art. 25 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej, z wykorzystaniem następujących badań:
1) immunofluorescencji odcisków mózgowych z monowalentnym koniugatem antynukleokapsydowym;
2) izolacji wirusa wścieklizny na myszach;
3) izolacji wirusa wścieklizny na kulturach komórkowych neuroblastomy;
4) genotypizacji izolatów wirusa wścieklizny.
Badania monitoringowe w celu sprawdzenia skuteczności szczepienia lisów wolno żyjących są przeprowadzane przez laboratoria, o których mowa w art. 25 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej. Badania monitoringowe wykonuje się przy zastosowaniu:
1) immunofluorescencji odcisków mózgowych – badanie w kierunku wścieklizny;
2) szlifów kostnych żuchwy – badanie na obecność markera (TC – tetracyklin);
3) testu seroneutralizacji (RFFIT – rapid flourescent focus inhibition test) – określenie miana przeciwciał wirusa wścieklizny w surowicy (skrzep z serca lub płyn z klatki piersiowej);
4) zbierania i analizowania danych epidemiologicznych na temat zdiagnozowanych przypadków wścieklizny na obszarze objętym szczepieniem.
4.3. Opis regionów administracyjnych Rzeczypospolitej Polskiej, w których program ma być realizowany
Województwo | Całkowita powierzchnia województwa – km2 | Powierzchnia objęta doustnym szczepieniem lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie – km2 |
dolnośląskie | 19 947,00 | 16 044,89 |
kujawsko-pomorskie | 17 972,00 | 16 533,40 |
lubelskie | 25 122,00 | 22 441,00 |
lubuskie | 13 988,00 | 13 054,00 |
łódzkie | 18 219,00 | 16 970,00 |
małopolskie | 15 183,00 | 15 183,00 |
mazowieckie | 35 558,00 | 32 069,00 |
opolskie | 9 412,00 | 8 000,00 |
podkarpackie | 17 845,00 | 16 133,00 |
podlaskie | 20 187,00 | 19 175,00 |
pomorskie | 18 310,00 | 16 559,00 |
śląskie | 12 334,00 | 10 130,50 |
świętokrzyskie | 11 710,00 | 10 500,00 |
warmińsko-mazurskie | 24 173,00 | 21 483,00 |
wielkopolskie | 29 827,00 | 27 637,66 |
zachodniopomorskie | 22 892,00 | 20 000,00 |
Razem | 312 679,00 | 281 913,45 |
4.4. Opis środków przewidzianych w programie
4.4.1. Powiadamianie o wściekliźnie
Zgodnie z załącznikiem nr 2 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, wścieklizna należy do chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Zgodnie z art. 42 ww. ustawy w przypadku podejrzenia wystąpienia wścieklizny obowiązek niezwłocznego zawiadomienia organu Inspekcji Weterynaryjnej albo najbliższego podmiotu świadczącego usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej, albo wójta (burmistrza, prezydenta miasta) dotyczy wszystkich osób mających kontakt ze zwierzętami, w szczególności przy wykonywaniu obowiązków służbowych lub zawodowych. Wójt (burmistrz lub prezydent miasta) niezwłocznie informuje organ Inspekcji Weterynaryjnej o otrzymaniu zawiadomienia. Podmiot świadczący usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej niezwłocznie informuje organ Inspekcji Weterynaryjnej o otrzymaniu zawiadomienia, jeżeli na jego podstawie podejrzewa wystąpienie choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zwalczania.
4.4.2. Zwierzęta i populacja zwierząt objęte programem
Programem jest objęta populacja lisów wolno żyjących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Metoda obliczania populacji: statystyki myśliwskie, wskaźnik nocnego liczenia, liczenie lisich jam.
Region | Szacunki liczebności populacji lisów wolno żyjących | |||
2008 r. | 2009 r. | 2010 r. | 2011 r. | |
Terytorium Rzeczypospolitej Polskiej | 209 500 | 203 300 | 198 300 | 211 900 |
4.4.3. Zastosowane badania i plany pobierania próbek
Do diagnostyki wścieklizny i nadzoru nad programem szczepień są wykorzystywane następujące badania laboratoryjne:
1) badania serologiczne: test seroneutralizacji (RFFIT) zgodnie z podręcznikiem OIE (rozdział 2.1.13, B.2.b);
2) badania wirusologiczne i immunochemiczne:
a) immunofluorescencja odcisków mózgowych z monowalentnym koniugatem antynukleokapsydowym (FAT – fluorescent antibody test) zgodnie z podręcznikiem OIE (rozdział 2.1.13, B.1.c.i) – test w kierunku wścieklizny,
b) różnicowanie szczepów wirusa wścieklizny,
c) izolacja wirusa:
– na myszach, zgodnie z podręcznikiem OIE (rozdział 2.1.13, B.1.c.ii),
– w hodowli komórek mysiej neuroblastomy zgodnie z podręcznikiem OIE (rozdział 2.1.13, B.1.c.ii);
3) inne badania – badanie na obecność markera (TC).
Monitoring szczepień w Rzeczypospolitej Polskiej obejmuje przeprowadzenie następujących badań laboratoryjnych:
1) test seroneutralizacji (RFFIT) w celu określenia poziomu uodpornienia lisów wolno żyjących, a tym samym efektywności szczepień doustnych;
2) badanie na obecność markera (TC) w celu określenia poziomu podjęcia szczepionki przez lisy wolno żyjące;
3) różnicowanie szczepów wirusa wścieklizny w celu rozróżnienia terenowych szczepów wirusa od szczepów szczepionkowych.
Powyższe badania laboratoryjne są wykonywane przez laboratoria, o których mowa w art. 25 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej.
Badania monitoringowe (RFFIT, TC) wykonywane w celu określenia efektywności doustnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie przeprowadza się zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 grudnia 2004 r. w sprawie określenia jednostek chorobowych, sposobu prowadzenia kontroli oraz zakresu badań kontrolnych zakażeń zwierząt. Zgodnie z tym rozporządzeniem w celu kontroli wścieklizny pobiera się do badań tkankę mózgową, surowicę i żuchwę od 8 lisów odstrzelonych na każdych 100 km2 obszaru, na którym lisy zostały objęte szczepieniem ochronnym przeciwko wściekliźnie. Natomiast w celu izolacji i określenia szczepu wirusa wścieklizny do badań przesyła się tkankę mózgową lisów wolno żyjących, u których w badaniu laboratoryjnym potwierdzono wściekliznę.
Ponadto do badań diagnostycznych w kierunku wścieklizny pobiera się tkankę mózgową zwierząt podejrzanych o wściekliznę, które padły lub zostały zabite. Dotyczy to wszystkich gatunków zwierząt wrażliwych na wściekliznę.
Badania monitoringowe (RFFIT, TC) wykonywane w celu określenia efektywności doustnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie
Województwo | Całkowita powierzchnia województwa – km2 | Powierzchnia objęta programem szczepień – km2 | Całkowita powierzchnia bytowania lisów wolno żyjących na obszarze województwa, z której lisy powinny zostać odstrzelone i dostarczone do badań monitoringowych – km2 | Liczba lisów, które powinny zostać odstrzelone w ramach programu monitoringu, w roku kalendarzowym – 8 lisów/100 km2 |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 = (4 x 8/100) |
dolnośląskie | 19 947,00 | 16 044,89 | 16 044,89 | 1284 |
kujawsko-pomorskie | 17 972,00 | 16 533,40 | 16 132,28 | 1291 |
lubelskie | 25 122,00 | 22 441,00 | 22 441,00 | 1795 |
lubuskie | 13 988,00 | 13 054,00 | 12 108,00 | 969 |
łódzkie | 18 219,00 | 16 970,00 | 16 970,00 | 1358 |
małopolskie | 15 183,00 | 15 183,00 | 15 183,00 | 1215 |
mazowieckie | 35 558,00 | 32 069,00 | 32 069,00 | 2566 |
opolskie | 9 412,00 | 8 000,00 | 8 000,00 | 640 |
podkarpackie | 17 845,00 | 16 133,00 | 16 133,00 | 1291 |
podlaskie | 20 187,00 | 19 175,00 | 16 754,00 | 1340 |
pomorskie | 18 310,00 | 16 559,00 | 15 424,00 | 1234 |
śląskie | 12 334,00 | 10 130,50 | 10 042,00 | 803 |
świętokrzyskie | 11 710,00 | 10 500,00 | 10 500,00 | 840 |
warmińsko-mazurskie | 24 173,00 | 21 483,00 | 21 483,00 | 1719 |
wielkopolskie | 29 827,00 | 27 637,66 | 27 637,66 | 2211 |
zachodniopomorskie | 22 892,00 | 20 000,00 | 16 018,26 | 1281 |
RAZEM | 312 679,00 | 281 913,45 | 272 940,09 | 21 837 |
Region | Rodzaj badania | Populacja docelowa | Rodzaj próbki | Cel | Liczba planowanych badań |
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej | test seroneutralizacji (RFFIT) | lisy wolno żyjące | surowica | kontrola szczepień, monitoring akcji | 21 837 |
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej | test na obecność markera (TC) | lisy wolno żyjące | żuchwa | kontrola szczepień, monitoring akcji | 21 837 |
RAZEM | 43 674 |
W przypadku wystąpienia sytuacji epizootycznej, uregulowanej w § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie, liczba województw objętych szczepieniem może ulec zmniejszeniu, a w związku z tym zmniejszeniu może ulec liczba lisów, które powinny zostać odstrzelone w ramach monitoringu, oraz liczba badań.
4.4.4. Zastosowane szczepionki i programy szczepień
Stosowane szczepionki zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE), Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz standardami Unii Europejskiej (Raport Komitetu Naukowego ds. Zdrowia Zwierząt i Ochrony Zwierząt przyjęty w dniu 23 października 2002 r.) zostały dopuszczone do stosowania w Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z odrębnymi przepisami krajowymi. Szczepionkami obecnie zarejestrowanymi w Rzeczypospolitej Polskiej są Fuchsoral (SAD B19) i Lysvulpen (SAD Bern). Jest dostępna także szczepionka Rabigen SAG2 (SAG2) zarejestrowana w Europejskiej Agencji Leków (EMEA). Szczepionki używane w akcji szczepień są wybierane co roku w trybie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 113, poz. 759, z późn. zm.). Oferty na zakup szczepionki do wyłożenia są składane w każdym województwie, w którym jest przeprowadzane szczepienie. W celu kontroli jakości szczepionka jest poddawana badaniu w kierunku określenia miana wirusa wścieklizny w krajowym laboratorium referencyjnym.
Na podstawie rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie szczepienia ochronne lisów wolno żyjących przeprowadza wojewódzki lekarz weterynarii. Zgodnie z tym rozporządzeniem szczepionka jest rozrzucana z samolotu lub wykładana ręcznie dwa razy w roku kalendarzowym na obszarach lasów oraz we wszystkich miejscach bytowania lisów wolno żyjących. Szczepionka może być podana raz w roku, jeżeli na obszarze województwa i na obszarach województw graniczących z tym województwem nie stwierdzono przypadków wystąpienia wścieklizny w okresie dwóch kolejnych lat. Natomiast szczepień ochronnych nie przeprowadza się, jeżeli na obszarze województwa i na obszarach województw graniczących z tym województwem nie stwierdzono wścieklizny w okresie trzech kolejnych lat.
Liczba dawek szczepionki zależy od stopnia zalesienia i ukształtowania terenu, populacji zwierząt dzikich oraz przyjętego sposobu podania szczepionki, ale nie powinna być mniejsza niż 20 dawek na 1 km2.
Odległości między liniami przelotowymi, na których jest wykonywany zrzut szczepionki z samolotu, na obszarach o wysokim ryzyku wystąpienia wścieklizny wynoszą 500 m. Na pozostałym obszarze objętym szczepieniami odległości między liniami przelotowymi wynoszą 1000 m. Samoloty są wyposażone w system GPS i system rejestrujący zrzut szczepionki, aby umożliwić stwierdzenie, czy samoloty poruszają się zgodnie z wcześniej ustalonymi liniami oraz udokumentowanie, że na danej linii została wyłożona przewidziana liczba dawek szczepionki. Wyłożenie ręczne szczepionki odbywa się w miejscach bytowania lisów wolno żyjących na obszarach, na których nie jest możliwa dystrybucja szczepionki z samolotu. Dystrybucja szczepionki odbywa się w województwach. Szczepionka jest przechowywana i transportowana w warunkach określonych przez producenta.
Województwo | Rok stwierdzenia ostatniego przypadku wścieklizny u zwierząt lądowycha) | Rok stwierdzenia ostatniego przypadku wścieklizny u nietoperzya) |
dolnośląskie | 2005 | 2006 |
kujawsko-pomorskie | 2004 | – |
lubelskie | 2012 | 2009 |
lubuskie | 2005 | – |
łódzkie | 2002 | 2005 |
małopolskie | 2012 | – |
mazowieckie | 2004 | 2012 |
opolskie | 2007 | 2004 |
podkarpackie | 2012 | – |
podlaskie | 2012 | 2010 |
pomorskie | 2008 | 2011 |
śląskie | 2011 | 2006 |
świętokrzyskie | 2007 | – |
warmińsko-mazurskie | 2012 | 2011 |
wielkopolskie | 2007 | 2010 |
zachodniopomorskie | 2004 | 2010 |
a) Dane za okres od dnia 1 stycznia 2002 r. do dnia 30 czerwca 2012 r. |
4.4.5. Środki w przypadku stwierdzenia dodatniego wyniku badania
Zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt oraz rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 7 stycznia 2005 r. w sprawie zwalczania wścieklizny (Dz. U. Nr 13, poz. 103) w przypadku stwierdzenia choroby powiatowy lekarz weterynarii wyznacza ognisko choroby oraz obejmuje je nadzorem, niezwłocznie powiadamia państwowego powiatowego inspektora sanitarnego o wyznaczeniu ogniska choroby oraz wyznacza obszar zagrożony wokół ogniska choroby.
Powiatowy lekarz weterynarii podejmuje również pozostałe czynności, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 7 stycznia 2005 r. w sprawie zwalczania wścieklizny.
4.4.6. Kontrola wdrażania programu i sprawozdawczość
Zgodnie z art. 57 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, Główny Lekarz Weterynarii nadzoruje realizację programu zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, a w przypadku programu współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej – informuje Komisję Europejską o postępach w jego realizacji zgodnie z przepisami Unii Europejskiej.
5. Korzyści wynikające z realizacji programu
Celem programu jest spadek liczby przypadków wścieklizny u zwierząt dzikich.
6. Dane epidemiologiczne dotyczące rozwoju choroby w ostatnich pięciu latach
6.1. Dane rozwarstwione dotyczące badań w ramach nadzoru i badań laboratoryjnych
Rok | Badania serologiczne: RFFIT | Badania mikrobiologiczne lub wirusologiczne | Inne testy: TC | |||
Liczba przebadanych próbek | Liczba próbek z dodatnim wynikiem badania | Liczba przebadanych próbek | Liczba próbek z dodatnim wynikiem badania | Liczba przebadanych próbek | Liczba próbek z dodatnim wynikiem badania | |
2007 | 13 592 | 10 993 | 22 055 | 42 | 19 217 | 16 164 |
2008 | 14 744 | 11 984 | 21 293 | 19 | 19 788 | 17 060 |
2009 | 16 805 | 13 738 | 23 153 | 6 | 22 096 | 19 604 |
2010 | 16 319 | 13 855 | 24 158 | 117 | 22 486 | 20 047 |
2011 | 16 130 | 12 823 | 23 589 | 103 | 22 421 | 19 393 |
Opis zastosowanych badań serologicznych: badanie serologiczne – test seroneutralizacji – RFFIT (określenie miana przeciwciał wirusa wścieklizny w surowicy (skrzep krwi z serca lub płyn z klatki piersiowej)).
Opis zastosowanych badań mikrobiologicznych lub wirusologicznych: immunofluorescencja odcisków mózgowych – badanie w kierunku wścieklizny (badanie w ramach monitoringu oraz przy wystąpieniu podejrzenia tej choroby).
Opis innych zastosowanych badań: szlify kości żuchwy – badanie na obecność markera (tetracyklin).
6.2. Dane dotyczące zakażenia
Rok | Liczba zakażonych lisów wolno żyjących | Liczba zakażonych zwierząt innych gatunków wrażliwych na wściekliznę |
2007 | 42 | 28 |
2008 | 19 | 10 |
2009 | 6 | 2 |
2010 | 117 | 34 |
2011 | 103 | 57 |
6.3. Dane dotyczące programów szczepień
Rok | Całkowita liczba stad | Całkowita liczba zwierząt | Informacja o programach szczepień lub leczenia | |||||
Liczba stad objętych programem szczepień lub leczenia | Liczba stad zaszczepionych lub poddanych leczeniu | Liczba zwierząt zaszczepionych lub poddanych leczeniu | Liczba wyłożonych dawek szczepionki lub zastosowanych dawek produktu leczniczego weterynaryjnego | Liczba dorosłych zwierząt zaszczepionych | Liczba młodych zwierząt zaszczepionych | |||
2007 | – | – | – | – | – | 11 735 940 | – | – |
2008 | – | – | – | – | – | 11 713 553 | – | – |
2009 | – | – | – | – | – | 11 681 566 | – | – |
2010 | – | – | – | – | – | 11 335 116 | – | – |
2011 | – | – | – | – | – | 11 719 606 | – | – |
2012 | – | – | – | – | – | 11 232 542*) | – | – |
2013 | – | – | – | – | – | 11 276 538*) | – | – |
*) Planowana do wyłożenia liczba dawek szczepionki. |
Opis stosowanych szczepień, działań terapeutycznych lub innych: wiosenna i jesienna akcja szczepień w 2013 r. obejmie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na obszarze o powierzchni 281 913,45 km2. Akcje będą prowadzone na tych samych zasadach, co w latach poprzednich. Planuje się wyłożenie co najmniej 20 dawek szczepionki na 1 km2. W sumie zostanie rozdystrybuowane 11 276 538 dawek szczepionki. W przypadku wystąpienia sytuacji epizootycznej, o której mowa w § 2 ust. 3 lub § 3 ust. 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie, liczba akcji szczepień w poszczególnych województwach oraz liczba województw objętych szczepieniem może ulec zmniejszeniu.
6.4. Dane dotyczące dzikiej zwierzyny
6.4.1. Oszacowanie liczebności populacji dzikiej zwierzyny
Metody szacowania: statystyki myśliwskie, wskaźnik nocnego liczenia, liczenie lisich jam.
Region | Szacunki liczebności populacji danego gatunku zwierząt wolno żyjących | |||
Gatunek: lis wolno żyjący | Gatunek: sarna | Gatunek: jeleń | Gatunek: dzik | |
2007 | 202 740 | 646 006 | 123 038 | 159 268 |
2008 | 209 500 | 760 200 | 163 700 | 211 800 |
2009 | 203 300 | 827 500 | 176 100 | 251 000 |
2010 | 198 300 | 822 000 | 180 200 | 249 900 |
2011 | 211 900 | 829 900 | 194 700 | 267 800 |
6.4.2. Monitorowanie lisów wolno żyjących
Rok | Badania serologiczne – RFFIT | Badania mikrobiologiczne lub wirusologiczne | Inne testy: TC | |||
Liczba przebadanych próbek | Liczba próbek z dodatnim wynikiem badania | Liczba przebadanych próbek | Liczba próbek z dodatnim wynikiem badania | Liczba przebadanych próbek | Liczba próbek z dodatnim wynikiem badania | |
2007 | 13 592 | 10 993 | 20 296 | 8 | 19 217 | 16 164 |
2008 | 14 744 | 11 984 | 20 166 | 0 | 19 788 | 17 060 |
2009 | 16 805 | 13 738 | 22 678 | 2 | 22 096 | 19 604 |
2010 | 16 319 | 13 855 | 22 971 | 15 | 22 486 | 20 047 |
2011 | 16 130 | 12 823 | 22 299 | 22 | 22 421 | 19 393 |
Opis zastosowanych badań serologicznych: badanie serologiczne – test RFFIT (określenie miana przeciwciał wirusa wścieklizny w surowicy (skrzep krwi z serca lub płyn z klatki piersiowej)).
Opis zastosowanych badań mikrobiologicznych lub wirusologicznych: immunofluorescencja odcisków mózgowych – badanie w kierunku wścieklizny w ramach monitoringu (lisy odstrzelone przez myśliwych).
Opis innych zastosowanych badań: szlify kości żuchwy – badanie na obecność markera (TC – tetracykliny).
6.4.3. Dane dotyczące szczepień lisów wolno żyjących
Region (województwo) | Powierzchnia (km2) | Program szczepienia lub leczenia | ||
liczba dawek szczepionki lub produktu leczniczego weterynaryjnego, która zostanie wyłożona lub podana | liczba akcji | całkowita liczba dawek szczepionki lub produktu leczniczego weterynaryjnego, która zostanie wyłożona lub podana | ||
dolnośląskie | 19 947,001) 16 044,892) | 641 796 | 2 (wiosenna i jesienna) | 641 796 |
kujawsko-pomorskie | 17 972,001) 16 533,402) | 661 336 | 2 (wiosenna i jesienna) | 661 336 |
lubelskie | 25 122,001) 22 441,002) | 897 640 | 2 (wiosenna i jesienna) | 897 640 |
lubuskie | 13 988,001) 13 054,002) | 522 160 | 2 (wiosenna i jesienna) | 522 160 |
łódzkie | 18 219,001) 16 970,002) | 678 800 | 2 (wiosenna i jesienna) | 678 800 |
małopolskie | 15 183,001) 15 183,002) | 607 320 | 2 (wiosenna i jesienna) | 607 320 |
mazowieckie | 35 558,001) 32 069,002) | 1 282 760 | 2 (wiosenna i jesienna) | 1 282 760 |
opolskie | 9 412,001) 8 000,002) | 320 000 | 2 (wiosenna i jesienna) | 320 000 |
podkarpackie | 17 845,001) 16 133,002) | 645 320 | 2 (wiosenna i jesienna) | 645 320 |
podlaskie | 20 187,001) 19 175,002) | 767 000 | 2 (wiosenna i jesienna) | 767 000 |
pomorskie | 18 310,001) 16 559,002) | 662 360 | 2 (wiosenna i jesienna) | 662 360 |
śląskie | 12 334,001) 10 130,502) | 405 220 | 2 (wiosenna i jesienna) | 405 220 |
świętokrzyskie | 11 710,001) 10 500,002) | 420 000 | 2 (wiosenna i jesienna) | 420 000 |
warmińsko-mazurskie | 24 173,001) 21 483,002) | 859 320 | 2 (wiosenna i jesienna) | 859 320 |
wielkopolskie | 29 827,001) 27 637,662) | 1 105 506 | 2 (wiosenna i jesienna) | 1 105 506 |
zachodniopomorskie | 22 892,001) 20 000,002) | 800 000 | 2 (wiosenna i jesienna) | 800 000 |
RAZEM | 312 679,003) 281 913,454) | 11 276 538 | 2 (wiosenna i jesienna) | 11 276 538 |
1) Całkowita powierzchnia województwa. 2) Powierzchnia województwa objęta szczepieniem. 3) Całkowita powierzchnia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 4) Powierzchnia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej objęta szczepieniem. |
W przypadku wystąpienia sytuacji epizootycznej, o której mowa w § 2 ust. 3 lub § 3 ust. 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie, liczba akcji szczepień w poszczególnych województwach oraz liczba województw objętych szczepieniem może ulec zmniejszeniu.
Opis stosowanych szczepień, działań terapeutycznych lub innych
Na podstawie rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie, szczepienia ochronne lisów wolno żyjących przeprowadza wojewódzki lekarz weterynarii. Zgodnie z ww. rozporządzeniem szczepionka jest rozrzucana z samolotu lub wykładana ręcznie dwa razy w roku kalendarzowym na obszarach lasów oraz we wszystkich miejscach bytowania lisów wolno żyjących. Szczepionka może być podana raz w roku, jeżeli na obszarze województwa i na obszarach województw graniczących z tym województwem nie stwierdzono przypadków wystąpienia wścieklizny w okresie dwóch kolejnych lat. Szczepień ochronnych nie przeprowadza się, jeżeli na obszarze województwa i na obszarach województw graniczących z tym województwem nie stwierdzono wścieklizny w okresie trzech kolejnych lat.
Liczba dawek szczepionki zależy od stopnia zalesienia i ukształtowania terenu, populacji zwierząt dzikich oraz przyjętego sposobu podania szczepionki, ale nie powinna być mniejsza niż 20 dawek na 1 km2 powierzchni.
7. Założenia programu
7.1. Założenia w zakresie badań diagnostycznych
Rodzaj badania | Populacja docelowa | Rodzaj próbki | Cel | Liczba planowanych badań |
immunofluorescencja odcisków mózgowych (FAT) | lisy wolno żyjące | mózg | kontrola szczepień, monitoring akcji | 21 837 |
test seroneutralizacji (RFFIT) | lisy wolno żyjące | surowica | kontrola szczepień, monitoring akcji | 21 837 |
test na obecność markera (TC) | lisy wolno żyjące | żuchwa | kontrola szczepień, monitoring akcji | 21 837 |
RAZEM | 65 511 |
W przypadku wystąpienia sytuacji epizootycznej, o której mowa w § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie, liczba województw objętych szczepieniem może ulec zmniejszeniu, a w związku z tym zmniejszeniu może ulec liczba lisów, które powinny zostać odstrzelone w ramach monitoringu, oraz liczba badań.
Ponadto do badań diagnostycznych w kierunku wścieklizny pobiera się tkankę mózgową zwierząt podejrzanych o wściekliznę, które padły lub zostały zabite. Dotyczy to wszystkich gatunków zwierząt wrażliwych na wściekliznę.
7.2. Założenia w zakresie szczepień
Na podstawie rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie szczepienia ochronne lisów wolno żyjących przeprowadza wojewódzki lekarz weterynarii. Zgodnie z ww. rozporządzeniem szczepionka jest rozrzucana z samolotu lub wykładana ręcznie dwa razy w roku kalendarzowym na obszarach lasów oraz we wszystkich miejscach bytowania lisów wolno żyjących. Szczepionka może być podana raz w roku, jeżeli na obszarze województwa i na obszarach województw graniczących z tym województwem nie stwierdzono przypadków wystąpienia wścieklizny w okresie dwóch kolejnych lat. Szczepień ochronnych nie przeprowadza się, jeżeli na obszarze województwa i na obszarach województw graniczących z tym województwem nie stwierdzono wścieklizny w okresie trzech kolejnych lat.
Liczba dawek szczepionki zależy od stopnia zalesienia i ukształtowania terenu, populacji zwierząt dzikich oraz przyjętego sposobu podania szczepionki, ale nie powinna być mniejsza niż 20 dawek na 1 km2.
Region (województwo) | Powierzchnia (km2) | Cele programu szczepienia lub leczenia | ||
liczba dawek szczepionki lub produktu leczniczego weterynaryjnego planowana do wyłożenia lub podania w ramach akcji | planowana liczba akcji | całkowita liczba dawek szczepionki lub produktu leczniczego weterynaryjnego planowana do wyłożenia lub podania | ||
dolnośląskie | 19 947,001) 16 044,892) | 320 898 | 2 (wiosenna i jesienna) | 641 796 |
kujawsko-pomorskie | 17 972,001) 16 533,402) | 330 668 | 2 (wiosenna i jesienna) | 661 336 |
lubelskie | 25 122,001) 22 441,002) | 448 820 | 2 (wiosenna i jesienna) | 897 640 |
lubuskie | 13 988,001) 13 054,002) | 261 080 | 2 (wiosenna i jesienna) | 522 160 |
łódzkie | 18 219,001) 16 970,002) | 339 400 | 2 (wiosenna i jesienna) | 678 800 |
małopolskie | 15 183,001) 15 183,002) | 303 660 | 2 (wiosenna i jesienna) | 607 320 |
mazowieckie | 35 558,001) 32 069,002) | 641 380 | 2 (wiosenna i jesienna) | 1 282 760 |
opolskie | 9 412,001) 8 000,002) | 160 000 | 2 (wiosenna i jesienna) | 320 000 |
podkarpackie | 17 845,001) 16 133,002) | 322 660 | 2 (wiosenna i jesienna) | 645 320 |
podlaskie | 20 187,001) 19 175,002) | 383 500 | 2 (wiosenna i jesienna) | 767 000 |
pomorskie | 18 310,001) 16 559,002) | 331 180 | 2 (wiosenna i jesienna) | 662 360 |
śląskie | 12 334,001) 10 130,502) | 202 610 | 2 (wiosenna i jesienna) | 405 220 |
świętokrzyskie | 11 710,001) 10 500,002) | 210 000 | 2 (wiosenna i jesienna) | 420 000 |
warmińsko-mazurskie | 24 173,001) 21 483,002) | 429 660 | 2 (wiosenna i jesienna) | 859 320 |
wielkopolskie | 29 827,001) 27 637,662) | 552 753 | 2 (wiosenna i jesienna) | 1 105 506 |
zachodniopomorskie | 22 892,001) 20 000,002) | 400 000 | 2 (wiosenna i jesienna) | 800 000 |
Razem | 312 679,003) 281 913,454) | 5 638 269 | 2 (wiosenna i jesienna) | 11 276 538 |
1) Całkowita powierzchnia województwa. 2) Powierzchnia województwa objęta szczepieniem. 3) Całkowita powierzchnia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 4) Powierzchnia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej objęta szczepieniem. |
W przypadku wystąpienia sytuacji epizootycznej, o której mowa w § 2 ust. 3 lub § 3 ust. 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu przeprowadzania ochronnych szczepień lisów wolno żyjących przeciwko wściekliźnie, liczba akcji szczepień w poszczególnych województwach oraz liczba województw objętych szczepieniem może ulec zmniejszeniu.
8. Szacunkowa analiza kosztów programu1)
Przeznaczenie kosztów | Wyszczególnienie | Ilość jednostek | Koszt jednostkowy w zł | Kwota całkowita w zł2) | Koszt jednostkowy w euro3) | Kwota całkowita w euro3) | Wniosek o dofinansowanie z funduszy Wspólnoty (tak/nie) |
1. Badania laboratoryjne – w 2013 r. |
|
|
|
|
|
|
|
1.1. Koszty badań | test: RFFIT | 21 837 | 66,08 | 1442988,96 | 16,32 | 356293,57 | tak |
| test: TC | 21 837 | 7,93 | 173167,41 | 1,96 | 42757,38 | tak |
| test: różnicowanie szczepów wirusa wścieklizny | 103 | 150,41 | 15492,23 | 37,14 | 3825,24 | tak |
| test: jakość szczepionki | 68 | 234,15 | 15922,20 | 57,81 | 3931,41 | tak |
| test: immunofluorescencja odcisków mózgowych – adanie w ramach monitoringu | 21 837 | 47,89 | 1045773,93 | 11,82 | 258215,78 | tak |
| test: immunofluorescencja odcisków mózgowych – badanie przy wystąpieniu podejrzenia wścieklizny | 1 290 | 61,50 | 79 335,00 | 15,18 | 19 588,89 | tak |
| test: izolacji wirusa na myszach | 90 | 118,05 | 10 624,50 | 29,15 | 2 623,33 | tak |
| test: izolacji wirusa na kulturach komórkowych neuroblastomy | 17 | 372,49 | 6 332,33 | 91,97 | 1 563,54 | tak |
1.2. Koszty pobierania próbek | dostarczenie lisów do badania | 21 837 | 35,00 | 764 295,00 | 8,64 | 188 714,81 | tak |
| dowóz próbek do laboratorium (do badań przy wystąpieniu podejrzenia wścieklizny oraz badań w ramach monitoringu) | 771 partii (po 30 lisów) x 160 km | 0,84 | 103 622,40 | 0,21 | 25 585,78 | nie |
2. Szczepienie – w 2013 r. |
|
|
|
|
|
|
|
2.1. Zakup szczepionki |
| 11 276 538 | 2,32 | 26161568,16 | 0,57 | 6459646,46 | tak |
2.2. Koszty dystrybucji |
| 11 276 538 | 1,31 | 14772264,78 | 0,32 | 3647472,78 | tak |
RAZEM | 44591386,90 |
| 11010218,99 | tak | |||
1) Wszystkie wartości są podane bez VAT. 2) Są to szacunkowe koszty realizacji programu, które zostały dostosowane do wielkości wydatków przewidzianych na zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt w ustawie budżetowej na rok 2013 z dnia 25 stycznia 2013 r. (Dz. U. poz. 169). 3) Wyliczenie kosztów według kursu 1 euro = 4,05 zł (zgodnie z wytycznymi Ministra Finansów z dnia 12 września 2012 r. dotyczącymi stosowania jednolitych wskaźników makroekonomicznych będących podstawą oszacowania skutków finansowych projektowanych ustaw). |
Załączniki do programu zwalczania wścieklizny (Rabies)
Załącznik nr 1 | |||||||||||||||||||||||||
Przypadki wścieklizny | Kraj: | Rzeczpospolita Polska (POL) |
| Okres sprawozdawczy(kwartał/rok): | I–IV | 2006 | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Obszar | Przypadki wścieklizny | ||||||||||||||||||||||||
Zwierzęta domowe | Zwierzęta wolno żyjące | ||||||||||||||||||||||||
Województwo |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
dolnośląskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | ||
kujawsko-pomorskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
lubelskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 11 | 1 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
lubuskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
łódzkie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
małopolskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
mazowieckie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | ||
opolskie |
| 1 |
|
|
|
|
|
|
| 3 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
podkarpackie |
|
| 1 |
|
|
|
|
|
| 6 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
podlaskie |
| 1 | 6 |
|
|
|
|
|
| 7 | 1 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
pomorskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
śląskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | ||
świętokrzyskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
warmińsko-mazurskie | 1 | 4 | 2 |
|
|
|
|
|
| 10 | 13 |
|
|
| 1 |
|
|
|
|
|
|
|
| ||
wielkopolskie | 3 |
|
|
|
|
|
|
|
| 6 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
zachodniopomorskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | ||
Razem | 4 | 6 | 9 |
|
|
|
|
|
| 43 | 15 |
|
|
| 1 |
|
|
|
|
|
|
| 4 | ||
| |||||||||||||||||||||||||
Zwierzęta domowe |
| 19 |
| ||||||||||||||||||||||
Zwierzęta wolno żyjące | 63 | ||||||||||||||||||||||||
RAZEM |
| 82 | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Załącznik nr 2 | |||||||||||||||||||||||||
Przypadki wścieklizny | Kraj: | Rzeczpospolita Polska (POL) |
| Okres sprawozdawczy(kwartał/rok): | I–IV | 2007 | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Obszar | Przypadki wścieklizny | ||||||||||||||||||||||||
Zwierzęta domowe | Zwierzęta wolno żyjące | ||||||||||||||||||||||||
Województwo |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
dolnośląskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
kujawsko-pomorskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
lubelskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 6 | 2 |
|
|
|
| 1 |
|
|
|
|
|
|
| ||
lubuskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
łódzkie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
małopolskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
mazowieckie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
opolskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
podkarpackie |
| 1 |
|
|
|
|
|
|
| 12 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
podlaskie | 1 |
| 1 |
|
|
|
|
|
| 9 | 1 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | ||
pomorskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 2 | ||
śląskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
świętokrzyskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
warmińsko-mazurskie |
| 2 | 5 |
|
|
|
|
|
| 7 | 4 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
wielkopolskie | 2 | 3 |
|
|
|
|
|
|
| 6 |
|
|
| 1 | 1 |
|
|
|
|
|
|
|
| ||
zachodniopomorskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
Razem | 3 | 6 | 6 |
|
|
|
|
|
| 42 | 7 |
|
| 1 | 1 | 1 |
|
|
|
|
|
| 3 | ||
| |||||||||||||||||||||||||
Zwierzęta domowe |
| 15 |
| ||||||||||||||||||||||
Zwierzęta wolno żyjące | 55 | ||||||||||||||||||||||||
RAZEM |
| 70 | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Załącznik nr 3 | |||||||||||||||||||||||||
Przypadki wścieklizny | Kraj: | Rzeczpospolita Polska (POL) |
| Okres sprawozdawczy(kwartał/rok): | I–IV | 2008 | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Obszar | Przypadki wścieklizny | ||||||||||||||||||||||||
Zwierzęta domowe | Zwierzęta wolno żyjące | ||||||||||||||||||||||||
Województwo |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
dolnośląskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
kujawsko-pomorskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
lubelskie |
| 1 |
|
|
|
|
|
|
| 6 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
lubuskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
łódzkie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
małopolskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
mazowieckie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
opolskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
podkarpackie | 1 |
|
|
|
|
|
|
|
| 8 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
podlaskie |
|
| 1 |
|
|
|
|
|
| 3 | 1 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
pomorskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 3 | ||
śląskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
świętokrzyskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
warmińsko-mazurskie |
|
| 2 |
|
|
|
|
|
| 1 | 1 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
wielkopolskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
zachodniopomorskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
Razem | 1 | 1 | 3 |
|
|
|
|
|
| 19 | 2 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 3 | ||
| |||||||||||||||||||||||||
Zwierzęta domowe |
| 5 |
| ||||||||||||||||||||||
Zwierzęta wolno żyjące | 24 | ||||||||||||||||||||||||
RAZEM |
| 29 | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Załącznik nr 4 | |||||||||||||||||||||||||
Przypadki wścieklizny | Kraj | : | Rzeczpospolita Polska (POL) |
| Okres sprawozdawczy(kwartał/rok): | I–IV | 2009 | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Obszar | Przypadki wścieklizny | ||||||||||||||||||||||||
Zwierzęta domowe | Zwierzęta wolno żyjące | ||||||||||||||||||||||||
Województwo |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
dolnośląskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
kujawsko-pomorskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
lubelskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 3 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | ||
lubuskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
łódzkie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
małopolskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
mazowieckie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | ||
opolskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
podkarpackie |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 2 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
podlaskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
pomorskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
śląskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
świętokrzyskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
warmińsko-mazurskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
wielkopolskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
zachodniopomorskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
Razem |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 6 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 2 | ||
| |||||||||||||||||||||||||
Zwierzęta domowe |
| 0 |
| ||||||||||||||||||||||
Zwierzęta wolno żyjące | 8 | ||||||||||||||||||||||||
RAZEM |
| 8 | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Załącznik nr 5 | |||||||||||||||||||||||||
Przypadki wścieklizny | Kraj: | Rzeczpospolita Polska (POL) |
| Okres sprawozdawczy(kwartał/rok): | I–IV | 2010 | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Obszar | Przypadki wścieklizny | ||||||||||||||||||||||||
Zwierzęta domowe | Zwierzęta wolno żyjące | ||||||||||||||||||||||||
Województwo |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
dolnośląskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
kujawsko-pomorskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
lubelskie | 1 | 1 |
|
|
|
|
|
|
| 9 | 1 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
lubuskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
łódzkie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
małopolskie | 5 | 6 | 4 | 1 | 2 |
|
| 1 |
| 94 |
|
|
| 1 | 3 |
|
|
| 1 |
|
|
|
| ||
mazowieckie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | ||
opolskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
podkarpackie |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 13 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
podlaskie |
| 1 |
|
|
|
|
|
|
| 1 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 2 | ||
pomorskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
śląskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
świętokrzyskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
warmińsko-mazurskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | ||
wielkopolskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | ||
zachodniopomorskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | ||
Razem | 6 | 8 | 4 | 1 | 2 |
|
| 1 |
| 117 | 1 |
|
| 1 | 3 |
|
|
| 1 |
|
|
| 6 | ||
| |||||||||||||||||||||||||
Zwierzęta domowe |
| 22 |
| ||||||||||||||||||||||
Zwierzęta wolno żyjące | 129 | ||||||||||||||||||||||||
RAZEM |
| 151 | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Załącznik nr 6 | |||||||||||||||||||||||||
Przypadki wścieklizny | Kraj: | Rzeczpospolita Polska (POL) |
| Okres sprawozdawczy(kwartał/rok): |
| I–IV | 2011 | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Obszar | Przypadki wścieklizny | ||||||||||||||||||||||||
Zwierzęta domowe | Zwierzęta wolno żyjące | ||||||||||||||||||||||||
Województwo |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
dolnośląskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
kujawsko-pomorskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
lubelskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 12 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
lubuskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
łódzkie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
małopolskie | 2 | 7 | 3 |
|
|
|
| 1 |
| 38 |
|
|
| 1 | 6 |
|
|
|
|
| 1 | 1 |
| ||
mazowieckie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | ||
opolskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
podkarpackie | 6 | 1 | 2 |
|
|
|
|
|
| 46 | 1 |
|
| 2 | 3 |
|
|
| 2 |
|
|
|
| ||
podlaskie |
| 2 | 8 |
|
|
| 1 |
|
| 2 |
|
|
| 1 |
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
pomorskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | ||
śląskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
świętokrzyskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
warmińsko-mazurskie |
|
| 1 |
|
|
|
|
|
| 4 | 1 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 2 | ||
wielkopolskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
zachodniopomorskie |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
Razem | 8 | 10 | 14 |
|
|
| 1 | 1 |
| 103 | 2 |
|
| 4 | 9 |
|
|
| 2 |
| 1 | 1 | 4 | ||
| |||||||||||||||||||||||||
Zwierzęta domowe |
| 34 |
| ||||||||||||||||||||||
Zwierzęta wolno żyjące | 126 | ||||||||||||||||||||||||
RAZEM |
| 160 |
Załącznik nr 2
Program mający na celu wykrycie występowania zakażeń wirusami wywołującymi grypę ptaków (Avian influenza) oraz poszerzenie wiedzy na temat ryzyka wystąpienia tej choroby
1. Identyfikacja programu
Państwo członkowskie: Rzeczpospolita Polska
Choroba: grypa ptaków (Avian influenza)
Okres realizacji programu: 2013 r.
2. Realizacja programu u drobiu
2.1. Cele programu
Realizacja programu mającego na celu wykrycie występowania zakażeń wirusami wywołującymi grypę ptaków (Avian influenza) oraz poszerzenie wiedzy na temat ryzyka wystąpienia tej choroby, zwanego dalej „programem”, zmierza do potwierdzenia statusu Rzeczypospolitej Polskiej jako państwa wolnego od grypy ptaków.
Ponadto celem programu jest informowanie właściwych organów o występowaniu wirusa grypy ptaków. W celu kontrolowania tej choroby, zgodnie z dyrektywą Rady 2005/94/WE z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie wspólnotowych środków zwalczania grypy ptaków i uchylającą dyrektywę 92/40/EWG (Dz. Urz. UE L 10 z 14.01.2006, str. 16, z późn. zm.), w ramach programu jest prowadzony czynny nadzór (pobieranie próbek od żywych lub upolowanych ptaków niewykazujących objawów klinicznych choroby) nad:
1) nisko zjadliwą grypą ptaków (LPAI) podtypu H5 i H7 u ptaków grzebiących (kur, indyków, perlic, bażantów, kuropatw i przepiórek) oraz ptaków bezgrzebieniowych, uzupełniający inne istniejące systemy wczesnego wykrywania;
2) nisko zjadliwą grypą ptaków (LPAI) podtypu H5 i H7 oraz wysoce zjadliwą grypą ptaków (HPAI) u domowego ptactwa wodnego (kaczek, gęsi i kaczek krzyżówek przeznaczonych do odnowy populacji zwierzyny łownej).
Szczegółowe wytyczne w zakresie wdrażania nadzoru zostały określone w decyzji Komisji 2010/367/UE z dnia 25 czerwca 2010 r. w sprawie wdrożenia przez państwa członkowskie programów nadzoru w zakresie ptasiej grypy u drobiu i dzikiego ptactwa (Dz. Urz. UE L 166 z 01.07.2010, str. 22).
Główne korzyści wynikające z realizacji programu to:
1) stwierdzenie braku występowania wirusa grypy ptaków u drobiu;
2) wykrycie ewentualnych dowodów braku przenoszenia wirusa grypy ptaków z ptactwa dzikiego na drób przez losowe badania laboratoryjne na terytorium całego państwa.
2.2. Projekt nadzoru
Pobieranie próbek i badania serologiczne w gospodarstwach utrzymujących drób, zwanych dalej „gospodarstwem”, przeprowadza się w celu wykrycia przeciwciał na obecność wirusa grypy ptaków, zgodnie z dyrektywą Rady 2005/94/WE z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie wspólnotowych środków zwalczania grypy ptaków uchylającą dyrektywę 92/40/EWG.
Czynny nadzór uzupełnia systemy wczesnego wykrywania ustanowione zgodnie z decyzją Komisji 2005/734/WE z dnia 19 października 2005 r. ustanawiającą środki bezpieczeństwa biologicznego w celu zmniejszenia ryzyka przeniesienia wysoce zjadliwej grypy ptaków spowodowanej przez wirus grypy A podtyp H5N1 z ptaków dziko żyjących na drób i inne ptaki żyjące w niewoli oraz przewidującej system wczesnego wykrywania na obszarach szczególnego ryzyka (Dz. Urz. UE L 274 z 20.10.2005, str. 105, z późn. zm.) oraz rozdziałem II podręcznika diagnostycznego dotyczącego grypy ptaków, zatwierdzonego decyzją Komisji 2006/437/WE z dnia 4 sierpnia 2006 r. zatwierdzającą podręcznik diagnostyczny dotyczący grypy ptaków, przewidziany w dyrektywie Rady 2005/94/WE (Dz. Urz. UE L 237 z 31.08.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanym dalej „podręcznikiem diagnostycznym”.
2.2.1. Nadzór, w ramach którego pobiera się próbki reprezentatywne
Na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest przeprowadzane warstwowanie próbek do badań serologicznych na obecność wirusa grypy ptaków, tak aby próbki można było uznać za reprezentatywne dla całego państwa.
2.3. Populacje docelowe
W ramach realizacji programu pobiera się próbki od następujących kategorii produkcyjnych drobiu:
1) kury nioski;
2) kury nioski chowane na wolnym wybiegu;
3) kury reprodukcyjne;
4) indyki reprodukcyjne;
5) kaczki reprodukcyjne;
6) gęsi reprodukcyjne;
7) indyki rzeźne;
8) kaczki rzeźne;
9) gęsi rzeźne;
10) ptactwo łowne utrzymywane w warunkach fermowych (np. bażanty, kuropatwy);
11) ptaki bezgrzebieniowe (strusie).
2.4. Metoda pobierania próbek reprezentatywnych
Liczba gospodarstw, w których pobiera się próbki, jest obliczana na podstawie danych z tabeli 1 i 9 według gatunków drobiu utrzymywanych w danym gospodarstwie.
2.4.1. Liczba gospodarstw, w których pobiera się próbki do badań serologicznych na obecność wirusa grypy ptaków
2.4.1.1. Liczba gospodarstw, w których pobiera się próbki do badań serologicznych na obecność wirusa grypy ptaków, z wyjątkiem gospodarstw utrzymujących kaczki, gęsi i kaczki krzyżówki
Pobieranie próbek przeprowadza się zgodnie z tabelą 1, z uwzględnieniem danych z tabel 2–8:
Tabela 1
Liczba gospodarstw, w których pobiera się próbki od każdej kategorii produkcyjnej drobiu, z wyłączeniem gospodarstw utrzymujących kaczki, gęsi i kaczki krzyżówki
Liczba gospodarstw dla każdej kategorii produkcyjnej drobiu w danym państwie członkowskim | Liczba gospodarstw, w których pobiera się próbki |
do 34 | wszystkie |
35–50 | 35 |
51-80 | 42 |
81–250 | 53 |
> 250 | 60 |
Tabela 2
Gospodarstwa utrzymujące kury reprodukcyjne
Kod NUTS(2)*,a) | Łączna liczba gospodarstwb) | Łączna liczba gospodarstw, w których pobiera się próbki | Szacunkowa liczba próbek na gospodarstwo | Szacunkowa łączna liczba wykonanych testów według danej metody | Metody badania laboratoryjnego |
PL11 | 21 | 3 | 10 | 30 | HI (H5/H7) |
PL12 | 125 | 16 | 10 | 160 | HI (H5/H7) |
PL21 | 8 | 1 | 10 | 10 | HI (H5/H7) |
PL22 | 42 | 5 | 10 | 50 | HI (H5/H7) |
PL31 | 13 | 2 | 10 | 20 | HI (H5/H7) |
PL32 | 7 | 1 | 10 | 10 | HI (H5/H7) |
PL33 | 8 | 1 | 10 | 10 | HI (H5/H7) |
PL34 | 27 | 3 | 10 | 30 | HI (H5/H7) |
PL41 | 63 | 7 | 10 | 70 | HI (H5/H7) |
PL42 | 67 | 7 | 10 | 70 | HI (H5/H7) |
PL43 | 8 | 1 | 10 | 10 | HI (H5/H7) |
PL51 | 30 | 4 | 10 | 40 | HI (H5/H7) |
PL52 | 10 | 2 | 10 | 20 | HI (H5/H7) |
PL61 | 29 | 3 | 10 | 30 | HI (H5/H7) |
PL62 | 8 | 1 | 10 | 10 | HI (H5/H7) |
PL63 | 22 | 3 | 10 | 30 | HI (H5/H7) |
SUMA | 488 | 60 | – | 600 | – |
Tabela 3
Gospodarstwa utrzymujące kury nioski
Kod NUTS(2)*,a) | Łączna liczba gospodarstwb) | Łączna liczba gospodarstw, w których pobiera się próbki | Szacunkowa liczba próbek na gospodarstwo | Szacunkowa łączna liczba wykonanych testów według danej metody | Metody badania laboratoryjnego |
PL11 | 43 | 5 | 10 | 50 | HI (H5/H7) |
PL12 | 162 | 15 | 10 | 150 | HI (H5/H7) |
PL21 | 24 | 2 | 10 | 20 | HI (H5/H7) |
PL22 | 82 | 7 | 10 | 70 | HI (H5/H7) |
PL31 | 23 | 2 | 10 | 20 | HI (H5/H7) |
PL32 | 22 | 2 | 10 | 20 | HI (H5/H7) |
PL33 | 8 | 1 | 10 | 10 | HI (H5/H7) |
PL34 | 14 | 2 | 10 | 20 | HI (H5/H7) |
PL41 | 61 | 6 | 10 | 60 | HI (H5/H7) |
PL42 | 18 | 2 | 10 | 20 | HI (H5/H7) |
PL43 | 28 | 2 | 10 | 20 | HI (H5/H7) |
PL51 | 61 | 6 | 10 | 60 | HI (H5/H7) |
PL52 | 14 | 2 | 10 | 20 | HI (H5/H7) |
PL61 | 22 | 2 | 10 | 20 | HI (H5/H7) |
PL62 | 11 | 2 | 10 | 20 | HI (H5/H7) |
PL63 | 29 | 2 | 10 | 20 | HI (H5/H7) |
SUMA | 622 | 60 | – | 600 | – |
Tabela 4
Gospodarstwa utrzymujące kury nioski chowane na wolnym wybiegu
Kod NUTS(2)*,a) | Łączna liczba gospodarstwb) | Łączna liczba gospodarstw, w których pobiera się próbki | Szacunkowa liczba próbek na gospodarstwo | Szacunkowa łączna liczba wykonanych testów według danej metody | Metody badania laboratoryjnego |
PL11 | 17 | 10 | 10 | 100 | HI (H5/H7) |
PL12 | 12 | 7 | 10 | 70 | HI (H5/H7) |
PL21 | 5 | 3 | 10 | 30 | HI (H5/H7) |
PL22 | 5 | 3 | 10 | 30 | HI (H5/H7) |
PL31 | 4 | 2 | 10 | 20 | HI (H5/H7) |
PL32 | 1 | 1 | 10 | 10 | HI (H5/H7) |
PL33 | 5 | 3 | 10 | 30 | HI (H5/H7) |
PL34 | 1 | 1 | 10 | 10 | HI (H5/H7) |
PL41 | 5 | 3 | 10 | 30 | HI (H5/H7) |
PL42 | 4 | 2 | 10 | 20 | HI (H5/H7) |
PL43 | – | – | 10 | – | HI (H5/H7) |
PL51 | 14 | 9 | 10 | 90 | HI (H5/H7) |
PL52 | 3 | 1 | 10 | 10 | HI (H5/H7) |
PL61 | 4 | 2 | 10 | 20 | HI (H5/H7) |
PL62 | 2 | 1 | 10 | 10 | HI (H5/H7) |
PL63 | 7 | 5 | 10 | 50 | HI (H5/H7) |
SUMA | 89 | 53 | – | 530 | – |
Tabela 5
Gospodarstwa utrzymujące indyki rzeźne
Kod NUTS(2)*,a) | Łączna liczba gospodarstwb) | Łączna liczba gospodarstw, w których pobiera się próbki | Szacunkowa liczba próbek na gospodarstwo | Szacunkowa łączna liczba wykonanych testów według danej metody | Metody badania laboratoryjnego |
PL11 | 8 | 2 | 10 | 20 | HI (H5/H7) |
PL12 | 16 | 4 | 10 | 40 | HI (H5/H7) |
PL21 | 4 | 1 | 10 | 10 | HI (H5/H7) |
PL22 | 4 | 1 | 10 | 10 | HI (H5/H7) |
PL31 | 11 | 4 | 10 | 40 | HI (H5/H7) |
PL32 | 4 | 1 | 10 | 10 | HI (H5/H7) |
PL33 | 2 | 1 | 10 | 10 | HI (H5/H7) |
PL34 | 6 | 2 | 10 | 20 | HI (H5/H7) |
PL41 | 29 | 6 | 10 | 60 | HI (H5/H7) |
PL42 | 8 | 2 | 10 | 20 | HI (H5/H7) |
PL43 | 27 | 6 | 10 | 60 | HI (H5/H7) |
PL51 | 11 | 4 | 10 | 40 | HI (H5/H7) |
PL52 | 4 | 1 | 10 | 10 | HI (H5/H7) |
PL61 | 11 | 4 | 10 | 40 | HI (H5/H7) |
PL62 | 72 | 13 | 10 | 130 | HI (H5/H7) |
PL63 | 2 | 1 | 10 | 10 | HI (H5/H7) |
SUMA | 219 | 53 | – | 530 | – |
Tabela 6
Gospodarstwa utrzymujące indyki reprodukcyjne
Kod | Łączna liczba | Łączna liczba | Szacunkowa liczba próbek | Szacunkowa | Metody badania laboratoryjnego |
PL11 | – | – | 10 | – | HI (H5/H7) |
PL12 | 1 | 1 | 10 | 10 | HI (H5/H7) |
PL21 | – | – | 10 | – | HI (H5/H7) |
PL22 | 1 | 1 | 10 | 10 | HI (H5/H7) |
PL31 | – | – | 10 | – | HI (H5/H7) |
PL32 | – | – | 10 | – | HI (H5/H7) |
PL33 | – | – | 10 | – | HI (H5/H7) |
PL34 | – | – | 10 | – | HI (H5/H7) |
PL41 | – | – | 10 | – | HI (H5/H7) |
PL42 | – | – | 10 | – | HI (H5/H7) |
PL43 | 1 | 1 | 10 | 10 | HI (H5/H7) |
PL51 | – | – | 10 | – | HI (H5/H7) |
PL52 | 1 | 1 | 10 | 10 | HI (H5/H7) |
PL61 | – | – | 10 | – | HI (H5/H7) |
PL62 | 9 | 9 | 10 | 90 | HI (H5/H7) |
PL63 | – | – | 10 | – | HI (H5/H7) |
SUMA | 13 | 13 | – | 130 | – |
Tabela 7
Gospodarstwa utrzymujące strusie
Kod | Łączna liczba | Łączna liczba | Szacunkowa | Szacunkowa | Metody badania |
PL11 | 7 | 4 | 5 | 20 | HI (H5/H7) |
PL12 | 7 | 4 | 5 | 20 | HI (H5/H7) |
PL21 | 5 | 3 | 5 | 15 | HI (H5/H7) |
PL22 | 8 | 4 | 5 | 20 | HI (H5/H7) |
PL31 | 2 | 1 | 5 | 5 | HI (H5/H7) |
PL32 | – | – | 5 | – | HI (H5/H7) |
PL33 | – | – | 5 | – | HI (H5/H7) |
PL34 | 10 | 7 | 5 | 35 | HI (H5/H7) |
PL41 | 8 | 5 | 5 | 25 | HI (H5/H7) |
PL42 | 5 | 3 | 5 | 15 | HI (H5/H7) |
PL43 | 11 | 8 | 5 | 40 | HI (H5/H7) |
PL51 | 8 | 5 | 5 | 25 | HI (H5/H7) |
PL52 | 2 | 1 | 5 | 5 | HI (H5/H7) |
PL61 | 9 | 5 | 5 | 25 | HI (H5/H7) |
PL62 | 3 | 1 | 5 | 5 | HI (H5/H7) |
PL63 | 4 | 2 | 5 | 10 | HI (H5/H7) |
SUMA | 89 | 53 | – | 265 | – |
Tabela 8
Gospodarstwa utrzymujące ptaki łowne
Kod | Łączna liczba | Łączna liczba | Szacunkowa | Szacunkowa | Metody badania |
PL11 | 14 | 10 | 10 | 100 | HI (H5/H7) |
PL12 | 14 | 10 | 10 | 100 | HI (H5/H7) |
PL21 | – | – | 10 | – | HI (H5/H7) |
PL22 | 7 | 4 | 10 | 40 | HI (H5/H7) |
PL31 | 4 | 2 | 10 | 20 | HI (H5/H7) |
PL32 | – | – | 10 | – | HI (H5/H7) |
PL33 | 6 | 3 | 10 | 30 | HI (H5/H7) |
PL34 | 1 | 1 | 10 | 10 | HI (H5/H7) |
PL41 | 9 | 5 | 10 | 50 | HI (H5/H7) |
PL42 | 3 | 1 | 10 | 10 | HI (H5/H7) |
PL43 | 11 | 6 | 10 | 60 | HI (H5/H7) |
PL51 | 1 | 1 | 10 | 10 | HI (H5/H7) |
PL52 | 5 | 2 | 10 | 20 | HI (H5/H7) |
PL61 | 11 | 6 | 10 | 60 | HI (H5/H7) |
PL62 | 2 | 1 | 10 | 10 | HI (H5/H7) |
PL63 | 3 | 1 | 10 | 10 | HI (H5/H7) |
SUMA | 91 | 53 | – | 530 | – |
Objaśnienia do tabel 2–8:
* Kod NUTS(2) – ang. Nomenclature of Units for Territorial Statistics – standard geokodowania przyjęty w Unii Europejskiej na potrzeby identyfikowania statystycznych jednostek terytorialnych, gdzie poszczególne kody oznaczają odpowiednio: PL51-woj. dolnośląskie, PL61-woj. kujawsko-pomorskie, PL31-woj. lubelskie, PL43-woj. lubuskie, PL11-woj. łódzkie, PL21-woj. małopolskie, PL12-woj. mazowieckie, PL52-woj. opolskie, PL32- woj. podkarpackie, PL34-woj. podlaskie, PL63-woj. pomorskie, PL22-woj. śląskie, PL33-woj. świętokrzyskie, PL62- woj. warmińsko-mazurskie, PL41- woj. wielkopolskie, PL42-woj. zachodniopomorskie.
a) Położenie gospodarstwa pochodzenia. Jeżeli nie można użyć kodu NUTS(2), należy określić położenie w stopniach długości i szerokości geograficznej.
b) Łączna liczba gospodarstw jednej kategorii drobiu w danym regionie NUTS(2).
2.4.1.2. Liczba gospodarstw utrzymujących kaczki, gęsi i kaczki krzyżówki, w których pobiera się próbki
Pobieranie próbek przeprowadza się zgodnie z tabelą 9, z uwzględnieniem danych zawartych w tabelach 10–13:
Tabela 9
Liczba gospodarstw utrzymujących kaczki, gęsi i kaczki krzyżówki, w których pobiera się próbki
Liczba gospodarstw utrzymujących kaczki, | Liczba gospodarstw utrzymujących kaczki, |
do 46 | wszystkie |
47–60 | 47 |
61–100 | 59 |
101–350 | 80 |
> 350 | 90 |
Tabela 10
Gospodarstwa utrzymujące kaczki rzeźne
Kod | Łączna liczba gospodarstwb) | Łączna liczba | Szacunkowa | Szacunkowa | Metody badania |
PL11 | 29 | 10 | 20 | 200 | HI (H5/H7) |
PL12 | 12 | 5 | 20 | 100 | HI (H5/H7) |
PL21 | – | – | 20 | – | HI (H5/H7) |
PL22 | 6 | 2 | 20 | 40 | HI (H5/H7) |
PL31 | 53 | 20 | 20 | 400 | HI (H5/H7) |
PL32 | – | – | 20 | – | HI (H5/H7) |
PL33 | – | – | 20 | – | HI (H5/H7) |
PL34 | – | – | 20 | – | HI (H5/H7) |
PL41 | 116 | 31 | 20 | 620 | HI (H5/H7) |
PL42 | 2 | 1 | 20 | 20 | HI (H5/H7) |
PL43 | 10 | 4 | 20 | 80 | HI (H5/H7) |
PL51 | 8 | 2 | 20 | 40 | HI (H5/H7) |
PL52 | – | – | 20 | – | HI (H5/H7) |
PL61 | 13 | 5 | 20 | 100 | HI (H5/H7) |
PL62 | – | – | 20 | – | HI (H5/H7) |
PL63 | – | – | 20 | – | HI (H5/H7) |
SUMA | 249 | 80 | – | 1600 | – |
Tabela 11
Gospodarstwa utrzymujące kaczki reprodukcyjne
Kod | Łączna liczba | Łączna liczba | Szacunkowa | Szacunkowa | Metody badania |
PL11 | 2 | 2 | 20 | 40 | HI (H5/H7) |
PL12 | – | – | 20 | – | HI (H5/H7) |
PL21 | – | – | 20 | – | HI (H5/H7) |
PL22 | 1 | 1 | 20 | 20 | HI (H5/H7) |
PL31 | 6 | 6 | 20 | 120 | HI (H5/H7) |
PL32 | – | – | 20 | – | HI (H5/H7) |
PL33 | – | – | 20 | – | HI (H5/H7) |
PL34 | – | – | 20 | – | HI (H5/H7) |
PL41 | 12 | 12 | 20 | 240 | HI (H5/H7) |
PL42 | – | – | 20 | – | HI (H5/H7) |
PL43 | 1 | 1 | 20 | 20 | HI (H5/H7) |
PL51 | – | – | 20 | – | HI (H5/H7) |
PL52 | – | – | 20 | – | HI (H5/H7) |
PL61 | 3 | 3 | 20 | 60 | HI (H5/H7) |
PL62 | 4 | 4 | 20 | 80 | HI (H5/H7) |
PL63 | 1 | 1 | 20 | 20 | HI (H5/H7) |
SUMA | 30 | 30 | – | 600 | – |
Tabela 12
Gospodarstwa utrzymujące gęsi rzeźne
Kod | Łączna liczba | Łączna liczba | Szacunkowa | Szacunkowa | Metody badania |
PL11 | 135 | 14 | 20 | 280 | HI (H5/H7) |
PL12 | 101 | 10 | 20 | 200 | HI (H5/H7) |
PL21 | 4 | 1 | 20 | 20 | HI (H5/H7) |
PL22 | 12 | 1 | 20 | 20 | HI (H5/H7) |
PL31 | 138 | 14 | 20 | 280 | HI (H5/H7) |
PL32 | 28 | 3 | 20 | 60 | HI (H5/H7) |
PL33 | 53 | 7 | 20 | 140 | HI (H5/H7) |
PL34 | 61 | 7 | 20 | 140 | HI (H5/H7) |
PL41 | 265 | 20 | 20 | 400 | HI (H5/H7) |
PL42 | 15 | 1 | 20 | 20 | HI (H5/H7) |
PL43 | 34 | 3 | 20 | 60 | HI (H5/H7) |
PL51 | 11 | 1 | 20 | 20 | HI (H5/H7) |
PL52 | 5 | 1 | 20 | 20 | HI (H5/H7) |
PL61 | 47 | 3 | 20 | 60 | HI (H5/H7) |
PL62 | 35 | 3 | 20 | 60 | HI (H5/H7) |
PL63 | 9 | 1 | 20 | 20 | HI (H5/H7) |
SUMA | 953 | 90 | – | 1800 | – |
Tabela 13
Gospodarstwa utrzymujące gęsi reprodukcyjne
Kod | Łączna liczba | Łączna liczba | Szacunkowa | Szacunkowa | Metody badania |
PL11 | 22 | 8 | 20 | 160 | HI (H5/H7) |
PL12 | 12 | 5 | 20 | 100 | HI (H5/H7) |
PL21 | 6 | 3 | 20 | 60 | HI (H5/H7) |
PL22 | 2 | 1 | 20 | 20 | HI (H5/H7) |
PL31 | 24 | 8 | 20 | 160 | HI (H5/H7) |
PL32 | 1 | 1 | 20 | 20 | HI (H5/H7) |
PL33 | – | – | 20 | – | HI (H5/H7) |
PL34 | 14 | 5 | 20 | 100 | HI (H5/H7) |
PL41 | 61 | 20 | 20 | 400 | HI (H5/H7) |
PL42 | 2 | 1 | 20 | 20 | HI (H5/H7) |
PL43 | 4 | 2 | 20 | 40 | HI (H5/H7) |
PL51 | 5 | 2 | 20 | 40 | HI (H5/H7) |
PL52 | 1 | 1 | 20 | 20 | HI (H5/H7) |
PL61 | 37 | 10 | 20 | 200 | HI (H5/H7) |
PL62 | 21 | 8 | 20 | 160 | HI (H5/H7) |
PL63 | 14 | 5 | 20 | 100 | HI (H5/H7) |
SUMA | 226 | 80 | – | 1600 | – |
Objaśnienia do tabel 10–13:
* Kod NUTS(2) – ang. Nomenclature of Units for Territorial Statistics – standard geokodowania przyjęty w Unii Europejskiej na potrzeby identyfikowania statystycznych jednostek terytorialnych, gdzie poszczególne kody oznaczają odpowiednio: PL51-woj. dolnośląskie, PL61-woj. kujawsko-pomorskie, PL31-woj. lubelskie, PL43-woj. lubuskie, PL11-woj. łódzkie, PL21-woj. małopolskie, PL12-woj. mazowieckie, PL52-woj. opolskie, PL32- woj. podkarpackie, PL34-woj. podlaskie, PL63-woj. pomorskie, PL22-woj. śląskie, PL33-woj. świętokrzyskie, PL62- woj. warmińsko-mazurskie, PL41- woj. wielkopolskie, PL42-woj. zachodniopomorskie.
a) Położenie gospodarstwa pochodzenia. Jeżeli nie można użyć kodu NUTS(2), należy określić położenie w stopniach długości i szerokości geograficznej.
b) Łączna liczba gospodarstw jednej kategorii drobiu w danym regionie NUTS(2).
2.4.2. Liczba ptaków, od których pobiera się próbki w gospodarstwach, z wyłączeniem kaczek, gęsi i kaczek krzyżówek
Liczba ptaków, od których pobiera się próbki w każdym gospodarstwie, jest określana w sposób pozwalający na uzyskanie 95% prawdopodobieństwa wykrycia co najmniej jednego ptaka zakażonego grypą ptaków, jeżeli odsetek występowania ptaków seropozytywnych wynosi > 30%.
Próbki krwi do badań serologicznych pobiera się od wszystkich kategorii produkcyjnych drobiu i gatunków drobiu, przynajmniej od 5–10 ptaków (z wyjątkiem kaczek, gęsi i kaczek krzyżówek) w każdym gospodarstwie oraz z różnych kurników, jeżeli w danym gospodarstwie jest ich więcej niż jeden.
W przypadku kilku kurników próbki pobiera się co najmniej od 5 ptaków z każdego kurnika.
2.4.2.1. Liczba kaczek, gęsi i kaczek krzyżówek, od których należy pobrać próbki w gospodarstwie
Liczba kaczek, gęsi i kaczek krzyżówek, od których pobiera się próbki w gospodarstwie, ustala się w sposób pozwalający na 95% prawdopodobieństwo wykrycia co najmniej 1 ptaka zakażonego grypą ptaków, jeżeli odsetek występowania ptaków seropozytywnych wynosi > 30%.
Do badań serologicznych pobiera się dwadzieścia próbek krwi w każdym wytypowanym gospodarstwie.
2.5. Procedury pobierania próbek do badań serologicznych
Okres pobierania próbek w gospodarstwie jest zbieżny z okresem produkcji sezonowej dla każdej kategorii produkcyjnej drobiu, a pobieranie próbek można przeprowadzić również w rzeźni. W celu zwiększenia skuteczności oraz unikania niepotrzebnej obecności osób trzecich na terenie gospodarstwa pobieranie próbek odbywa się w miarę możliwości jednocześnie z pobieraniem próbek do innych celów, w szczególności w ramach programów kontroli zakażeń bakteriami Salmonella.
2.6. Pobieranie próbek do badań wirusologicznych
Pobieranie próbek do badań wirusologicznych na obecność wirusa grypy ptaków nie jest stosowane, jako metoda alternatywna wobec badań serologicznych. Metoda ta jest stosowana wyłącznie w przypadku uzyskania dodatnich wyników badań serologicznych na obecność wirusa grypy ptaków.
2.7. Częstotliwość i okres badania
Pobieranie próbek w gospodarstwach odbywa się od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2013 r. zgodnie z przepisami decyzji Komisji 2010/367/UE z dnia 25 czerwca 2010 r. w sprawie wdrożenia przez państwa członkowskie programów nadzoru w zakresie ptasiej grypy u drobiu i dzikiego ptactwa.
2.8. Badania laboratoryjne
Badanie laboratoryjne próbek odbywa się w Laboratorium Zakładu Chorób Drobiu w Państwowym Instytucie Weterynaryjnym – Państwowym Instytucie Badawczym w Puławach, które jest krajowym laboratorium referencyjnym, o którym mowa w art. 33 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz. Urz. UE L 165 z 30.04.2004, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 45, str. 200).
Laboratorium to zostało wyznaczone jako krajowe laboratorium referencyjne dla grypy ptaków na podstawie rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 kwietnia 2012 r. w sprawie krajowych laboratoriów referencyjnych (Dz. U. poz. 480).
Badania laboratoryjne przeprowadza się zgodnie z podręcznikiem diagnostycznym.
Wszystkie dodatnie wyniki badań serologicznych są potwierdzane w Krajowym Laboratorium Referencyjnym ds. Grypy Ptaków w Państwowym Instytucie Weterynaryjnym – Państwowym Instytucie Badawczym w Puławach metodą hamowania hemaglutynacji, z użyciem wyznaczonych szczepów dostarczonych przez Wspólnotowe Laboratorium Referencyjne ds. Grypy Ptaków:
1) dla podtypu H5:
a) wstępne badanie przy użyciu szczepu teal/England/7894/06 (H5N3),
b) badanie wszystkich próbek dodatnich przy użyciu szczepu chicken/Scotland/59 (H5N1) w celu wyeliminowania przeciwciał reagujących krzyżowo z N3;
2) dla podtypu H7:
a) wstępne badanie przy użyciu szczepu Turkey/England/647/77 (H7N7),
b) badanie wszystkich próbek dodatnich przy użyciu szczepu African starling/983/79 (H7N1) w celu wyeliminowania przeciwciał reagujących krzyżowo z N7.
Następstwem wszystkich dodatnich wyników badań serologicznych jest dochodzenie epidemiologiczne w gospodarstwie oraz ponowne pobranie próbek do badań wirusologicznych w celu określenia, czy w danym gospodarstwie występuje aktywne zakażenie wirusem grypy ptaków.
Wszystkie izolaty wirusa grypy ptaków przekazuje się do Wspólnotowego Laboratorium Referencyjnego ds. Grypy Ptaków, a także do krajowych laboratoriów referencyjnych zgodnie z zasadami określonymi w załączniku VIII do dyrektywy Rady 2005/94/WE w sprawie wspólnotowych środków zwalczania grypy ptaków i uchylającej dyrektywę 92/40/EWG, jeżeli nie ma zastosowania odstępstwo przewidziane w rozdziale V ust. 4 lit. d podręcznika diagnostycznego. Wirusy podtypu H5/H7 zostają niezwłocznie przesłane do Wspólnotowego Laboratorium Referencyjnego ds. Grypy Ptaków i poddane standardowym badaniom klasyfikującym (sekwencjonowaniu nukleotydów/IVPI) zgodnie z podręcznikiem diagnostycznym.
3. Realizacja programu u dzikiego ptactwa
3.1. Cele programu
Celem realizacji programu u dzikiego ptactwa jest wczesne wykrycie HPAI podtypu H5N1 u dzikiego ptactwa w celu ochrony drobiu w gospodarstwach oraz weterynaryjnej ochrony zdrowia publicznego.
Główne korzyści realizacji programu u dzikiego ptactwa to:
1) stwierdzenie braku występowania podtypu H5N7 lub innych podtypów wirusa grypy ptaków u dzikiego ptactwa;
2) wykrycie ewentualnych dowodów braku przenoszenia wirusa grypy ptaków z ptactwa dzikiego na drób przez losowe badania laboratoryjne ptactwa dzikiego prowadzone na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3.2. Projekt nadzoru
Nadzór bierny polega na pobieraniu próbek do badań laboratoryjnych od konającego dzikiego ptactwa oraz padłych ptaków.
W szczególności nadzorem tym jest objęte dzikie ptactwo, u którego występuje wyższe ryzyko zakażenia i przeniesienia wirusa HPAI podtypu H5(N1) (tzw. „gatunki docelowe”), zwłaszcza migrujące dzikie ptactwo wodne.
Nadzorem biernym są objęte obszary w pobliżu mórz, jezior i dróg wodnych, na których znaleziono padłe ptaki, zwłaszcza jeżeli obszary te znajdują się w pobliżu gospodarstw.
W trakcie realizacji programu, w celu zapewnienia pomocy w określaniu gatunków zakażonych wirusem grypy ptaków i optymalizacji pobierania od tych gatunków próbek, zapewnia się ścisłą współpracę między epidemiologami, ornitologami i właściwym organem ds. ochrony przyrody.
Jeżeli wymaga tego sytuacja epidemiologiczna w odniesieniu do wirusa HPAI podtypu H5(N1), nadzór jest uzupełniany przez działania uświadamiające oraz aktywne poszukiwanie i monitorowanie dzikiego ptactwa padłego lub konającego, w szczególności ptaków należących do gatunków docelowych. Powodem może być wykrycie wirusa HPAI podtypu H5(N1) u drobiu lub dzikiego ptactwa w sąsiadujących państwach członkowskich Unii Europejskiej i państwach trzecich lub w państwach, przez których terytorium przebiegają szlaki migracyjne dzikich ptaków. W takim przypadku uwzględnia się szczegółowe trasy migracji oraz gatunki dzikiego ptactwa.
3.3. Procedury pobierania próbek do badań laboratoryjnych
Pobieranie próbek przeprowadza się zgodnie z podręcznikiem diagnostycznym.
Próbki do badań metodą PCR lub izolacji wirusa pobiera się z kloaki i tchawicy lub jamy dziobowo-gardłowej albo z tkanek ptaków dzikich padłych lub konających.
Podczas przechowywania i transportu próbek podejmuje się szczególne środki ostrożności zgodnie z rozdziałem IV ust. 5 i 6 podręcznika diagnostycznego. Wszystkie izolaty wirusa grypy ptaków wykrytego u dzikiego ptactwa przekazuje się do Wspólnotowego Laboratorium Referencyjnego ds. Grypy Ptaków, jeżeli nie ma zastosowania odstępstwo przewidziane w rozdziale V ust. 4 lit. d podręcznika diagnostycznego. Wirusy podtypu H5/H7 zostają niezwłocznie przesłane do Wspólnotowego Laboratorium Referencyjnego ds. Grypy Ptaków i poddane standardowym badaniom klasyfikującym (sekwencjonowaniu nukleotydów/IVPI) zgodnie z podręcznikiem diagnostycznym.
Pobieranie próbek odbywa się nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2013 r.
Tabela 14
Liczba próbek, które pobiera się od dzikiego ptactwa
Kod | Dzikie ptactwo, od którego | Liczba próbek, które pobiera się |
PL11 |
|
|
PL12 | gatunki dzikiego ptactwa, | 50 z całego terytorium |
PL21 | ||
PL22 | ||
PL31 | ||
PL32 | ||
PL33 | ||
PL34 | ||
PL41 | ||
PL42 | ||
PL43 | ||
PL51 | ||
PL52 | ||
PL61 | ||
PL62 | ||
PL63 | ||
SUMA |
| około 50 |
3.4. Badania laboratoryjne próbek
Badania laboratoryjne próbek przeprowadza się zgodnie z podręcznikiem diagnostycznym. Badanie próbek odbywa się w Krajowym Laboratorium Referencyjnym ds. Grypy Ptaków w Państwowym Instytucie Weterynaryjnym – Państwowym Instytucie Badawczym w Puławach.
Przeprowadza się wstępne badania przesiewowe próbek, metodą PCR dla genu M, a w przypadku wystąpienia dodatniego wyniku próbkę poddaje się następnie szybkim badaniom na obecność H5, przeprowadzanym w okresie nie dłuższym niż dwa tygodnie. W przypadku potwierdzenia H5 najszybciej, jak to możliwe przeprowadza się analizę miejsca rozszczepienia próbki, aby określić, czy jest to wysoce zjadliwa grypa ptaków (HPAI) czy nisko zjadliwa grypa ptaków (LPAI). Jeżeli obecność wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5 w próbce zostanie potwierdzona, jak najszybciej przeprowadza się dodatkowe badania tej próbki na określenie typu N, nawet jeżeli tym sposobem możliwe jest tylko wykluczenie typu N1.
3.5. Dalsze działania
W razie potwierdzenia zakażenia próbki HPAI podtypu H5(N1) mają zastosowanie środki kontroli określone w decyzji Komisji 2006/563/WE z dnia 11 sierpnia 2006 r. dotyczącej niektórych środków ochronnych w odniesieniu do wysoce zjadliwej grypy ptaków podtypu H5(N1) wśród dzikiego ptactwa we Wspólnocie i uchylającej decyzję 2006/115/WE (Dz. Urz. UE L 222 z 15.08.2006, str. 11).
W trakcie dochodzenia epidemiologicznego identyfikuje się obszary powiązane z takimi przypadkami, w szczególności tereny istotne dla produkcji drobiu, takie jak obszary o wysokim zagęszczeniu gospodarstw, aby można było przewidzieć w przyszłości pojawienie się wirusa grypy ptaków.
3.6. Sytuacja epidemiologiczna w zakresie grypy ptaków u drobiu w ostatnich pięciu latach
W ostatnich pięciu latach (2008–2012) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie notowano przypadków wystąpienia grypy ptaków u drobiu hodowlanego. Program nadzoru w tym okresie obejmował fermy kur reprodukcyjnych, fermy kur niosek, fermy indyków, fermy gęsi i kaczek, fermy strusi, fermy ptaków łownych oraz ptaki dzikie. Próbki były pobierane i badane w okresie całego roku realizacji danego programu.
3.7. Sytuacja epidemiologiczna w zakresie grypy ptaków u dzikiego ptactwa w ostatnich pięciu latach
W ostatnich pięciu latach (2008–2012) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie notowano przypadków wystąpienia grypy ptaków u ptactwa dzikiego. Program nadzoru dzikiego ptactwa w kierunku grypy ptaków w tym okresie obejmował nadzór czynny oraz bierny. Próbki były pobierane i badane w okresie całego roku realizacji programu.
3.8. Działania w zakresie powiadamiania o grypie ptaków
Zgodnie z art. 42 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, w przypadku podejrzenia wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt posiadacz zwierzęcia jest obowiązany do:
1) niezwłocznego zawiadomienia o tym organu Inspekcji Weterynaryjnej lub najbliższego podmiotu świadczącego usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej lub wójta (burmistrza, prezydenta miasta);
2) pozostawienia zwierząt w miejscu ich przebywania i niewprowadzania tam innych zwierząt;
3) uniemożliwienia osobom postronnym dostępu do pomieszczeń lub miejsc, w których znajdują się zwierzęta podejrzane o zakażenie lub chorobę lub zwłoki zwierząt;
4) wstrzymania się od wywożenia, wynoszenia i zbywania produktów w szczególności mięsa oraz zwłok zwierzęcych, środków żywienia zwierząt, wody, ściółki, nawozów naturalnych;
5) udostępnienia organom Inspekcji Weterynaryjnej zwierząt i zwłok zwierzęcych do badań i zabiegów weterynaryjnych, a także udzielania pomocy przy ich przeprowadzaniu;
6) udzielania organom Inspekcji Weterynaryjnej oraz osobom działającym w imieniu tych organów wyjaśnień i podawania informacji, które mogą mieć znaczenie dla wykrycia choroby i źródeł zakażenia lub zapobiegania jej szerzeniu.
Wójt (burmistrz, prezydent miasta) niezwłocznie informuje organ Inspekcji Weterynaryjnej o otrzymaniu zawiadomienia.
Podmiot świadczący usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej niezwłocznie informuje organ Inspekcji Weterynaryjnej, jeżeli na podstawie zawiadomienia podejrzewa wystąpienie choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zwalczania.
Powiatowy lekarz weterynarii po otrzymaniu zawiadomienia podejmuje niezwłocznie czynności w celu wykrycia lub wykluczenia choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zwalczania.
Powiatowy lekarz weterynarii niezwłocznie informuje wojewódzkiego lekarza weterynarii, w tym w formie elektronicznej, o podejrzeniu wystąpienia lub wystąpieniu choroby zakaźnej zwierząt oraz o czynnościach podjętych w celu wykrycia lub wykluczenia tej choroby.
Wojewódzki lekarz weterynarii przekazuje niezwłocznie Głównemu Lekarzowi Weterynarii, w tym w formie elektronicznej, informacje o podejrzeniu wystąpienia lub wystąpieniu choroby zakaźnej zwierząt oraz o czynnościach podjętych w celu wykrycia lub wykluczenia tej choroby.
Zgodnie z art. 51 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, podmioty świadczące usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej oraz laboratoria przekazują powiatowemu lekarzowi weterynarii informacje o podejrzeniu wystąpienia lub wystąpieniu choroby zakaźnej zwierząt podlegającej notyfikacji w Unii Europejskiej niezwłocznie po powzięciu takiego podejrzenia.
Powiatowy lekarz weterynarii przekazuje wojewódzkiemu lekarzowi weterynarii informacje o powzięciu podejrzenia lub o stwierdzeniu choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zwalczania lub notyfikacji w Unii Europejskiej, zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 1 lutego 2006 r. w sprawie wykazu chorób zakaźnych zwierząt podlegających notyfikacji w Unii Europejskiej oraz zakresu, sposobu i terminów przekazywania informacji o tych chorobach (Dz. U. Nr 24, poz. 182), niezwłocznie po powzięciu tego podejrzenia lub stwierdzeniu choroby.
Wojewódzki lekarz weterynarii przekazuje informacje uzyskane od powiatowego lekarza weterynarii Głównemu Lekarzowi Weterynarii.
Główny Lekarz Weterynarii:
1) informuje, wykonując postanowienia umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną, właściwe organizacje międzynarodowe o występowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania;
2) powiadamia Komisję Europejską oraz inne państwa członkowskie Unii Europejskiej o chorobach zakaźnych zwierząt podlegających notyfikacji w Unii Europejskiej oraz o wygaszeniu ognisk tych chorób.
Tabela 15
Wykaz gatunków dzikiego ptactwa, od których pobiera się próbki do badań na obecność grypy ptaków (gatunki docelowe)
Lp. | Nazwa naukowa | Nazwa zwyczajowa |
1 | Accipiter gentilis | Jastrząb gołębiarz |
2 | Accipiter nisus | Krogulec |
3 | Anas acuta | Rożeniec |
4 | Anas clypeata | Płaskonos |
5 | Anas crecca | Cyraneczka |
6 | Anas penelope | Świstun |
7 | Anas platyrhynchos | Kaczka krzyżówka |
8 | Anas querquedula | Cyranka |
9 | Anas strepera | Krakwa |
10 | Anser albifrons albifrons | Gęś białoczelna (europejska rasa) |
11 | Anser anser | Gęś gęgawa |
12 | Anser brachyrhynchus | Gęś krótkodzioba |
13 | Anser erythropus | Gęś mała |
14 | Anser fabalis | Gęś zbożowa |
15 | Ardea cinerea | Czapla siwa |
16 | Aythya ferina | Głowienka |
17 | Aythya fuligula | Czernica |
18 | Branta bernicla | Bernikla obrożna |
19 | Branta canadensis | Bernikla kanadyjska |
20 | Branta leucopsis | Bernikla białolica |
21 | Branta ruficollis | Bernikla rdzawoszyja |
22 | Bubo bubo | Puchacz |
23 | Buteo buteo | Myszołów zwyczajny |
24 | Buteo lagopus | Myszołów włochaty |
25 | Cairina moschata | Piżmówka amerykańska |
26 | Ciconia ciconia | Bocian biały |
27 | Circus aeruginosus | Błotniak stawowy |
28 | Cygnus columbianus | Łabędź czarnodzioby |
29 | Cygnus cygnus | Łabędź krzykliwy |
30 | Cygnus olor | Łabędź niemy |
31 | Falco peregrinus | Sokół wędrowny |
32 | Falco tinnunculus | Pustułka |
33 | Fulica atra | Łyska |
34 | Larus canus | Mewa pospolita |
35 | Larus ridibundus | Mewa śmieszka |
36 | Limosa limosa | Rycyk |
37 | Marmaronetta angustirostris | Marmurka |
38 | Mergus albellus | Tracz bielaczek |
39 | Milvus migrans | Kania czarna |
40 | Milvus milvus | Kania ruda |
41 | Netta rufina | Hełmiatka |
42 | Phalacrocorax carbo | Kormoran czarny |
43 | Philomachus pugnax | Batalion |
44 | Pica pica | Sroka |
45 | Pluvialis apricaria | Siewka złota |
46 | Podiceps cristatus | Perkoz dwuczuby |
47 | Podiceps nigricollis | Perkoz zausznik |
48 | Porphyrio porphyrio | Modrzyk |
49 | Tachybaptus ruficollis | Perkozek |
50 | Vanellus vanellus | Czajka |
4. Koszty realizacji programu
4.1. Nadzór nad drobiem
Tabela 16
Środki kwalifikujące się do współfinansowania nadzoru nad drobiem | ||||||
Metody badania laboratoryjnego | Liczba testów | Koszt | Koszt | Koszt | Koszt | Finansowanie |
Wstępne serologiczne badanie przesiewowea) | – | – | – | – | – | – |
Test zahamowania hemaglutynacji HI na obecność H5/H7(b) | 17 570 + 700 | 36 | 8,89 | 657 720 | 162 420,30 | tak |
Test izolacji wirusa (badania retrospektywne) | 6 | 279 | 68,89 | 1 674 | 413,34 | tak |
Test PCR (badania retrospektywne) | 48 | 333 | 82,22 | 15 984 | 3 946,56 | tak |
Inne środki, jakie mają być podjęte | – | – | – | – | – | – |
Kontrola wyrywkowa | – | – | – | – | – | – |
Pozostałe | Pobieranie | 2 | 0,49 | 17 570 | 4 304,65 | tak |
Razem | – | 692 948 | 171 084,85 | – |
a) Określić badanie laboratoryjne, które należy przeprowadzić.
b) Określić liczbę testów na obecność H5 i H7.
* Wyliczenie kosztów według kursu 1 euro = 4,05 zł (zgodnie z wytycznymi Ministra Finansów z dnia 12 września 2012 r. dotyczącymi stosowania jednolitych wskaźników makroekonomicznych będących podstawą oszacowania skutków finansowych projektowanych ustaw). Są to szacunkowe koszty realizacji programu, które zostały dostosowane do wielkości wydatków przewidzianych na zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt w ustawie budżetowej na rok 2013 z dnia 25 stycznia 2013 r. (Dz. U. poz. 169).
4.2. Nadzór nad dzikim ptactwem
Tabela 17
Środki kwalifikujące się do współfinansowania nadzoru nad dzikim ptactwem
Metody badania laboratoryjnego | Liczba testów | Koszt | Koszt | Koszt | Koszt | Finansowanie |
Wstępne serologiczne badanie przesiewowe | – | – | – | – | – | – |
Test zahamowania hemaglutynacji HI na obecność H5/H7 | – | – | – | – | – | – |
Test izolacji wirusa | 5 | 279 | 68,89 | 1 395 | 344,45 | tak |
Badanie PCR | 50 | 333 | 82,22 | 16 650 | 4 111 | tak |
5 (badanie identyfika- | 403 | 99,51 | 2015 | 497,55 | ||
Inne środki, jakie mają być podjęte | – | – | – | – | – | – |
Kontrola wyrywkowa | – | – | – | – | – | – |
Pozostałe | Pobieranie | 20 | 4,94 | 1000 | 247 | tak |
Razem | – | – | – | 21 060 | 5 200 | – |
Wyliczenie kosztów według kursu 1 euro = 4,05 zł (zgodnie z wytycznymi Ministra Finansów z dnia 12 września 2012 r. dotyczącymi stosowania jednolitych wskaźników makroekonomicznych będących podstawą oszacowania skutków finansowych projektowanych ustaw). Są to szacunkowe koszty realizacji programu, które zostały dostosowane do wielkości wydatków przewidzianych na zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt w ustawie budżetowej na rok 2013 z dnia 25 stycznia 2013 r.
Przewiduje się, że szacunkowy łączny koszt realizacji programu (badanie drobiu i ptaków dzikich) wyniesie:
1) w zł – 692 948 + 21 060 = 714 008;
2) w euro – 171 084,85 + 5 200 = 176 284,85.
- Data ogłoszenia: 2013-05-15
- Data wejścia w życie: 2013-05-16
- Data obowiązywania: 2013-05-16
- Dokument traci ważność: 2013-12-31
REKLAMA
Dziennik Ustaw
REKLAMA
REKLAMA