Dziennik Ustaw - rok 2013 poz. 278

1. Na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 197, poz. 1172 i Nr 232, poz. 1378) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 stycznia 2011 r. w sprawie dodatków o charakterze stałym do uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. Nr 16, poz. 72), z uwzględnieniem zmiany wprowadzonej rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 października 2012 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie dodatków o charakterze stałym do uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. poz. 1184).

2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity rozporządzenia nie obejmuje § 2 i § 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 października 2012 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dodatków o charakterze stałym do uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. poz. 1184), które stanowią:

„§ 2. Przepisy rozporządzenia mają zastosowanie do dodatków o charakterze stałym do uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Służby Więziennej należnych od dnia 1 października 2012 r.

§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.”.

Minister Sprawiedliwości: J. Gowin

Załącznik do obwieszczenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 8 lutego 2013 r. (poz. 278)

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

z dnia 13 stycznia 2011 r.

w sprawie dodatków o charakterze stałym do uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Służby Więziennej

Na podstawie art. 58 ust. 3 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 79, poz. 523, z późn. zm.¹⁾) zarządza się, co następuje:

§ 1. 1. Rozporządzenie określa warunki i tryb przyznawania funkcjonariuszowi Służby Więziennej, zwanemu dalej „funkcjonariuszem”, dodatków o charakterze stałym do uposażenia zasadniczego:

1) dodatku za wysługę lat;

2) dodatku za stopień;

3) dodatku służbowego.

2. Kwotę dodatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, ustala się w stawkach miesięcznych i zaokrągla do pełnego złotego w górę, natomiast kwotę dodatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, ustala się w stawkach miesięcznych i zaokrągla do pełnych złotych w ten sposób, że końcówki kwot wynoszące mniej niż 50 groszy pomija się, a końcówki kwot wynoszące 50 i więcej groszy podwyższa się do pełnych złotych.

§ 2. 1. Ustalenia wysokości dodatku za wysługę lat dokonuje się na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach osobowych funkcjonariusza, na dzień przyjęcia do służby, chyba że z przepisów odrębnych wynika inny termin zaliczenia danego okresu.

2. Funkcjonariuszowi, na jego pisemny udokumentowany wniosek, ustala się wysokość dodatku za wysługę lat, uwzględniając również okresy dotychczas nieuwzględnione lub nieudokumentowane.

3. Ustalając lub zmieniając wysługę lat, określa się łączną wysługę lat uwzględnioną przy ustaleniu dodatku za wysługę lat, jego procentową wysokość oraz datę, z którą upłynie okres wysługi lat uprawniający do wzrostu tego dodatku.

4. Ustalenie wysokości dodatku za wysługę lat w kolejnych latach służby następuje z urzędu.

§ 3. Wysokość dodatku za stopień ustaloną w stawkach miesięcznych określa załącznik do rozporządzenia.

§ 4. 1. Wysokość dodatku służbowego ustala się kwotowo; kwota dodatku służbowego nie może przekroczyć 50% otrzymywanego uposażenia zasadniczego i dodatku za stopień.

2. Przy ustalaniu wysokości dodatku służbowego uwzględnia się:

1) na stanowiskach kierowniczych – prawidłowe wykonywanie obowiązków służbowych, rodzaj wykonywanych zadań i zakres ponoszonej odpowiedzialności, skuteczność w zarządzaniu posiadanymi środkami, terminowość i efektywność podejmowanych działań lub decyzji, umiejętność organizacji pracy, kierowania i sprawowania nadzoru, a także posiadane kwalifikacje i umiejętności wykorzystywane na zajmowanym stanowisku;

2) na pozostałych stanowiskach służbowych – prawidłowe wykonywanie obowiązków służbowych, w szczególności inicjatywę i samodzielność w realizacji zadań służbowych, terminowość i efektywność podejmowanych działań, posiadane kwalifikacje i umiejętności wykorzystywane na zajmowanym stanowisku, a także powierzenie nowych lub dodatkowych obowiązków służbowych lub wystąpienie innej istotnej zmiany warunków służby wymagającej zwiększenia zaangażowania funkcjonariusza w wykonywanie zadań służbowych.

§ 5. 1. Dodatek służbowy można obniżyć w razie zmiany lub ustania przesłanek, o których mowa w § 4 ust. 2.

2. Dodatek służbowy obniża się w razie:

1) nieprzydatności do służby, stwierdzonej w prawomocnej opinii służbowej w okresie służby przygotowawczej, nieprzydatności na zajmowanym stanowisku albo niewywiązywania się przez funkcjonariusza z obowiązków służbowych stwierdzonego w okresie służby stałej w dwóch kolejnych opiniach służbowych, między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy – o 30% otrzymywanego dodatku służbowego;

2) prawomocnego ukarania funkcjonariusza, z uwzględnieniem ust. 3:

a) karą dyscyplinarną nagany – o 10% otrzymywanego dodatku służbowego,

b) karą dyscyplinarną ostrzeżenia o niepełnej przydatności na zajmowanym stanowisku lub do służby w Służbie Więziennej – o 20% otrzymywanego dodatku służbowego,

c) karą dyscyplinarną wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, obniżenia stopnia albo wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe wraz z obniżeniem stopnia – o 30% otrzymywanego dodatku służbowego,

d) karą dyscyplinarną wydalenia ze służby – o 50% otrzymywanego dodatku służbowego;

3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe z oskarżenia publicznego, lub umyślnie popełnione przestępstwo skarbowe albo orzeczenia prawomocnym wyrokiem sądu środka karnego pozbawienia praw publicznych lub środka karnego zakazu wykonywania zawodu funkcjonariusza Służby Więziennej – o 50% otrzymywanego dodatku służbowego.

3. Dodatek służbowy ulega obniżeniu od najbliższego miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiły przesłanki uzasadniające obniżenie tego dodatku, a w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 2, od dnia uprawomocnienia się kary dyscyplinarnej.

§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 lutego 2011 r.²⁾

Załącznik do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 13 stycznia 2011 r.³⁾

WYSOKOŚĆ DODATKU ZA STOPIEŃ

¹⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. Nr 182, poz. 1228 i Nr 238, poz. 1578, z 2011 r. Nr 112, poz. 654 i Nr 291, poz. 1707 oraz z 2012 r. poz. 664 i 951.

²⁾ Rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 lutego 2002 r. w sprawie dodatków o charakterze stałym do uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. Nr 14, poz. 137), które utraciło moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na podstawie art. 272 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 79, poz. 523, Nr 182, poz. 1228 i Nr 238, poz. 1578, z 2011 r. Nr 112, poz. 654 i Nr 291, poz. 1707 oraz z 2012 r. poz. 664 i 951).

³⁾ W brzmieniu ustalonym przez § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 października 2012 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie dodatków o charakterze stałym do uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz. U. poz. 1184), które weszło w życie z dniem 30 października 2012 r.