REKLAMA
Dziennik Ustaw - rok 2013 poz. 67
ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA FINANSÓW1)
z dnia 27 grudnia 2012 r.
w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przewoźników lotniczych, przedsiębiorców wykonujących obsługę naziemną oraz instytucji zapewniających służby żeglugi powietrznej
Na podstawie art. 209 ust. 7 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. z 2012 r. poz. 933, 951 i 1544) zarządza się, co następuje:
1) przewoźników lotniczych za szkody spowodowane opóźnieniem w przewozie pasażerów, bagażu lub towarów,
2) przewoźników lotniczych za szkody powstałe w przewozie lotniczym poczty,
3) przedsiębiorców wykonujących obsługę naziemną za szkody powstałe w związku z prowadzoną przez siebie działalnością lotniczą,
4) instytucji zapewniających służby żeglugi powietrznej za szkody powstałe w związku z prowadzoną przez siebie działalnością lotniczą
– zwanego dalej „ubezpieczeniem OC”, termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną tego ubezpieczenia.
2. Ubezpieczenie OC nie obejmuje szkód:
1) w odniesieniu do podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 1:
a) powstałych z winy nadawcy lub odbiorcy bagażu lub towarów,
b) polegających na zapłacie kar umownych,
c) wyrządzonych działaniem lub zaniechaniem ubezpieczonego po wygaśnięciu, cofnięciu albo zawieszeniu koncesji, o której mowa w art. 164 ust. 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, zwanej dalej „ustawą”, chyba że szkoda jest następstwem zdarzeń zaistniałych przed tym dniem;
2) w odniesieniu do podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 2:
a) powstałych z winy nadawcy lub odbiorcy poczty,
b) wynikających z wady ukrytej lub właściwości naturalnych poczty,
c) polegających na zapłacie kar umownych,
d) wyrządzonych działaniem lub zaniechaniem ubezpieczonego po wygaśnięciu, cofnięciu albo zawieszeniu koncesji, o której mowa w art. 164 ust. 1 ustawy, chyba że szkoda jest następstwem zdarzeń zaistniałych przed tym dniem;
3) w odniesieniu do podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 3:
a) powstałych z winy nadawcy lub odbiorcy bagażu, towarów lub poczty,
b) polegających na zapłacie kar umownych,
c) wyrządzonych działaniem lub zaniechaniem ubezpieczonego po wygaśnięciu, cofnięciu albo zawieszeniu zezwolenia, o którym mowa w art. 173 ust. 1 pkt 2 ustawy, chyba że szkoda jest następstwem zdarzeń zaistniałych przed tym dniem;
4) w odniesieniu do podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 4:
a) polegających na zapłacie kar umownych,
b) wyrządzonych działaniem lub zaniechaniem ubezpieczonego po wygaśnięciu, cofnięciu albo zawieszeniu certyfikatu, o którym mowa w art. 160 ust. 3 pkt 8 ustawy, chyba że szkoda jest następstwem zdarzeń zaistniałych przed tym dniem.
1) w odniesieniu do podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 1 i 2 – najpóźniej w dniu poprzedzającym dzień rozpoczęcia wykonywania działalności lotniczej w zakresie przewozu lotniczego, o której mowa w art. 164 ust. 1 ustawy;
2) w odniesieniu do podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 3 – najpóźniej w dniu poprzedzającym dzień rozpoczęcia wykonywania działalności lotniczej, o której mowa w art. 173 ust. 1 pkt 2 ustawy;
3) w odniesieniu do podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 4 – najpóźniej w dniu poprzedzającym dzień rozpoczęcia wykonywania działalności lotniczej przez instytucje zapewniające służby żeglugi powietrznej, o której mowa w art. 160 ust. 3 pkt 8 ustawy.
1) 4694 SDR na każdego pasażera – w przypadku powstania szkody spowodowanej opóźnieniem w przewozie pasażerów;
2) 1131 SDR na każdego pasażera – w przypadku powstania szkody spowodowanej opóźnieniem w przewozie bagażu;
3) 19 SDR na każdy kilogram towarów – w przypadku powstania szkody spowodowanej opóźnieniem w przewozie towarów.
1) 5 000 000 SDR dla podmiotów świadczących usługi określone w art. 176 pkt 3–5 i 7 ustawy;
2) 1 500 000 SDR dla podmiotów świadczących usługi określone w art. 176 pkt 1–2, 6 i 8–11 ustawy.
1) 30 000 000 SDR – dla Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej;
2) 5000 SDR – dla jednostek organizacyjnych realizujących osłonę meteorologiczną w instytucjach zapewniających służby meteorologiczne dla żeglugi powietrznej;
3) dla pozostałych podmiotów:
a) 10 000 SDR – w przypadku lotnisk o kodzie referencyjnym A,
b) 50 000 SDR – w przypadku lotnisk o kodzie referencyjnym B,
c) 100 000 SDR – w przypadku lotnisk o kodzie referencyjnym od C do E.
2. Kod referencyjny danego lotniska, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, jest określony zgodnie z przepisami techniczno-budowlanymi dla lotnisk cywilnych.
Minister Finansów: wz. M. Grabowski
|
1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej – instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 248, poz. 1481).
2) Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wymagań dotyczących ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej użytkowników statków powietrznych, przewoźników i innych przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą (Dz. U. Nr 110, poz. 1168 oraz z 2006 r. Nr 239, poz. 1736), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 30 czerwca 2011 r. o zmianie ustawy – Prawo lotnicze oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 170, poz. 1015).
- Data ogłoszenia: 2013-01-16
- Data wejścia w życie: 2013-02-16
- Data obowiązywania: 2013-02-16
REKLAMA
Dziennik Ustaw
REKLAMA
REKLAMA