Dziennik Ustaw - rok 2013 poz. 67

Na podstawie art. 209 ust. 7 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. z 2012 r. poz. 933, 951 i 1544) zarządza się, co następuje:

1) przewoźników lotniczych za szkody spowodowane opóźnieniem w przewozie pasażerów, bagażu lub towarów,

2) przewoźników lotniczych za szkody powstałe w przewozie lotniczym poczty,

3) przedsiębiorców wykonujących obsługę naziemną za szkody powstałe w związku z prowadzoną przez siebie działalnością lotniczą,

4) instytucji zapewniających służby żeglugi powietrznej za szkody powstałe w związku z prowadzoną przez siebie działalnością lotniczą

– zwanego dalej „ubezpieczeniem OC”, termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną tego ubezpieczenia.

2. Ubezpieczenie OC nie obejmuje szkód:

1) w odniesieniu do podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 1:

a) powstałych z winy nadawcy lub odbiorcy bagażu lub towarów,

b) polegających na zapłacie kar umownych,

c) wyrządzonych działaniem lub zaniechaniem ubezpieczonego po wygaśnięciu, cofnięciu albo zawieszeniu koncesji, o której mowa w art. 164 ust. 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, zwanej dalej „ustawą”, chyba że szkoda jest następstwem zdarzeń zaistniałych przed tym dniem;

2) w odniesieniu do podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 2:

a) powstałych z winy nadawcy lub odbiorcy poczty,

b) wynikających z wady ukrytej lub właściwości naturalnych poczty,

c) polegających na zapłacie kar umownych,

d) wyrządzonych działaniem lub zaniechaniem ubezpieczonego po wygaśnięciu, cofnięciu albo zawieszeniu koncesji, o której mowa w art. 164 ust. 1 ustawy, chyba że szkoda jest następstwem zdarzeń zaistniałych przed tym dniem;

3) w odniesieniu do podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 3:

a) powstałych z winy nadawcy lub odbiorcy bagażu, towarów lub poczty,

b) polegających na zapłacie kar umownych,

c) wyrządzonych działaniem lub zaniechaniem ubezpieczonego po wygaśnięciu, cofnięciu albo zawieszeniu zezwolenia, o którym mowa w art. 173 ust. 1 pkt 2 ustawy, chyba że szkoda jest następstwem zdarzeń zaistniałych przed tym dniem;

4) w odniesieniu do podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 4:

a) polegających na zapłacie kar umownych,

b) wyrządzonych działaniem lub zaniechaniem ubezpieczonego po wygaśnięciu, cofnięciu albo zawieszeniu certyfikatu, o którym mowa w art. 160 ust. 3 pkt 8 ustawy, chyba że szkoda jest następstwem zdarzeń zaistniałych przed tym dniem.

1) w odniesieniu do podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 1 i 2 – najpóźniej w dniu poprzedzającym dzień rozpoczęcia wykonywania działalności lotniczej w zakresie przewozu lotniczego, o której mowa w art. 164 ust. 1 ustawy;

2) w odniesieniu do podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 3 – najpóźniej w dniu poprzedzającym dzień rozpoczęcia wykonywania działalności lotniczej, o której mowa w art. 173 ust. 1 pkt 2 ustawy;

3) w odniesieniu do podmiotów, o których mowa w § 1 pkt 4 – najpóźniej w dniu poprzedzającym dzień rozpoczęcia wykonywania działalności lotniczej przez instytucje zapewniające służby żeglugi powietrznej, o której mowa w art. 160 ust. 3 pkt 8 ustawy.

1) 4694 SDR na każdego pasażera – w przypadku powstania szkody spowodowanej opóźnieniem w przewozie pasażerów;

2) 1131 SDR na każdego pasażera – w przypadku powstania szkody spowodowanej opóźnieniem w przewozie bagażu;

3) 19 SDR na każdy kilogram towarów – w przypadku powstania szkody spowodowanej opóźnieniem w przewozie towarów.

1) 5 000 000 SDR dla podmiotów świadczących usługi określone w art. 176 pkt 3–5 i 7 ustawy;

2) 1 500 000 SDR dla podmiotów świadczących usługi określone w art. 176 pkt 1–2, 6 i 8–11 ustawy.

1) 30 000 000 SDR – dla Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej;

2) 5000 SDR – dla jednostek organizacyjnych realizujących osłonę meteorologiczną w instytucjach zapewniających służby meteorologiczne dla żeglugi powietrznej;

3) dla pozostałych podmiotów:

a) 10 000 SDR – w przypadku lotnisk o kodzie referencyjnym A,

b) 50 000 SDR – w przypadku lotnisk o kodzie referencyjnym B,

c) 100 000 SDR – w przypadku lotnisk o kodzie referencyjnym od C do E.

2. Kod referencyjny danego lotniska, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, jest określony zgodnie z przepisami techniczno-budowlanymi dla lotnisk cywilnych.

Minister Finansów: wz. M. Grabowski

¹⁾ Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej – instytucje finansowe, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 248, poz. 1481).

²⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie wymagań dotyczących ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej użytkowników statków powietrznych, przewoźników i innych przedsiębiorców prowadzących działalność lotniczą (Dz. U. Nr 110, poz. 1168 oraz z 2006 r. Nr 239, poz. 1736), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 30 czerwca 2011 r. o zmianie ustawy – Prawo lotnicze oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 170, poz. 1015).