Dziennik Ustaw - rok 2012 poz. 1231

Na podstawie art. 23a ust. 9 ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1017) zarządza się, co następuje:

1) wymagania w zakresie jednoznacznego oznaczenia materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego;

2) wzór jednoznacznego oznaczenia;

3) sposób oznaczenia kraju producenta lub przywozu materiału wybuchowego na obszar Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;

4) wymagania w zakresie oznaczenia obiektu produkcyjnego oraz wzór wniosku o oznaczenie obiektu produkcyjnego;

5) sposób prowadzenia rejestru jednoznacznych oznaczeń oraz zakres informacji gromadzonych w tym rejestrze niezbędnych do identyfikacji przedsiębiorcy, który wytwarza materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego, oraz do ustalenia lokalizacji tych materiałów;

6) warunki przechowywania danych zgromadzonych w rejestrze jednoznacznych oznaczeń dotyczących materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego w sposób zapewniający ochronę przed przypadkowym lub celowym uszkodzeniem lub zniszczeniem danych;

7) tryb postępowania przy przekazywaniu uprawnionym organom i służbom państwowym danych dotyczących materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego.

2. Rozporządzenia nie stosuje się do:

1) materiałów wybuchowych, które zostały przewiezione i dostarczone bez opakowania lub w ciężarówkach z zamontowanymi pompami w celu bezpośredniego wyładowania do otworu wybuchowego;

2) materiałów wybuchowych wyprodukowanych w miejscu wykonywania prac z użyciem materiałów wybuchowych i ładowanych bezpośrednio po wyprodukowaniu;

3) amunicji;

4) lontów, które są niedetonującymi urządzeniami zapalającymi o kształcie sznura;

5) lontów prochowych, które składają się z rdzenia z drobnoziarnistego prochu czarnego otoczonego elastyczną tkaniną, z jednym lub kilkoma zewnętrznymi pokryciami zabezpieczającymi i które po zapaleniu palą się w określonym tempie bez zewnętrznego efektu wybuchowego;

6) spłonek kapsułkowych, które składają się z kapsułki metalowej lub z tworzywa sztucznego, zawierającej niewielką ilość mieszaniny inicjującej, łatwo zapalającej się przy uderzeniu i które stosowane są jako elementy zapalające w nabojach do broni strzeleckiej lub w spłonkach nabojowych do ładunków miotających.

1) dwóch liter wskazujących kraj producenta lub przywozu materiału wybuchowego na obszar Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;

2) trzech cyfr stanowiących kod oznaczenia obiektu produkcyjnego;

3) jednoznacznego kodu produktu i informacji logistycznej sporządzonej przez przedsiębiorcę wytwarzającego lub importującego materiał wybuchowy na obszar Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, zwanego dalej „przedsiębiorcą”.

2. Oznaczenie kraju producenta lub przywozu materiału wybuchowego na obszar Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym powinno być zgodne z kodem nazw krajów oraz ich jednostek organizacyjnych określonym w Polskiej Normie PN-ISO 3166-1:2008 w części pierwszej: Kody krajów.

3. Obiektowi produkcyjnemu jest nadawany trzycyfrowy kod oznaczenia obiektu produkcyjnego. W przypadku gdy kolejny numer kodu oznaczenia obiektu produkcyjnego składa się z cyfr w ilości mniejszej niż trzy – poprzedza się go odpowiednią liczbą zer.

4. Kod oznaczenia obiektu produkcyjnego umieszcza się w widocznym miejscu na tym obiekcie.

5. Wzór wniosku o nadanie kodu oznaczenia obiektu produkcyjnego:

1) stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia;

2) jest dostępny w centralnym repozytorium dokumentów elektronicznych.

2. Oznaczenie do odczytu elektronicznego umieszcza się w formie kodu kreskowego lub kodu matrycowego.

2. W przypadku materiałów wybuchowych, które mają zbyt małe wymiary, aby umieścić na nich jednoznaczny kod produktu i informację logistyczną sporządzoną przez producenta, dopuszcza się umieszczenie na nich informacji określonych w § 3 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w § 4.

3. W przypadku materiałów wybuchowych, które mają zbyt małe wymiary, aby umieścić na nich informacje określone w § 3 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w § 4, lub gdy umieszczenie jednoznacznego oznaczenia jest technicznie niemożliwe z uwagi na kształt lub konstrukcję materiałów wybuchowych, jednoznaczne oznaczenie umieszcza się na najmniejszej jednostce opakowania.

4. W przypadku spłonek lub pobudzaczy wybuchowych, które mają zbyt małe wymiary, aby umieścić na nich informacje określone w § 3 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w § 4, lub gdy umieszczenie jednoznacznego oznaczenia jest technicznie niemożliwe z uwagi na ich kształt lub konstrukcję, na spłonce lub pobudzaczu wybuchowym umieszcza się w sposób trwały i czytelny informacje określone w § 3 ust. 1 pkt 1 i 2. Liczbę spłonek i pobudzaczy wybuchowych umieszcza się na najmniejszej jednostce opakowania przez bezpośredni nadruk.

5. W przypadku lontów detonujących, które mają zbyt małe wymiary, aby umieścić na nich informacje określone w § 3 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w § 4, lub gdy umieszczenie jednoznacznego oznaczenia jest technicznie niemożliwe z uwagi na ich kształt lub konstrukcję, jednoznaczne oznaczenie umieszcza się na motku lub szpuli, a jeżeli jest to niemożliwe – na najmniejszej jednostce opakowania.

6. Najmniejszą jednostkę opakowania pieczętuje się.

7. Wzór jednoznacznego oznaczenia materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

1) nabojów lub pakowanych w worki – jednoznaczne oznaczenie umieszcza się na etykiecie samoprzylepnej lub przez bezpośredni nadruk na naboju lub worku; na opakowaniu z nabojami umieszcza się etykietę samoprzylepną zawierającą jednoznaczne oznaczenie; oprócz tego przedsiębiorca może zastosować pasywny obojętny identyfikator elektroniczny dołączony do naboju oraz podobny identyfikator elektroniczny umieszczony na opakowaniu z nabojami;

2) materiałów wybuchowych składających się z dwóch składników – jednoznaczne oznaczenie umieszcza się na etykiecie samoprzylepnej lub przez bezpośredni nadruk na najmniejszej jednostce opakowania zawierającej oba składniki;

3) spłonek – jednoznaczne oznaczenie umieszcza się na etykiecie samoprzylepnej lub przez bezpośredni nadruk lub pieczęć na powłoce spłonki; na opakowaniu ze spłonkami umieszcza się dodatkową etykietę samoprzylepną zawierającą jednoznaczne oznaczenie; oprócz tego przedsiębiorca może zastosować pasywny obojętny identyfikator elektroniczny dołączony do spłonki oraz podobny identyfikator elektroniczny umieszczony na opakowaniu ze spłonkami;

4) zapalników elektrycznych, nieelektrycznych i elektronicznych – jednoznaczne oznaczenie umieszcza się na etykiecie samoprzylepnej na przewodach lub tulei zapalnika albo etykiecie samoprzylepnej lub w postaci bezpośredniego nadruku lub pieczęci na łusce zapalnika; na opakowaniu z zapalnikami umieszcza się etykietę samoprzylepną zawierającą jednoznaczne oznaczenie; oprócz tego przedsiębiorca może zastosować pasywny obojętny identyfikator elektroniczny dołączony do zapalnika oraz podobny identyfikator elektroniczny umieszczony na opakowaniu z zapalnikami;

5) zapłonników i pobudzaczy wybuchowych – jednoznaczne oznaczenie umieszcza się na etykiecie samoprzylepnej lub przez bezpośredni nadruk na zapłonniku lub pobudzaczu wybuchowym; na opakowaniu z zapłonnikami lub pobudzaczami wybuchowymi umieszcza się dodatkową etykietę samoprzylepną zawierającą jednoznaczne oznaczenie; oprócz tego przedsiębiorca może zastosować pasywny obojętny identyfikator elektroniczny dołączony do zapłonnika lub pobudzacza wybuchowego oraz podobny identyfikator elektroniczny umieszczony na opakowaniu z zapłonnikami lub pobudzaczami wybuchowymi;

6) lontów detonujących – jednoznaczne oznaczenie umieszcza się na etykiecie samoprzylepnej lub przez bezpośredni nadruk na zwoju lontu; jednoznaczne oznaczenie umieszcza się co pięć metrów na zewnętrznej powłoce lontu detonującego albo na plastikowej wytłaczanej wewnętrznej warstwie znajdującej się bezpośrednio pod oplotem zewnętrznym lontu detonującego; na opakowaniu lontu detonującego umieszcza się dodatkową etykietę samoprzylepną zawierającą jednoznaczne oznaczenie; oprócz tego przedsiębiorca może zastosować pasywny obojętny identyfikator elektroniczny umieszczony wewnątrz lontu oraz podobny identyfikator elektroniczny umieszczony na opakowaniu lontów detonujących;

7) puszek i bębnów – jednoznaczne oznaczenie umieszcza się na etykiecie samoprzylepnej lub poprzez bezpośredni nadruk na puszce lub bębnie; oprócz tego przedsiębiorca może zastosować pasywny obojętny identyfikator elektroniczny dołączony do puszki lub bębna.

2. Przedsiębiorca może dołączyć do materiałów wybuchowych wyraźnie oznaczone etykiety samoprzylepne będące kopią oryginalnego jednoznacznego oznaczenia, o którym mowa w § 5 ust. 1. Wzór wyraźnie oznaczonej kopii oryginalnego jednoznacznego oznaczenia określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

1) jednoznacznym oznaczeniu materiału wybuchowego;

2) osobie fizycznej lub prawnej, której powierzono nadzór nad materiałem wybuchowym;

3) lokalizacji materiału wybuchowego w okresie, gdy jest on w posiadaniu przedsiębiorcy, dopóki nie zostanie przemieszczony do innego przedsiębiorcy, zużyty lub unieszkodliwiony.

2. W zakresie dotyczącym osoby:

1) fizycznej – rejestr jednoznacznych oznaczeń zawiera:

a) imię i nazwisko,

b) numer PESEL lub serię i numer dokumentu tożsamości,

c) adres zamieszkania,

d) numer telefonu;

2) prawnej – rejestr jednoznacznych oznaczeń zawiera:

a) nazwę,

b) numer z Krajowego Rejestru Sądowego lub z innego właściwego rejestru,

c) adres siedziby,

d) imię i nazwisko, stanowisko oraz numer telefonu osoby upoważnionej do reprezentacji tej osoby prawnej w zakresie dotyczącym rozporządzenia.

3. Rejestr jednoznacznych oznaczeń jest prowadzony w formie pisemnej, z zastrzeżeniem ust. 6.

4. Załącznikiem do rejestru jednoznacznych oznaczeń są księgi ewidencyjne materiałów wybuchowych wraz z dokumentami ewidencyjnymi stanowiącymi podstawę do dokonania wpisów w tych księgach.

5. W celu zapewnienia ochrony danych zgromadzonych w rejestrze jednoznacznych oznaczeń przed przypadkowym lub celowym uszkodzeniem lub zniszczeniem przedsiębiorca:

1) wskazuje osoby upoważnione do prowadzenia tego rejestru;

2) określa zasady udostępniania pozostałym pracownikom danych zawartych w tym rejestrze;

3) zapewnia przechowywanie tego rejestru w sejfie lub w pomieszczeniu zabezpieczonym przed swobodnym dostępem osób innych niż wskazane w pkt 1; w przypadku prowadzenia rejestru w sposób, o którym mowa w ust. 6, przedsiębiorca tworzy zapasowe kopie przechowywanych dokumentów oraz zabezpiecza stanowisko komputerowe prowadzenia rejestru przed nieautoryzowanym dostępem.

6. Prowadzenie rejestru jednoznacznych oznaczeń wyłącznie z wykorzystaniem systemu elektronicznego jest dopuszczalne wyłącznie pod warunkiem stosowania rozwiązań systemowych umożliwiających:

1) ochronę zgromadzonych danych i ich zapasowych kopii przed przypadkowym lub celowym uszkodzeniem lub zniszczeniem;

2) ochronę zgromadzonych danych przed kradzieżą, zmianą i dostępem osób nieupoważnionych, w tym kradzieżą, zmianą lub dostępem za pomocą wirusów lub programów szpiegujących;

3) weryfikację zgromadzonych danych na podstawie przechowywanej przez przedsiębiorcę dokumentacji ewidencyjnej.

7. Przedsiębiorca przynajmniej raz do roku sprawdza prawidłowość prowadzenia rejestru jednoznacznych oznaczeń, w szczególności pod względem bezpieczeństwa danych w nim zawartych oraz poprawności gromadzenia tych danych.

1) art. 23 ust. 2 oraz art. 29 ust. 3 ustawy – przez przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania materiałów wybuchowych lub obrotu materiałami wybuchowymi, albo

2) art. 120 ust. 2 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 163, poz. 981) – przez przedsiębiorców wykonujących działalność w zakresie wydobywania kopalin ze złóż, albo

3) art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego (Dz. U. Nr 117, poz. 1007, z późn. zm.³⁾) – przez przedsiębiorców, w tym jednostki naukowe, prowadzących prace z użyciem materiałów wybuchowych poza górnictwem na podstawie pozwolenia wojewody – pod warunkiem uwzględnienia w niej informacji, o których mowa w § 7 ust. 1.

2. Żądanie udostępnienia danych, o których mowa w ust. 1, przedkłada się przedsiębiorcy lub osobie przez niego upoważnionej do udostępniania danych, także poza godzinami pracy tej osoby.

3. Dane, o których mowa w ust. 1, są udostępniane niezwłocznie, pisemnie lub w formie elektronicznej, zgodnie z żądaniem służby państwowej lub organu kontrolującego.

4. Informację zawierającą imię, nazwisko oraz adres i numer telefonu osoby upoważnionej do udostępniania danych, o której mowa w ust. 2, przedsiębiorca przekazuje pisemnie lub w formie elektronicznej, z zachowaniem przepisów o ochronie danych osobowych, komendantowi wojewódzkiemu Policji, właściwemu ze względu na siedzibę tego przedsiębiorcy.

Minister Gospodarki: wz. M. Kasprzak

¹⁾ Minister Gospodarki kieruje działem administracji rządowej – gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki (Dz. U. Nr 248, poz. 1478).

²⁾ Niniejsze rozporządzenie w zakresie swojej regulacji wdraża dyrektywę Komisji 2008/43/WE z dnia 4 kwietnia 2008 r. w sprawie ustanowienia systemu oznaczania i śledzenia materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, zgodnie z dyrektywą Rady 93/15/EWG (Dz. Urz. UE L 94 z 05.04.2008, str. 8) i dyrektywę Komisji 2012/4/UE z dnia 22 lutego 2012 r. zmieniającą dyrektywę Komisji 2008/43/WE w sprawie ustanowienia systemu oznaczania i śledzenia materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, zgodnie z dyrektywą Rady 93/15/EWG (Dz. Urz. UE L 50 z 23.02.2012, str. 18).

³⁾ Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2002 r. Nr 238, poz. 2019, z 2004 r. Nr 222, poz. 2249, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, z 2007 r. Nr 176, poz. 1238, z 2008 r. Nr 214, poz. 1347, z 2009 r. Nr 125, poz. 1036 i Nr 168, poz. 1323, z 2010 r. Nr 155, poz. 1039, z 2011 r. Nr 106, poz. 622, Nr 163, poz. 981, Nr 227, poz. 1367 i Nr 228, poz. 1368 oraz z 2012 r. poz. 951.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Gospodarki
z dnia 2 listopada 2012 r. (poz. 1231)

Załącznik nr 1

WZÓR – Wniosek o nadanie kodu oznaczenia obiektu produkcyjnego, ujętego w jednoznacznym oznaczeniu materiału wybuchowego

Załącznik nr 2

WZÓR – Oznaczenie do odczytu elektronicznego w formie kodu kreskowego lub kodu matrycowego