Dziennik Ustaw - rok 2012 poz. 708

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

Dnia 26 października 2010 r. w Nowym Jorku zostało podpisane Memorandum o Porozumieniu między Organizacją Narodów Zjednoczonych a Rządem Rzeczypospolitej Polskiej o wydzieleniu zasobów do misji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Republice Środkowoafrykańskiej i Republice Czadu (MINURCAT), w następującym brzmieniu:

Przekład

MEMORANDUM O POROZUMIENIU

między

ORGANIZACJĄ NARODÓW ZJEDNOCZONYCH
A RZĄDEM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

o wydzieleniu

ZASOBÓW DO MISJI ORGANIZACJI NARODÓW ZJEDNOCZONYCH
W REPUBLICE ŚRODKOWOAFRYKAŃSKIEJ I REPUBLICE CZADU
(MINURCAT)

Ponieważ Misja Organizacji Narodów Zjednoczonych w Republice Środkowoafrykańskiej i Republice Czadu (MINURCAT) została ustanowiona zgodnie z rezolucjami Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1778 (2007) z dnia 25 września 2007 r., nr 1834 (2008) z dnia 24 września 2008 r. oraz nr 1861 (2009) z dnia 14 stycznia 2009 r.,

Ponieważ na prośbę Organizacji Narodów Zjednoczonych, Rząd Rzeczypospolitej Polskiej (zwany dalej „Rządem”) zgodził się wydzielić personel, sprzęt i usługi Batalionu Piechoty w celu wsparcia Misji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Republice Środkowoafrykańskiej i Republice Czadu (MINURCAT) w wykonywaniu jej mandatu,

Ponieważ Organizacja Narodów Zjednoczonych i Rząd pragną ustalić warunki tego udziału,

Dlatego Organizacja Narodów Zjednoczonych oraz Rząd (zwane dalej „Stronami”) uzgadniają, co następuje:

1. Dla celów niniejszego Memorandum o Porozumieniu stosowane będą definicje wyszczególnione w Załączniku F.

2.1 Niniejszy dokument, razem ze wszystkimi jego załącznikami, stanowi całość Memorandum o Porozumieniu między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Organizacją Narodów Zjednoczonych o wydzieleniu zasobów do Misji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Republice Środkowoafrykańskiej i Republice Czadu (zwanego dalej „Porozumieniem”).

2.2 Załączniki:

3. Celem niniejszego Porozumienia jest ustalenie warunków administracyjnych, logistycznych i finansowych udziału personelu, sprzętu i usług wydzielanych przez Rząd w celu wsparcia MINURCAT oraz wyszczególnienie standardów zachowania Organizacji Narodów Zjednoczonych dla personelu wydzielanego przez Rząd.

4. Niniejsze Porozumienie stosowane będzie razem z Wytycznymi dla Państw Wydzielających Wojsko.

5.1 Rząd skieruje do MINURCAT personel wyszczególniony w Załączniku A. Personel skierowany dodatkowo ponad liczbę wskazaną w niniejszym Porozumieniu przebywać będzie w misji w ramach odpowiedzialności narodowej i dlatego nie będzie objęty refundacją ani innym wsparciem ze strony Organizacji Narodów Zjednoczonych.

5.2 Rząd wydzieli do MINURCAT sprzęt zasadniczy wyszczególniony w Załączniku B. Rząd zapewni, aby sprzęt zasadniczy i związane z nim drobne wyposażenie w okresie ich rozmieszczenia w MINURCAT spełniało wymagania określone w Załączniku D. Wszelkie nadwyżki sprzętu ponad poziom wskazany w niniejszym Porozumieniu będą kierowane w ramach odpowiedzialności narodowej i nie będą objęte refundacją kosztów ani innym wsparciem ze strony Organizacji Narodów Zjednoczonych.

5.3 Rząd wydzieli do MINURCAT drobne wyposażenie i materiały jednorazowego użytku odpowiednie do zapewnienia samowystarczalności wyszczególnione w Załączniku C. Rząd zapewni, aby drobne wyposażenie i materiały jednorazowego użytku w okresie ich rozmieszczenia w MINURCAT spełniało wymagania określone w Załączniku E. Wszelkie nadwyżki wyposażenia ponad poziom wskazany w niniejszym Porozumieniu będą kierowane w ramach odpowiedzialności narodowej i dlatego nie będą objęte refundacją kosztów ani innym wsparciem ze strony Organizacji Narodów Zjednoczonych.

6.1 Organizacja Narodów Zjednoczonych zrefunduje Rządowi koszty udziału personelu skierowanego zgodnie z niniejszym Porozumieniem według stawek określonych w Artykule 2 Załącznika A.

6.2 Organizacja Narodów Zjednoczonych zrefunduje Rządowi koszty sprzętu zasadniczego wydzielanego jak wyszczególniono w Aneksie B. Refundacja kosztów sprzętu zasadniczego zostanie zredukowana w przypadku, gdy sprzęt ten nie będzie spełniać wymagań określonych w Załączniku D lub w przypadku zmniejszenia ilości tego sprzętu.

6.3 Organizacja Narodów Zjednoczonych zrefunduje Rządowi koszty towarów i usług dostarczanych w celu zapewnienia samowystarczalności według stawek i poziomów samowystarczalności określonych w Załączniku C. Refundacja kosztów samowystarczalności zostanie zredukowana w przypadku, gdy kontyngent nie spełni wymagań określonych w Załączniku E lub w przypadku obniżenia poziomu samowystarczalności.

6.4 Refundacja kosztów udziału personelu będzie realizowana według pełnych stawek aż do wycofania tego personelu.

6.5 Refundacja kosztów sprzętu zasadniczego będzie realizowana według pełnych stawek do dnia wycofania się kraju uczestniczącego albo zakończenia misji, a następnie będzie naliczana w wysokości 50 procent stawek uzgodnionych w niniejszym Porozumieniu aż do dnia wycofania sprzętu.

6.6 Refundacja kosztów samowystarczalności będzie realizowana według pełnych stawek do dnia wycofania się kraju uczestniczącego albo zakończenia misji, a następnie zostanie zredukowana do wysokości 50 procent stawek uzgodnionych w niniejszym Porozumieniu, naliczanych zgodnie z faktycznym stanem osobowym jednostki pozostającym w rejonie misji aż do czasu jego opuszczenia.

6.7 W czasie negocjowania przez Organizację Narodów Zjednoczonych kontraktu na transport sprzętu, w przypadku przekroczenia przez przewoźnika 14-dniowego okresu dopuszczalnej zwłoki od spodziewanej daty przybycia, Organizacja Narodów Zjednoczonych zrefunduje Rządowi koszty według stawek leasingu suchego za okres od spodziewanej do faktycznej daty przybycia sprzętu.

7.1 Strony uzgadniają że udział Rządu, jak również wsparcie ze strony Organizacji Narodów Zjednoczonych, będą realizowane zgodnie z warunkami ogólnymi określonymi w odpowiednich Załącznikach.

7.2 Rząd zapewni, iż od wszystkich członków narodowego kontyngentu wydzielanego przez Rząd wymagane będzie stosowanie standardów zachowania Organizacji Narodów Zjednoczonych określonych w Załączniku H do niniejszego Porozumienia.

7.3 Rząd zapewni, iż wszyscy członkowie jego narodowego kontyngentu zostali zapoznani ze standardami zachowania Organizacji Narodów Zjednoczonych w pełni zrozumiały sposób. W tym celu zapewni, między innymi, aby wszyscy członkowie jego narodowego kontyngentu otrzymali przed misją właściwe i efektywne przeszkolenie w zakresie tych standardów.

7.4 Organizacja Narodów Zjednoczonych będzie przekazywać narodowym kontyngentom materiały szkoleniowe w zakresie standardów zachowania Organizacji Narodów Zjednoczonych, właściwe dla danej misji zasady i regulacje, a także ważne lokalne prawa i przepisy. Ponadto Organizacja Narodów Zjednoczonych przeprowadzi właściwe szkolenie wprowadzające oraz szkolenie w czasie pełnienia misji w celu uzupełnienia szkolenia przeprowadzonego przed wyjazdem.

7.5 Rząd potwierdza, iż dowódca jego narodowego kontyngentu jest odpowiedzialny za dyscyplinę i właściwy porządek wszystkich członków kontyngentu podczas ich skierowania do MINURCAT. Rząd odpowiednio zapewni, aby Dowódca narodowego kontyngentu posiadał konieczne uprawnienia i podejmował wszelkie uzasadnione środki dla utrzymania dyscypliny i właściwego porządku wśród wszystkich członków narodowego kontyngentu w celu zapewnienia zgodności ze standardami zachowania Organizacji Narodów Zjednoczonych, z właściwymi dla danej misji zasadami i regulacjami, z wymogami narodowego i lokalnego prawa oraz regulacjami porozumienia o statusie sił.

7.6 Rząd zapewni, na podstawie właściwych przepisów narodowych, iż Dowódca jego kontyngentu narodowego będzie regularnie informował Dowódcę Sił o wszystkich poważnych zdarzeniach dotyczących dyscypliny i właściwego porządku wśród członków jego narodowego kontyngentu, w tym o każdym działaniu dyscyplinarnym podjętym w związku z naruszeniem standardów zachowania Organizacji Narodów Zjednoczonych, lub właściwych dla danej misji zasad i regulacji, lub w związku z naruszeniem lokalnych praw i przepisów.

7.7 Rząd zapewni, aby Dowódca jego narodowego kontyngentu został przed misją odpowiednio przeszkolony w zakresie właściwego wykonywania swoich obowiązków związanych z utrzymaniem dyscypliny i właściwego porządku wśród wszystkich członków kontyngentu.

7.8 Organizacja Narodów Zjednoczonych będzie wspierała Rząd w wypełnianiu jego zobowiązań określonych w artykule 7 bis punkt 7.3 poprzez organizację sesji szkoleniowych dla dowódców po ich przyjeździe do misji w zakresie standardów zachowania Organizacji Narodów Zjednoczonych, właściwych dla danej misji zasad i regulacji oraz lokalnych praw i przepisów.

7.9 Rząd w ramach swoich środków finansowych na cele kulturalno-oświatowe zapewni członkom swojego kontyngentu odpowiedni wypoczynek i rozrywkę podczas misji.

7.10 Przyjmuje się, iż Rząd ponosi podstawową odpowiedzialność za badanie wszelkich czynów naruszeń standardów zachowania lub poważnych naruszeń standardów zachowania popełnionych przez członka jego narodowego kontyngentu.

7.11 W przypadku, gdy Rząd ma dostateczne podstawy by uznać, iż członek jego narodowego kontyngentu dopuścił się poważnego naruszenia standardów zachowania, powinien bez zwłoki powiadomić Organizację Narodów Zjednoczonych oraz przedstawić sprawę swoim właściwym władzom narodowym w celu przeprowadzenia dochodzenia.

7.12 W przypadku, gdy Organizacja Narodów Zjednoczonych ma dostateczne podstawy by uznać, iż członek narodowego kontyngentu Rządu dopuścił się naruszenia standardów zachowania lub poważnego naruszenia standardów zachowania, powinna niezwłocznie poinformować Rząd. Jeśli jest konieczne zachowanie dowodów a Rząd nie przeprowadzi postępowania w celu zebrania informacji, Organizacja Narodów Zjednoczonych może, w przypadku poważnego naruszenia standardów zachowania, odpowiednio, kiedy poinformowała Rząd o zarzucie, zainicjować wstępne badanie w celu zebrania informacji w sprawie, zanim Rząd rozpocznie swoje własne dochodzenie. W związku z tym jest wiadomym, iż takie wstępne badanie rozpoznawcze zostanie przeprowadzone przez właściwe biuro dochodzeniowe Organizacji Narodów Zjednoczonych, w tym Biuro Służby Nadzoru Wewnętrznego zgodnie z przepisami Organizacji. Do każdego wstępnego badania rozpoznawczego powinien zostać włączony, jako członek zespołu dochodzeniowego, przedstawiciel Rządu. Na prośbę Rządu Organizacja Narodów Zjednoczonych powinna bez zwłoki dostarczyć pełny raport ze wstępnego badania rozpoznawczego.

7.13 W przypadku, gdy Rząd nie poinformuje Organizacji Narodów Zjednoczonych, tak szybko, jak to jest możliwe, a nie później niż 10 dni roboczych od daty powiadomienia przez Organizację Narodów Zjednoczonych, iż rozpoczął własne dochodzenie w sprawie domniemanego poważnego naruszenia standardów zachowania, uznaje się, iż Rząd nie chce lub nie może poprowadzić takiego dochodzenia i Organizacja Narodów Zjednoczonych, odpowiednio, może niezwłocznie rozpocząć dochodzenie administracyjne w sprawie domniemanego poważnego naruszenia standardów zachowania. Dochodzenie administracyjne prowadzone przez Organizację Narodów Zjednoczonych wobec jakiegokolwiek członka kontyngentu narodowego powinno uwzględniać te prawne zapisy właściwego postępowania, które mają zastosowanie wobec niego lub niej w oparciu o prawo krajowe lub międzynarodowe. Do każdego takiego dochodzenia administracyjnego będzie włączony jako część zespołu dochodzeniowego przedstawiciel Rządu, jeśli Rząd wyznaczy taką osobę. W przypadku, gdy Rząd pomimo to, podejmie decyzję o wszczęciu swojego własnego dochodzenia, Organizacja Narodów Zjednoczonych przekaże Rządowi bez zwłoki wszystkie dostępne w sprawie materiały. W przypadku, gdy administracyjne dochodzenie Organizacji Narodów Zjednoczonych zostanie zakończone, Organizacja Narodów Zjednoczonych przekaże Rządowi wyniki dochodzenia oraz dowody zebrane w jego trakcie.

7.14 W przypadku administracyjnego dochodzenia Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie domniemanego poważnego naruszenia standardów zachowania któregokolwiek z członków kontyngentu narodowego, Rząd godzi się pouczyć Dowódcę swojego kontyngentu narodowego o potrzebie współpracy i dzieleniu się dokumentacją oraz informacjami, w oparciu o właściwe przepisy narodowe, w tym przepisy wojskowe. Rząd podejmie się również, poprzez Dowódcę, pouczyć członków swojego kontyngentu narodowego o potrzebie współpracy w trakcie takiego dochodzenia Organizacji Narodów Zjednoczonych, w oparciu o właściwe przepisy narodowe, w tym przepisy wojskowe.

7.15 Gdy Rząd podejmie decyzję o wszczęciu swojego własnego dochodzenia oraz o wydelegowaniu lub wysłaniu jednego lub więcej urzędników do zbadania sprawy, powinien niezwłocznie powiadomić o tej decyzji Organizację Narodów Zjednoczonych, włącznie z przekazaniem danych delegowanego urzędnika lub urzędników, zwanych dalej „Narodowymi Oficerami Dochodzeniowymi”.

7.16 Organizacja Narodów Zjednoczonych zgadza się w pełni współpracować i dzielić dokumentacją i informacjami z właściwymi organami Rządu, w tym z każdym Narodowym Oficerem Dochodzeniowym, który bada możliwość popełnienia czynu naruszenia standardów zachowania lub poważnego naruszenia standardów zachowania przez któregokolwiek członka narodowego kontyngentu Rządu.

7.17 Na prośbę Rządu, Organizacja Narodów Zjednoczonych będzie wspierać kompetentne organy Rządu, w tym Narodowych Oficerów Dochodzeniowych, prowadzących dochodzenie w sprawie możliwego naruszenia standardów zachowania lub poważnego naruszenia standardów zachowania przez któregokolwiek członka jego narodowego kontyngentu w ich współdziałaniu z innymi Rządami wydzielającymi personel w celu wsparcia MINURCAT, jak również właściwymi władzami w rejonie misji, aby ułatwić prowadzenie tych dochodzeń. W tym celu Organizacja Narodów Zjednoczonych podejmie wszystkie możliwe środki, aby uzyskać zgodę władz państwa gospodarza. Odpowiednie organy Rządu zapewnią, iż uzyskają od właściwych władz państwa gospodarza wcześniejszą zgodę na dostęp do każdej ofiary lub świadka, który nie jest członkiem kontyngentu narodowego, jak również na zbieranie lub zabezpieczanie dowodów niebędących własnością kontyngentu narodowego ani niebędących pod jego kontrolą.

7.18 W przypadku, gdy Narodowi Oficerowie Dochodzeniowi zostaną skierowani do rejonu misji, będą mogli przeprowadzić dochodzenie. Rolą śledczych Organizacji Narodów Zjednoczonych w takich przypadkach będzie pomoc Narodowym Oficerom Dochodzeniowym, jeśli byłoby to konieczne, w prowadzeniu ich dochodzenia pod względem np. identyfikacji i przesłuchania świadków, spisania zeznań świadka, zebrania dokumentacji i dowodów sądowych oraz wsparcia administracyjnego, jak również logistycznego.

7.19 Zgodnie ze swoimi narodowym prawodawstwem i przepisami Rząd przekaże Organizacji Narodów Zjednoczonych wyniki dochodzenia przeprowadzonego przez jego właściwe organy, w tym Narodowych Oficerów Dochodzeniowych, w sprawie możliwego naruszenia standardów zachowania lub poważnego naruszenia standardów zachowania popełnionego przez któregokolwiek członka jego narodowego kontyngentu.

7.20 Gdy Narodowi Oficerowie Dochodzeniowi będą przebywać w rejonie misji, będą oni posiadać taki sam status prawny, jaki przysługuje członkom ich kontyngentu narodowego w rejonie misji lub w państwie gospodarza.

7.21 Na prośbę Rządu, Organizacja Narodów Zjednoczonych zapewni wsparcie administracyjne i logistyczne Narodowym Oficerom Dochodzeniowym w rejonie misji lub w państwie gospodarza. Sekretarz Generalny zapewni, zgodnie ze swoimi kompetencjami, odpowiednie wsparcie finansowe w celu skierowania Narodowych Oficerów Dochodzeniowych w sytuacji, gdy ich obecność jest wynikiem prośby Organizacji Narodów Zjednoczonych, zwyczajowo Departamentu Operacji Pokojowych, a także, gdy o wsparcie finansowe poprosi Rząd. Organizacja Narodów Zjednoczonych poprosi Rząd o skierowanie Narodowych Oficerów Dochodzeniowych w sprawach złożonych i wysokiego ryzyka oraz w przypadkach poważnych naruszeń standardów zachowania. Niniejszy punkt pozostaje bez szkody dla suwerennego prawa Rządu do zbadania każdego naruszenia standardów zachowania popełnionego przez członków jego kontyngentu.

7.22 Żołnierze i personel cywilny podporządkowani narodowym przepisom wojskowym kontyngentu narodowego wydzielanego przez Rząd podlegają wyłącznej jurysdykcji Rządu w zakresie wszystkich przestępstw lub wykroczeń, które popełnią w czasie, gdy są skierowani do wojskowego komponentu MINURCAT. Rząd zapewni Organizację Narodów Zjednoczonych, iż będzie sprawował jurysdykcję w zakresie takich przestępstw lub wykroczeń.

7.23 Ponadto Rząd zapewni Organizację Narodów Zjednoczonych, iż będzie sprawował jurysdykcję dyscyplinarną, jeśli to będzie konieczne, w zakresie wszystkich innych naruszeń standardów zachowania, których nie zalicza się do przestępstw lub wykroczeń, a popełnionych przez któregokolwiek członka narodowego kontyngentu Rządu, w czasie kiedy był on skierowany do wojskowego komponentu MINURCAT.

7.24 Jeśli dochodzenie Organizacji Narodów Zjednoczonych lub dochodzenie prowadzone przez właściwe organy Rządu potwierdzi podejrzenie naruszenia standardów zachowania przez któregokolwiek członka kontyngentu narodowego Rządu, Rząd zapewni, iż sprawa zostanie przedłożona odpowiednim organom do procedowania. Rząd wyraża zgodę na to, iż organy te podejmą swoją decyzję w ten sam sposób, w jaki uczyniłyby to w stosunku do innego wykroczenia lub dyscyplinarnego czynu podobnej natury z zastosowaniem ich prawodawstwa lub odpowiedniego kodeksu dyscyplinarnego. Rząd zgadza się regularnie informować Sekretarza Generalnego o rozwoju postępowania, w tym o jego wyniku.

7.25 Jeśli w toku dochodzenia Organizacji Narodów Zjednoczonych prowadzonego zgodnie z odpowiednimi procedurami, lub w toku dochodzenia Rządu potwierdzono podejrzenia o niedopełnieniu przez Dowódcę kontyngentu obowiązków w zakresie:

(a) współdziałania z dochodzeniem Organizacji Narodów Zjednoczonych zgodnie z artykułem 7 quarter punkt 7.14, co oznacza, iż Dowódca współdziałał stosując się jedynie do swoich narodowych przepisów i regulacji, lub dochodzenia Rządu;

(b) efektywnej realizacji dowodzenia; lub

(c) natychmiastowego powiadomienia stosownych władz lub podjęcia działania w związku z zarzutem popełnienia naruszenia standardów zachowania, który został mu zameldowany,

Rząd zapewni, iż sprawa zostanie przedłożona właściwym organom do odpowiedniego procedowania. Jego wyniki zostaną przedstawione w ocenie działalności Dowódcy kontyngentu.

7.26 Rząd uznaje znaczenie rozstrzygania spraw dotyczących roszczeń uznania ojcostwa dotyczących członków jego kontynentu. Rząd, w granicach swojego narodowego prawodawstwa, ułatwi przedkładanie takich roszczeń przedstawionych mu przez Organizację Narodów Zjednoczonych właściwym organom narodowym. W przypadku, gdy zgodnie z narodowym prawodawstwem Rządu nie uznaje się zdolności prawnych Organizacji Narodów Zjednoczonych do występowania z takimi roszczeniami, zostaną one przedłożone Rządowi przez właściwe organy państwa gospodarza zgodnie z przyjętymi procedurami. Organizacja Narodów Zjednoczonych musi zapewnić, iż takie roszczenia są potwierdzone potrzebnymi, niezbitymi dowodami, takimi jak próbka DNA dziecka, jeśli tak stanowi narodowe prawodawstwo Rządu.

7.27 Mając na uwadze obowiązek Dowódcy kontyngentu utrzymania dyscypliny i właściwego porządku w kontyngencie, Organizacja Narodów Zjednoczonych, poprzez Dowódcę Sił, zapewni, iż kontyngent jest rozmieszczony w misji zgodnie z porozumieniem między Organizacją Narodów Zjednoczonych i Rządem. Każde rozmieszczenie personelu wykraczające poza zapisy porozumienia może nastąpić za zgodą Rządu lub dowódcy kontyngentu na podstawie odpowiednich narodowych procedur.

8.1 Współczynnik warunków środowiskowych: 2,6%.

8.2 Współczynnik intensywności działań operacyjnych: 3.8 %

8.3 Współczynnik akcji wrogich lub wymuszonego porzucenia: 3.3 %

8.4 Współczynnik wzrostu kosztów transportu: Odległość między miejscem załadunku w kraju i miejscem przybycia do rejonu misji szacowana jest na 8.150 kilometrów. Współczynnik ten określany jest 2,25 % stawek refundacji kosztów.

8.5 Następujące miejsca uzgodniono jako miejsca postoju oraz porty wejścia i wyjścia w celu dokonania ustaleń dotyczących transportu dla przerzutu personelu i sprzętu:

Żołnierze:

Lotnisko/port wejścia/wyjścia: Katowice, Polska

(na terytorium państwa wydzielającego wojsko)

Lotnisko/port wejścia/wyjścia: N'Djamena, Czad

(w rejonie misji):

Sprzęt:

Macierzyste miejsce przechowywania: Opole, Polska

Port załadunku/rozładunku: Szczecin, Polska

(na terytorium państwa wydzielającego wojsko)

Port załadunku/rozładunku: Abeche, Czad

(w rejonie misji)

Sprzęt zostanie odesłany do Opola w Polsce z Abeche w Czadzie, przez Doualę w Kamerunie oraz przez Szczecin w Polsce.

9. Organizacja Narodów Zjednoczonych będzie odpowiedzialna za rozpatrzenie wszelkich roszczeń stron trzecich, jeżeli straty lub szkody w ich mieniu albo śmierć lub obrażenia personelu zostały spowodowane przez personel wydzielony przez Rząd w czasie pełnienia służby, wykonywania wszelkich innych czynności lub działań podejmowanych w ramach niniejszego Porozumienia. Jeżeli jednak straty, szkody, śmierć lub obrażenia powstały wskutek rażącego zaniedbania albo umyślnego złego postępowania personelu wydzielonego przez Rząd, Rząd będzie odpowiedzialny za takie roszczenia.

10. Rząd zadośćuczyni Organizacji Narodów Zjednoczonych za straty lub szkody w sprzęcie i mieniu tej organizacji spowodowane przez personel wydzielany przez Rząd, jeżeli (a) takie straty lub szkody nie mają związku z pełnieniem służby lub wykonywaniem wszelkich innych czynności lub działań wynikających z niniejszego Porozumienia, albo (b) powstały wskutek rażącego zaniedbania albo umyślnego złego postępowania personelu wydzielonego przez Rząd.

11. Strony mogą zawierać pisemne dodatkowe ustalenia do niniejszego Porozumienia.

12. Każda ze Stron może zainicjować przegląd poziomu zaangażowania stanowiącego przedmiot refundacji Organizacji Narodów Zjednoczonych lub poziomu wsparcia narodowego w celu zapewnienia zgodności z potrzebami operacyjnymi misji i potrzebami Rządu. Niniejsze Porozumienie może być zmieniane tylko za pisemną zgodą Rządu i Organizacji Narodów Zjednoczonych.

13.1 MINURCAT ustanowi w ramach misji mechanizm dyskusji i polubownego rozwiązywania rozbieżności wynikających ze stosowania niniejszego Porozumienia, w drodze negocjacji w duchu współpracy. Mechanizm ten będzie obejmować dwa szczeble rozwiązywania sporów:

(a) Szczebel pierwszy: Dyrektor/Szef Wsparcia Misji w konsultacji z Dowódcą Sił i Dowódcą Kontyngentu będzie podejmował próbę rozwiązania sporu w drodze negocjacji;

(b) Szczebel drugi: W przypadku, gdy negocjacje pierwszego szczebla nie rozwiążą sporu, przedstawiciel Stałej Misji Państwa Członkowskiego i Podsekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych, Departament Wsparcia Operacji lub jego przedstawiciel, podejmą na wniosek którejkolwiek ze Stron, próbę rozwiązania negocjowanego sporu.

13.2 Spory, które nie zostaną rozwiązane zgodnie z artykułem 13.1, mogą być przedstawione wspólnie uzgodnionemu rozjemcy lub arbitrowi wyznaczonemu przez Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. Jeśli i ta możliwość nie przyniesie rozwiązania, spór może zostać poddany arbitrażowi na wniosek którejkolwiek ze Stron. Każda Strona wyznaczy jednego arbitra, a wyznaczeni w ten sposób dwaj arbitrzy wyznaczą trzeciego, który będzie Przewodniczącym. Jeżeli w ciągu trzydziestu dni od wystąpienia z wnioskiem o arbitraż którakolwiek ze Stron nie wyznaczy arbitra albo, gdy w ciągu trzydziestu dni od wyznaczenia dwóch arbitrów nie zostanie wyznaczony trzeci arbiter, każda ze Stron może wystąpić o wyznaczenie arbitra do Przewodniczącego Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. Procedura przeprowadzenia arbitrażu zostanie określona przez arbitrów, a każda ze Stron poniesie koszty arbitrażu. Orzeczenie arbitrażowe zawierać będzie uzasadnienie i powinno być zaakceptowane przez Strony jako ostateczne rozstrzygnięcie sporu. Arbitrzy nie będą uprawnieni do wymierzania kar umownych ani przyznawania odszkodowania za straty moralne.

14. Niniejsze Porozumienie wejdzie w życie w dniu 15 marca 2009 r. Zobowiązania finansowe Organizacji Narodów Zjednoczonych dotyczące refundacji kosztów osobowych, sprzętu zasadniczego i stawek samowystarczalności obowiązują od dnia przybycia personelu lub sprzętu do rejonu misji i pozostaną w mocy aż do dnia opuszczenia rejonu misji przez personel i sprawny do użytku sprzęt, zgodnie z uzgodnionym planem wycofania, lub do dnia rzeczywistego opuszczenia rejonu misji, jeżeli opóźnienie wynikać będzie ze strony Organizacji Narodów Zjednoczonych.

15. Porozumienie będzie rozwiązane na zasadach uzgodnionych między Stronami po wzajemnych konsultacjach.

W DOWÓD POWYŻSZEGO, Organizacja Narodów Zjednoczonych i Rząd Rzeczypospolitej Polskiej podpisały niniejsze Porozumienie.

Podpisano w Nowym Jorku, dnia 26 października 2010 r., w dwóch oryginalnych egzemplarzach w języku angielskim.

Załącznik A

Personel Kierowany przez Rząd

MINURCAT – RZECZPOSPOLITA POLSKA

1 – Potrzeby

1. Rząd zgadza się skierować następujący personel:

Począwszy od dnia 15 marca 2009 r.

2 – Refundacja kosztów

2. Rząd będzie otrzymywał refundację kosztów w następujący sposób:

(a) Koszty osobowe według stawki w wysokości 1.028 USD miesięcznie na członka kontyngentu;

(b) Dodatki mundurowe i na wyposażenie osobiste według stawki w wysokości 68 USD miesięcznie na członka kontyngentu. Zalecane wymagania dotyczące wyposażenia osobistego żołnierza przedstawiono w Aneksie;

(c) Koszty broni osobistej i amunicji szkolnej według stawki w wysokości 5 USD miesięcznie na członka kontyngentu;

(d) Dodatki dla specjalistów według stawki w wysokości 303 USD miesięcznie dla 10 procent stanu osobowego batalionu piechoty.

3. Personel kontyngentu otrzyma bezpośrednio w ramach misji pokojowej dodatek dzienny w wysokości 1,28 USD oraz dodatek urlopowy w wysokości 10,50 USD dziennie za 7 dni urlopu wykorzystanego w ciągu każdego półrocza.

3 – Warunki ogólne dla personelu

4. Rząd zapewni, że personel przez niego kierowany będzie spełniać standardy ustanowione przez Organizację Narodów Zjednoczonych dla służby w MINURCAT, między innymi, dotyczące stopni wojskowych, doświadczenia, sprawności fizycznej, specjalizacji i znajomości języków. Personel zostanie przeszkolony w obsłudze sprzętu, w który wyposażony będzie kontyngent i będzie przestrzegać wszelkich zasad i procedur, określonych przez Organizację Narodów Zjednoczonych w zakresie badań medycznych lub innych, szczepień, podróży, przewozów, urlopów albo innych uprawnień.

5. W okresie skierowania personelu do MINURCAT, Rząd będzie odpowiedzialny za wypłatę wszelkich uposażeń, dodatków i świadczeń, jakie przysługują temu personelowi na podstawie przepisów narodowych.

6. Organizacja Narodów Zjednoczonych przekaże Rządowi wszelkie niezbędne informacje dotyczące skierowania personelu, w tym informacje o odpowiedzialności za straty lub szkody w mieniu będącym własnością Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz zaspokajania roszczeń za śmierć, obrażenia lub choroby związane ze służbą dla Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz roszczeń z tytułu utraty mienia osobistego. Roszczenia za wypadki śmierci lub kalectwa rozpatrywane będą zgodnie z rezolucją Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych Nr A/RES/52/177 z dnia 18 grudnia 1997 r. Wytyczne dotyczące wnoszenia roszczeń w związku ze śmiercią i wypadkami kalectwa zostały określone w dokumencie Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych Nr A/52/369 z dnia 17 września 1997 r.

7. Personel skierowany dodatkowo ponad liczbę zatwierdzoną w niniejszym Porozumieniu pozostaje w odpowiedzialności narodowej i nie będzie objęty refundacją ani innym wsparciem ze strony Organizacji Narodów Zjednoczonych. Personel ten może zostać skierowany do MINURCAT za uprzednią zgodą Organizacji Narodów Zjednoczonych, jeżeli kraj wydzielający siły i Organizacja Narodów Zjednoczonych uznają, że jest to konieczne z przyczyn narodowych, na przykład do obsługi urządzeń łączności z krajem. Personel ten będzie stanowić część kontyngentu i w związku z tym będzie posiadać status prawny członka MINURCAT.

Kraj wydzielający siły nie otrzyma jednak żadnej refundacji kosztów za ten personel, a Organizacja Narodów Zjednoczonych nie przyjmie żadnych zobowiązań finansowych ani odpowiedzialności wynikających z wydzielenia tego personelu. Każde wsparcie lub świadczenie będą potrącane z refundacji kosztów należnej krajowi wydzielającemu siły.

8. Personel rozmieszczony w rejonie misji na prośbę Organizacji Narodów Zjednoczonych do wykonania zadań specjalnych w ograniczonym czasie może zostać, jeśli to konieczne, objęty dodatkowymi ustaleniami do niniejszego Porozumienia.

9. Członkowie personelu cywilnego skierowani przez Rząd i pełniący służbę w składzie kontyngentu wojskowego dla celów niniejszego Porozumienia będą traktowani jak wojskowi członkowie kontyngentu.

10. Ogólne ustalenia administracyjne i finansowe mające zastosowanie do kierowania personelu wojskowego i cywilnego określono w Wytycznych dla Państw Wydzielających Wojsko, zawartych w Załączniku G.

Aneks 1 do Załącznika A

Zestaw wyposażenia indywidualnego żołnierza – zgodny z potrzebami misji

W celu zapewnienia minimum wymogów operacyjnych poniżej została przedstawiona lista wymaganego wyposażenia. Aktualne wymogi specjalne misji zostaną omówione i uzgodnione podczas negocjacji Porozumienia.

Przykład wymogów dla kontyngentu piechoty

Załącznik B

Sprzęt zasadniczy wydzielany przez Rząd

MINURCAT – Batalion Piechoty – Polska

1 – Potrzeby

Metoda refundacji kosztów: leasing mokry

Za okres od 15 marca 2009 r. do 30 listopada 2009 r.

Sprzęt zasadniczy wydzielany przez Rząd

MINURCAT – Batalion Piechoty – Polska

1 – Potrzeby

Metoda refundacji kosztów: leasing mokry

Za okres od 15 marca 2009 r. do 30 listopada 2009 r.

Sprzęt zasadniczy wydzielany przez Rząd

MINURCAT – Batalion Piechoty – Polska

1 – Potrzeby

Metoda refundacji kosztów: leasing mokry

Za okres od 15 marca 2009 r. do 30 listopada 2009 r.

2 – Warunki ogólne dla sprzętu zasadniczego

1. Sprzęt zasadniczy wydzielany w ramach niniejszego Porozumienia pozostanie własnością Rządu.

2. Wydzielenie sprzętu zasadniczego na krótki czas do wykonania zadań specjalnych nie będzie przedmiotem niniejszego Porozumienia. Będzie ono negocjowane i uzgodnione oddzielnie w ustaleniach dodatkowych do niniejszego Porozumienia.

3. Refundacja za sprzęt zasadniczy będzie realizowana według pełnych stawek do dnia wycofania się kraju wydzielającego siły lub do zakończenia misji, a następnie zostanie zredukowana do wysokości 50 procent stawek uzgodnionych w niniejszym Porozumieniu aż do dnia wycofania sprzętu.

4. Aby spełnić wymagania sprawności sprzętu, kontyngenty mają możliwość utrzymywania nadwyżki sprzętu do 10 procent uzgodnionej ilości, rozmieszczenia i wycofania jej wraz z kontyngentem. Organizacja Narodów Zjednoczonych pokryje koszty rozmieszczenia i wycofania oraz malowania lub przemalowania tego sprzętu, ale kraj wydzielający siły nie otrzyma refundacji za leasing mokry lub suchy nadwyżek sprzętu.

5. Organizacja Narodów Zjednoczonych ponosi odpowiedzialność za koszty związane z przygotowaniem autoryzowanego sprzętu spełniającego dodatkowe standardy określone przez Organizację Narodów Zjednoczonych w celu jego rozmieszczenia w rejonie misji na zasadzie leasingu mokrego lub suchego (takich jak malowanie, oznakowanie znakami Organizacji Narodów Zjednoczonych, przygotowanie do okresu zimowego). Podobnie, koszty przywrócenia autoryzowanego sprzętu do wymogów narodowych po zakończeniu misji (takie jak przemalowanie na kolor narodowy) będą również pokrywane przez Organizację Narodów Zjednoczonych. Koszty te zostaną oszacowane i zrefundowane po przedstawieniu roszczenia opartego na wykazie sprzętu zasadniczego zawartym w niniejszym Porozumieniu. Koszty malowania lub przemalowania poniesione po 1 lipca 2001 r. będą refundowane według normalnych stawek za malowanie lub przemalowanie sprzętu zasadniczego zatwierdzonych w niniejszym Porozumieniu. Gdy sprzęt dostarczany jest na zasadzie leasingu mokrego koszty jego remontów nie podlegają refundacji, ponieważ remonty stanowią część stawki leasingu mokrego dotyczącą konserwacji.

3 – Procedury weryfikacyjno-kontrolne

6. Głównym celem procedur weryfikacyjno-kontrolnych jest weryfikacja spełnienia warunków dwustronnego Porozumienia oraz podjęcie, w razie potrzeby, działań naprawczych. Organizacja Narodów Zjednoczonych odpowiada, we współpracy z kontyngentem lub innym upoważnionym przedstawicielem kraju wydzielającego siły, za zapewnienie, aby sprzęt wydzielany przez Rząd spełniał wymagania MINURCAT i był dostarczony zgodnie z Załącznikiem D niniejszego Porozumienia.

7. Organizacja Narodów Zjednoczonych jest tym samym upoważniona do weryfikowania stanu, jakości i ilości dostarczanego sprzętu i świadczonych usług. Rząd wyznaczy osobę, zwykle określaną poprzez pełnioną funkcję, która będzie osobą odpowiedzialną za kontakty w sprawach weryfikacji i kontroli.

8. W procesie weryfikacji należy kierować się zasadą racjonalnego działania. Należy ocenić czy Rząd i Organizacja Narodów Zjednoczonych podjęły wszystkie niezbędne środki w celu wypełnienia ducha Porozumienia, jeśli nie całej jego treści, jak również wziąć pod uwagę znaczenie przedmiotu oraz długość okresu, w którym Porozumienie nie było realizowane. Podstawową zasadą przy określaniu racjonalności jest ocena, czy zasoby dostarczane zarówno przez Rząd, jak i Organizację Narodów Zjednoczonych spełniają swoje funkcje wojskowe bez dodatkowych kosztów dla Organizacji Narodów Zjednoczonych lub Rządu, innych niż przewidziane w niniejszym Porozumieniu.

9. Wyniki procesu kontrolnego będą wykorzystane jako podstawa konsultacji na możliwie najniższym szczeblu w celu usunięcia rozbieżności lub podjęcia decyzji o działaniach naprawczych, w tym dotyczących zmiany warunków refundacji. Alternatywnie, zależnie od stopnia niewypełnienia niniejszego Porozumienia, Strony mogą renegocjować zakres uczestnictwa.

10. Proces weryfikacji sprzętu zasadniczego obejmuje następujące rodzaje inspekcji:

(a) Inspekcja po przybyciu:

(i) Inspekcja sprzętu zasadniczego zostanie przeprowadzona bezpośrednio po przybyciu do rejonu misji i musi być zakończona w ciągu jednego miesiąca. Organizacja Narodów Zjednoczonych, w konsultacji z krajem wydzielającym siły, określi jej czas i miejsce. Jeżeli sprzęt i personel znajdują się już w rejonie misji w momencie zawarcia Porozumienia, pierwsza inspekcja przeprowadzona będzie w dniu wspólnie ustalonym przez dowództwo misji i kontyngentu oraz powinna zostać zakończona w ciągu jednego miesiąca od tej daty;

(ii) Rząd może wnioskować o konsultację lub doradztwo zespołu Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawach dotyczących sprzętu zasadniczego lub zasad samowystarczalności. Organizacja Narodów Zjednoczonych zwyczajowo wnioskuje o przeprowadzenie wizyty poprzedzającej skierowanie sił w kraju je wydzielającym.

(b) Inspekcja operacyjna:

(i) Inspekcje operacyjne, przeprowadzane przez odpowiednio wyznaczonych przedstawicieli Organizacji Narodów Zjednoczonych, prowadzone będą zgodnie z wymogami operacyjnymi w czasie stacjonowania jednostek w rejonie misji. Sprzęt zasadniczy będzie kontrolowany w celu zapewnienia, iż kategorie, grupy i liczba tego sprzętu są zgodne z niniejszym Porozumieniem i właściwie wykorzystywane;

(ii) Inspekcja określi również, czy zabezpieczenie potrzeb operacyjnych jest zgodne z wymaganiami wyszczególnionymi w Załączniku E.

(c) Inspekcja przy wycofaniu z misji:

Inspekcja przy wycofaniu z misji będzie przeprowadzona przez odpowiednio wyznaczonych przedstawicieli Organizacji Narodów Zjednoczonych w czasie, gdy kontyngent lub jego część opuszcza misję, w celu zapewnienia, iż cały sprzęt zasadniczy wydzielony przez Rząd, i tylko taki, jest wycofywany, a także w celu weryfikacji stanu sprzętu wydzielanego na zasadzie leasingu suchego.

(d) Inne inspekcje i sprawozdania:

Dodatkowe weryfikacje lub inspekcje, na przykład potrzebne do opracowania standardowych raportów operacyjnych, mogą być przeprowadzane, jeśli za niezbędne uzna ich przeprowadzenie Dowódca Sił, Dyrektor/Szef Wsparcia Misji lub Sekretariat Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Organizacja Narodów Zjednoczonych może wnioskować o złożenie wizyty poprzedzającej skierowanie sił w kraju je wydzielającym w celu wsparcia tego kraju w przygotowaniu się do udziału w misji oraz zweryfikowaniu przydatności proponowanego do rozmieszczenia sprzętu zasadniczego i możliwości w dziedzinie samowystarczalności.

4 – Transport

11. Organizacja Narodów Zjednoczonych, w konsultacji z Rządem, poczyni uzgodnienia oraz pokryje koszty związane z rozmieszczeniem i przegrupowaniem sprzętu będącego własnością kontyngentu z i do uzgodnionego portu załadunku i rozładunku oraz do rejonu misji, bądź to bezpośrednio, bądź na podstawie Listu o Wsparciu, jeżeli transport zabezpieczany jest przez Rząd. Dla krajów bez dostępu do morza lub krajów, gdzie sprzęt przemieszczany jest transportem drogowym lub kolejowym, port załadunku i rozładunku będzie uzgodnionym punktem przekroczenia granicy.

12. Kraje wydzielające siły będą odpowiedzialne za transport zaopatrzenia kontyngentu w części zamienne i drobne wyposażenie do sprzętu zasadniczego, transport związany z wymianą sprzętu i transport na potrzeby narodowe. Szacunkowe miesięczne stawki obsługi w ramach leasingu mokrego zawierają 2 procentowy dodatek za taki transport. Ponadto, do stawek obsługi ma zastosowanie wzrost kosztów zależny od odległości. Szacunkową stawkę obsługi zwiększa się o 0,25 procent za każde pełne 500 mil (800 km) ponad pierwsze 500 mil (800 km) odległości wzdłuż trasy transportu między portem załadunku w kraju uczestniczącym i portem wejścia w rejonie misji. Dla krajów bez dostępu do morza lub krajów, gdzie sprzęt przemieszczany jest do i z rejonu misji transportem drogowym lub kolejowym, port wejścia będzie uzgodnionym punktem przekroczenia granicy.

13. Poza refundacją prowadzoną w ramach leasingu mokrego nie będzie stosowana oddzielna refundacja kosztów transportu części zamiennych.

14. Koszty związane z wymianą sprzętu w celu spełnienia narodowych wymagań operacyjnych albo konserwacyjnych nie będą podlegać refundacji przez Organizację Narodów Zjednoczonych.

15. Organizacja Narodów Zjednoczonych będzie odpowiedzialna za koszty wewnętrznego transportu sprzętu zasadniczego między macierzystym miejscem przechowywania sprzętu a portem załadunku i rozładunku. Organizacja Narodów Zjednoczonych może poczynić uzgodnienia dotyczące transportu do i z macierzystej bazy; jednak wówczas Rząd będzie odpowiedzialny za koszty inne niż koszty transportu sprzętu zasadniczego. Refundacja kosztów transportu wewnętrznego poniesionych przez kraj wydzielający siły nastąpi po przedstawieniu roszczeń przygotowanych zgodnie z Listem o Wsparciu, wynegocjowanym przed transportem.

16. Organizacja Narodów Zjednoczonych będzie odpowiedzialna za koszty transportu związane z rozmieszczeniem i przegrupowaniem sprzętu w ilości określonej w niniejszym Porozumieniu, jak również sprzętu stanowiącego rezerwę odpowiednią do ilości sprzętu określonego w niniejszym Porozumieniu. W przypadku, gdy kraj wydzielający siły rozmieszcza większą liczbę sprzętu ponad ilość określoną w niniejszym Porozumieniu i 10 procent sprzętu rezerwowego, koszty dodatkowe poniesie kraj wydzielający siły.

17. W czasie negocjowania przez Organizację Narodów Zjednoczonych kontraktu na wycofanie sprzętu, w przypadku przekroczenia przez przewoźnika 14-dniowego okresu dopuszczalnej zwłoki po spodziewanej dacie przybycia, Organizacja Narodów Zjednoczonych zrefunduje krajowi uczestniczącemu koszty według stawek leasingu suchego za okres od spodziewanej do faktycznej daty przybycia tego sprzętu.

5 – Współczynniki stosowane w misji

18. Współczynniki stosowane w misji opisane w Załączniku F będą, we właściwych przypadkach, stosowane do stawek refundacji kosztów sprzętu zasadniczego.

6 – Straty lub szkody

19. Przy decyzjach dotyczących refundacji strat i szkód należy odróżnić incydenty niezawinione od akcji wrogiej lub wymuszonego porzucenia:

(a) Incydenty niezawinione. Stawki leasingu mokrego lub suchego zawierają współczynnik zdarzeń niezawinionych na pokrycie strat lub szkód powstałych w sprzęcie w wyniku incydentów niezawinionych. Nie będzie dodatkowych refundacji, ani nie będą uwzględniane żadne inne roszczenia dotyczące strat lub szkód w sprzęcie powstałych w wyniku takich incydentów;

(b) Akcja wroga lub wymuszone porzucenie:

(i) W przypadku straty lub szkody powstałej w wyniku pojedynczej wrogiej akcji lub wymuszonego porzucenia, kraj uczestniczący będzie odpowiedzialny za każdy egzemplarz sprzętu, gdy łączna średnia wartość rynkowa takiego sprzętu nie przekroczy kwoty 250.000 USD;

(ii) W przypadku straty lub szkody w sprzęcie zasadniczym, powstałej w wyniku pojedynczej wrogiej akcji lub wymuszonego porzucenia, Organizacja Narodów Zjednoczonych będzie odpowiedzialna za każdy egzemplarz sprzętu zasadniczego, którego średnia wartość rynkowa wynosi albo przekroczy kwotę 250.000 USD lub, gdy łączna średnia wartość rynkowa takiego sprzętu wynosi lub przekroczy kwotę 250.000 USD.

20. Gdy sprzęt dostarczany jest w ramach leasingu mokrego, podstawą oszacowania szkody będą realne koszty remontu. Uszkodzony sprzęt, którego koszt remontu przekracza 75 procent jego średniej wartości rynkowej, uznany zostanie za stratę.

21. Organizacja Narodów Zjednoczonych nie będzie ponosić odpowiedzialności za refundację kosztów, jeśli strata lub szkoda powstała wskutek celowego działania albo rażącego zaniedbania ze strony członków kontyngentu potwierdzonego przez komisję dochodzeniową powołaną przez upoważnionego do tego urzędnika Organizacji Narodów Zjednoczonych, raport której zostanie zatwierdzony przez właściwego urzędnika Organizacji Narodów Zjednoczonych.

7 – Straty i szkody w czasie transportu

22. Odpowiedzialność za straty lub szkody w czasie transportu poniesie strona organizująca transport. Odpowiedzialność za szkody dotyczy tylko szkód poważnych. Szkoda poważna oznacza szkodę, której koszt naprawy wynosi 10 lub więcej procent średniej realnej wartości rynkowej pojedynczego egzemplarza sprzętu.

8 – Sprzęt specjalny

23. O ile w niniejszym Porozumieniu nie określono inaczej, strata lub szkoda w sprzęcie specjalnym traktowana będzie w taki sam sposób, jak strata lub szkoda w innym sprzęcie zasadniczym.

9 – Odpowiedzialność za uszkodzenie sprzętu zasadniczego będącego własnością jednego kraju wydzielającego siły i użytkowanego przez inny kraj wydzielający siły

24. Sprzęt zasadniczy wydzielany Organizacji Narodów Zjednoczonych przez jeden kraj wydzielający siły może być użytkowany, na prośbę Organizacji Narodów Zjednoczonych, przez inny kraj wydzielający siły. W takich przypadkach zastosowanie mają następujące zasady:

(a) Konieczne będzie odpowiednie szkolenie w celu zapewnienia, iż użytkownik posiada kwalifikacje do użytkowania specjalnego sprzętu zasadniczego, takiego jak transportery opancerzone. Organizacja Narodów Zjednoczonych będzie odpowiedzialna za zapewnienie, iż takie szkolenie zostało przeprowadzone oraz za jego sfinansowanie. Ustalenia dotyczące zapewnienia i organizacji takiego szkolenia będą przedmiotem negocjacji między Organizacją Narodów Zjednoczonych, krajem wydzielającym sprzęt zasadniczy oraz krajem użytkującym sprzęt zasadniczy. Wyniki negocjacji zostaną przedstawione w odrębnym porozumieniu;

(b) Sprzęt zasadniczy wydzielany do misji pokojowej Organizacji Narodów Zjednoczonych przez kraj wydzielający siły, a użytkowany przez inny kraj wydzielający siły będzie traktowany z należytą dbałością. Kraj użytkujący sprzęt będzie odpowiedzialny, poprzez Organizację Narodów Zjednoczonych, za refundację krajowi wydzielającemu sprzęt, wszelkich szkód, jakie mogą wystąpić w wyniku celowego działania, rażącego zaniedbania lub niedopatrzenia przez personel kraju użytkującego sprzęt;

(c) Wszelkie zdarzenia powodujące szkody będą badane i rozpatrywane zgodnie z zasadami i przepisami Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Załącznik C

Samowystarczalność

MINURCAT – Batalion Piechoty – Polska

1 – Potrzeby

Za okres od dnia 15 marca 2009 r. do dnia 30 listopada 2009 r.

Samowystarczalność

MINURCAT – Batalion Piechoty – Polska

1 – Potrzeby

Za okres od dnia 15 marca 2009 r. do dnia 30 listopada 2009 r.

Uwagi:

Polska będzie udzielać wsparcia żołnierzom innych jednostek, jak wskazano poniżej:

1. 7 francuskim żołnierzom – inżynierom obsługi lotniska w kategoriach: gastronomia, sprzęt elektryczny, sprzęt inżynieryjny, pranie i czyszczenie, zakwaterowanie, sprzęt przeciwpożarowy, zapasy obrony polowej, zapasy różne oraz w kategorii usług medycznych w podkategoriach: rejony wysokiego ryzyka (epidemiologiczne), usługi dentystyczne i usługi Poziomu 1.

2. 15 żołnierzom chorwackim z jednostki rozpoznania w następujących kategoriach: gastronomia, usługi komunikacyjne, sprzęt biurowy, sprzęt elektryczny, sprzęt inżynieryjny, pranie i czyszczenie, zakwaterowanie, sprzęt przeciwpożarowy, zapasy obrony polowej, zapasy różne oraz w kategorii usług medycznych w podkategoriach: rejony wysokiego ryzyka (epidemiologiczne), usługi dentystyczne i usługi Poziomu 1.

2 – Warunki ogólne samowystarczalności

1. Drobne wyposażenie i materiały jednorazowego użytku wydzielane w ramach niniejszego Porozumienia pozostaną własnością Rządu.

2. Refundacja kosztów samowystarczalności realizowana będzie według stawek płatnych do dnia wycofania się kraju wydzielającego siły lub do zakończenia misji, a następnie zostanie zredukowana do wysokości 50 procent stawek uzgodnionych w niniejszym Porozumieniu naliczanych na faktyczny stan osobowy jednostki pozostający w rejonie misji aż do czasu jego opuszczenia.

3 – Procedury weryfikacyjno-kontrolne

3. Organizacja Narodów Zjednoczonych odpowiada, we współdziałaniu z kontyngentem lub innym upoważnionym przez kraj wydzielającego siły przedstawicielem, za zapewnienie, aby sprzęt dostarczany przez Rząd spełniał wymagania MINURCAT i był wydzielony zgodnie z Załącznikiem C do niniejszego Porozumienia.

4. Organizacja Narodów Zjednoczonych będzie tym samym upoważniona do weryfikowania stanu, jakości i ilości wydzielanego sprzętu i świadczonych usług. Rząd wyznaczy osobę, zwykle określaną poprzez pełnioną funkcję, która będzie osobą odpowiedzialną za kontakty w sprawach weryfikacji i kontroli.

5. W procesie weryfikacji należy kierować się zasadą racjonalnego działania. Ocenie podlegać będzie, czy Rząd i Organizacja Narodów Zjednoczonych podjęły wszystkie niezbędne środki w celu wypełnienia ducha Porozumienia, jeśli nie całej jego treści. Podstawową zasadą przy określaniu racjonalności jest ocena, czy zasoby dostarczane zarówno przez Rząd jak i Organizację Narodów Zjednoczonych spełniają swoje funkcje (wojskowe lub operacyjne) bez dodatkowych kosztów dla Organizacji Narodów Zjednoczonych lub Rządu, innych niż przewidziane w niniejszym Porozumieniu.

6. Wyniki procesu kontrolnego będą wykorzystane jako podstawa konsultacji na możliwie najniższym szczeblu w celu usunięcia rozbieżności lub podjęcia decyzji o działaniach naprawczych, w tym dotyczących zmiany warunków refundacji kosztów. Alternatywnie, zależnie od stopnia niewykonania niniejszego Porozumienia, Strony mogą renegocjować zakres uczestnictwa. Ani Rząd, ani Organizacja Narodów Zjednoczonych nie będą podlegać karze za niewykonanie zadań, jeśli będzie to wynikiem sytuacji operacyjnej w rejonie misji.

7. Proces weryfikacji drobnego wyposażenia użytkowanego na potrzeby personelu oraz materiałów jednorazowego użytku obejmuje trzy typy inspekcji:

(a) Inspekcja po przybyciu. Pierwsza inspekcja zostanie przeprowadzona natychmiast po przybyciu do rejonu misji i musi być zakończona w ciągu jednego miesiąca. Osoba upoważniona przez Rząd powinna objaśnić i przedstawić wsparcie uzgodnione w zakresie zapewnienia samowystarczalności. Podobnie Organizacja Narodów Zjednoczonych powinna przedstawić raport dotyczący usług świadczonych przez Organizację Narodów Zjednoczonych w ramach niniejszego Porozumienia. Jeżeli usługi w zakresie zapewnienia samowystarczalności zostały już rozwinięte w rejonie misji w momencie zawarcia Porozumienia, pierwsza inspekcja przeprowadzona będzie w dniu wspólnie ustalonym przez dowództwo misji i kontyngentu, i powinna zostać zakończona w ciągu jednego miesiąca od tej daty;

(b) Inspekcja operacyjna. Inspekcje operacyjne będą przeprowadzane zgodnie z wymogami operacyjnymi w czasie stacjonowania jednostek w rejonie misji. Kategorie, w zakresie których kontyngent będzie odpowiedzialny za zapewnienie samowystarczalności mogą być kontrolowane w celu oceny, czy zdolność do zapewnienia samowystarczalności jest wystarczająca i zadowalająca;

(c) Inne inspekcje i sprawozdania. Dodatkowe weryfikacje lub inspekcje, takie jak standardowe sprawozdania operacyjne, mogą być przeprowadzane, jeśli za niezbędne uzna to Dowódca Sił, Dyrektor Administracji lub Szef Wsparcia Misji bądź Sekretariat Organizacji Narodów Zjednoczonych.

4 – Transport

8. Koszty transportu drobnego wyposażenia i materiałów jednorazowego użytku wydzielanych w ramach systemu samowystarczalności będą refundowane jako dwuprocentowy wzrost stawek transportowych określonych w Załączniku C. Żadne inne koszty transportu nie będą podlegać refundacji za transport materiałów zapewniających samowystarczalność.

5 – Współczynniki stosowane w misji

9. Współczynniki stosowane w misji zdefiniowane w Załączniku F, będą we właściwych przypadkach, stosowane do stawek refundacji kosztów zapewnienia samowystarczalności.

6 – Straty lub szkody

10. Strata lub uszkodzenie materiałów zapewniających samowystarczalność nie będzie podlegać refundacji przez Organizację Narodów Zjednoczonych. Przypadki takie zostaną objęte współczynnikiem niezawinionych incydentów oraz zatwierdzonym przez misję współczynnikiem akcji wrogiej lub wymuszonego porzucenia (jeśli zastosowanie tego współczynnika zostanie uznane za konieczne), mających zastosowanie do komponentu części zamiennych w ramach stawek leasingu mokrego, jak również stawek samowystarczalności.

Aneks 1 do Załącznika C

Podział odpowiedzialności za usługi świadczone w ramach samowystarczalności

Aneks 2 do Załącznika C

Zasoby socjalne i Sprzęt umożliwiający dostęp do Internetu

Załącznik D

Zasady weryfikacji i wymagania dla sprzętu zasadniczego wydzielanego w ramach leasingu mokrego lub suchego

Cel

1. Niniejszy załącznik określa weryfikowalne standardy obowiązujące przy realizacji i refundacji leasingu mokrego i suchego. Poniższe standardy oraz związane z nimi definicje odnoszą się do sprzętu określonego w Załączniku A do Rozdziału 8 Podręcznika o zasadach i procedurach dotyczących refundacji i kontroli sprzętu własnego jednostek narodowych państw wydzielających siły do operacji pokojowych ONZ, zwanego dalej „Podręcznikiem COE” (ogłoszonego jako dokument Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych nr A/C.5/60/26 z 2006 r. oraz nr A/C.5/3/63/18 z 2009 r.). Standardy te stanowią wymagania operacyjne o ogólnym charakterze dostosowane do jak najszerszego asortymentu sprzętu.

Zasady

2. Następujące zasady będą miały zastosowanie do całego sprzętu:

(a) Sprzęt kierowany do rejonu operacji powinien zostać dostarczony w stanie gotowości do użycia zgodnie z przeznaczeniem i od razu oznakowany symbolami Organizacji Narodów Zjednoczonych. Ambulanse i inne pojazdy przeznaczone do przewozu personelu medycznego lub zaopatrzenia medycznego powinny być wyraźnie oznakowane symbolami zapewniającymi im ochronę zgodnie z Konwencją Genewską. Wszelkie przedsięwzięcia dotyczące montażu sprzętu wynikające z ograniczeń związanych z jego transportem będą wykonane przez kontyngent na koszt własny w ramach procesu rozmieszczenia sprzętu w rejonie misji. Obejmą one uzupełnienie materiałów pędnych i smarów, które usunięto ze sprzętu na czas transportu;

(b) Całe drobne wyposażenie, wykazy lub listy przewozowe wymagane do użytkowania sprzętu zgodnie z przeznaczeniem będą dołączone do tego sprzętu lub dostarczone w wyraźnie oznaczonym ładunku i dołączone do sprzętu po przybyciu do rejonu operacji;

(c) Przy refundacji w leasingu mokrym kraj uczestniczący będzie odpowiedzialny za wymianę sprzętu, części zamienne, konserwację i zakontraktowane remonty. Do stawek leasingu mokrego będzie włączony podstawowy, dwuprocentowy współczynnik transportowy za zaopatrzenie w części zamienne i materiały jednorazowego użytku. Stawka dwuprocentowa będzie zwiększana o 0,25 procent za każde pełne 500 mil lub 800 km ponad pierwsze 500 mil lub 800 km odległości trasy transportu między portem załadunku i punktem wejścia w rejonie misji;

(d) Aby zapewnić sprawność sprzętu, kontyngenty będą mogły utrzymywać jego nadwyżki do wysokości 10 procent ilości sprzętu określonej w niniejszym Porozumieniu, rozmieszczone i przegrupowywane wraz z kontyngentem. Organizacja Narodów Zjednoczonych będzie pokrywać związane z tym koszty rozmieszczenia i przegrupowania oraz koszty malowania lub przemalowania sprzętu. Za nadwyżki sprzętu kraj uczestniczący nie będzie jednak otrzymywać refundacji w ramach leasingu mokrego ani suchego;

(e) Przy ocenie spełnienia wymagań operacyjnych będzie stosowana zasada „racjonalnego działania”. Jednakże, zdolności, personel i sprzęt medyczny oraz zdolność do realizacji procedur medycznych w nagłych wypadkach powinny być stale zapewnione zgodnie z wymaganiami samowystarczalności medycznej określonymi w Załączniku B do Rozdziału 3 Podręcznika COE. Kraj wydzielający siły i Organizacja Narodów Zjednoczonych nie powinni być karane za niewykonanie zadań, jeśli jest to wynikiem sytuacji operacyjnej w rejonie misji;

(f) Za uszkodzenia sprzętu w czasie transportu odpowiadać będzie strona odpowiedzialna za organizację tego transportu (szczegółowe ustalenia zawiera Rozdział 4 Podręcznika COE);

(g) Pojęcie „sprzęt specjalny” powinno odnosić się do sprzętu zasadniczego, za który w Podręczniku COE nie ustalono stawki refundacji. Wartość „specjalnego” sprzętu zasadniczego powinna przewyższać kwotę 1000 USD (łączna wartość wszystkich pozycji zestawu), a jego przewidywany okres użytkowania dłuższy niż jeden rok. Sama wartość sprzętu nie determinuje, że będzie on uznany za „sprzęt specjalny”.

3. Zespół inspekcyjny Organizacji Narodów Zjednoczonych będzie stosować zapisy niniejszego Porozumienia przy weryfikacji rodzaju i ilości sprzętu zasadniczego wydzielanego przez kraj uczestniczący.

4. Strona trzecia realizująca konserwację sprzętu innego kraju wydzielającego siły będzie zobowiązana spełniać te same wymagania, co kraj wydzielający siły dokonujący konserwacji sprzętu własnego.

5. W przypadku, gdy kontyngent wykorzystuje sprzęt zasadniczy do zapewnienia samowystarczalności, kraj wydzielający siły nie będzie uprawniony do refundacji kosztów sprzętu zasadniczego, tylko do odpowiedniej refundacji kosztów związanych z zapewnieniem samowystarczalności. Mogą wystąpić przypadki, w których kraj wydzielający siły świadczy usługi łączności, medyczne lub inżynieryjne na szczeblu Sił, jako zasoby Sił. W takich przypadkach kraj ten będzie uprawniony do refundacji kosztów sprzętu zasadniczego, podczas gdy ten sam sprzęt użytkowany na szczeblu jednostki będzie uważany za drobne wyposażenie i włączony do podstawy całkowitych kosztów samowystarczalności. Takie przypadki, jeśli mają zastosowanie, będą określone w Załącznikach B i C do Porozumienia.

Wymagania

6. Misyjny zespół inspekcji COE będzie weryfikować realizację poniżej przedstawionych wymagań.

Sprzęt łączności

7. Refundacja leasingu suchego lub mokrego za sprzęt łączności będzie dotyczyć jednostek zapewniających usługi łączności na szczeblu Sił, to jest powyżej szczebla batalionu lub kontyngentu. Usługi łączności powinny być dostępne dla wszystkich jednostek wyznaczonych przez dowództwo misji i zostać określone w Porozumieniu. Porozumienie będzie zawierać stosowaną specyfikację techniczną.

8. Sprzęt powinien zapewnić zabezpieczenie podstawowych sieci łączności niezbędnych w misji. W celu zapewnienia nieprzerwanej łączności, w rejonie misji powinien być utrzymywany sprzęt zapasowy. Będzie on rozmieszczany i przegrupowany wraz z kontyngentem.

9. Jeżeli jednostki niebędące jednostkami łączności wymagają utrzymywania łączności na wyższym szczeblu (np. systemu INMARSAT) i nie jest to refundowane w ramach stawek samowystarczalności w zakresie łączności, sprzęt taki powinien zostać określony w niniejszym Porozumieniu. W takim przypadku sprzęt ten będzie podlegać refundacji jako sprzęt zasadniczy zgodnie z zasadami stosowanymi wobec jednostek łączności. System INMARSAT wykorzystywany dla celów łączności narodowej będzie przedmiotem odpowiedzialności narodowej i nie będzie podlegać refundacji.

Sprzęt elektryczny

10. Sprzęt ten stanowi podstawowe źródło energii dla obozowisk głównych, kompanii lub większych posterunków, albo jednostek specjalistycznych potrzebujących źródeł energii powyżej 20 kW (np. obiekty medyczne, warsztaty remontowe). Obejmuje on całe drobne wyposażenie, materiały jednorazowego użytku i okablowanie oraz przyłącza dla użytkowników. Instalacja oświetleniowa, obwody elektryczne w miejscach zakwaterowania i okablowanie będą refundowane w ramach samowystarczalności w zakresie urządzeń elektrycznych. Jeżeli pododdziały lub jednostki specjalistyczne z jednego kontyngentu rozmieszczone są wraz z innym kontyngentem, odpowiedzialność za zasilanie w energię elektryczną, w tym utrzymanie niezbędnej rezerwy, powinna zostać określona w Porozumieniu między obu stronami.

11. Agregaty prądotwórcze zasilające obozowiska główne oraz obiekty medyczne będą wyposażone w zapasowe źródła energii pracujące równolegle. Źródła zapasowe powinny stale zapewniać pokrycie potrzeb medycznych i powinny być podłączone do najważniejszych urządzeń medycznych, zasilając je w pierwszej kolejności. Do określania stawki refundacji będzie zastosowana łączna wartość produkcji prądu tych dwóch agregatów. W takim przypadku będzie wymagana zdolność do całodobowej nieprzerwanej pracy wszystkich głównych agregatów prądotwórczych w obozowiskach. Odpowiednie obwody, okablowanie, skrzynki rozdzielcze i transformatory będą naprawiane lub wymieniane w ciągu dwóch godzin. Pojedyncze agregaty (tj. niepracujące równolegle) będą pracować w ciągu doby z maksymalnie trzygodzinną przerwą na obsługę, uzupełnienie paliwa lub naprawę.

12. Agregaty zasilające obiekty medyczne powinny posiadać zapasową zdolność do pracy równoległej. Źródła zapasowe powinny stale zapewniać pokrycie potrzeb medycznych. Jeżeli pododdziały lub jednostki medyczne z jednego kraju uczestniczącego rozmieszczone są wraz z kontyngentem innego kraju uczestniczącego, odpowiedzialność za zasilanie w energię elektryczną, w tym utrzymanie niezbędnej rezerwy, będzie każdorazowo negocjowana i określona w Załączniku B do Porozumienia.

Sprzęt inżynieryjny

13. Sprzęt zasadniczy użytkowany do wykonywania zadań inżynieryjnych na rzecz misji będzie refundowany według stawek jak za sprzęt zasadniczy. Kontyngent i jego zdolności w tym zakresie powinny zostać określone w Porozumieniu.

14. Sprzęt inżynieryjny będzie utrzymywany w gotowości do natychmiastowego użycia po jego rozmieszczeniu w rejonie misji.

15. Gdy jednostka inżynieryjna otrzyma zadanie prowadzenia rozminowania lub usuwania niewybuchów na rzecz misji jako komponent Sił, sprzęt będzie refundowany jako sprzęt zasadniczy, odpowiednio, jak uzgodniono w Porozumieniu. Amunicja i materiały wybuchowe zużyte w czasie rozminowania lub usuwania niewybuchów albo w czasie specjalnego szkolenia zatwierdzonego i zarządzonego przez Dowódcę Sił, wykraczającego poza przyjęte przez Organizację Narodów Zjednoczonych standardy gotowości, będą refundowane po przedstawieniu roszczenia i jego zatwierdzeniu przez Misję. Ponieważ koszt amunicji i materiałów wybuchowych związanych ze specjalnym sprzętem zasadniczym, takich jak ładunki burzące używane przy rozminowaniu lub usuwaniu niewybuchów, nie będzie włączony do naliczania miesięcznej stawki leasingu mokrego, również współczynnik wzrostu kosztów transportu nie będzie włączony do refundacji kosztów transportu ich uzupełnienia. Tym samym, Organizacja Narodów Zjednoczonych będzie refundować koszty rozmieszczenia, przegrupowania oraz uzupełnienia tych specjalnych materiałów wybuchowych i amunicji, które zostaną użyte do rozminowania i usuwania niewybuchów na szczeblu Sił przy wykorzystywaniu zasadniczego sprzętu Sił.

Sprzęt medyczny i dentystyczny

16. Tylko sprzęt medyczny wydzielony zgodnie ze standardami Organizacji Narodów Zjednoczonych i określony w Porozumieniu będzie podlegać refundacji jako sprzęt medyczny.

17. Sprzęt medyczny określony w Porozumieniu będzie użytkowany wszędzie tam, gdzie sprzęt medyczny jest wykorzystywany do zapewnienia usług medycznych na poziomach 1, 1+, 2, 2+ i 3 zgodnie ze standardami Organizacji Narodów Zjednoczonych, które obejmują ogólne usługi medyczne, usługi internistyczne, chirurgiczne, usługi w innych uzgodnionych specjalnościach, dentystyczne, higieniczne, ambulatoryjne, badania krwi, rentgenologiczne, laboratoryjne, środki ratowania życia oraz ewakuacji do obiektów medycznych na następnym poziomie.

18. Kontyngent powinien posiadać wymagany sprzęt medyczny określony w standardach Organizacji Narodów Zjednoczonych dla usług medycznych poziomu 1, 1+, 2, 2+ i 3 w celu zapewnienia odpowiedniej opieki medycznej szpitalnej i ambulatoryjnej, podstawowych i zaawansowanych badań diagnostycznych, podstawowych i zaawansowanych środków ratowania życia, zdolności prowadzenia podstawowych i zaawansowanych operacji chirurgicznych, wystarczających możliwości uzupełniania zaopatrzenia medycznego, jak również możliwości ewakuacji medycznej w rejonie misji, jak określono w Porozumieniu. Niezbędny sprzęt medyczny powinien być dostarczony i utrzymywany w stanie pełnej gotowości, utrzymywany w aseptycznych i sterylnych warunkach zgodnie z wymaganiami Światowej Organizacji Zdrowia w celu zapewnienia stałego wsparcia medycznego oraz odpowiedniego poziomu usług medycznych, włącznie z możliwością ewakuacji.

19. Jeżeli na wniosek Organizacji Narodów Zjednoczonych w skład obiektu medycznego poziomu 1 lub 1+ zostanie włączone laboratorium, będzie ono refundowane jak zasadniczy sprzęt określony jako „tylko laboratorium”.

20. Obiekty medyczne poziomu 1 lub 1+ uznane za „środki Sił” będą dostępne dla wszystkich członków misji Organizacji Narodów Zjednoczonych. Stąd sprzęt medyczny poziomu 1 lub 1+ będzie objęty refundacją według stawki za sprzęt zasadniczy jako „obiekt medyczny poziomu 1 lub 1+” wyszczególniony w Rozdziale 8 Podręcznika COE.

21. Obiekty medyczne będą refundowane za każdy moduł (tj. poziom 1, 1+, 2, 2+ lub 3, usługi dentystyczne, tylko laboratorium) sprzętu medycznego tak długo, jak sprzęt ten spełnia wymagania. Kalkulacja kosztów modułu każdego obiektu medycznego i wynikające stąd stawki refundacji, będzie oparta na Średniej Realnej Wartości Rynkowej każdej sztuki sprzętu medycznego wymaganego dla tego modułu zgodnie z zaleceniami Fazy V prac Grupy Roboczej. Poprawiony wykaz sprzętu dla każdego modułu zawiera cały sprzęt wymagany przez Grupę Roboczą na poszczególnych poziomach. Sprzęt niebędący sprzętem medycznym (np. agregaty o mocy powyżej 20 kW, ambulanse, urządzenia higieny ogólnej i systemy oczyszczania wody), chociaż wciąż jest umieszczony na liście wymagań medycznych, został wyłączony z modułów medycznych podlegających refundacji w oparciu o Średnią Realną Wartość Rynkową i będzie określony oddzielnie jako sprzęt zasadniczy (w Załączniku B do niniejszego Porozumienia) podlegający oddzielnej refundacji. Ponadto, dokonano drobnych zmian i poprawek w wykazie sprzętu zasadniczego. Poprawione wymagania dla każdego modułu obiektu medycznego określono w załącznikach do Rozdziału 3 Podręcznika COE.

22. Przy opracowywaniu raportów weryfikacyjnych dla obiektów medycznych będzie brana przede wszystkim pod uwagę jakość, liczba pacjentów i zdolności, stosownie do wymagań. Dlatego, zanim dokona się ewentualnego obniżenia kwoty refundacji, będzie wymagana ekspertyza medyczna dotycząca operacyjnych skutków wszelkich braków, rozbieżności albo podjętych działań naprawczych lub zastępczych.

Sprzęt obserwacyjny

23. W ramach leasingu mokrego, będzie utrzymywany sprzęt obserwacyjny w celu zapewnienia całodobowej operatywności, w odpowiednich przypadkach, na wszystkich posterunkach obserwacyjnych. Powinna zostać przeprowadzona rutynowa kalibracja sprzętu.

24. W ramach leasingu suchego Organizacja Narodów Zjednoczonych będzie odpowiedzialna za zapewnienie wystarczającej ilości części zamiennych i sprzętu w celu utrzymania stałego poziomu sprawności na posterunkach obserwacyjnych.

Zakwaterowanie

25. Konstrukcje półsztywne oznaczają obiekty o miękkich ścianach na sztywnych ramach, które mogą być przemieszczane (tj. rozmontowywane i transportowane). Konstrukcje sztywne oznaczają obiekty o twardych ścianach lub prefabrykowane, które mogą być dostawiane do obiektów lokalnych, ale łatwo rozmontowywane i przemieszczane.

26. Kontenery oznaczają ruchome schrony wykorzystywane do specjalnego celu lub służby. Są trzy podstawowe typy kontenerów: montowane na pojazdach, montowane na przyczepach i kontenery morskie. Kontenery montowane na pojazdach mogą być demontowane i wykorzystywane poza pojazdem. Kontenerów montowanych na przyczepach nie potrzeba demontować, ale nie będą one podlegać refundacji jako przyczepy w kategorii pojazdów. Kontenery morskie, aby podlegać refundacji, powinny odpowiadać standardom międzynarodowym (tj. powinny być dopuszczone do transportu).

27. Jeśli kontener będzie użytkowany jako część wsparcia zapewnianego w ramach stawek samowystarczalności (np. do usług dentystycznych, gastronomicznych), nie będzie podlegać refundacji jako sprzęt zasadniczy, ale zostanie objęty odpowiednią stawką refundacji w danej kategorii samowystarczalności.

28. Stawki za zakwaterowanie będą obejmować całe drobne wyposażenie i materiały jednorazowego użytku związane z podstawową funkcją obiektu.

Samoloty

29. Ze względu na specyfikę samolotów, ich typ, liczba i kryteria działania będą określane oddzielnie w Liście o Wsparciu. Jednostka lotnicza misji będzie odpowiedzialna za monitorowanie i sprawozdawczość dotyczącą działań samolotów.

Uzbrojenie

30. Broń zespołowa powinna być sprawna i gotowa do użycia w 90 procentach. Sprawność obejmuje ustawienie celowników i kalibrację oraz okresowe przestrzeliwanie, jeśli jest dozwolone w rejonie misji. Organizacja Narodów Zjednoczonych określa broń zespołową jako wszelką broń obsługiwaną przez więcej niż jednego wyznaczonego żołnierza. Amunicja do ustawiania celowników, kalibracji, przestrzeliwania broni i szkolenia stanowi materiał jednorazowego użytku i będzie objęta stawką obsługi w leasingu mokrym. Stąd amunicja szkolna podlega odpowiedzialności narodowej, o ile Dowódca Sił nie zatwierdzi i zarządzi specjalnego szkolenia wykraczającego poza przyjęte przez Organizację Narodów Zjednoczonych standardy gotowości. Jeśli uzbrojenie będzie dostarczane przez Organizację Narodów Zjednoczonych, w rejonie misji będzie utrzymywany odpowiedni zapas części zamiennych w celu zapewnienia standardów sprawności.

31. Organizacja Narodów Zjednoczonych będzie refundować krajom uczestniczącym koszty transportu amunicji do i z rejonu misji. Ponieważ koszty amunicji i pocisków rakietowych związanych z takim sprzętem zasadniczym jak artyleria przeciwlotnicza, przeciwpancerna i haubice, oraz materiałów wybuchowych używanych wraz ze sprzętem zasadniczym nie są włączone do naliczania miesięcznej stawki leasingu mokrego, również współczynnik wzrostu kosztów transportu nie będzie włączony do refundacji kosztów transportu ich uzupełnienia. Tym samym, Organizacja Narodów Zjednoczonych będzie refundować koszty transportu związane z rozmieszczeniem, przegrupowaniem i uzupełnieniem tej amunicji specjalnej oraz będzie refundować amunicję i materiały wybuchowe używane ze sprzętem zasadniczym. Ponadto, Organizacja Narodów Zjednoczonych będzie refundować koszty amunicji i materiałów wybuchowych użytych w czasie szkolenia realizowanego poza przyjętymi przez Organizację Narodów Zjednoczonych standardami gotowości, zatwierdzonego i kierowanego przez Dowódcę Sił, ale nie będzie refundować kosztów amunicji i materiałów wybuchowych użytych w czasie innych szkoleń lub ćwiczeń realizowanych w ramach przyjętych przez Organizację Narodów Zjednoczonych standardów gotowości, gdyż wówczas amunicja uważana jest za materiał jednorazowego użytku objęty stawkami leasingu mokrego lub miesięcznymi stawkami refundacji kosztów broni osobistej. Amunicja zużyta w celach operacyjnych lub w czasie szkolenia specjalnego, zatwierdzonego i kierowanego przez Dowódcę Sił, będzie ujęta w raportach Dowódcy Sił po zakończeniu poszczególnych działań. Koszt tej amunicji zostanie zrefundowany według jej pierwotnej ceny po przedstawieniu przez Rząd odpowiedniego roszczenia i zaświadczenia o wydatkach na amunicję operacyjną wydanego przez misję. Koszty amunicji, której okres używalności upłynął w czasie rozmieszczenia w rejonie misji zostanie również zrefundowany. Jednakże kraje wydzielające siły będą odpowiedzialne za dostarczenie amunicji o okresie używalności przewyższającym przewidywany okres jej użycia w rejonie misji.

Okręty

32. Ze względu na specyfikę okrętów, ich typ, liczba i kryteria działania określone zostaną oddzielnie w Liście o Wsparciu.

Pojazdy

33. Zespół inspekcyjny będzie odpowiedzialny za weryfikację sprzętu w celu zapewnienia, iż jest on klasyfikowany zgodnie z opisem lub kategoriami określonymi w dokumencie nr A/C.5/49/70: Raport Grupy Roboczej – Fazy III do spraw Refundacji za Sprzęt Stanowiący Własność Kontyngentu przyjęty przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych w dniu 20 lipca 1995 r. oraz w dokumencie nr A/C.5/55/39: Raport Grupy Roboczej – po Fazie V do spraw reformy zasad refundacji za Sprzęt Stanowiący Własność Kontyngentu przyjęty przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych w dniu 7 marca 2001 r.

34. Pojazdami wzoru komercyjnego określa się pojazdy, które łatwo pozyskać ze źródeł komercyjnych. Pojazdami wzoru wojskowego określa się pojazdy specjalnie zaprojektowane oraz skonstruowane zgodnie ze ścisłą specyfikacją wojskową i przeznaczone do wykonywania poszczególnych zadań wojskowych. W 2004 roku Grupa Robocza do spraw sprzętu stanowiącego własność kontyngentów opracowała formularz do określania, czy pojazd wzoru komercyjnego może być zakwalifikowany do stawki refundacji za pojazdy wzoru wojskowego określonej w aneksie 12 do Załączników A i B Rozdziału 3 Podręcznika COE. W przypadku, gdy pojazd oryginalny jest wzoru komercyjnego, może on być uznany za pojazd wzoru wojskowego w celu refundacji sprzętu stanowiącego własność kontyngentu podczas negocjacji niniejszego Porozumienia i będzie określony w Załączniku B do Porozumienia. Kwestia czy dostosowanie sprzętu komercyjnego będzie upoważniać kraj wydzielający siły do refundacji jako sprzęt wzoru wojskowego, zostanie uzgodniona w czasie negocjowania Porozumienia w Sekretariacie Organizacji Narodów Zjednoczonych, ze zwróceniem szczególnej uwagi na wymagania operacyjne oraz zasadę „racjonalności” w rozwiązywaniu rozbieżności.

35. W przypadku leasingu suchego, gdzie Organizacja Narodów Zjednoczonych jest odpowiedzialna za utrzymanie sprzętu zasadniczego lub za organizację jego obsługi przez stronę trzecią, dokonywany będzie przegląd obsługi i części zamiennych w celu stwierdzenia czy koszt utrzymania nie przekracza wysokości stawki obsługi zawartej w ogólnej stawce leasingu mokrego. W takiej sytuacji będzie wymagana wstępna ocena czy przekroczenie kosztów nastąpiło w wyniku warunków środowiskowych lub operacyjnych. Jeśli przekroczenie kosztów nie wynika z warunków lokalnych, ale raczej ze stanu technicznego sprzętu, do Sekretariatu Organizacji Narodów Zjednoczonych powinien zostać przesłany raport wyjaśniający tę sytuację, ze wskazaniem kategorii sprzętu, w której nastąpiło przekroczenie kosztów obsługi i w jakiej wysokości. W takich przypadkach Organizacja Narodów Zjednoczonych może zredukować stawkę refundacji leasingu suchego dla kraju uczestniczącego o kwotę przekroczenia szacunkowej stawki obsługi zawartej w ogólnej stawce leasingu mokrego.

36. Sprzęt określony w niniejszym Porozumieniu powinien obejmować całość drobnego wyposażenia, wykaz sprzętu (tj. podnośniki, narzędzia kierowcy, koło zapasowe i inne) oraz materiały jednorazowego użytku (oprócz paliwa) wydzielane wraz z pojazdem.

37. Leasing mokry. Zgodnie z warunkami leasingu mokrego, gdy ogólna liczba pojazdów sprawnych technicznie (tj. gotowych do użycia) jest mniejsza niż 90 procent liczby określonej w Porozumieniu w danej podkategorii pojazdów, ich refundacja zostanie odpowiednio zredukowana.

38. Pojazd zostanie uznany za niesprawny technicznie, jeżeli nie będzie gotowy do użycia w normalnych warunkach misji przez okres dłuższy niż 24 godziny. Kontyngent może utrzymywać ograniczoną rezerwę operacyjną (do 10 procent liczby sprzętu określonej w Porozumieniu) przeznaczoną do natychmiastowej wymiany pojazdów straconych albo uszkodzonych w stopniu przekraczającym możliwości ich naprawy w rejonie misji.

39. Leasing suchy. Zgodnie z warunkami leasingu suchego, wydzielany pojazd będzie sprawny technicznie, z całym drobnym wyposażeniem zgodnym z wykazem sprzętu, i gotowy do natychmiastowego użycia po przybyciu do rejonu misji. Organizacja Narodów Zjednoczonych będzie zobowiązana do utrzymania sprawności technicznej na poziomie minimum 90 procent liczby uzgodnionej w podkategorii „pojazdy”. Pojazd zostanie uznany za niesprawny technicznie, jeśli nie będzie gotowy do normalnego użycia w misji przez okres dłuższy niż 24 godziny. Sprawność techniczna poniżej 90 procent pojazdów, wynikająca z braku możliwości ich obsługi przez Organizację Narodów Zjednoczonych, może wymagać zmniejszenia zadań kontyngentu nie skutkującej redukcją innych należności refundacyjnych niekorzystnie obciążonych ograniczeniem działalności. Organizacja Narodów Zjednoczonych będzie odpowiedzialna za zwrot pojazdu krajowi uczestniczącemu w takim samym stanie sprawności technicznej, z całym drobnym wyposażeniem zgodnym z wykazem sprzętu, w jakim został pierwotnie wydzielony.

40. Systemy uzbrojenia. Systemy uzbrojenia wszystkich pojazdów będą właściwie obsługiwane, aby zapewnić utrzymanie zdolności do wykonania zadań. Na pojazdach bojowych wymagana będzie sprawność głównego uzbrojenia i związanego z nim systemu kierowania ogniem. Jeśli uzbrojenie bądź jego system kierowania ogniem będzie niesprawne, wówczas pojazd zostanie uznany za niesprawny i nie będzie objęty refundacją. Broń zespołowa oznacza wszelką broń obsługiwaną przez więcej niż jedną wyznaczoną osobę.

41. Malowanie. Aby pojazdy zostały uznane za sprawne do działania w operacjach Organizacji Narodów Zjednoczonych, powinny być pomalowane na biało i oznakowane odpowiednimi symbolami Organizacji Narodów Zjednoczonych. Jeśli malowanie pojazdów nie zostanie ukończone przed ich rozmieszczeniem w rejonie misji, ich refundacja może zostać wstrzymana do czasu spełnienia wymagań, chyba że Sekretariat Organizacji Narodów Zjednoczonych specjalnie zatwierdzi odejście od tego wymogu. Refundowanie kosztów malowania obliczane będzie przez pomnożenie standardowych stawek właściwych dla danego typu lub kategorii sprzętu przez liczbę sprzętu określoną w Załączniku B (sprzęt zasadniczy dostarczany przez Rząd) i dodaniu 10 procent w uzasadnionych przypadkach, po zatwierdzeniu przez misję w raporcie weryfikacyjnym (raporcie po przybyciu lub raporcie okresowym) lub w inny sposób, iż sprzęt zasadniczy został pomalowany. Refundacja kosztów malowania będzie oparta na sprzęcie zasadniczym wycofywanym z rejonu misji według raportu weryfikacyjnego z wycofania.

42. Dla sprzętu specjalnego, jeśli można go zakwalifikować do jednej z obowiązujących kategorii sprzętu lub jeśli Organizacja Narodów Zjednoczonych i kraj wydzielający siły podczas negocjowania niniejszego Porozumienia zgodzą się na jego zakwalifikowanie do jednej z obowiązujących kategorii sprzętu, wówczas będzie stosowana stawka refundacji kosztów malowania lub przemalowania właściwa dla danej kategorii sprzętu. W przeciwnym razie, refundacja kosztów malowania lub przemalowania będzie realizowana na podstawie przedstawionej faktury kosztów rzeczywistych. Stosunek malowania do przemalowania został określony jako 1 do 1,19, tj. koszty przemalowania będą refundowane w wysokości 1,19 kosztów malowania.

43. Refundacja kosztów malowania lub przemalowania sprzętu zasadniczego niewykazanego w Załączniku B do niniejszego Porozumienia, ale używanego w celu zapewnienia samowystarczalności, takiego jak kontenery, pojazdy łączności i tym podobne, powinna być realizowana na podstawie oddzielnego roszczenia określającego właściwą kategorię samowystarczalności, typ i ilość sprzętu. Roszczenia te będą rozpatrywane w celu ustalenia, czy typ i ilość sprzętu zasadniczego używanego w celu zapewnienia samowystarczalności jest potrzebna i uzasadniona, oraz określenia, jeśli to możliwe, logicznego powiązania z istniejącymi kategoriami sprzętu zasadniczego, dla którego wyznaczono standardowe stawki refundacji. Jeśli nie istnieje żadne logiczne powiązanie z istniejącymi kategoriami sprzętu zasadniczego, roszczenie będzie każdorazowo rozpatrywane i negocjowane oddzielnie.

Załącznik E

Zasady weryfikacji i wymagania dla drobnego wyposażenia i materiałów jednorazowego użytku zapewnianych w ramach samowystarczalności

Wprowadzenie

1. Samowystarczalność oznacza wsparcie logistyczne kontyngentów w rejonie misji pokojowej, gdzie kraj wydzielający siły zapewnia niektóre lub wszystkie kategorie wsparcia logistycznego dla kontyngentu na zasadzie refundacji kosztów. Kontyngent może być samowystarczalny w różnych kategoriach, zależnie od możliwości zapewnienia niezbędnego wsparcia przez Organizację Narodów Zjednoczonych oraz własnych możliwości kontyngentu. Modułowa koncepcja samowystarczalności oparta jest na zasadzie, iż kraje wydzielające siły nie mogą być samowystarczalne w danej kategorii jedynie częściowo. Wymagane kategorie samowystarczalności oraz wszelkie ustalenia dodatkowe będą wykazane w odpowiednim Porozumieniu.

Cel

2. Niniejszy załącznik określa weryfikowalne standardy, na podstawie których będą zapewniane i refundowane kategorie samowystarczalności. Poniższe standardy i związane z nimi definicje odnoszą się do sprzętu określonego w Załączniku B do Rozdziału 8 Podręcznika COE. Standardy te stanowią wymagania operacyjne o ogólnym charakterze, pozostawiając szczegóły oraz środki ich zapewnienia do negocjacji między Organizacją Narodów Zjednoczonych a krajami wydzielającymi siły.

Zasady

3. Najważniejszą zasadą dotyczącą samowystarczalności dla wszystkich krajów wydzielających siły i kontyngentów jest dotrzymywanie zobowiązań podjętych w niniejszym Porozumieniu w celu zapewnienia uzgodnionej zdolności operacyjnej. W wyniku rozmów między Organizacją Narodów Zjednoczonych i krajami wydzielającymi siły zostanie zawarte porozumienie dotyczące zapewnienia zdolności przez Organizację Narodów Zjednoczonych i kontyngent przewidziany do rozmieszczenia. Na początku negocjacji Organizacja Narodów Zjednoczonych określi kategorie samowystarczalności, których sama nie może zapewnić i zwróci się z prośbą o ich zapewnienie do krajów wydzielających siły. W czasie negocjacji Porozumienia będzie brane pod uwagę prawo krajów wydzielających siły do zapewnienia jednej lub kilku kategorii samowystarczalności. Jednakże, Organizacja Narodów Zjednoczonych będzie odpowiedzialna za zapewnienie, aby wszelkie usługi w zakresie samowystarczalności świadczone przez kraj wydzielający siły zapewniały minimum zdolności operacyjnych, były kompatybilne z systemami innych krajów wydzielających siły, jeśli będzie wymagane współdziałanie, oraz aby ich koszt ponoszony przez Organizację Narodów Zjednoczonych był podobny do kosztu, jaki ponosiłaby Organizacja Narodów Zjednoczonych w przypadku organizowania takich usług centralnie przez Organizację Narodów Zjednoczonych.

4. Tylko usługi uzgodnione w Porozumieniu i świadczone przez kraj wydzielający siły będą podlegać refundacji według stawek wyszczególnionych w Rozdziale 8 Podręcznika COE i naliczanych zgodnie z rzeczywistym stanem osobowym nieprzekraczającym liczby personelu uzgodnionej w Porozumieniu. Zespół inspekcyjny będzie opierał się na niniejszym Porozumieniu w celu określenia kategorii samowystarczalności zapewnianych przez każdy kontyngent.

5. Aby być uprawnionym do refundacji za dowolną kategorię lub podkategorię samowystarczalności, kontyngent powinien wydzielać całość drobnego wyposażenia, obsługę i materiały jednorazowego użytku związane z daną kategorią lub podkategorią. Kategorie są podzielone tak, aby zapewniały odpowiednią elastyczność oraz refundację krajom wydzielającym siły jedynie za to wyposażenie i materiały jednorazowego użytku, które zostały przez nie wydzielone. Jeśli kontyngent w zakresie samowystarczalności korzysta z usług innego kontyngentu, refundację otrzyma ten kraj wydzielający siły, którego kontyngent świadczy usługi, o ile nie zawarto innego porozumienia dwustronnego. Jeśli usługi te, lub ich część, świadczy Organizacja Narodów Zjednoczonych, kraj wydzielający siły nie otrzymuje refundacji za odpowiednie kategorie lub podkategorie. Kraj wydzielający siły może dokonać zakupu drobnego wyposażenia i materiałów jednorazowego użytku od innego kraju wydzielającego siły na zasadzie umowy dwustronnej, bądź od cywilnego dostawcy. W takim przypadku kraj wydzielający siły zachowuje prawo do refundacji dopóki utrzymuje zdolność operacyjną i spełnia wymagania określone dla kategorii samowystarczalności.

6. Mając na celu utrzymanie nieprzerwanej zdolności operacyjnej misji, kraje wydzielające siły powinny brać pod uwagę, iż przygotowanie przez Organizację Narodów Zjednoczonych zakupu i dostaw niektórych kategorii samowystarczalności może potrwać do 90 dni. Stąd bardzo ważne jest, aby Organizacja Narodów Zjednoczonych została bezzwłocznie poinformowana, iż kraj wydzielający siły nie może lub nie zamierza kontynuować świadczenia usług samowystarczalności w jednej lub kilku kategoriach wynegocjowanych w Porozumieniu. W takich przypadkach Organizacja Narodów Zjednoczonych i kraje wydzielające siły uzgodnią odpowiednią poprawkę do Porozumienia w celu przejęcia przez Organizację Narodów Zjednoczonych odpowiedzialności za świadczenie samowystarczalności w kategoriach, w których nie mogą jej zapewnić kraje wydzielające siły.

7. Jeśli kontyngent wykorzystuje sprzęt zasadniczy w celu wsparcia samowystarczalności, kraj wydzielający siły nie będzie uprawniony do refundacji kosztów sprzętu zasadniczego, a jedynie do odpowiedniej refundacji kosztów zapewnienia samowystarczalności. Mogą wystąpić przypadki, w których kraj wydzielający siły świadczy usługi łączności i usługi inżynieryjne na szczeblu Sił, wówczas kraj ten będzie uprawniony do refundacji kosztów sprzętu zasadniczego, podczas gdy ten sam sprzęt użytkowany na szczeblu jednostki będzie uznany za drobne wyposażenie i wliczony do podstawy całkowitych kosztów samowystarczalności oraz refundacji za zapewnienie samowystarczalności. Przypadki takie będą negocjowane i wyszczególnione odpowiednio w Załącznikach B i C do niniejszego Porozumienia.

8. Kraje wydzielające siły są odpowiedzialne za transport związany z zaopatrzeniem kontyngentów w materiały jednorazowego użytku i drobne wyposażenie niezbędne do zapewnienia samowystarczalności. Zatwierdzone stawki samowystarczalności zawierają ogólny dodatek w wysokości do 2 procent jako rekompensatę kosztów transportu zaopatrzenia związanego z zapewnieniem samowystarczalności. Kraje wydzielające siły nie będą uprawnione do dodatkowej refundacji kosztów transportu materiałów związanych z zapewnieniem samowystarczalności.

Standardy

9. Zespół inspekcyjny będzie odpowiedzialny za weryfikację kategorii i podkategorii samowystarczalności uzgodnionych w Porozumieniu w celu dokonania oceny, czy zostały spełnione standardy wymagań operacyjnych zatwierdzone przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych. Podobnie Organizacja Narodów Zjednoczonych powinna przedstawić zestawienie usług świadczonych przez Organizację Narodów Zjednoczonych zgodnie z Porozumieniem.

Gastronomia

10. Aby otrzymać stawkę refundacji za samowystarczalność w kategorii usług gastronomicznych, kontyngent powinien zapewnić wyżywienie swojego personelu w zakresie zimnych i gorących posiłków podanych we właściwych warunkach sanitarnych. Kontyngent powinien:

a) dostarczyć urządzenia i wyposażenie kuchenne, włącznie z zaopatrzeniem, materiałami jednorazowego użytku, naczyniami i sztućcami, dla obozowisk, za które jest odpowiedzialne zgodnie z Porozumieniem;

b) zapewnić dla obiektów kuchennych chłodnie głęboko mrożące (o pojemności przechowywania zapasów do 14 dni, gdzie jest to wymagane), zamrażarki (o pojemności przechowywania zapasów do 7 dni) oraz magazyny żywności suchej;

c) wyposażyć obiekty kuchenne w urządzenia do zmywania naczyń gorącą wodą;

d) zapewnić wyposażenie obiektów kuchennych w urządzenia do higieny utrzymujące czyste i zdrowe środowisko.

Jeśli wymagane będą samochody chłodnie (ruchome), zostaną one refundowane oddzielnie w ramach sprzętu zasadniczego.

11. Jednostka będzie odpowiedzialna za utrzymanie i obsługę swoich obiektów kuchennych, włącznie z całym sprzętem gastronomicznym, częściami zamiennymi oraz zapasem naczyń i sztućców. Jeśli Organizacja Narodów Zjednoczonych zapewnia te usługi na podobnym poziomie, jednostka nie otrzyma refundacji kosztów w tej kategorii.

12. Żywność, woda oraz materiały pędne i smary nie będą objęte stawkami refundacji, ponieważ za ich zapewnienie odpowiada zwyczajowo Organizacja Narodów Zjednoczonych. Jeśli Organizacja Narodów Zjednoczonych nie może zapewnić dostaw tych towarów lub nie może zapewnić dostaw w początkowym okresie, Organizacja Narodów Zjednoczonych dokona refundacji za ich zapewnienie po przedstawieniu szczegółowego roszczenia. Roszczenie będzie rozpatrywane przez Sekretariat Organizacji Narodów Zjednoczonych i powinno zawierać szczegóły dostaw wymagane na podstawie „Wytycznych dla Państw Wydzielających Wojsko” lub na podstawie innego udokumentowanego wniosku ze strony Organizacji Narodów Zjednoczonych, jak również wszelkich innych dodatkowych potwierdzeń.

Łączność

13. Środkiem łączności zalecanym dla kontyngentu jest łączność telefoniczna, która będzie wykorzystywana w możliwie najszerszym zakresie w łączności wewnętrznej w dowództwach oraz ze stacjonarnymi elementami i pododdziałami kontyngentu rozmieszczonymi w obozowisku głównym. Potrzeby łączności radiowej w pasmach VHF lub UKF-FM i KF w rejonie operacji zostaną określone podczas rekonesansu miejsca rozmieszczenia oraz będą przedmiotem negocjacji z krajem wydzielającym siły. Poniżej określono wymagania w każdej podkategorii łączności, w kolejności zalecanej do użycia.

Aby otrzymać stawkę refundacji za samowystarczalność w kategorii łączności, kontyngent powinien spełniać następujące kryteria:

a) Łączność telefoniczna. Kontyngent korzystać będzie z telefonów jako podstawowego środka łączności wewnętrznej w obrębie obozowiska głównego. Baza dowództwa kontyngentu i jego elementów stacjonarnych (takich jak biura, warsztaty, posterunki obserwacyjne, posterunki ochronne i tym podobne) oraz pododdziały rozmieszczone w obozowisku głównym, zostaną możliwie jak najszybciej podłączone do systemu łączności telefonicznej, aby maksymalnie zwiększyć wykorzystanie łączności telefonicznej. Rozwijany system łączności telefonicznej powinien posiadać zdolność do łączności z systemem wykorzystywanym na szczeblu misji. Przyłącze może być jak najprostsze (tj. łącze dwuprzewodowe lub lepsze). Umożliwi to kontyngentowi na podłączenie się do miejscowego systemu telefonicznego, jeśli taki system jest dostępny. Refundacja realizowana będzie na podstawie liczby personelu w obozowisku głównym i w tych elementach kontyngentu rozmieszczonych w innych miejscach, które są obsługiwane przez system łączności telefonicznej zapewniany przez kontyngent. Aby otrzymać stawkę refundacji za samowystarczalność, kontyngent powinien:

i. dostarczyć, zainstalować, obsługiwać i utrzymywać centralę i sieć telefoniczną zdolną do zapewnienia łączności w obozowisku głównym;

ii. dostarczyć, zainstalować i utrzymywać odpowiednią liczbę aparatów telefonicznych dla kontyngentu i jego pododdziałów w rejonie operacji (w tym całe okablowanie, przyłącza i inne potrzebne urządzenia);

iii. zapewnić wystarczający zapas części zamiennych i materiałów jednorazowego użytku dla zabezpieczenia właściwego działania oraz naprawy lub wymiany niesprawnego sprzętu.

b) Łączność radiowa w paśmie VHF lub UKF-FM. Łączność radiowa w paśmie VHF lub UKF-FM wykorzystywana będzie jako podstawowy środek łączności radiowej z pododdziałami i elementami kontyngentu działającymi w taktycznym lub mobilnym środowisku, z którymi łączność telefoniczna jest niemożliwa. Chociaż łączność radiowa VHF lub UKF-FM może być wykorzystywana przez kontyngent jako łączność zastępcza zamiast łączności telefonicznej, taki sposób jej wykorzystania nie stanowi sam w sobie podstawy do refundacji. Refundacja będzie dokonywana na podstawie liczby personelu kontyngentu. Aby otrzymać stawkę refundacji za samowystarczalność, kontyngent powinien:

i. utrzymywać jedną sieć dowodzenia i kierowania do szczebla pododdziału (drużyny lub plutonu) w dół;

ii. utrzymywać jedną sieć administracyjną;

iii. utrzymywać jedną nierozwiniętą sieć dla potrzeb rozpoznania i ochrony albo inną podstawową sieć nie zamontowaną na pojazdach;

iv. zapewnić wystarczający zapas części zamiennych i materiałów jednorazowego użytku dla zabezpieczenia właściwego działania oraz naprawy lub wymiany niesprawnego sprzętu.

c) Łączność radiowa w paśmie KF. Łączność radiowa w paśmie KF wykorzystywana będzie jako podstawowy środek łączności radiowej z pododdziałami i elementami kontyngentu działającymi w rejonie operacji znajdującym się poza zasięgiem łączności radiowej w paśmie VHF lub UKF-FM oraz działającymi w taktycznym i mobilnym środowisku, co uniemożliwia utrzymywanie z nimi łączności telefonicznej lub radiowej w paśmie VHF lub UKF-FM. Chociaż łączność radiowa KF może być wykorzystywana jako łączność zastępcza zamiast łączności telefonicznej lub łączności radiowej VHF lub UKF-FM, taki sposób jej wykorzystania nie stanowi sam w sobie podstawy do refundacji. Ponadto, nie podlega refundacji wykorzystywanie łączności radiowej KF wyłącznie jako środka łączności narodowej. Refundacja dokonywana będzie na podstawie stanu osobowego pododdziałów i elementów kontyngentu działających w rejonie operacji znajdującym się poza zasięgiem łączności radiowej VHF lub UKF-FM oraz działających w taktycznym i mobilnym środowisku, co uniemożliwia utrzymywanie z nimi łączności telefonicznej VHF lub UKF-FM. Aby otrzymać stawkę refundacji za samowystarczalność, kontyngent powinien:

i. utrzymywać łączność z pododdziałami i elementami kontyngentu, działającymi w taktycznym i mobilnym środowisku, co uniemożliwia utrzymywanie z nimi łączności telefonicznej, oraz znajdującymi się poza zasięgiem stacji bazowej łączności radiowej VHF lub UKF-FM;

ii. rozwinąć sieć łączności dowodzenia i kierowania przy pomocy sprzętu łączności KF nie zamontowanego na pojazdach;

iii. zapewnić wystarczający zapas części zamiennych i materiałów jednorazowego użytku dla zabezpieczenia właściwego działania oraz naprawy lub wymiany niesprawnego sprzętu.

Wyposażenie biurowe

14. Aby otrzymać stawkę refundacji za samowystarczalność w kategorii wyposażenia biurowego, kontyngent powinien zapewnić:

a) meble biurowe, sprzęt i zaopatrzenie dla dowództwa i sztabu jednostki;

b) zaopatrzenie w materiały i usługi biurowe dla personelu kontyngentu;

c) system elektronicznego przetwarzania danych oraz możliwość kopiowania, w tym niezbędne oprogramowanie, do prowadzenia wewnętrznej korespondencji i dokumentów administracyjnych dowództwa, w tym potrzebnych baz danych.

15. Jednostka będzie odpowiedzialna za utrzymanie i obsługę swoich obiektów biurowych, w tym całego wyposażenia, części zamiennych i zapasów.

16. Stawka refundacji naliczana będzie na cały stan osobowy kontyngentu.

17. Organizacja Narodów Zjednoczonych może zapewnić tę kategorię jako całkowicie samodzielną funkcję pod warunkiem przestrzegania najważniejszych zasad uzgodnionych jak określono powyżej.

Sprzęt elektryczny

18. Aby otrzymać stawkę refundacji za samowystarczalność w kategorii sprzętu elektrycznego, kontyngent powinien zapewnić zdecentralizowane zasilanie w energię elektryczną z agregatów prądotwórczych. Zdecentralizowane zasilanie powinno:

a) zapewnić stabilne zasilanie małych pododdziałów, takich jak posterunki obserwacyjne i małych obozów na szczeblu kompanii, plutonu lub drużyny;

b) zapewnić awaryjny system zasilania na wypadek przerwy w głównym zasilaniu dostarczanym z większych agregatów;

c) zapewnić całe niezbędne okablowanie, obwody i zestawy oświetlenia.

19. Główne zasilanie w energię elektryczną większych jednostek nie jest objęte stawką refundacji za sprzęt zasadniczy.

20. Organizacja Narodów Zjednoczonych może zapewnić tę kategorię całkowicie samodzielnie pod warunkiem przestrzegania najważniejszych zasad uzgodnionych jak określono powyżej.

Wyposażenie inżynieryjne

21. Aby otrzymać stawkę refundacji za samowystarczalność w kategorii wyposażenia inżynieryjnego kontyngent powinien być zdolny w rejonie swojego rozmieszczenia do:

a) wykonywania drobnych, nieziemnych konstrukcji obronnych;

b) wykonywania napraw drobnego sprzętu elektrycznego i jego wymiany;

c) wykonywania napraw instalacji hydraulicznej i wodociągowej;

d) prowadzenia drobnych prac konserwacyjnych i remontowych;

e) zapewnienia odpowiedniego wyposażenia warsztatowego, narzędzi i materiałów budowlanych.

Stawka refundacji kosztów wyposażenia inżynieryjnego nie obejmuje wywozu śmieci i nieczystości płynnych. Za wywóz śmieci z centralnego miejsca rozmieszczenia jednostki odpowiada Organizacja Narodów Zjednoczonych.

Usuwanie niewybuchów

22. Aby otrzymać stawkę refundacji za samowystarczalność w kategorii usuwania niewybuchów, kontyngent powinien posiadać zdolność do usuwania niewybuchów w celu zabezpieczenia rejonu rozmieszczenia jednostki. Kontyngent powinien posiadać zdolność do:

a) lokalizowania i rozpoznania niewybuchów;

b) rozbrojenia lub zniszczenia izolowanych niewybuchów uznanych za zagrożenie dla bezpieczeństwa kontyngentu;

c) wydzielenia całego niezbędnego drobnego wyposażenia, osobistej odzieży ochronnej i materiałów jednorazowego użytku.

Amunicja używana do usuwania niewybuchów w ramach samowystarczalności traktowana będzie jako materiał jednorazowego użytku i nie będzie podlegała odrębnej refundacji.

23. Zapewnienie samowystarczalności w kategorii usuwania niewybuchów będzie refundowane tylko wówczas, gdy Organizacja Narodów Zjednoczonych ustanowi takie wymaganie operacyjne i specjalnie poprosi o świadczenia tej usługi. Wymóg świadczenia tego wsparcia nie występuje we wszystkich misjach i jest określany każdorazowo dla danej misji.

24. Jeśli kraj wydzielający siły i zabezpieczający wsparcie inżynieryjne na szczeblu Sił otrzyma zadanie wsparcia samowystarczalności w kategorii usuwania niewybuchów w rejonie rozmieszczenia kontyngentu innego kraju wydzielającego siły, kraj udzielający wsparcia w kategorii usuwania niewybuchów otrzyma refundację kosztów zapewnienia samowystarczalności w tej kategorii, naliczaną także na stan osobowy kontyngentu, na rzecz którego realizował wsparcie.

25. Usuwanie znacznych ilości niewybuchów, na przykład wysadzanie dużej ilości zebranej amunicji i pól minowych, będzie realizowane przez kontyngenty inżynieryjne wydzielane przez Organizację Narodów Zjednoczonych.

Pranie i czyszczenie

26. Aby otrzymać stawkę refundacji za samowystarczalność w kategorii prania i czyszczenia, kontyngent powinien:

a) świadczyć usługi pralnicze mundurów i ubrań osobistych, w tym czyszczenia na sucho ubrań specjalistycznych wymaganych ze względów operacyjnych oraz usługi pralnicze dla całego personelu kontyngentu;

b) zapewnić wyposażenie wszystkich obiektów pralniczych i czyszczących w sprzęt do utrzymywania odpowiednich warunków sanitarno-higienicznych tj. do sprzątania pomieszczeń mieszkalnych i biurowych;

c) zapewnić odpowiednie wyposażenie, obsługę i materiały.

27. Jeśli kontyngent jest rozmieszczony w kilku miejscach, a Organizacja Narodów Zjednoczonych może zapewnić usługi pralnicze i czyszczące jedynie dla części kontyngentu, kraj wydzielający siły otrzyma refundację za zapewnienie samowystarczalności w kategorii prania i czyszczenia dla personelu nieobjętego obsługą Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Namioty

28. Aby otrzymać stawkę refundacji za zapewnienie samowystarczalności w kategorii wyposażenia w namioty, kontyngent powinien posiadać zdolność do (czytać łącznie z Wytycznymi dla Państw Wydzielających Wojsko):

a) zakwaterowania personelu w namiotach. Namioty powinny być wyposażone w podłogi oraz możliwość ogrzania i ochłodzenia w razie potrzeby;

b) urządzenia w namiotach sanitariatów; w takich przypadkach obiekty sanitarne będą refundowane w ramach sprzętu zasadniczego;

c) zorganizowania w namiotach tymczasowych pomieszczeń biurowych i stanowisk pracy.

29. Organizacja Narodów Zjednoczonych może zapewnić tę kategorię całkowicie samodzielnie pod warunkiem przestrzegania najważniejszych zasad uzgodnionych w zakresie kategorii samowystarczalności. Jeśli Organizacja Narodów Zjednoczonych przed rozmieszczeniem kontyngentu powiadomi kraj wydzielający siły, iż ta kategoria samowystarczalności nie jest wymagana, kraj wydzielający siły nie otrzyma refundacji za tę kategorię. Kontyngenty początkowo otrzymają refundację kosztów wyposażenia w namioty do 6 miesięcy, jeśli nie zostaną zakwaterowane przez Organizację Narodów Zjednoczonych. Jeśli Organizacja Narodów Zjednoczonych potwierdzi, że ta kategoria samowystarczalności jest wymagana, rozmieszczony kontyngent zdecyduje dalej, czy zapewni swoje własne namioty i w związku z tym otrzyma refundację.

30. Organizacja Narodów Zjednoczonych może zapewnić tę kategorię całkowicie samodzielnie pod warunkiem przestrzegania najważniejszych zasad uzgodnionych jak określono powyżej. Jeśli Organizacja Narodów Zjednoczonych nie jest w stanie zapewnić stałego zakwaterowania kontyngentu w konstrukcjach półsztywnych lub sztywnych po sześciu miesiącach zakwaterowania w namiotach, kraj wydzielający siły będzie uprawniony do otrzymywania stawek refundacji za obie kategorie samowystarczalności, tj. za zakwaterowanie w namiotach oraz za zakwaterowanie stałe. Ta złożona stawka będzie przysługiwać do czasu zakwaterowania personelu zgodnie z wymaganiami określonymi dla stawki za zakwaterowanie.

Zakwaterowanie

31. Aby otrzymać stawkę refundacji za samowystarczalność w kategorii zakwaterowania, kraj uczestniczący powinien (należy czytać wraz z Wytycznymi dla Państw Wydzielających Wojsko):

a) zakupić lub zbudować stałe konstrukcje sztywne w celu zakwaterowania personelu kontyngentu. Konstrukcje powinny być wyposażone w ogrzewanie, oświetlenie, podłogi, sanitariaty i bieżącą wodę. Stawka będzie naliczana według normy 9 metrów kwadratowych na osobę;

b) zapewnić w pomieszczeniach grzejniki lub klimatyzatory w zależności od lokalnych warunków klimatycznych;

c) w razie potrzeby zapewnić umeblowanie stołówki;

d) zapewnić biura lub przestrzeń do pracy w stałych konstrukcjach sztywnych.

32. Jeśli Organizacja Narodów Zjednoczonych zapewnia zakwaterowanie o tym samym standardzie, kraj wydzielający siły nie będzie otrzymywać refundacji za tę kategorię.

33. Magazyny i składy sprzętu nie będą wliczone do stawki refundacji za samowystarczalność w kategorii zakwaterowania. Będą one refundowane jako konstrukcje półsztywne lub sztywne w ramach sprzętu zasadniczego, bądź na podstawie dwustronnego porozumienia o wydzieleniu sprzętu specjalnego między krajem wydzielającym siły a Organizacją Narodów Zjednoczonych.

34. Jeśli Organizacja Narodów Zjednoczonych nie może zapewnić zakwaterowania o tym samym standardzie, zaś kontyngent wynajmuje odpowiednie obiekty, kraj wydzielający siły otrzyma refundację rzeczywistych kosztów wynajmu na podstawie dwustronnego porozumienia o wydzieleniu sprzętu specjalnego między krajem wydzielającym siły a Organizacją Narodów Zjednoczonych.

Podstawowa zdolność przeciwpożarowa

35. Aby otrzymać stawkę refundacji za samowystarczalność w kategorii „Podstawowe pożarnictwo” kontyngent powinien:

a) zapewniać podstawowy sprzęt przeciwpożarowy, tj. wiadra, węże i gaśnice ognia zgodne z Międzynarodowym Kodeksem Pożarowym;

b) wydzielać całe niezbędne drobne wyposażenie i materiały jednorazowego użytku.

Zdolność wykrywania ognia i alarmowa

36. Aby otrzymać stawkę refundacji za samowystarczalność w kategorii „Wykrywanie ognia i alarmowanie” kontyngent powinien:

a) zapewniać właściwy sprzęt do wykrywania ognia oraz sprzęt zapewniający zdolność alarmowania, tj. detektory dymu i systemy alarmów przeciwpożarowych zgodne z Międzynarodowym Kodeksem Pożarowym;

b) wydzielać całe niezbędne drobne wyposażenie i materiały jednorazowego użytku.

Zabezpieczenie medyczne

37. W czasie implementacji poniższych zasad i standardów będą miały zastosowanie następujące definicje:

a) Sprzęt medyczny: sprzęt zasadniczy (oznaczony przypisem „#” w aneksach 2.1, 3.1, 4.1, 5 do 8 Załączników A i B do Rozdziału 3 Podręcznika COE) odpowiedni do zabezpieczenia wsparcia medycznego w obiektach medycznych Organizacji Narodów Zjednoczonych;

b) Lekarstwa: lekarstwa produkowane zgodnie ze standardami Światowej Organizacji Zdrowia i użyte do zabezpieczenia wsparcia medycznego w obiektach medycznych Organizacji Narodów Zjednoczonych;

c) Zaopatrzenie medyczne: materiały jednorazowego użytku i drobne wyposażenie (oznaczone przypisem „@” w aneksach 2.1, 3.1, 4.1, 5 do 8 Załączników A i B do Rozdziału 3 Podręcznika COE) użyte do zabezpieczenia wsparcia medycznego w obiektach medycznych Organizacji Narodów Zjednoczonych;

d) Samowystarczalność medyczna: zaopatrywanie oraz uzupełnianie zapasów lekarstw i materiałów medycznych w celu zabezpieczenia wsparcia medycznego w obiektach medycznych Organizacji Narodów Zjednoczonych;

e) Misja wysokiego ryzyka: misja z dużą częstotliwością występowania endemicznych chorób zakaźnych, na które nie istnieją szczepionki. Wszystkie inne misje uważane są za „misje zwykłego ryzyka”. Definicja ta służy ustaleniu prawa do refundacji stawki za samowystarczalność w kategorii „Rejony wysokiego ryzyka” (epidemiologiczne);

f) W celu ustalenia uprawnień do opieki medycznej w obiektach medycznych misji Organizacji Narodów Zjednoczonych, następujący personel uważany jest za część misji Organizacji Narodów Zjednoczonych:

i. Zwarte jednostki żandarmerii wojskowej ONZ i zwarte jednostki policyjne ONZ;

ii. Personel wojskowy i policyjny ONZ niebędący członkiem zwartych jednostek;

iii. Międzynarodowy personel cywilny ONZ;

iv. Wolontariusze ONZ;

v. Miejscowi pracownicy kontraktowi ONZ, jeśli będą zatrudnieni.

38. Jeśli państwa wydzielające siły są rozmieszczone w rejonie operacji pokojowej Organizacji Narodów Zjednoczonych i zapewniają w swoich rejonach odpowiedzialności półsztywne konstrukcje obiektów medycznych Poziomu 2 lub 3, jednostki te są refundowane oddzielnie jako sprzęt zasadniczy, tj. kontenery i jednostki obozu. Jeżeli państwo wydzielające siły wzniesie trwałe obiekty, Organizacja Narodów Zjednoczonych dokona refundacji na rzecz państwa wydzielającego siły jak za sprzęt zasadniczy. W tym wypadku ma zastosowanie Załącznik A do Rozdziału 8 Podręcznika COE w części „Sprzęt Kwaterunkowy, Konstrukcje Sztywne, Jednostka Obozu (odpowiednio średnia i duża dla obiektów medycznych Poziomu 2 i 3).

39. Tymczasowo refundacja obiektów o konstrukcji sztywnej i półsztywnej będzie się opierać na stawkach jak za sprzęt zasadniczy zgodnie z Załącznikiem A do Rozdziału 8 Podręcznika COE w części „Sprzęt Kwaterunkowy, Konstrukcje Sztywne i Konstrukcje Półsztywne, Jednostka Obozu” (odpowiednio średnia i duża dla obiektów medycznych Poziomu 2 i 3). Poleca się, aby Sekretariat stosował ten tymczasowy sposób refundacji na podstawie poniższego podziału:

a) Konstrukcje Półsztywne oznaczają obiekty medyczne w kontenerach:

i. Poziom 2 jest równy średniej jednostce obozu;

ii. Poziom 3 jest równy każdej średniej i dużej jednostce obozu;

iii. Obiekty ablucji będą refundowane jako sprzęt zasadniczy.

b) Konstrukcje Sztywne oznaczają obiekty medyczne z trwałymi ścianami:

i. Poziom 2 jest równy średniej jednostce obozu;

ii. Poziom 3 jest równy każdej średniej i dużej jednostce obozu;

iii. Obiekty ablucji będą refundowane jako sprzęt zasadniczy.

40. Wsparcie medyczne i bezpieczeństwo jest zawsze bardzo ważne. Stąd kraj wydzielający siły nie może być jedynie częściowo samowystarczalny w podkategoriach samowystarczalności medycznej. Za opiekę medyczną poziomu 1 odpowiada kraj wydzielający siły, jednak każdy obiekt medyczny poziomu 1 będzie świadczyć wsparcie i opiekę medyczną wszystkim członkom personelu Organizacji Narodów Zjednoczonych znajdującym się na stałe lub tymczasowo w rejonie jego odpowiedzialności. Z zasady ta doraźna opieka medyczna powinna być udzielana bezpłatnie w nagłych przypadkach; jednak kraj wydzielający siły może wnioskować o refundację kosztów świadczonych usług. Stąd wymaga się dokumentowania lub rejestrowania usług medycznych świadczonych w nagłych przypadkach. Wszystkie obiekty medyczne Organizacji Narodów Zjednoczonych są odpowiedzialne za opiekę medyczną w nagłych przypadkach dla wszystkich żołnierzy i personelu Organizacji Narodów Zjednoczonych w swoich rejonach odpowiedzialności. Z wyjątkiem nagłych przypadków, specjaliści i obiekty medyczne poziomu 2, 2+ i 3, zanim przyjmą pacjenta mogą poprosić o przedstawienie skierowania z obiektu poziomu 1 lub 1+.

41. W obiektach medycznych często świadczone są usługi dla personelu Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz innego upoważnionego przez Kwaterę Główną misji personelu, za które nie otrzymuje się refundacji w ramach samowystarczalności. W takich przypadkach wydzielenie obiektu medycznego uprawnia do wnioskowania o refundację kosztów takich usług przez zastosowywanie „Opłaty-Za-Usługę” za opiekę medyczną, której udzielono. Uzgodnione procedury i stawki „Opłaty-Za-Usługę” zostały wyszczególnione w Aneksie 9 do Załącznika B Rozdziału 3 Podręcznika COE. Opieka medyczna udzielona przez państwo wydzielające siły nieuprawnionemu personelowi (np. miejscowej ludności cywilnej) nie podlega refundacji Organizacji Narodów Zjednoczonych.

42. Kraj wydzielający siły, który nie może zapewnić wszystkich usług medycznych zgodnie z wymaganiami wyszczególnionymi w Załączniku B do Rozdziału 3 Podręcznika COE, powinien powiadomić o tym Sekretariat w czasie negocjowania Porozumienia i we wszystkich przypadkach przed rozmieszczeniem.

43. Dowódca kontyngentu powinien niezwłocznie poinformować misję, jeśli kraj wydzielający siły, już po rozmieszczeniu kontyngentu, uzna, że nie może zapewnić odpowiedniego sprzętu medycznego, leków lub materiałów jednorazowego użytku w ramach samowystarczalności. Jeśli kraj wydzielający siły nie może znaleźć innego kontrybutora oferującego zaopatrzenie w ramach uzgodnień bilateralnych, wówczas Organizacja Narodów Zjednoczonych powinna na stałe przejąć dostawę leków, materiałów jednorazowego użytku i zaopatrzenia medycznego. Kraj wydzielający siły pozostaje odpowiedzialny za zapewnienie personelu i usług medycznych. Samowystarczalność medyczna przestaje być refundowana od dnia, od którego kraj wydzielający siły nie może zapewnić pełnej samowystarczalności.

44. W celu zapewnienia, iż cały personel otrzymuje opiekę medyczną, do jakiej jest uprawniony, oraz iż system refundacji za samowystarczalność medyczną jest efektywny i sprawiedliwy, cały umundurowany personel, wojskowy i policyjny, zostanie przydzielony do obiektów medycznych odpowiedzialnych za jego opiekę medyczną. Przydział może mieć charakter zbiorczy (dla jednostek zwartych) lub indywidualny (dla oddziałów policji Organizacji Narodów Zjednoczonych, obserwatorów wojskowych i personelu Kwatery Głównej). Każda osoba zostanie przydzielona do obiektu medycznego poziomu 1, 1+ lub obiektu medycznego poziomu 2, 2+ lub obiektu medycznego poziomu 3, zgodnie z właściwością.

45. Szef Służby Medycznej lub Oficer Medyczny Sił będzie odpowiedzialny za zapewnienie, aby cały personel po przybyciu w rejon misji został poinformowany, który obiekt medyczny odpowiada za jego opiekę medyczną oraz, aby wszystkie obiekty medyczne zostały powiadomione, kto został do nich przydzielony. Ta sama informacja lub powiadomienie powinny zostać przekazane, gdy personel indywidualny lub jednostki zostają przemieszczone z rejonu odpowiedzialności jednego obiektu do rejonu odpowiedzialności innego obiektu.

46. Lista umundurowanego personelu przypisanego do każdego obiektu medycznego będzie przekazywana piętnastego dnia każdego miesiąca do Sekcji Porozumień i Roszczeń Oddziału Budżetu Operacji i Finansów, do wiadomości Sekcji Wsparcia Medycznego Oddziału Wsparcia Logistycznego.

47. Cały międzynarodowy personel cywilny powinien zostać przydzielony do obiektów medycznych na tych samych zasadach, co personel umundurowany. Nie będzie to jednak podstawą do refundacji za samowystarczalność, o ile nie zostanie wyraźnie określone w Porozumieniu. Zamiennie może mieć zastosowanie procedura „Opłaty-Za-Usługę”

48. Wszystkie obiekty medyczne ONZ poziomu 2, 2+ i 3 powinny być wyposażone i obsadzone personelem tak, aby móc przyjąć i leczyć wszystkich żołnierzy i personel Organizacji Narodów Zjednoczonych niezależnie od płci, religii lub kultury, z poszanowaniem godności i indywidualności wszystkich pacjentów.

49. Personel medyczny powinien stać na czele działań informacyjnych o możliwości zagrożenia ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV), o sposobach zarażenia nim i zapobiegania. Żaden członek personelu medycznego ani pacjent nie może być dyskryminowany ze względu na potwierdzone lub podejrzewane zarażeniem wirusem HIV. Testy przeprowadzane w obiektach ONZ powinny być dobrowolne i poufne. Żaden test nie może zostać przeprowadzony bez wsparcia działającego na miejscu systemu poradnictwa.

50. Refundacja samowystarczalności usług medycznych, w tym medycznego drobnego wyposażenia, narzędzi, zaopatrzenia i materiałów jednorazowego użytku, będzie realizowana według stawki samowystarczalności odpowiedniej do poziomu świadczonych usług i naliczana na łączną liczbę stanu osobowego jednostek lub kontyngentów, za które zgodnie z Porozumieniem odpowiada obiekt medyczny (przy obliczaniu refundacji będzie brany pod uwagę aktualny stan osobowy).

51. Jeśli kraj wydzielający siły świadczy usługi medyczne zgodne z wymogami Organizacji Narodów Zjednoczonych, które obejmują więcej niż jeden poziom usług, poziomy usług powinny zostać odpowiednio skumulowane. Jednak, gdy obiekt medyczny poziomu 3 obejmuje obszar, na którym nie ma obiektu świadczącego usługi medyczne poziomu 2 lub 2+, stawki samowystarczalności „Poziomu 2”, „Poziomu 2+” i „Poziomu 3” nie są łączone. Będzie zastosowana stawka „Połączony Poziom 2, 2+ i 3” w wysokości 35,36 USD, a obliczenie refundacji nastąpi w oparciu o aktualny stan osobowy kontyngentów przydzielonych do obiektu medycznego poziomu 3 za opiekę medyczną poziomu 2, 2+ i 3.

52. Aby być uprawnionym do refundacji stawki samowystarczalności medycznej obiekt medyczny powinien zapewniać samowystarczalność medyczną, w tym być obsadzony przez personel oraz wyposażony w sprzęt, leki i zaopatrzenie (włącznie z wypełnieniem wymogów „Epidemiologicznych Rejonów Wysokiego Ryzyka”) wymagane dla poziomu podstawowego, poziomu 1, poziomu 1+, poziomu 2, poziomu 2+, poziomu 3, w kategorii „Krew i produkty krwiopochodne” oraz „Rejony Wysokiego Ryzyka”, jak uzgodniono w Porozumieniu. Poziom sprzętu powinien spełniać wymagania Organizacji Narodów Zjednoczonych określone w instrukcji „Poziomy wsparcia medycznego Organizacji Narodów Zjednoczonych” (ogłoszonej w dokumencie nr A/C.5/54/49: Raport Grupy Roboczej – Fazy V do spraw reformy zasad refundacji za Sprzęt Stanowiący Własność Kontyngentu przyjęty przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych 16 lutego 2000 r., w Załączniku VIII, aneksach I i II, strony 60–99 wraz z poprawkami wprowadzonymi na podstawie dokumentu nr A/C.5/55/39: Raport Grupy Roboczej – po Fazie V do spraw reformy zasad refundacji za Sprzęt Stanowiący Własność Kontyngentu przyjęty przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych 7 marca 2001, ZAŁĄCZNIK III.B, „Załącznik B”, paragrafy 31–36, strony 99–103 oraz na podstawie dokumentu nr A/C.5/62/26: Raport Grupy Roboczej do spraw Sprzętu Stanowiącego Własność Kontyngentu przyjęty przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych 14 marca 2008 r., Załączniki od III.C.1 do III.F.1, strony 138–163) dla obiektu medycznego i zostać określony w niniejszym Porozumieniu. Leki i materiały jednorazowego użytku powinny spełniać wymogi Światowej Organizacji Zdrowia.

53. Przy przygotowaniu raportów weryfikacyjnych za samowystarczalność medyczną, będzie brana przede wszystkim pod uwagę jakość, wydajność i zdolność, jak określono w wymaganiach. Stąd będzie wymagana ekspertyza medyczna dotycząca operacyjnych skutków wszelkich braków, niezgodności lub podjętych działań naprawczych bądź zastępczych, zanim dokona się obniżenia kwoty refundacji.

54. Poniżej przedstawiono skrócone zestawienie wymagań Organizacji Narodów Zjednoczonych dla każdego poziomu usług medycznych w ramach samowystarczalności. Pełny opis wymagań usług medycznych Organizacji Narodów Zjednoczonych został zawarty w Aneksach 1–8 do Załączników A i B Rozdziału 3 Podręcznika COE. Dodatkowe informacje dotyczące polityki w zakresie immunizacji, zapobiegania malarii i kontrolowania nosicieli jej wirusa, a także wirusa HIV/AIDS i chorób przenoszonych drogą płciową zostały zawarte w Aneksie 10 do Załączników A i B Rozdziału 3 Podręcznika COE.

a) Poziom podstawowy (pierwsza pomoc)

Obejmuje podstawową natychmiastową pierwszą pomoc udzielaną rannemu przez osobę znajdującą się najbliżej miejsca zranienia. W ramach poziomu podstawowego powinny zostać spełnione następujące wymagania:

i. Przeszkolenie w zakresie udzielania pierwszej pomocy – uczestnicy operacji pokojowych Organizacji Narodów Zjednoczonych powinni posiadać podstawową wiedzę i być przeszkoleni w udzielaniu podstawowej pierwszej pomocy – zgodnie z Aneksem 1 do Załączników A i B Rozdziału 3 Podręcznika COE. Przeszkolenie, jako minimum, powinno zawierać (i) reanimację sercowo-płucną; (ii) tamowanie krwawienia; (iii) unieruchomienie złamań; (iv) opatrywanie ran i bandażowanie (w tym poparzeń); (v) transport ofiar i ewakuację; (vi) łączność i meldowanie.

ii. Osobisty zestaw do udzielania pierwszej pomocy – uczestnicy operacji pokojowych Organizacji Narodów Zjednoczonych powinni posiadać osobisty polowy lub bojowy zestaw opatrunkowy oraz rękawiczki jednorazowego użytku.

W Aneksie 1 do Załączników A i B Rozdziału 3 Podręcznika COE została zawarta następująca definicja osobistego zestawu do udzielania pierwszej pomocy: „Opatrunkowy zestaw polowy lub bojowy składa się dużego bloku chłonnego materiału z przymocowanymi paskami z cienkiego materiału w celu umocowania opatrunku na miejscu. Opatrunki polowe przechowywane są w zamkniętych wodoodpornych torebkach w celu utrzymania ich w czystości i suchości.”

iii. Podstawowy zestaw pierwszej pomocy pojazdów i innych obiektów państw wydzielających siły – podstawowy zestaw pierwszej pomocy powinien być na wyposażeniu wszystkich pojazdów, warsztatów, obiektów obsługi, wszystkich kuchni i obiektów kuchennych państwa wydzielającego siły oraz w każdym innym miejscu, gdzie uzna to za konieczne Oficer Medyczny Sił. Zestawy te powinny zawierać przedmioty wyszczególnione w Aneksie 1.1 do Załączników A i B Rozdziału 3 Podręcznika COE.

Państwa Członkowskie mogą zdecydować o zwiększeniu wyżej wymienionych standardów minimalnych. Jest to uprawnienie narodowe, które nie powinno rodzić dodatkowych kosztów dla Organizacji Narodów Zjednoczonych.

b) Poziom 1 Opieki Medycznej

i. Definicja: jest to pierwszy poziom pomocy medycznej, który zapewnia podstawową opiekę zdrowotną, ratowanie życia i usługi reanimacyjne. Zwyczajowo podstawowe zdolności w ramach poziomu 1 obejmują: rutynowe wezwania do chorych oraz zarządzanie leczenia lżejszych chorób i kontuzji personelu w celu jak najszybszego powrotu do służby, a także zbieranie rannych z miejsca kontuzji lub zranienia, ograniczoną segregację rannych; stabilizację ofiar; przygotowanie ofiar do ewakuacji do obiektu medycznego następnego poziomu lub obiektu medycznego właściwego poziomu, w zależności od rodzaju i stopnia obrażeń, ograniczone usługi pacjentów hospitalizowanych; doradztwo w dziedzinie zapobiegania chorobom; ocenę zagrożeń medycznych i ochronę sił w rejonie odpowiedzialności. Obiekt medyczny poziomu 1 stanowi pierwszy poziom opieki medycznej, w którym wymagany jest medyk lub lekarz. Obiekt medyczny poziomu 1 może stanowić własność Organizacji Narodów Zjednoczonych (Poziom 1-ONZ), własność kontyngentu (państwa wydzielającego siły) lub zostać zakontraktowany na zasadach komercyjnych.

ii. Wydajność: zapewnienie leczenia ambulatoryjnego 20 pacjentom dziennie, czasowe utrzymywanie zdolności leczenia 5 pacjentów przez okres do 2 dni, zapewnienie zaopatrzenia medycznego i materiałów jednorazowego użytku na okres 60 dni;

iii. Zdolności:

● Zapewnienie zabierania ofiar i ewakuacji do wyższych poziomów opieki medycznej (poziomu 2, 2+ lub poziomu 3);

● Przyjmowanie rutynowych wezwań do chorych oraz zarządzanie leczenia lżej chorych i kontuzjowanych;

● Stosowanie środków zapobiegających chorobom, urazom niebojowym oraz stresowi;

● Odpowiedzialność za oświatę zdrowotną oraz promowanie uświadomienia i prewencji rozprzestrzeniania się wirusa HIV w rejonie odpowiedzialności;

● Świadczenie pomocy medycznej w nagłych wypadkach dla całego personelu Organizacji Narodów Zjednoczonych w rejonie odpowiedzialności;

● Świadczenie usług medycznych w oparciu o liczebność sił do szczebla batalionu.

iv. Struktura: Minimalny skład i liczba personelu medycznego poziomu 1 została wyszczególniona poniżej. Faktyczny skład i liczba personelu medycznego poziomu 1 może się różnić zależnie od wymagań operacyjnych oraz uzgodnień zawartych w niniejszym Porozumieniu. Jednak podstawowa liczebność obejmuje zdolność do podziału obiektu medycznego poziomu 1 na dwa (2) Wysunięte Zespoły Medyczne (FMT).

● 2 oficerów medycznych,

● 6 paramedyków lub pielęgniarki,

● 3 osoby personelu pomocniczego.

c) Poziom 1 + Opieki Medycznej

Zgodnie ze specjalnymi wymogami misji obiekt medyczny poziomu 1 może zostać rozszerzony do „Poziomu 1+” poprzez dodanie dodatkowych zdolności.

Dodatkowe zdolności, które poszerzają zakres wsparcia medycznego są refundowane oddzielnie zgodnie z Podręcznikiem COE i niniejszym Porozumieniem.

Przykładowe dodatkowe zdolności obejmują:

● Podstawową opiekę dentystyczną;

● Podstawowe testy laboratoryjne;

● Medycynę prewencyjną;

● Zdolności chirurgiczne (Wysunięty Moduł Chirurgiczny) – tylko w sytuacjach wyjątkowych, wynikających z potrzeby wsparcia przez służby medyczne; zdolność do przyjęcia dodatkowych pacjentów i wydzielenie tych zdolności muszą wynikać z operacyjnych wymagań Departamentu Operacji Pokojowych lub Departamentu Wsparcia;

● Zespół ewakuacji aero-medycznej.

d) Poziom 2 Opieki Medycznej

i. Definicja: Poziom 2 to kolejny poziom opieki medycznej i pierwszy poziom, na którym jest wymagana podstawowa specjalistyczna wiedza chirurgiczna, usługi wspierające życie, szpital i usługi pomocnicze zapewniane w rejonie odpowiedzialności. Obiekt medyczny poziomu 2 zapewnia wszystkie zdolności poziomu 1, a ponadto obejmuje zdolności do: chirurgii ratowniczej, chirurgii pourazowej, usługi pooperacyjne i intensywny nadzór, intensywną opiekę – reanimację, opiekę nad pacjentami hospitalizowanymi, jak również zapewnienie usług laboratoryjnych, farmaceutycznych, medycyny prewencyjnej i usług dentystycznych; prowadzenie rejestracji pacjentów i prowadzenie pacjentów ewakuowanych także stanowią minimalne zdolności wymagane dla obiektu medycznego poziomu 2.

ii. Wydajność: możliwość wykonywania 3–4 operacji chirurgicznych dziennie, zapewnienie hospitalizacji od 10 do 20 chorych lub rannych przez okres do 7 dni, przyjęcie 40 pacjentów zewnętrznych dziennie, od 5 do 10 konsultacji dentystycznych dziennie, utrzymanie zaopatrzenia medycznego, płynów i materiałów jednorazowego użytku na okres 60 dni;

iii. Zdolności:

● Zapewnienie zaawansowanej specjalistycznej opieki medycznej w celu stabilizowania stanu ciężko rannych przed ich transportem do obiektu medycznego poziomu 3;

● Zarządzanie zapasami krwi i produktów krwiopochodnych według zgodności grup krwi i czynnika Rh w zatwierdzonych warunkach higienicznych w celu ochrony przed zanieczyszczeniem;

● Zapewnienie klimatyzowanych pomieszczeń magazynowych oraz możliwości transportu (zimny łańcuch) zabezpieczającego krew i produkty krwiopochodne przed zepsuciem lub zanieczyszczeniem;

● Wykonywanie badań krwi i testów określających grupę krwi;

● Możliwość, jeśli zostało to uzgodnione w niniejszym Porozumieniu, zapewnienia specjalistycznych usług medycznych zgodnie z potrzebami misji (np. ginekologicznych, specjalistów z zakresu medycyny tropikalnej, doradców w zwalczaniu stresu);

● Możliwość wydzielenia specjalistycznego zespołu do zabierania ciężko rannego personelu z miejsc zranienia i transportu pacjentów będących w ciężkim stanie do obiektu medycznego wyższego poziomu; zespół ten można oznaczyć jako zespół ewakuacji aero-medycznej;

● Zapewnianie usług medycznych i dentystycznych dla sił o liczebności do poziomu brygady.

iv. Struktura: Minimalny skład i liczba personelu medycznego poziomu 2 zostały wyszczególnione poniżej. Rzeczywisty skład i liczba personelu medycznego poziomu 2 może się różnić zależnie od wymagań operacyjnych oraz uzgodnień zawartych w niniejszym Porozumieniu.

● 2 chirurgów;

● 1 anestezjolog;

● 1 internista;

● 1 lekarz ogólny;

● 1 dentysta;

● 1 oficer ds. higieny;

● 1 farmaceuta;

● 1 przełożona pielęgniarek;

● 2 pielęgniarki intensywnej opieki;

● 2 pielęgniarki działające w teatrze działań;

● 10 pielęgniarek lub paramedyków;

● 1 asystent radiologa;

● 1 technik laboratoryjny;

● 1 asystent stomatologa;

● 2 kierowców;

● 8 osób personelu pomocniczego.

e) Poziom 2+ Opieki Medycznej

Obiekt medyczny poziomu 2 może być rozszerzony do „Poziomu 2+” poprzez dodanie dodatkowych zdolności. Zdolności dodatkowe, które poszerzają zakres wsparcia medycznego są refundowane oddzielnie zgodnie z Podręcznikiem COE i niniejszym Porozumieniem. Przykładowe dodatkowe zdolności obejmują:

● Zdolności ortopedyczne;

● Zdolności ginekologiczne;

● Dodatkowe zdolności internistyczne;

● Dodatkowe zdolności diagnostyki obrazkowej (tomografia komputerowa).

Obiekt medyczny poziomu 2 lub poziomu 2+ może być wkładem państwa wydzielającego siły, obiektem medycznym stanowiącym własność Organizacji Narodów Zjednoczonych lub zostać zakontraktowany na zasadach komercyjnych.

f) Poziom 3 Opieki Medycznej

i. Definicja: jest to trzeci i najwyższy poziom opieki medycznej zapewniany w rejonie misji. Na tym poziomie zapewniane są wszystkie zdolności poziomu 1, 1+, 2 i 2+ i ponadto zdolności do: wielodyscyplinarnych usług chirurgicznych, usług specjalistycznych, specjalistycznych usług diagnostycznych, zwiększona zdolność intensywnego nadzoru i rozszerzonych usług intensywnej opieki, specjalistyczne usługi dla pacjentów zewnętrznych.

Obiekt medyczny poziomu 3 może być wydzielany przez państwo wydzielające siły, państwowy lub okręgowy szpital działający w rejonie misji, bądź przez komercyjnego kontraktora.

ii. Wydajność: zdolność do wykonywania 10 operacji chirurgicznych dziennie, zapewnienie hospitalizacji 50 pacjentów przez okres do 30 dni, konsultacji 60 pacjentów zewnętrznych dziennie, 20 konsultacji dentystycznych dziennie, 20 badań rentgenologicznych i 40 testów laboratoryjnych dziennie, utrzymanie zaopatrzenia medycznego i zapasu materiałów jednorazowego użytku na okres 60 dni.

iii. Zdolności:

● Zapewnienie zaawansowanych usług chirurgicznych, intensywnej opieki, dentystycznych (chirurgia dentystyczna w nagłych wypadkach), laboratorium, pracowni rentgena, sali i zdolności farmaceutycznych;

● Zarządzanie zapasami krwi i produktów krwiopochodnych według zgodności grup krwi i czynnika Rh w zatwierdzonych warunkach higienicznych w celu ochrony przed zanieczyszczeniem;

● Zapewnienie klimatyzowanych pomieszczeń magazynowych oraz możliwości transportu (zimny łańcuch) zabezpieczającego krew i produkty krwiopochodne przed zepsuciem lub zanieczyszczeniem;

● Wykonywanie badań krwi i testów określających grupę krwi;

● Możliwość, jeśli zostało to uzgodnione w niniejszym Porozumieniu, zapewnienia specjalistycznych usług medycznych zgodnie z potrzebami misji (np. ginekologicznych, specjalistów z zakresu medycyny tropikalnej, doradców w zwalczaniu stresu);

● Możliwość wydzielenia specjalistycznego zespołu do zabierania ciężko rannego personelu z miejsc zranienia i transportu pacjentów będących w ciężkim stanie do obiektu medycznego wyższego poziomu.

iv. Struktura: Minimalny skład i liczba personelu medycznego poziomu 3 została wyszczególniona poniżej. Rzeczywisty skład i liczba personelu medycznego poziomu 3 może się różnić zależnie od wymagań operacyjnych oraz uzgodnień zawartych w niniejszym Porozumieniu;

● 4 chirurgów (w tym minimum 1 ortopeda);

● 2 anestezjologów;

● 6 lekarzy specjalistów;

● 4 lekarzy;

● 1 dentysta;

● 2 asystentów stomatologa;

● 1 oficer ds. higieny;

● 1 farmaceuta;

● 1 asystent farmaceuty;

● 50 pielęgniarek – zespół (skład zgodny z wymaganiami);

● 1 pielęgniarka przełożona;

● 2 pielęgniarki intensywnej opieki;

● 4 pielęgniarki działające w teatrze działań;

● 43 pielęgniarki lub medycy lub paramedycy;

● 2 asystentów radiologa;

● 2 techników laboratoryjnych;

● 14 osób obsługi i personelu pomocniczego.

g) Krew i produkty krwiopochodne

i. Krew i produkty krwiopochodne będą dostarczane przez Organizację Narodów Zjednoczonych zgodnie ze standardami Organizacji Narodów Zjednoczonych, włącznie z ich transportem, badaniem, obsługą i zarządzaniem, o ile kraj wydzielający siły zapewniający obiekt medyczny poziomu 2, 2+ lub 3 nie uzna za konieczne negocjowanie tego zagadnienia. W takich przypadkach zaopatrzenie w krew i produkty krwiopochodne będzie każdorazowo negocjowane i określone w Załączniku C niniejszego Porozumienia;

ii. Organizacja Narodów Zjednoczonych zapewni klimatyzowane pomieszczenia magazynowe oraz możliwość transportu (zimny łańcuch) zabezpieczającego krew i produkty krwiopochodne przed zepsuciem lub zanieczyszczeniem;

iii. Zarządzanie zapasami krwi i produktów krwiopochodnych według zgodności grup krwi i czynnika Rh w zatwierdzonych warunkach higienicznych w celu ochrony przed zanieczyszczeniem;

iv. Wykonywanie badań krwi i badań określających grupę krwi.

h) Rejony wysokiego ryzyka (epidemiologia)

Aby być uprawnionym do refundacji samowystarczalności w kategorii rejonów wysokiego ryzyka (epidemiologii) państwo wydzielające siły powinno zapewnić zaopatrzenie medyczne, chemio-profilaktykę i środki ochrony zdrowia w rejonach o dużej częstotliwości występowania endemicznych chorób zakaźnych, na które nie istnieją żadne szczepionki. Minimalne standardy w kategorii rejonów wysokiego ryzyka (epidemiologii) mogą się różnić w zależności od regionów, w których są rozmieszczeni uczestnicy operacji pokojowych Organizacji Narodów Zjednoczonych i są oparte na ryzyku dla uczestników operacji pokojowych Organizacji Narodów Zjednoczonych.

i. Refundacja samowystarczalności obejmuje zaopatrzenie i utrzymanie, jako minimum:

a) Profilaktyczne farmaceutyki (antymalaryczne). Profilaktyczne leczenie przeciw malarii stanowi odpowiedzialność narodową zgodnie z dokumentem nr A/C.5/60/26, Rozdział 3 Załącznik B paragraf 50 oraz Rozdział 3 Załączniki A i B Aneks paragraf 7;

b) Osobiste wyposażenie do ochrony zdrowia oraz materiały jednorazowego użytku (moskitiera nad głowę, środek odstraszający);

c) Przenośne wyposażenie do ochrony zdrowia oraz materiały jednorazowego użytku (generatory pary, pestycydy). Użycie pestycydów będzie dostosowane do międzynarodowego prawa w zakresie ochrony środowiska.

ii. Pod rozwagę powinny być także wzięte inne środki ochrony opisane w Podręczniku COE takie, jak:

a) Wyposażenie w osobiste moskitiery zgodnie z Załącznikiem A „Zestaw wyposażenia indywidualnego żołnierza lub policjanta” Rozdziału 9;

b) Zachęcanie do stosowania odzieży osłaniającej ciało zgodnie z Załącznikiem A „Zestaw wyposażenia indywidualnego żołnierza lub policjanta” Rozdziału 9;

c) Środki ochrony przeciw gryzoniom, które stanowią część podstawowych procedur w zakresie utrzymania higieny dla obszarów magazynowania dużych ilości żywności oraz składowania nieużytków zgodnie z podparagrafem (d) paragrafu 10 Załącznika B „Catering” Rozdziału 3.

i) Usługi dentystyczne

i. Zapewnianie opieki dentystycznej w celu utrzymania dobrego stanu zdrowotnego personelu jednostki;

ii. Zapewnianie wykonywania podstawowych zabiegów dentystycznych lub zabiegów w nagłych wypadkach;

iii. Zachowanie zdolności do sterylizacji;

iv. Wykonywanie drobnych zabiegów profilaktycznych;

v. Prowadzenie szkoleń z zakresu higieny jamy ustnej dla personelu jednostki.

55. Zgodnie z zaleceniami Organizacji Narodów Zjednoczonych, zarządzanie szczepieniami należy do odpowiedzialności narodowej. Organizacja Narodów Zjednoczonych dostarczy niezbędne informacje, jaki rodzaj szczepień i środków zapobiegawczych będzie zastosowany wobec całego personelu Organizacji Narodów Zjednoczonych przed jego rozmieszczeniem. Jeśli jakiś personel Organizacji Narodów Zjednoczonych zostanie rozmieszczony w rejonie misji bez właściwych szczepień i profilaktyki, Organizacja Narodów Zjednoczonych dostarczy niezbędne dawki szczepionek i środki profilaktyczne. W takich przypadkach, Organizacja Narodów Zjednoczonych odliczy wszelkie koszty wstępnych szczepień, które mogły być wykonane przed rozmieszczeniem od refundacji samowystarczalności dla krajów wydzielających siły.

Obserwacja

56. Aby otrzymać stawkę refundacji samowystarczalności w kategorii obserwacji, kontyngent powinien posiadać zdolność do prowadzenia obserwacji w rejonie swojego działania. Wymagania w każdej z trzech podkategorii są następujące:

a) Obserwacja ogólna: Zaopatrzenie w lornetki ręczne do obserwacji ogólnej.

b) Obserwacja nocna:

i. Zapewnienie możliwości prowadzenia pasywnej lub aktywnej obserwacji optycznej z użyciem urządzeń podczerwoni, termicznych lub noktowizyjnych;

ii. Zdolność wykrywania, identyfikacji i klasyfikowania osób lub przedmiotów na odległość 1000 metrów lub większą;

iii. Możliwość wykonywania nocnych patroli i zadań udaremniających;

iv. Organizacja Narodów Zjednoczonych może zapewnić tę kategorię całkowicie samodzielnie pod warunkiem przestrzegania najważniejszych zasad uzgodnionych jak określono powyżej.

c) Określanie położenia: Możliwość określania dokładnego położenia geograficznego osoby lub obiektu w rejonie działania poprzez łączne użycie Światowego Systemu Nawigacji i dalmierzy laserowych.

Refundacja w kategorii obserwacji zależy od spełnienia wymagań operacyjnych.

57. Kontyngent powinien zapewnić cały właściwy sprzęt, jego obsługę i zaopatrzenie. Obserwacja nocna i określanie położenia będą refundowane tylko wtedy, gdy działania te prowadzone będą na wniosek Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Identyfikacja

58. Aby otrzymać refundację stawek samowystarczalności w kategorii identyfikacji, kontyngent powinien posiadać zdolność do:

a) Prowadzenia działań obserwacyjnych przy pomocy sprzętu fotograficznego, takiego, jak kamery video i lustrzanki jednoobiektywowe;

b) Przetwarzania i edytowania uzyskanych informacji wizualnych;

c) Zapewnienia całego niezbędnego sprzętu, jego obsługi i materiałów.

Jeśli Organizacja Narodów Zjednoczonych zapewnia tę usługę na takim samym poziomie, jednostka nie otrzyma refundacji za tę kategorię.

Ochrona przed bronią nuklearną, biologiczną i chemiczną

59. Aby otrzymać refundację stawek samowystarczalności w kategorii ochrony przed bronią nuklearną, biologiczną i chemiczną, kontyngent powinien posiadać zdolność do działania w warunkach zagrożenia bronią nuklearną, biologiczną i chemiczną w pełni zabezpieczony. Obejmuje to zdolność do:

a) Wykrywania i identyfikacji na szczeblu jednostki środków promieniotwórczych, biologicznych i chemicznych przy pomocy odpowiedniego sprzętu wykrywającego;

b) Prowadzenia wstępnych działań odkażających osób i wyposażenia osobistego w sytuacji zagrożenia bronią nuklearną, biologiczną i chemiczną;

c) Wyposażenia całego personelu w niezbędną odzież ochronną przed bronią nuklearną, biologiczną i chemiczną oraz sprzęt (np. maski ochronne, kombinezony, rękawice ochronne, osobiste zestawy odkażające, iniektory);

d) Zapewnienia całego właściwego sprzętu, jego obsługi i zaopatrzenia. Ochrona przed bronią nuklearną, biologiczną i chemiczną będzie refundowana jedynie wtedy, gdy Organizacja Narodów Zjednoczonych poprosi o jej realizację.

Środki obrony polowej

60. Aby otrzymać refundację stawek samowystarczalności w kategorii środków obrony polowej, kontyngent powinien:

a) Zabezpieczać własne obozowiska odpowiednimi środkami obrony polowej (np. ogrodzeniami z drutu kolczastego, workami z piaskiem i innymi zaporami obrony polowej);

b) Ustanowić systemy wczesnego ostrzegania i wykrywania w celu ochrony obiektów kontyngentu;

c) Przygotować urządzenia fortyfikacyjne (np. niewielkie schrony, transzeje i posterunki obserwacyjne), których nie wykonują wyspecjalizowane kontyngenty inżynieryjne;

d) Zapewniać cały właściwy sprzęt, jego obsługę i zaopatrzenie.

61. Organizacja Narodów Zjednoczonych może zapewnić tę kategorię całkowicie samodzielnie pod warunkiem przestrzegania najważniejszych zasad uzgodnionych jak określono powyżej. Wytyczne dotyczące wymaganych środków obrony polowej dla kontyngentu o liczebności do 850 osób określono w aneksie 11 do Załączników A i B Rozdziału 3 Podręcznika COE.

Zapasy różne

62. Aby otrzymać refundację stawek samowystarczalności w każdej z trzech podkategorii zapasów różnych, kontyngent powinien zapewnić:

a. Pościel: prześcieradła, koce, powłoczki na materace, poduszki i ręczniki. Prześcieradła i koce mogą zostać zastąpione śpiworami. Aby zapewnić wymianę i pranie pościeli, powinna być ona dostarczona w odpowiedniej ilości.

b. Umeblowanie: łóżko, materac, stolik nocny, lampka stołowa i szafka dla każdej osoby, lub inne odpowiednie umeblowanie w celu zapewnienia właściwej przestrzeni życiowej.

c. Sprzęt socjalny: odpowiedni poziom sprzętu i usług w ramach opieki socjalnej obejmujących rozrywkę, sprawność fizyczną, zajęcia sportowe, gry i komunikację powinien zostać zapewniony w ilości odpowiedniej do liczby żołnierzy w ich poszczególnych miejscach stacjonowania. Weryfikacja, czy zapewnione zostały właściwe standardy opierać się będzie na porozumieniach dotyczących opieki socjalnej kraju wydzielającego siły uzgodnionych między Rządem a Sekretariatem oraz wyszczególnione w aneksie do Załącznika C niniejszego Porozumienia.

d. Dostęp do Internetu: odpowiedni poziom sprzętu i przepustowość łącza w misji pokojowej.

i. Weryfikacja, czy zostały zapewnione odpowiednie ilości sprzętu, będzie się opierać na wymogach dotyczących Internetu uzgodnionych między państwem wydzielającym sił i Sekretariatem, określonych w aneksie 2 Załącznika C niniejszego Porozumienia.

ii. Internet będzie założony przez państwo wydzielające siły i będzie podłączony do istniejących systemów łączności Organizacji Narodów Zjednoczonych.

iii. Wytyczne dotyczące wymagań w zakresie zapewnienia dostępu do Internetu określono w aneksie 13 do Rozdziału 3.

Załącznik F

DEFINICJE

1. Przyjęte przez Organizację Narodów Zjednoczonych standardy gotowości oznaczają, że każda jednostka lub formacja, okręt, system uzbrojenia lub sprzęt powinien być zdolny do wykonywania zadań lub funkcji, do których został sformowany lub wydzielony w celu umożliwienia wykonania mandatu misji.

2. Materiały jednorazowego użytku oznaczają środki ogólnego charakteru użytkowane na zwykłych zasadach. Materiały jednorazowego użytku obejmują materiały bojowe, materiały ogólne i techniczne, materiały obronne, amunicję lub materiały wybuchowe i inne podstawowe artykuły użytkowane w celu wsparcia sprzętu zasadniczego, jak również wsparcia drobnego wyposażenia i personelu.

3. Kontyngent oznacza wszystkie sformowane jednostki, personel i sprzęt kraju wydzielającego wojsko lub policję, rozmieszczony w rejonie misji zgodne z niniejszym Porozumieniem.

4. Sprzęt będący własnością kontyngentu oznacza sprzęt zasadniczy, drobne wyposażenie i materiały jednorazowego użytku, rozmieszczone w rejonie operacji i użytkowane przez kontyngent kraju wydzielającego wojsko lub policję dla realizacji operacji pokojowych.

5. Współczynnik warunków środowiskowych oznacza wielkość stosowaną do stawek refundacji sprzętu zasadniczego oraz samowystarczalności uwzględniającą wzrost kosztów ponoszonych przez kraj wydzielający wojsko lub policję ze względu na ekstremalne warunki górskie, klimatyczne i terenowe. Współczynnik jest stosowany w sytuacji, gdy przewiduje się ponoszenie przez kraj wydzielający wojsko lub policję znaczących dodatkowych kosztów. Jest określany na początku misji przez techniczny zespół rekonesansowy i stosowany powszechnie w całej misji. Współczynnik nie przekracza 5 procent stawek refundacji.

6. Usuwanie niewybuchów (EOD) na szczeblu Sił oznacza wykrywanie, identyfikację, ocenę na miejscu, zabezpieczenie, usunięcie i ostateczne zniszczenie niewybuchów. Jest prowadzone na rzecz misji przez jednostkę specjalistyczną jako zabezpieczenie Sił. Usuwanie niewybuchów na szczeblu Sił może obejmować działania w całym rejonie misji lub w jego części. Może także dotyczyć niszczenia amunicji, która stała się niebezpieczna ze względu na uszkodzenie lub przeterminowanie.

7. Usuwanie niewybuchów (EOD) w ramach samowystarczalności oznacza usuwanie niewybuchów przez jednostkę na terenie jej rozmieszczenia lub jej obozowiska.

8. Dowódca Sił oznacza oficera, wyznaczonego decyzją Sekretarza Generalnego, odpowiedzialnego za całość operacji wojskowych w ramach misji.

9. Wymuszone porzucenie oznacza działania będące wynikiem decyzji zatwierdzonej przez Dowódcę Sił lub Komisarza Policji lub jego upoważnionego przedstawiciela, albo postanowień zawartych w zasadach użycia siły, w wyniku których nastąpiła utrata kontroli nad sprzętem i zaopatrzeniem.

10. Średnia realna wartość rynkowa (GFMV) oznacza wycenę sprzętu w celu refundacji. Jest ona obliczana według średniej początkowej ceny zakupu oraz każdego wzrostu wartości wynikającego z inflacji i pomniejszona o amortyzację za poprzedni okres użytkowania, bądź wartość zamiennika, zależnie od tego, która wartość jest mniejsza. Średnia realna wartość rynkowa obejmuje wartość wszystkich przedmiotów użytkowanych ze sprzętem przy realizacji jego funkcji operacyjnej.

11. Rząd oznacza Rząd państwa uczestniczącego.

12. Szef misji oznacza Specjalnego Przedstawiciela lub Dowódcę wyznaczonego przez Sekretarza Generalnego za zgodą Rady Bezpieczeństwa, odpowiedzialnego za wszelkie działania Organizacji Narodów Zjednoczonych w ramach misji.

13. Wroga akcja oznacza incydent wynikły wskutek działania lub działań jednej lub więcej stron walczących, który miał bezpośredni i znaczący negatywny wpływ na personel lub sprzęt kraju wydzielającego wojsko lub policję. Różne działania mogą być określone jako pojedyncza akcja wroga, jeżeli występują między nimi wspólne cechy.

14. Współczynnik wrogiej akcji/wymuszonego porzucenia oznacza wielkość stosowaną do wszystkich kategorii stawek refundacji samowystarczalności oraz do składnika części zamiennych stawki leasingu mokrego (lub połowy szacunkowej stawki obsługi) w celu zrekompensowania strat i szkód poniesionych przez kraj wydzielający wojsko lub policję. Współczynnik jest określany na początku misji przez techniczny zespół rekonesansowy i stosowany powszechnie w całej misji. Współczynnik nie przekracza 5 procent stawek refundacji.

15. Współczynnik wzrostu kosztów transportu oznacza wielkość stosowaną do pokrycia wzrostu kosztów transportu części zamiennych i materiałów jednorazowego użytku w systemie leasingu mokrego lub leasingu obsługowego. Oznacza wzrost stawki leasingu o 0,25 procent za każde pełne 800 kilometrów (500 mil) ponad pierwsze 800 kilometrów (500 mil) odległości wzdłuż trasy transportu między portem załadunku w kraju macierzystym a portem wejścia w rejonie misji. Dla krajów bez dostępu do morza lub krajów, gdzie sprzęt przemieszczany jest do i z rejonu misji transportem drogowym lub kolejowym, portem wejścia będzie uzgodniony punkt przekroczenia granicy.

16. Początkowe zaopatrywanie oznacza organizację wsparcia logistycznego w misji pokojowej, zgodnie z którym państwo uczestniczące zapewnia kontyngentowi lub jednostce żywność, wodę oraz materiały pędne i smary na zasadach refundacji. Refundacja państwu wydzielającemu wojsko lub policję nastąpi na podstawie przedłożonych rachunków. Zwyczajowo początkowe zaopatrywanie kontyngentów lub jednostek jest wymagane podczas początkowego okresu rozmieszczenia kontyngentu lub jednostki ograniczonego do 30–60 dni, zanim Organizacja Narodów Zjednoczonych nie będzie mogła zapewnić tych produktów. Wymagania dotyczące początkowego zaopatrywania w wodę, żywność i paliwo zostaną wyszczególnione w Wytycznych dla Państw Wydzielających Wojsko/Państw Wydzielających Policję.

17. Współczynnik intensywności działań operacyjnych oznacza wielkość stosowaną do stawek refundacji sprzętu zasadniczego i samowystarczalności w celu zrekompensowania krajowi wydzielającemu wojsko lub policję wzrost kosztów ponoszonych w związku z przydzielonymi zadaniami, długością powiązań logistycznych, niedostępnością komercyjnych usług remontowych i zaopatrzeniowych oraz z innymi operacyjnymi zagrożeniami i warunkami. Współczynnik jest określany na początku misji przez techniczny zespół rekonesansowy i stosowany powszechnie w całej misji. Współczynnik nie przekracza 5 procent stawek refundacji.

18. Wynajem sprzętu zasadniczego:

(a) Leasing suchy oznacza system refundacji sprzętu będącego własnością kontyngentu, w ramach którego kraj wydzielający wojsko lub policję kieruje do misji sprzęt, a Organizacja Narodów Zjednoczonych przyjmuje odpowiedzialność za jego obsługę. Kraj wydzielający siły otrzymuje refundację za brak możliwości wykorzystywania swoich zasobów wojskowych, to jest przekazanego sprzętu zasadniczego i związanego z nim drobnego wyposażenia, dla własnych narodowych potrzeb;

(b) Leasing mokry oznacza system refundacji sprzętu będącego własnością kontyngentu, w ramach którego kraj wydzielający wojsko lub policję wydziela i przyjmuje odpowiedzialność za obsługę i wsparcie sprzętu zasadniczego i związanego z nim drobnego wyposażenia. Kraj wydzielający siły jest uprawniony do refundacji z tytułu świadczenia tego wsparcia.

19. Strata lub szkoda oznacza całkowite lub częściowe wykluczenie sprzętu lub materiałów spowodowane:

(a) niezawinionym incydentem;

(b) działaniem jednej lub więcej walczących stron;

(c) decyzją zatwierdzoną przez Dowódcę Sił lub Komendanta Policji.

20. Stawka obsługowa oznacza wielkość refundacji stosowaną w celu zrekompensowania Rządowi kosztów utrzymania sprzętu, obejmujących części zamienne, zakontraktowane naprawy, obsługę trzeciej i czwartej linii wymaganej do utrzymania sprawności sprzętu zasadniczego na określonym poziomie, oraz przywrócenia sprawności technicznej tego sprzętu po powrocie z rejonu misji. Koszty osobowe związane z obsługą pierwszej i drugiej linii obsługi nie są objęte tą stawką, ponieważ są refundowane oddzielnie. Stawka obejmuje kwotę wzrostu kosztów transportu pokrywającą ogólne koszty transportu części zamiennych. Stawka ta stanowi część stawki leasingu mokrego.

21. Sprzęt zasadniczy oznacza podstawowe wyposażenie bezpośrednio związane z zadaniami jednostki uzgodnionymi wspólnie przez Organizację Narodów Zjednoczonych i kraj wydzielający wojsko lub policję. Sprzęt zasadniczy liczony jest bądź poprzez kategorię, bądź indywidualnie. Dla każdej kategorii sprzętu zasadniczego stosuje się oddzielne stawki refundacji kosztów. Stawki te obejmują refundację drobnego wyposażenia i materiałów jednorazowego użytku używanych w celu wsparcia sprzętu zasadniczego.

22. Wyposażenie drobne oznacza sprzęt użytkowany w celu wsparcia kontyngentu w takich dziedzinach jak gastronomia, zakwaterowanie, nie specjalistyczne usługi łączności i inżynieryjne oraz inne działania związane z wykonywaniem zadań. Nie wymaga się szczegółowego rozliczania drobnego wyposażenia. Drobne wyposażenie podzielono na dwie kategorie: wyposażenie przeznaczone do wsparcia sprzętu zasadniczego oraz sprzęt służący bezpośrednio lub pośrednio do wsparcia personelu. Dla drobnego wyposażenia służącego wsparciu personelu stosuje się stawki refundacji samowystarczalności.

23. Naruszenie standardów zachowania oznacza każde działanie lub zaniechanie, które stanowi złamanie standardów zachowania Organizacji Narodów Zjednoczonych, określonych dla danej misji zasad i przepisów lub zobowiązań wynikających z przepisów prawa narodowego i miejscowego zgodnie z porozumieniem o statusie sił, jeśli jego skutki wykraczają poza kontyngent narodowy.

24. Określone dla danej misji zasady i przepisy oznaczają, uwzględniając ograniczenia narodowe, standardowe procedury operacyjne, dyrektywy i inne regulacje, rozkazy i instrukcje wydane przez Szefa Misji, Dowódcę Sił lub Szefa Oficera Administracyjnego misji pokojowej Organizacji Narodów Zjednoczonych zgodnie ze standardami zachowania Organizacji Narodów Zjednoczonych; powinny zawierać informacje dotyczące właściwych narodowych i miejscowych praw i przepisów.

25. Incydent niezawiniony oznacza zdarzenie wynikłe z przypadkowego działania lub niedopatrzenia, z wyjątkiem celowego działania albo rażącego niedbalstwa ze strony obsługi lub ochrony sprzętu.

26. Amunicja operacyjna oznacza środki bojowe (w tym środki obrony przeciwlotniczej takie, jak odbijacze dipolowe i rakiety podczerwone), których wydzielenie do rejonu misji zostało uzgodnione między Organizacją Narodów Zjednoczonych a krajami wydzielającymi wojsko lub policję tak, aby były one łatwo dostępne do użycia w razie potrzeby. Środki bojowe użyte w czasie operacyjnego szkolenia lub ćwiczeń realizowanych poza przyjętymi przez Organizację Narodów Zjednoczonych standardami gotowości, zatwierdzonych i kierowanych przez Dowódcę Sił w przewidywaniu potrzeb operacyjnych, będą uznane za amunicję operacyjną.

27. Komendant policji oznacza oficera, wyznaczonego decyzją Sekretarza Generalnego, odpowiedzialnego za całość działań policji w ramach misji.

28. Wizyty wstępne oznaczają wizytację zespołów misji polowych Departamentu Operacji Pokojowych lub Departamentu Wsparcia, składających się z przedstawicieli odpowiednich komórek funkcjonalnych (Służby Generacji Sił, Oddziału Budżetu Operacji i Finansów, Oddziału Wsparcia Logistycznego itp.) w państwach członkowskich. Są one organizowane w celu wsparcia państw członkowskich w przygotowaniu ich kontyngentów do udziału w misji oraz zapewnienia, że zakres uczestnictwa państwa członkowskiego jest zgodny z potrzebami operacyjnymi misji i harmonogramem rozmieszczenia sił.

29. Wstępne badanie w celu zebrania informacji oznacza zabezpieczenie dowodów niezbędnych do zapewnienia, iż dochodzenie narodowe lub dochodzenie Organizacji Narodów Zjednoczonych zostanie w późniejszym czasie skutecznie przeprowadzone. Chociaż badanie to może zawierać zbieranie pisemnych oświadczeń, to zwyczajowo nie obejmuje przesłuchań świadków lub innych zaangażowanych osób.

30. Samowystarczalność oznacza koncepcję wsparcia logistycznego dla kontyngentu w misji pokojowej, w ramach której państwo wydzielające wojsko lub policję zapewnia określone kategorie lub całość wsparcia logistycznego kontyngentu na zasadzie refundacji kosztów.

31. Poważne naruszenie standardów zachowania oznacza nieprzestrzeganie standardów zachowania, w tym czyny kryminalne, które doprowadziły, lub najprawdopodobniej doprowadziły do poważnej straty, szkody lub urazy pojedynczej osoby lub misji. Wykorzystywanie seksualne i seksualne znęcanie się zalicza się do poważnych naruszeń nieprzestrzegania standardów zachowania.

32. Seksualne znęcanie się oznacza rzeczywiste fizyczne napastowanie lub jego groźbę, o charakterze seksualnym, czy to przy użyciu siły, czy też w nierównych warunkach lub warunkach przymusu.

33. Wykorzystywanie seksualne oznacza każde rzeczywiste lub usiłowane znęcanie się przy wykorzystaniu słabości, nierównych sił lub zaufania w celach seksualnych, w tym, ale nie tylko, czerpanie korzyści pieniężnych, społecznych lub politycznych z seksualnego wykorzystywania innych.

34. Wyposażenie specjalne oznacza wszelki drobny sprzęt specjalistyczny lub materiały jednorazowego użytku nie objęte stawkami samowystarczalności i uznane za sprzęt specjalny. Sprzęt ten będzie przedmiotem specjalnych umów dwustronnych między krajem uczestniczącym a Organizacją Narodów Zjednoczonych.

ZAŁĄCZNIK H

JESTEŚMY PERSONELEM OPERACJI POKOJOWYCH ORGANIZACJI NARODÓW ZJEDNOCZONYCH

Organizacja Narodów Zjednoczonych reprezentuje dążenia wszystkich ludzi świata do pokoju.

Biorąc powyższe pod uwagę Karta Narodów Zjednoczonych wymaga, aby cały personel utrzymywał najwyższe standardy prawości oraz właściwego zachowania.

Stosujemy się do Wytycznych Międzynarodowego Prawa Humanitarnego dla Sił prowadzących Operacje Pokojowe Organizacji Narodów Zjednoczonych i właściwych zapisów Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka jako zasadniczego źródła naszych standardów.

Jako personel sił pokojowych, reprezentujemy Organizację Narodów Zjednoczonych i jesteśmy obecni w kraju, aby pomóc mu w odbudowie po bolesnych przeżyciach związanych z konfliktem. W związku z tym powinniśmy być świadomie przygotowani na przyjęcie specjalnych ograniczeń w naszym życiu publicznym i prywatnym, aby pracować i realizować ideały Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Przyznane nam pewne przywileje i immunitety, uzgodnione poprzez porozumienia wynegocjowane między Organizacją Narodów Zjednoczonych a państwem gospodarzem, mając na celu wyłącznie wypełnianie naszych obowiązków utrzymywania pokoju. Oczekiwania społeczności międzynarodowej i miejscowej ludności są wysokie, a nasze działania, zachowanie i wypowiedzi będą ściśle monitorowane.

Zawsze będziemy:

● przez cały czas zachowywać się w sposób profesjonalny i zdyscyplinowany;

● poświęcać się dla osiągnięcia celów Narodów Zjednoczonych;

● rozumieć mandat i misję oraz stosować się do ich postanowień;

● szanować środowisko państwa gospodarza;

● szanować miejscowe prawa, zwyczaje i praktyki oraz będziemy świadomi i będziemy szanować kulturę, religię, tradycję oraz sprawy związane z płcią;

● traktować mieszkańców państwa gospodarza z szacunkiem, uprzejmością i uwagą;

● działać bezstronnie, z prawością i taktem;

● wspierać i pomagać niedołężnym chorym i słabym;

● posłuszni naszym przełożonym lub szefom z Organizacji Narodów Zjednoczonych i będziemy szanować hierarchię służbową;

● szanować wszystkich pozostałych członków misji bez względu na status, rangę, etniczne lub narodowe pochodzenie, rasę, płeć lub wyznanie;

● wspierać i popierać właściwe zachowanie się wśród współtowarzyszącego nam personelu misji pokojowej;

● meldować o wszystkich czynach dotyczących seksualnego wykorzystywania i znęcania się;

● właściwie się ubierać i zachowywać przez cały czas;

● odpowiednio gospodarować pieniędzmi i mieniem przydzielonym nam jako członkom misji, i

● dbać o cały sprzęt Organizacji Narodów Zjednoczonych powierzony naszej odpowiedzialności.

Nigdy nie będziemy:

● przynosić ujmy Narodom Zjednoczonym i naszym krajom przez nieodpowiednie osobiste zachowanie, zaniedbanie naszych obowiązków lub nadużywanie naszej pozycji jako personelu misji pokojowej;

● podejmować żadnych działań, które mogłoby narazić misję;

● nadużywać alkoholu, używać lub handlować narkotykami;

● komunikować się bez pozwolenia z zewnętrznymi instytucjami, w tym wygłaszać nieautoryzowanych wystąpień prasowych;

● ujawniać i niewłaściwie używać informacji uzyskanych w związku z naszą służbą lub pracą;

● używać nieuzasadnionej przemocy lub grozić komukolwiek aresztem;

● popełniać żadnego czynu, który mógłby skutkować fizyczną, seksualną lub psychiczną krzywdą lub cierpieniem członka miejscowej społeczności, szczególnie kobiet i dzieci;

● popełniać żadnego czynu dotyczącego seksualnego wykorzystywania i znęcania się, współżycia seksualnego z dziećmi poniżej 18 lat lub wymieniać pieniądze, pracę, dobra i inne usługi za seks;

● zaangażowani w seksualny związek, który mógłby mieć wpływ na naszą bezstronność lub dobro innych;

● obelżywi lub nieuprzejmi wobec jakiegokolwiek członka społeczeństwa;

● umyślnie niszczyć lub niewłaściwie używać jakiejkolwiek własności lub sprzętu Organizacji Narodów Zjednoczonych;

● niewłaściwie lub bez pozwolenia używać pojazdu;

● otrzymywać bez pozwolenia podarunków;

● uczestniczyć w żadnej nielegalnej działalności, korupcji lub niedozwolonych praktykach, i

● używać naszej pozycji dla odnoszenia korzyści osobistych, stawiać bezpodstawnych żądań lub przyjmować korzyści, do których nie jesteśmy uprawnieni.

Jesteśmy świadomi, iż konsekwencje działań niezgodnie z tymi wytycznymi mogą:

● ograniczyć zaufanie i wiarę w Narody Zjednoczone;

● zagrozić osiągnięciom misji;

● zagrozić naszemu statusowi i bezpieczeństwu personelu pokojowego; i

● skutkować działaniami administracyjnymi, dyscyplinarnymi i karnymi.

Wersja w języku angielskim

Po zaznajomieniu się z powyższym Memorandum o Porozumieniu, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– zostało ono uznane za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych,

– jest przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone,

– będzie niezmiennie zachowywane.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 8 lutego 2012 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: B. Komorowski

L.S.

Prezes Rady Ministrów: D. Tusk

¹ Załącznik G dotyczy szczegółów misji i nie jest włączony do niniejszego dokumentu. Jest on rozprowadzany oddzielnie.