Dziennik Ustaw - rok 2012 poz. 352

Na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287) zarządza się, co następuje:

1) organizację, tryb i standardy techniczne zakładania i utrzymywania podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych oraz szczegółowych osnów geodezyjnych;

2) szczegółowy zakres informacji gromadzonych w bazie danych państwowego rejestru podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych oraz w bazie danych szczegółowych osnów geodezyjnych;

3) standardy techniczne dotyczące tworzenia, aktualizacji i udostępniania baz, o których mowa w pkt 2.

1) klasie osnowy – rozumie się przez to cechę osnowy określającą jej znaczenie w pracach geodezyjnych i kartograficznych, kolejność włączania punktów osnowy do procesu wyrównywania, a także dokładność określenia po wyrównaniu obserwacji;

2) osnowie wielofunkcyjnej – rozumie się przez to osnowę, której punkty spełniają jednocześnie kryteria określone dla co najmniej dwóch rodzajów osnowy;

3) punkcie osnowy – rozumie się przez to punkt, który ma położenie wyznaczone w państwowym systemie odniesień przestrzennych, na którym wyznaczono wielkość fizyczną, charakterystyczną dla określonego rodzaju osnowy, oraz błąd jej wyznaczenia, ma niepowtarzalny numer, został oznaczony w terenie znakiem geodezyjnym, ma sporządzony opis topograficzny oraz którego dane są umieszczone w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym prowadzonym przez uprawniony do tego organ;

4) systemie ASG-EUPOS – rozumie się przez to uruchomioną w 2008 r. ogólnopolską sieć stacji referencyjnych zarządzaną przez Główny Urząd Geodezji i Kartografii;

5) wykonawcy – rozumie się przez to podmiot lub jednostkę organizacyjną, o których mowa w art. 11 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne, lub osoby działające w ich imieniu;

6) wysokości geodezyjnej – rozumie się przez to odległość danego punktu od powierzchni elipsoidy odniesienia mierzoną wzdłuż normalnej do elipsoidy.

2. Niezależnie od podziału, o którym mowa w ust. 1, wprowadza się podział osnów geodezyjnej, grawimetrycznej i magnetycznej na klasy, oznaczane cyframi arabskimi, w których: osnowa podstawowa fundamentalna jest osnową 1. klasy, osnowa podstawowa bazowa jest osnową 2. klasy, a osnowa szczegółowa jest osnową 3. klasy.

3. Podstawowym kryterium zaliczenia punktu osnowy do odpowiedniej klasy jest dokładność wyznaczenia wielkości właściwych dla danego rodzaju osnowy, określona przez wartość błędu średniego wyznaczonej wielkości.

1) w przypadku osnowy geodezyjnej – geodezyjny układ odniesienia i układ wysokości, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne, zwanej dalej „ustawą”;

2) w przypadku osnowy grawimetrycznej – europejski grawimetryczny układ odniesienia, określony przez jednolitą europejską sieć grawimetryczną, którego fizyczną realizacją na obszarze kraju są punkty absolutne, na których pomiary przyspieszenia siły ciężkości Ziemi zostały wykonane grawimetrami absolutnymi, które uczestniczyły co najmniej w dwóch międzynarodowych kampaniach porównawczych;

3) w przypadku osnowy magnetycznej – europejski magnetyczny układ odniesienia, określony przez sieć obserwatoriów magnetycznych w Europie, którego fizyczną realizacją na obszarze kraju są magnetyczne punkty wiekowe, na których pomiary wartości elementów pola magnetycznego Ziemi zostały odniesione do wartości określonych w obserwatorium magnetycznym.

2. Podstawowe bazowe osnowy geodezyjną, grawimetryczną i magnetyczną stanowią punkty wyznaczone w sieciach o najwyższej dokładności, rozmieszczone równomiernie na obszarze całego kraju, realizujące na tym obszarze układy odniesienia, o których mowa w ust. 1.

3. Szczegółową osnowę geodezyjną stanowią punkty wyznaczone w sieciach będących rozwinięciem podstawowej osnowy geodezyjnej. Stopień zagęszczenia punktów jest zróżnicowany w zależności od stopnia zurbanizowania terenu, większy na terenach zabudowanych lub przeznaczonych pod inwestycje, a mniejszy na terenach rolnych i leśnych, przy czym przeznaczenie terenu określa się na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku na podstawie kierunków zmian w przeznaczeniu terenów, określonych w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

2. Okresowe modernizacje osnów, o których mowa w § 3 ust. 1, polegające w szczególności na: przeglądzie punktów, odtworzeniu lub założeniu nowych znaków geodezyjnych i urządzeń zabezpieczających te znaki oraz wykonaniu pomiarów, przeprowadza się w celu doprowadzenia ich do stanu odpowiadającego standardowi technicznemu, o którym mowa w § 13, przy czym:

1) modernizację podstawowej osnowy geodezyjnej przeprowadza się nie rzadziej niż co 20 lat, a osnowy zakładanej metodami satelitarnymi nie rzadziej niż co 10 lat;

2) modernizację podstawowej osnowy grawimetrycznej i podstawowej osnowy magnetycznej przeprowadza się nie rzadziej niż co 20 lat, a pomiary elementów pola magnetycznego Ziemi na magnetycznych punktach wiekowych wykonuje się nie rzadziej niż co 5 lat;

3) modernizację szczegółowej osnowy geodezyjnej przeprowadza się w miarę potrzeb wynikających z rozwoju gospodarczego kraju, a miejscowo także w trakcie wykonywania innych prac geodezyjnych i kartograficznych;

4) podczas modernizacji osnowy szczegółowej przeglądowi podlegają wszystkie punkty osnowy podstawowej położone na obszarze modernizowanej osnowy.

2. Punkt osnowy może mieć trwale stabilizowane punkty ekscentryczne, które zalicza się do tej samej klasy osnowy.

3. Dla każdego punktu osnowy wykonuje się opis topograficzny umożliwiający:

1) odnalezienie i zidentyfikowanie punktu;

2) odtworzenie miejsca położenia punktu.

1) co najmniej dwukrotnym, niezależnym wykonywaniu pomiarów i obliczeń;

2) wykonywaniu obserwacji nadliczbowych;

3) porównywaniu wyników pomiaru i obliczeń w celu wykrycia i eliminacji błędów grubych, przy czym za błąd gruby należy uważać błąd, którego wartość przekracza co najmniej trzykrotnie oszacowaną wielkość błędu pomiaru lub obliczeń, a także oczywistą omyłkę, w szczególności: w jednostkach albo zakresie pomiaru.

2. Instrumenty i przymiary używane przy zakładaniu i modernizacji osnów, o których mowa w § 3 ust. 1, powinny mieć przeprowadzone podstawowe i okresowe badania techniczne i wyznaczone poprawki komparacyjne.

3. Badania podstawowe i okresowe instrumentów i przymiarów wykonuje się w laboratoriach upoważnionych do wydawania certyfikatów zgodności, na zasadach określonych w ustawie z dnia 11 maja 2001 r. – Prawo o miarach (Dz. U. z 2004 r. Nr 243, poz. 2441, z późn. zm.²⁾ ).

4. Przed rozpoczęciem pomiarów i po ich zakończeniu, a także w przypadku zaistnienia podejrzeń co do zmiany wartości parametrów technicznych instrumentów i przymiarów, wykonuje się dodatkowe pomiary sprawdzające.

5. Pomiarów sprawdzających, o których mowa w ust. 4, dokonuje wykonawca prac.

6. Dokumenty potwierdzające wykonanie badań technicznych i pomiarów sprawdzających, o których mowa w ust. 2–4, dołącza się do geodezyjnej dokumentacji technicznej.

1) punktu osnowy grawimetrycznej – przed rozpoczęciem pomiaru dokonuje się sprawdzenia gradientu pionowego siły ciężkości Ziemi;

2) punktu osnowy magnetycznej – przed rozpoczęciem pomiaru dokonuje się sprawdzenia gradientu poziomego pola magnetycznego Ziemi.

2. Pomiary osnów wykonuje się w odniesieniu do centra znaku geodezyjnego, przy czym centrem jest odpowiednio:

1) dla punktów osnowy stabilizowanych wielopoziomowo – fizycznie zaznaczony centr znaku podziemnego albo zasadniczego elementu znaku;

2) dla punktów osnowy stabilizowanych jednopoziomowo – fizycznie zaznaczony środek znaku;

3) dla punktów osnowy wysokościowej – najwyższy punkt zasadniczego elementu znaku.

2. Dopuszcza się stosowanie modeli matematycznych, zalecanych do stosowania przez Międzynarodową Asocjację Geodezji (IAG), opisujących geometryczne lub fizyczne parametry Ziemi i jej orientację w przestrzeni, do określenia redukcji pomiarów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych, pod warunkiem uzyskania dokładności wyznaczeń wynikowych określonych rozporządzeniem.

3. Redukcje pomiarów i obliczenia prowadzi się z precyzją o jeden rząd większą od dokładności wyników końcowych.

2. Dokumentację, o której mowa w ust. 1, przekazuje się za pomocą środków komunikacji elektronicznej albo na informatycznych nośnikach danych, a jeżeli były wykonywane dokumenty w formie analogowej, przekazuje się oryginały tych dokumentów niezależnie od formy cyfrowej.

3. Operat techniczny zawierający dokumentację, o której mowa w ust. 1, podpisuje wykonawca, a poszczególne dokumenty podpisuje osoba kierująca pracami.

2. Bazy danych, o których mowa w ust. 1, są prowadzone w systemie teleinformatycznym i obejmują:

1) dane oraz informacje, o których mowa w § 15 ust. 1 i 2;

2) usługi udostępniania danych;

3) funkcje importu i eksportu danych;

4) funkcje importu danych z rejestrów publicznych, o których mowa w art. 4 ust. 1a pkt 2, 4, 5 i 6 oraz w ust. 1b ustawy.

2. W bazie danych szczegółowych osnów geodezyjnych gromadzi się dane oraz zbiory obserwacji i opracowań wyników tych obserwacji, odnoszące się do osnów szczegółowych założonych na obszarze właściwego powiatu.

3. Specyfikację modelu pojęciowego baz danych, o których mowa w ust. 1 i 2, w postaci schematu aplikacyjnego UML określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

1) numery punktów podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych;

2) współrzędne i wysokości w państwowym systemie odniesień przestrzennych;

3) błędy średnie współrzędnych i wysokości po wyrównaniu;

4) opisy topograficzne.

2. Dane, o których mowa w § 15 ust. 1, w zależności od rodzaju osnowy obejmują dane wskazane w ust. 1 oraz dane dotyczące:

1) wartości przewyższeń;

2) wartości przyspieszenia siły ciężkości;

3) wartości elementów pola magnetycznego Ziemi.

3. Zbiory obserwacji, o których mowa w § 15 ust. 1, w zależności od rodzaju osnowy obejmują dane wskazane w ust. 1 pkt 1 oraz dane dotyczące:

1) wartości obserwowanych i wyrównanych;

2) charakterystyk dokładnościowych obserwacji.

4. Dane gromadzone w bazie danych, o której mowa w § 15 ust. 2, obejmują co najmniej:

1) numery punktów szczegółowych osnów geodezyjnych;

2) współrzędne i wysokości w państwowym systemie odniesień przestrzennych;

3) błędy średnie współrzędnych i wysokości po wyrównaniu;

4) opisy topograficzne.

5. Dane, o których mowa w § 15 ust. 2, w przypadku osnowy wysokościowej obejmują dane wskazane w ust. 4 oraz przewyższenia.

6. Zbiory obserwacji, o których mowa w § 15 ust. 2, obejmują dane wskazane w ust. 4 pkt 1 oraz dane dotyczące:

1) wartości obserwowanych i wyrównanych;

2) charakterystyk dokładnościowych obserwacji.

1) jednostką organizacyjną gromadzenia danych, obserwacji i informacji jest punkt osnowy występujący jako punkt pojedynczy albo zespół punktów, obejmujący: punkt główny, ekscentry, punkty przeniesienia i punkty kierunkowe;

2) każdy punkt otrzymuje identyfikator niezmienny i niepowtarzalny w skali całego kraju, według którego są grupowane dane i informacje;

3) każdemu punktowi osnowy, niezależnie od rodzaju osnowy, przypisuje się atrybuty odnoszące się do:

a) obiektu OS OgolnyPunktOsnowy, zwanego dalej „OPO”, zawierającego relacje pomiędzy rodzajami osnów, przedstawionego w tabeli nr 1 załącznika nr 3 do rozporządzenia,

b) obiektu BT OperatTech, zawierającego informacje o źródle pochodzenia danych, przedstawionego w tabeli nr 32 załącznika nr 3 do rozporządzenia;

4) punktowi osnowy poziomej przypisuje się odpowiednio: atrybuty OPO oraz atrybuty przedstawione w tabelach nr 8 i 9 załącznika nr 3 do rozporządzenia;

5) punktowi osnowy wysokościowej przypisuje się odpowiednio: atrybuty OPO oraz atrybuty przedstawione w tabelach nr 5–7 załącznika nr 3 do rozporządzenia;

6) punktowi osnowy grawimetrycznej przypisuje się odpowiednio: atrybuty OPO oraz atrybuty przedstawione w tabelach nr 3 i 4 załącznika nr 3 do rozporządzenia;

7) punktowi osnowy magnetycznej przypisuje się odpowiednio: atrybuty OPO oraz atrybuty przedstawione w tabeli nr 2 załącznika nr 3 do rozporządzenia.

2. Wartości atrybutów obiektów, o których mowa w ust. 1 pkt 3–7, są zawarte w tabelach nr 19–41 załącznika nr 3 do rozporządzenia.

3. Zbiory obserwacji, w zależności od rodzaju osnowy, obejmują odpowiednio:

1) wykonywane na punktach osnowy poziomej:

a) obserwacje satelitarne przedstawione w tabelach nr 10 i 18 załącznika nr 3 do rozporządzenia,

b) obserwacje kątowe przedstawione w tabelach nr 11, 14 i 15 załącznika nr 3 do rozporządzenia,

c) obserwacje odległości przedstawione w tabeli nr 17 załącznika nr 3 do rozporządzenia;

2) wykonywane na punktach osnowy wysokościowej:

a) obserwacje satelitarne przedstawione w tabelach nr 10 i 18 załącznika nr 3 do rozporządzenia,

b) obserwacje przewyższeń przedstawione w tabelach nr 6 i 7 załącznika nr 3 do rozporządzenia;

3) wykonywane na punktach osnowy grawimetrycznej:

a) obserwacje absolutne przyspieszenia siły ciężkości Ziemi przedstawione w tabeli nr 13 załącznika nr 3 do rozporządzenia,

b) obserwacje względne przyspieszenia siły ciężkości Ziemi przedstawione w tabelach nr 4 i 13 załącznika nr 3 do rozporządzenia;

4) obserwacje elementów pola magnetycznego Ziemi wykonywane na punktach osnowy magnetycznej przedstawione w tabeli nr 17 załącznika nr 3 do rozporządzenia.

2. Bazę danych szczegółowych osnów geodezyjnych oraz odpowiadające jej zbiory obserwacji tworzy się w oparciu o bazy szczegółowych osnów geodezyjnych prowadzone przez starostów.

3. Dane oraz systemy zarządzania bazami danych, o których mowa w ust. 1 i 2, zapisuje się na informatycznych nośnikach danych.

1) rejestrów publicznych, o których mowa w art. 4 ust. 1a pkt 2, 4, 5 i 6 oraz ust. 1b ustawy;

2) zmian zgłoszonych przez organy administracji publicznej, a stwierdzonych podczas wykonywania prac geodezyjnych i kartograficznych.

2. Kompleksową aktualizację baz danych, o których mowa w § 15 ust. 1 i 2, wykonuje się bezpośrednio po zakończeniu prac geodezyjnych, na podstawie geodezyjnej dokumentacji technicznej, o której mowa w § 12 ust. 1.

2. Dane są udostępniane w zestandaryzowanych zbiorach informacji, obejmujących:

1) zbiór podstawowy – zawierający dane wymienione w tabeli nr 1 załącznika nr 3 do rozporządzenia,

2) zbiór rozszerzony – zawierający dane wymienione w tabeli nr 1 załącznika nr 3 do rozporządzenia oraz odpowiednio:

a) w odniesieniu do punktów osnowy poziomej – zawierający dane wymienione w tabelach nr 8 i 9 załącznika nr 3 do rozporządzenia,

b) w odniesieniu do punktów osnowy wysokościowej – zawierający dane wymienione w tabelach nr 5–7 załącznika nr 3 do rozporządzenia,

c) w odniesieniu do punktów osnowy grawimetrycznej – zawierający dane wymienione w tabelach nr 3 i 4 załącznika nr 3 do rozporządzenia,

d) w odniesieniu do punktów osnowy magnetycznej – zawierający dane wymienione w tabeli nr 2 załącznika nr 3 do rozporządzenia,

3) zbiór zupełny – zawierający dane wymienione w tabelach nr 1–18 załącznika nr 3 do rozporządzenia

– przy czym udostępniane dane mogą dotyczyć jednego albo wielu rodzajów osnów.

2. Bazy danych podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych utworzone i aktualizowane na mocy dotychczasowych przepisów mogą być wykorzystywane do dnia 31 grudnia 2013 r.

2. Bazy danych szczegółowych osnów geodezyjnych utworzone i aktualizowane na mocy dotychczasowych przepisów mogą być wykorzystywane do dnia 31 grudnia 2014 r.

Minister Administracji i Cyfryzacji: M. Boni

¹⁾ Minister Administracji i Cyfryzacji kieruje działem administracji rządowej – administracja publiczna, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Administracji i Cyfryzacji (Dz. U. Nr 248, poz. 1479).

²⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2005 r. Nr 163, poz. 1362 i Nr 180, poz. 1494, z 2006 r. Nr 170, poz. 1217 i Nr 249, poz. 1834, z 2007 r. Nr 176, poz. 1238, z 2008 r. Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 18, poz. 97 i Nr 91, poz. 740, z 2010 r. Nr 66, poz. 421 i Nr 107, poz. 679 oraz z 2011 r. Nr 64, poz. 332.

³⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 marca 1999 r. w sprawie standardów technicznych dotyczących geodezji, kartografii oraz krajowego systemu informacji o terenie (Dz. U. Nr 30, poz. 297), które traci moc w zakresie poziomej i wysokościowej osnowy geodezyjnej z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, na podstawie art. 35 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej (Dz. U. Nr 76, poz. 489).

Załączniki do rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji
z dnia 14 lutego 2012 r. (poz. 352)

Załącznik nr 1

STANDARD TECHNICZNY ZAKŁADANIA I UTRZYMYWANIA PODSTAWOWYCH OSNÓW GEODEZYJNYCH, GRAWIMETRYCZNYCH I MAGNETYCZNYCH ORAZ SZCZEGÓŁOWYCH OSNÓW GEODEZYJNYCH

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

Załącznik nr 2

SPECYFIKACJA MODELU POJĘCIOWEGO BAZY DANYCH PAŃSTWOWEGO REJESTRU PODSTAWOWYCH OSNÓW GEODEZYJNYCH, GRAWIMETRYCZNYCH I MAGNETYCZNYCH ORAZ BAZY DANYCH SZCZEGÓŁOWYCH OSNÓW GEODEZYJNYCH

Załącznik nr 3

KATALOG OBIEKTÓW I ATRYBUTÓW BAZY DANYCH PAŃSTWOWEGO REJESTRU PODSTAWOWYCH OSNÓW GEODEZYJNYCH, GRAWIMETRYCZNYCH I MAGNETYCZNYCH ORAZ BAZY DANYCH SZCZEGÓŁOWYCH OSNÓW GEODEZYJNYCH

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

Załącznik nr 4

SCHEMAT APLIKACYJNY GML BAZY DANYCH PAŃSTWOWEGO REJESTRU PODSTAWOWYCH OSNÓW GEODEZYJNYCH, GRAWIMETRYCZNYCH I MAGNETYCZNYCH ORAZ BAZY DANYCH SZCZEGÓŁOWYCH OSNÓW GEODEZYJNYCH

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj