Dziennik Ustaw - rok 2011 nr 88 poz. 496

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. z 2006 r. Nr 99, poz. 693, z późn. zm.³⁾) zarządza się, co następuje:

1) po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:

„§ 1a. Dla statków przeznaczonych do celów sportowych, rekreacyjnych lub turystycznych przepisy rozporządzenia stosuje się w zakresie wyposażenia niezbędnego dla bezpiecznego uprawiania żeglugi, o którym mowa w § 7 i 21.”;

2) w § 2 w ust. 1:

a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) statków przeznaczonych do celów sportowych, rekreacyjnych lub turystycznych, o długości całkowitej nie większej niż 15 m i przewożących nie więcej niż 12 pasażerów, które nie są używane do prowadzenia działalności polegającej na: odpłatnym czarterowaniu statku z załogą, odpłatnym przewozie osób lub odpłatnych rejsach szkoleniowych;”,

b) pkt 4 otrzymuje brzmienie:

„4) statków niepodlegających wpisowi do rejestru okrętowego, rejestru statków morskich lub polskiego rejestru jachtów;”;

3) w § 7:

a) w ust. 1 dodaje się pkt 8 i 9 w brzmieniu:

„8) kategoria E1 – statki przeznaczone do celów sportowych, rekreacyjnych lub turystycznych o długości całkowitej powyżej 15 m, inne niż kategorii E2;

9) kategoria E2 – statki przeznaczone do celów sportowych, rekreacyjnych lub turystycznych, przewożące nie więcej niż 12 pasażerów, używane do prowadzenia działalności polegającej na: odpłatnym czarterowaniu statku z załogą, odpłatnym przewozie osób lub odpłatnych rejsach szkoleniowych.”,

b) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Ilekroć wyposażenie w środki ratunkowe uzależnione jest od długości statku, przyjmuje się jego długość pomiarową określoną przepisami Międzynarodowej konwencji o pomierzaniu pojemności statków z 1969 r., sporządzonej w Londynie dnia 23 czerwca 1969 r. (Dz. U. z 1983 r. Nr 56, poz. 247 i 248), a w przypadku statków kategorii E1 oraz E2 przyjmuje się ich długość całkowitą.”;

4) w § 17 dodaje się ust. 7 w brzmieniu:

„7. Na statku pasażerskim powinny być wyznaczone osoby do pomocy pasażerom w sytuacjach zagrożenia. Osoby te podczas alarmów i w sytuacjach zagrożenia powinny być łatwo identyfikowalne oraz potrafić skutecznie komunikować się z pasażerami w języku, którym posługują się pasażerowie, lub w języku angielskim. W przypadku gdy komunikacja werbalna jest nieskuteczna, osoby te powinny móc porozumieć się z pasażerami przy pomocy innych środków.”;

5) w § 21 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4. W przypadku statków kategorii E1 i E2, o długości całkowitej nie większej niż 24 m, plan ochrony przeciwpożarowej zastępuje się wykazem sprzętu gaśniczego, który określa rodzaj i liczbę tego sprzętu. Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio.”.

Minister Infrastruktury: C. Grabarczyk

¹⁾ Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej – gospodarka morska, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 216, poz. 1594).

²⁾ Przepisy niniejszego rozporządzenia dokonują w zakresie swojej regulacji wdrożenia postanowień dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/106/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie minimalnego poziomu wyszkolenia marynarzy (wersja przekształcona) (Dz. Urz. UE L 323 z 03.12.2008, str. 33).

³⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 107, poz. 732 i Nr 176, poz. 1238, z 2008 r. Nr 171, poz. 1055, z 2009 r. Nr 63, poz. 519, Nr 92, poz. 753 i Nr 98, poz. 817 oraz z 2010 r. Nr 127, poz. 857.