Dziennik Ustaw - rok 2011 nr 20 poz. 107

Na podstawie art. 215 ust. 3 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 79, poz. 523, Nr 182, poz. 1228 i Nr 238, poz. 1578) zarządza się, co następuje:

1) przełożonych uprawnionych do przyznawania świadczeń socjalnych;

2) dokumentów stanowiących podstawę przyjęcia i pobytu w jednostkach organizacyjnych Służby Więziennej, zwanych dalej „jednostkami organizacyjnymi”, związanych z realizacją świadczeń socjalnych;

3) warunków pobytu wypoczynkowego oraz udziału w koloniach i obozach wypoczynkowych dla dzieci i młodzieży organizowanych przez jednostki organizacyjne na terenie kraju oraz poza jego granicami;

4) właściwości i warunków służby oraz sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej funkcjonariusza Służby Więziennej, uwzględnianych przy przyznawaniu świadczeń socjalnych, o których mowa w pkt 3;

5) sposobu ustalenia potrzeb w zakresie ilości miejsc do korzystania ze świadczeń socjalnych, sposobu prowadzenia ewidencji osób przebywających w jednostkach organizacyjnych i wykorzystania przydzielonych miejsc;

6) przypadków ustalenia odszkodowania za utracone lub zniszczone mienie oraz opłat z tytułu rezygnacji ze świadczeń socjalnych, a także przyjazdu w innym terminie niż określony w skierowaniu albo wcześniejszego wyjazdu z jednostki organizacyjnej;

7) przypadków korzystania z połowy porcji żywnościowej lub wyżywienia w postaci suchego prowiantu;

8) sposobu i terminów ustalania wysokości opłat oraz przypadków pobierania przedpłat;

9) terminów dokonywania opłat za pobyt lub wyżywienie w jednostkach organizacyjnych korzystających ze świadczeń socjalnych.

2. W przypadku funkcjonariusza delegowanego do pełnienia służby poza Służbą Więzienną przełożonym, o którym mowa w ust. 1, jest Dyrektor Generalny Służby Więziennej, zwany dalej „Dyrektorem Generalnym”.

1) miejsce i termin pobytu;

2) numer i pojemność noclegową pokoju;

3) imię i nazwisko osoby otrzymującej skierowanie oraz numer legitymacji służbowej;

4) imię i nazwisko osoby uprawnionej;

5) datę urodzenia dziecka;

6) adres zamieszkania wraz z kodem pocztowym;

7) numer telefonu kontaktowego.

2. Podstawę przyjęcia osoby uprawnionej do jednostki organizacyjnej, o której mowa w art. 215 ust. 1 pkt 6 ustawy, może również stanowić zatwierdzony przez przełożonego, o którym mowa w § 2, wykaz osób uprawnionych, uczestniczących w zorganizowanych formach działalności sportowo-rekreacyjnej, w którym określa się:

1) miejsce i termin pobytu;

2) imię i nazwisko osoby uczestniczącej oraz numer legitymacji służbowej;

3) datę urodzenia dziecka;

4) adres zamieszkania wraz z kodem pocztowym;

5) serię i numer dokumentu tożsamości.

3. Podstawą przyjęcia osoby uprawnionej do świadczeń socjalnych, o których mowa w art. 215 ust. 1 pkt 2 i 4 ustawy, do jednostki organizacyjnej, w której są realizowane te świadczenia socjalne, jest karta kwalifikacyjna.

4. Wzór karty kwalifikacyjnej uczestnika placówki wypoczynku określa rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997 r. w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz. U. Nr 12, poz. 67 i Nr 18, poz. 102 oraz z 2009 r. Nr 218, poz. 1696).

2. Kierownikowi jednostki organizacyjnej skierowanie wydaje osoba przez niego upoważniona.

3. Skierowanie wydaje również kierownik jednostki organizacyjnej, w której jest realizowany pobyt wypoczynkowy, w ramach posiadanych wolnych miejsc.

4. Skierowanie wydaje się nie później niż na 30 dni przed rozpoczęciem pobytu wypoczynkowego. Terminu nie stosuje się w przypadku otrzymania miejsc w czasie krótszym niż 30 dni przed rozpoczęciem pobytu wypoczynkowego.

1) zniszczenia lub zatarcia danych w nich zawartych;

2) dokonania w nich poprawek, bez parafowania zmian przez odpowiednią osobę, o której mowa w § 4;

3) niestawienia się w jednostce organizacyjnej, w której jest realizowany pobyt wypoczynkowy, obóz lub kolonie, w terminie 2 dni od dnia rozpoczęcia pobytu.

2. Kierownik jednostki organizacyjnej, w której jest realizowany pobyt wypoczynkowy, może w przypadku wystąpienia awarii lub innych przypadków losowych utrudniających lub uniemożliwiających pełną realizację skierowania przydzielić osobom skierowanym na pobyt wypoczynkowy inne miejsce zakwaterowania niż ustalone w skierowaniu.

2. Dyrektor okręgowy Służby Więziennej i kierownik jednostki organizacyjnej podległej bezpośrednio Dyrektorowi Generalnemu przesyłają kierownikowi komórki organizacyjnej Centralnego Zarządu Służby Więziennej, realizującej zadania kadrowo-szkoleniowe, zwanemu dalej „kierownikiem”, w terminie przez niego określonym, zbiorcze zapotrzebowanie dotyczące ilości miejsc na pobyty wypoczynkowe.

3. Kierownik po zasięgnięciu opinii Zarządu Głównego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Funkcjonariuszy i Pracowników Więziennictwa, zwanego dalej „związkiem zawodowym”, ustala limity miejsc na pobyty wypoczynkowe.

1) charakter pełnionej służby, w tym pełnionej w warunkach szkodliwych dla zdrowia oraz szczególnie uciążliwych;

2) obciążenie zadaniami służbowymi;

3) poszkodowanych na skutek klęsk żywiołowych i zdarzeń losowych;

4) ponoszących dodatkowe koszty związane z leczeniem członków rodzin, o których mowa w art. 216 ustawy;

5) nieotrzymywanie świadczeń w roku (latach) poprzednim;

6) średni dochód przypadający na członka rodziny.

1) imię i nazwisko osoby korzystającej ze świadczenia;

2) datę urodzenia dziecka;

3) adres zamieszkania wraz z kodem pocztowym;

4) serię i numer dokumentu tożsamości;

5) numer legitymacji służbowej;

6) termin pobytu wypoczynkowego.

2. Kierownik jednostki organizacyjnej, w której jest realizowany pobyt wypoczynkowy, prowadzi ewidencję wykorzystania miejsc przeznaczonych na pobyty wypoczynkowe, uwzględniając w szczególności:

1) liczbę osób uprawnionych korzystających ze świadczeń;

2) liczbę noclegów osób uprawnionych korzystających ze świadczeń;

3) liczbę porcji żywnościowych osób uprawnionych korzystających ze świadczeń.

3. Ewidencję, o której mowa w ust. 1 i 2, prowadzi się w postaci pisemnej lub elektronicznej.

2. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie ceny zakupu takiego samego przedmiotu, jego wartość ustala się według ceny zakupu przedmiotu tego samego rodzaju o identycznych lub zbliżonych parametrach.

3. Odszkodowanie za uszkodzone mienie ustala się jako równowartość kosztów przywrócenia go do stanu, w jakim było przed zaistnieniem szkody. Jeżeli stopień uszkodzenia jest znaczny lub koszt naprawy przekraczałby wartość uszkodzonego przedmiotu, odszkodowanie ustala się w sposób określony w ust. 1 i 2.

1) rezygnacji z pobytu wypoczynkowego w terminie krótszym niż 14 dni przed rozpoczęciem pobytu, w wysokości 100 % odpłatności za wyżywienie i w wysokości 50 % odpłatności za wszystkie noclegi obliczone w skierowaniu;

2) przyjazdu lub wyjazdu w terminie innym niż określony w skierowaniu jako dzień rozpoczęcia bądź zakończenia pobytu, w wysokości 100 % za wyżywienie oraz za wszystkie noclegi obliczone w skierowaniu.

2. Opłat, o których mowa w ust. 1, nie ustala się w przypadku rezygnacji z pobytu wypoczynkowego w terminie dłuższym niż 14 dni przed rozpoczęciem pobytu albo przyznania tego świadczenia innej osobie uprawnionej.

3. W przypadku rezygnacji z pobytu wypoczynkowego w trakcie jego trwania z powodu udokumentowanej nagłej choroby lub innego udokumentowanego zdarzenia losowego ustala się należność w wysokości 100 % odpłatności za wszystkie wykorzystane noclegi oraz za wyżywienie.

4. Jeżeli z przyczyn, o których mowa w ust. 3, rezygnacja z pobytu wypoczynkowego nastąpiła w terminie krótszym niż 14 dni przed planowanym przyjazdem określonym w skierowaniu, opłat nie ustala się, jeżeli osoba uprawniona zwróci skierowanie do właściwej jednostki organizacyjnej lub powiadomi przełożonego, o którym mowa w § 2, lub kierownika jednostki organizacyjnej realizującej pobyty wypoczynkowe o tej okoliczności przed planowanym przyjazdem.

5. W przypadku odwołania funkcjonariusza z urlopu wypoczynkowego ustala się należność w wysokości 100 % odpłatności za wszystkie wykorzystane noclegi oraz za wyżywienie.

2. Wyżywienie w postaci suchego prowiantu wydaje się, jeżeli:

1) osoba uprawniona:

a) nie będzie mogła skorzystać z wyżywienia w jednostce organizacyjnej realizującej pobyt wypoczynkowy,

b) wyjeżdża z jednostki organizacyjnej realizującej pobyt wypoczynkowy przed zakończeniem planowanego pobytu, w ramach dokonanej opłaty za wyżywienie

– nie więcej jednak niż za jeden dzień;

2) osoba uprawniona wyjeżdża z jednostki organizacyjnej realizującej pobyt wypoczynkowy po terminie określonym w skierowaniu jako dzień wyjazdu.

3. Za niewykorzystane posiłki nie przysługuje ekwiwalent.

Minister Sprawiedliwości: w z. Z. Wrona

¹⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 września 1997 r. w sprawie określenia rodzaju i zakresu świadczeń socjalnych i bytowych dla funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz członków ich rodzin (Dz. U. Nr 120, poz. 764), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zgodnie z art. 272 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 79, poz. 523, Nr 182, poz. 1228 i Nr 238, poz. 1578).